Με τον καλύτερο "διερμηνέα" και "ξεναγό", την τουρκομαθή Μητέρα του, ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων" και γράφων, σε όλα τα ταξίδια του προς την πρωτεύουσα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, την πόλη του Ρωμαίου Κωνσταντίνου, την Κωνσταντινούπολη, μελέτησε σε βάθος οχι μόνον ό,τι μπορεί να ενδιαφέρει τον περιηγητή ενός πολύ σημαντικού ιστορικού τόπου, αλλά και το πλαίσιο της σπουδαίας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας χωρίς καμία "παρωπίδα" σοβινιστικής αγκυλώσεως, αλλά με πνεύμα εννοήσεως της πολιτιστικής σημασίας αυτής της Αυτοκρατορίας η οποία μετασχηματίσθηκε τόσο "βελούδινα" στην σημερινή Τουρκία. Κατ΄εκείνες τις επισκέψεις, ένας Έλληνας και, μάλιστα, απόγονος της ιστορικής εκείνης Οικογενείας η οποία πρώτη (κατά τον 18ο αι.) εξεγέρθηκε εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας απελευθερώνοντας το πρώτο Ελληνικό έδαφος (Λάμαρη Σουλίου), ήρθε σε επαφή με την νοοτροπία και την συμπεριφορά των σημερινών Τούρκων φθάνοντας σε σημείο να συνομιλήσει ακόμη και με φανατικούς "Γκρίζους Λύκους" με τους οποίους, μάλιστα, όχι απλώς "επεκοινώνησε" πολυδιάστατα αλλά φεύγοντας δέχθηκε και το δώρο τους (που εξήχθη κατόπιν ειδικής αδείας του Τουρκικού Υπουργείου Πολιτισμού) μία παμπάλαια ορειχάλκινη οθωμανική λάμπα η οποία κοσμεί το γραφείο του. Και με αυτόν τον συμβολισμό "φωτίσεως", καταφέραμε να ...αποσυμβολίσουμε τα σοβινιστικά "ταμπού" που βαραίνουν Έλληνες και Τούρκους και να διεισδύσουμε στην "οπτική" των γειτόνων μας, κατανοώντας τους βαθύτερα, εκτιμώντας τις αρετές τους και υιοθετώντας, γιατί όχι, την ευφυέστατη διαχείριση των εξωτερικών υποθέσεών τους ακολουθώντας τα διδάγματα της επιτυχέστατης Οθωμανικής εξωτερικής πολιτικής! Μέσα σε αυτό το πλαίσιο διεξήχθησαν και οι επισκέψεις μας στο Στρατιωτικό Μουσείο της Κωνσταντινουπόλεως φθάνοντας μέχρι σημείου, η κατόπιν ιδρυθείσα Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" να δεχθεί ιδιαίτερες Τιμές κατά τις εμφανίσεις της στην Τουρκία τόσο στην Κωνσταντινούπολη (2012) από τον Δήμαρχο, όσο και από τις τοπικές αρχές διαφόρων άλλων τουρκικών πόλεων, Biga, Aμάσεια κλπ.
Η επιβλητικότητα του κύρους του ιστορικού παρελθόντος ενός έθνους είναι εκείνο που θα πρέπει να χαρακτηρίζει την εξωτερική αρχιτεκτονική αλλά και τα εκθέματα ενός Στρατιωτικού Μουσείου το οποίο θα πρέπει αναλόγως να προετοιμάζει και τον επισκέπτη του που πλησιάζει για να το επισκεφθεί! Και όλα αυτά τα επιτυγχάνει σε υπερθετικό βαθμό το Στρατιωτικό Μουσείο της Κωνσταντινουπόλεως Harbiye του οποίου το μεγαλειώδες όσο και αισθητικότατο αρχιτεκτόνημα, όπως και τα περιεχόμενά του το αναδεικνύουν ως το εντυπωσιακότερο των Βαλκανίων, ανάλογο της μεγαλοπρεπείας της πόλεως αλλά και της χώρας που το εγκολπώνονται!
Το Στρατιωτικό Μουσείο της Κωνσταντινουπόλεως είναι αφιερωμένο στα χίλια χρόνια τουρκικής στρατιωτικής ιστορίας, πρόκειται για ένα από τα κορυφαία μουσεία του είδους του στον κόσμο. Αξίζει να σημειωθεί ότι το εύρος των εκθεμάτων του είναι τεράστιο και εκτίθενται μόνον τα 9.000 από τα περίπου 55.000 κειμήλιά του στα 32 ευρύχωρα θεματικά εκθετήριά του όπου ο επισκέπτης μπορεί να δει διάφορα ξίφη, πυροβόλα όπλα διαφόρων τύπων και διαμετρημάτων, πανοπλίες, αναπαραστάσεις μαχών, σκηνές, σημαίες, στρατιωτικές στολές, πανό, προσωπικά αντικείμενα γνωστών προσωπικοτήτων, πίνακες και πολλά άλλα.
Βρίσκεται στην πλευρά του Μαρμαρά, στη συνοικία Σισλί, δύο στάσεις με το μετρό από την κεντρική πλατεία Ταξίμ όπου, μετά το 1960, μεταφέρθηκε το εμπορικό κέντρο της πόλεως και φιλοξενεί εταιρείες και γραφεία αλλά και αρκετά σημαντικά ακίνητα όπως το μνημειακό ανακτορικό Περίπτερο "Ιχλαμούρ", την Ιταλική Σχολή, την έδρα της Βουλγαρικής Εξαρχίας, το ελληνορθόδοξο Κοιμητήριο καθώς και μία εβραϊκή Συναγωγή που δέχθηκε επίθεση Τούρκων (2003) οι οποίοι και αποστρέφονται τον σιωνισμό .
Aνακτορικό Περίπτερο Ihlamur
Ο πρώτος στρατιωτικός μουσειακός χώρος στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν ο πρώτος χριστιανικός ναός που ανήγειρε ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος στην Κωνσταντινούπολη, ο ναός της Αγίας Ειρήνης (τρίκλιτη βασιλική) που χτίσθηκε επάνω σε προϋπάρξαντα προ-χριστιανικό ναό τον οποίον οι χριστιανοί Ρωμαίοι, κατά την προσφιλή καταστροφική συνήθειά τους, "έφεραν ες έδαφος"! Στον ναό αυτό πραγματοποιήθηκε, το 381, η Δεύτερη Οικουμενική Σύνοδος και ήταν η έδρα του Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως μέχρι να χτιστεί η εκκλησία της Αγίας Σοφίας το 537, γι' αυτό και ονομαζόταν και «Πατριαρχείο».
Η Αγία Ειρήνη (Cebehane)
Έτσι, μετά την κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως από τους Οθωμανούς, ο ναός της Αγίας Ειρήνης μετετράπη σε Οπλοστάσιο με την ονομασία "Cebehane" και σε αυτόν τον χώρο φυλάσσονταν τα πολύτιμα όπλα και ο πολύτιμος πολεμικός εξοπλισμός των Οθωμανών. Το Cebehane χαρακτηρίσθηκε ως "Dâr-ul-Esliha" (Οίκος Όπλων) σύμφωνα με τις στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις επί της περιόδου του Σουλτάνου Αχμέτ Γ΄. Το Dâr-ul-Esliha ήταν επίσης ένα εκθετήριο όπλων στη διάθεση των επισκεπτών του παλατιού.
H έκθεση στο εσωτερικό της Αγίας Ειρήνης
Το 1846 το Dâr-ul-Esliha γίνεται ένα πραγματικό μουσείο και ο Στρατάρχης του Πυροβολικού Αχμέτ Φετί Πασάς μετατρέπει την Αγία Ειρήνη σε εκθεσιακό κέντρο ενώ η συλλογή που βρίσκονταν εκεί ονομάζεται Muze-i Humayun (Αυτοκρατορικό Μουσείο). Το Αυτοκρατορικό Στρατιωτικό Μουσείο συνέχισε τη λειτουργία του από το 1846 έως το 1940 στην Αγία Ειρήνη, αλλά η συλλογή μεταφέρθηκε στην Ανατολία κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο για να μην υποστεί ζημιές. Παρόλο που η Τουρκία δεν συμμετείχε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ελήφθησαν μέτρα κατά ενδεχομένου κινδύνου επιθέσεως στην Κωνσταντινούπολη και μετά τον πόλεμο, η συλλογή μεταφέρθηκε πίσω στην Κωνσταντινούπολη το 1949.
H έκθεση στο εσωτερικό της Αγίας Ειρήνης
Η ιστορία του σημερινού Στρατιωτικού Μουσείου της Κωνσταντινουπόλεως χρονολογείται από τον 19ο αιώνα."Harbiye" είναι η ονομασία μιας γειτονιάς της συνοικίαςŞişli (Σισλί) όπου βρίσκεται το Μουσείο και αυτή η γειτονιά πήρε το όνομά της από την "Mekteb-i Harbiye" την Στρατιωτική Ακαδημία που ίδρυσε το 1862 ο Αμπντουλχαμίτ Β΄, ένας από τους τελευταίους Οθωμανούς σουλτάνους και, σήμερα, μέσα σε αυτό το μεγαλοπρεπές κτηριακό συγκρότημα στεγάζεται το Στρατιωτικό Μουσείο της Κωνσταντινουπόλεως. Το κτίριο αναστηλώθηκε από τον καθηγητή Δρ. Νεζίχ Ελντέμ , έναν από τους σημαντικότερους αρχιτέκτονες της Τουρκίας. Το μουσείο άνοιξε στις 10 Φεβρουαρίου 1993 μετά την αποκατάστασή του.
Η παλιά Τουρκική Πολεμική Ακαδημία Mekteb-i Harbiye
Σε όποιον επιθυμεί να επισκεφθεί το Μουσείο προσφέρονται πολλοί τρόποι προσβάσεως με πρώτη και ευκολότερη μέθοδο την χρήση της γραμμής M2 Yenikapi – Haciosman του μετρό με έξοδο στη στάση Osmanbey απ΄ όπου το Μουσείο απέχει μόνο λίγα λεπτά με τα πόδια. Επίσης, υπάρχουν περισσότερες από 50 λεωφορειακές γραμμές "IETT" που κάνουν στάση κοντά στο Στρατιωτικό Μουσείο, επειδή το Σισλί είναι μια εξαιρετικά κεντρική περιοχή της Κωνσταντινουπόλεως και το Harbiye παραμένει ένα εμβληματικό τοπόσημο. Σε αυτές τις λεωφορειογραμμές περιλαμβάνονται η 25G, 32T, 35C, 36T, 38T, 43, 46E, 46H, 46KT, 46T, 46 και 48N. Το Μουσείο είναι πολύ κοντά στη στάση του λεωφορείου, οπότε από τη στάση Harbiye, μπορείτε να το δείτε από τον δρόμο.
Τα κίτρινα λεωφορεία "IETT"
Το Μουσείο λειτουργεί καθημερινώς εκτός Δευτέρας και Τρίτης από τις 09:00 π.μ. έως την 17:00 μ.μ.ενώ παραμένει κλειστό την πρώτην ημέρα του νέου έτους και κατά τις θρησκευτικές εορτές και για μία πλήρη επίσκεψη θα πρέπει να υπολογίζονται τρεις ώρες. Το κόστος εισιτηρίου εισόδου και λοιπών χρεώσεων (τέλους φωτογραφίσεως κλπ) εμφανίζεται εδώ.
Επίσης, εδώ μπορεί ο επισκέπτης να ακούσει και την παραδοσιακή στρατιωτική μπάντα "Mehter" (των Γενιτσάρων) η οποία παιανίζει ιστορικά εμβατήρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στο κεντρικό ιστολόγιο του Μουσείου, μπορεί ο ενδιαφερόμενος να ενημερωθεί για τις παραστάσεις της μπάντας "Mehter" ώστε να τις συνδυάσει με την επίσκεψή του.
Το ισόγειο είναι αφιερωμένο στο σελτζουκικό και οθωμανικό παρελθόν και είναι, πράγματι, συγκλονιστικό το οβάλ διόραμα της αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως με τα κέρινα ομοιώματά του και τα πυροβόλα του. Εδώ υπάρχουν 21 εκθετήρια για τους Σελτζούκους, για την ίδρυση και την άνοδο των Οθωμανών, τις μεγάλες τουρκικές Αυτοκρατορίες, τον Μεχμέτ τον Πορθητή, τον Σουλτάνο Σελίμ Α', την κατάκτηση της Κωνσταντινουπόλεως, για την Τοξοβολία και το Ιππικό, για τα ιστορικά αγχέμαχα όπλα όπως και για τα πυροβόλα όπλα, τα βαρέα πυροβόλα μοντέλα κανονιών και πολλά άλλα.
Στον δεύτερο όροφο υπάρχουν 11 εκθετήρια που εστιάζουν στον 20ό αιώνα αφιερωμένα στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, τους Πολέμους της Καλλιπόλεως, στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας, στην εμπλοκή Κορέας και Κύπρου, στους νεώτερους στρατιωτικούς ηγέτες, στον Ατατούρκ, σκηνές, στο αρμενικό πρόβλημα κλπ. Εδώ, πολλά εκθέματα ενδιαφέρουν τον Έλληνα επισκέπτη και είναι σοκαριστικά. Στην αίθουσα του πολέμου στη Μικρά Ασία (1922) και της εισβολής στην Κύπρο (1974), εκτίθενται λαφυραγωγημένες σημαίες του Ελληνικού Στρατού και της Κυπριακής Εθνοφρουράς. Επιπλέον, δεν παραλείπεται η έκθεση τεκμηρίων που υπογραμμίζουν βιαιότητες του Ελληνικού Στρατού κατά του άμαχου τουρκικού πληθυσμού. Αναφορικώς με την καταστροφή της Σμύρνης, παρουσιάζεται μια σειρά συγκλονιστικών ασπρόμαυρων φωτογραφιών οι οποίες προξενούν συναισθήματα ανεπανάληπτα.
Σημαντική είναι και η εξαιρετικώς οργανωμένη Βιβλιοθήκη του Μουσείου η οποία περιέχει είκοσι πέντε χιλιάδες (25.000) βιβλίων, χειρογράφων, ιστορικών εγγράφων, χαρτών, εφημερίδων κλπ ενώ, το επιστημονικό προσωπικό του Μουσείου έχει ήδη εκδώσει πολλά αξιόλογα φυλλάδια για τις συλλογές του αναρτήσει υπό μορφή pdf σημαντικούς τίτλους στρατιωτικού ενδιαφέροντος στους οποίους μπορεί να έχει πρόσβαση ο επισκέπτης του ιστοτόπου. Τέλος, το Μουσείο με τους προσεγμένους και οργανωμένους Πολιτιστικούς Χώρους του προσφέρεται ως κέντρο λαμπρών εκδηλώσεων.
Τέλος, εξαιρετική είναι και η παρουσίαση της εικονικής περιηγήσεως του Μουσείου, την οποία μπορεί ο αναγνώστης μας να απολαύσει πιέζοντας επάνω στην εικόνα που ακολουθεί!
ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ:
Και, επειδή οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες, για όποιον αναρωτηθεί τι ισχύει μεταξύ του Στρατιωτικού Μουσείου της Κωνσταντινουπόλεως και του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών, το συμπέρασμα είναι οδυνηρότατο για τον Έλληνα που θέλει να νιώθει υπερήφανος για μιαν Ελλάδα με τεράστια πολεμική ιστορία, με ανεξίτηλο ηρωικό παρελθόν αλλά, δυστυχώς, με μία δημοκρατικότατη και αντιφασιστικότατη δημοκρατία της οποίας η διαφθορά φρόντισε να τα αμαυρώσει όλα!
Με την αποστρατιωτικοποιημένη αρχιτεκτονική εμφάνιση μετεωριζόμενου ...υδατόπυργου που απειλεί να καταπέσει στα κεφάλια των διερχομένων, με εξωτερικές ειρηνιστικές "διακοσμητικές" παρεμβάσεις που εκφράζουν ηττοπαθή συμπλέγματα "αρνητών στράτευσης", με εσωτερικές μουσειολογικές-εκθεσιακές προσεγγίσεις που προδίδουν αυτοσχεδιασμούς βαριεστημένου υπαξιωματικού, κατακεκλυσμένο από κακότεχνα αντίγραφα (πλην των αξιόλογων της Δωρεάς Νικολακοπούλου) με έντονη κρυπτο-αριστερή κομματική "κολορατούρα" και ψευτο-προοδευτισμό αντεθνικής εμμονής, το "Πολεμικό" Μουσείο Αθηνών στιγματίζει μια κοινωνία που ντρέπεται για το πολεμικό της παρελθόν, για τις θυσίες όσων της επέτρεψαν να εξακολουθεί να υπάρχει, να αισχύνεται για την ίδια την ύπαρξή της. Και αυτό, βεβαίως, εντάσσεται μέσα στην ευρύτερη αρνησίπατρη κατεύθυνση της κοινωνίας των γραικύλων η οποία καταργεί στρατόπεδα παραχωρώντας τα ως καταυλισμούς αθιγγάνων και λαθρομεταναστών και εξευτελίζοντας τον Στρατό της ως θίασο περιφερόμενων τσιρκολάνων.
Κι ενώ, επιτυχέστατα, οι Τούρκοι προβάλλουν υπερήφανοι την Οθωμανική στρατιωτική μπάντα τους "Mehter" παιανίζοντας εθνικά εμβατήρια, η εντεύθεν "όχθη" πόρρω απέχουσα της Ελλάδος, εμφανίζει τον "στρατό"(?) της να παιανίζει ρεπερτόριο ...καμπαρέ και ..."Despacito", λες και πασχίζει να εξορκίσει τους παιάνες του Αθηναίου και του Λημινίου ως ...μιάσματα!
Η πρότασή μας ως εναρκτήρια αποκατάσταση της αθλιότητος του σημερινού "Πολεμικού" Μουσείου Αθηνών είναι η άμεση μεταφορά του ή στην παλαιά Σχολή Ευελπίδων (Πεδίον Άρεως) όπου λειτούργησε επιτυχέστατα και στο παρελθόν, ή στις εγκαταστάσεις των πρώην Ανακτόρων (Ηρώδου Αττικού) το οποίο χαραμίζεται ως καταυλισμός χαραμοφάηδων "προέδρων" και παρατρεχάμενων σε φιέστες ντροπής για την χώρα! Και όσο η γραικία καταθάπτει την Ελλάδα κάθε σύγκριση με την Τουρκία θα πονά τον Έλληνα όσο θα τέρπει τους ανελλήνιστους και ανέθνιστους καταχραστές της γης των Ελλήνων!
