KATOΠΙΝ ΠΟΛΛΩΝ ΠΑΡΑΠΟΝΩΝ...

 

 

     Είναι, πράγματι, συγκινητικό να διαπιστώνεις το πόση απήχηση έχει μια ομαδική προσπάθεια ακόμη και για ένα Κοινό το οποίο δεν ασχολείται άμεσα με το αντικείμενό της. Αυτό μας απεκάλυψαν τα τηλεφωνήματα και τα μηνύματα που λάβαμε τα δύο τελευταία εικοσιτετράωρα από Φίλους-αναγνώστες του Ιστολογίου μας οι οποίοι διαμαρτύρονται για το ότι ...ακόμη δεν διάβασαν τα νέα από τη δραστηριότητά μας του σαββατοκύριακου σε αντίθεση με την μέχρι τώρα πάγια τακτική μας. Έτσι, λοιπόν, αγαπητοί Φίλοι επιτρέψτε μας να απολογηθούμε λέγοντας ότι πλέον, η καθημερινή μας δραστηριότητα στο Ιππευτήριο, στα μονοπάτια και στα σύδεντρα του Υμηττού, αλλά και στη γραμμή τοξευτικής βολής είναι τόσο αυξημένη ώστε μας μένει ελάχιστος χρόνος ώστε να προλαβαίνουμε, όπως πριν, την άρτια ενημέρωσή σας μέσα από τις στήλες αυτού του Ιστολογίου. Όμως, όταν η φίλη μας Λουκία Μ. μας λέει ότι αν και δε μπορεί λόγω ηλικίας να ασχοληθεί με την Ιππασία και "μόνον μέσα από τα δημοσιεύματά μας νοιώθει τη χαρά του αλόγου", θα ευθυγραμμιστούμε με την επιθυμία σας και θα αναφερθούμε στη δραστηριότητά μας του τελευταίου σαββατοκύριακου έστω και καθυστερημένα:

 

 

     Η ομαδική Προπόνηση Παραδοσιακής Τοξοβολίας του περασμένου Σαββάτου προσαρμόσθηκε έτσι ώστε να είναι ωφέλιμη τόσο για τους Συνασκουμένους μας όσο και για τον νέο Ίππο Dorje Chang του Αρχηγού της Ομάδος ο οποίος, μετά την βασική εισαγωγή του στην Έφιππη Τοξοβολία θα έπρεπε να εξοικειωθεί και με τις συνθήκες ομαδικής τοξεύσεως και τις επιπτώσεις της στη ψυχολογία του.

 

 

     Πράγματι, ο Ίππος του Αρχηγού μας έδειξε τον καλύτερο εαυτό του από την πρώτη στιγμή της εκπαιδεύσεώς του και όπως όλα σ΄ αυτή την Ομάδα, στο τέλος απέδειξε ότι η εκπαίδευση των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" φέρνει τα καλύτερα αποτελέσματα στο μικρότερο χρόνο!

 

 

     Αυτή καθαυτή η Προπόνηση υπήρξε μία αγαστή συνεργασία του ανθρώπινου με τον ίππειο παράγοντα χωρίς καμία αντίθεση, κάτι άλλωστε το οποίο αποτελεί "σήμα κατατεθέν" της Ομάδος μας.

 

 

     Εκτός, όμως, του Dorje Chang, ακόμη δύο νεαροί πώλοι συνέχισαν να εκπαιδεύονται από Μέλη της Ομάδος μας μαθαίνοντας να συραγωγούνται, να δίνουν τα άκρα τους και να δέχονται τις πρώτες νύξεις εφιππεύσεως.

 

 

     Οι δύο πώλοι προορίζονται κι αυτοί για μελλοντική εφιπποτοξοτική δραστηριότητα και, όπως είναι φυσικό, από τώρα καταβάλλεται κάθε προσπάθεια ώστε φθάνοντας στην κατάλληλη ηλικία να είναι πανέτοιμοι για την συνεργασία με τον Άνθρωπο.

 

 

     Μια νέα υπαίθρια αγωνιστική διαδρομή για τις προπονητικές ανάγκες όσων πρόκειται να μετάσχουν εξωτερικών Αποστολών άρχισε να στήνεται σε μια επίπεδη χωμάτινη ορεινή "λωρίδα", στην οποία ήδη ξεκίνησαν οι πρώτες εφιπποτοξοτικές δοκιμές! Ο χώρος αυτός ο οποίος θα εξελιχθεί στο προπονητικό "επίκεντρο" των προχωρημένων μας Εφιπποτοξοτών θα μελετηθεί και θα βελτιωθεί κατά πολύ ώστε να καλύψει πλήρως τις ανάγκες τους.

 

 

     Πολλά ατομικά μαθήματα διεξήχθησαν κι αυτές τις ημέρες πέραν των όσων άλλων. Τα μαθήματα Ιππασίας και Έφιππης Τοξοβολίας έχουν πια αυξηθεί κατά πολύ και η Εκπαιδεύτρια Χαρά, κυριολεκτικώς, ασφυκτιά από υποχρεώσεις.

 

 

     Και, βεβαίως, στο πλαίσιο των ατομικών ιππικών μαθημάτων, η Χαρά βοηθά τους μαθητές της και στη Παραδοσιακή Τοξοβολία όταν θέλει να τους ξεκουράσει για λίγο κάτω από τον Ίππο. 

 

 

     Αυτό το σαββατοκύριακο ξεκίνησαν την όμορφη περιπέτειά τους μαζύ μας και δύο νέα Μέλη, ο Δημήτρης και η Ρούλα οι οποίοι μας έδωσαν χαρά με τον όμορφο χαρακτήρα τους, την ευγενική τους διάθεση προς τον Ίππο αλλά και με τις ικανότητές τους όπως φάνηκε από το πρώτο τους μάθημα. 

 

 

     Το έχουμε ξαναγράψει ότι δεν μας ενδιαφέρει η "ποσότητα" αλλά η ποιότητα, ότι δεν μας ενδιαφέρουν τα "like" αλλά η ουσία: στ' αλήθεια, ο Δημήτρης και η Ρούλα χωρίς καμία δυσκολία κατάφεραν να εκτελέσουν όλες τις ασκήσεις του πρώτου μαθήματος με την παραδοσιακή, πια, άνεση της διδασκαλίας των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ".

 

 

     Μπορεί τα Μέλη μας να είναι πάνω από 400 αλλά εμάς μας χαροποιούν όχι ο αριθμός αλλά η ποιότητα χαρακτήρων και οι ικανότητές τους!

 

 

     Ενώ ο Θησέας μπαίνει για τα καλά στο "σκεπτικό" της Έφιππης Τοξοβολίας, ακόμη ένας Ίππος εισάγεται σε αυτό.

 

 

     Ο νέος Ίππος αρχίζει σιγά-σιγά να γνωρίζει τους καινούργιους του φίλους και να παίζει μαζύ τους απαλλαγμένος από τη στομίδα του και τα όσα μέχρι τώρα τον βασάνιζαν, ενώ ελάχιστος χρόνος του απομένει μέχρι να αισθανθεί τη χαρά της Έφιππης Τοξοβολίας ως ένα, πια, καθημερινό ενδιαφέρον του.

     H Χριστίνα μας προετοιμάζεται κι αυτή, πλέον , για μελλοντικές αγωνιστικές συμμετοχές. Οι Προπονήσεις της, πια, αποκτούν συγκεκριμένο χαρακτήρα και οι ασκήσεις που καλείται να εκτελέσει είναι ιδιαίτερες.

     Η "ανάσυρση βέλους" μία από αυτές και η Χριστίνα εν δράσει και με αρκετή επιτυχία.

    Και, βεβαίως, η απαραίτητη καλπαστική Έφιππη Τοξοβολία συμπληρώνει την ημερήσια Προπόνηση της Χριστίνας μας.

     Πολλά σκαλοπάτια παραπάνω και για τον Αριστόβουλο ο οποίος βελτιώνει πολλά και ταυτοχρόνως.

     Επειδή, όμως, ο Αριστόβουλος είναι πολύ ζενικός καταφέρνει να χαλαρώνει τον τετράποδο Δάσκαλό του σε τέτοιο σημείο ώστε ο τελευταίος να μη διστάζει να ρίξει και μία ...ξάπλα όταν νοιώσει ότι ο υπερβατικός μαθητής του έχει ήδη ..."ιπταθεί"! Απρόβλεπτες μεν, χαριτωμένες δε καταστάσεις σε ένα Ιππευτήριο με πολύ κέφι...

     Ο Ιφικράτης άρχισε να εκπαιδεύει έφιππος έναν άμαθο Ίππο ο οποίος προορίζεται κι αυτός για τη χαρά της Έφιππης Τοξοβολίας. Η "σχέση" αρχίζει να εδραιώνεται και ήδη ο Ιφικράτης κατάφερε αρκετά σημαντικά "πράγματα" διαχειριζόμενος αυτό το πανέμορφο και πανέξυπνο τετράποδο.

     Και ο Γεώργιος αρχίζει να αποκτά την εμπειρία της διδασκαλίας, βοηθώντας αρχαρίους να προοδεύσουν προετοιμαζόμενος κι ο ίδιος για την εξέτασή του, κάτι που στην Ομάδα μας έρχεται πολλές φορές απρόβλεπτα! Η αλληλοδιδακτική είναι η βάση της εκπαιδεύσεως της Ομάδος μας και αρχίζει από τα πρώτα στάδια του εκπαιδευομένου.

     Επίσης, το "δίδυμο Μιχάλης και Δανάη", έδωσαν έναν πανάξιο "εαυτό" ασκούμενοι στα σύδεντρα του Υμηττού υπό την επίβλεψη της Χαράς.

     Όχι μόνον στην Έφιππη αλλά και στη Στατική Τοξοβολία τα δύο παιδιά κατάφεραν να προχωρήσουν ένα βήμα πιο μπροστά και να ξεπεράσουν το δέος της ιππεύσεως σε ανοικτό χώρο, πάντοτε με τον ασφαλέστατο τετράποδο Δάσκαλό τους και τη σιγουριά της διδασκαλίας της Χαράς.

     Πραγματικά, τις τελευταίες ημέρες της εβδομάδος που μας πέρασε οι μαθητές της Χαράς έδειξαν ότι όλοι κινούνται στη "συχνότητα" της ομαδικής προόδου και, βεβαίως, η (άλλη) Χριστίνα μας έδειξε κι αυτή ότι ακολουθεί τον κανόνα με τις καλπαστικές έφιππες τοξεύσεις της. 

     Αυτό το κορίτσι με την ιδιαίτερη προσωπικότητα μας κάνει να θεωρούμε ως ακόμη πιο βλάκες όσους ισχυρίζονται ότι οι γυναίκες δεν είναι πολεμίστριες και κατάλληλες μόνον για το ..."νεροχύτη" τους! Ευτυχώς που υπάρχουν και απτές αποδείξεις ώστε οι φαλλοκρατικώς ανοηταίνοντες να βρίσκουν το ..."δάσκαλό" τους! 

     Η, ίδια, η Εκπαιδεύτριά μας Χαρά, άρχισε να απολαμβάνει τον Θησέα στα πρώτα βήματά του στην Έφιππη Τοξοβολία, μετά την τραυματική του εμπειρία στον Ιππόδρομο.

     Η ψυχική "αναγέννηση" του ευγενούς τετραπόδου είναι, πια, εμφανής στη συμπεριφορά του και εμφανέστερη στην ικανοποίηση που δείχνει η Χαρά η οποία και τον εκπαίδευσε!

     Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε πολλά περισσότερα γι αυτό το σαββατοκύριακο αλλά ας μη ...κρασάρουμε και το μπλογκ! Οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" εξασκούμεθα καθημερινώς και συνεχώς στη πολεμική τέχνη μας και το κάνουμε όσο καλύτερα μπορεί να γίνει χωρίς να τσιγκουνευόμαστε κόπο και χρόνο, όμως πιστεύουμε ότι όλα τα παραπάνω είναι αρκετά για να ζητήσουμε συγγνώμη από τους καλούς μας Φίλους που παρεπονέθησαν ότι δεν αναρτήσαμε τις τελευταίες ειδήσεις μας!   

  



         

ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

ΤΟΥ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΟΣ

ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

    Αναπτύσσεται ραγδαία η εκπαιδευτική δραστηριότητα της Σχολής των Κυπρίων "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ".

     Οι ανήλικοι μαθητές του νέου Σχολείου Ιππικής που ξεκίνησε να λειτουργεί μετά το πρώτο, που με επιτυχία ξεκίνησε ο Αρχηγός της Ομάδος μας Αρπάλυκος, δείχνουν ότι προοδεύουν από μέρα σε μέρα.

     Όπως δείχνει το φωτογραφικό υλικό , οι ασκήσεις αρχαρίων εκτελούνται επιμελώς και όλα δείχνουν ότι οι νεαροί μαθητές έχουν πολλά να ωφεληθούν σε ό,τι αφορά στην ασφαλή και επαρκή εκμάθηση του ιππεύειν και εφίππως τοξεύειν.

     Με βασική πρόθεση της "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ" τη διδασκαλία του Ήθους στην Ιππική, τα μηνύματα που μας έρχονται από την Κυπριακή Σχολή μας είναι ιδιαιτέρως ευοίωνα!

     Η "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ" και οι αδελφοί "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" εκφράζουμε τη βαθειά μας αναγνώριση στο έργο που επιτελούν στη Μεγαλόνησο ο Παύλος, ο Χάρης και η μικρή Αναστασία υπέρ των μαθητών του Σχολείου Ιππικής που λειτουργούν με όσες θυσίες συνεπάγεται η προσωπική τους καθημερινότητα σε τόσο δύσκολες εποχές υπέρ των συντοπιτών τους που επιθυμούν την καλύτερη "σχέση" με τον Ίππο και την Ιππική!

        

Η XEIΡΟΠΟΙΗΤΗ ΣΕΛΛΑ

ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

 

 

     Για τις ικανότητες του Αρχηγού των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" Αρπάλυκου έχουμε ήδη κάνει μνεία! Ως γνήσιος και επί κεφαλής εκπρόσωπος μιας πολύ ιδιαίτερης πολεμικής Ομάδος δε θα μπορούσε παρά να είναι και ο ίδιος πολύ ιδιαίτερη προσωπικότητα με πολλές αρετές και δεξιότητες. Έτσι, ο Αρπάλυκος, πέραν όσων άλλων έχει καταφέρει μέχρι σήμερα, προχώρησε και στη χειροποίητη κατασκευή της πρώτης σέλλας των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" μελετώντας και βελτιώνοντας την σέλλα της Έφιππης Τοξοβολίας, καταλήγοντας  σε μία σχεδίαση η οποία πέραν της λειτουργικότητός προσιδιάζει και στην εποχή (Αναγέννηση) κατά την οποία έδρασαν τα ιστορικά "πρότυπα" της Ομάδος μας, οι 'Ελληνες Στρατιώτες! 

 

 

     Η σέλλα την οποία κατεσκεύασε ο Αρπάλυκος βασίζεται σε μία αστράβη από ξύλο κέδρου χειροποίητα κατεργασμένο, υφασμάτινο εσωτερικό γέμισμα (πίλημα) και επίστρωση βοδινού δέρματος.

 

     Η έδραση της σέλλας επί του Ίππου είναι παρόμοια με την έδραση των σελλών των νομαδικών ευρασιατικών λαών.

 

     Ένα μικρό έργο Τέχνης, η σέλλα την οποία σήμερα μας παρουσίασε ολοκληρωμένη ο Αρπάλυκος, δεν έδειξε απλώς όμορφη και πιστά αναπαραστατική μιας εποχής, αλλά κατά τις δοκιμές εντός του Ιππευτηρίου απέδειξε ότι είναι και απολύτως λειτουργική, ελαφρά και  με άνεση για τον Ίππο, αλλά και σταθερότητα και καλή στήριξη για τον Ιππέα.

 

 

     Ενώ διατηρήθηκε δεδομένη η άνεση και καλή υποστήριξη του Ιππέως, χαμήλωσαν οι δύο αψίδες ώστε να επιτρέπουν μεγαλύτερη ευχέρεια κινήσεων στη περίπτωση ακροβατικής ιππεύσεως στον Ιππέα.

 

 

     Και τούτο μετά τις πρόσφατες εμπειρίες του Αρπάλυκου επιστρέφοντας από τους πρόσφατους διεθνείς Αγώνες Έφιππης Τοξοβολίας "E.O.C.H.A. 2013" της Τουρκίας όπου διεπίστωσε ότι οι υψηλές αψίδες (ιδιαιτέρως η εμπροσθία) των κλασικών σελλών Έφιππης Τοξοβολίας δεν επιτρέπει στον Εφιπποτοξότη να σκύψει αρκετά ώστε να περισυλλέξει το βέλος από το έδαφος για να συνεχίσει την τόξευση, όπως προβλέπουν οι σχετικοί κανονισμοί.

 

     Επίσης, κατά τις καλπαστικές εξόδους Έφιππης Τοξοβολίας η νέα σέλλα απέδειξε σήμερα ότι μπορεί να υπηρετήσει άψογα τις ανάγκες της Πολεμικής Τέχνης μας!

 

 

     Το ίδιο επαρκέστατη απεδείχθη η σέλλα την οποία κατεσκεύασε ο Αρπάλυκος κατά τις σημερινές δοκιμές της σε εξωτερικές περιιππεύσεις στα ορεινά σημεία του Υμηττού με τον νέο Ίππο του Dorje Chang.

 

 

 

     Όταν οι διάφοροι ...βαθυστόχαστοι "ποζεράδες" reenactors εισάγουν από την ...Ινδία (!!) τενεκεδένια "σπαρτιατικά" αξεσουάρ για τις φωτογραφικές τους ανάγκες, οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" κατασκευάζουν με τα χέρια τους ένα αυθεντικό κομμάτι ιπποσαγής -και το πιο δύσκολο!- όπως είναι η σέλλα για τις πρακτικές πολεμικές τους ασκήσεις! Και η Ομάδα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", έχει ακόμη έναν λόγο για να είναι υπερήφανη για τον Αρχηγό της Αρπάλυκο, όπως είναι υπερήφανη και για όλους τους Εφιπποτοξότες της!

 

  

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΑΓΑΠΕΣ...

 

 

     Η "πολυσυλλεκτικότητα" των συναισθημάτων μας είναι μια από τις αιτίες του καθημερινού "περισπασμού" της προσωπικής μας ζωής. Όλες αυτές οι μικρές και μεγάλες "αγάπες" που ανταμώνουμε στο κάθε εικοσιτετράωρό μας, είναι ερεθίσματα όχι απλώς για να χαιρόμαστε τη ζωή αλλά και για να σφυγμομετρούμε την ίδια την ποιότητα της υπάρξεώς μας μέσα στη δίνη της καθημερινότητος.

 

 

     Η εξισορρόπηση όλων αυτών των υπαρξιακών κλυδωνισμών που προκαλούν οι άπειρες "αγάπες" στη ζωή μας, είναι το ζητούμενο για καθένα από μας και όσοι τα καταφέρνουμε ξεχωρίζουμε με το υγιές χαμόγελο που αποτυπώνεται στο πρόσωπο του Εφιπποτοξότη μας ο οποίος, αν και επάνω στη ράχη του Ίππου του απολαμβάνει τη ...μοτοσυκλέτα του σε μια πλαγιά του Υμηττού!

 

 

     Μακάριοι οι ισορροπημένοι και οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" ανήκουμε στους πλέον αντιπροσωπευτικούς εξ αυτών, ακόμη και στη πιο αντίξοη κοινωνική ...συγκυρία! Μπορεί τα χρόνια να είναι "πέτρινα" αλλά για μας πάντα η πιο όμορφη Φύση μπορεί ν' ανθίσει πάνω απ΄τη ξερή "γη"!

 

     

O "XOΡΟΣ ΤΩΝ ΣΟΥΦΙ"

 

 

     Σε προηγούμενο δημοσίευμά μας είδαμε την εκπαίδευση του Ίππου προκειμένου να καταφέρει να βαδίσει άφοβα σε μία μη φυσική επιφάνεια. O "Xoρός των Σούφι" αποτελεί τη συνέχεια της προηγούμενης εκπαιδεύσεως στην αφοβία του Ίππου.

 

 

     Επιλέγουμε κάποια στιγμή όπου ο άνεμος πνέει με ταχύτητα άνω των πέντε κόμβων και ξεκινάμε με, διπλωμένο υπό μάλης, ένα φύλλο χοντρού διαφανούς πλαστικού διαστάσεων 2μ επί 3μ επαρκές ώστε να μπορεί σε κάποια στιγμή να μας σκεπάσει σχεδόν ολόκληρους. Τοποθετούμεθα σε απόσταση ενός μέτρου από τη κεφαλή του υπό εκπαίδευση Ίππου, ο οποίος θα ρυταγωγείται ηπίως από έναν βοηθό προς την κατεύθυνση που εμείς θα κινηθούμε, κατ' αρχήν επί του στίβου. Ο βοηθός θα πρέπει να αποφεύγει διευθυντικές εντάσεις και να ενθαρρύνει τον Ίππο να μας ακολουθεί ακόμη και να μας πλησιάζει.

 

 

     Ο Ίππος θα ενδιαφερθεί να αναγνωρίσει το πλαστικό και ο βοηθός θα πρέπει να τον ενθαρρύνει να το κάνει. Τότε σταματάμε χωρίς να στραφούμε προς τον Ίππο και τον αφήνουμε να "μυρίσει".

 

 

     Τώρα θα κατεβάσουμε από τη μασχάλη μας το πλαστικό ανοίγοντάς το λίγο περισσότερο και θα συνεχίσουμε επί του στίβου την κίνησή μας αφήνοντας τον Ίππο να μας ακολουθεί σε μία ελαφρώς μεγαλύτερη απόσταση (περίπου ενάμιση μέτρο).

 

 

     Πάντοτε χωρίς να στραφούμε προς τον Ίππο ρυθμίζουμε τους βηματισμούς μας ώστε ο Ίππος να ξαναβρεθεί πολύ κοντά στο πλαστικό και να το "ξαναμυρίσει". Τότε...

 

 

     Αφήνουμε διακριτικά να ανοίξει το πλαστικό προς το έδαφος με τη βοήθεια του πνέοντος ανέμου και χωρίς να προκαλέσουμε αναταράξεις του ή θορύβους, συνεχίζοντας αμετάβλητο το βηματισμό μας. Ο Ίππος θα σπεύσει και πάλι να αναγνωρίσει το πλαστικό μυρίζοντάς το και αυτό είναι μία πάρα πολύ καλή ένδειξη.

 

 

     Εν συνεχεία ανασηκώνουμε το πλαστικό καθέτως, σχεδόν, προς το έδαφος ενώ το κάτω μέρος του συνεχίζει να σέρνεται καταγής και εμείς εξακολουθούμε το σταθερό βηματισμό μας με τον Ίππο να μας ακολουθεί.

 

 

     Αφού διαπιστώσουμε ότι ο Ίππος έχει αποδεχθεί την παρουσία, τις κινήσεις και τους ήχους του πλαστικού από τον άνεμο "φοράμε" το πλαστικό συνεχίζοντας να βαδίζοντας επί του στίβου με τον Ίππο σε απόσταση ενός μέτρου, πίσω μας και αποφεύγοντας να κινήσουμε τα χέρια μας κάτω από το πλαστικό. 

 

 

     Ενώ η κίνησή μας και η κίνηση του Ίππου εξελίσσονται ομαλώς, αρχίζουμε διακριτικά να εκτείνουμε τα χέρια κάτω από το πλαστικό. Ποτέ δε στρεφόμαστε προς τον Ίππο!

 

 

     Εκτείνουμε τα χέρια μας κάτω από το πλαστικό και αρχίζουμε μαλακές ημιπεριστροφές του κορμού μας χωρίς να ανακόψουμε τήν ομαλή μας βάδιση με τον Ίππο να μας ακολουθεί.

 

     Χωρίς να στραφούμε προς τον Ίππο και πάντοτε βαδίζοντας, αρχίζουμε νε εκτελούμε έντονες κινήσεις με επιτόπιες αναπηδήσεις, χαλαρές στην αρχή, κατόπιν δε γύρω από τον άξονά μας ερχόμενοι και κατά μέτωπο του Ίππου, οπότε...

 

 

     Σε κάποια στιγμή ακινητοποιούμεθα με μέτωπο προς τον Ίππο και πολύ κοντά στο πρόσωπό του, αρχίζοντας να του μιλάμε ήπια και αφήνοντάς τον να εισχωρήσει μέσα στο πλαστικό προς το πρόσωπό μας, κάτι το οποίο θα επιδιώξει ο ίδιος.

  

 

     Παραμένουμε για λίγο στη θέση μας και επιστρέφουμε βαδίζοντας στον στίβο και αποβάλλοντας αργά το πλαστικό πάνω από το κεφάλι μας μέχρι που να αφεθεί προς τα πίσω μας, προς το μέτωπο του Ίππου, να ανεμίζει καθώς κινούμεθα.

 

 

     Ο Ίππος ακολουθεί πάντοτε ηπίως ρυταγωγούμενος πίσω από το πλαστικό σε πολύ κοντινή απόσταση.

 

     Κι ενώ εμείς βαδίζουμε αφήνουμε ομαλά το πλαστικό κατά γης με τέτοιο τρόπο ώστε ο Ίππος ο οποίος συνεχίζει να βαδίζει κι αυτός, ανυποψίαστος, πίσω μας αναγκαστικώς να πατήσει με τα εμπρόσθια το πλαστικό που θα βρίσκεται, μπροστά του, στο έδαφος.

 

     Παραμερίζουμε διακριτικά και αφήνουμε τον Ίππο να αναγνωρίσει το πλαστικό που ένα μέρος του θα βρίσκεται κάτω από τα εμπρόσθια πόδια του.

     Τώρα, επάνω στην επιφάνεια του πλαστικού θα πατήσει και ο βοηθός μας αλλά και εμείς αδιάφοροι για τον άνεμο που θα το ανασηκώνει κάποιες στιγμές.

 

     Εν συνεχεία, ενώ εμείς αποσυρόμεθα, ο βοηθός μας θα συνεχίσει την ρυταγώγηση του Ίππου επί του στίβου και θα τον περάσει αρκετές φορές πάνω από το πλαστικό που θα εξακολουθεί να βρίσκεται κατά γης. Σε κάθε διέλευση το ζευγάρι θα παραμένει επάνω στο πλαστικό επί ένα λεπτό.

 

     Είναι καλό να εκμεταλλευόμαστε την πνοή του ανέμου όσο βρισκόμαστε πάνω στο πλαστικό παραμένοντας απαθείς στα ανασηκώματα του πλαστικού από τον άνεμο. Αυτό ενισχύει την αυτοπεποίθηση του Ίππου μας.

 

 

     Η συνέχεια στην ...αίθουσα των Rumi Mavlevi του Γαλατά, όπου οι δερβίσηδες Sufi εξακολουθούν τις περιστροφές τους!