WORLD DRAGON SHOOTING DAY 2015

     Ο εννιάχρονος γιος και η σύζυγος ενός Αμερικανού τοξότη που δύο χρόνια πριν πέθανε από καρκίνο ζήτησαν από τους τοξότες όλου του κόσμου να τοξεύσουν στη μνήμη του αγαπημένου τους και οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" συνταχθήκαμε με αυτή την ανθρώπινη επιθυμία, όπως έκαναν και πολλοί τοξότες από διάφορες χώρες. Εμείς, αφιερώσαμε στο εκλιπόντα τοξότη όχι μόνον μία τιμητική τόξευση αλλά μία ολόκληρη εκπαιδευτική ημερίδα στη Κοοιλάδα μας που άρχισε στις 10 το πρωί και ολοκληρώθηκε στις επτά το απόγευμα, ενώ συνεχίσθηκε με μία ακόμη εκδήλωση στο Λυκαβηττό την επόμενη ημέρα.

     Η ημερίδα στη μνήμη του Dennis Kauth άρχισε στις δέκα το πρωί στη Κοιλάδα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" με ένα εισαγωγικό μάθημα Ιππικής από τον Αρχηγό της Ομάδος Αρπάλυκο και την Υπαρχηγό Χαρά Πολυζοπούλου. 

     Τα δύο Στελέχη της Ομάδος μας με σαφή γλώσσα και εξαιρετική μεταδοτικότητα μέσα σε μιάμιση ώρα προσέφεραν στους ακροατές τους σημαντικές και πολλές γνώσεις για την διαχείριση του πρώτου εισαγωγικού μαθήματος Ιππικής όπως θα κληθούν αργά ή γρήγορα να το διδάξουν οι ίδιοι στους μελλοντικούς μαθητές τους.

     Μετά την ολοκλήρωση του εισαγωγικού μαθήματος Ιππικής, ξεκινήσαμε την πειραματική μελέτη της ασπίδος Έλληνος Στρατιώτη της Αναγεννήσεως την οποία κατασκεύασε προσφάτως ο Αρπάλυκος προκειμένου να εξαγάγουμε συμπεράσματα για την χρήση της επί του πεδίου μάχης.

     Ο Αρχηγός των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" με εμφανή άνεση ίππευσε υπό διάφορους βηματισμούς φέροντας ταυτοχρόνως Τόξο και φαρέτρα, σπάθη, ακόντιο, ωτιόσχημο εγχειρίδιο και, βεβαίως, την υπό μελέτην ασπίδα. Έφιππος ο Αρπάλυκος επιβεβαίωσε ότι ένας καλός Ιππέας θα μπορούσε να χειρισθεί αποτελεσματικώς τα όπλα αυτά, όπως τα κατάφερναν και οι Έλληνες Στρατιώτες της Αναγεννήσεως, παρά το βάρος και τον όγκο τους, εφ΄ όσον κατείχε το πλεονέκτημα του καλού καθίσματος και την ισορροπία χωρίς την ανάγκη στηρίξεως επί των ηνιών. Ασφαλώς τα αποτελέσματα θα ήσαν πολύ πιο άνετα εάν ο Αρπάλυκος ίππευε με σέλλα και αναβολείς οι οποίοι, άλλωστε, επινοήθηκαν για την καλύτερη χρήση των όπλων.

     Κατόπιν οι δοκιμές συνεχίσθηκαν επί γης με τον Αρπάλυκο σε ρόλους αμίππου Στρατιώτη και με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

     Mε τη βοήθεια του σπαθηφόρου Πρωτεσίλαου, ο Αρπάλυκος χειρίσθηκε τα όπλα και την ασπίδα του έτσι ώστε να συμπεράνουμε πλείστα όσα για τη σημασία της τελευταίας και το συνδυασμό της με διάφορα σενάρια εμπλοκών.

     Τα μαθήματα Ιππικής δεν υστέρησαν κατά την συγκεκριμένη ημερίδα και με τη διδασκαλία της Εκπαιδεύτριας Χαράς Πολυζοπούλου άφησαν «πίσω» τους ωραίες εικόνες.

     Το ίδιο και με τα μαθήματα Έφιππης Τοξοβολίας τα οποία λάμπρυναν τη καλπαστική διαδρομή της Κοιλάδος μας.

     Ένα σύντομο διάλειμμα με τους Συνασκουμένους (και όχι μόνον…, όπως φαίνεται στη φωτογραφία) στο χώρο «ανασυντάξεως» και. Κατόπιν, το πρόγραμμα συνεχίσθηκε με την κυρίως τοξευτική τελετή στη μνήμη του αμερικανού τοξότη. 

     Ο στόχος τον οποίο σχεδίασε ο Αρχηγός των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» απεικονίζει έναν δράκο, όπως και όλοι οι στόχοι των τοξοτών όλου του κόσμου που πήραν μέρος στη Παγκόσμια Ημέρα Τοξεύσεως του Δράκου, αφού στον εκλιπόντα άρεσε το συγκεκριμένο μοτίβο.

     Ένα τετραμελές άγημα με επικεφαλής τον Αρχηγό της Ομάδος μας μετέφερε τον στόχο και τον εναπόθεσε στο προβλεπόμενο σημείο για να επακολουθήσει η τόξευση.

     Οι Συνασκούμενοι, εφαρμόζοντας το Σχολείο Σιωπής και με τη γνωστή τάξη που χαρακτηρίζει την Ομάδα των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» τόξευσαν στέλνοντας μαζύ με κάθε βέλος τους θετικές σκέψεις στο γιο και τη σύζυγο του εκλιπόντος.

     Τα τελευταία βέλη αφέθηκαν πάνω στο στόχο ευχόμενοι το «γαίαν έχοι ελαφράν»!

     Κατόπιν οι παριστάμενοι και πάλιν υπό την παρουσία του Αρχηγού παρέλαβαν ένα στεφάνι για να το εναποθέσουν στο στόχο στη μνήμη του Dennis Kauth.

     Συντεταγμένοι οι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ» κινήθηκαν αδιάσπαστοι ανάμεσα από τα δένδρα του κτήματος εκφράζοντας και το αδιάσπαστο της Ομάδος μας

     Ο Αρχηγός, τελικώς, εναπόθεσε το στεφάνι στο στόχο τιμώντας έναν συνάνθρωπο ο οποίος, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού υπηρέτησε, όπως κι εμείς, τη Τοξοβολία.

     Οι σκέψεις όλων μας «ταξίδεψαν» στην ευεργεσία κοινών «συνδέσμων» που μπορεί να ενώνουν τους Ανθρώπους επαληθεύοντας ότι ένας από αυτούς είναι και το εσωτερικό «μονοπάτι» της Παραδοσιακής Τοξοβολίας με τις Αξίες και τα διδάγματά του.

     Κατόπιν, ένα άλλο, επίσης τετραμελές, άγημα γυναικών Συνασκουμένων μετέφερε τον στόχο ώστε να συνεχισθεί με την κυρίως τακτική εβδομαδιαία Προπόνηση της Ομάδος το πρόγραμμα της ημερίδος.

     Την επόμενη ημέρα στο Λυκαβηττό και πάλι θα τοξεύαμε τα βέλη μας στη μνήμη του Dennis Kauth.

     Μετά την ολοκλήρωση του χρέους μας προς τη μνήμη του Αμερικανού τοξότη, ένα αντίτυπο του στόχου με τις υπογραφές των συμμετασχόντων «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» και κάποιων φίλων της Ομάδος, μαζύ με ένα χειροποίητο δώρο του Αρχηγού μας, ταχυδρομήθηκε στον εννιάχρονο γιο του εκλιπόντος ως αναμνηστικό της τελετής στη μνήμη του πατέρα του.

     Μετά ταύτα  διοργανώτρια Κυρία Dorothy McElroy μας έστειλε ένα ευχαριστήριο μήνυμα το οποίο, όμως, επιβεβαίωσε και την έκπληξη ότι οι Έλληνες βρισκόμαστε παντού! Το μήνυμα έχει ως εξής:

     "The whole.troop of Greek Centaurs . We thank you from the bottom of our heart's. Your kindness and ceremonial in which you presented the target beofre and after the shoot had us in tears. You are truly people of pride and understand the importance of family and loss. I am proud of my greek heritage . I am only half greek. My grandmother's name was volicos. My mother use to travel ever few years to see her relatives in Crete when she was growing up. I lost her when I was 17 to bad health and her mother followed shortly. I used to live thier stories of visits . One day I would .live to be able to visit the birth land of my grandmother. It gives us something. To aim for. So as you see, your gifts and presence means more to us then you can imagine. Thank you for the gift you all have given freely and openingly. It means much more because of our shared heritage. With love and respect we wish you all a wonderful week. I am hoping this is the beginning of a beautiful friendship and quest for the future of people and dragons.

Love Dorothy and Wyatt"

     Ωστόσο,μετά την τόξευση στη μνήμη του Αμερικανού τοξότη, η τακτική εβδομαδιαία Προπόνηση της Ομάδος συνεχίστηκε στη Γραμμή Βολής με ένα πρόγραμμα συνεργασίας του Αντιπροέδρου της «ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ» Ακάδημου και του Αρχηγού των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» Αρπάλυκου.

     Οι προθερμαντικές βολές έδειξαν, εξ αρχής, τον συντονισμό και την ευστοχία της Ομάδος μας.

     Σήμερα τόξευσε για πρώτη φορά η μικρή Νεφέλη η οποία είναι ένα ευφυέστατο παιδί με έφεση στην Ιππική, μαθήτρια της Χαράς Πολυζοπούλου.

     Η Νεφέλη μας εξέπληξε με την άμεση «πρόσληψη» και κατανόηση όσων απαραιτήτων ώστε αμέσως να ενταχθεί στη Γραμμή Βολής και να ανταποκριθεί στο προπονητικό πρόγραμμα σαν να ήταν …χρόνια μαζύ μας!

     Πράγματι, με τη φροντίδα όλων των Συνασκουμένων, η Νεφέλη αμέσως υιοθέτησε τις ενδεδειγμένες στάσεις και χειρισμούς ώστε, σχεδόν, από τη πρώτη στιγμή να αποτελέσει ισότιμο Μέλος των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» επαληθεύοντας τη πάγια θέση της Ομάδος μας ότι μέσα σ΄ αυτή δεν υπάρχουν «άνδρες» και «γυναίκες», «μεγάλοι» και «παιδιά», «παλιοί» και «νέοι».

     Και η Νεφέλη επέδειξε τέτοια και τόσην αντιληπτικότητα ώστε έλαβε μέρος και στη τόξευση επί ιπταμένων στόχων (!) όπως όλοι οι υπόλοιποι, με ιδιαιτέρως καλές τοξεύσεις κι ας ήταν η πρώτη φορά που τόξευε. 

     Ο Ακάδημος και ο Αρπάλυκος σήμερα είχαν την εύστοχη ιδέα να δώσουν σε τέσσερις Συνασκούμενες την ευκαιρία να αποκτήσουν μια πρώτην ευκαιρία Αρχηγού Βολής, κάτι πολύ χρήσιμο. Έτσι, η Μαρίλη, η Κατερίνα, η Κωνσταντίνα και η Μύρινα άσκησαν καθήκοντα Αρχηγού Βολής. 

     Κι ενώ για την ενήλικη υποψήφια Εφιπποτοξότρια Μαρίλη ουδεμία αμφιβολία υπήρχε για την επιτυχή άσκηση των καθηκόντων της Αρχηγού Βολής, οι υπόλοιπες τρεις ανήλικες Συνασκούμενες και πάλι μας αιφνιδίασαν με τις ικανότητές τους ανάλογες των ενηλίκων.

     Η σημερινή Προπόνηση προέβλεψε την άσκηση με τις αιωρούμενες μπάλες ως στόχους.

     Ο Ακάδημος, το Μέλος της Αποστολής μας στο παγκόσμιο W.A.T.F. 2010 στη Κορέα που, μαζύ με δύο ακόμη "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ", επέστρεψε φέρνοντάς μας το πρώτο παγκόσμιο βραβείο Τοξευτικής Επιδείξεως, έδωσε χρήσιμες και αναλυτικές οδηγίες προς όλους για την επιτυχή τόξευση κατά των αιωρούμενων στόχων και η άσκηση άρχισε... 

     Mια τέτοια άσκηση θεωρείται από τις καλύτερες για την όξυνση της στοχαστικής αντιλήψεως και στην Ομάδα μας έχει υιοθετηθεί ως μία από τις βασικές του άξονος της Εκπαιδεύσεώς μας.

     Η άσκηση τοξεύσεως εναντίον αιωρουμένων στόχων η οποία  έδειξε το πραγματικά υψηλό επίπεδο της Ομάδος μας έγινε ακόμη και εν κινήσει με τις μπάλες σε συνεχή ανατάραξη.

     Ακολούθησε και τόξευση κατά ιπταμένων στόχων με τα εντυπωσιακά αποτελέσματα που φαίνονται στη παρακάτω φωτογραφία.

     Στη Κοιλάδα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" οι Συνασκούμενοι "έγραψαν" αρκετά ...χιλιόμετρα κινήσεως μέσα σε ένα φυσικό τοπίο εκτελώντας διάφορες κινητικές ασκήσεις και είναι χαρακτηριστικό ότι με όσους επικοινωνήσαμε την επόμενη ημέρα όλοι δήλωσαν ευτυχισμένοι από μία κόπωση την οποία "εισέπραξαν" ως μία δυναμική συνδυαστική γυμναστική σώματος και, κυρίως, πνεύματος!

     Άλλωστε, για τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" το "νους υγιής εν σώματι υγιεί" αποτελεί τη θρησκεία φυσικής προόδου και ισορροπίας μας.

     Και η "εικόνα" μιας εφιπποτοξοτικής "Οικογενείας" που χαίρεται ένα υγιές φυσικό "μονοπάτι" καθημερινής απολαύσεως δε μπορεί να αποτελεί παρά το πιο όμορφο δείγμα Πολιτισμού μιας κοινωνίας σε τραγική συλλογική υπέλιξη!

     Το σημερινό πρόγραμμα εκπόνησε ο Αντιπρόεδρος της "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ" Νικόλαος Καραίσκος (Ακάδημος) υπό την επιμέλεια της επιβλέψεως του Αρχηγού της Ομάδος των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" Δημητρίου Χρήστου (Αρπάλυκου). Ιδιαίτερη μνεία οφείλεται στην υπεύθυνη της Κοιλάδος της Ομάδος μας και Υπαρχηγό των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", Εκπαιδεύτρια  Χαρά Πολυζοπούλου η οποία φρόντισε για την επιτυχία αυτής της λαμπρής ημερίδος, προσφέροντας (όπως πάντοτε...) "ετοιμοπόλεμους" Ίππους, καθαρό Ιππευτήριο και Τοξευτήριο, γενική ευταξία χώρου και αφθονία ευγενώς προσφερομένων αναψυκτικών, καφέδων και γλυκών προς όλους! Τους ευχαριστούμε!  

Η Οικοδέσποινα Χαρά Πολυζοπούλου

IΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΗ  ΑΣΠΙΔΟΣ

ΕΛΛΗΝΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

     Ο Αρχηγός των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" Αρπάλυκος, δεν πρόλαβε να "κατεβεί" από τη Πεντέλη όπου όλοι χαρήκαμε μιαν εξαιρετική Προπόνηση και ανέλαβε να κατασκευάσει μια χειροποίητη ασπίδα Έλληνος Στρατιώτου της Αναγεννήσεως για τη συμπλήρωση των εξαρτύσεων όσων Μελών της Ομάδος μας συμμετέχουν σε διεθνείς Αγώνες. Αφιερώνοντας μελέτη και αρκετές εργατώρες με το γνωστό κέφι αλλά και τις ικανότητές του και με εξαιρετικά υλικά που ταιριάζουν με την εποχή και το αντικείμενο κατάφερε να εμπλουτίσει τον εξοπλισμό της Ομάδος μας με ένα εξαιρετικό αντικείμενο ιστορικής ακριβείας και υψηλής αισθητικής. 

                                                                         Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΑΣΠΙΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟΞΟΤΕΣ

     Η χρήση ασπίδος από τοξότες, ειδικώς των λαών με τοξευτική Παράδοση, τεκμαίρεται από την εποχή της αρχαιότητος. Ενδεικτική η αναφορά στο βιβλίο "Scythians and Greeks" (έκδοση David Braund, 2005) και στο 8ο κεφάλαιο "Who were the 'Scythian' archers on archaic Attic vases?" (υπό A.I.Ivanchik) με την απεικόνιση σχετικής παραστάσεως από ερυθροβαφές αγγείο (κύλικα). 

TO ΣΧΗΜΑ

Η πρωτότυπη φωτογραφική υαλόπλακα 

που αποτύπωσε στο βιβλίο του Κ. Σάθα την εικόνα του Έλληνος Στρατιώτη 

και φυλάσσεται στη Βιβλιοθήκη της "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας".

     Αν και οι "υποψιασμένοι" έχουν κατά νου το σχήμα της, σχεδόν, ορθογώνιας ασπίδας της γκραβούρας του έφιππου Στρατιώτη που κοσμεί το βιβλίο του Κ. Σάθα, το κλασικό σχήμα των αντιστοίχων ασπίδων Στρατιωτών της Αναγεννήσεως ήταν στρογγυλό. Έτσι, στη συγκεκριμένη περίπτωση προτιμήθηκε το στρογγυλό και όχι το ορθογώνιο (ή και άλλο...) σχήμα, διαμέτρου 39,7 εκτμ. Το μέγεθος εκτιμήθηκε αναλογικώς προς ήδη υπάρχοντα υποδείγματα "εποχής".  

ΤΟ ΞΥΛΙΝΟ ΣΩΜΑ 

     Ένα κομμάτι ξύλου που αφαιρέθηκε με το πριόνι από ένα πεσμένο κορμό δουλεύτηκε με το χέρι ώστε να κοπεί ολοστρόγγυλο, να αποκτήσει (πάντα με το χέρι) εξωτερική κουρμπαριστή επιφάνεια και να περασθεί με βερνίκι κάσιας, είναι το σώμα της ασπίδος.

Η ΠΡΟΣΘΙΑ ΠΛΕΥΡΑ

     "Καμπαράδες" είναι τα σιδερένια καρφιά των οποίων προβάλλεται μόνον το στρογγυλό "κεφάλι" και που το στέλεχός τους είναι βαθιά μέσα στο σώμα της επιφανείας την οποία προστατεύουν από θραύση λόγω χτυπημάτων, λειτουργώντας ως αποσβεστήρες κρούσεων καταφορών. 

     Οι αποσβεστικοί καμπαράδες της συγκεκριμένης ασπίδος χρονολογούνται από την εποχή της μέσης Αναγεννήσεως και αποτελούν "υπόλοιπα" ευρωπαϊκής καστρόπορτας, εντοπισμένοι "in situ" στην αποθήκη του κάστρου. 

     Είναι χειροποίητοι, κατασκευασμένοι από σίδηρο και, αρχικώς, πολύ σκουριασμένοι. Το βάρος τους διαφέρει και, μάλιστα, σημαντικά από κομμάτι σε κομμάτι, όπως φαίνεται στις παρακάτω φωτογραφίες επί ζυγού:

     Οι διαστάσεις τους φαίνονται στις φωτογραφίες που ακολουθούν. 

     Οι μετρήσεις είναι ενδεικτικές καθώς κάθε καμπαράς είναι κατασκευασμένος στο χέρι και, ως εκ τούτου, ανομοιογενής με τους υπολοίπους.

     Προ τοποθετήσεως υπέστησαν καθαρισμό, συντήρηση και τελική στίλβωση ώστε, τοποθετούμενοι στο σώμα της ασπίδος να έχουν επανέλθει στην αρχική, κατά το δυνατόν μορφή τους.

     Η στερέωσή τους έγινε με την κάμψη του στελέχους τους στη πίσω επιφάνεια του σώματος της ασπίδος, όπως ακριβώς γίνονταν και παλιά. Χρησιμοποιήθηκαν τριάντα τρεις καμπαράδες περιφερειακώς του χείλους του σώματος συν, επιπλέον, τέσσερις για την πλαισίωση του κεντρικού μοτίβου, όπως θα δούμε εν συνεχεία.

     To κεντρικό μοτίβο της πρόσθιας επιφανείας είναι ένα αναγεννησιακό δείγμα ιταλικής διακοσμητικής μεταλλουργικής που υπήρξε το κατάλοιπο μιας κασετίνας "εποχής". Τοποθετήθηκε με ένθεση σε περιγραμμικό φάτνωμα ώστε να "απορροφηθεί" μέρος του όγκου του μέσα στο ξύλο και στερεώθηκε με δύο επιπρόσθετα καρφάκια. 

     Στα τέσσερα "άκρα" (ακροπτέρυγα, ράμφος, ουρά) του κεντρικού διακοσμητικού μεταλλικού μοτίβου και σε μικρή απόσταση από αυτά  τοπθετήθηκε από ένας καμπαράς. Το κεντρικό μοτίβο, ένα μεγάλο πουλί με ανοιγμένα φτερά για πτήση, συμβολίζει το "πέταγμα" των Ελλήνων Στρατιωτών της Αναγεννήσεως για να αγωνισθούν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντος τα οποία προσδιορίζονται από τους τέσσερις καμπαράδες.

     Το βάρος του σώματος της ασπίδος με διαμορφωμένη μόνον την πρόσθια πλευρά (37 καμπαράδες και κεντρικό διακοσμητικό μεταλλικό μοτίβο, χωρίς καμία διαμόρφωση οπίσθιας πλευράς) ανέρχεται σε 4.200 χιλιόγραμμα, μέγεθος καθόλου ευκαταφρόνητο!

     Η πρόσθια πλευρά, απέριττη αλλά κι εντυπωσιακή με όλη τη λειτουργικότητα ενός ανάλογου όπλου, εκφράζει και το δυναμισμό αλλά και την αισθητική μιας πολεμικής Παραδόσεως όπως εκείνης της Αναγεννήσεως.

Η ΟΠΙΣΘΙΑ ΠΛΕΥΡΑ

     Η επικάλυψη της πίσω πλευράς προτιμήθηκε να γίνει με μία στόφα του 19ου αιώνος με αναγεννησιακά μοτίβα, κατασκευασμένη σε κάποιο ιταλικό υφαντουργείο. Η στόφα αυτή προέρχεται από την επίπλωση (κουρτίνες, λαμπρεκέν) ενός κατεδαφιστέου επαρχιώτικου αρχοντικού από το οποίο σώθηκαν αρκετά στοιχεία. Το αποτέλεσμα ήταν πραγματικά εντυπωσιακό!

     Η αντιλαβή έχει και αυτή αναγεννησιακά μεταλλικά μοτίβα πάρα πολύ συγγενή με τους κίονες οι οποίοι εμφανίζονται ως αναγεννησιακά αρχιτεκτονικά δείγματα [Säulen und Kapitelle] στον αναδιπλούμενο πίνακα του βιβλίου "WELCHER STIL IST DAS?" του Dr. Werner Büddemann (1938).

     Ο συνδυασμός της επικαλυπτικής στόφας της πίσω πλευράς με τα στοιχεία της αντιλαβής ανεδείχθη στη πειστικότερη εκδοχή ιστορικής ακριβείας αλλά και αισθητικού αποτελέσματος.`

     Τα απαρτίζοντα μέρη της αντιλαβής ήταν πολύ εύκολο να συναρμολογηθούν και να στερεωθούν δίνοντας ένα στιβαρό αποτέλεσμα.

     Ο πόρπαξ αν και πιο απλός κατά την εμφάνιση χρειάστηκε πολύ περισσότερη εργατώρα και μαστοριά για να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

     Κόλλα, δέρματα, τσόχα και δερματόσχοινο ήσαν τα υλικά του συγκεκριμένου μέρους της ασπίδος.

     Εκείνο, όμως, που συνέβαλε στο άψογο αισθητικό αποτέλεσμα ήταν ο εσωτερικός μεταλλικός "οδηγός" που ρύθμισε την ομοιογένεια της χιάσεως του δερματόσχοινου. 

     Ο πόρπαξ, πράγματι, κατέληξε σε ένα δυνατό και λειτουργικότατο τμήμα όπως θα πρέπει να είναι κάθε ανάλογο, ζωτικότατο, τμήμα ασπίδος.

     Όταν ολοκληρώθηκε η κατασκευή του πόρπακος και ο Αρπάλυκος δοκίμασε το αποτέλεσμα, τόσο κατά την αντοχή όσο και κατά την αισθητική και αυτό υπήρξε άριστο.

     Επιτέλους, η πίσω πλευρά με την επένδυση, τον πόρπακα και την αντιλαβή έδειξε την εντυπωσιακή της "εικόνα" και η ασπίδα ολοκληρώθηκε.

     Η λειτουργικότητα της ανακατασκευασμένης ασπίδος υπήρξε άριστη τόσο σε χρήση εδάφους όσο και έφιππη.

     Παρά το όχι και τόσο ευκαταφρόνητο βάρος της, η σωστή σχεδίαση και συνδυασμός του πόρπακος με την αντιλαβή έδειξαν ότι ο φέρων Στρατιώτης δεν είχε κανένα πρόβλημα στη παρατεταμένη χρήση της υπό συνθήκες μάχης με αξιοσημείωτην αμυντική αποτελεσματικότητα.

     Τέλος, ο Αρπάλυκος, με πλήρη οπλισμό (τόξο, φαρέτρα, σπάθη, ακόντιο και ωτιόσχημο εγχειρίδιο!) και, βεβαίως, με την ασπίδα (!) κάλπασε σε ανοικτό έδαφος με απόλυτην άνεση τεκμηριώνοντας την άνεση φερόμενου οπλισμού της εποχής, όπως ο Κ. Σάθας περιγράφει λεπτομερώς.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Όλοι οι τίτλοι προέρχονται από την Βιβλιοθήκη
της
"ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ"

     Η αναγκαιότητα στοιχειώδους αξιοπιστίας σε ό,τι αφορά στη μελέτη περί των, των Ελλήνων Στρατιωτών της Αναγεννήσεως μας υποχρεώνει, προ οιασδήποτε άλλης "πηγής", να αντλούμε πληροφόρηση από την πρώτη δημοσίευση του έργου του αειμνήστου Έλληνος Ιστορικού Κωνσταντίνου Ν. Σάθα "Οι Έλληνες Στρατιώται εν τη Δύσει και Αναγέννησις της Ελληνικής Τακτικής", όπως αυτό δημοσιεύθηκε στους δύο τόμους του περιοδικού "ΕΣΤΙΑ" (τ.19ος και 20ός, 1885).

ΓΕΝΙΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ:

1.  Κ. Σάθα: "Οι Έλληνες Στρατιώται εν τη Δύσει και Αναγέννησις της Ελληνικής Τακτικής", Φιλόμυθος, Αθήνα, 1993.

2.  Κ. Ν. Σάθα: "Μνημεία Ελληνικής Ιστορίας", Μaisonneuve et Cie Éditeurs, Paris, 1880.

OΠΛΙΣΜΟΣ:

1.  Kelenik József κλπ: “A Magyar Huszár”, Corvina Kiadó,  Budapest, 2002.

2.  Heinrich Müller: “Albrecht Dürer, Waffen und Rüstungen”, Deutsches Historisches Museum, 2002.

3.  Jerzy Cichowski, Andrzej Szulczyṅski: “Husaria”, dom Wydawniczy Bellona, Warsawa, 2004.

4.  Philip de Souza: “The Ancient World at War”, Thames and Hudson, London 2008.

5.  Harvey J.S. Withers: “Kardok és Szablyák” ,  Kossuth Kiadó, Budapest, 2010.

6.  Kovács S. Tibor: “Huszár-Fegyverek a 15-17 Században”, Martin Opitz Kiadó, Budapest, 2010.

7.  Ernst József: “100 év a Magyar Lovassport Történetéből” , Cartaphilus Könyvkiadó, Hungary, 2008.

8.  Askeri Müze Harbiye Istanbul,: “Military Museum Collections”, Military Museum and Cultural Centre Hrbiye/Istanbul, Turkey, χ.χ..

9.  Szacsky Mihály, Pálinkás Gábor: “Történelmi, Európai, Katonai és Népi Sportok” , α.λ.σ.

10. Hermann Historica: “52. Auktion, Alte Waffen, Antiken, Jagdliches, Varia”, München, 2007.

11. Hermann Historica: “58. Auktion, Ausgesuchte Sammlungsstücke, Alte Waffen, Kunstahandwerk, Orden & Militärhistorische Objekte”, München, 2009.

12. Kunsthistorisches Museum Wien: “Katalog der Leibrüstkammer” τ.I & II, Verlag Anton Schroll & Co, Wien, 1976 (Ι) και Bramante Editrice, Busto Arsizio, 1990 (II)

13. Rolf G Haebler: “Wie unsere Waffen wurden”, Verlag von Philipp Reclam jun., Leipzig, 1940.

14. Muzeum Zamkowe w Malborko: “101 Arcydzieł Dawnych Mistrzów XV-XVIII Wieku”, Malbork, 2012.

15. Von Morenberg: “Armi Antiche e Militaria”, Trento, 19/3/2005.

16. Ζdzisław Żygulski jun.: “Stara Brοṅ”, Krajowa Agencia Wydawnicza, Warsawa, 1984.

17. Charles Henry Ashdown: “British and Foreign Arms & Armour”, T.C. & E.C. Jack, London, 1909.

18. Δημήτρη Α. Νικολακόπουλου: «Οι Ιστορικές περίοδοι και τα Λευκά Όπλα στον Ευρύτερο Ελληνικό Χώρο, 6000 π.Χ. έως 1500 μ.Χ.» , Δημήτρης Α. Νικολακόπουλος, Αθήνα, 2012.

19. Robert Elgood: “Τα Όπλα της Ελλάδας”, Εκδόσεις Polaris, Aθήνα, 2009.

ΡΥΘΜΟΛΟΓΙΑ:

1.  Αnton Springer: “Handbuch der Kunstgeschichte”, Verlag von E.A. Seemann, Leipzig, 1896.

2.  Dr. Franz von Juraschek: “Albrecht Dürer”, Krystall Verlag, Wien/Leipzig, 1936.

3.  Ludwig Goldschneider: “Michelangelo” , Phaidon, Oxford, 1986.

4.  Wilhelm Waetzoldt: “Dürer und Seine Zeit”, Phaidon, London, 1938.

5.  Dr. Fritz Burger, Dr. A. E. Brinckmann: “Handbuch der Kunstwissenschaft”, Akademische Verlagsgesellschaft Athenaion M.B.H., Berlin, 1913.

6.  Hans Weigert: “Kleine Kunstgeschichte Europas”, W. Kohlhammer Verlag, Stuttgart, 1953.

7.  Marcel Laurent, Willem Van Der Pluym: “ Les Chefs-d’ Oevre de la Sculpture et de l’

Architecture Depuis l’ Antiquité à Nos Jours”, E. Flammarion, Paris, χ.χ.

8.  Dr. Werner Büddemann: “Welcher Still ist das?”, Franckh’sche Verlagshandlung, Stuttgart, 1938.

9.  Robert Ducher: “Caractéristique des Styles”, Flammarion, Paris, 1988.

10. H. Luckenbach: “Kunst und Geschichte” R. Oldenburg Verlag, München und Berlin, 1942.

11. Jacob Burckhard: “Die Kultur der Renaissance in Italien”, Alfred Kröner Verlag, Stuttgart, 1922.

YΦΑΣΜΑΤΑ:

1.  Giulio Ferrario: “Il costume antico e moderno”, Dalla Tipografia dell'Editore Milano, 1815-1819.

2.  Μałgorrzata Możdżyṅska-Nawotka: “O Modach I Strojach”, Muzeum Narodowym we Wrocławiu, Wrocław, 2002.

3.  Tompos Lilla: “A Díszmagyar”, Magyar Mercurius, Budapest , 2005.

4.  Elizabeth Dyer: “Textile Fabrics”,  The Riverside Press, U.S.A., 1927.

5.  Hermann Weiss: “Kostümkunde”, Verlag von Ebner & Seubert, Stuttgart, 1872.

6.  Max von Boehn: “Die Mode”, Verlag F. Bruckmann, München, 1939.

7.  Payne, Winakor, Farrell – Beck: “Ιστορία της Ενδυμασίας”, Εκδόσεις Ίων, Αθήνα, 2004.

ΓΛΩΣΣΙΚΑ ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ:

1.  Αντωνίου Θ. Ηπίτη: "Λεξικόν Επιστημονικών και Τεχνικών Όρων",  Αθήνα, 1895 (α.λ.σ.).