ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ ΜΟΝΟΜΙΑΣ 

ΤΗ ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΠΛΑΣΜΑΤΟΣ

     Ο νέος Ίππος που σήμερα έφτασε στα χέρια μας, μέχρι χθες ιππεύονταν με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο από τον δικό μας, τον τρόπο της Φυσικής Ιππικής. Η καθημερινότητά του περιελάμβανε στομίδα, σέλλα και πολλά άλλα, όμως, στην Φυσική Ιππική που όλα τούτα είναι απαγορευμένα, μ ο ν ο μ ι ά ς θα έπρεπε να τα παρακάμψουμε και να τον μυήσουμε στον δικό μας, ήπιο, τρόπο ιππεύσεως και συνεργασία, όπως απαιτεί η Έφιππη Τοξοβολία την οποία, όχι τυχαία, η UNESCO την θεωρεί μέρος της παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς.

     Ο νεόλεκτος Ίππος θα έπρεπε να μυηθεί προσεκτικά στη Γυμνιππευτική την οποία προϋποθέτει η Έφιππη Τοξοβολία από τον Αρχηγό της Ομάδος Κωνσταντίνο και τον Υπαρχηγό Μάριο, υπό την εκπαιδευτική παρακολούθηση του Εφιπποτοξότη και Εκπαιδευτή υπό επίβλεψη Γεωργίου αλλά και της αγαπημένης μας μαθήτριας Κωνσταντίνας η οποία, επιστρέφοντας από το εξωτερικό όπου ζει, έσπευσε να μας ξανασυναντήσει. Και, όπως, ήταν φυσικό, αυτή η σημερινή ημερίδα  εισαγωγής νεολέκτου Ίππου στην Φυσική Ιππική και Έφιππη Τοξοβολία ξεκίνησε με μία ομαδική ενημέρωση για το πρόγραμμα που θα ακολουθούσαμε.

     Η όλη διαδικασία, λόγω της σοβαρότητός της, "σχεδιάστηκε" με συντεταγμένο πλάνο εργασίας κατά στρατιωτικό τρόπο, ώστε να προοιωνίζεται ασφαλής αλλά και, ταυτοχρόνως, επωφελής, για όλους τους παρόντες. άλλωστε, ούτε το μπάχαλο, ούτε το μπουλουκηδόν συγχωρείται σε μία Ομάδα η οποία έχει υιοθετήσει τους κανόνες της Πλατωνικής "Πολιτείας" ως πλαίσιο της καθημερινότητός της.

     Πρώτο μέλημα η τήρηση του Κύκλου Προσεγγίσεως από όλους, ώστε ο Ίππος να αντιληφθεί την ηγετική θέση όσων, εν συνεχεία, θα τον χειρίζονταν κι αυτό είναι η απαρχή της δικλείδος επικοινωνίας με ένα πλάσμα που μέχρι πριν ακολουθούσε έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο χειρισμού ο οποίος μόλις αυτή την στιγμή άρχιζε να αλλάζει άρδην. Ο νεόλεκτος, μετά την εφαρμογή των κανόνων του Κύκλου Προσεγγίσεως, επέδειξε προς όλους την εμπιστοσύνη του, σημείο από το οποίο ξεκίνησε η αγαστή συνεργασία του με την Ομάδα εργασίας.

     Ακολούθως, ο Αρχηγός της Ομάδος, αφού επιθεώρησε την όλη εικόνα του Ίππου που επρόκειτο να αναλάβει, αφού παρετήρησε ακόμη και την υφή των νυκτερινών κοπράνων του στη φάτνη, έλαβε δια της αφής την θερμοκρασία των οπλών του Ίππου του ακουμπώντας την παλάμη στα προσόπλια ώστε να βεβαιωθεί για το "αρχικώς έχειν καλώς' του Ίππου πριν τον παραλάβει από την φάτνη. Η παραλαβή έγινε με επιφατνιδία φορβειά χωρίς στομίδα και, εφεξής, από το σημείο αυτό ο Ίππος λειτούργησε άψογα μέχρι τέλους χωρίς αυτό το βασανιστικό και εντελώς άχρηστο "σίδερο" μέσα στο στόμα του. Απορίας άξιο Γ Ι Α Τ Ι  ο πανύβλαξ άνθρωπος επιμένει στην επανάληψη των λαθών του φοβούμενος ότι κάθε αναθεώρηση ...εξορκίζει την βλακεία του.

     Η συνέχεια ήταν η βάδην και τροχάδην εξέταση πιθανής χωλότητος επί επιπέδου εδάφους δια ρυταγωγήσεως, όπου όλοι εκλήθησαν να παρατηρήσουν την κίνηση του Ίππου και να εντοπίσουν πιθανά προβλήματα χωλότητος. Και αυτή η δοκιμασία επιβεβαίωσε το "έχειν καλώς" και κατά φύση, του Ίππου.

     Ο Ίππος, εν συνεχεία, οδηγήθηκε στον χώρο καθαριότητος ώστε να δεχθεί τις προ-εργασίας φροντίδες της ομάδος εργασίας και η Κωνσταντίνα μας με τον Γεώργιο του επεφύλαξαν τις φροντίδες που αξίζει κάθε τετράποδος συνεργάτης. Τα δύο νέα παιδιά μας συνεργάσθηκαν άριστα με μεγάλη επιμέλεια ώστε, όχι μόνον να καθαρίσουν στην εντέλεια τον Ίππο αλλά και μελετήσουν την κατάσταση των πελμάτων του με την δέουσα προσοχή πριν ξεκινήσει η κυρίως εργασία.

     Με την είσοδο του νεολέκτου Ίππου στο Ιππευτήριο ξεκίνησε η βασική, προκαταρκτική, δοκιμασία συραγωγήσεως η οποία και πάλι κατέδειξε το "έχειν καλώς" του Ίππου αλλά και το, μετά τα όσα προηγήθηκαν, ευχείριστό του από τους χειριστές του. Κατά την συραγώγηση την οποία, πάντοτε συντεταγμένα, παρηκολούθησαν όλοι, απεδείχθη ότι ο συγκεκριμένος Ίππος θα μπορούσε βαδιστικώς να ενταχθεί στην χορεία της εφιπποτοξοτικής δράσεως, παρουσιάζοντας ένα ισομετρικό καλπαστικό διασκελισμό, κάτι που μας ενθουσίασε. 

     Ασφαλώς και ουδεμία βιασύνη εφιππεύσεως άνευ προηγουμένης προετοιμασίας των Ιππέων και οι διατάσεις απαραίτητες. Στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων", ή καλύτερα στην Πλατωνική "Πολιτεία", η αυτοπειθαρχία και η συνέπεια δεν είναι υποχρεωτικά αλλά ...αυτονόητα και όλοι εμείς σ' ετούτη την Ομάδα δεν παραλείπουμε κανένα από τα αυτονόητα, όσο κι αν η χαρά μιας νέας εμπειρίας μας προκαλεί...

     Η εφίππευση δεν ήταν κάτι απλό διότι ο Ίππος μέχρι τώρα δεν ήξερε να λειτουργεί υπό τόσην ελευθερία. Έτσι, μη φέροντας στομίδα και υποδεχόμενος έναν Ιππέα εφιππεύοντα δι εφάλσεως και όχι δι΄αναβάσεως μέσω του αναβολέως, ήταν φυσικό να αισθάνεται έναν αιφνιδιασμό, όμως, με κατάλληλη διαχείριση του προβλήματος και επιτυχή συνέργεια, ο Αρχηγός της Ομάδος όχι μόνον επέτυχε την εφίππευση δι εφάλσεως αλλά και στο τέλος της ημερίδος, μετά από πολλές επαναλήψεις, ο Ίππος δεν επεδείκνυε, πλέον, καμία ανησυχία κατ'  αυτή την εφίππευση. "Επανάληψη μήτηρ μαθήσεως"...

     Έχοντας ακολουθήσει με ευλάβεια όλα τα προκαταρκτικά βήματα που προβλέπει το πρόγραμμα εκπαιδεύσεως νεολέκτου Ίππου, ήρθε και η μεγάλη στιγμή που θα έπρεπε να τον εισαγάγουμε στην Έφιππη Τοξοβολία, την τέχνη των τεχνών της Ιππικής και η όλη διαδικασία ξεκίνησε όπως μας υπαγορεύει ο κανόνας, με την "παρακίνηση" του Ίππου να πλησιάσει   ε κ ε ί ν ο ς  το Τόξο και τα βέλη, να τα μυρίσει, να τα "συναισθανθεί' και να αποδεχθεί την οντότητά τους με έναν τρόπο χωρίς κανέναν "βιασμό" της βουλήσεώς του αλλά με την έντεχνη υποδαύλιση της περιεργείας και, κατόπιν, του ενδιαφέροντος.

     Σε αυτή την φάση κατά την οποία ο αμύητος ούτε αντιλαμβάνεται το τι συμβαίνει και ούτε αντιλαμβάνεται να συμβαίνει "κάτι", ακολουθείται ένα αθέατο "μονοπάτι" προσελκύσεως της περιεργείας και, εν συνεχεία, του ενδιαφέροντος του Ίππου για το Τόξο και τα βέλη, κυρίως, βάσει της απόλυτης ηρεμίας και "γλώσσας του σώματος" του ερεθιστή. Και σε αυτή την δοκιμασία ο νεόλεκτος Ίππος μας, επέδειξε την πλήρη εμπιστοσύνη του στους χειριστές του, ώστε να συνεχίσουμε.

     Ο Υπαρχηγός της Ομάδος Μάριος ανέλαβε την συνέχεια προπορευόμενος και τοξεύοντας επί πρόσω-ευθείας εξοικειώνοντας βαθμιαίως τον Ίππο με την άφεση και πτήση του βέλους καθώς και με τον θόρυβο της χορδής του Τόξου αλλά και της προβλεπόμενης εκτάσεως της αφήνουσας χειρός.  

     Όλοι παρακολουθούσαν με προσοχή την όλη διαδικασία αξιοποιώντας επωφελώς δι εαυτούς την κόπωση του Ίππου. Παραλλήλως, σαν μία καλοσυντονισμένη "ορχήστρα" όλοι συμμετείχαν στη δράση, μαζεύοντας τα βέλη κλπ, όπως, ας πούμε, σαν στο soundtrack που συνέθεσε ο Nicola Piovani για το "κύκνειο άσμα" του Federico Fellini "La voce della luna", όπου ο ονειροπαρμένος Ivo που ζει στο δικό του κόσμο και πιστεύει ότι σε κάθε πανσέληνο ακούει ερωτικά κελεύσματα από τη σελήνη, δεν ήταν άλλος από τον δικό μας τετράποδο, καινούργιο, φίλο.

    Έτσι, με την ίδια πιανιστική ακρίβεια, λεπτότητα και αρμονία του σολίστα της "La voce di luna", o Μάριος "πέρασε" Τόξο και βέλη και πάνω από το σώμα του νεολέκτου Ίππου μας, ώστε να τον εξοικειώσει ακόμη βαθύτερα με τα νέα "σύνεργα" της καινούργιας ζωής που από σήμερα ξεκινά, συμφιλιώνοντάς τον μαζύ τους.

     Οι πρωτόγνωροι αιφνιδιασμοί για τον καινούργιο φίλο μας συνεχίσθηκαν με την κορύφωση της διελεύσεως ανάμεσα από τα πόδια του και κάτω από την κοιλιά του ενός ιπτάμενου βέλους, διαδικασία πολύ υπεύθυνη λόγω της επικινδυνότητός της αλλά και απαραίτητη για την πλήρη διάγνωση των ενοχλήσεων που, μπορεί, να αντιμετωπίζει ο εξοικειούμενος Ίππος.

     Τα έξι βέλη πέρασαν αμφίδρομα, σφυρίζοντας ανάμεσα από τα πόδια του και κάτω, ακριβώς, από την κοιλιά του, διαπιστώνοντας την επιτυχία της μέχρι τώρα διαδικασίας με τον Ίππο να παραμένει ατάραχος και αδιάφορος για τα όσα, υπό άλλες συνθήκες, θα μπορούσαν να τον κάνουν -επιεικώς- να ...αφηνιάσει. Τώρα, πια, το "La voce di luna" είχε παραχωρήσει τη σειρά του στο "εσωτερικό" άκουσμά μας στο "La vita è bella" , αφού, πραγματικά, οι "Έλληνες Κένταυροι" έχουμε καταφέρει να κάνουμε όμορφη τη ζωή μας και τη ζωή των Ίππων μας ακόμη και εκτός ..."οθόνης".

     Τώρα, μετά την αρχική ανεκτίμητη συμβολή του Αρχηγού της Ομάδος Κωνσταντίνου στην όλη διαδικασία, ήταν η ώρα να εφιππεύσει ο Υπαρχηγός της Ομάδος και να συνεργασθεί με τον Ίππο ώστε να τον "σφυγμομετρήσει" και αυτός, με την δική του σημαντική εμπειρία. Και πάλι η εφίππευση έγινε επιτυχέστατα δι εφάλσεως, με την συνέργεια του Κωνσταντίνου.

     Ο Μάριος, με την ...επική και "εγκεφαλική" ίππευση που τον χαρακτηρίζει, αμέσως κατέστησε υποχείριο τον Ίππο με τον ευγενέστερο και ουμανιστικότερο τρόπο και ο τετράποδος νέος μας Φίλος του έδειξε όλη του την εμπιστοσύνη. Ούτε στομίδες, ούτε σέλλες, ούτε μαστίγια, ούτε πτερνιστήρες, ούτε τα τόσο και τόσα άλλα που ο αχαρακτήριστος άνθρωπος θεωρεί ως απαραίτητα, από σήμερα για τον τετράποδό μας και, είπαμε, "La vita è bella", μα τόσο "bella" όσο και η Βαρκαρόλα του Jacques Offenbach με την Anna Netrebko και την Elina Garanca.

     Με την σειρά του τον ίππευσε και ο Εκπαιδευτής υπό επίβλεψη Γεώργιος, πολύ πιο "αιματώδης" αυτός αλλά με τον Ίππο να παραμένει το ίδιο ευχείριστος και πειθήνιος μετά τα όσα προηγήθηκαν. Δια της προβλεπομένης εφάλσεως η εφίππευση και του Γεωργίου και η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" με τον στρατιωτικό χαρακτήρα διαιωνίζει την τάξη στην Ιππική Τέχνη όπως αυτή καθοσιώθηκε μέσω των αιώνων. 

     Και, όπως υπενθυμίζει συχνά ο Ιδρυτής της Ομάδος αυτής, η επανάληψη του ορθού και η μη παρέκκλιση από αυτό αποτελεί χρέος του νουνεχούς ο οποίος ενδιαφέρεται για την προαγωγή του Πολιτισμού μέσω της διατηρήσεως της αναδεδειγμένης τάξεως και της ε π ι μ ε λ ο ύ ς  αποστροφής της δημοκρατικής "μπαχαλοποιήσεως".

     Ο Γεώργιος, παρά την ήσσονα εμπειρία του, κατάφερε να αξιοποιήσει το "κέφι" του νέου Μέλους της Κενταύρειας Οικογενείας μας και να προσεταιρισθεί την άριστη διάθεσή του σε ωραιότατους καλπασμούς. Μαθητής του Μάριου ο Γεώργιος, δεν μας παραξενεύει που με τόσην ευγένεια διαχειρίζεται τα αγαπημένα μας τετράποδα, καταλήγοντας πάντα σε ένα αρμονικότατο διάλογο μαζύ τους...

     Η αγαπημένη μας Κωνσταντίνα δεν άργησε να απολαύσει κι αυτή τη ράχη του νεολέκτου μας.

     Yπό την διδασκαλία του Γεωργίου, επιβλεπομένου από τον Μάριο, εξετέλεσε ένα αρχικό πρόγραμμα ασκήσεων διερχόμενη βαλβίδων άνευ χρήσεως ηνιών με έναν Ίππο ο οποίος μέχρι χθές χρειάζονταν στομίδα, τώρα, να λειτουργεί τόσο πειθήνια ως οικόσιτο ...pet. 

     Kαι όπως ήταν φυσικό και επόμενο, στο τέλος του μαθήματός της, αυτό το μικρό κοριτσάκι δέχθηκε τα συγχαρητήρια και την εκτίμηση όλων και, κυρίως του Γεωργίου. Όπως θα λέγαμε ...“Valse Larmoyante”.

     Ακολούθησε η επιστροφή του ...Τζεντάι ...Κωνσταντίνου, την φορά αυτή για την πρώτη εισαγωγή του νεολέκτου Ίππου μας στην Έφιππη Τοξοβολία. Το "γκογκ" σήμανε την μεγάλη ...στιγμή και ιδού η σύναψη των αποτελεσμάτων όλης αυτής της ώρας στις αντιδράσεις μέχρι πλήρους αδιαφορίας του καινούργιου τετραπόδου μας.

     Ένα τετράποδο αντάξιο των προσδοκιών μας, αντάξιο μιας εκπαιδεύσεως στην οποία κατασταλάξαμε μετά από βαθύτατη πλατωνική σπουδή και πλατωνικό στοχασμό της φύσεως του Ίππου και της ίδιας της Φύσεως όταν γύρω μας, η εκφυλιστική "γοητεία" του παρά φύση στριμώχνει τους ανοήτους σε υπαρξιακό αδιέξοδο. Όχι, δεν θέλουμε να πείσουμε κανέναν και απολαμβάνουμε η δ ο ν ι κ ά τον αυτοχειριαστικό αφανισμό των ηλιθίων οι οποίοι αποπειρώνται να σοδομίσουν την Φύση ...αυτοσοδομιζόμενοι. Όμως, εμείς μπορούμε να διορθώσουμε ακόμη και τον Nicola Piovani αναβαθμίζοντας το "La vita è bella" στο La vita, o pure, la nostra vita è bellissima. Ναι, από σήμερα αλλάζει μονομιάς η ζωή αυτού του Ίππου ενώ εμείς παραμένουμε σταθεροί στη πανέμορφη δική μας η οποία εναρμονίζεται με τις ζωές όλων όσων αγαπάμε παρασύροντάς τους σε μία αρμονική συνύπαρξη.