ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ ΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ

ΡΗΓΑΣ ΒΕΛΕΣΤΙΝΛΗΣ

     Προσκεκλημένοι στο μεγάλο Ιπποτικό Φεστιβάλ "KNIGHT FEST 2020" που διοργανώνεται υπό την αιγίδα του Δήμου Βελιγραδίου στην Σερβική πρωτεύουσα, οι "Έλληνες Κένταυροι", τον προσεχή Απρίλιο, θα αποτίσουμε τον οφειλόμενο φόρο Τιμής σε έναν Έλληνα ο οποίος μαρτύρησε στον Πύργο Νεμπόισα (Небојша) του φρουριακού συγκροτήματος Kalemegdan της πόλεως. Κι αυτός ο Έλληνας που μαρτύρησε για την δική μας ελευθερία δεν είναι άλλος από τον επαναστάτη Ρήγα Βελεστινλή - Φεραίο! 

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Αντώνιος Κυριαζής 

ή 

Ρήγας Βελεστινλής - Φεραίος

Ο ανδριάντας του Ρήγα Βελεστινλή - Φεραίου

έξω από το Εθνικό Πανεπιστήμιο που ίδρυσε ο Βασιλέας Όθων Α'

[Έργο του Ιωάννη Κόσσου, 1871]

     Ο Αντώνιος Κυριαζής, όπως ήταν το όνομά του, ή Ρήγας Βελεστινλής, επονομαζόμενος «Φεραίος», είναι  ο εθνομάρτυρας και πρόδρομος της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821. Κατήγετο από το Βελεστίνο. Γι αυτό και υπέγραφε ως «Βελεστινλής» και του αποδόθηκε και το όνομα Φεραίος, επειδή το Βελεστίνο ονομαζόταν στην αρχαιότητα «Φεραί».

Ρήγα Βελεστινλή: "Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά"

     Ο Ρήγας επεδίωκε, δια της αναπτύξεως ελευθέρων πνευμάτων, την επανάσταση των υποδούλων στους Οθωμανούς, Ελλήνων, με σκοπό όχι απλώς την αποτίναξη της οθωμανικής εξουσίας, αλλά την ίδρυση ανεξάρτητης Ελληνικής Πολιτείας, ως απαραίτητη προϋπόθεση επιβιώσεως της Ελληνικής φυλής.      

Ο Θούριος 

     Συνέταξε τον «ΘΟΥΡΙΟ» ως έναν άτυπο όρκο εξεγέρσεως κατά του τυράννου και διαρκούς αγώνος εναντίον κάθε τυραννίας, θέλοντας να ενισχύσει το ηθικό των σκλαβωμένων Ελλήνων για το δίκαιον της επαναστάσεως τους και παράλληλα να ενισχύσει την ιστορική τους επίγνωση με τα έργα, τα οποία τόνιζαν την ένδοξη καταγωγή τους ως απογόνων των αρχαίων Ελλήνων.

Η Χάρτα

     Παραλλήλως, ο Ρήγας Βελεστινλής προχωρεί στη σύνταξη και έκδοση επαναστατικών εντύπων διαδίδοντάς τα στην επικράτεια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ενώ. ο «κύκλος» πέριξ του ατόμου του διευρύνεται ώστε, φίλοι του υπάρχουν παντού, στην Πέστη, στην Τεργέστη, αλλά και στη γη της κατεχόμενης από τους Οθωμανούς, πάλαι, Ελλάδος!

Ο Οθωμανός υπήκοος και "ορθόδοξος" πατριάρχης Γρηγόριος Ε'

     Δυστυχώς όμως το έργο του το οποίο γίνεται γνωστό και σε εχθρούς, με πρώτους τις Οθωμανικές αρχές και, δυστυχέστατα, με τον Οθωμανό, αν και «ορθόδοξο» πατριάρχη Γρηγόριο Ε’ και το ίδιο το πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως που υπηρετούσαν τα συμφέροντα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και έβλεπαν με σκληρά εχθρικό «μάτι» κάθε βούληση «ραγιά» προς αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού. Και αυτή ακριβώς η ανησυχία του Οθωμανού υπηκόου πατριάρχη (Γρηγορίου Ε’) για την διατάραξη των αγαθών σχέσεων του πατριαρχείου με την Υψηλή Πύλξη  υπήρξε και η αφετηρία του, εν τέλει, μοιραίου στραγγαλισμού του Ρήγα Βελεστινλή.   

Η "Νέα Πολιτική Διοίκησις"

     Ο Ρήγας τυπώνει μυστικά στη Βιέννη τη «Νέα Πολιτική Διοίκηση», το περίφημο αυτό μανιφέστο, με το Σύνταγμά του και οργανώνει να σταλούν στην Πρέβεζα τρία κιβώτια με τα 3.000 αντίτυπα του επαναστατικού του μανιφέστου, προκειμένου η Επανάσταση να γνωστοποιήσει προς όλες τις κατευθύνσεις τα κίνητρα, τις αρχές και τους στόχους της που τη νομιμοποιούν απέναντι όλων.

Επιγραφή της Αυστριακής Αστυνομίας του 19^ου αι. 

"Kay(serlich)-König(liches) Stadt Polizey Amt"

     Ο Ρήγας άφησε εντολή τα τρία κιβώτια με τα αντίτυπα να σταλούν μέσω του φίλου του και εμπόρου Ευστράτιου Αργέντη στο κατάστημα του Αντωνίου Νιώτη. Ταυτοχρόνως έγραψε στο φίλο του Κορωνιό να πάει ο ίδιος να τα παραλάβει και να τα φυλάξει μέχρι να φτάσει και ο ίδιος εκεί. Ο Κορωνιός όμως έτυχε να απουσιάζει για εμπορικές δουλειές στη Δαλματία και το γράμμα του Ρήγα βρέθηκε στα χέρια του συνεταίρου του Κορωνιού, Δημήτριου Οικονόμου από την Κοζάνη. Αυτός, ως προφανέστατο ενεργούμενο των γνωστών εκκλησιαστικών εχθρών του Ρήγα Βελεστινλή, έσπευσε να καταδώσει τους συμπατριώτες του στην αυστριακή αστυνομία. Αυτή ενήργησε με αστραπιαία ταχύτητα. Αυστριακοί στρατιώτες συνέλαβαν τον Κορωνιό στη Δαλματία, τον μετέφεραν στην Τεργέστη και προχώρησαν σε εκτεταμένες συλλήψεις οπαδών του Ρήγα στη Βιέννη και την Τεργέστη. Έτσι, όταν ο Ρήγας έφτασε στην Τεργέστη στις 8 Δεκεμβρίου 1797, τα κιβώτια βρίσκονταν ήδη στα χέρια της αυστριακής αστυνομίας και ο ίδιος συνελήφθη και άρχισαν αμέσως οι ανακρίσεις. Ο υπουργός της αστυνομίας στη Βιέννη το βράδυ της 13 Δεκεμβρίου προχώρησε στις πρώτες συλλήψεις των συνενόχων του Ρήγα. Την επομένη ενημέρωσε τον αυτοκράτορα για τη συνωμοσία των Ελλήνων.  Ο Ρήγας θεωρήθηκε υποκινητής της όλης κίινήσεως και εχθρός της Αυστρίας. Πρώτον, γιατί σκόπευε να κηρύξει την επανάσταση εναντίον της Τουρκικής αυτοκρατορίας, της οποίας η Αυστρία ήθελε την ακεραιότητα, μέχρις ότου μπορέσει η ίδια να καταλάβει τα τμήματα των τουρκικών εδαφών που την ενδιέφεραν, και δεύτερον, γιατί ο Ρήγας ήθελε να δημιουργήσει μια ανεξάρτητη Πολιτεία.

Χριστόφορος Περραιβός

     Ο Ρήγας συνελήφθη στην Τεργέστη, σε ξενοδοχείο που είχε καταλύσει μαζί με τον στενό συνεργάτη του Χριστόφορο Περραιβό από έναν Αυστριακό αξιωματικό στις 19 Δεκεμβρίου του 1797. Ο γενναίος Ρήγας ανέλαβε την ευθύνη επάνω του και, ευτυχώς, ο Χριστόφορος Περραιβός αφέθηκε ελεύθερος. Ο Ρήγας σκόπευε την ίδια εκείνη ημέρα να επισκεφθεί τον Γάλλο πρόξενο της πόλης Brechet, από τον οποίο θα ζητούσε προστασία, αλλά δεν πρόλαβε. Ακολούθως, ο Ρήγας υποβλήθηκε σε ανάκριση που διήρκεσε περίπου ένα 10ήμερο, με την ολοκλήρωση δε της οποίας θα οδηγούνταν σιδηροδέσμιος στη Βιέννη, κατόπιν εντολής του αστυνομικού διοικητή της.

Τεργέστη

     Τη νύκτα όμως της 30-31 Δεκεμβρίου 1797, ο Βελεστινλής, συνειδητοποιώντας τη δυσχερή κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει ο ίδιος, αλλά και το αδιέξοδο των επαναστατικών του σχεδιασμών, ίσως γιατί φοβήθηκε μήπως δεν αντέξει στα βασανιστήρια -που γνώριζε ότι θα υποβληθεί- και για να μην προδώσει τους συνεργάτες του, επιχείρησε να αυτοκτονήσει με ένα μικρό μαχαιρίδιο, καταφέροντας ένα πλήγμα στο υπογάστριό του, αλλά απέτυχε. Τραυματισμένος αρκετά σοβαρά όπως ήταν, οδηγήθηκε σε νοσοκομείο όπου παρέμεινε έως τις αρχές του Φεβρουαρίου του 1798. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του στην Τεργέστη φαίνεται ότι, υπό την ανοχή των φυλάκων του, κατόρθωσε να ειδοποιήσει με επιστολή το Γάλλο πρόξενο ζητώντας την επέμβασή του για να αφεθεί ελεύθερος, όμως εκείνος καθυστέρησε αρκετά να ενεργήσει, αφού θεώρησε σκόπιμο να πληροφορήσει πρώτα τους ανωτέρους του και να ζητήσει τη σχετική άδεια.

O Σουλτάνος Σελίμ ΙΙΙ

     Μόλις μαθεύτηκε η σύλληψη του Ρήγα πολλοί έκαναν έκκληση, στο σουλτάνο Σελίμ Γ΄, για την απελευθέρωση του. Ωστόσο, οι εχθροί του Βελεστινλή, αυτοί που βρίσκονταν πίσω από την δολοφονία του, έπεισαν το Σουλτάνο πως έπρεπε να θανατωθεί χωρίς διαδικασία, πριν οι επαναστατικές ενέργειές του οδηγήσουν σε εξέγερση στα Βαλκάνια. Και ποιοι ήσαν αυτοί οι φανατικοί εχθροί του Ρήγα που στιγματίσθηκαν ως οι προκαλέσαντες την δολοφονία του; Μα ποιος άλλος από τον πατριάρχη Γρηγόριο Ε’ ο οποίος όχι μόνον τον είχε αφορίσει αλλά είχε ταχθεί και εναντίον των αρχών του διαφωτισμού (μαζύ με τους Φαναριώτες της Πόλης με επικεφαλής τον Κ. Υψηλάντη) θεωρώντας ότι ο Ρήγας και ο διαφωτισμός θέτει σε επισφάλεια την κυριαρχία τους επί των ρωμηών. Άλλωστε, μετέπειτα, ήταν ο ίδιος ο πατριάρχης Γρηγόριος Ε’ που με την Σύνοδό του αφόρισαν με επίσημο εκκλησιαστικό αφοριστήριο τους εξεγερμένους επαναστάτες του 1821!...

Ο κατάπτυστος αφορισμός του Γρηγορίου Ε' και των συνοδικών του κατά των Ελλήνων Επαναστατών του 1821

[Το πρωτότυπο φυλάσσεται στο Μουσείο Φαλτάιτς]

     Ο ηγεμόνας του Βιδινίου, Οσμάν Πασβάνογλου, που ήταν φίλος του Ρήγα προσπάθησε να πετύχει την απελευθέρωσή του αλλά μάταια. Την εκδοχή αυτή ενισχύει και η μαρτυρία κάποιου Ναούμ Αχριδηνού, επαγγέλματος διφθερουργού, ο οποίος διηγείτο ότι «Μίαν πρωΐαν ήκουσεν ότι ερρίφθησαν από του φρουρίου εις το Καλέμεγδα εξ ακέφαλα πτώματα, του Ρήγα και των περί αυτών, αλλά πόσον χρόνον έμειναν ούτως ερριμμένα και εάν κατόπιν ετάφησαν ή άλλως τι απέγιναν, ουδ' αυτός εγίνωσκε να είπη τι...»

Άποψη της Μονής Καρμελιτών στην Βιέννη

     Κατόπιν οδηγήθηκε στη Βιέννη, στις 14 Φεβρουαρίου 1798, όπου ανακρίθηκε μαζί με τους υπόλοιπους συντρόφους του. Το κτήριο της αστυνομίας όπου κρατήθηκε ήταν ένα παλιό γυναικείο μοναστήρι του τάγματος των Καρμελιτών το οποίο είχε ιδρυθεί από την αυτοκράτειρα Ελεωνόρα το 1624. και το 1782 καταργήθηκε η μονή από τον αυτοκράτορα Ιωσήφ Β΄ για να στεγασθεί η κεντρική αστυνομία της Βιέννης όπου και στεγάσθηκε από το 1783 μέχρι τον Οκτώβριο του 1882..

Το μοναστήρι των Καρμελιτών στην Βιέννη

     Τα κρατητήρια των πολιτικών κρατουμένων, όπως ήταν ο Ρήγας, βρίσκονταν στο πρώτο και δεύτερο υπόγειο, χώροι άλλοτε σωφρονισμού των καλογραιών. Μετά το πέρας των ανακρίσεων, και αφού υπήρξαν συνεννοήσεις με τον Σουλτάνο, απελάθηκαν στην Αυστροουγγαρία όσοι από τους συλληφθέντες ήταν Αυστριακοί υπήκοοι ή υπήκοοι άλλων χωρών εκτός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, για να δικαστούν από τις Αυστριακές αρχές. Αντίθετα όσοι ήταν Οθωμανοί υπήκοοι απελάθηκαν στην Οθωμανική επικράτεια για να υποστούν τις κυρώσεις του Σουλτάνου.

Οι αναμνηστικές εντοιχισμένες πλάκες στον τόπο του εγκλήματος.

     Ο Ρήγας (41 χρονών) και οι επτά σύντροφοί του που ανήκαν στην ίδια κατηγορία, ο Ευστράτιος Αργέντης (31 χρονών, έμπορος από τη Χίο), ο Δημήτριος Νικολίδης (32 χρονών, γιατρός από τα Ιωάννινα), ο Αντώνιος Κορωνιός (27 χρονών, έμπορος και λόγιος από τη Χίο), ο Ιωάννης Καρατζάς (31 χρονών, λόγιος από τη Λευκωσία της Κύπρου), ο Θεοχάρης Γεωργίου Τουρούντζιας (22 χρονών, έμπορος από την Σιάτιστα), ο Ιωάννης Εμμανουήλ (24 χρονών, φοιτητής της ιατρικής από τη Καστοριά) και ο Παναγιώτης Εμμανουήλ (22 χρονών, αδερφός του προηγούμενου και υπάλληλος του Αργέντη), με συνοδεία των αυστριακών αρχών (έπειτα από κοπιαστικό ταξίδι μίας εβδομάδας μέσω Σεμλίνου και μετά με ποταμόπλοιο) παραδόθηκαν στις 10 Μαΐου 1798 στους Τούρκους του Βελιγραδίου και φυλακίστηκαν στον πύργο Νεμπόισα (Небојша), παραποτάμιο φρούριο του Βελιγραδίου. Εκεί, ύστερα από συνεχή βασανιστήρια, στις 24 Ιουνίου του 1798, στραγγαλίστηκαν και τα σώματά τους ρίχτηκαν στον Δούναβη, σύμφωνα με τα επίσημα Αυστριακά έγγραφα (έκθεση Λεγκράν - Λαμπρού, σελ. 167). Οι Οθωμανικές Αρχές, όπως υποστηρίζεται, διέδωσαν ψευδώς ότι οι οκτώ έγκλειστοι είχαν δραπετεύσει, ενώ προς επίρρωση του ισχυρισμού τους εξαπέλυσαν εικονικές έρευνες για την ανεύρεσή τους και τελικά δηλώθηκε ότι οι δραπέτες είχαν πνιγεί στον ποταμό. Είχε προηγηθεί αλληλογραφία με την Υψηλή Πύλη δια της οποίας δόθηκε από το Σουλτάνο η εντολή της δολοφονίας τους χωρίς δίκη.

Ναπολέων Α'

     Εικάζεται ότι αιτία για τη θανάτωσή τους υπήρξε η πεποίθηση των Αυστριακών και Οθωμανικών Αρχών πως ο Ρήγας και οι σύντροφοί του είχαν στενές σχέσεις με το Ναπολέοντα Α΄, θεωρούμενοι έτσι ως άκρως επικίνδυνοι. Βεβαίως, "υπομόχλιο" της ομαδικής δολοφονίας του Ρήγα Βελεστινλή και των συντρόφων του ήταν το προδοτικό πατριαρχείο και η αγωνία της απωλείας των αγαθών σχέσεών του με την Υψηλή Πύλη, με ό,τι αυτή συνεπήγετο για τα συμφέροντά του! 

Παράθυρο από τον τελευταίο τόπο φυλακίσεως του Ρήγα Βελεστινλή 

και των συντρόφων του.

     Οι διαδόσεις περί διαφυγής των εγκλείστων, τις οποίες «κατεσκεύασε» ο καϊμακάμης, είχαν σκοπό να παραπλανήσουν τις κυβερνήσεις της Ευρώπης, προς τις οποίες η Οθωμανική Αρχή της Πόλης είχε παράσχει διαβεβαιώσεις ότι δε θα σκότωνε τους οκτώ Έλληνες φυλακισμένους χωρίς ανάκριση. Πέρα από αυτό, η Οθωμανική κυβέρνηση ανησυχούσε για τις διασυνδέσεις του Ρήγα με τον Πασβάνογλου, φοβούμενη ακόμη και επίθεση του τελευταίου κατά του Βελιγραδίου, ενώ επιπλέον, δίσταζε να διατάξει τη μεταφορά τους από το Βελιγράδι προς την Πόλη, από την πιθανότητα να σταλούν δυνάμεις του Πασβάνογλου στο δρόμο και να τους απελευθερώσουν.

Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως

     Ο σκοτεινός ρόλος του πατριαρχείου και του πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’ αλλά και η διαρκής εγκληματική στάση της «ορθόδοξης» εκκλησίας  κ α ι  στην δολοφονία του Ρήγα Βελεστινλή περιγράφεται λεπτομερώς και με άριστη τεκμηρίωση εδώ https://www.imerodromos.gr/rigas-patriarxeio/ Και είναι χαρακτηριστικό ότι η εγκληματήσασα  κ α ι  σε αυτή την περίπτωση «ορθόδοξη» εκκλησία, μέχρι τις ημέρες μας με αμετανόητο κυνισμό και αναλγησία επιμένει ακόμη  κ α ι  σήμερα(!) στην αμαύρωση της μνήμης του μεγάλου Έλληνος επαναστάτη και μαχητή της ελευθερίας της φυλής μας, Ρήγα Βελεστινλή – Φεραίου. 

Μαχμούτ Β' 

Ο Οθωμανός ηγεμόνας κατά το ξέσπασμα της Ελληνικής Επαναστάσεως

     Ενώ η 24η Ιουνίου 1798 ορίζει την ημέρα της δολοφονίας του Ρήγα Βελεστινλή και των συντρόφων του στο Βελιγράδι από τους Οθωμανούς σε συνεργασία με τους Αυστριακούς αλλά και την εβραιοχριστιανική εκκλησία του Φαναρίου, η τελευταία δεν εξαντλεί το ανθελληνικό μίσος της με τον θάνατο του ήρωος Ρήγα και των συν αυτώ!  

     Το ίδιο έτος, ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος ο Ε έστειλε επιστολή προς τους ομοδόξους του Μητροπολίτες όπου τους διέταζε να μαζέψουν απ΄ όπου κι αν βρίσκονται όλα τα σωζόμενα συγγράμματα του Ρήγα Φεραίου και να τα στείλουν στη Κωνσταντινούπολη, όπου θα εξαφανίζονταν δια πυρός.

     Την 1η Δεκεμβρίου 1798 ο μητραλοίας εβραιοχριστιανός πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως στέλνει επιστολή στον Μητροπολίτη Σμύρνης Άνθιμο που μεταξύ άλλων γράφει: «Διά της παρούσης ημετέρας πατριαρχικής επιστολής δηλοποιούμεν τη αρχιερωσύνη σου, ότι συνέπεσεν εις χείρας ημών εν σύνταγμα εις μίαν κόλλαν χαρτί ολόκληρον, μεγάλην, εις απλήν φράσιν ρωμαϊκην, επιγραφόμενον «νέα πολιτική διοίκησις των κατοίκων της Ρούμελης των μικρών εν τη μεσογείω νήσων και της Βλαχομπογδανίας» και αναμνήσθημεν του ποιμαντικού χρέους. Και διά τούτο γράφομεν τη αρχιερωσύνη σου να επαναγρυπνής, εις όλα τα μέρη της επαρχίας σου με ακριβείς ερεύνας και εξετάσεις, όταν εμφανίσθη τοιούτον σύνταγμα, ως άνωθεν, εις τύπον ή χειρόγραφον, να συνάξης άπαντα τα διασπειρόμενα, και να τα εξαποστέλλης εις ημάς εν τάχει, μη επιμένων τα πλείονα, αλλ’ αμέσως όσα αν εμπίπτωσι κατά μικρόν να εξαποστέλλης. […] ότι πλήρες υπάρχει σαθρότητος εκ των θολερών αυτού εννοιών, τοις δόγμασι της ορθοδόξου ημών πίστεως εναντιούμενον. […]».

     Τα επόμενα χρόνια, μέλη του μισελληνικού εβραιοχριστιανικού κλήρου εξακολουθούσαν να βάλλουν εναντίον της μνήμης του Ρήγα Φεραίου και των γραπτών του. Σε επιστολή προς τους κατοίκους της Πάργας που στάλθηκε στις 5 Ιουλίου 1801, ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων Ιερόθεος γράφει: «ακούτε και ακολουθάτε, ως μανθάνω, τας συμβουλάς του Περραιβού, ο οποίος σας απατά, δεν ηξεύρετε, ότι αυτός με κάποιον Ρήγαν Θεσσαλόν (σ.σ.: ενν. τον Ρήγα Φεραίο) και άλλους μερικούς παρομοίους λογιωτάτους συνεννοημένοι με τους Φραντζέζους εσκόπευον να κάμνουν επανάστασιν κατά του κραταιοτάτου Σουλτάνου; Αλλ’ ο μεγαλοδύναμος Θεός τούς επαίδευσε κατά τας πράξεις των με τον θάνατο όπου τους έπρεπε, μόνος δε ο Περραιβός εσώθη δια τας ιδικάς σας αμαρτίας•». Η μισελληνική εβραιοχριστιανική θρησκεία της δήθεν αγάπης ξεγυμνώνεται και εδώ με την άκρατη χαιρεκακία για τον θάνατο του εθνικού ήρωός μας με την φράση «ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΟΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΠΡΕΠΕ»!

     O μισέλληνας μοναχός Κύριλλος Λαυριώτης από τη Πάτρα, στο βιβλίο του «Ερμηνεία της Αποκαλύψεως», καταφέρεται επίσης εναντίον του Ρήγα Φεραίου: «Ο παράφρων Ρήγας, ος εκδούς εγκύκλια γράμματα διεγερτικά κατά των νυν τυράννων άνευ της του Χριστού ευδοκίας κακώς ως κακός το ζην απεστέρηται, θοίνη (τροφή) προσκηνούσα τοις τω ποταμώ Ιστρώ ιχθύσι γενομένος μετά των αυτού συνωμοτών, και τέλη της αιωνίου κολάσεως κατά του Χριστού λυττήσας».   

     Το γεγονός πως ο κλήρος πολέμησε με τον τρόπο του τον Ρήγα Φεραίο, ακόμη και μετά θάνατον, παρ’ όλο που ο ίδιος ήταν ένθερμος χριστιανός (το μαρτυρούν διάφορα κείμενα του) δείχνει για ακόμη μία φορά τον ανθελληνικό ρόλο που διαδραμάτισε η Εκκλησία κατά τη Τουρκοκρατία. Και, βεβαίως, αποκαλύπτει και τον ουσιώδη ρόλο της στη δολοφονία του Ρήγα Βελεστινλή και των συντρόφων του!

    Σε κάθε περίπτωση, ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του Ρήγα Βελεστινλή και των συντρόφων του υπήρξε αναμφισβήτητα ο πατριάρχης Γρηγόριος Ε' ο οποίος υπήρξε επί τρεις θητείες ο διορισμένος από τον Σουλτάνο, "χωροφύλακας" των ρωμηών και δεσμοφύλακας του απομένοντος Ελληνισμού σε εκείνα τα χρόνια του καταρρέοντος οθωμανικού ζυγού.

     Από ένα βιβλίο που προέρχεται από την Βιβλιοθήκη της "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας" και φέρει το ex libris του Βασιλέως Γεωργίου Α' με χειρόγραφη την σελίδα του τίτλου θα αντλήσουμε κάποια σημαντικά στοιχεί για την προσωπικότητα του πατριάρχη Γρηγορίου Ε'. Το συγκεκριμένο βιβλίο δεν είναι γραμμένο από κάποιον αντιεκκλησιαστικό αλλά, αντιθέτως, από έναν "εκκλησιαστικότατο κονδυλοφόρο" τον Ξ. Μαθά με τίτλο "Κατάλογος Ιστορικός των Πρώτων Επισκόπων και των εφεξής Πατριαρχών" που εκδόθηκε στο Ναύπλιο το 1837.

     Στις σελίδες του βιβλίου αυτού παρατηρούμε ότι ο Γρηγόριος Ε' υπήρξε persona grata του Σουλτάνου ο οποίος, βεβαίως δεν θα εμπιστεύονταν ποτέ κάποιον που δεν θα είχε προσφέρει γην και ύδωρ στην Υψηλή Πύλη. Και η επιδαψίλευση Τιμών από τον Σουλτάνο αποδεικνύει ότι ο Γρηγόριος Ε' υπήρξε το καλύτερο "εργαλείο" της Υψηλής Πύλης για την διατήρηση σε καταστολή των ρωμηών μέχρι που η καχυποψία του Σουλτάνου και όχι κάποια συγκεκριμένη "λαβή" του Γρηγορίου Ε' ανέβασε τον τελευταίο στην αγχόνη την οποία, μεταθανατίως, χρησιμοποιούν οι δέσμιοι του ιουδαιοχριστιανισμού ως "κολυμβήθρα του Σιλωάμ" για τον οθωμανόδουλο Γρηγόριο Ε'. Όχι, ο απαγχονισμός του δεν υπήρξε διόλου εξαγνιστικός της εθνοπροδοτικής διαγωγής του προς διατήρηση των ηγεμονικών οφικίων της πατριαρχίας επί τρεις θητείες (!) αλλά μια  σ υ γ κ υ ρ ι α κ ή  εξέλιξη μετά την εκδήλωση, της εξεγέρσεως των Ελλήνων, η οποία τάραξε τον Σουλτάνο ο οποίος, ως αντίδραση πανικού ή και συμβολικής τιμωρήσεως, διέταξε τον απαγχονισμό του μέχρι πρότινος οργάνου του.  

  Πιστός υπηρέτης των Οθωμανών, όπως άλλωστε ολόκληρη η ανατολική εκκλησία, ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε’, δεν αρκέστηκε να κρατήσει σε καταστολή στις τρεις θητείες πατριαρχίας του ολόκληρο τον Ελληνισμό διατηρώντας τον υπόδουλο, δεν αρκέστηκε να προβεί στον κατάπτυστον αφορισμό των Ελλήνων Επαναστατών του 1821 αλλά, όπως συμπίπτουν οι γνώμες κορυφαίων Ελλήνων ιστορικών, υπήρξε και ο αδίστακτος ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του εθνομάρτυρος Ρήγα Βελεστινλή – Φεραίου και των επτά συντρόφων του στον πύργο Νεμπόισα του Φρουρίου Καλεμεγκτάν του Βελιγραδίου, στις 24 Ιουνίου 1798.

     Απολαμβάνοντας τιμές παλλακίδος, με τον Σουλτάνο να τον ντύνει με ακριβές γούνες («καυνάκες ή σαμουρόγουνες», ο Γρηγόριος Ε’ διετήρησε το υψηλότατο οφίκιό του ως «χωροφύλακας» των Οθωμανών επί των Ελλήνων ραγιάδων πάντοτε σε ετοιμότητα να καταδώσει οποιονδήποτε Έλληνα θα αποτολμούσε να εξεγερθεί κατά του τυράννου.

     Και όταν οι Έλληνες, αποφεύγοντάς τον, κατάφεραν να ξεσηκωθούν χωρίς να εκτεθούν στην παρακολούθησή του και στην επιτήρηση των κατασκόπων του οι οποίοι υπό την ιδιότητα του «εξομολόγου» είχαν ενταχθεί στο πατριαρχικό κύκλωμα της έντεχνης αποσπάσεως πληροφοριών από τους αφελείς πιστούς, τότε ο Σουλτάνος εκνευρίσθηκε από την παλλακίδα του την οποία περίμενε πιο αποτελεσματική και διέταξε τον απαγχονισμό του Γρηγορίου Ε’ όχι διότι αυτός εξεγέρθηκε, όχι διότι αυτός «αγκάλιασε και στήριξε», όπως είχε καθήκον, την εξέγερση αλλά διότι αυτός στάθηκε ανίκανος να αντλήσει εγκαίρως τις απαραίτητες πληροφορίες προκειμένου η Υψηλή Πύλη να την καταστείλει!

     Ατιμωτικός και ο απαγχονισμός του Γρηγορίου Ε’ να μας θυμίζει ότι την προδοσία πολλοί αγάπησαν αλλά κανένας τον προδότη, κ α ν έ ν α ς  πλην των αφελών εβραιοχριστιανών οι οποίοι εξακολουθούν να τιμούν τον ηθικό αυτούργό της δολοφονίας του Ρήγα Βελεστινλή – Φεραίου και των επτά συντρόφων του, προσκυνώντας τον τάφο του μιαρού εθνοπροδότη που βρίσκεται μέσα στην…μητρόπολη των Αθηνών!

     Η ανθελληνική εβραιοχριστιανική ανατολική εκκλησία κατάφερε να πείσει τα πρόβατά της ότι η συγκυριακή αγχόνη του προδότη πατριάρχη Γρηγορίου Ε’ υπήρξε το «συγχωροχάρτι» για τα εγκλήματά του σε βάρος του Ελληνισμού, όπως ακριβώς καταφέρνει να πείθει τους ηλιθίους περί της «ελληνοχριστιανικής» ύβρεως εξωραίζοντας ενώπιον «τυφλών» το δογματικό της έκτρωμα.

     Περισσότερο, όμως, από τρεις αιώνες και η εθνική μνήμη των Ελλήνων παραμένει ζωντανή κι ευγνωμονούσα προς τους εθνομάρτυρες του Νεμπόισα! Και ένας νεαρός Έλληνας από την Ομάδα μας, υπενθυμίζει σε όλους μας αυτό που κάποιοι προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε.

     Λίγες μέρες πριν από τις εβραιοχριστιανικές φιέστες στις οποίες θα πρωτασγωνιστήσει και πάλι η κυριαρχία της εβραιοχριστιανικής εκκλησίας επί των κεφαλών ηλιθίων προβάτων, οι γραικύλοι σουλατσάρουν στην Πανεπιστημίου αλληλοδιαπληκτιζόμενοι εάν τα εποχιακά λαμπιόνα του στολισμού της λεωφόρου ανταποκρίνονται επαρκώς στην κακογουστιά τους ή όχι κι έτσι κανείς δεν προσέχει την ύβρη στην πρόσοψη του Οθωναίου Πανεπιστημίου όπου ο δολοφονημένος Ρήγας Βελεστινλής – Φεραίος «συγκατοικεί» με τον δολοφόνο του, προσκυνημένο ρασοφόρο Γρηγόριο Ε’.

     Η πανούργα εκκλησία φρόντισε να «εξισώσει» υβριστικά και σε αυτή την περίπτωση, τον θύτη και το θύμα προκαλώντας σύγχυση στον έρμο εσμό του ποιμνίου της.

     Παρά ταύτα, απόψε, ο Έλληνας Μηνάς μας υπενθυμίζει το εγχάρακτο επίγραμμα του καθηγητή της Φιλοσοφίας Φίλιππου Ιωάννου, που βρίσκεται στην πρόσοψη του ανδριάντα του Ρήγα Βελεστινλή –Φεραίου και που μας λέει: «ΣΠΕΡΜΑΤ ΕΛΕΥΘΕΡΙΗΣ Ο ΦΕΡΑΙΟΣ ΣΠΕΙΡΕΝ ΑΟΙΔΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΝ ΩΛΕΤΟ ΦΕΥ ΣΠΕΡΜΑ Δ ΕΒΛΑΣΤΕ ΜΕΓΑ».

     Kι αυτό το σπέρμα δεν είναι άλλο από την ελευθερία των Ελλήνων οι οποίοι διαφύγαμε της σκοταδιστικής σκλαβιάς της εβραιοχριστιανών δεσμοφυλάκων μας!

Το πατριαρχείο

     Εν συμπεράσματι, εάν το πατριαρχείο δεν υπηρετούσε τα εθνικά τουρκικά συμφέροντα η αδίστακτη Τουρκία η οποία δεν δεσμεύθηκε ποτέ από καμία διεθνή συνθήκη θα το είχε καταργήσει. 

Ο αξιωματικός του τουρκικού στρατού, σημερινός πατριάρχης Βαρθολομαίος

     Το πατριαρχείο, με επικεφαλής Τούρκο πατριάρχη ορκισμένο πίστη στο τουρκικό σύνταγμα, ως ανάχωμα των τουρκικών συμφερόντων και θανατηφόρο υπομόχλιο στο υπογάστριο του Ελληνισμού, ανέκαθεν είχε τον ρόλο του "χωροφύλακα" των ραγιάδων μέσω του μακρού βραχίονος μιας πίστεως καθαρώς ανθελληνικής. Και γι αυτό, η κατάργηση αυτού του άντρου εθνοπροδοσίας είναι προτεραιότητα του Ελληνισμού εάν θέλει να επιβιώσει! 

Ο σημερινός πατριάρχης Βαρθολομαίος για τον σφαγέα του Ελληνισμού!

     «…Και υπάρχουν ε υ ν ο ύ χ ο ι, οι οποίοι έγιναν ευνούχοι από τους ανθρώπους, και  υπάρχουν ε υ ν ο ύ χ ο ι, οι οποίοι μόνοι τους έγιναν ευνούχοι  δ ι α  τ η ν  β α σ ι λ ε ί α   τ ω ν  ο υ ρ α ν ώ ν...». Και οι λόγοι αυτοί [Κατά Ματθαίον   19. 11-12] είναι οι λόγοι του υποτιθέμενου Βασιλέως των Ιουδαίων Ιησού ο οποίος μακαρίζει τους ηλιθίους με το «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι»! Αυτός είναι ο εβραιοχριστιανισμός, οι εβραιοχριστιανοί "πελάτες" του και το τοτεμικό είδωλό τους! .  

Ο ΧΩΡΟΣ

Oχυρό του Βελιγραδίου 

[Kalemegdan]

Είσοδος του Oχυρού Kalemegdan

     Το Kalemegdan είναι ένα οχυρό και πάρκο που βρίσκεται στην περιοχή Stari Grad κοντά στο κέντρο της πόλης. 

Η πύλη Zindan του Οχυρού Κalemegdan

     "Kalemegdan" στα τουρκικά σημαίνει το “οχυρό στο πεδίο της μάχης” και από τo όνομά του και μόνο αντιλαμβάνεται κανείς το πλήθος το μαχών που συνέβησαν σε τούτο το μέρος και τα άρματα μάχης καθώς και τα πυροβόλα στην είσοδο του οχυρού μαρτυρούν το πολεμικό παρελθόν του.

     Στέκεται στην κορυφή του λόφου Šumadija, σε ύψος 125.5 μέτρων, στην συμβολή των ποταμών του Δούναβη και του Sava. Το οχυρό είναι η καρδιά και το παλιότερο σημείο της πόλης του Βελιγραδίου και για αιώνες, ο πληθυσμός της πόλης ζούσε εντός των τειχών του οχυρού, κάτι που το κάνει να είναι απόλυτα συνυφασμένο με την ιστορία της πόλης. 

Η πύλη  του Δεσπότη του Οχυρού Κalemegdan

     Ένα σημαντικό μέρος της κατασκευής έγινε το 535 από τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Ιουστινιανό Ι. 

Η πύλη του Ρολογιού του Οχυρού Κalemegdan

     Γενικώς διαιρείται σε 4 τομείς. Την "χαμηλή πόλη" (Donji Grad) στην οποία βρίσκεται και ο πύργος του Daredevil (Kula Nebojša), ο οποίος έγινε μουσείο ενός εμβληματικού προσώπου της Ελληνικής επανάστασης, του Ρήγα Φεραίου, του Έλληνος ο οποίος δημιούργησε την Ελληνική Σημαία με τα αυθεντικά ελληνικά χρώματα, μαύρο, άσπρο και ερυθρό!. Στον πύργο αυτό οι Τούρκοι έπιασαν το Ρήγα και τον πέταξαν στο Δούναβη. Η περιοχή Donji Grad, πλημμυρίζει συχνά όταν τα νερά των ποταμών φουσκώνουν. 

Λεπτομέρεια του Οχυρού Kalemegdan

     Η δεύτερη ζώνη είναι η "άνω πόλη" (Gornji Grad) που μετατράπηκε σε πάρκο με όμορφους περιπάτους και εγκαταστάσεις για αθλητικές δραστηριότητες. Εδώ θα βρείτε και το μνημείο του Victor, που φτιάχτηκε για να γιορτάσει τη νίκη των συμμάχων στον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο. 

Zωολογικός Κήπος Βελιγραδίου

     Η περιοχή "μικρό Kalemegdan" (Mali Kalemegdan) περιλαμβάνει την ανατολική περιοχή και εκεί βρίσκεται ο ζωολογικός κήπος της πόλης και το περίπτερο τέχνης Cvijeta Zuzorić. 

Εξωτερικά εκθέματα του Πολεμικού Μουσείου Βελιγραδίου

     Τέλος στη νότια περιοχή απλώνεται το "μεγάλο Kalemegdan" (Veliki Kalemegdan), με γεωμετρικούς περιπάτους, το πολεμικό μουσείο, το μουσείο της δασονομίας και του κυνηγιού και το μνημείο της ευγνωμοσύνης στη Γαλλία, προς τιμήν των Γάλλων που βοήθησαν τους Σέρβους κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο.

ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ

Ο Πύργος Νεμπόισα 

[Kula Nebojša - Кула Небојша]

     Ο Πύργος Νεμπόισα αποτελεί το μοναδικό καλοδιατηρημένο μεσαιωνικό κτήριο μέσα στο Φρούριο του Βελιγραδίου. 

     Χτίστηκε γύρω στο 1460 και ανήκει στο παλαιότερο είδος των οχυρωματικών πύργων με κανόνια. Όταν χτίστηκε αντιπροσώπευε ένα σημαντικό επίτευγμα για την αρχιτεκτονική της εποχή και κτίστηκε με σκοπό να υπερασπιστεί την πόλη από τους Οθωμανούς. Κατά μία ευρύτερη έννοια, αντιπροσώπευε τμήμα ενός αμυντικού συστήματος που είχε για δεκαετίες με επιτυχία σταματήσει τις οθωμανικές εισβολές στην κεντρική Ευρώπη. Λίγους αιώνες αργότερα, όταν έχασε την στρατιωτική του σημασία μετατράπηκε σε φυλακή. Στο τέλος του 18ου αιώνος έως και τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνος αποτελούσε ένα σύμβολο της οθωμανικής κυριαρχίας και μια τοποθεσία αφανισμού Βαλκάνιων πολεμιστών κατά τη διάρκεια της μακραίωνης οθωμανικής κυριαρχίας.

Κανόνι όπως εκτίθεται στο εσωτερικό του Πύργου, στον χώρο 

όπου τιμάται και ο θάνατος των Ελλήνων Επαναστατών

     Το καλοκαίρι του 1521 κατά τη διάρκεια της οθωμανικής πολιορκίας, τα κανόνια του Πύργου Νεμπόισα είχαν υπερασπισθεί με επιτυχία το Βελιγράδι. Και μόνον όταν ο Πύργος πυρπολήθηκε κατάφεραν οι Οθωμανοί να εισέλθουν στην πολιορκημένη πόλη.

H πολιορκία του Βελιγραδίου (1521)

     Ο χρονικογράφος της οθωμανικής πολιορκίας έγραψε για το γεγονός: «Στην κατώτερη οχύρωση του Βελιγραδίου στον Δούναβη προς τη θέση Μουσταφά Πασά, υπήρχε ένας πύργος. Ο Πύργος αυτός χρησιμοποιήθηκε ως οχυρό από τους άπιστους (χριστιανούς). Εμπόδιζε την επίθεση. Όταν έγινε επίθεση χτες, πολλοί από αυτούς σκοτώθηκαν από κανόνια από τον πύργο. Μετά την καταστροφή, αυτός ο πύργος πυρπολήθηκε σήμερα από έναν κατακτητή. Οι άπιστοι ξυλοκοπήθηκαν και παραδόθηκαν. Από τη θέση Μουσταφά Πασά κατ’ αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκε μια ευκαιρία για επίθεση»

     Μετά την τουρκική κατοχή του Βελιγραδίου, ο Πύργος ανοικοδομήθηκε εκτελώντας την εντολή του σουλτάνου Σουλεϊμάν. Εκείνη την εποχή ονομαζόταν Λευκός Πύργος και με αυτή την ονομασία εμφανίστηκε στην περιγραφή του απεσταλμένου του τσάρου David Ungdad κατά το έτος 1572.

     Αργότερα αναφέρεται επίσης ως Πύργος Τιμισοάρα. Έλαβε το πραγματικό όνομα του στις αρχές του 18ου αιώνα, στη μνήμη του πρώην διάσημου Νεμπόισα του Βελιγραδίου – κεντρικού πύργου του κάστρου του δεσπότη Stefan Lazarevic, ο οποίος καταστράφηκε σε μία από τις πολιορκίες της πόλης, το φθινόπωρο του 1690.

     Κατά τη διάρκεια της Αυστριακής κυριαρχίας 1717-1739, το Βελιγράδι υποτίθεται ότι θα γινόταν μια μπαρόκ οχυρωμένη πόλη και κέντρο για περαιτέρω στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον των Οθωμανών. Το Φρούριο του Βελιγραδίου ανακατασκευάστηκε και νέα προκεχωρημένα οχυρά χτίστηκαν. Σε εκείνη την περίοδο ο Πύργος Νεμπόισα επίσης ανακατασκευάστηκε. Το παλιό άνω μέρος του πύργου κατεδαφίστηκε και ένας νέος θολωτός όροφος χτίστηκε. Τα πρώην ανοίγματα για τα κανόνια εντοιχίστηκαν και νέα, πολύ μεγαλύτερα έγιναν. Οπλισμένος με νέα κανόνια, ο Πύργος εκ νέου υπερασπιζόταν την είσοδο στη θύρα πολέμου του Βελιγραδίου.

     Μετά που έχασε τη σημασία του, οι Οθωμανοί έκλεισαν το λιμάνι του Δουνάβεω;ς και, ταυτοχρόνως, μετέτρεψαν τον Πύργος Νεμπόισα στη πιο διάσημη φυλακή του Φρουρίου του Βελιγραδίου. Εξαιτίας αυτού του ρόλου, ο Πύργος Νεμπόισα έγινε ένα από τα πιο σκοτεινά σύμβολα του Βελιγραδίου. Ο πιο διάσημος φυλακισμένος του Πύργου Νεμπόισα ήταν ο Ρήγας Φεραίος, ένα άλλο πρόσωπο που έχασε τη ζωή του στον Πύργο ήταν ο Μητροπολίτης Βελιγραδίου Μεθόδιος, ο οποίος σκοτώθηκε το 1800 και αργότερα, ο Jevrem Obrenovic, αδελφός του Knez Milos και ο πρώτος δήμαρχος του Βελιγραδίου.

Η ΜΝΗΜΕΙΑΚΗ ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ

     Στις 19 Δεκεμβρίου 2007 υπεγράφη διεθνής σύμβαση μεταξύ Ελλάδος και Σερβίας, στο πλαίσιο της οποίας προγραμματίσθηκε η μνημειακή αναστήλωση του Πύργου Νεμπόισα.

 

     Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων (Ε.Κ.Β.Μ.Μ.), σε συνεργασία με το Δήμο Βελιγραδίου, εκπόνησε για το μνημείο ένα σχέδιο μετατροπής του σε μουσείο-πολιτιστικό κέντρο αφιερωμένο στο Ρήγα Φεραίο, στην ιστορία του Πύργου και στους απελευθερωτικούς αγώνες των Σέρβων και εν γένει των Βαλκανικών λαών. 

     Με το έργο αυτό, αναβαθμίζεται πολιτιστικώς η συγκεκριμένη περιοχή του Βελιγραδίου και αναδεικνύεται ο Πύργος ως χώρος μνήμης και Τιμής μιας τόσο σημαντικής προσωπικότητας για τον Ελληνισμό, όσο αυτής του Ρήγα Βελεστινλή - Φεραίου και Τιμής της φιλίας και της συνεργασίας των λαών των Βαλκανίων. Το έργο υλοποιήθηκε με συγχρηματοδότηση της Ελλάδος και Σερβίας.

     Στο πλαίσιο αυτό, ολοκληρώθηκαν και παραδόθηκαν πλήρεις τεχνικές μελέτες του έργου «Αποκατάσταση, συντήρηση και επανάχρηση του Πύργου Νεμπόισα στην Παλαιά Πόλη του Βελιγραδίου», με τη συνδρομή της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πολυτεχνείου του Βελιγραδίου και του Σερβικού Ινστιτούτου Προστασίας των Πολιτιστικών Μνημείων, με βάση τις οποίες υλοποιήθηκε το σύνθετο έργο της αναστηλώσεως και των νέων κατασκευών, ερευνών υποδομών και της αντιμετωπίσεως του σοβαρότατου προβλήματος των υδάτων, υπό την εποπτεία του διμερούς επιστημονικού Συμβουλίου του Προγράμματος. Η υλοποίηση του έργου ανατέθηκε στη Δημοτική Επιχείρηση του Δήμου Βελιγραδίου «Belgrade Fortress», η οποία έχει και την ευθύνη συνολικά του Φρουρίου της Πόλης ως κορυφαίο μνημείο πολιτισμού. Σύμβουλος υλοποιήσεως ήταν η "Alpha Mentor".

     Oι εργασίες αποκαταστάσεως στον Πύργο Νεμπόισα δρομολογήθηκαν τον Ιούνιο του 2009 και αναφέρονται αναλυτικότερα σε:

     1. Εργασίες συντηρήσεως – αποκαταστάσεως και διαμόρφωση νέας υποδομής υποδοχής των επισκεπτών.

     2. Διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου, ώστε το μνημείο να είναι προσβάσιμο και επισκέψιμο.

     3. Ανάπτυξη των υποδομών για τη φιλοξενία των μόνιμων εκθέσεων στον Πύργο.

     4. Πλήρες επικοινωνιακό υλικό για την προώθηση του Πύργου, ως νέου σημαντικού πόλου πολιτιστικού τουρισμού της ευρύτερης Βαλκανικής περιοχής.

     Ο Πύργος συμπληρώνει την λειτουργία μιας ευρύτερης πολιτιστικής ενότητας στο πλαίσιο του Φρουρίου του Βελιγραδίου, ενός μνημείου ιδιαιτέρως σημαντικού για την ευρύτερη Βαλκανική περιοχή. Μια αξιόλογη αλλά και επίπονη συνεργασία μεταξύ των φορέων των δύο χωρών ολοκληρώθηκε επιτυχώς, σε μια περίοδο που αναζητά προβολή προτύπων καλών πρακτικών. 

     Οι συμπράττοντες φορείς έχουν αναλάβει την ευθύνη να συνεχίσουν την υποστήριξη της προβολής του έργου ώστε να αναγνωρισθεί ως ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον μνημείο πολιτιστικού τουρισμού και πρότυπο έργο αποκαταστάσεως και μουσειολογικών εφαρμογών, εντάσσοντάς το στις προτεραιότητες οργανωμένων τουριστικών επισκέψεων.

ΤΟ ΟΙΚΤΡΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

     Δυστυχώς και η τραγική περίπτωση της δολοφονίας του Ρήγα Βελεστινλή και των επτά συντρόφων του στον πύργο Νεμπόισα του Βελιγραδίου παραπέμπει στον διαρκή προδοτικό ρόλο της εβραιοχριστιανικής ανατολικής εκκλησίας κατά του Ελληνισμού!

     Και μόνον εάν κανείς αναλογισθεί ότι μετά τα 400 χρόνια σκλαβιάς των ραγιάδων στους Οθωμανούς ο Ελληνισμός «βγήκε» καθημαγμένος και συντετριμμένος ενώ η εβραιοχριστιανική ανατολική εκκλησία «βγήκε»  όχι μόνον  ε ν ι σ χ υ μ έ ν η  αλλά και συνυφασμένη, πλέον, με το μεταπελευθερωτικό ελλαδικό  κ ρ ά τ ο ς  εν είδει υπερκράτους ελέγχοντος και χειραγωγούντος το ίδιο το κράτος, καταλαβαίνουμε αυτόν τον προδοτικό της ρόλο αλλά και την αδίστακτη ανθελληνική  τακτική της μέσα στην οποία συμπεριέλαβε και την δολοφονία των Επαναστατών στον πύργο Νεμπόισα!

     Όλα τα παραπάνω σε λίγες αράδες του βιβλίου του «Οι Έλληνες της σήμερον» τα περιγράφει, παρά τις απαγορευτικές συνθήκες εκφράσεως λόγω εποχής (1877) και ιδιότητός του, ο πολύ καλός γνώστης των ελληνικών «πραγμάτων» του 19^ου αιώνος, Αμερικανός πρέσβυς των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής στην Αθήνα Κάρολος Τάκερμαν:

     Ο άριστος γνώστης κι ανεπηρέαστος Αμερικανός διπλωμάτης επισημαίνει ότι η "ορθόδοξη" εκκλησία όχι μόνον δεν υπέστη διώξεις και βλάβη από τους Τούρκους κατακτητές αλλά προέκυψε ακόμη δυνατότερη μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς του Ελληνισμού διότι  α φ ο μ ο ι ώ θ η κ ε  από τους κατακτητές κι έγινε  έ ν α  με αυτούς(!) που αντελήφθησαν ότι θα μπορούσαν να διατηρήσουν σκλάβους τους Έλληνες αναθέτοντες σε αυτήν την προδοτικήν εκκλησία την διαχείρισή τους!  Και το οκταπλό έγκλημα του πύργου Νεμπόισα ήταν "μέρος" αυτής της "διαχειρίσεως"!

     Κι ενώ είναι πασιφανής η οικτρή αλήθεια του προδοτικού ρόλου της εβραιοχριστιανικής ανατολικής εκκλησίας στους γνώστες των ελληνικών «οπραγμάτων», ακόμη και ξένους, υπάρχουν ελλαδίτες (πόρρω απέχοντες των Ελλήνων) οι οποίοι ακόμη υποτάσσονται σ΄ αυτήν!