"ΣΗΜΕΙΟ" ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΑΝΑΦΟΡΑΣ

     Είναι γεγονός ότι πολλοί παρατηρούν θετικά και σχολιάζουν τις ασκήσεις μας, ενώ συχνά ξένος γνωστός εκπαιδευτικός οργανισμός αναδημοσιεύει στη σελίδα της κοινωνικής δικτυώσεώς του φωτογραφίες από τις ασκήσεις μας ως εκπαιδευτικά υποδείγματα άξια μιμήσεως. 

     Το παραπάνω, όμως βίντεο έτυχε τόσων θεάσεων και τόσων θετικών σχολίων σε λίγες μόλις εβδομάδες, ώστε αποτελεί ένα ακόμη "σημείο" εκπαιδευτικής αναφοράς για τη Σχολή μας.

     Αποτυπώνει μία κινητική άσκηση τοξευτικού συντονισμού και ευστοχίας που διεξήγαγε ως Αρχηγός Βολής ο Ακάδημος με τα αποτελέσματα όπως τα καταγράφει ο φακός.

ΔΙΑΛΟΓΙΣΤΙΚΟΣ ΑΠΟ-ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΙΣΜΟΣ

     Μια "γέφυρα" διδασκαλίας ψυχής (και τίποτε άλλο!) είναι η Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ". Μια "γέφυρα" εξόδου από το Πλατωνικό Σπήλαιο προς την Πλατωνική Πολιτεία η οποία δεν είναι παρά η "εικόνα" της συνεχούς πανανθρώπινης ανελίξεως προς την τελείωση της ψυχής και, εν ταυτώ, του φέροντος όντος.

     Η "φιλοσοφία" της Σχολής των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" όπως αυτή προκύπτει από την μέχρι σήμερα λειτουργία της και τα πάμπολλα τεκμήρια των διδακτικών επιτευγμάτων της, κατά μία απλοϊκή προσέγγισή της, ίσως παράγει ένα ερωτηματικό: Πώς είναι δυνατόν για μια Σχολή η οποία διαχειρίζεται την "μαθησιακή συνείδηση" δυτικών Ανθρώπων να επιτυγχάνει ανελικτικά αποτελέσματα ακολουθώντας ένα υπερβατικό, εν πολλοίς, ανατολικό "μονοπάτι" διδασκαλίας;

     Εξ αρχής η Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" υπήρξε ένα εργαστήριο όχι "πειραματικό" (όπως το "πείραμα", κοινώς, νοείται) αλλά εφαρμοστικό των "πειραμάτων" τα οποία ανεδείχθησαν θετικά για την ανέλιξη της ανθρώπινης ψυχής από τους, προ χιλιάδων ή και εκατομμυρίων ετών, προϋπάρξαντες. "Πειράματα θετικά" τα οποία δεν κατεγράφησαν σε υλικά, γραπτά, μνημεία, κάτι σαν τις ανύπαρκτες "πλάκες" του ανύπαρκτου (επίσης!) Μωϋσέως, αλλά στον ίδιο τον ψυχισμό της ανθρωπότητος και, κυρίως, στη συνείδησή της.

     Για τον λόγο αυτό και η Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" a priori, βάσισε τη διδασκαλία της σε εκείνη ενός διεθνώς καταξιωμένου Οργανισμού ο οποίος πιστούται με την αναβίωση της Έφιππης Τοξοβολίας στην Ευρώπη και τον δυτικό Κόσμο, ενώ, a posteriori, η Σχολή μας κατέφυγε στα εκπαιδευτικά "φώτα" εκείνης της παραδοσιακής Σχολής η οποία, προ αιώνων, πιστούται με την ίδια την θεμελίωση της συστηματικής της Έφιππης Τοξοβολίας ως παγκόσμιας εσωτερικής πολεμικής τέχνης ανελίσσουσας την ίδια την ανθρώπινη συνείδηση.

     Αναφερόμενοι, όμως, στην "συνείδηση" τι ακριβώς εννοούμε; 

     Ως έννοια, η συνείδηση γίνεται τετραπλώς αντιληπτή: φυσιολογικώς, φιλοσοφικώς, ψυχολογικώς και ηθικολογικώς. Φ υ σ ι ο λ ο γ ι κ ώ ς, "συνείδηση" σημαίνει την αντίληψη του έξω Κόσμου εν σχέσει προς το "εγώ". Φ ι λ ο σ ο φ ι κ ώ ς, "συνείδηση" σημαίνει το "εγώ" ως εστιακή επικέντρωση των ψυχικών φαινομένων δια της οποίας ο Άνθρωπος οροθετεί εαυτόν ως προς τους άλλους Ανθρώπους και του εν γένει Κόσμου. Ψ υ χ ο λ ο γ ι κ ώ ς, "συνείδηση" σημαίνει τον αυτοέλεγχο του Ανθρώπου επί των πράξεων και παραλείψεών του. Η θ ι κ ο λ ο γ ι κ ώ ς, "συνείδηση" σημαίνει την πνευματική ικανότητα κριτικής εκφοράς περί της ηθικής αξίας ή απαξίας πράξεως ή παραλείψεως.

     Διατυπώνοντας τους παραπάνω ορισμούς, υποπέσαμε ήδη στο πρώτο λάθος, όπου το λάθος είναι χειρότερο του ...εγκλήματος! Εξετάσαμε την συνείδηση με άξονα αναφοράς τον Άνθρωπο. Επιδείξαμε για μιαν ακόμη φορά τον εγωιστικό ανθρωποκεντρισμό μας ο οποίος εξαφανίζεται μέσα στη πελώρια σκιά του μεγαλείου της φύσεως. Όμως το λάθος αυτό δεν διεπράχθη τυχαίως... 

     Χωρίς να παραβλέπουμε ότι η συνείδηση είναι χαρακτηριστικό όλων των φυσικών όντων, χωρίς να παροράμε ότι και των όντων αυτών η συνείδηση χρήζει παιδείας, επιβάλλεται να εστιάσουμε την αγωνία μας επάνω στη παιδεία της συνειδήσεως του Ανθρώπου.  Ίσως το, αυταρέσκως, αυτοαποκαλούμενο "έλλογο" ον υπολείπεται παντός άλλου της συνειδησιακής παιδείας, προφανώς, διότι επέτρεψε στη μηχανιστική  λ ο γ ι κ ή  του να βαρύνει επί της -πέραν επιμερισμών-  σ υ ν ε ι δ ή σ ε ώ ς  του.  

     Αποδεσμεύοντας τον στοχασμό μας, θα λέγαμε ότι "συνείδηση" για τον Άνθρωπο αλλά και για κάθε ον, είναι η δια βίου (υλικού και μεταφυσικού) γραμμική ικανότητα ενστικτώδους προσανατολισμού και διασυνδέσεως με την απεραντοσύνη του αχανούς σύμπαντος. Γνωρίζουμε καλώς ότι οι λέξεις στερούνται της περιγραφικής επαρκείας κατά την έκφραση της αληθείας, όμως, ας συγχωρηθεί η καταφυγή σε αυτές ως "αγωγών" μεταφοράς κάποιων "κοντινών" προς την αλήθεια "εικόνων". Κι όσο κι αν το επιδιωκτέο είναι -και πρέπει να είναι...- μία "τέχνη" χωρίς "τέχνη", ένα ..."άδειασμα του φλιτζανιού από το τσάι του", ας συνεχίσουμε κι εδώ ν' "ακουμπάμε" στις λέξεις προσπαθώντας να προσπελάσουμε στην, μετά τα φυσικά, γνώση.

     Ας αρχίσουμε να "γδύνουμε" τον Άνθρωπο πετώντας, κατ'  αρχήν, το πανωφόρι της επιδερμίδος του. Μπροστά μας θα εμφανισθεί ένας όγκος βαθυκόκκινων μυών επιστεγασμένων από τον οστέινο θόλο του κρανίου. Ας αφαιρέσουμε και τον όγκο των μυών για να βρεθούμε μπροστά στο σκελετικό τεκτόνημα του οποίου η καμπύλη της οδοντοφυίας της κάρας φαίνεται να μας απευθύνει την μεταφυσική της ειρωνεία. Ας απορρίψουμε και τον σκελετό, φανταζόμενοι μετέωρα τα σπλάγχνα και τα λοιπά μαλακά μόρια, διαψεύδοντας το βαρυτικό νόμο. Ας αφήσουμε κι αυτά τα τελευταία να πέσουν καταγής κι ας μη βιασθεί κανείς να ισχυρισθεί ότι δεν απομένει, πια, τίποτε: εκεί μπροστά μας στέκει ολόρθη η  ψ υ χ ή  η οποία, είτε ως δύναμη ζωής, είτε ως απείκασμα κάποιου παραμυθιού Σειρήνων, παραμένει πραγματικότητα απτή, ακόμη και ως ...ορθολογιστικώς τεκμηριούμενη. Στον πυρήνα αυτής της αείζωης ενεργείας ενδημεί η συνείδηση. Κι ενώ προνοούμε και δαψιλεύουμε γνώσεις για την φαιά ουσία, αντιθέτως, παραλείπουμε την παίδευση του ζωτικού εξω-διανοητικού "ομφαλού" υπαρξιακής τελειώσεως που λέγεται "συνείδηση".

     Η παιδαγωγική χειραγώγηση ενός δυτικού μαθητή επάνω σε ένα ανατολικό "μονοπάτι" αγωγής ψυχής, μοιραίως ξεκινά από μία δυτικότροπη (βεβαίως, ρασιοναλιστική) "πύλη εισόδου" η οποία μετ' ανελίσσεται σε μία ανορθολογική "ατραπό" άγουσα προς την τελείωση. Και αυτή η "πύλη εισόδου" με την ορθολογική σεληνιακότητά της προϋποθέτει την τεκμηρίωση δια γραπτών "vade mecum", εκπαιδευτικών εγχειριδίων και άλλων υλικών τεκμηρίων αναφοράς προς κάλυψη των μαθησιακών "αναγκών" ενός δυτικού μαθητή.

     Όσο προάγεται η παιδεία της συνειδήσεως του εκπαιδευομένου τόσο τα δυτικότροπα υλικά τεκμήρια αναφοράς παραχωρούν τη θέση και την χρησιμότητά τους στα προϋπάρχοντα πανσυμπαντικά τεκμήρια αναφοράς τα οποία είναι καταχωρισμένα στη συνείδηση μιας ανθρωπότητος η οποία, πολύ προ ημών, στήριξε την επιβίωση και τον Πολιτισμό της επί του Ίππου και του Τόξου. Και αυτή η υπερβατή "ψηλάφιση" των προϋπαρξάντων τεκμηρίων η οποία επιχειρείται και από την Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" αποτελεί και την τελική προσέγγιση στο "πεδίο προσγειώσεως"  του σκοπού της εκπαιδεύσεώς μας.

     Είναι δεδομένο ότι η Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" κατάφερε εκ του μηδενός των ελλαδικών πραγμάτων να συγκροτήσει εκ βάθρων το δικό της εκπαιδευτικό σύστημα για τη διδασκαλία της Έφιππης Τοξοβολίας ως εσωτερικής πολεμικής τέχνης για την επίτευξη της ψυχοπνευματικής ισορροπίας των ασκουμένων σε αυτή. Και τούτο το στήριξε σε δύο κύρια, γραπτά, εκπαιδευτικά εγχειρίδια και αρκετά άλλα δευτερεύοντα κανονιστικά, με σκοπό να λειτουργήσουν όχι σαν "ευαγγέλια" μιας απαρέγκλιτης διδασκαλίας αλλ΄ ως εισαγωγικά "εφαλτήρια" επί των οποίων θα πατήσουν πριν την "άκτιστη"  και άυλη "εκτίναξή" τους όσοι εκπαιδευόμενοι προς τον σκοπό της ψυχικής ανελίξεώς τους. 

  

     Παραλλήλως προς όλα τούτα, τα εκπαιδευτικά συγγράμματα που υποστηρίζουν το εναρκτήριο εγχείρημα της εκπαιδεύσεώς μας, ένα πλήθος γραπτών κειμένων στα Ιστολόγια της "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ" και των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" συνυποστηρίζουν επεξηγηματικώς το εισαγωγικό εκπαιδευτικό μας πνεύμα.

     Όμως, όλα αυτά δεν είναι παρά ο κατευθυντήριος δείκτης εξόδου από το Πλατωνικό Σπήλαιο με το λυτρωτικό "μονοπάτι" να έπεται αυτών. Η εκπαιδευτική ουσία ακολουθεί μετά την έξοδο από το Πλατωνικό Σπήλαιο με την επίτευξη ενός διαλογιστικού απο-διανοητικισμού ο οποίος θεραπεύει την σε πέντε, μόνον, μείωση των αισθήσεων του συγχρόνου Ανθρώπου (και, δη, δυτικού) ο οποίος απώλεσε πολύ περισσότερες αλλά και σημαντικότερες κατά την υπέλιξή του προς τη σημερινή εποχή της "κάλι γιούγκα".

     Τόσο η Ιππική όσο και η Τοξευτική, τέχνες, αποτελούν "ατραπούς" αναζητήσεως της αρμονίας και "αρμονία" δεν είναι παρά η διαρκής ροή (κίνηση) ενεργειακών ατόμων της οποίας η ανακάλυψη δεν είναι "υπόθεση" ορθολογικής διανοητικής αναζητήσεως αλλά ενστικτώδους ψυχικού εντοπισμού. Όταν ο Άνθρωπος καταφέρει την υπέρβαση των διανοητικών ψευδαισθήσεων ή και παραισθήσεων επιτυγχάνοντας να "σκέπτεται" με την ψυχή και να "αισθάνεται" με το πνεύμα του, τότε μπορεί να εισχωρήσει στον χορό των ενεργειακών ατόμων τα οποία οροθετούν το πεδίο της αρμονίας.

     Έτσι, στη Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", η αντιληπτικότητα παρωθείται να "αποδράσει" από τα περιορισμένα όρια του υποκειμενικού διανοητικισμού, εκχεόμενη στην απεραντοσύνη του υπεραισθητού ενστίκτου.

     Ήδη η ζενική τροπή των αποτελεσμάτων της εκπαιδεύσεώς μας εκτιμήθηκε από τους επαίοντες και, μετά την ομαδική Προπόνηση που έλαβε χώρα, προ ολίγων ημερών, στη Πάρνηθα επιβεβαιώθηκε ότι ο Αρχηγός και το Επιτελείο της Ομάδος κινούνται στη σωστή τροχιά!

     Οι ευγενείς βαθμολογητές μας εκφράζουν έκπληξη για την ταχύτητα της προόδου των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" και αυτό δεν αφορά, απλώς, σε μιαν Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας αλλά στη Πολεμική Αρετή των Ελλήνων που εκπροσωπεί διεθνώς η Ομάδα μας.

     Οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ", απλώς, συνεχίζουν να βγαίνουν από το Πλατωνικό Σπήλαιο προς την ολόφεγγη Πλατωνική Πολιτεία ακολουθώντας την ατραπό του πλέον ωφέλιμου διαλογιστικού απο-διανοητικισμού ο οποίος κατατείνει στην ανάπτυξη του λυτρωτικού ενστίκτου.

  

Υστερόγραφο:

Το παρόν κείμενο αναρτάται προς ενημέρωση του Επιτελείου και των Μελών της Ομάδος μας μετά την ενθουσιώδη αξιολόγηση του οπτικοακουστικού υλικού της τελευταίας ομαδικής Προπονήσεώς μας από τους Δασκάλους μας. Είθε πάντα να λαβαίνουμε τις ενθουσιώδεις κρίσεις τους!

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ

ΣΤΗ 

ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

     Ηλιόλουστα ανοιξιάτικα απογεύματα, αγαθά συναισθήματα, συνεργασιμότητα, ό,τι πιο όμορφο στη Κοιλάδα μας!

     Η, αρχάρια, δεκατετράχρονη Ιοκάστη, σήμερα στο πέμπτο μόλις μάθημά της κάλπασε, πέρασε σε Μένδεια στάση βαλβίδες και, μάλιστα, κρατώντας τη σπάθη βάρους τριών κιλών στο παιδικό της χέρι!

     Προηγουμένως, η Ιοκάστη με τον Ποσειδώνα έπαιξαν ωραίο ...ποδόσφαιρο και χάρηκαν τα όσα θα ακολουθούσαν. 

     Η Μαρίλη κατάφερε και αυτή αρκετά δύσκολους χειρισμούς Ιππηλασίου, βελτιώνοντας το κάθισμά της αλλά και τους χειρισμούς της.

     Ο Γεώργιος εκτέλεσε και αυτός ασκήσεις Ιππηλασίου με ένα τρισευτυχισμένο Ίππο ο οποίος δείχνει να απολαμβάνει τις εντολές του Ιππέως του.

     Εξαιρετική και η Έφιππη Τοξοβολία του Γεωργίου με όλες τις τοξεύσεις του επί του στόχου και αξιοπρόσεκτη συγκέντρωση βελών.

     Άψογη και η Ερνέστα μας μετά από αναγκαστική απουσία σχεδόν ενός έτους λόγω των καλλιτεχνικών υποχρεώσεων, με την άνετη ίππευσή της και τους ωραιότατους καλπασμούς της.

     Τέλος, ο Παντελής μας με το σταθερό του κάθισμα και τους άψογους χειρισμούς του σε μία άσκηση αυτοπεποιθήσεως υπό τη διδασκαλία του Αρπάλυκου.

Μήπως είμαστε σκανδαλωδώς ...προνομιούχοι; 

Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΜΑΣ...

     Συνεχώς επιβεβαιώνεται η ορθότητα των αποφάσεων του Διοικητικού Συμβουλίου της "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ" για την διατήρηση της ανεξαρτησίας των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" από τα ντόπια αθλητικά κυκλώματα και τις "ομοσπονδίες" που αποτελούν "φορείς σήψεως" της ευρύτερης κρατικής διαφθοράς. Μία από αυτές τις αποφάσεις και η άρνησή μας στη πρόσκληση του Σ.Ε.Γ.Α.Σ. και της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού να ενταχθούμε στο δυναμικό τους, κάτι που αποφασίσαμε προ χρόνων διατηρώντας την αυτονομία μας κι έτσι, σταθερή τη πρόοδό μας. Δικαίωση αυτής της αποφάσεώς μας η πρόσφατη δημοσιοποίηση ενός πεντασέλιδου εγγράφου το οποίο καταγγέλλει "έργα και ημέρες" της Ομοσπονδίας Τοξοβολίας η οποία φέρεται να αναδεικνύει ως πρωταθλητές ακόμη και απόντες από τους ...αγώνες!!

     Και είναι εξοργιστικό ότι παρόμοιοι φορείς επιχειρούν να "καπελλώσουν" Πολεμικές Τέχνες όπως η Παραδοσιακή Τοξοβολία, στήνοντας "φάκες" στις οποίες "πιάνονται" ανόητα "σύνολα" που νομίζουν ότι η εμπλοκή σε απατεωνίστικα κυκλώματα συνεπάγεται και ...αναγνωρισιμότητα.

     Δε θα υποτιμήσουμε ποτέ εαυτούς, υποτασσόμενοι στον οποιονδήποτε εγκάθετο "διαχειριστή" α(θ)λητικής ή άλλης "εξουσίας"!

ΣΤΟ ΚΡΥΦΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ...

[25/4/2015]

     Αυτό το Σάββατο 25η Απριλίου 2015, έδειξε να ξημερώνει για την Ομάδα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" μια ακόμη ιδιαίτερη ημέρα, τόσο στη Κοιλάδα μας όσο και πολύ μακρύτερα από αυτήν... Τα μαθήματα στο Ιππευτήριό μας από το πρωί, όπως και κάθε ημέρα, πολλά κι ενδιαφέροντα, με λύσεις για κάθε πρόβλημα εκπαιδευτικό όπως ο "λώρος", δηλαδή, ένα χοντρό βαρύ σκοινί που συνδέει τον Εκπαιδευτή με το μαθητή. 

     Όταν ο Ίππος καλπάζει, ο Εκπαιδευτής αναταράσσει ζωηρά το σκοινί ώστε οι κραδασμοί της περιστροφής να μεταφέρονται στον μαθητή ο οποίος εξαναγκάζεται ενστικτωδώς σε βαθύτερο και ασφαλέστερο κάθισμα για να μη πέσει. Έτσι, χωρίς σέλλα και αναβολείς το κάθισμα του μαθητή βελτιώνεται!

     Η αλήθεια είναι ότι τώρα που ο γνωστός υπερήλικας Τάταρος νοιώθει περήφανος για τους Εκπαιδευτές μας, τη Χαρά, τον Ιφικράτη, τον Γεώργιο και τον Αρπάλυκο, δε πολυσυχνάζει στη Σχολή μας και χαίρεται εξ αποστάσεως τη πρόοδο Εκπαιδευτών, Ίππων και μαθητών. Αυτός ο γερο-Ούννος αφήνει πια ελεύθερο το πεδίο στους Εκπαιδευτές να δείξουν πόσο καλύτεροι είναι από αυτόν κι εδώ που τα λέμε αυτή η συμπεριφορά του έχει ηρεμήσει το ...τοπίο!

     Έτσι, νέα εκπαιδευτικά "ήθη" και μέθοδοι εισάγονται από τους Εκπαιδευτές, πέραν από κάθε συμβατικότητα και πέρα από κάθε φαντασία δείχνοντας ότι τα "κηρύγματα" του γέρου-Ούννου άφησαν πίσω τους βαθιά χνάρια στα οράματα των Εκπαιδευτών μας.

     Εξαίρετα καθημερινά δείγματα Εκπαιδεύσεως καταγράφονται στα αρχεία των μαθημάτων μας και διαπιστώνουμε ένα συνεχή ανοδικό δείκτη προόδου.  

     Χαρούμενα πρόσωπα και μέσα στο Ιππευτήριο και στο Πεδίο Βολής επιβεβαιώνουν την επιτυχία των εξατομικευμένων προγραμμάτων των δύο Εκπαιδευτών μας και όχι μόνον.

     Τα μόνιμα χαμόγελα στα πρόσωπα των μαθητών μας τους πιστοποιούν ως ...αυθεντικούς "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" σε κάθε εκπαιδευτική φάση, επάνω και κάτω από τον Ίππο.

     Είναι χαρακτηριστική, δε, η ταχύτητα με την οποία οι δύο Εκπαιδευτές μας προωθούν προς τη "Διαπίστευση Εφιπποτοξότη" τους μαθητές τους, με αποτέλεσμα σε λίγες εβδομάδες να προετοιμαζόμαστε για νέες εξετάσεις. ¨Ηδη ο Παντελής μας είναι σχεδόν έτοιμος...

     Έχοντας υποστεί την προβλεπόμενη Εκπαίδευση, ο Παντελής έδειξε μία εξαιρετική αυτοπειθαρχία και δεξιότητα δίνοντας σε όλους μας τη χαρά ενός υποψήφιου Εφιπποτοξότη μέσα σε ελάχιστα, πραγματικά, μαθήματα και ο Εκπαιδευτής του ο Αρπάλυκος τον κατευθύνει προς τις τελικές εξετάσεις.

     Μπορεί πολλά να έχουν να ειπωθούν για τα μαθήματα που έγιναν τούτο το Σάββατο στη Κοιλάδα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" όμως την έκπληξη συνέχισε να την κάνει ο Βασίλης που βρέθηκε για δεύτερη, μόλις, φορά εκπαιδευόμενος στη Σχολή μας, κατ΄ αρχήν για να εξοικειωθεί με την Έφιππη Τοξοβολία.

     Ο Ιστορικός και Καθηγητής της Ιστορίας στο Παρίσι με δύο μεταπτυχιακά, ο Άνθρωπος του Αναγνωστηρίου και του γραφείου και σήμερα απεδείχθη η εξαιρετική έκπληξη όλων μας με τους άψογους ιππευτικούς χειρισμούς του, την Έφιππη Τοξοβολία εν κινήσει και, κυρίως, με σχεδόν όλα τα βέλη του στο στόχο! 

     "Απίστευτος" ο Βασίλης μας που σήμερα τον καλωσορίσαμε στην Ομάδα μας, με τις εύστοχες τοξεύσεις του αλλά, κυρίως, με το Ήθος και την ευγένεια ενός πραγματικού Πολεμιστή.

     Το μόνο που του ευχόμαστε όταν σε λίγες ημέρες επιστρέψει στο Παρίσι είναι να συνεχίσει αυτό που ξεκίνησε μαζύ μας και που το εξάσκησε τόσο καλά!

     Η σημερινή τακτική εβδομαδιαία Προπόνησή μας στη Παραδοσιακή Τοξοβολία ήταν προγραμματισμένη να διεξαχθεί σε ένα καταπράσινο, ενεργειακότατο, χώρο, στα Βασιλικά Κτήματα Τατοίου τον οποίο επέλεξαν μετά από δύο ερευνητικές αποστολές ο Αρχηγός της Ομάδος με το βοηθό του.

     Ένα πραγματικό "κρυφό μονοπάτι" χαμένο μέσα στη πυκνή βλάστηση του βασιλικού δρυμού μας περίμενε να το "περπατήσουμε" για να οδηγηθούμε στο τελικό σημείο.

     Συντονισμένα και σε κοινή πορεία οι Συνασκούμενοι ακολούθησαν τον Αρχηγό που βοηθούμενος, μετέφερε και το βαρύ αλλά και αποτελεσματικό στόχο τον οποίο κατεσκεύασε ο Πρωτεσίλαος.

     Μέσα σ'  αυτό το καταπράσινο δρυμό, οι εικόνες ήσαν πραγματικά αιφνιδιαστικές και η ατμόσφαιρα προετοίμαζε κατά τον καλύτερο τρόπο για τη μέγιστη ωφέλεια της προσπάθειας που θα ακολουθούσε.

     Οι ζωηρές "πινελιές" του τοπίου μας προδιέθεταν όλους για το καλύτερο!

     Και τα βήματά μας μέσα σ'  ετούτο το περιβάλλον ήταν κάτι σα καθαρτήρια διαδικασία που σε οξυγόνωνε μέχρι τη τελευταία γωνιά των πνευμόνων σου.

     Βέβαια σε τούτο τον άλλοτε σημαντικό τόπο δεν ήσαν όλα όπως θα έπρεπε και τα ερείπια ενός αλλοτινού παρελθόντος μας θύμιζαν την εγκληματική ανικανότητα των γραικύλων να διατηρήσουν αυτά που μία σειρά ιερών συμπτώσεων δώρισε στη νεώτερη Ελληνική γη με τη πλέον διακριτική εναπόθεση... 

     Στα φατνώματα του "χρόνου" εδώ σε τούτα τα ερείπια, ο επισκέπτης μπορεί να ανακαλύψει τη γοητεία μιας αλλοτινής αισθητικής που πια μόνον ως παραμυθένιο παρελθόν μπορεί να "ακούγεται"...

     Τούτα τα χαλάσματα "μιλάνε" φλύαρα για ενοχές εγκαταλείψεως και αδιαφορίας που μόνο σε τόπους υπανάπτυκτους και ασεβείς προς την Ιστορία τους μπορεί να εντοπισθούν.

     Ακόμη και τα σκόρπια δομικά υλικά τους, τήδε κακείσε, προσθέτουν τη δική τους βουβή "μαρτυρία" για όσα οι άνθρωποι θα έπρεπε να είχαν αποφύγει...

     Αυτοί οι άνθρωποι (;) που χάρη παιδιάς δε διστάζουν να καταστρέψουν απλώς, έτσι, διότι βρέθηκαν να περνούν δίπλα...

     Τα Βασιλικά Κτήματα Τατοίου, αυτά που χαιρόμασταν στην αίγλη τους όταν ήμασταν παιδιά και η Ελλάδα τιμούσε την Ιστορία της, μας έκαναν σήμερα να ξαναθυμηθούμε το χρέος μας για την αποκατάσταση των "ημαρτημένων" τόσων δεκαετιών εθνικής και κοινωνικής εκπτώσεως όσο προχωρούσαμε προς το προπονητικό μας σημείο.

     Κάποτε το "κρυφό μονοπάτι" φτάνει στο τέλος του και μια έκπληξη περιμένει την Ομάδα των τυχερών Συνασκουμένων της σημερινής Προπονήσεως...

     Ένα υπέροχο ξέφωτο μεγέθους ...αεροδρομίου απλώνεται μπροστά στα μάτια όλων "μιλώντας" για μακρά βεληνεκή! Πραγματικά, ένας "παράδεισος" για κάθε προχωρημένο Τοξότη, μια προπονητική επιλογή ειδικώς για όσους από τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" προορίζονται να λάβουν μέρος σε Διεθνείς Αγώνες.

     Μια φυσική αίσθηση που εμπνέει για άσκηση ήταν ό,τι μας υποδέχθηκε στο συγκεκριμένο σημείο και αυτό για το οποίο όλοι ευχαριστήσαμε τον Αρχηγό και το βοηθό του που το επέλεξαν κάνοντας δύο αναγνωριστικές έρευνες στη περιοχή πριν καταλήξουν στο προπονητικό χώρο αυτής της ομαδικής Προπονήσεως.

     Μέσα στην απόλυτη ηρεμία και τη φυσική ατμόσφαιρα του καταπράσινου χώρου η Προπόνηση άρχισε με την προβλεπόμενη προθέρμανση.

     Ο χώρος προδιέθετε για μεγάλες αποστάσεις και, βεβαίως, αυτό αξιοποιήθηκε δεόντως σε όλες τις ασκήσεις της σημερινής Προπονήσεως.

     Από τις πρώτες, μετά τις συντονιστικές τοξεύσεις, η τόξευση με κλειστά μάτια απέδειξε την ωφέλεια της ομαδικής διαδραστικότητος στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα που ακολουθεί η Ομάδα μας. Αν και ο, απολύτως αρχάριος, Βασίλης τόξευε για πρώτη φορά μέσα στην Ομάδα και την ακολουθούσε (μαζύ με τους προχωρημένους) στη δύσκολη άσκηση της τοξεύσεως, από μέση απόσταση, με κλειστά μάτια, κατάφερε να καρφώσει όλα του τα βέλη επί του στόχου και μάλιστα σε πολύ καλά σημεία. Ορθώς, λοιπόν, η Ομάδα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" λειτουργεί αφομοιωτικώς με γνώμονα την γρήγορη ανάπτυξη των ικανοτήτων όλων των Μελών της. 

     Γενικώς οι τοξεύσεις δεν άφησαν -και σήμερα- καμία αμφιβολία για την πρόοδο της Ομάδος.

     Οι κινητικές ασκήσεις αυτής της Προπονήσεως κάλυψαν, επίσης, μεγάλες αποστάσεις βοηθώντας να γυμνασθούν καλύτερα οι μετασχόντες και μέσα σε αυτή τη πεντακάθαρη ατμόσφαιρα να αναπτύξουν το αναπνευστικό τους.

     Και στη προκειμένη περίπτωση ο εντελώς αρχάριος Βασίλης κατάφερε αξιοπρεπέστατα αποτελέσματα εκτελώντας προσεκτικά, όπως και οι προχωρημένοι, τις προβλεπόμενες διαδρομές και χειρισμούς σε βάδην και τροχάδην. 

     Μία πολύ καλή άσκηση εφαρμόσθηκε για πρώτη φορά στη σημερινή Προπόνηση και ήταν επινόημα του Αρχηγού για την βελτίωση ακόμη περισσότερο των χειριστικών ικανοτήτων των Συνασκουμένων: η "Περιστρεφόμενη Αλυσίδα" όπου οι μετέχοντες συνδέονται με τους βραχίονες και τοξεύουν, περιστρεφόμενο, ένας ένας! Άσκηση δύσκολη αλλά πολύ ωφέλιμη αφού απενοχοποιεί κάθε ενδοιασμό περί ελευθερίας των κινήσεων και χειρισμών του Τοξότη, δίνοντάς του την δυνατότητα να αντιληφθεί ότι τα πάντα είναι υπόθεση "εγκεφαλική" ακόμη και ο περιορισμός της ελευθερίας των κινήσεων. 

     Και τα αποτελέσματα και αυτής της ασκήσεως "ορατά" επί του στόχου...

     Λίγο πριν το τέλος, μία συντονιστική, κινητική, τόξευση "ευθυγράμμισε" ακόμη περισσότερο τους Συνασκουμένους ως προς τη μεταξύ τους συνεργασία και, κυρίως, συναντίληψη! 

     Tι να είχε άραγε στο μυαλό του ο Αρχηγός Βολής δίνοντας εντολή για την εκτέλεση αυτής της ασκήσεως; Μήπως την απλή μίμηση ενός αρχαιολογικού ευρήματος ή την ωφέλεια από τη διδαχή των μαχητικών εμπειριών άλλων λαών; Μάλλον το τελευταίο... Διότι ο ευφυής δε περιφρονεί τον "άλλο" αλλά διδάσκεται από αυτόν και αυτό το εφήρμοσε, κυρίως, ο Έλλην Στρατηλάτης Αλέξανδρος με την επιτυχία την οποία η Ιστορία του επίστωσε!  

     Περιττό να σημειωθεί ότι και σε αυτή την πολύ απαιτητική άσκηση ο εντελώς αρχάριος Βασίλης, όχι απλώς έλαβε μέρος αλλά τα κατάφερε με πολύ εντυπωσιακό αποτέλεσμα.

     Η καταληκτική άσκηση ήταν μία σπουδή ηρεμίας και εμπεδώσεως του όλου προγράμματοςμε το χαμήλωμα του "κέντρου βάρους" προς τη "μάνα γη" για την άντληση δυνάμεως από το ενεργειακό της πεδίο. Απόλυτη η ησυχία, ηρεμία, ωφέλεια!

     Η λαμπρότητα των συναισθημάτων των συμμετασχόντων "φώτισε" τον Κύκλο που επακολούθησε και ακόμη μια ομαδική Προπόνηση έδειξε ότι στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" έχει τη βαθειά ωφελιμότητά της. Κάποιοι διατηρούν το προνόμιο να παραμένουν ανέγγιχτοι από τη περιρρέουσα παρακμή, να βελτιώνουν το πνεύμα, τη ψυχή και τις δεξιότητές τους βελτιούμενοι υπαρξιακώς, να αναπτύσσουν την αλληλεγγύη και την συνεργασιμότητά τους, να προοδεύουν μέσα στη μεγάλη εφιπποτοξοτική "Οικογένεια", με ήθος, μόχθο, σεμνότητα κι ευγένεια  κι αυτοί δεν είμαστε άλλοι από τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ".