ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΟΥ "ΑΝΔΡΕΑΣ"

 ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΟΥ "ΑΝΔΡΕΑΣ"

     Η ονοματοθεσία ενός Ίππου ακολουθεί κανόνες και δεν επαφίεται στους αυτοσχεδιασμούς του Ιππαγωγού του! Και τους κανόνες αυτούς κατέγραψε σε ειδική μελέτη του (όπως και αμέτρητους άλλους "θησαυρούς" ιππικών γνώσεων) μαζύ με έναν εκτενή κατάλογο ελληνικών ονομάτων ενδεδειγμένων για την ονοματοθεσία Ίππων, αρσενικών και θηλυκών, ο αείμνηστος Δάσκαλός μας Θεόδωρος Γ. Αντίκας (Ιππιατρός, Ανατόμος, Βιολόγος, Ζωοαρχαιολόγος, DVM, PhD).

     Παρά ταύτα, λόγω αγνοίας βασικών παραμέτρων που θα μας επέτρεπαν να επιλέξουμε, ορθώ τω τρόπω, ένα όνομα για τον άρρενα σχολικό Ίππο μας, ας μας επιτρέψει ο αείμνηστος Δάσκαλός μας την αυθαιρεσία της επιλογής του ονόματός του εκ των ιδιοτήτων του όπως απεδείχθησαν από την, ήδη, πολύμηνη συνεργασία μαζύ του στην Σχολή μας και όπως αυτή χαρακτηρίζεται μονολεκτικώς  α ν δ ρ ώ α  ένεκεν της αφοβίας του! Αποδεχόμενος χωρίς καμία ένδειξη φόβου ή, καν, επιφυλάξεως όλα τα όπλα και την εκ της ράχεώς του χρήση τους, αποδεχόμενος ακόμη και να καλπάσει σε φυσικό έδαφος με μία σειρήνα κινδύνου να ηχεί ...επάνω του ο σχολικός μας Ίππος κατέκτησε πανηγυρικώς τον τίτλο του γενναίου ανδρός, του ανδρώου και, βεβαίως, το όνομα "Ανδρέας" το οποίο, άλλωστε, περιλαμβάνεται ως παραδεκτόν ονοματοθεσίας άρρενος Ίππου και στην προαναφερθείσα μελέτη του αειμνήστου Δασκάλου μας.   

     Το όνομα «Ανδρέας» είναι κύριο αρχέτυπο ελληνικό όνομα, γνωστό από την αρχαιότητα εκ της οποίας το αντέγραψε με πάμπολλα ακόμη ο εβραιοχριστιανισμός. Η ρίζα του είναι ο «ανήρ» ( ο άνδρας) ταυτιζόμενος με την γενναιότητα και την αφοβία  ( = ανδρώος). Πολλοί αρχαίοι άνδρες ήσαν γνωστοί με το όνομα «Ανδρέας» όπως ο Ανδρέας ο Σικυώνιος, πρόππαπος του Κλεισθένους, ο Ανδρέας ο Τύραννος της Σικυώνος (ζ΄αι. π.χ.χ.) μετονομάσας εαυτόν εις Ορθαγόρα, ο Ανδρέας ο Αργείος ο ανδριαντοποιός υιός του Λυσίππου, ο Ανδρέας ο Ιατρός Πτολεμαίου του Φιλοπάτορος εκ των παλαιοτέρων μαθητών του Ηροφίλου (γ’ αι. π.χ.χ.) συγγραφέας πολλών ιατρικών βιβλίων κι ενός φαρμακολογικού και πολλοί άλλοι. Εκ των αρχαίων Ελλήνων, οι ιουδαίοι αλλά και οι εβραιοχριστιανοί μονοθεϊστές αντέγραψαν το όνομα «Ανδρέας» με αποτέλεσμα αυτό να το εντοπίζουμε σε περιπτώσεις εβραίων (όπως στον ιουδαίο αρχηγό της εν Κυρήνη της Αφρικής στάσεως (116 μ.χ.χ.) ή τον φερώνυμο ψευδοαπόστολο του εβραιοχριστιανισμού.

     Όπως επιτάσσει, λοιπόν, το προαπαιτούμενο της αληθείας (όπως και του δικαίου) το οποίον υπαγορεύει η Πλατωνική "Πολιτεία" την οποία ακολουθεί η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" και στην περίπτωση αυτής της ονοματοθεσίας επιλέγεται η αληθής ψυχοσυστασία του σχολικού μας Ίππου, η γενναιότητά του, ώστε να του αποδώσουμε το όνομα "Ανδρέας" ένεκεν της ανδρείας του.