ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΣΤΗ ΡΩΜΑΪΚΗ ΒΙΛΑ 

ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

     Επιτυχέστατη και αυτή την φορά η πρωτοβουλία της Αρχηγού Ομάδος Χρυσής Ηλιάδη να επιλέξουμε έναν ιδιαίτερο προπονητικό χώρο για την διεξαγωγή μιας πολύ σημαντικής προπονητικής διδασκαλίας με αντικείμενο την εξάσκηση των Μελών μας στην εξέταση Α' Επιπέδου Τοξοτών.

     Η Ρωμαϊκή βίλα του Ζαππείου, ένας ενεργειακότατος χώρος στη καρδιά των Αθηνών, ήταν, αυτή την φορά, ο προπονητικός μας χώρος.

     Τα υπέροχα επιδαπέδια ψηφιδωτά του φιλοξένησαν τα βήματά μας κι εμείς, με την πρέπουσα ευλάβεια, σταθήκαμε πάνω τους για να εκτελέσουμε το προπονητικό μας πρόγραμμα.

     Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλάβεια προς τις αρχαιότητες από την διαχρονική ευσεβή χρήση τους από τους επιγενομένους, η οποία τεκμηριώνει την αξία του βίου τους μέσα στους αιώνες.

     Η αλήθεια είναι ότι σ΄ αυτόν τον χώρο με την ειδική "δυναμική" του οι "Έλληνες Κένταυροι" συνηθίζουμε να βρισκόμαστε για να επαναφορτιζόμαστε με την "ενέργειά' του μέσα σε έναν χρεωκοπημένο αστικό "ιστό" τον οποίο, η ανθρώπινη απληστία μετέτρεψε σε κόλαση. Κι αυτή την φορά τον επιλέξαμε σταθμίζοντας τις υψηλές απαιτήσεις εσωτερικής χαλαρότητος του ασκησιολογίου της εκπαιδευτικής ημερίδος μας.

     Και είναι εμφανές ότι το κλέος των, πάλαι λαμπρών, Αθηνών, παρά τις αφιλότιμες προσπάθειες των αφιλοτιμοτέρων γραικύλων, εξακολουθεί να ανακαλύπτεται σε κάμποσα σημεία αυτού του, έσωθεν και δημοκρατικότατα, νεο-βανδαλισμένου άστεως.

     Aλλά, γιατί ξεκινήσαμε με την άσκηση αναπνοής; Αναφερόμενοι στην αναπνοή, κάποτε, περί αυτής είχαμε σημειώσει:

     «Όταν, λοιπόν στα σχολεία μας μαθαίνουν έναν σωρό άχρηστων γνώσεων και δεν μας μαθαίνουν πώς να αναπνέουμε, τότε, έστω και αργά, είναι απαραίτητο να αναπληρώσουμε αυτό το σοβαρότατο κενό αποτρέποντας απρόβλεπτες επιπτώσεις υγείας. Τι είναι , όμως «Αναπνοή»; Αναπνοή είναι η ζωική (και …ζωτική) λειτουργία με την οποία οι ζώντες οργανισμοί προσλαμβάνουν οξυγόνο και αποβάλλουν διοξείδιο του άνθρακος.»

     Με γνώμονα, λοιπόν, την σημαντικότητά της για την ζωή δεν θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε και πάλι, παρά από την "ρύθμιση" αυτής της ζωικής και ζωτικής λειτουργίας ως βασική αρωγό της, εν συνεχεία, εξασκήσεώς μας.

     Και γιατί συνεχίσαμε με ζαζέν, δηλαδή καθιστικό  (ζα) διαλογισμό ζεν;

     Η απόρριψη (εκτόξευση) ενός βέλους σημαίνει, κατά έναν έμμεσο τρόπο, τον θάνατό του, τον θάνατό του από την φαρέτρα, τον θάνατό του από το Τόξο, τον θάνατό του από το χέρι του Τοξότη. Στη δική μας περίπτωση, έτσι όπως αφήνουμε τα βέλη να πέσουν στη γη το ένα μετά το άλλο και το ένα δίπλα στο άλλο, τόσο κοντά μας, αναπαράγουμε μία διαδοχική κατάσταση "απωλείας" η οποία ταυτίζεται με την σανσκριτική marana (मरण) την οποία θα πρέπει να κατανοήσουμε και να συμμορφωθούμε με την αλήθεια της με μία διανοητική πειθαρχία η οποία προϋποθέτει το "άδειασμα" του νου από κάθε περιεχόμενο που παρακωλύει αυτή την συνειδητοποίηση και, μάλιστα, σε μια εποχή σκοτεινή (Kali Yuga) όπως αυτή την οποία, σήμερα, διανύουμε. Για τον λόγο αυτό, το καλύτερο"όχημα" είναι ο διαλογισμός ζεν ο οποίος άγει στην σοφία (prajñā), δηλαδή, την εντελή ερμηνεία της πραγματικότητος, μέσω του φυσικού νόμου (dharma) με κατάληξη την φώτιση (satori, 悟り).

     Η από μέρους του Τοξότη διάθεση ενσυναισθήσεως όλου αυτού του "μονοπατιού" κατά την τόξευση ενός βέλους δεν είναι μόνον αποτελεσματικώς υποστηρικτική της προσπαθείας του αλλά και λυτρωτική για τον ίδιο τον ψυχισμό του τον οποίο διευθετεί προς την αλήθεια της τοξευτικής διαδικασίας. Και, στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" επιδιώκουμε να τηρούμε απαρεγκλίτως κάθε παράμετρο η οποία οδηγεί σε ένα βαθύτερο, ουσιαστικότερο, αποτέλεσμα, μακράν "επιδερμικών" αυταρεσκειών.

     Eξαιρετική η διδασκαλία της εξετάσεως του 1ου Επιπέδου Τοξότη, από την Αρχηγό της Ομάδος μας Χρυσή Ηλιάδη.

     Όλοι, κατόπιν, ασκήθηκαν και στις τρεις στάσεις και χαρήκαμε τον αγαπημένο μας Ιωάννη που μας έλειψε σε μακρυνό ταξίδι επί πολύ καιρό, όχι μόνο κοντά μας αλλά και με άριστο αποτέλεσμα κατά την εξάσκησή του.

     Πάντοτε διορθωτική όπου χρειάστηκε η Αρχηγός, φρόντιζε να μην αφήνει κανέναν χωρίς την απαιτούμενη βελτίωση στάσεως και χειρισμού καθ΄ όλη την διάρκεια αυτής της δίωρης Προπονήσεως.

     Και τα καλά αποτελέσματα τα είδαμε σε αρκετούς Συνασκουμένους, κυρίως, τις μετά την Προπόνηση εκτιμήσεις τους για την χρησιμότητα αυτής της ασκήσεως.

     Η καλή "χημεία" της Ομάδος, σταθερά εμφανής σε όλες τις δράσεις της, εμφανέστατη και σήμερα, μέσα σε έναν ενεργειακότατο τόπο όπου ασκείται στο διαλογισμό πολύ συχνά ο Ιδρυτής της Ομάδος.

     Και όλοι μαζύ ανυπόδητοι, με την προσήκουσα προσοχή προς το αρχαίο ψηφιδωτό της Ρωμαϊκής βίλας η οποία φιλοξένησε, σήμερα, την Προπόνησή μας στην Παραδοσιακή Τοξοβολία οι "Έλληνες Κένταυροι" ευγνώμονες προς την Αρχηγό μας Χρυσούλα και τον Υπαρχηγό μας Πρωτεσίλαο για την υπέροχη διδασκαλία τους και οργανωτικότητά τους!

     Καταπληκτική ημερίδα με μία ζεστή φθινοπωρινή ατμόσφαιρα υπό την σκέπη των στύλων του Ολυμπίου Πατρός!

     Ακόμη μια εμπειρία σε έναν τόπο που τον ξαναζωντανεύει η δράση των "Ελλήνων Κενταύρων" βγάζοντάς τον από την λήθη της ...μουσειοποιήσεως.

     Και, ήδη, αναπτύσσουμε μιαν ειδική έρευνα που θα μας επιτρέψει να ασκηθούμε σε τόπους ιερούς παίρνοντας την ευλογία της αύρας των αιώνων τους... Μπορεί να ασκηθούμε και μέσα στον ...Παρθενώνα, ποιος ξέρει...

     Όμως, αυτό το υπέροχο φθινοπωρινό απόγευμα δεν τελείωσε με την λήξη της Προπονήσεως στη Παραδοσιακή Τοξοβολία.

     Κάποιοι καθίσαμε και συνεχίσαμε την ...ανάγνωση του κειμένου του "Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη" και αν ήταν μαζύ μας ο σκηνοθέτης μας Γιάννης Δρίτσας θα χαίρονταν παρατηρώντας τους "χαμηλότονους" μαθητές να εξελίσσονται σε ...υψιφώνους και ...τενόρους!

     Μια άλλη Θεοδώρα, με δυνατή φωνή σε έναν υπαίθριο χώρο με έντονους θορύβους από την κυκλοφορία της γειτονικής μεγάλης λεωφόρου, να ακούγεται σε απόσταση δεκαπέντε μέτρων σαν να μιλούσε "δίπλα σου" κι έναν Παντελή κάτι παρόμοιο.

     Σταθερά ο Πρωτεσίλαος να μας εκπλήσσει με υποκριτικό τάλαντο ενώ η Χρυσή μας περιορίζονταν να πειράζει την ομήγυρη και να δημιουργεί κέφι!

     Και λίγο πριν σουρουπώσει αποφασίσαμε να πάρουμε το δρόμο του γυρισμού για τα σπίτια μας αφού το πρωί, μα πολύ νωρίς το πρωί, θα πρέπει να είμαστε όλοι στο Σταύλο γιατί τα μαθήματα είναι πολλά και μάλλον μας βλέπω να μας χάνουν οι κρεβατοκάμαρές μας με αντίσκηνο είτε στη Γραμμή Βολής για Τοξοβολία, είτε στο Σταύλο για Ιππασία, είτε στο "Θέατρο κάτω απ΄ τη Γέφυρα" για τον "Μιχαήλ Μάρουλλο Ταρχανιώτη". Εμείς, πια, δεν είμαστε Ομάδα, απλώς, Έφιππης Τοξοβολίας αλλά καταυλισμός νομάδων της στέππας!

ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΦΙΛΟΞΕΝΗΣΕ  ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΥΡΩ ΠΕΡΙΟΧΗ:

     Το πολύχρωμο ψηφιδωτό, που σώζεται, δυστυχώς, αποσπασματικά παρουσιάζει διάφορα γεωμετρικά σχήματα με ανθοδιακόσμηση και, εμφανή, κισσόφυλλα, αποτελεί δε ένα μικρό μόνο τμήμα μιας πολυτελούς Ρωμαϊκής βίλας επιστρώνοντας  έναν ημικυκλικό αύλειο  χώρο  γύρω από τον οποίο υπήρχε μια στοά με κίονες όπου προέβαλαν δωμάτια. Υπάρχει παλαιά αναφορά της Αρχαιολογικής Εταιρείας για την έναρξη της ανασκαφής, η οποία ξεκίνησε στις 8 Ιουνίου του 1889 χωρίς, ωστόσο από τότε να προχωρήσει η πλήρης αποκάλυψη του μνημείου, κάτι σύνηθες για τις αργοσχολάζουσες ιθαγενείς αρχαιολογικές «υπηρεσίες»!   Αμέσως μετά την έναρξη των αρχικών ανασκαπτικών εργασιών άρχισε να φανερώνεται από τα εδάφη ένα «ιδιόσχημο οικοδόμημα» «μέγιστης κατασκευής» που είχε «ερειπωθεί πρόπαλαι» και είχε υποστεί πολλές μετασκευές. «Ήτο δε και εξ αρχής εκτισμένος μετά πολυτελείας μεν και ευπρεπείας επιδεικτικής, έχον το πάλαι εσωτερικώς τους τοίχους πανταχού σχεδόν μαρμαρίναις πλαξίν ενδεδυμένους». Οι αρχαιολόγοι είδαν τότε να σώζονται τοίχοι των δωματίων γύρω από την ημικυκλική αυτή αυλή, οι οποίοι τοίχοι ήταν επενδεδυμένοι με καλοεργασμένα μάρμαρα. Αλλά, εγκληματικώς πως, όπως και σε πλείστες άλλες περιπτώσεις αρχαιοτήτων στο κέντρο των Αθηνών, ακολουθήθηκε η «οδός» της …καταχώσεως με ό,τι αυτή συνεπάγεται! Ας σημειωθεί ότι στην περιοχή αυτή, από τη Λεωφ. Αμαλίας, το Ζάππειο, τον Εθνικό Κήπο, έως τη Βουλή, ήταν μια ολόκληρη Ρωμαϊκή πόλη, γεμάτη λαμπρά κτήρια. Είχε γυμνάσια, βαλανεία, κρήνες, μεγαλοπρεπείς επαύλεις και έργα κοινής ωφελείας, μη ορατά, αλλά υπαρκτά, κάτω από την επιφάνεια του εδάφους, εκ των οποίων μερικά –για το θεαθήναι- ήρθαν στο «φως» με τα έργα του Μετρό της Αθήνας του οποίου ο κατασκευαστικός απολογισμός ήταν ολέθριος για τις αθηναϊκές αρχαιότητες και ικανοποιητικές μόνον για τις βλέψεις  του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη του οποίου η κόρη, Ντόρα Μπακογιάννη, ήταν η τότε «Υπουργός Πολιτισμού». Όλο αυτό το αθηναϊκό τμήμα είναι ένα κομμάτι της, άλλοτε, λαμπρής πόλεωςς που έκτισε ο αυτοκράτορας Αδριανός, ο μέγας ευεργέτης αυτής της πόλεως που την ξανάχτισε μετά την καταστροφή που επέφερε η επιδρομή του Σύλλα το 86 π.Χ. Η πόλη του Αδριανού είχε μεγαλοπρεπείς ναούς και κτήρια, όπως ο ναός του Ολυμπίου Διός, το Πανελλήνιον, το Πάνθεον, την Βιβλιοθήκη και το Γυμνάσιο. Ας μην λησμονούμε ότι ο Αδριανός ολοκλήρωσε το υδραγωγείο που υδροδοτούσε την Αθήνα έως τον 20ό αιώνα!

ΑΠΟΤΙΣΗ ΤΙΜΗΣ 

ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ 

ΤΟΥ 

2ου ΛΥΚΕΙΟΥ ΒΟΥΛΑΣ

     Με τέτοιους Συνέλληνες η Ελλάδα εξακολουθεί να υπάρχει σε πείσμα των επίβουλων αποδομητών της! Και οι "Έλληνες Κένταυροι" τιμούμε αυτά τα παιδιά που μας θυμίζουν ότι ο Έλληνας παραμένει δαμαστής κορυφών και τίποτε λιγότερο!

ΕΥΓΕ! 

     Ένα συγκλονιστικό κινηματογραφικό ντοκιμαντέρ, της ανάβασης στην κορυφή του Ολύμπου με καταιγίδα, για πρώτη φορά παγκοσμίως από μαθητές σχολείου.

     Οι μαθητές του 2ου Λυκείου Βούλας, αποτίουν φόρο τιμής σε όλους αυτούς που πήρε για πάντα μαζί του, το βουνό που τόσο αγάπησαν.

     Το τολμηρό εγχείρημα των παιδιών του 2ου Λυκείου Βούλας, που γίνεται το πρώτο σχολείο που ανεβαίνει οργανωμένα στην κορυφή του Ολύμπου.  Σε πείσμα των καιρών, αλλάζουν τα δεδομένα των σχολικών εκδρομών και γνωρίζουν την περιπέτεια, κατακτώντας ένα από τα παγκόσμια μνημεία φυσικής ομορφιάς και ιστορικής κληρονομιάς ολόκληρου του ανθρώπινου γένους.  Η ανάβαση έγινε κάτω από εξαιρετικά δυσμενείς καιρικές συνθήκες.

     Τα παιδιά κινηματογράφησαν την περιπέτειά τους, έχοντας σκοπό την δημιουργία ντοκιμαντέρ με τίτλο «Το Λυκόφως των Θεών».

     The pupils of 2nd Highschool of Voula (Greece) attribute homage to all those who the mountain they loved so much took with him forever.

     The venture of the students of 2nd Highschool of Voula, which becomes the first school to be at the top of Mount Olympus following an organized excursion.  They managed to change the data of school trips and know the adventure, conquering one of the world's natural beauty and historical heritage monuments of the entire human race. Climbing took place under extremely unfavorable weather conditions.

     Die Schüler des 2. Lyzeums von Voula würdigen all denen, die den Berg so sehr liebten haben.

     Das Wagnis der Kinder wurde von der Elternvereinigung der Schule organisierte.

     Die Schule wird zur ersten Schule weltweit, die den Olymp Berg besteigt hat.

     Trotz der Zeit, die Daten über Schulexkursionen ändern.

     Die Schüler die das Abenteuer erlebt haben, haben einen der Welt Denkmäler von natürlicher Schönheit und historischen Erbe der gesamten Menschheit erobern.

     Das Klettern fand unter extrem ungünstigen Wetterbedingungen statt.

     Los estudiantes del 2º Liceo de Voula rinden homenaje a quienes amaron tanto la montaña.

     La aventura de los niños fue organizada por la asociación de padres de la escuela.

     La escuela se convierte en la primera escuela del mundo en escalar el Monte Olimpo.

     A pesar del tiempo, los datos sobre las excursiones escolares cambian.

     Los estudiantes que han experimentado la aventura han conquistado uno de los monumentos mundiales de belleza natural y patrimonio histórico de toda la humanidad.

La escalada se llevó a cabo bajo condiciones climáticas extremadamente desfavorables.

     Les élèves du 2e lycée de Voulas rendent hommage à tous ceux qui ont pris avec lui la montagne qu'ils ont tant aimée.

     L'aventure audacieuse des enfants du 2e lycée de Voula, qui devient la première école organisée au sommet du mont Olympe. Malgré le temps, changer les données sur les excursions scolaires et de savoir l'aventure, la conquête de l'un des monuments du monde de la beauté naturelle et le patrimoine historique de l'humanité tout entière. L'escalade a eu lieu dans des conditions météorologiques extrêmement défavorables.

Music by:

1. BERLIOZ - Requiem, for tenor, chorus, & orchestra, Op.5 - Dies irae. TELARC-CD-80109-2

2. BRITTEN - Suite on English Folk Tunes for orchestra. 'A time there was' Op.90. CHAN 9221

3. HANDEL - Recorder Sonata In A Minor, Op. 1/4, HWV 362 - 2. Allegro. HMU 907151

4. MOZART - Requiem for soloists, chorus, and orchestra, K. 626- Confutatis. HMC 901620

- Οργάνωση:  Σύλλογος Γονέων 2ου Λυκείου Βούλας (www.facebook.com/2ndlyceum/)

                       Δήμος Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης , ΟΑΠΠΑ

- Κινηματογράφηση:  Χρήστος Γιατράκος - 8 Film Productions (http://chrisgiatrakos.gr/)

                                     Αντώνης Βρόικος

                                     Φώτης Τζανετάκος                                 

- Οδηγοί Βουνού: Νίκος Κίσσης

                               Άκης Κολοβός

-Χορηγός Διαμονής:  Αιγέας ΑΜΚΕ – Διαχειριστής Αθανάσιος Μαρτίνος

- Χορηγός Αθλητικού Εξοπλισμού:  INTERSPORT

- Χορηγός Σίτισης:  ΜΠΑΛΑΣΚΑΣ – Delicatessen

- Χορηγός Μεταφοράς:  Αναγνωστάκης Tours

- Χορηγός Νερών:  ΔΙΟΣ

- Χορηγός Φυσικών Χυμών:  ΟΛΥΜΠΟΣ

- Διαμονή: Καταφύγιο Γιόσος Αποστολίδης

                   Ξενοδοχείο «Ενιπέας» 

                   Ξενοδοχείο «St. Giorgio»

ΒΡΑΔΙΑ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ 

     Ούτε καταλάβαμε πώς πέρασαν τέσσερις ολόκληρες ώρες με ένα διεξοδικό μάθημα φωνητικής από τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Γιάννη Δρίτσα και μια ανάγνωση κειμένου του "Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη" η οποία συνοδεύτηκε από πολλά ευτράπελα.

     Χωρίς να εκτρέπεται σε σχολαστικισμούς που κουράζουν και επιμένοντας στα ουσιώδη σημεία της γνωστικής ουσίας της φωνητικής διδασκαλίας, ο συνιδρυτής της Ομάδος μας Γιάννης Δρίτσας εισήγαγε τους μαθητές της Σχολής του Ιππικού Θεάτρου των «Ελλήνων Κενταύρων» σε έναν εναργή προϊδεασμό του βασικού οργάνου του ηθοποιού που είναι η φωνή του.

     Ακολούθησαν ασκήσεις βιωματικής αντιλήψεως της λειτουργίας της φωνής και της εκφοράς των φθόγγων με «όχημα» την αναπνοή αλλά και την σωστή στάση κορμού και κεφαλής.

     Εν συνεχεία, ένας-ένας οι μαθητές έδωσαν δείγματα φωνητικής αποδόσεως διαβάζοντας το κείμενο του «Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη» που συνέγραψε ο Ιδρυτης της Ομάδος μας.

     Πολλά σημαντικά, παιδαγωγικά αλλά και διασκεδαστικά, έλαβαν χώρα κατά την διάρκεια της αναγνώσεως όπως, άλλωστε, συμβαίνουν σε παρόμοιες θεατρικές διδασκαλίες.

     Τούτο τον χειμώνα που αργοφtάνει, αυτές οι βραδιές θα είναι οι στιγμές της καλύτερής μας σχόλης που θα τις περιμένουμε με λαχτάρα για να βοηθηθούμε ώστε ένα εμπεδώσουμε βαθύτερα την εσώτερη διάσταση των χαρακτήρων μιας εποχής που αναβιώνουμε στην Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων» και αποτελούν τα είδωλά μας.   

ΕΛΑΧΙΣΤΟΠΟΙΩΝΤΑΣ

ΤΗΝ

ΙΣΟΡΡΟΠΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΦΥΣΗ

   Ο διαδικτυακός φίλος κ. Άγης Αναργύρου, παρατηρώντας την εικόνα που ακολουθεί, αφού μας επεσήμανε ότι έχει εκπαιδευθεί στην Ιππασία στην Ελβετία, μας "μάλωσε" δριμύτατα για "επικίνδυνη ίππευση" η οποία, κατά την γνώμη του, οδηγεί σε θανατηφόρο αποτέλεσμα για τον Ιππέα στην περίπτωση που ο Ίππος "σκουντουφλήσει" (όπως μας έγραψε) διότι ο Ιππέας έχει χαλαρές τις ηνίες και, συνεπώς, δεν έχει στήριξη, παρέθεσε δε και την φωτογραφία του Ελβετού στρατιωτικού Ιππέως η οποία εμφανίζεται στην αρχή αυτής της παραγράφου, ίσως, ως δείγμα ...ιππευτικής τελειότητος για να διδαχθούμε ..."καλό κάθισμα" ή καλύτερα το παράδειγμα προς αποφυγήν διότι η εικόνα παραπέμπει σε ..."κόμμα βαρελοφρόνων" και όχι Ιππέα!  Δυστυχώς, ο καλός μας φίλος δεν πρόσεξε καν ότι απευθύνεται σε Εφιπποτοξότες οι οποίοι ιππεύουν ασφαλέστατα και ανετότατα χωρίς να κρατούν καθόλου ηνίες διότι και τα δύο χέρια τους είναι, αυτονοήτως, απασχολημένα με τον χειρισμό του Τόξου και δη εν ώρα καλπασμού, συνεπώς οι Εφιπποτοξότες, ευτυχώς, εξασκούνται πολύ ουσιαστικότερα και εντελέστερα απ΄ ό,τι όλοι οι άλλοι Ιππείς στην διατήρηση της ισορροπίας τους και αυτό τους κάνει να πλεονεκτούν σε ευστάθεια και ισορροπία έναντι όλων των άλλων οι οποίοι, λίγο έως πολύ, στηρίζονται επί των ηνιών κατά την διάρκεια της ιππεύσεώς τους, όσο και εάν αποφεύγουν να το παραδεχθούν! Δυστυχέστατα, στην Ελλάδα ακόμη και οι εκπαιδευθέντες στην ...Ελβετία διατυπώνουν άποψη χωρίς καν να προσέξουν "που" την διατυπώνουν... 

     Έτσι, από την σημερινή εκπαιδευτική ημερίδα, προέκυψε και μία φωτογραφία η οποία θα μπορούσε να εξηγήσει και στον αγαπητό κ. Άγη Αναργύρου αλλά και σε πολλούς ομοίους του οι οποίοι ακολουθούν την "δυτική Ιππασία" το "γιατί" οι Εφιπποτοξότες πλεονεκτούν σε ισορροπιστική δεξιότητα και, ασφαλώς, σε ιππική αποτελεσματικότητα. Σε αυτή την φωτογραφία η οποία ακολουθεί, εμφανίζεται ο μαθητής να απέχει ηνιών και αναβολέων, με τα χέρια στην έκταση και τα πόδια στην διάσταση ώστε ούτε τα χέρια (ηνίες) ούτε τα πόδια (επαφή με τον Ίππο) να συντελούν στην ασφαλή "συγκράτησή" του επί του Ίππου, αλλά να ισορροπεί με την, λεγομένη, "πρόσφυση κόκκυγος", δηλαδή την ελάχιστη δυνατή πρόσφυση που μπορεί να τον συγκρατήσει επί του Ίππου. Παρά ταύτα, ο Ιππέας, καίτοι άνευ ηνιών και άνευ επαφής των ποδών του με τον ίππο για την "συγκράτησή" του απ΄ αυτού, όχι μόνον ισορροπεί αλλά και διατηρεί την ετοιμότητα αντιδράσεως έναντι κάθε απροόπτου! Εν ολίγοις, αναπτύσσει το ένστικτο και το, εν γένει, αισθητήριό του, ώστε να αντιδράσει επιτυχώς προλαμβάνοντας κάθε δυσάρεστη κατάσταση η οποία θα μπορούσε να αναφυεί και να τον εκθέσει σε κίνδυνο πτώσεως ή ο,τιδήποτε άλλον!

     Σήμερα, λοιπόν, η Αρχηγός -πλέον- Ομάδος Χρυσή Ηλιάδη, οι δύο Γεώργιοι και η Αγνή μας, είχαν ακόμη μία διδασκαλία ελαχιστοποιήσεως της ισορροπιστικής προσφύσεως μέσα από μία σειρά εναλλαγών ελιγμών πριν καταλήξουμε σε καλπαστικές εξόδους Έφιππης Τοξοβολίας και αν είχαμε κοντά μας (κάτι που θα μας ήταν ιδιαιτέρως ευχάριστο) τον κ. Άγη Αναργύρου, θα του αναλύαμε εκείνο που αποτελεί το δικό μας ιππικό πλεονέκτημα και το οποίο παραμένει "terra incognita" για την "δυτικήν Ιππασία", δηλαδή, την ανάπτυξη της "προσφύσεως κόκκυγος"!

     Πρώτη η Αρχηγός Ομάδος Χρυσή Ηλιάδη η οποία δεν πρόλαβε να αφιππεύσει, μετά τις πρόσφατες εξετάσεις της και λίγα εικοσιτετράωρα μετά την επιτυχή διαπίστευσή της ως Εφιπποτοξότριας, επανεφίππευσε με προπονητική συνέπεια για να βελτιώσεις τις επιδόσεις της, όπως πρέπει να κάνει κάθε "Έλληνας Κένταυρος" γνωρίζοντας ότι η διαπίστευση ως Εφιπποτοξότη δεν αποτελεί την κατάληξη της εκπαιδεύσεως στην Έφιππη Τοξοβολία αλλά, μόλις, την αρχή της!  

     Η Χρυσή μας, όνομα και ...πρόσωπο, σε ελάχιστο χρόνο, σχεδόν αμέσως μετά την εφίππευσή της "βρήκε" το "καλό κάθισμά" της και κατέληξε σε καλπαστικές εξόδους Έφιππης Τοξοβολίας μέ άνεση "καθίσματος", διευθύνσεως και τοξεύσεων!

     Ο Γεώργιος ξαναμπήκε στη "καλίμπρα" της καλής επικοινωνίας με τον Ίππο και του "καλού καθίσματος", βελτιώνοντας, αν και απολύτως αρχάριος, την "εικόνα" του σε πολύ αξιολογότερο επίπεδο από το επίπεδο του Ελβετού στρατιωτικού Ιππέως που μας παρουσίασε ως ..."υπόδειγμα" ο κ. Άγης Αναργύρου, στην αρχή της πρώτης παραγράφου αυτής της αναρτήσεως.

     Και, πράγματι, κάθε σύγκριση μεταξύ Γεωργίου και Ελβετού οδηγεί στον καταποντισμό του τελευταίου!

     Εκεί, όμως που ο Ελβετός εκμηδενίζεται είναι από τους δύο επόμενους, τον, έτερο, Γεώργιο και την Αγνή! 

     Και ο μεν πρώτος βελτίωσε ακόμη περισσότερο το ήδη άριστο "κάθισμά" του αποτελώντας, πλέον, στυλιστικό υπόδειγμα Ιππέως με δώδεκα, μόλις μαθήματα, έναντι του ...παλαιότατου Ιππέως του Ελβετικού Ιππικού ο οποίος μάλλον θα πρέπει να εγκαταλείψει πίσω του την "δυτική Ιππασία" και την πανέμορφη Ελβετία, ερχόμενος στο ταπεινό ...Κορωπί για να μάθει, επιτέλους, να ...ιππεύει, την δε πρόσκληση μπορεί να του την διαβιβάσει ο καλότατος φίλος μας κ. Άγης Αναργύρου!! Εν τέλει, δε και ο εν λόγω Γεώργιος κατέληξε με εξαιρετικές καλπαστικές εξόδους Έφιππης Τοξοβολίας τις οποίες δεν διανοούνται καν ο φίλτατος κ. Άγης Αναργύρου και ο, αρεστός του, Ελβετός κουμπουροφόρος Ιππέας!

     Τέλος, η Αγνή μας, έρχεται με τις εικόνες της από το σημερινό μάθημά της να δώσει την "χαριστική βολή" στον καημένο Ιππέα του Ελβετικού στρατού τον οποίο, ευγενώς, ο κ. Άγης Αναργύρου μας προτείνει ως υπόδειγμα (προς ...αποφυγήν) και το στιγμιότυπο "μιλά" από μόνο του...

     Δεν είναι στις προθέσεις μας να προκαλέσουμε ...λόξυγγα στον πάνοπλο Ελβετό στρατιωτικό Ιππέα, ούτε την θλίψη ως εκ των συγκρίσεων των φωτογραφιών στον φίλτατο κ. Άγη Αναργύρου και, γι  αυτό, σταματούμε εδώ την συγκριτική αντιπαράθεση των "δυτικώς ιππευόντων" και ημών των Εφιπποτοξοτών, ακολουθούντων τους κανόνες της Φυσικής Ιππικής! Απλώς υπενθυμίζουμε και στον κ Άγη Αναργύρου και στους "δυτικώς ιππεύοντες" ότι είμαστε στη διάθεσή τους, αφιλοκερδώς, να τους βοηθήσουμε να χαρούν τον Ίππο με την μεγαλύτερη δυνατήν ασφάλεια και αποτελεσματικότητα.

     Αλλά η σημερινή μας εκπαιδευτική ημερίδα δεν τελειώνει εδώ διότι στο τέλος της είχαμε την χαρά της υποδοχής στο Ιππευτήριο ενός Μέλους της Ομάδος μας το οποίο λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων δεν είχε γνωρίσει την συναρπαστική εμπειρία της ράχης του Ίππου κάτι που το κατάφερε μόλις.

     Η αγαπημένη μας Έλσα, έφιππη, λοιπόν, στο πρώτο, εισαγωγικό μάθημά της υπό την διδασκαλία της Αρχηγού Ομάδος Χρυσής Ηλιάδη είχε την ευκαιρία να αναθεωρήσει τις επιφυλάξεις της για την θρυλούμενη ..."επικινδυνότητα" του Ίππου και της Ιππασίας.

     Με το συνεχές ευγενικό της χαμόγελο η Έλσα μας ολοκλήρωσε το εισαγωγικό της μάθημα με επιτυχία και αρχίζει και αυτή να συστοιχίζεται με τους κακούς ...δαίμονες "Έλληνες Κενταύρους" που θα ταλανίζουν ομοεθνείς και ...Ελβετούς που δεν θα αντιλαμβάνονται τι στην ευχή κάνουμε μερικοί και στεκόμαστε επάνω στη ράχη ενός Ίππου όπως στεκόμαστε...  Έλσα μας, καλωσήλθες στο Ιππευτήριό μας!  

     Όμως και πάλι τα περιεχόμενα της σημερινής ημερίδος μας δεν τελειώνουν εδώ διότι σήμερα προχωρήσαμε και την εκπαίδευση του Ίππου μας στην αφοβία πλήθους.

     Μια πρώτη δοκιμασία του στην αταραξία ενώπιον ελαύνοντος πλήθους έδειξε ότι ο Ίππος μας μπορεί πολύ σύντομα να καταστεί, γενικώς, άφοβος εν μέσω ατόμων με υπερκινητικές χειρονομίες και έντονες συμπεριφορές καθιστώντας τον ακόμη ασφαλέστερο για καθημερινή εργασία.

     Με  προσεκτική διδασκαλία των εμπλεκομένων οι οποίοι κινήθηκαν χειρονομούντες και συνομιλούντες έντονα προς ο Ίππο, ο τελευταίος έδειξε ικανοποιητικώς απαθής παρασύροντάς μας στο επόμενο, ακόμη δυσκολότερο εκπαιδευτικό "βήμα".

     Με όσα έχουμε διδαχθεί στην Σχολή "Κassai" αυτό το επόμενο "βήμα" θα είναι ακόμη συναρπαστικότερο και τα αποτελέσματά του εντυπωσιακότερα.

     Διότι στη Σχολή μας, οι απαιτήσεις μας από την συμπεριφορά του Ίππου είναι πολύ υψηλές για να αρκούμεθα στο "όπως εστί και ευρίσκεται"!

Yστερόγραφο:

Ανυποψίαστος εντελώς για το περιεχόμενο της παρεμβάσεως του κ. Άγη Αναργύρου και τις δικές μας διευκρινίσεις, ο ηθοποιός και σκηνοθέτης κ. Γιάννης Δρίτσας σε χθεσινή (18/10/2018) θεατρική διδασκαλία νέου έργου ενώπιον μαθητών του, αναφερόμενος στο ζήτημα της "χαλαρότητος" δεν παρέλειψε να το συναρτήσει με την "εγρήγορση". Ας τον ακούσουμε και ελπίζουμε να τον ακούσει και ο φίλος μας κ. Άγης Αναργύρου: