ΙΕΡΑΡΧΩΝΤΑΣ ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ
Κι εδώ θα παραμερίσουν τα εντυπωσιακά αχαλίνωτα άτια, οι εκκωφαντικές ομοβροντίες των Τόξων, οι συστοιχίες των εκτοξευόμενων βελών που σκιάζουν τον ήλιο και θα δώσουν τη θέση τους σ΄ένα ταπεινό, αγίνωτο, λεμόνι που πρέπει να ποτιστεί για να μεγαλώσει ...
Είναι η στιγμή που τις λαμπρές εικόνες του Ιππευτηρίου και της Γραμμής Βολής έρχονται να καλύψουν τα ξεβοτανιασμένα ζιζάνια της γης που, κάποιο χέρι, πολύ προσεκτικά και τραβώντας τα από τη ρίζα τα αφαιρεί από μια αυλή η οποία φροντίζεται κάθε δειλινό για να καλύψει τις ανάγκες μιας πολεμικής Ομάδος.
Ενώ τα όπλα σιγούν κι οι Ίπποι χαλαρώνουν, σ΄ αυτή την πολεμικήν Ομάδα η εργασία ποτέ δεν παύει και πάντα η ξεκούραση έρχεται μέσα από τη δούλεψή της κι η δούλεψη της γης είναι η προτεραιότητα των πραγματικών πολεμιστών πριν κι απ΄ τη φροντίδα των όπλων τους, έναιμων κι άναιμων...
Ας μη γελιόμαστε, η "εκβιομηχάνιση" έχει σαστίσει τον Άνθρωπο, κρύβοντάς του τον πραγματικό κόσμο με τους καπνούς από τα φουγάρα των εργοστασίων και τις εκτυφλωτικές λάμψεις των καύσεων δυνατών κινητήρων, όμως, πίσω απ΄ αυτά πάντα θα υπάρχει η "αλήθεια" της γης και του φυσικού κόσμου!
Κι οι "Έλληνες Κένταυροι" όσο κι αν ζούμε την εποχή μας, αυτή τη μεγάλη αλήθεια την έχουμε ανακαλύψει κατορθώνοντας να βλέπουμε τα σημαντικά, πίσω από προπετάσματα καπνών και λάμψεων που ο παμπόνηρος εχθρός, ο κατασκευαστής ενός πλαστικού "πολιτισμού", εφευρίσκει για να παγιδεύει αφελείς!
Όχι, οι "Έλληνες Κένταυροι" παραμένουν οξυδερκέστατοι σε έναν κόσμο ερειπίων και ξέρουν να ιεραρχούν τα σημαντικά! Οι "Έλληνες Κένταυροι" είναι κοινωνοί της φράσεως του Αριστοτέλους {"Φυσικά"] " Φύσει μὲν τά τε ζῷα
καὶ τὰ μέρη αὐτῶν καὶ τὰ φυτὰ καὶ τὰ ἁπλᾶ τῶν σωμάτων͵ οἷον γῆ…" και πάντοτε την έχουν κατά νου, ακόμη κι όταν αρματώνονται για πόλεμο, αφού κι ο πόλεμος για την γη γίνεται και πάνω σ΄ αυτή "ξεδιπλώνεται"!
