«Δεν αποδεχόμαστε, απλώς, την ελευθερία του ατόμου, αλλά, την απαιτούμε!».
[Οtto Dietrich]
Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, την παραπάνω φράση την άφησε ως γραπτή παρακαταθήκη σε ένα φιλοσοφικό δοκίμιο το οποίο συνέγραψε, ένας σοφός διανοητής του 20ού αιώνος, ο οποίος ούτε κενολόγος δημοκράτης ήταν, ούτε από εκείνους που επαναλαμβάνουν στερεότυπες κοινολογίες που ‘χαϊδεύουν’ τα ‘αφτιά’ των όχλων τους οποίους, άλλωστε, περιφρονούσε…
Η παραπάνω φράση αποτελεί σύναψη πίστεως του ιδρυτή των «Ελλήνων Κενταύρων» και, ασχέτως προελεύσεως, ηθική ‘πυξίδα’ όλων όσων θεωρούν εαυτούς παραγωγούς Πολιτισμού. Διότι, ο σεβασμός της ελευθερίας της προσωπικότητος του ‘άλλου’ αποτελεί τεκμήριο της δικής μας ελευθερίας χωρίς την οποία ελευθερία, την υπέρτατη αυτή συνιστώσα Πολιτισμού, κανένα πρόσωπο και καμία Κοινωνία δεν μπορεί να θεωρηθούν πολιτισμένα.
Στην Ομάδα μας αποδεχόμαστε κάθε Μέλος μας όπως ακριβώς αυτό είναι υπό την μόνη προϋπόθεση της εκ μέρους του αποδοχής του Καταστατικού που διέπει την λειτουργία της και το οποίο είναι δημόσια αναρτημένο, ώστε κάθε ενδιαφερόμενος να μπορεί να λάβει γνώση πριν ενταχθεί. Το Καταστατικό αυτό δεν επιχειρεί να αλλάξει νοοτροπίες ή να τροποποιήσει ψυχολογίες κάτι το φύσει αδύνατον αφού τα πλάσματα γεννώνται με ‘εγγεγραμμένο’ γονότυπο και δεν ‘γίνονται’ ο,τιδήποτε θελήσει κάποιος τρίτος, κάτι που εάν ίσχυε ο Κόσμος θα ήταν ακριβώς διαφορετικός. Απλώς, το Καταστατικό προσδιορίζει την ‘κοινή γλώσσα’ επικοινωνίας μέσα στην Ομάδα ώστε να προλαμβάνονται βαβυλωνιακές παρανοήσεις με ό,τι κι αν αυτές επισύρουν.
Με δεδομένο, λοιπόν, τον σεβασμό μας στην ελευθερία της προσωπικότητος των Μελών μας, στους «Έλληνες Κενταύρους» επιχειρούμε να τα μυήσουμε στην Παιδεία και την χαρά της Έφιππης Τοξοβολίας ως μέρους της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, όπως η “Unesco” την θεωρεί.
Στους «Έλληνες Κενταύρους» δεν επιχειρούμε να κερδίσουμε χρήματα, προβολή, αίγλη ή άλλα ιδιοτελή οφέλη. Μας ενδιαφέρει να αναπτύξουμε την αγαπημένη μας πολεμική τέχνη, την Έφιππη Τοξοβολία, διευκολύνοντας να την κάνουν ‘κτήμα’ τους και όσους ενδιαφέρονται γι αυτήν, πλησιάζοντάς μας. Γι αυτό και δεν προσωποληπτούμε, γι αυτό έχουμε και την ‘πολυτέλεια’ μιας αυστηρής επιλογής Μελών, αδιαφορώντας για εκείνους που μας ‘αποχαιρετούν’ αντιλαμβανόμενοι το ασύμβατό τους με το υψηλό επίπεδο ποιότητος της Ομάδος μας.
Κρατούμε, στην Ομάδα μας, ορθάνοιχτες δύο ‘πύλες’: την ‘πύλη εισόδου’ και την ‘πύλη εξόδου’ ώστε να μπορούν να μας επισκέπτονται όλοι, ανεξαρτήτως θρησκευτικών, πολιτικών και λοιπών πεποιθήσεων, αλλά και να μπορεί όποιος βούλεται να απομακρυνθεί, χωρίς να είναι υποχρεωμένος να δώσει την οιανδήποτε ‘εξήγηση’. Είμαστε υπερήφανοι για τα παραμένοντα Μέλη μας όσο και για εκείνα τα τέως, που με ελεύθερη βούληση απεφάσισαν να περάσουν την ‘πύλη εξόδου’ διότι καταφέραμε να είμαστε αυτοί που τα μύησαν στην Έφιππη Τοξοβολία ή στην Παραδοσιακή Τοξοβολία, τόσο σημαντικές για την ισορροπία του πνεύματος και του σώματος, τέχνες. Ή μάλλον, το προσπαθήσαμε…
Στους «Έλληνες Κενταύρους» ποτέ δε ρωτάμε κάποιον, ούτε γιατί έρχεται, ούτε γιατί φεύγει! Περιοριζόμαστε να τον μυήσουμε σ’ αυτό για το οποίο έρχεται και δεν τον πιέζουμε να αναλάβει την οιανδήποτε επιπλέον ευθύνη πλην της Έφιππης Τοξοβολίας. Κυρίως, δεν μας απασχολεί, ούτε γιατί κάποιος φεύγει από την Ομάδα μας, ούτε προς τα πού θα κατευθυνθεί. Μόνο μία ειλικρινής …διαμνημόνευση «Καλό κατευόδιο!» είναι ό,τι θα ακούσει από εμάς, ελπίζοντας ότι προς όπου κι αν κατευθυνθεί μετά από εμάς, να παραμένει ισορροπημένος μέσα σε ένα κλυδωνιζόμενο Κόσμο.
Βεβαίως, η κατανόηση των αυτονοήτων είναι ό,τι πιο …δύσκολο για μια Κοινωνία για την οποία γράφει ο Ömer Zülfü Livaneli ότι «έχει μείνει αιώνες στα σκοτάδια ανεκπαίδευτη και με το κεφάλι γεμάτο δεισιδαιμονίες»! Έτσι, κάποιοι που αποτελούν αυθεντικά δείγματα της Κοινωνίας που περιγράφει ο Ömer Zülfü Livaneli δε μπορούν να δεχθούν ότι υπάρχουν και πασιφανέστατα αυτονόητα, καταφεύγοντας σε …’νευροψυχωσικές συνωμοσίες’ με τον …εαυτό τους, κατασκευάζοντας πλασματικούς ‘δράκους’ με την σκιά των οποίων αντιπαρατίθενται. Δυστυχώς γι αυτούς, οι «Έλληνες Κένταυροι» ως εφιπποτοξοτική Ομάδα δε μπορούν να προσφέρουν την οποιανδήποτε ‘συνδρομή’ …εκτός από το να τους ευχαριστήσει για την απαλλαγή από την παρουσία τους διότι, είναι δεδομένο ότι αργά ή γρήγορα αυτοί θα περάσουν την ορθάνοιχτη ‘πύλη εξόδου’, όπως και τη περνάνε…
Σε λίγες ημέρες η «Ελληνική Εφιπποτοξοτική Εταιρεία» θα κλείσει ακόμη έναν χρόνο εργώδους βίου ως ο μόνος φορέας Έφιππης Τοξοβολίας στην Ελλάδα. Και οι «Έλληνες Κένταυροι» θα συνεορτάσουμε μαζύ της, πολύ καλύτερα οργανωμένοι, πολύ περισσότερο αναγνωρισμένοι, με πολύ περισσότερες διεθνείς βραβεύσεις, πολυπληθέστεροι και υπό έναν άξιο Αρχηγό, τον αγαπημένο μας Αρπάλυκο, με την επίσης άξια Υπαρχηγό και, επίσης, αγαπημένη μας Χαρά.
Με ισχυρές βάσεις και, κυρίως, σεβόμενοι αλλά και απαιτώντας την ελευθερία των προσωπικοτήτων των Μελών μας, κινούμεθα προς την κατάκτηση, ακόμη περισσότερο, της Έφιππης Τοξοβολίας στης οποίας το ‘μονοπάτι’ θα συμπορευθούμε αρκετοί, πολύ περισσότεροι παρά ποτέ. Κάποιοι που θα απουσιάζουν θα τους συνοδεύει πάντοτε η ειλικρινής ευχή μας «Καλό κατευόδιο!» όπου κι αν βρίσκονται. Το μόνο ασφαλές είναι ότι κανείς δεν θα …λείψει από κανέναν, αρκεί η ελευθερία να γίνεται αντιληπτή ως υψίστη συνιστώσα Πολιτισμού. Δυστυχώς όμως, η αντίληψη, η υγιής, τουλάχιστον, αντίληψη, δεν αποτελεί ελπίδα για όσους σκιαμαχούν με πλασματικούς ‘δράκους’ και ‘με το κεφάλι γεμάτο δεισιδαιμονίες’.
«Χιλιόχρονη!» λοιπόν η «Ελληνική Εφιπποτοξοτική Εταιρεία», οι «Έλληνες Κένταυροι» και μαζύ τους η ίδια η Ελληνική Έφιππη Τοξοβολία, αν μη τι άλλο, για να μας υπενθυμίζει ότι η ελευθερία συνιστά την υπέρτατη συνιστώσα Πολιτισμού!
To Δ.Σ. της "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας".
