Λίγα χιλιόμετρα μακρυά από την Αθήνα, εντοπίζονται κάποιες από τις καλύτερα σχεδιασμένες και διατηρημένες τοξοθυρίδες, σε απομένουσα λιθοδομή του αρχαίου Πύργου Οινόης, στη Βοιωτία.
Το σωζόμενο κατάλοιπο το οποίο πρόκειται περί μέρους μιας γωνίας του τετράγωνου κτίσματος εντυπωσιάζει με την άψογη γεωμετρία του αλλά και την συναρμογή των απαρτιζόντων λίθων της τοιχοδομής του.
Εντελώς απρόσμενα, μας έφτασαν τα βήματά μας ως το κατάλοιπο του αρχαίου Πύργου για να ανακαλύψουμε επάνω του μερικές από τις πλέον εντυπωσιακές τοξοθυρίδες προς μελέτη μιας και αυτές αποτελούν τον ένα από τους δύο αντιπροσωπευτικούς στόχους της Ελληνικής Παραδοσιακής Τοξοβολίας (βλέπε εδώ).
O αρχαίος Πύργος της Οινόης (Βοιωτίας) αν και με ελάχιστα σωζόμενα ιστορικά στοιχεία, παρέχει στον μελετητή πολλή πληροφόρηση σχετική με την τοξοθυρίδα στην αρχαιότητα και την εξ αυτής εξέλιξη στην οχυρωτική των μεσαιωνικών και νεώτερων χρόνων.
Ο Πύργος υπέστη βάρβαρη αναστηλωτική παρέμβαση με την ένθεση "σώματος" ...τούβλων σε κενό λιθοδομίας, με προχειρότητα αξιολάτρευτη για ιθαγενείς, γνώριμη στις "υπηρεσίες" αυτής της χώρας.
Και να σκεφθεί κανείς ότι ο Πύργος θα μπορούσε να αναστηλωθεί στο ακέραιο με τους αυθεντικούς του λίθους εκ των οποίων όλοι βρίσκονται ριγμένοι κατά γης γύρω του και σε ελάχιστη απόσταση από αυτόν.
Η αναστατική κατασκευή υποδείγματος 1:1 αντιπροσωπευτικής θυρίδος από τον συγκεκριμένο αρχαίο Πύργο της Οινόης αποτελεί βραχυπρόθεσμο σκοπό της Ομάδος μας προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως στόχος στις Προπονήσεις της Παραδοσιακής Τοξοβολίας μας.
Κυριακή 6 Μαρτίου 2016
ΤΟ ΜΕΓΑ ΜΑΘΗΜΑ
ΤΟΥ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΟΣ
ΤΩΝ
"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"
Ο αγαπημένος μας Συνασκούμενος Αθανάσιος, επικεφαλής του Παραρτήματος Καλαμάτας και αυτή την εβδομάδα, έχοντας τη Παραδοσιακή Τοξοβολία ως "βατήρα", προσεπάθησε να δώσει εικόνες, χρώματα και φως σε "μάτια" που δεν είχαν ποτέ παρόμοιες εμπειρίες. Και παρακολουθώντας την αλτρουιστική πρωτοβουλία του Αθανασίου και μελετώντας τις σπουδαίες Αναφορές του μετά από κάθε εκπαιδευτική ημερίδα του Παραρτήματός του, όχι μόνον αντιλαμβανόμαστε τη μεγάλη Αξία της Παραδοσιακής Τοξοβολίας ακόμη και σε τομείς που δε φανταζόμαστε αλλά επιβεβαιώνουμε και την ανίκητη δύναμη που κρύβει κάθε Άνθρωπος να μάχεται νικηφόρα και με χαμόγελο τη πιο αντίξοη μοίρα!
Έχοντας "αγκαλιάσει" ένα πολύ ιδιαίτερο "Κοινό" ο Αθανάσιος έχει πια αφιερωθεί σε μία αποστολή η οποία κοσμεί την Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" και δικαιώνει τις προσδοκίες της "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας" της οποίας οι βλέψεις περνούν μέσα από το φιλοσοφικό κατώφλι της τυφλότητος ενός αρχαρίου ο οποίος όσα κι αν βλέπει θεωρεί ότι αυτά είναι ελάχιστα κι ασήμαντα, κρύβοντάς του όσα αμέτρητα σημαντικά θα έπρεπε να δει! Και, χωρίς καμία διάθεση "οίκτου" προς εκείνους που διόλου δε τον χρειάζονται, ο Αθανάσιος και το Παράρτημα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" με τη προσπάθεια που ανέλαβαν, προάγοντας την πρόοδο των τυφλών σε μία αμιγώς στοχαστική άσκηση, προάγουν τη δύναμη όλων ημών που νομίζουμε ότι "βλέπουμε" ...παραβλέποντας τα όσα η "όρασή" μας κρατά στη σκιά του παραβλέπειν... και, δυστυχώς, αγνοείν!
Έτσι, με την τελευταία Αναφορά της εκπαιδευτικής ημερίδος του ο Αθανάσιος μας καθιστά κοινωνούς των ιδιαιτεροτήτων διδασκαλίας της Παραδοσιακής Τοξοβολίας σε συνανθρώπους μας οι οποίοι ουδέποτε σχημάτισαν την εικόνα ενός Τόξου, από το να το εξαγάγουν από τη θήκη του, να εντοπίσουν τη χορδή, να το οπλίσουν και, τελικώς να τοξεύσουν !
Η διδασκαλία της Τοξοβολίας σε τυφλούς δείχνει, εξ αρχής, μία μυσταγωγία μετασχηματισμού της αφής σε εικόνα, όπως και όλη η διαδικασία της αναπτύξεως αυτής της απουσιάζουσας αισθήσεως σε άτομα τα οποία καλούνται να επιβιώσουν σε μία κοινωνία βλεπόντων. Όλοι εμείς που τοξεύουμε, επί παραδείγματι, ουδέποτε σταθμίσαμε το τι σημαίνει για έναν τυφλό να εντοπίσει τη χορδή του Τόξου του βγάζοντάς το από τη θήκη. Τι σημαίνει να ξεχωρίσεις αμέσως το βασικό αυτό παρακολούθημα του όπλου σου, άνευ του οποίου δεν υπάρχει ...όπλο! Κι αυτό με υπομονή και περισσότερη αγάπη, ο Αθανάσιος το μεταφέρει στους μαθητές του.
Όταν οι υφασμάτινες θήκες ανοίξουν η αφή θα είναι εκείνη που θα πρωταγωνιστήσει ώστε ο μαθητής να μορφώσει "εικόνα" του όπλου του και της καθοριστικής σχέσεως Τόξου και χορδής, όμως, αυτό είναι μόνον η αρχή. Ο τυφλός μαθητής θα πρέπει να αφεθεί στο χρόνο και στις προσεγγίσεις του ώστε να αντιληφθεί τον συνδυασμό των δύο βασικών μερών του όπλου του πριν αναλάβει και το τρίτο, το βέλος.
"Ο Ευάγγελος δεν είχε την παραμικρή πρότερη ιδέα περί τόξου
και τοξοβολίας γενικά. Όταν παροτρύνθηκε να πιάσει το τόξο του κατά βούληση
θεώρησε οτι η λαβή του βρίσκεται σε ένα εκ των άκρων του τόξου (πλησίον του
σημείου εγκαθιδρύσεως της χορδής). Επίσης ήταν εξαιρετικά σφιγμένος με κακή
στάση σώματος. Παρόλα αυτά μετά το πέρας της Προπονήσεως η βελτίωσή του ήταν
εμφανής και αισθητή. Στον κύκλο που σχηματίσαμε δεν είχαμε παρά να μοιραστούμε
μόνο χαρά και θετικές σκέψεις.", σημειώνει στην Αναφορά του ο Αθανάσιος, μεταφέροντάς μας μια από τις παραμέτρους της διδασκαλίας της Σχολής του.
Και με υπομονή κι επιμονή, αφήνοντας τα χέρια να συμπληρώσουν τα μάτια, ο πραγματικός Δάσκαλος θα μεταδώσει τη γνώση ακόμη και σ΄ εκείνο το μαθητή που θεωρείται με μιαν επιπόλαιη ματιά ως αδύναμος να τη δεχθεί, ακόμη και στη πλέον ακραία εκδοχή της.
Και αν προσέξουμε την ακρίβεια χειρισμών αυτής της νέας Τοξότριας που οπλίζει το Τόξο της χωρίς τη βοήθεια της οράσεως παρά μόνον με την αφή και το ένστικτο, θα διαπιστώσουμε όλοι εμείς οι "βλέποντες" ομότεχνοί της ότι μας βάζει τα ..."γυαλιά"!
Διότι, για να φτάσεις στο τελικό αποτέλεσμα και να δεις τη γαλήνη και το χαμόγελο στο πρόσωπο του μαθητή σου το μονοπάτι είναι δύσβατο, αλλά όσο πιο δύσβατο τόσο πιο ωραίο, όσο τα απάτητα εκείνα μονοπάτια σε απλησίαστα μέρη που καμιά περπατησιά δε τους χαλά τη φυσικότητα. Κι αυτό ο Αθανάσιος φαίνεται να το έχει ανακαλύψει...
Βεβαίως, ο Αθανάσιος δε θα ήταν ποτέ δυνατόν να αρκεσθεί στη προσφορά της Παραδοσιακής Τοξοβολίας προς τους συγκεκριμένους συνανθρώπους μας, αλλά σκέφθηκε ότι για την καλύτερη πρόσληψη των οφελών της θα ήταν απαραίτητο, προηγουμένως, να τους βελτιώσει και την όλη φυσική τους κατάσταση.
Εύλογα, ο Αθανάσιος σκέφθηκε ότι ένα άτομο με περιορισμένη όραση φυσικό είναι να διέρχεται μία καθημερινότητα με συνεπαγόμενη περιορισμένη κινητικότητα, κάτι που κάθε άλλο παρά ευνοεί μια καλή φυσική κατάσταση. Και, εκτός της Παραδοσιακής Τοξοβολίας ανέλαβε τη πρωτοβουλία να επιχειρήσει και τη σωματική βελτίωσή τους, μάλιστα, επικεντρούμενος και πολύ σοβαρά με τις παραμέτρους της. Έτσι, στη τελευταία Αναφορά του, επιπλέον, ο Αθανάσιος παρατηρεί:
«Μετά το τέλος της Προπονήσεως υπέβαλα όλους σε μία δοκιμασία άσχετη με την καθαυτού τόξευση αλλά απολύτως
σχετική με την μυική μνήμη και τους παράγοντες που την επηρεάζουν. Θα κάνω
ανάλυση σε ξεχωριστή Αναφορά γενικών παρατηρήσεων. Αυτό που θα πω εδώ είναι οτι
φαίνεται να υπάρχει και μία άλλη διάσταση στο θέμα γενικά της εκγυμνάσεως ενός
ανθρώπου. Διακρίνω αμυδρά μέσα από τον πειραματισμό οτι για παράδειγμα ένας
δρομέας δεν εξαρτάται εάν θα γίνει τέλειος μόνο από την αερόβια ικανότητά του,
την μυική εκρηκτικότητα, την διατροφή, τα πολλά χιλιόμετρα Προπονήσεως, την
τεχνική και όσα άλλα στα οποία δίδεται το βάρος. Φρονώ οτι υπάρχει ένα λεπτό
νήμα που συνδέει τον φόβο με την μυική μνήμη και το οποίο ως άλλο υποσυνείδητο
επηρεάζει άμεσα και καθοριστικά την όποια τεχνική ή γνώση επιδιώκεται να
εμπεδωθεί από έναν πολεμιστή, ή έναν άθλητή, ή ένα τυφλό, φαλκιδεύοντάς τα.»
O Aθανάσιος Ψωρομύτης, συνέλαβε σε βάθος τη κωδική λέξη του εμβλήματος των "Ελλήνων Κενταύρων" που δεν είναι άλλη από το Θάνατο, την αποσυμβόλισε και κατάφερε ως πραγματικός στρατιώτης-στοχαστής να φιλοσοφήσει επιβεβαιώνοντας τον κοντοπατριώτη του Δημήτρη Λιαντίνη ο οποίος στην ομιλία του ενώπιον ακροατηρίου στρατιωτικών ιατρών:
"Τί είναι "Φιλοσοφία"; Ένα πράγμα είναι "Φιλοσοφία". "Φιλοσοφία" είναι ο στοχασμός του Ανθρώπου απάνω στο φαινόμενο "Θάνατος". Η Φιλοσοφία είναι απλό πράγμα, ο καθένας μας φιλοσοφεί. "Φιλοσοφία" σημαίνει ότι σκέπτομαι, στοχάζομαι και προσπαθώ να βρω τον καλύτερο τρόπο, ένα γεωδετημένο, που έχει πολλές συμβολές και συνιστώσες, για να ζήσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη ζωή μου, αυτά τα είκοσι, τριάντα, πενήντα, εβδομήντα χρόνια που μου ορίστηκαν να ζήσω. Αυτό θα πει, απλά, "Φιλοσοφία". Και ξέρουμε πολλούς απλοϊκούς ανθρώπους που δεν έχουν και τίτλους και περγαμηνές οι οποίοι φιλοσοφούν και ζουν μια πολύ ωραία ζωή. Λοιπόν, σ΄ αυτή την "οπτική" λέει ο Πλάτων: "Φιλοσοφία" εστι μελέτη "θανάτου" ... κατά την έννοια ότι στοχάζομαι πάνω στο δικό μου θάνατο ... Στη συνέχεια, ο Πλάτων θα μας πει ότι "οι ορθώς φιλοσοφούντες αποθνήσκειν μελετώσιν", όσοι φιλοσοφούν σωστά δε κάνουν τίποτε άλλο παρά να μελετούν πώς θα πεθάνουν "και το τεθνάναι αυτοίς ήκιστα φοβερόν" ... και όταν θα ρθει η ώρα να πεθάνουν δε φοβούνται το θάνατο"!
Έτσι, ο νεαρός Μεσσήνιος Συνασκούμενός μας, έκανε πράξη την "ουσία" της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" η οποία δεν είναι μία απλή αθλητική περίπτωση αλλά ένα σχολείο πνεύματος, φιλοσοφώντας, ...εφιπποτοξοτικώς, επάνω στον άξονα του θανάτου και επιδιώκοντας με το στοχασμό του τη βελτίωση της ζωής της δικής του και των τυφλών συνανθρώπων μας, ώστε να καταφέρει να γεμίσει με φως κάποια σκοτεινά "μάτια" με πρώτα απ΄ όλα τα δικά μας.
Σάββατο 5 Μαρτίου 2016
EΞΕΤΑΣΕΙΣ ΝΕΩΝ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΩΝ
5ης ΜΑΡΤΙΟΥ 2016
Mε μόνη δυσκολία να βγάλουμε τον Αρπάλυκο από την αγκαλιά του "Όλι" ώστε να αρχίσουν οι σημερινές εξετάσεις , όσοι βρεθήκαμε αυτή τη μέρα στο Ιππευτήριο των "Ελλήνων Κενταύρων" βιώσαμε την εκπαιδευτική πρόοδο μιας Σχολής η οποία, με τη στήριξη του Αρχηγού της, κινείται σε σταθερή θριαμβική τροχιά! Μετά από ένα σχεδόν τετράμηνο περίπου 30 μαθημάτων και οι δύο σημερινοί εξετασθέντες μας κατέληξαν σε ένα άριστο αποτέλεσμα ώστε να διαπιστευθούν επιτυχώς ως Εφιπποτοξότες ξεκινώντας από αυτή τη στιγμή την πραγματική απόλαυση του Πολεμιστή. Διότι στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" η επιτυχία στις εξετάσεις είναι και η "πύλη εισόδου" (και όχι "αφίξεως") προς το ζητούμενο!
Ο πρώτος των εξετασθέντων Μάριος Ευθυμιάδης, ο οποίος στο τέλος της εξετάσεώς του κατέκτησε το 82,5% ίππευσε "εγκεφαλικά" με συνεχή αυτοέλεγχο.
Οι καλπαστικές διαδρομές του έδωσαν την αίσθηση μιας ιππευτικής γεωμετρίας χωρίς εξάρσεις και υφέσεις αλλά με μία ομοιογενή επανάληψη η οποία με σιγουριά οδηγεί στην πολεμική επιτυχία!
Ο δεύτερος των εξετασθέντων Κωνσταντίνος Δαμιανάκης ο οποίος στο τέλος της εξετάσεώς του κατέκτησε το 75,0%, λόγω της αιματώδους "ιδιοσυστασίας" του ίππευσε λιγότερο εγκεφαλικά και περισσότερο παρορμητικά.
Όπως και στη καθημερινότητά του έτσι και σήμερα ο Κωνσταντίνος μας "έγραψε" on camera έναν καταδρομικό χαρακτήρα!
Ο Κωνσταντίνος μας, μετά την ολοκλήρωση των πρακτικών εξετάσεων και κλείνοντας το πρώτο μέρος με έναν ξέφρενο καλπασμό κατέληξε σε μία αναγκαστική "αφίππευση" ενώπιον των θεατών των εξετάσεων όταν ο Ίππος μας απεφάσισε να μη τους ...υπερπηδήσει αλλά να σύρει "χειρόφρενο"! Ωραίες στιγμές ενός Ιππευτηρίου με πολύ κέφι και δυναμισμό, όπως ταιριάζει σε μια πολεμική Οικογένεια όπως αυτή των "Ελλήνων Κενταύρων".
Η θεωρητική εξέταση ξεκίνησε ενώπιον του Κοινού, Μελών της Ομάδος αλλά και εξαιρετικών φίλων εκτός Ομάδος οι οποίοι, σήμερα, βρέθηκαν κοντά μας για να παρακολουθήσουν τις εξετάσεις μας.
Στις θεωρητικές εξετάσεις προηγήθηκε το πρακτικό μέρος με ερωτήσεις που αφορούσαν τον Ίππο , την Ιππολογία και χειρισμούς εδάφους.
Οι ερωτήσεις αυτής της εξεταστικής φάσεως στόχευαν στη διάγνωση της σχέσεως του Ιππέως με τον Ίππο και την, πρωτίστως, ασφαλή και άνετη διαχείριση του Ίππου εκ του εδάφους.
Από τους χειρισμούς των ποδών μέχρι την εφαρμογή θερμομέτρου προς λήψη θερμοκρασίας, αυτή η εξέταση έδειξε ότι σε ελάχιστο χρόνο και με ακόμη πιο λίγα μαθήματα δυο μαθητές της Σχολής μας κατάφεραν να φτάσουν σε επίπεδο που υπό άλλες διδασκαλίες μπορεί και να μην είχαν φθάσει σε επίπεδο σωστού καλπασμού!
Πάντοτε ενώπιον του Κοινού οι εξετασθέντες απήντησαν στις ερωτήσεις με τη βοήθεια εποπτικών μέσων, όπου αυτά ήσαν απαραίτητα και με λακωνική κατηγορηματικότητα, πραγματικά, ως Πολεμιστές και όχι απλοί "μαθητές"!
Κατόπιν ήρθε η σειρά της γραπτής δοκιμασίας επί προετοιμασμένων φύλλων ερωτήσεων, ξεκινώντας από την εξέταση επί διοράματος η οποία είχε ως σκοπό τη διάγνωση της προτεραιότητος που πρέπει να δίδει ο Ιππέας στην ευημερία του Ίππου του! Γνήσιοι "Έλληνες Κένταυροι" οι δύο εξεταζόμενοι απέδειξαν ότι αυτή τη κυρίαρχη παράμετρο της "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας" και της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" τη σέβονται ακόμη και οι πρωτοείσακτοι της Σχολής μας.
Με συντεταγμένη σκέψη και ηρεμία έως και ...απάθεια, οι δύο εξετασθέντες συνεπλήρωσαν τις εξεταστικές φόρμες υπό το βλέμμα του Εκπαιδευτή τους που είχε κάθε λόγο να είναι περήφανος και για τους δύο μαθητές του.
Και οι σημερινές εξετάσεις ήσαν τόσο ουσιαστικές και ώστε εξ αυτών και της προσοχής του Αρχηγού της Ομάδος και Εκπαιδευτή, προέκυψε και η διόρθωση σε ένα σημείο και του τυπωμένου "Εγχειριδίου Εκπαιδεύσεως Νεολέκτου Ίππου" στο οποίο διέλαθε της προσοχής του διορθωτή μία άσχετη λέξη!
Μετά την ολοκλήρωση των εξετάσεων, η ζεστή ανοιξιάτικη μέρα βρήκε τα Μέλη της Αποστολής στους επικείμενους διεθνείς Αγώνες να ζεσταίνουν τα ...Τόξα τους σε μία ομαδική Προπόνηση μικρής ...εμβελείας, μιας και οι σημερινές ομαδικές Προπονήσεις παραδοσιακής Τοξοβολίας και Σπαθασκίας ματαιώθησαν λόγω των εξετάσεων.
Ένας καθιερωμένος "Κύκλος" έκλεισε τη σημερινή ημερίδα ανοίγοντας νέους ..."ορίζοντες" εργασιών στο επίκεντρο της Ομάδος και συσφίγγοντας ακόμη περισσότερο τις σχέσεις όλων μας.
Έτσι, μέσα σε ένα "κλίμα" ατομικής ευτυχίας, όλβιος και ο Αρχηγός της Ομάδος μας και Εκπαιδευτής των δύο νέων, πια, Εφιπποτοξοτών, Μάριου και Κωνσταντίνου, κατάφερε να επιστρέψει στην αγκαλιά του "Όλι" με τον οποίο διατηρεί ιδιαίτερες σχέσεις, αν και αυτό το "ιδιαίτερες" δε μπορείς ποτέ να το πεις για τον Αρπάλυκο αφού με όλους τους Ίππους διατηρεί τις ίδιες ...κορυφαίες και "ιδιαίτερες" σχέσεις...
Παρασκευή 4 Μαρτίου 2016
ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΙΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ
Μια αναβάπτιση στη φυλετική και εθνική Αισθητική είναι κάθε επίσκεψη στους κλασικούς μουσειακούς χώρους που εξακολουθούν και ανθίστανται σε μία κοινωνία συλλογικής παρακμής, όπως και στο Μουσείο Μπενάκη.
Η Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας "Έλληνες Κένταυροι", προσδίδοντας μεγάλη σημασία στην αισθητική παιδαγωγική των Μελών της, απόλαυσε το βράδυ της 3ης Μαρτίου 2016 επισκεπτόμενη τις αίθουσες του Μουσείου Μπενάκη.
Η επίσκεψη της Ομάδος μας δεν ήταν μόνον αφιερωμένη στην απόλαυση μιας διαχρονικής ελληνικής Αισθητικής των σπουδαίων εκθεμάτων αυτού του Μουσείου αλλά και στη πρόσληψη ενδυματολογικών εμπνεύσεων προς υποβοήθηση της σχεδιάσεως των εμφανίσεων των Μελών της Αππστολής μας στους Διεθνείς Αγώνες της Ουγγαρίας "Gyula 2016".
Προβάλλοντας το έπος των Ελλήνων Στρατιωτών της Αναγεννήσεως, οι "Έλληνες Κένταυροι", από τις συλλογές του Μουσείου Μπενάκη κατά την τελευταία μας επίσκεψη, αντλήσαμε αρκετά στοιχεία που θα προσδώσουν ιστορικήν ακρίβεια στις φορεσιές μας που θα προετοιμάσουμε για τους προαναφερθέντες Διεθνείς Αγώνες και όχι μόνον...
Παρατηρώντας τα αντικείμενα, τις φορεσιές, τα σκεύη και τους πίνακες αυτού του εντυπωσιακού Μουσείου οδηγηθήκαμε και σε συμπεράσματα κρίσεως που αφορούν στην εποχή μας ανατροφοδοτώντας τη βούλησή μας για έναν σταθερό θετικό προσανατολισμό.
Και ήταν ο Θοδωρής που επεσήμανε την απουσία στη σημερινή εποχή κάθε διαθέσεως προς αισθητική δημιουργία συγκρίνοντας την σημερινή "εικόνα" των Τεχνών (?) προς την αντίστοιχη παρελθουσών ιστορικών εποχών... λίγο πριν ολοκληρώσουμε την επίσκεψή μας και αφήσουμε πίσω μας το Μουσείο Μπενάκη.
Βγαίνοντας από το Μουσείο Μπενάκη και επιστρέφοντας στη σύγχρονη δημοκρατική πραγματικότητα καταλάβαμε την τεράστια απόσταση μεταξύ της παραδοσιακής πεφωτισμένης Δημογεροντίας και του μοντέρνου κοινοβουλευτικού εφιάλτη!
Επιβεβαιώσαμε το τι ακριβώς εννοούν εκείνοι που διαμαρτύρονται εναντίον των πάσης φύσεως "στολών", προτιμώντας τα σκουπίδια που τους "φορούν" οι δουλέμποροι τους οποίους επιλέγουν!
Απογοητευτήκαμε για μια ακόμη φορά από τη μαζοκρατική μοναξιά ακόμη και στη καρδιά ενός "πολυσύχναστου" ...city, εν σχέσει με την αλληλέγγυα Ελλάδα του παρελθόντος, όπως την είδαμε σε πολλές από τις προθήκες του Μουσείου Μπενάκη.
Είδαμε πως η σύγχρονη ελλαδική δημοκρατία εννοεί μια ...politically correct "αισθητική" αναθεματίζοντας ακόμη και τη πατρώα Παράδοση ως ...ντεμοντέ!
Όχι, γύρω μας πια, έξω από το Μουσείο Μπενάκη, οι προθήκες δεν χάιδευαν το μάτι με Τέχνη αλλά το πλήγωναν με την πλήρη εκμηδένιση του Ανθρώπου-ψηφοφόρο σε ένα γονυπετές εξάμβλωμα...
Στο σύγχρονο δημοκρατικό (από-)"κοσμο", ο άνθρωπος που υποβαθμίζεται με πεζό αρχικό, καταδικάζεται σε πεζοδρομιακό παρα-απόρριμμα ουδεμία σχέση έχον με εκείνο τον πολίτη της εποχής της πεφωτισμένης Δημογεροντίας...
Και όλη η αισθητική αρμονία των συλλογών του Μουσείου Μπενάκη, έξω από αυτό, σήμερα, μετα-διαστρέφεται σε τρομολαγνική ασκήμια με την οποία 'ντρεσάρεται' να συμβιώσει ο σύγχρονος σκλάβος του οποίου η βούληση και η ύπαρξη ελέγχεται από ένα δημοκρατικότατο καθεστώς!
Γενικώς, η σύγχρονη "αισθητική", ουδεμία σχέση έχουσα με την Αισθητική των παραδοσιακών εποχών αφήνει τη δική της "σφραγίδα" στην Αθήνα (?) και στην Ελλάδα (?) της αλλοτριώσεως από ταξιδερμικώς ...αταξινόμητους επήλυδες!
Και μέσα σε αυτό το δημοκρατικότατο μοντερνισμό, έξω από το Μουσείο Μπενάκη είναι αναμενόμενος και κάθε ξεπεσμός που, πια, αποτελεί τεκμήριο "προοδευτισμού"!
Πράγματι, ο κλασικισμός θεωρείται, πια, ..."ξεπερασμένος", η πατρώα Αισθητική ..."ντεμοντέ" και οι δημοκρατικές ..."αισθητικές" νόρμες ...εξορκισμοί του ...κακού Φασισμού! Και απομένει στους ψυχιάτρους τους μέλλοντος να διαγνώσουν το τι πήγε στραβά και οι προθήκες του Μουσείου Μπενάκη να ξανα-ανακαλυφθούν ως Σχολείο αισθητικής των όσων καταφέρουν να επιζήσουν της ψυχωσικής περιόδου που βιώνουμε!
Γεγονός είναι ότι η δημοκρατικότατη εκτροπή που παρακολουθούμε από ...απόσταση ασφαλείας έχει σύντομη την ημερομηνία λήξεώς της κι εμείς καταφέρνουμε να περισώζουμε την Αισθητική μας όχι μόνον με τη, κυρίως, εφιπποτοξοτική δραστηριότητά μας, αλλά και με διαλείμματα αναζωογονητικά όπως και η τελευταία επίσκεψή μας στο Μουσείο Μπενάκη αλλά και άλλες παρόμοιες που προγραμματίζουμε. Μπορεί γύρω μας μια κοινωνία να κλυδωνίζεται θανάσιμα αλλά μπορούμε και τους κλυδωνισμούς της να αποφύγουμε και την υγιέστατη ιδιοσυστασία μας να διατηρήσουμε παράγοντας Πολιτισμό! Διότι, εμείς είμαστε Έλληνες!
