ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

Η ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

ΤΗΣ ΕΦΙΠΠΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ

ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΥΠΟ

 

 

 

     Πρωτοδημοσιεύθηκε στο περιοδικό "ΑΛΟΓΟ, ΣΠΟΡ ΚΑΙ ΘΕΑΜΑ" τον Φεβρουάριο του 2006 και υπογράφεται από τον δημοσιογράφο Μάρκο Σπανουδάκη. Αποτελεί το πρώτο δημοσίευμα που παρουσιάζει την Έφιππη Τοξοβολία αλλά και το ξεκίνημά της στην Ελλάδα που σηματοδοτήθηκε όταν, ένα χρόνο πριν (2005) ο ιδρυτής των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" βρέθηκε για πρώτη φορά, εκπαιδευόμενος, στη "Κοιλάδα" του Οργανισμού "KASSAI" στην Ουγγαρία.  

 

 

KASSAI LAJOS

ΟΙ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ ΤΟΥ ΚΑΠΟΣΜΕΡΟ

 

     Ένα παλιό γνωμικό λέει : Ακολουθώντας τα χνάρια του ανθρώπου από την βαρβαρότητα στον πολιτισμό, θα βρούμε δίπλα τους τα σημάδια απ’ τις οπλές του αλόγου.

 

     Στις αχανείς εκτάσεις που βρίσκονται μεταξύ της Κεντρικής Ασίας και την Ευρώπης, τις στέπες, που υπήρξε η κοιτίδα των φυλών που ζούσαν με το άλογο και το τόξο, αυτό δεν ήταν απλώς σχήμα λόγου!

 

     Οι Σκύθες, οι Άβαροι, οι Ούννοι – ακολούθησαν την ίδια ιστορική πορεία με φορέα το άλογο, που τους οδήγησε στην καρδιά της Ευρώπης δημιουργώντας τις πολιτιστικές βάσεις του σύγχρονου Ουγγρικού έθνους . Αυτό, επιπρόσθετα συμβολίζεται και στον εθνικό τους μύθο, αυτόν του Λευκού Αρσενικού Ελαφιού. Ο μύθος εξιστορεί την προσπάθεια δύο Μαγυάρων πριγκίπων, οι οποίοι κυνηγώντας το ελάφι το οποίο έτρεχε πάντα δυτικά ( με το ήλιο να χάνεται κάθε ημέρα ανάμεσα από τα κέρατά του...) έφτασαν, από την πατρίδα τους την Ασία,  τόσο μακριά στη Δύση, ώστε αποφάσισαν να μείνουν για πάντα εκεί και να δημιουργήσουν το νέο τους έθνος στην Καρπαθική πεδιάδα.

 

     Στο αίμα αυτών των ανθρώπων, λοιπόν, η αίσθηση του ανέμου που παρασύρει την χαίτη του αλόγου και ο απόηχος από το τίναγμα της χορδής του τόξου, δεν έχουν σιγάσει ακόμη. Κι η ιστορία τους είναι μεγάλη.....σε βαθμό που βρίσκουμε πολλές κοινές αναφορές με την δική μας Ελληνική πραγματικότητα.

 

     Η Ελληνική μυθολογία αναφέρει τον Σκύθη, γιό του Ηρακλή, ο οποίος έγινε βασιλιάς της χώρας του επειδή ήταν ο μόνος από τους γιούς του, που μπορούσε να τεντώσει το τόξο του πατέρα του. Επίσης η μυθολογία μας αναφέρει του Κενταύρους, σύμβολο της συνεργασίας μεταξύ της σύλληψης του πνεύματος και της ρώμης της εκδήλωσης του ανθρωπίνου όντος, συμβολισμός που έχει εμπνεύσει εξίσου και τον Δάσκαλο Κασσάϊ.

 

 

 

Ο Δάσκαλος Κασσάϊ Λάϊος

 

     Σήμερα, στην "Κοιλάδα των Αλόγων", στην περιοχή Καποσμέρο της νότιας Ουγγαρίας, ο πολιτισμός των «καβαλάρηδων της στέπας» αναβιώνει μέσα από τον Δάσκαλο Κασσάϊ Λάϊος , ένα σύγχρονο πολεμιστή και ταυτόχρονα έναν αρχαίο φιλόσοφο.

 

     Ο Δάσκαλος Κασσάϊ, οραματιστής και ιδρυτής  όχι μόνο μίας ολόκληρης σχολής τοξοβολίας, αλλά και αναβιωτής των πατρογονικών του παραδόσεων και πολιτισμού, αφιέρωσε τη ζωή του στο έργο αυτό.

 

     Μελέτησε επί μακρόν την ιστορία της τοξοβολίας της πατρίδας του, ασχολήθηκε με τα αρχαιολογικά ευρήματα και την ανάπλαση των αρχαίων ιστορικών τόξων και αφού έκανε ο ίδιος πολλούς πειραματισμούς, παρέχει σήμερα μία πλήρη σειρά τόξων, κάθε δυναμικότητας, φτιαγμένα με τον ίδιο παραδοσιακό τρόπο που τα έφτιαχναν οι πρόγονοί του πριν μερικές χιλιετίες.

 

     Μας λέει ο ίδιος :

 

    “Γεννήθηκα στις 16 Σεπτεμβρίου του 1960 στο Καποσβάρ της Ουγγαρίας. Έφτιαξα το πρώτο μου τόξο όταν ήμουν 6 χρονών, απ’ το κλαδί μιάς λυγαριάς.

 

     Ο άνθρωπος δεν μπορεί πάντα να δει τι ποτάμια και βουνά υπάρχουν μελλοντικά στο μονοπάτι της ζωής του. Μερικές φορές,  μόνο ανατρέχοντας πίσω μετά από πολλά χρόνια, μπορεί να συνδέσει αυτά τα μονοπάτια ώστε να συνειδητοποιήσει το πεπρωμένο του.

 

     Πιστεύω λοιπόν ότι δεν γεννιόμαστε σε αυτό το κόσμο κενοί σαν ένα λευκό χαρτί, αλλά στους περισσότερους από εμάς οι αρχικές προδιαθέσεις της ψυχής μας καλύπτονται από τις τετριμμένες καθημερινές ασχολίες μας.

 

     Μόνο εκείνοι που μπορούν να ζήσουν με αυταπάρνηση, αφήνοντας πίσω τους την κοινή λογική, τα συνηθισμένα, τα σίγουρα, μόνο αυτοί μπορούν να ανακαλύψουν αυτή την ψυχή.

 

     Έτσι έγινα κι εγώ κατασκευαστής τόξων.

 

     Το τόξο ήταν για μένα ένα μετάξινο νήμα, λεπτό σαν τρίχα, το οποίο μαζεύοντας το και ακολουθώντας το, με οδήγησε στον κόσμο των προγόνων μας. Στη σκέψη μου, τα άλογα κάλπαζαν χωρίς τελειωμό στις στέπες και τα βέλη σφύριζαν στον αέρα, ενώ οι κατάλευκες γιούρτες (στρογγυλές σκηνές, παραδοσιακή κατοικία των κατοίκων της στέπας) άστραφταν στο φως του ήλιου. Ο κόσμος που είχα μέσα μου μού αποκαλύφθηκε και γνώρισα το σκοπό για τον οποίο γεννήθηκα και το νόημα της ζωής μου. Ο δρόμος αυτός, ευθύς και χωρίς απόκλιση, οδηγούσε στη δημιουργία της έφιππης τοξοβολίας.

 

     Η ζωή μου, από τότε μέχρι σήμερα, πέρασε σαν να ήταν μία στιγμή. Οι επιδείξεις που έκανα ήταν στο μυαλό μου επιδρομές εναντίον των εχθρών και περιπλανήθηκα έτσι σε όλη την Ευρώπη, όπως οι πρόγονοί μου. Μετά, ακολούθησαν οι ΗΠΑ και ο Καναδάς ’’.

 

     Η προσπάθειά του Δασκάλου Κασσάϊ ξεκίνησε από την κατάκτηση της ευγενούς τέχνης της έφιππης τοξοβολίας πρώτα στον εαυτό του, με σκληρή, πολύχρονη και εξακολουθητική εξάσκηση. Συνεχίστηκε με παρουσιάσεις στα σχολεία της χώρας του με σκοπό την επανάκτηση της παράδοσης που σχετίζεται ιστορικά με την έφιππη τοξοβολία και συνεχίστηκε αργότερα, χάρη στην παγκόσμια φήμη που απέκτησε, τόσο από επιδείξεις σε όλη την Ευρώπη και  την Αμερική, όσο και από την κατάκτηση του παγκόσμιου ρεκόρ Γκίνες για την ταχύτερη έφιππη τόξευση.

 

 

       Το αγώνισμα

 

     Στο συγκεκριμένο αγώνισμα της έφιππης τοξοβολίας που δημιούργησε , ο ιππέας καλπάζει το άλογο του σε μία ευθεία 90 μέτρων, στο μέσον της οποίας και στα αριστερά του βρίσκονται 3 στόχοι, ο κεντρικός έχει παράλληλο προσανατολισμό στην πορεία του αλόγου και οι άλλοι δύο έχουν απόκλιση δεξιά και αριστερά. Ενώ καλπάζει και ελέγχοντας το άλογό του μόνο με το κάτω μέρος του σώματος, εξαπολύει τα βέλη του στους στόχους, επιτελώντας βολές μπροστά, στα πλάγια και πίσω (η επονομαζόμενη Πάρθια βολή).

 

     Η απόστασή αυτή διανύεται σε λιγότερο από 10 δευτερόλεπτα, διάστημα αρκετό για τους έμπειρους τοξοβόλους ώστε να εξαπολύσουν 4 με 6 βέλη προς τους στόχους.

 

     Σχετικά, μας αφηγείται ο Δάσκαλος Κασσάϊ :

 

     "Στο Καποσμέρο δημιουργήθηκε το Κέντρο Έφιππης Τοξοβολίας, με σκοπό να ικανοποιήσει τις ανάγκες των σπουδαστών και των επισκεπτών, που έχουν έτσι την ευκαιρία να γνωρίσουν όχι μόνο την τοξοβολία επάνω στο άλογο, αλλά λίγο από την ιστορία της πατρίδας μου, πανάρχαιες παραδόσεις που ζωντανεύουν στην γιούρτα, ξεχασμένες γεύσεις και δραστηριότητες.

 

     Εδώ ζουν 12 άλογα σε πλήρη ελευθερία. Απολαμβάνουν τα βοσκοτόπια σε έκταση 15 εκταρίων, κολυμπούν στην λίμνη και τις ζεστές ημέρες του καλοκαιριού κρύβονται στις σκιές των δασών. Το χειμώνα, οι σταύλοι τους παρέχουν καταφύγιο. Το αποτέλεσμα αυτής της φυσικής διαβίωσης είναι άλογα ισορροπημένα και με υπομονή. Χάρη σε αυτά τα άλογα και τις εγκαταστάσεις στην κοιλάδα μας, μπορούμε να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες των επισκεπτών που ενδιαφέρονται να μάθουν την έφιππη τοξοβολία, και οι οποίοι έρχονται από κάθε σημείο της γης."

 

     Το αγώνισμα της έφιππης τοξοβολίας πραγματοποιείται σε όλο το κόσμο, όπου φυσικά υπάρχουν Κέντρα Έφιππης Τοξοβολίας, και ο κάθε (δι-)αγωνιζόμενος κατακτά σε κάθε του συμμετοχή πόντους, βάσει ενός πολύ καλά μελετημένου συστήματος ποντοδότησης, που επιτρέπει την κατάταξη του σε μία από τις 6 τάξεις (3 μαθητών και 3 δασκάλων). Η κάθε μία τους αντιπροσωπεύεται από συγκεκριμένα σύμβολα που τοποθετούνται στην ζώνη του τοξότη, όπως ήταν η παράδοση των Μαγυάρων.

 

     Οι αγώνες αυτοί γίνονται δύο φορές το χρόνο και η βαθμολογία συγκεντρώνεται από κάθε κέντρο για να αναδειχθούν οι εκάστοτε ετήσιοι παγκόσμιοι νικητές.

 

 

 Οι εγκαταστάσεις

 

     Για τον Κασσάϊ, η ζωή του, η παράδοση του λαού του, η φύση, το άλογο και το τόξο αποτελούν το μέσον για να εκφράσει την εσωτερική του δύναμη και τα οράματά του στον εξωτερικό κόσμο. Στο βιβλίο του 'Kassai Lajos – Horseback Archery’ ( Εκδόσεις Puski Kiado) περιγράφει, μεταξύ πολλών άλλων, και την προσέγγιση του στο άλογο και την ιππασία. Για εκείνον,  το μάθημα στις κλειστές αίθουσες των κλασικών ιππικών ομίλων τον έπνιγε μέχρι που βρήκε τον τρόπο να βιώσει την ελευθερία της ιππασίας στο ύπαιθρο. Εκεί μπόρεσε να συνειδητοποιήσει και εκφράσει το σεβασμό που ένιωθε μέσα του τόσο για το άλογο σαν ζώο και ύπαρξη, όσο και για την φύση μέσα στην οποία ζούσε και μάθαινε.     

 

     Ανακαλύπτοντας την κοιλάδα που σήμερα φιλοξενεί τις εγκαταστάσεις τις Σχολής Έφιππης Τοξοβολίας, περίμενε τέσσερα χρόνια για να παρατηρήσει την φυσική ζωή του χώρου αυτού, ώστε ότι προσθέσει να ‘ σέβεται τον αέρα,, το νερό, την κίνηση των ζώων που ζούσαν σε αυτή’.

 

     Σήμερα, στην "Κοιλάδα των Αλόγων", υπάρχουν τελειότατες εγκαταστάσεις που περιλαμβάνουν κλειστά ιππευτήρια έφιππης τοξοβολίας, σταύλους και ιππικές εγκαταστάσεις, το εργοστάσιο κατασκευής τόξων, βελών και άλλου εξοπλισμού, μία παραδοσιακή παλιά γιούρτη, αποθήκες ξυλείας - όλα δημιουργημένα με μεγάλο σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον και με χαρακτήρα καθαρά φολκλορικό και καλαίσθητο.

 

 

     Η εμπειρία

 

     Για τον σύγχρονο άνθρωπο, η ιππασία αποτελεί ένα ακόμη σπορ. Το ίδιο και η τοξοβολία. Όλα γίνονται μέσα σε περιφραγμένους χώρους, με την πίεση να ανταποκριθεί κανείς στην απαίτηση κάποιας βαθμολογίας και του ανταγωνισμού.

 

     Η έφιππη τοξοβολία που διδάσκει ο Κασσάϊ, αποτελεί ουσιαστικά μία πολεμική τέχνη και όχι άθλημα, χωρίς αυτό να στερεί την χαρά και την ανύψωση από όποιον την εξασκεί ή εξασκείται σε αυτήν.

 

     Η μέθοδος δε της διδασκαλίας, παραπέμπει σε πρακτικές Ζεν (φιλοσοφικό σύστημα της Άπω Ανατολής) όπου ο δάσκαλος διδάσκει με την ‘απουσία του’ και το αποτέλεσμα επιτυγχάνεται μόνο όταν ο εαυτός μας πάψει να ‘προσπαθεί’.

 

     Όσο περίεργο κι αν ακούγεται αυτό, ιδιαίτερα όταν ένας ιππέας καλπάζει με 40 χλμ. την ώρα, για να μπορέσει να επιτύχει το στόχο του, δύο πράγματα πρέπει να συμβούν – το κατώτερο μέρος του σώματός του να ακολουθεί πιστά την κίνηση του αλόγου και το ανώτερο μέρος του να ατενίζει το στόχο, ενώ τα χέρια κάνουν τις, μηχανικές πλέον, κινήσεις της όπλισης και εξαπόλυσης του βέλους. Στο μηδενικό αυτό διάστημα δεν υπάρχει χώρος για σκέψη, για δισταγμό, για στόχευση. Υπάρχει ένα απόλυτο παρόν στο οποίο ο ιππέας απλά ζει μία εμπειρία.

 

     Σε αυτή, λοιπόν, την αρμονία μεταξύ ανθρώπου και αλόγου, μεταξύ κίνησης και ακινησίας, μεταξύ της δύναμης του αλόγου και της συγκέντρωσης του τοξότη, αναφαίνεται ο έφιππος τοξότης.

 

     Στην κοιλάδα Κασσάϊ, τόσο για τον ίδιο όσο και για τους σπουδαστές της έφιππης τοξοβολίας, ο χρόνος έχει γυρίσει πίσω σε εποχές γνωστές κι από την δική μας αρχαία ιστορία, με τις ακαδημίες, τις φιλοσοφικές σχολές  και την διττή αγωγή που έβλεπε το πνεύμα και το σώμα να μεγαλώνουν μαζί και να εναρμονίζονται.

 

 

Η Ελλάδα και ο κόσμος

 

     Η ελληνική μας παράδοση δεν διαφέρει λοιπόν τόσο πολύ από το πρότυπο του Δασκάλου Κασσάϊ, στον οποίο η εντύπωση του πρώτου Έλληνα επισκέπτη έχει αφήσει θετικότατες εντυπώσεις.

 

     "Ο Αριστοτέλης Καλέντζης ήταν ο πρώτος μας επισκέπτης από την Ελλάδα. Υπήρξε τόσο ενθουσιώδης στον τρόπο προσέγγισής του, ώστε έγινε αμέσως αποδεκτός από όλους στην ομάδα των σπουδαστών. Προσωπικά, αποτελεί για μένα μία μεγάλη εμπειρία η ευκαιρία να διδάξω τόσο διαφορετικούς ανθρώπους. Μέσα από αυτούς μαθαίνω την πολιτιστική παράδοση του έθνους τους, αλλά μαθαίνω επίσης πολλά και από τους ίδιους.

 

     Οι Έλληνες οραματίστηκαν την τέλεια εικόνα του πνεύματος της έφιππης τοξοβολίας, τον Κένταυρο. Ήταν ήδη σε επαφή με τους προγόνους μας τους Σκύθες. Ο Κένταυρος, ήταν από την μέση και κάτω άλογο και από την μέση και πάνω τοξότης. Αυτή η απεικόνιση εκφράζει την κυριαρχία της λογικής και του σκοπού επάνω στο ένστικτο. Αυτή είναι και η βασική φιλοσοφία κάθε πολεμικής τέχνης, η νόηση που πρέπει να φωτίσει κάθε σκοτεινό σημείο του νου μας.

 

     Στο φυσικό επίπεδο, μόνο όταν ιππεύεις σε πλήρη αρμονία με το άλογο μπορείς και να στοχεύσεις σωστά, ώστε στο κάτω μέρος οι γοφοί πρέπει να ακολουθούν την κάθε κίνηση του αλόγου . Το πάνω μέρος του σώματος είναι προσηλωμένο στο στόχο και παραμένει σχεδόν ακίνητο. Οι σπουδαστές ανακαλύπτουν στην εκπαίδευση ότι η σχέση με το άλογο, είναι, συμβολικά η σχέση με τον εξωτερικό  κόσμο, ενώ η τοξοβολία σε οδηγεί βαθύτερα στον εσωτερικό σου κόσμο (μικρόκοσμο) .

 

      Αυτοί που επισκέπτονται πρώτη φορά την κοιλάδα μας, γίνονται πολύ συχνά εκπρόσωποι της σχολής Έφιππης Τοξοβολίας στην χώρα τους. Χάρη στη δύσκολη αποστολή τους, πλούσια όμως σε εμπειρίες, η πλέον δυναμικά αναπτυσσόμενη έφιππη δραστηριότητα του 21ου αιώνα, διαδίδεται σε όλο το κόσμο. Εάν ο Αριστοτέλης Καλέντζης εντάξει και την Ελλάδα, η σχολή θα αποκτήσει ένα ακόμη νέο μέλος. Σήμερα η σχολή της Έφιππης Τοξοβολίας εκπροσωπείται στην Γερμανία, την Αυστρία, τις ΗΠΑ, την Νέα Ζηλανδία, τον Καναδά και την Νορβηγία με πάνω από 200 μέλη σε σύνολο."

 

 

Η πρακτική

 

     Η έφιππη τοξοβολία δεν απευθύνεται σε επίδοξους ‘πρωταθλητές’. Πρόκειται για μία πολύ σοβαρή άσκηση ισορροπίας, συγκέντρωσης και πολεμικού πνεύματος, με σκοπό την απόκτηση αρμονίας και ειρήνης στον εαυτό μας. Δεν γίνεται με σκοπό την επίδειξη και την προβολή, αντιθέτως. Η εξάσκηση αποτελεί μία προσωπική και βαθειά μυστικιστική εμπειρία. Ιδιαίτερα στην σχολή Κασσάϊ, οι ‘βιαστικοί’ ελέγχονται πολύ γρήγορα, καθώς : ‘....αν κάποιος θέλει να διακριθεί πρέπει να εκπαιδευτεί σκληρά. Οι εισαγωγικές εξετάσεις περιλαμβάνουν τροχάδην 10 χλμ., 2 ώρες έφιππου τροχασμού χωρίς σέλα και 500 βολές με τόξο σε χρόνο 90 λεπτών. Με την ολοκλήρωση αυτής της εξέτασης, ο υποψήφιος μπορεί να αρχίσει την προετοιμασία της εξέτασης αρχαρίων. Το σύστημα είναι αυστηρό, αλλά αυτό επιτρέπει την διατήρηση υψηλού επιπέδου’.

 

     Ο Δάσκαλος Κασσάϊ, έχοντας μαθητεύσει ο ίδιος στην Καμακούρα της Ιαπωνίας, κέντρο της Ιαπωνικής έφιππης τοξοβολίας Γιαμπουσάμε, μεταφέρει στην διδασκαλία του το πνεύμα και αυτών των πολεμιστών της μακρυνής Ανατολής.

 

     Ο Αριστοτέλης Καλέντζης, μας είπε με την σειρά του, ότι :"....ο μαθητής που θα βρεθεί κοντά του (Κασσάϊ) θα εκπλαγεί από την απουσία ‘δασκάλου’ όταν αισθάνεται ταυτοχρόνως, την ενδυνάμωση των δυνατοτήτων του και την διεύρυνση των γνώσεών του, από την ‘αίσθηση’ και μόνο ότι κάπου κοντά βρίσκεται ένας ‘αθέατος ‘πομπός’  που εκπέμπει την απαραίτητη παιδεία που εξελίσσεται σε ‘εκπαίδευση'."

 

 

 

     Το μέλλον

 

     Στην Αθήνα γίνεται μία φιλότιμη προσπάθεια δημιουργίας, τουλάχιστον ενός ‘ρεύματος’, έφιππης τοξοβολίας, για αυτούς που αισθάνονται μέσα τους την ανάγκη, ή το ‘κάλεσμα’, της ανοιχτής στέπας. Στον ιππικό όμιλο The Ranch, στο Κορωπί, ήδη γίνεται εκπαίδευση/εξοικείωση κάποιων αλόγων με την  αίσθηση ενός αναβάτη με τόξο, τον ήχο της χορδής που πάλλεται και την ελεύθερη ίππευση. Τα αποτελέσματα είναι παραπάνω από ενθαρρυντικά, ώστε κάποια στιγμή να μιλήσουμε και πάλι για Έλληνες Κενταύρους.

 

     Στο Καποσμέρο φυσικά, κάθε πρώτο Σάββατο του μήνα υπάρχουν, ανοικτές στο κοινό, επιδείξεις, όπου ο επισκέπτης μπορεί να έχει μία πλήρη εικόνα τόσο της έφιππης τοξοβολίας, όσο και της εκπαίδευσης που ακολουθείται.

 

 

     Για περισσότερες πληροφορίες, μπορεί κάποιος να διαβάσει το, ιδιαίτερα περιεκτικό και κατατοπιστικό, βιβλίο του Κασσάϊ Λάϊος : "Horseback Archery" (ISBN 963 9337 66 8) ή να επικοινωνήσει μαζί του στα : Kassai Kft. Kaposmιrφ 7521 Rαkσczi u. 122. Phone/fax: 0036-82-477-061Internet: www.kassai-lovasijaszat.hu,   E-Mail: kassai@kapos-net.hu

 

KASSAI LAJOS

The Centaurs of Kaposmero

     An old saying goes : Wherever man has left his footprint in the long ascent from barbarism to civilization we will find the hoofprint of the horse beside it.

     In the open range between Central Europe and Asia, the steppe, where the tribes that lived by the horse and the bow had their home, this was not a figure of speech!

     The Scythes, Avars, Huns – all followed the same historical route on horseback, leading in the heart of Europe, setting the cultural foundation of modern Hungary. This is also expressed in the mythical tale of the White Stag, who, chased by two young Magyar princes, always run westward, until they reached a far away place which they made their new home and that was in the Carpathian basin. In the blood of these people, the feeling of the wind raising the horse’s mane and the sound of the vibrating bow string, have not yet ceased. Their history is so long.....that we find common ground with our Greek ancient traditions.

     Our mythology refers to Scythe, son of Hercules, who reigned in Scythia because he was the only one of Hercules’ sons to be able to arm his father’s bow. Also, we have the Centaurs, a symbol of cooperation between the intellect that conceives and the power to manifest in the outer world, a symbolism that has inspired also Master Kassai.

 

Master Kassai Lajos

     Today, in the ‘Valley of Horses’, in Kaposmero, in southern Hungary, this culture of the «steppes riders» has come alive through Master Kassai Lajos, a modern warrior and at the same time, a philosopher with ancient roots.

     Master Kassai, who conceived and founded, not only an entire school of archery, but also revitalized his own ancestral traditions and culture, devoted his life in this work.

     After  studying the ancient traditions of a bowyer, researched archaeological finds and excavations, and made numerous trials, he can produce today in his workshop, a series of traditional bows, created in almost the same traditional way, that his forefathers of a couple of millenniums ago, made their own bows.

     In his own words :

     “I was born on September, 16th, 1960, in Kaposvár (Hungary). I was six years old when I made my first bow, bent from a switch of willow.

     A man cannot always see ahead of him, what rivers and mountains there are in his path of life. Sometimes, only when looking back many years later, is it possible to connect these paths to realize his destiny.

     I think that we are born into the world not with an empty sheet, but in the majority of cases the original intentions of our soul are obscured by our superficial everyday pursuits.

     Only those, who are able to live unselfishly, leaving behind the reasonable, certain, usual, are able to find the soul.

     This is how I became a bowyer.

     The bow was one thread of silk, as thin as a hair to me, which I collected and followed to the world of our ancestors. The horses were galloping on the steppes endlessly in my mind, the arrows were whizzing, and snow-white yurts were illuminated in the sparkling sun-shine. The world inside me was revealed; I knew the purpose for which I was born, and what the meaning of my life was. Straight and unbroken, the way led to the creation of horseback archery.

     My life until now has flown away like a moment. I imagined my performances as campaigns, and I was wandering through Europe like my ancestors. After this came the United States and Canada.’’

     Master Kassai’s effort to establish the gentle art of horseback archery, started with himself, setting a hard, long term and continuous practice. This evolved, in time, to various presentations in schools and other institutions around his country, as a means to recapture the tradition that is historically associated with horseback archery and concluded even further, due to the global fame that he in the meantime gained, to  horseback archery exhibitions around Europe and the Americas, as well as a place in the Guinness Book of Records for fastest mounted archery.

The competition

     In the special horseback archery competition course that he has created, the rider is galloping at a straight line of 90 meters, in  the middle of which and to his left, there is a group of 3 targets, the middle one facing vertical to his course and the others at a slight angle to the right and left. While galloping, and controlling the horse only with his lower body, he fires his arrows to the targets, forwards, to the side and backwards (Parthian shot).

     The distance is covered in less than 10 seconds, a time period enough for the experienced archers to unleash 4 to 6 arrows towards the target group.

     Regarding the course, master Kassai explains:

     “Meanwhile the horseback archery centre, satisfying all the needs of students, was built in Kaposmérö. The people visiting here get to experience not only shooting from the horse, but get to know a bit of the history of my country; ancient traditions come alive in the yurt, forgotten tastes, and movements.

     Twelve horses are living their lives freely. They graze on fifteen hectares territory, swim in the lake and on the hot summer days hide themselves in the shadows of forests. In winter the stable provides a shelter for them. The results of their natural way of life are horses that are patient and well-balanced. Thanks to these horses and the equipment of the valley, people desiring to learn horseback archery are coming from every part of the world.”

     The competition practised by Master Kassai and his students, is a very well defined system, by which a competitor can gain points and move through the hierarchy of 6 grades (3 student and 3 master grades). The system is international, wherever there are established centers of Horseback Archery.

     Competitions take place two times a year and produce the annual international champions.

The installations

     For Kassai Lajos, his life, his people’s tradition, the surrounding nature, horse and bow, have become the means to express his  inner strength and his visions to the world. In his book ‘Kassai Lajos – Horseback Archery’ ( Published by Puski Kiado) he describes how he approached the education of horse riding, at first in the conventional enclosed riding clubs where he felt suffocating, until he found a way to experience the freedom of riding in nature. There he was able to address both horse and the natural environment in the respectful way they deserve.

     Discovering in this way, the valley that now hosts the installations of Horseback Archery Centre, he waited and observed for 4 years, until he was certain that what he built in the valley would follow the natural way of the air, the waters and the movement of animals that had their habitat there.

     Today, in the ‘Valley of Horses’, there are state-of-the-art installations that include, covered training arenas, stables and equestrian facilities, the bow and arrows manufacturing plant, warehouses for wood, an antique yurt – everything created with respect to the environment and in a beautiful traditional way.

The experience

     For modern man, riding is just another sport, and that goes for archery as well. Everything happens in enclosed centers, under the pressure to respond to the requirements of awarded points and competition.

     Horseback archery is really a martial art and not a sport, without this taking away any of the satisfaction and enjoyment of those who practice it.

     The teaching style, also, is reminiscent of Zen practices, where the teacher is teaching while ‘absent’ and the results are gained only when we cease to ‘make an effort’.

     If this sounds contradictory, try to imagine a rider speeding at a galloping horse making 40 Km/hour, and to achieve his objective he needs to manifest two things – his lower body to follow the movement of the horse, while his upper body to follow and concentrate on the target, while his hands perform mechanically the movements of arming and sending the arrows home. In the miniscule space of time available there is no room for thought, for decision or for aiming. There is only the present in which the rider just lives an experience.

     In this complete harmony between man and horse, rider and mount, movement and stillness, the power of the horse expressed and the inner silent focus of the archer, the horseback archer is revealed!

    In Kassai valley, for himself as well as for students, time is set back to older times, times known in our history as well, with our academies and philosophical schools, where education was twofold, seeing the body grow in harmony with the spirit.

Greece and the world

     So, our Greek tradition does not differ that much from the ideals of Master Kassai, for whom the experience of meeting the first Greek student was a very positive one.

     «Aristotle Herc. Kalentzis was the first person from Greece. He set to work so eagerly that the students immediately accepted him into the team. It is a big experience for me that I may teach so many different people. Through them I get to know the culture of their nations, and I am also learning a lot from them.

     The Greeks envisioned the most perfect concept of the spirit of the horseback archery, the Centaur. They were already in contact with our ancestors, the Scythians. The Centaur is downwards from the hips a horse, and upwards from the hips an archer stretching a bow. This ideal expresses reason and purpose over the instincts. This is the main philosophy of every martial art, the intellect where every dark hole of the mind must be illuminated.

     On the physical level the only one that can shoot correctly is one who is able to ride in perfect harmony with the horse; downwards the hips are following every movement of the horse. The upper body instead sticks to the target, and is nearly still. The students find out during their studies that the relationship with the horse is the relationship with the outside world. Yet the archery gets them closer to their own inside, microcosmic world.

     Those who visit the valley for the first time very often become representatives of the school of horseback archery in their own countries. Thanks to their difficult mission, rich in experiences, the most dynamically developing equestrian sport of the 21st century is spreading throughout the whole world. If Aristotle Kalentzis can enlist Greece, the school will expand with one new member. Today there are representatives of the school of horseback archery in Germany, Austria, The United States, New-Zealand, Canada and Norway. There are more than 200 members in the school…»

 

The training

     Horseback archery is not meant for ‘would be’ champions. It involves a very serious and earnest training for discipline, concentration and fighting spirit, targeting the achievement of harmony and peace within ourselves. It is not done with the purpose of showing off, all to the contrary. In the training, an overly eager temper can be easily checked as: “...If somebody wants to become a leader, they must study hard. The entrance exam is a 10 km run, 2 hours trotting bareback, and archery 500 shots, target-shooting within 90 minutes. Whoever fulfils these tasks may then start preparing for the beginner exams. The system is strict but this makes it possible to keep a high standard.”

     Master Kassai, having himself studied in Kamakura, Japan ( one of the few schools for Japanese horseback archery called Yabusame ), is including in his training the spirit of these far Eastern warriors, the spirit of Bushido.

     Aristotle Kalentzis, also said, that: “....a student of Kassai Lajos will be pleasantly surprised by the absence of a ‘teacher’ when he feels at the same time, his powers and knowledge getting stronger just by a mere ‘feeling’ that an unseen ‘source’ is sending the necessary education that is transformed to training.”

 

The future

     In Athens, there is a sincere effort in progress, to create, at least, a movement towards horseback archery, mostly for the benefit of those who feel the need or the ‘inner call’ of practicing such training. In the riding club “The Ranch”, in Koropi, there is already a program for training or familiarizing some horses with the feeling of a rider with a bow, the sound of the bow string and free riding. Results are inspiring, so hopefully sooner or later we could see Centaurs in Greece again, after many centuries.

     Of course in Kaposmero, one can easily experience the full extent of horseback archery and the competition course involved, as every first Saturday of the month there are Open Days and also an annual program of national and international competition venues.

For further information, one could read Master Kassai’s book - Horseback Archery (ISBN 963 9337 66 8) or contact him at: Kassai Kft. Kaposmérö 7521 Rákóczi u. 122. Phone/fax: 0036-82-477-061 Internet: www.horsebackarchery.com