ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ ΙΠΠΑΣΙΑΣ ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ ΜΑΣ

     Η ανάπτυξη των μαθημάτων Ιππασίας στη Σχολή μας κάνει πολλούς να μας ρωτούν λεπτομέρειες για την φύση του μαθήματός μας και τις ιδιαιτερότητές του σε σχέση με τα μαθήματα Ιππασίας γίνονται οπουδήποτε αλλού στη Χώρα μας. Έτσι, προκειμένου να διαμορφώσουμε μια σταθερή πηγή πληροφορήσεως για κάθε ενδιαφερόμενο, θα περιγράψουμε εν συνεχεία το γενικό πλαίσιο, τη δομή, ενός μαθήματος Ιππασίας προς τους Εφιπποτοξότες-Μέλη μας, ώστε να υπάρχουν μέτρα συγκρίσεως. Ενημερωτικώς θα αναφέρουμε ότι σε εμάς, ένα μάθημα Ιππασίας διαρκεί περισσότερο από 90 λεπτά και όλα τα μαθήματα φωτογραφίζονται και βιντεοσκοπούνται ώστε το οπτικοακουστικό υλικό να είναι διαθέσιμο στους ενδιαφερομένους για μελέτη και ατομική βελτίωση.

Από τον σταύλο

     Κατ’ αρχήν, στη Σχολή μας ο αρχάριος θα βοηθηθεί να ξεπεράσει το φυσικό δέος του προς το  μεγάλο και δυνατό πλάσμα πλάι στο οποίο θα βρεθεί για να ιππεύσει, ώστε να εξοικειωθεί μαζύ του και η Ιππασία να του γίνει χαρά και όχι άγχος.

     Η διαδικασία αυτή θα ξεκινήσει από το έδαφος, συστηματικά, μεθοδικά, πολύ πριν ο αρχάριος βρεθεί πάνω στον Ίππο. Αυτή η φάση η οποία παραλείπεται κατά κανόνα από όλους, είναι το σημείο αναφοράς που θα καθορίσει την μετέπειτα εξέλιξη του αρχαρίου με τον Ίππο και την Ιππασία. Αυτή η κοινή σχέση συνεργασίας Ανθρώπου και Ίππου «σφραγίζεται» από την πρώτη στιγμή της επαφής τους κι εμείς δίνουμε μεγάλη προσοχή ώστε αυτή η «πρώτη στιγμή», η οποία έχει τους δικούς της κανόνες, να είναι επιτυχής!

     Η ορολογία που επικρατεί στη διδασκαλία μας είναι η παραδεδεγμένη ελληνόγλωσση ορολογία της Ιππικής που διαμορφώθηκε στον Ελληνικό Στρατό ο οποίος ήταν ο βασικός φορέας Ιππικής στη χώρα μας. Η ορολογία μας δεν βαρύνεται με ξενικές προσμίξεις (και δη τουρκικής καταγωγής) που δημιουργούν σύγχυση στον Έλληνα Ιππέα! Και ο μαθητής μας (αλλά και οποιοσδήποτε άλλος ενδιαφερόμενος) μπορεί να γίνει κοινωνός της είτε μέσα από τις σελίδες του εκπαιδευτικού εγχειριδίου μας, είτε (δωρεάν) από τις σελίδες του ηλεκτρονικού διαδικτυακού μας ιστοτόπου.

     Πρώτη μας μέριμνα είναι η διδασκαλία της αρχικής προσεγγίσεως του Ίππου από τον μαθητή, μια διαδικασία η οποία είναι απαραίτητη ώστε ο Ίππος να αναγνωρίσει τον συνεργάτη και αρχηγό του στο πρόσωπο του μαθητή που τον πρωτο-πλησιάζει.

     Για την διαδικασία αυτή η οποία έχει διεθνώς ονομασθεί «Κύκλος προσεγγίσεως του Αρχηγού» έχουν τοποθετηθεί πολλοί μεγάλοι Δάσκαλοι της Φυσικής Ιππασίας με πλέον γνωστό τον Klaus Ferdinand Hempfling. Γνωρίζοντας ότι ο Ίππος είναι ζώο αγέλης, θα αναπαραστήσουμε την διαδικασία που θα ακολουθούσε ο αρχηγός του κοπαδιού του για να τον πλησιάσει, υποκαθιστώντας τον τετράποδο αρχηγό με τον αρχάριο μαθητή. Έτσι, χωρίς να χρειασθεί καμιά άσκηση βίας από μέρους του Ανθρώπου ο Ίππος θα τον αναγνωρίζει ως αρχηγό του και θα συνεργάζεται χωρίς ανταγωνισμούς μαζύ του. Η διαδικασία αυτή γίνεται πάντα σε ανοικτό χώρο όπου ο αρχάριος διδάσκεται να πλησιάσει τον Ίππο σωστά ακολουθώντας τους κανόνες της αγέλης, δηλαδή, τον «Κύκλο προσεγγίσεως του Αρχηγού».

     Στην Σχολή μας γίνονται δεκτοί μαθητές και των δύο φύλων, ασχέτως ηλικίας και σωματοτύπου. Αυτό σημαίνει ότι μας είναι ευπρόσδεκτοι τόσο οι αθλητικοί σωματότυποι όσο και οι μη. Για τους μη αθλητικούς (αγύμναστους, σχετικά υπέρβαρους κλπ) ακολουθείται ειδικό πρόγραμμα προθερμάνσεως εδάφους ώστε να αποκτήσουν μία σχετική ευκαμψία η οποία και τους ίδιους θα βοηθήσει κατά το μάθημα και τον Ίππο.

     Κάποιοι μαθητές απορούν που τους ζητούμε να κάνουν ένα δεκάλεπτο «σχοινάκι» ή κάποιες προθερμαντικές διατάσεις πριν εφιππεύσουν, αλλά εμείς έχουμε τους λόγους μας…  Άλλωστε, για μας η Ιππασία είναι ολοκληρωμένη εφαρμογή σωμασκίας.

     Η Ιπποκομία, δηλαδή, η περιποίηση του Ίππου θα είναι η «γέφυρα» που θα συνδέσει τον μαθητή με τον πραγματικό “δάσκαλό” του που είναι ο Ίππος. Έτσι, οι σταυλίτες μας δεν αναμειγνύονται καθόλου στην επίσαξη και απόσαξη, κάτι που αφήνεται για εκπαιδευτικούς λόγους στη φροντίδα των μαθητών μας.

     Στην Ιπποκομία τα δύο πλάσματα θα συνδεθούν καλύτερα, θα ανταλλάξουν συναισθήματα και χάδια χωρίς να παρεμβάλλεται η ανάγκη ανταλλαγής παροχών συν-«εργασίας». Εδώ ο Ίππος θα αντιληφθεί ότι ο μαθητής είναι ο φροντιστής του, ο θεράπων του, πολύ πριν ανεβεί στη ράχη του για να του ζητήσει συν-«εργασία».

     Η Ιππασία είναι μία πολυεπιστήμη και μία πολυσωμασκία, ένα άθροισμα γνώσεων και ικανοτήτων των οποίων ο ασφαλής συνδυασμός απαιτεί την πλήρη προσοχή και πειθαρχία του μαθητή. Και όταν πρόκειται περί Σχολής όπου εργάζονται και ασκούνται ταυτοχρόνως περισσότεροι του ενός μαθητές με περισσότερους του ενός Ίππους, τότε η προσοχή και πειθαρχία πρέπει να εντείνονται προς αποφυγή δυσάρεστων καταστάσεων. Για τον λόγο αυτό, στη Σχολή μας καθιερώνουμε την σιωπηρή προσήλωση στην εκτέλεση των οδηγιών του Εκπαιδευτή χωρίς αυτό να σημαίνει μείωση της χαράς του μαθήματος ή του κεφιού των μαθητών. Όλοι χαιρόμαστε το μάθημά μας αλλά σε κάθε φάση που απαιτεί αυτοσυγκέντρωση και σωστό χειρισμό, τα στόματα κλείνουν και λειτουργεί ο νους ώστε το μάθημα πραγματικά να καταλήγει πάντα μια ασφαλής, ωφέλιμη  και ευχάριστη εμπειρία!

     Αν και στη Φυσική Ιππασία δεν είναι απαραίτητη η δυτική ιπποσαγή, ο μαθητής μας θα την διδαχθεί στην κάθε λεπτομέρειά της. Θα μάθει την ορολογία και τα μέρη της Ιπποσαγής καθώς και την τέχνη της Επισάξεως όπως ακριβώς είναι καθιερωμένη για κάθε ιππικό άθλημα και θα διδαχθεί να την εφαρμόζει σωστά στον Ίππο και από τις δύο πλευρές του στον ταχύτερο δυνατό χρόνο και με την καλύτερη δυνατή ακρίβεια.

     Την ύλη του μαθήματος της Ιπποσαγής κι Επισάξεως την πρωτοπαρουσιάζει ο Εκπαιδευτής σύμφωνα με τα περιεχόμενα του εκπαιδευτικού εγχειριδίου μας και κατόπιν ένας-ένας οι Εκπαιδευόμενοι την ξανα-παρουσιάζουν ενώπιον όλων. Έτσι, μία δύσκολη θεωρητική πτυχή της Ιππικής γίνεται κτήμα όλων των Εκπαιδευομένων και διασώζεται η Ελληνική ιππική ορολογία μέσα από τη λειτουργία της Σχολής μας.

     Στη Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" οι Εκπαιδευόμενοι αντιμετωπίζονται με τον ίδιο σεβασμό αλλά και την ίδια απαιτητικότητα ανεξαρτήτως φύλου ή ηλικίας, όπως συμβαίνει στις Κοινότητες των Πολεμιστών! Επί παραδείγματι, ένας λιλιπούτειος πιτσιρίκος θα μάθει να προετοιμάζει όχι ένα "παιδικό" ιππάριο αλλά έναν κανονικό Ίππο με κάθε τρόπο αλλά με την ίδια αποτελεσματικότητα όπως κι ο κάθε μεγαλύτερός του. Ο Νικόλας μπορεί να είναι πολύ μικρόσωμος για τον τεράστιο Ίππο που του εμπιστευθήκαμε να επισάξει, μπορεί να μη τον φτάνει καν ώστε να ανεβάσει τη σέλλα στη ράχη του αλλά μια καρέκλα και η παιδική ...αυτοπειθαρχία είναι αρκετά για να επισαχθεί σωστά ο Ίππος και, κυρίως, να διαμορφωθεί ένας σωστός χαρακτήρας για το νεαρό Ελληνόπουλο!

     Και δεν θα αρκεστούμε, απλώς, στα βασικά, αλλά απαιτούμε την τελειότητα απίο τον μικρό Νικόλα ο οποίος, μόλις ρυθμίσει και το έποχο δε θα παραλείψει να τεντώσει και τα εμπρόσθια σκέλη του Ίππου του ώστε να διευθετήσει και το δέρμα προκειμένου να αποφευχθούν κακώσεις από τις πτυχώσεις που προξενεί το έποχο! Ο Νικόλας θα χειρισθεί τον ...18 φορές δυνατότερό του Ίππο ώστε να ολοκληρώσει την τελεία Επίσαξη!

     Παραλλήλως, η Μητέρα του Νικόλα, Πανεπιστημιακή Καθηγήτρια με 10ετή διδακτική προσφορά, "Ανθρωπος του Γραφείου", αφού εκτελέσει όλες τις προβλεπόμενες σταυλικές υποχρεώσεις και επισάξει το ίδιο σωστά με τον νεαρό γιο της, θα ολοκληρώσει κι αυτή την τέλεια Επίσαξη με τεντώματα των εμπρόσθιων ποδών του Ίππου επιβεβαιώνοντας ότι ένας πνευματικός Άνθρωπος σε τίποτε δεν υστερεί από έναν δυνατό και υπολογίσιμο Πολεμιστή!

     Ακόμη ένα ακατανόητο καθιερωμένο λάθος διορθώνεται στη διδασκαλία μας. Δεν εφαρμόζουμε την σαγή μόνον από την αριστερή πλευρά του Ίππου αλλά και από τις δύο πλευρές του για μία σειρά σοβαρών λόγων που αγνοούν οι πολλοί. Η επιτυχία μας έγκειται στο ότι σε πολλά σημεία η δική μας διδασκαλία είναι τεκμηριωμένα ρηξικέλευθη και αρνούμεθα να διαιωνίζουμε τυποποιημένα λάθη. Έτσι, φτάνουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα διατηρώντας μηδενικό τον δείκτη ατυχημάτων στη Σχολή μας, κάτι στο οποίο δίνουμε ιδιαίτερη σημασία, αφού για μας η Ιππασία πρέπει να είναι χαρά!

     Ο Ίππος, πριν καν βγει από την φάτνη του, θα επικεντρωθεί στην εργασία που πρόκειται να εκτελέσει εκτός σταύλου. Σ’ αυτό θα βοηθηθεί από τον ίδιο τον μαθητή ο οποίος, έτσι, κερδίζει σε ασφάλεια και χρόνο μαθήματος. Όταν ο Ίππος επισαχθεί και με τον τρόπο που γίνεται η Επίσαξη, αντιλαμβάνεται ότι, πλέον, προσλαμβάνει κι εκτελεί τις εντολές του Ανθρώπου που τον αναλαμβάνει. Η έξοδος από την φάτνη γίνεται πάντα με παράγγελμα και με συγχρονισμένο βηματισμό Ανθρώπου και Ίππου αφού αυτό αποτελεί μία πολύ κρίσιμη φάση του μαθήματος. Άνθρωπο και Ίππος προσηλώνονται στο άκουσμα του ήχου της σφυρίχτρας του Εκπαιδευτή για να ξεπροβάλλουν στην πόρτα της φάτνης κατευθυνόμενοι στο Ιππευτήριο.

     Πάντα συντεταγμένοι και με συγχρονισμό, τηρώντας τα ενδιάμεσα μήκη αποστάσεων ασφαλείας, μαθητές και ρυταγωγούμενοι Ίπποι θα κινηθούν προς το Ιππευτήριο.

Στο Ιππευτήριο

     Μπαίνοντας στο Ιππευτήριο, οι μαθητές θα συνεχίσουν να ρυταγωγούν συντεταγμένα και αμφίδρομα προς τον στίβο τους Ίππους τους σε βάδην εργασίας. Όταν ακούγεται ο ήχος της σφυρίχτρας μαθητές και Ίπποι ακινητούν ταυτοχρόνως και ξανα-ξεκινούν με το επόμενο σφύριγμα. Ο νους συντάσσεται, η κίνηση εναρμονίζεται, η σχέση επιτυγχάνεται από το έδαφος! Μετά θα ακολουθήσει ένα συναρπαστικό παιγνίδι!

     Ειδικές ασκήσεις θα επιτρέψουν στον αρχάριο να κατανικήσει το (φυσικό) δέος του προς το ογκωδέστερο και πλέον δυνατό πλάσμα που λέγεται "Ίππος"!

     Όλοι θα περάσουν κάτω από την κοιλιά του Ίππου αρκετές φορές κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μη προκαλέσουν την οιανδήποτε αντίδρασή του, αλλ΄ αντιθέτως να τον ηρεμήσουν και να τον υποχρεώσουν να τους εμπιστευθεί ακόμη περισσότερο. Η άσκηση αυτή, αν και απολύτως απαραίτητη, αποφεύγεται γενικώς σε όλους τους Ομίλους "δυτικής Ιππασίας" διότι θεωρείται πολύ επικίνδυνη... Εμείς δεν τη παραλείπουμε ποτέ!
    

     Κατόπιν μαθητές και Ίπποι κατευθύνονται και παρατάσσονται ακίνητοι στο κέντρο του Ιππευτηρίου για να εφιππεύσουν, κάτι που γίνεται επίσης συντεταγμένα.

     Στη Σχολή μας ενθαρρύνεται η στρατιωτική εφίππευση δι εφάλσεως! Είναι η πλέον ασφαλής για τον Ίππο και τον Ιππέα, η πλέον σωμασκητική για τον ίδιο τον Ιππέα, αλλά και η πλέον γρήγορη.

     Ακόμη και οι φέροντες Τόξο και βέλη ενθαρρύνονται να εφιππεύουν δι εφάλσεως και τούτο έχει αποδειχθεί η πλέον αποτελεσματική διαδικασία.  

     Ο συγχρονισμός ασκεί, εκπαιδεύει, αυτοσυγκεντρώνει και ομογενοποιεί την Ομάδα η οποία αποτελεί το «κύτταρό» μας. Και να 'μαστε πάνω στις σέλλες μας, ήρεμοι, χαρούμενοι επάνω στους ήρεμους και χαρούμενους τετράποδους «συνεργάτες» μας για ν’ αρχίσουμε την εργασία. Αν γυρίσουμε προς τα πίσω θα δούμε πολλά «σκαλοπάτια» να μας έχουν φτάσει ως αυτή τη στιγμή, πολλά «σκαλοπάτια» τόσο απαραίτητα τα οποία, δυστυχώς, κάποιοι «άλλοι» παραλείπουν. Ο δείκτης ατυχημάτων θα είναι ο αμείλικτος κριτής του ποιος έχει δίκιο…

     Κατά απαρέγκλιτο κανόνα, αμέσως μετά την εφίππευση ακολουθεί μία σειρά διατατικών προθερμαντικών ασκήσεων του μαθητή ώστε να βρεθεί μυοσκελετικώς επαρκής για την εκτέλεση του κυρίως εκπαιδευτικού του προγράμματος. Η προθέρμανση δε νοείται να παρακαμφθεί σε καμία περίπτωση.

     Από την ιππευτική εμπειρία των κυρίως ιππικών λαών έχει αποδειχθεί ότι η καλύτερη εισαγωγή του πρωτο-εισάκτου στη Ιππασία επιτυγχάνεται όταν αυτός πρωτο-ιππεύσει και κινηθεί επί φυσικού, ανωμάλου, εδάφους ώστε να επιταχυνθεί η εμπέδωση "μυϊκής μνήμης", κάτι που θα του είναι ζωτικό για την γρήγορη και τέλεια ανάπτυξη της ιππευτικής ικανότητός του. Έτσι, όταν κυρίως ο ίδιος ο μαθητής παρέχει εχέγγυα καλής φυσικής καταστάσεως, η «παρθενική» διατατική ίππευσή του γίνεται επί εξωτερικού φυσικού εδάφους.

     Όλοι οι μαθητές εκπαιδεύονται στην Γυμνιππευτική η οποία εξασφαλίζει άριστο, βαθύ και ασφαλές, «κάθισμα» στον Ιππέα.   

     Αυτό είναι κάτι υποχρεωτικό για όλους τους μαθητές μας, ανεξαρτήτως ηλικίας και σωματοτύπου, ώστε από το πρώτο μάθημα να εξασφαλίζεται η ασφαλής πρόοδος του Ιππέως.  

     Η Γυμνιππευτική είναι το «θεμέλιο» της Ιππασίας και αποτελεί μία διαδικασία ιδιαίτερα υπεύθυνη και κοπιαστική για των Εκπαιδευτή ο οποίος θα πρέπει να έχει εντεταμένη την προσοχή του στον έλεγχο του Ίππου και την διατήρηση του μαθητή εντός των ορίων ισορροπίας, παραμένοντας συνεχώς υποχρεωμένος σε εφευρετικότητα ασκήσεων ώστε να προωθεί τον μαθητή του σε ανάπτυξη της ισορροπιστικής ικανότητός του.

     Για τον Εκπαιδευτή η Γυμνιππευτική είναι μια μεγάλη ευθύνη, για τον Εκπαιδευτή Εφιπποτοξοτών μια αυτονόητη υποχρέωση.

     Στη Γυμνιππευτική ο μαθητής θα βελτιώσει κάθε σημείο του σώματός του ώστε όλες αυτές οι επί μέρους βελτιώσεις να καταλήξουν στη συνισταμένη του σωστού «καθίσματος»!

     Θα διορθωθεί η καθετότητα του αυχένος, η ευθυτένεια του κορμού, η χαλαρότητα ώμων, χειρών, λεκάνης και ποδών ‘ πάνω απ΄ όλα, η ισορροπιστική αντιληπτικότητα και ιππευτική αυτοπεποίθηση.

     Το μάτι και ο νους του Εκπαιδευτή στη Γυμνιππευτική θα πρέπει να λειτουργούν πυρετωδώς για να προβλεφθεί όχι μόνο το απρόβλεπτο αλλά και η απροσεξία κάποιας ατελείας που θα μπορούσε να παραμείνει χωρίς διόρθωση.

     Κι εδώ, η βελτιωτική εφευρετικότητα του Εκπαιδευτή καλείται να φέρει αποτέλεσμα.

     Οι ισορροπιστικές ασκήσεις επί σέλλας θα είναι το επόμενο στάδιο μετά τις ασκήσεις Γυμνιππευτικής. Πάντοτε οι αρχάριοι θα «καθίσουν» χωρίς την χρήση αναβολέων (ώστε να εμπεδώσουν το βαθύ «κάθισμα») και με ολοένα ελαχιστοποιούμενη την χρήση ηνιών! 

     Ο Εφιπποτοξότης δεσμεύει τα χέρια του με την χρήση του Τόξου, συνεπώς, εξ αρχής θα πρέπει να μάθει να ελέγχει και να διευθύνει τον Ίππο του με την βοήθεια του βάρους του κορμού του. Τούτο σημαίνει ότι η εκπαίδευση Ιππασίας για έναν μέλλοντα Εφιπποτοξότη είναι πολύ πιο απαιτητική και διεξοδική.

     Ήδη, από το τρίτο μάθημα των περισσοτέρων μαθητών μας αρχίζει και ο κύκλος της αλληλοδιδακτικής συραγωγήσεως, μιάς μεθόδου η οποία πολλαπλασιάζει την ανάπτυξη των δεξιοτήτων των μαθητών μέσα στο ίδιο μάθημα! Εδώ, οι αρχάριοι εισάγονται και στην συραγώγηση του Ίππου, γνώση απαραίτητη σε όλους, το ίδιο σημαντική με την ίππευση.

     Κάθε Εφιπποτοξότης εκπαιδεύεται συστηματικά στην συραγώγηση Ίππου, κάτι που βοηθά πολλαπλώς όχι μόνον στην εκγύμναση του Ίππου αλλά και τον Ιππέα να διεισδύσει στη κινητική του Ίππου του.

     Και από την διαδικασία της συραγωγήσεως Ίππου δεν εξαιρούνται ούτε οι λιλιπούτειοι Εκπαιδευόμενοί μας στους οποίους δεν εμπιστευόμαστε μικρά ιππάρια αλλά κανονικούς, ευμεγέθεις, Ίππους ώστε να θεραπεύουμε κάθε φυσικό δέος προς τον όγκο ενός πλάσματος κατά πολύ μεγαλύτερου και δυνατότερου από εμάς. Έτσι, οι μαθητές μας ιππεύουν αλλά και συραγωγούν αποκτώντας πολλαπλή εμπειρία και γνώση. Υπό την επίβλεψη του Εκπαιδευτού όλοι θα κατανοήσουν την διαδικασία της συραγωγήσεως εναλλασσόμενοι επάνω και κάτω από τον Ίππο, εκτελώντας και τους τρεις βηματισμούς συραγωγούμενοι και συραγωγούντες!   Η αξία της συραγωγήσεως είναι γνωστή για την εκπαίδευση όχι μόνον των αρχαρίων αλλά και των πολύ προχωρημένων Ιππέων. Στην κορυφαία «Ισπανική Σχολή» της Βιέννης όλοι οι θαυμαστοί Ιππείς της συραγωγούνται σε καθημερινή συχνότητα! Και εμείς, θεωρούμε ότι ο συραγωγέας είναι το «εφαλτήριο» του μελλοντικού βιωματικού Εκπαιδευτή -και όχι απλού Ιππέως- τον οποίο προσδοκούμε να προετοιμάσουμε ήδη από την πρώτη εφίππευσή του ως αρχαρίου.

     Γενικώς, η αλληλοδιδακτική είναι η πεμπτουσία του συστήματός μας. "Επικυρώνει" την γνώση του προχωρημένου, ανελίσσει τον αρχάριο και, κυρίως, συσφίγγει τις σχέσεις των Μελών της Ομάδος και της Σχολής!

     Είναι καταπληκτική η "εικόνα" της εκπαιδευτικής συνεργασίας προχωρημένων και αρχαρίων σε όλα τα μαθήματά μας.

    Η «βάθυνση» του καθίσματος του αρχαρίου και η έγκαιρη διορθωτική αντίληψη της διατηρήσεως του κέντρου βάρους του αρχαρίου μέσα στα όρια του καθίσματός του προς αποφυγή πτώσεως επιτυγχάνεται κατά τον καλύτερο τρόπο με την έφιππη …πετοσφαίριση! Ο αρχάριος, έφιππος σε βάδην, θα παίξει με μία μπάλλα και θα ανταλλάσσει "πάσες" με έναν βοηθό ο οποίος μπορεί να βρίσκεται στο έδαφος ή και έφιππος. Καθώς η μπάλλα τον πλησιάζει, ο αρχάριος θα σταθμίσει πολλές παραμέτρους πριν απλώσει τα χέρια του για να την πιάσει και η ταχύτατη στάθμιση όλων αυτών των παραμέτρων εμβαθύνει και το «κάθισμά» του αλλά εδραιώνει και την ισορροπιστική αντίληψή του.

     Και, αυτό ακριβώς θέλουμε, να ζωντανέψουμε το ισορροπιστικό ένστικτο του Ιππέως χωρίς ο ίδιος να κουραστεί ή να θορυβηθεί γι αυτό το "ξύπνημα".

     Αμέσως από τα πρώτα μαθήματα και συγχρόνως με την "βάθυνση" του καθίσματος και την ανάπτυξη της ισορροπιστικής αντιληπτικότητος, ο μαθητής θα διδαχθεί την διακριτική χρήση των συνεργημάτων κατά την διεύθυνση του Ίππου.

     Οι κορύνες θα του μάθουν το ελεγχόμενο και το έγκαιρο των χειρισμών, κυρίως, την αποφυγή υπερδιορθώσεων διευθύνσεως, πάντοτε χωρίς την χρήση αναβολέων τους οποίους θα αναλάβει όταν μάθει να ιππεύει χωρίς αυτούς. Και η χρήση του φυσικού τυμπάνου θα συνταιριάξει την κίνηση του μαθητή με την κίνηση του Ίππου δίνοντάς τους κοινό ρυθμό ο οποίος είναι απαραίτητος στην ισορροπία.

     Στο δικό μας μάθημα αξιοποιείται το ένστικτο όπως σε όλους του ιππικούς λαούς -κυρίως της στέππας- και μελετώντας τις δικές τους μεθόδους και τακτικές, παρατηρώντας το πολύ νεαρό των δικών τους Ιππέων, δεν εννοούμε να αφήσουμε τίποτε αναξιοποίητο από την ανεκτίμητη εμπειρία τους...

     Κι αυτό το ένστικτο το αναπτύσσουμε με πολλούς τρόπους. Ένας από αυτούς, η διεύθυνση του Ίππου με ...κλειστά μάτια!

     Οι μαθητές μας θα εθισθούν να διευθύνουν τον Ίππο τους εμπιστευόμενοι τις όποιες αντιδράσεις του χωρίς να βλέπουν!

    Ασχέτως εάν ο Ίππος, ως ζωντανό πλάσμα με δική του βούληση και απρόβλεπτες αντιδράσεις, μπορεί να τεθεί σε καταστάσεις κάθε άλλο παρά ομαλές για τον Ιππέα, οι μαθητές μας από την πρώτη στιγμή μαθαίνουν να "καλοδέχονται" το απρόοπτο όντες έτοιμοι να το αντιμετωπίσουν διευθύνοντες τον Ίππο τους με κλειστά μάτια!   

     Όλο το μάθημα θα γίνει μέσα στην «οικονομία δυνάμεων» μαθητή και Ίππου, ώστε κανείς να μην εξαναγκασθεί σε περιττή κόπωση η οποία καταλήγει σε αρνητικά αποτελέσματα. Ο ίδιος ο Εκπαιδευτής κινείται συνεχώς δίπλα στους μαθητές του και συνεχώς δείχνει, διορθώνει, αναλύει διότι, μόνον έτσι, είναι εξασφαλισμένη η πρόοδος.

     Ο Εκπαιδευτής δε παραλείπει ακόμη και να διδάσκει τον Ίππο κατά την διάρκεια ενός μαθήματος τον σωστό καλπαστικό ρυθμό «καλπάζοντας» και ο ίδιος πλάι του.

     Έτσι ο Ίππος βελτιώνεται μαζύ με τον μαθητή από μάθημα σε μάθημα και όσο κι αν αυτό σημαίνει ιδρώτα για τον Εκπαιδευτή, το όφελος για τον μαθητή και τον Ίππο του θα είναι η μεγάλη ικανοποίησή του.

     Καθ’ όλη την διάρκειά του δεν θα ακουστούν περιττές ομιλίες, θόρυβοι ή οχλήσεις.

     Όλοι είναι ευλαβικά αφοσιωμένοι στην τέλεια εκτέλεση των εντολών του Εκπαιδευτή ώστε δεν απομένει σε κανέναν, ούτε μαθητή ούτε Ίππο, περιθώριο αντιδράσεων ή δυστροπιών.

     Ούτε καν στον Εκπαιδευτή δεν επιτρέπεται ο έντονος λόγος ή τα έντονα παραγγέλματα, αντί των οποίων ακούγεται ο ήχος της σφυρίχτρας.

     Ο αρχάριος θα ενθαρρυνθεί από τη πρώτη στιγμή να αυτοσυγκεντρωθεί και να διευθύνει με ακρίβεια τον Ίππο του, χωρίς σέλλα και χωρίς βοηθήματα, σε προκαθορισμένη διαδρομή υψηλής δυσκολίας, καταλήγοντας μετά από κάθε μάθημα να τα έχει καταφέρει θαυμάσια και άνετα! 

     Οι αρχάριοι θα συνθέσουν υπο-ομάδες εργασίας και θα επιχειρήσουν σχηματισμούς ακριβείας υπό την καθοδήγηση, επίσης, αρχαρίου Συνασκουμένου υπό επίβλεψη.

     Έτσι, αναπτύσσεται η συνεργασιμότητα αλλά και το εκπαιδευτικό ένστικτο ενός μέλλοντος Εκπαιδευτού ήδη από την πρώτη στιγμή της εκπαιδεύσεώς του.

     Και όλοι συνεννοούνται αμέσως, χωρίς παρερμηνείες γιατί η πειθαρχία δεν αφήνει περιθώρια ασυνεννοησίας.

     Η εκπαίδευσή μας περιλαμβάνει, κατ' αρχήν, όλο το περιεχόμενο της Ιππικής Δεξιοτεχνίας αλλά και την Υπερπήδηση Εμποδίων, με τους κανόνες, ασφαλώς, της Φυσικής Ιππικής!

     Στόχος μας είναι η γρήγορη κατάληξη του μέλλοντος Εφιπποτοξότου σε ένα άριστο "κάθισμα" το οποίο θα συντελέσει στον ασφαλέστερο ταχύ καλπασμό χωρίς την ανάγκη της χρήσεως  χειρών, ηνιών και στομίδος!

     Kατά την Υπερπήδηση Εμποδίων οι μαθητές μας υπερπηδούν τόσο τα χαμηλά (0.60cm) όσο και τα υψηλότερα εμπόδια χωρίς χρήση αναβολέων και χωρίς στήριξη επί των ηνιών, υπό εντελώς ελεύθερη και φυσική ισορροπία και κάθισμα.

     Μπορεί το κυρίως αντικείμενό μας να είναι η Πολεμική Τέχνη της Έφιππης Τοξοβολίας αλλά όλοι μας κατέχουμε τα μυστικά της Ιππικής Δεξιοτεχνίας αλλά και της Υπερπηδήσεως Εμποδίων τα οποία είναι απαραίτητα για την διαμόρφωση ενός πλήρους πλαισίου ιππικής δεξιότητος.

     Η Ιππασία είναι μια βαθύτατα αντιδημοκρατική δραστηριότητα που απαιτεί αριστοκρατική συνείδηση, αποφυγή βίας, αλληλοσεβασμό,  συλλογική συνέπεια και συνεργασιμότητα, θετική ομαδικότητα και άριστη επικοινωνία, στοιχεία πόρρω απέχοντα της τυραννικής (κατά Πλάτωνα) ιδιοσυστασίας της δημοκρατίας! Και το μάθημά μας γίνεται για να ωφεληθούμε ιππευτικά και όχι να τυραννιστούμε ...δημοκρατικά!

     Αντίθετα απ΄ό,τι μπορεί να φαντασθεί κάποιος , για τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" η Ιππική και, κυρίως, η Ιππασία, διδάσκεται σε εξωτερικές διαδρομές περισσότερο απ΄ ό,τι στο Ιππευτήριο.

     Οι εξωτερικές μας περιιπεύσεις επιλέγονται σε ειδικά δρομολόγια μέσα στη Φύση, έτσι που στο τέλος κάθε διαδρομής ο μαθητής να έχει προσλάβει όσο το δυνατόν περισσότερες διευθυντικές ικανότητες, απολαμβάνοντας την μέθεξή του με το τοπίο.

     Και, αντιθέτως απ΄ ό,τι εφαρμόζουν όλες οι Σχολές Έφιππες Τοξοβολίας παγκοσμίως, οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" εκπαιδεύουν τους Έλληνες Εφιπποτοξότες στην Έφιππη Τοξοβολία και σε υπαίθριο περιβάλλον εκτός Ιππευτηρίου με ελεγχόμενη, δεδομένη, καλπαστική διαδρομή!

     Για τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" η Έφιππη Τοξοβολία δεν είναι ένα τυποποιημένο "game" αλλά μία πραγματική πολεμική τέχνη η οποία πρέπει κατά την διδασκαλία της να βιώνεται ρεαλιστικά από όποιον πρόκειται να την ασκήσει.

     Γι αυτό και όλοι οι μαθητές μας καλούνται να εκπαιδευθούν υπό ρεαλιστικά σενάρια στο ύπαιθρο, ανεξαρτήτως διαμορφώσεως εδάφους, όπως και υπό πραγματικές συνθήκες μάχης! 

    

     Το πρόγραμμα Ιππευτηρίου ενός μαθήματος θα ολοκληρωθεί με αποθερμαντικές ασκήσεις των, πάντοτε συντεταγμένων, μαθητών, αλλά και των Ίππων.

Και πάλι πίσω στον σταύλο

     Η Ιππασία αρχίζει και τελειώνει στον Σταύλο! Μετά το κυρίως μάθημα στο Ιππευτήριο, οι μαθητές θα αφιππεύσουν (και όχι έφιπποι, όπως  λάθος συνηθίζεται...), θα χαλαρώσουν το έποχο, θα αποθερμάνουν και θα ξεϊδρώσουν σε βάδην ρυταγώγηση επί του στίβου τους Ίππους τους, βγάζοντάς τους και πάλι εν σειρά συντεταγμένους για να τους οδηγήσουν στον χώρο πλυσίματος.

     Η δική μας διδασκαλία θεωρεί τον ίδιο τον Σταύλο ως το βασικό "κύτταρο" της Ιππικής. Έτσι, εμπνέουμε τους μαθητές μας να επιτελούν μόνοι τους και χωρίς προσφυγή στα "χέρια" του σταυλίτη, όλες τις απαραίτητες εργασίες ώστε ο Σταύλος μας να είναι το "καθρέφτισμα" της ιππικής αντιλήψεώς μας. Στον Σταύλο μας θέλουμε την ύπαρξη του σταυλίτη μόνον ως απαραίτητου ...διακοσμητικού στοιχείου και τους μαθητές μας να τον ...ξεκουράζουν!

     Το κέφι, το χαμόγελο και η άμεση ανταπόκριση των μαθητών μας στην υπηρέτηση της καθαριότητος και της υγιεινής του Σταύλου, για μας είναι τα πρώτιστα κριτήρια για την βαθμολόγηση ενός μέλλοντος ικανού Ιππέως. Αξίζει κανείς να είναι παρών όταν ο Εκπαιδευτής ζητά "εθελοντή" για κάποια δουλειά στο Σταύλο και σηκώνονται ...όλοι μαζύ οι μαθητές για να ανταποκριθούν στην εκάστοτε ανάγκη!

     Μετά την Ιπποκομία επανασταυλισμού, μια προσεκτική διαδικασία πλυσίματος, στεγνώματος, καθαρισμού των οπλών και γενικής επιθεωρήσεως του Ίππου, κάθε μαθητής οδηγεί τον Ίππο του στην, πάντα καθαρή και καλά αερισμένη, φάτνη του για διανυκτέρευση, φιλοφρονώντας τον με κάποιο μικρό "έδεσμα" που όλοι φροντίζουν να έχουν μαζύ τους.

Απολογισμός

     Βασικός θεσμός της εκπαιδεύσεώς μας είναι ο "Κύκλος", δηλαδή η απο-ενημέρωση, ή, ο απολογισμός του έργου ημέρας.

     Είτε στην Προπόνηση της Παραδοσιακής Τοξοβολίας, είτε μετά από μία εκπαιδευτική ημερίδα Ιππασίας, όλοι οι μετασχόντες θα συγκεντρωθούν κυκλικά και θα εκφράσουν, όχι τον ενθουσιασμό τους αλλά τα παράπονα και τις ενστάσεις τους (κυρίως προς το πρόσωπο του Εκπαιδευτού ή προς το εφαρμοσθέν πρόγραμμα) ώστε να βελτιωθούν τα όποια κακώς κείμενα την επομένη φορά. 

     Αυτό μας απαλλάσσει από τις γνωστές "γκρίνιες" και "προστριβές" οι οποίες είναι ευρύτατα διαδεδομένες σε ομάδες συνεργαζομένων προσώπων.  

Σεμινάρια

     Η εκπαίδευση των μαθητών μας συμπληρώνεται με δωρεάν σεμιναριακές ημερίδες οι οποίες τους προσφέρονται ως επιτομές γνώσεων και αναπτύξεως δεξιοτήτων από ειδικευμένους περιοδικούς συνεργάτες, οι οποίοι προσκαλούνται για τον συγκεκριμένο σκοπό στον προπονητικό μας χώρο.

     Στα δωρεάν προσφερόμενα σεμινάριά μας είναι όλοι ευπρόσδεκτοι, ακόμη και μη μαθητές ή Μέλη μας, αφού η γνώση δεν μπορεί να αποτελεί προνόμιο ολίγων αλλά κάθε ενδιαφερομένου και η "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ" θεωρεί ότι όλοι, ανεξαιρέτως, οι "Άνθρωποι" της Ελληνικής Ιππασίας έχουν δικαίωμα στη βελτίωσή τους.

Όλες οι φωτογραφίες απεικονίζουν μαθητές μας

απολύτως αρχαρίους.

Οι μαθητές μας έχουν στη διάθεσή τους
το επίσημο εκπαιδευτικό εγχειρίδιο της Ομάδος μας,
την ηλεκτρονική βιβλιοθήκη της Ομάδος μας,
ένα επαρκώς πληροφοριακό διαδικτυακό ιστότοπο  
και εποπτικά μέσα διδασκαλίας (ανατομικά μέρη, σκευή κλπ)
που χρησιμοποιούνται κατά την πρόοδο της εκπαιδεύσεώς τους.

Για περισσότερες πληροφορίες εδώ και στο 6977764737.

ΜΕ ΜΗΔΕΝΙΚΟ ΔΕΙΚΤΗ ΑΤΥΧΗΜΑΤΩΝ!

Ενδεικτικό "λεύκωμα" φωτφιών από την εκπαίδευσή μας εδώ

Η «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» ΚΑΙ ΟΙ «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ» ΣΤΗΝ “IEFIMERIDA”

Η «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» ΚΑΙ ΟΙ «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ»

ΣΤΗΝ “IEFIMERIDA”

Έλληνες Κένταυροι:

Η αναβίωση μιας αρχέγονης πολεμικής τέχνης

  Η ιστορία των έφιππων τοξοτών χάνεται στα βάθη των αιώνων. Ήταν η πρώτη εκδήλωση «πυρός και κινήσεως» στην παγκόσμια ιστορία των πολέμων, μια τακτική που σφράγισε την καθημερινότητα πολλών λαών, συμπεριλαμβανομένων και των αρχαίων Θρακών και Κρητών. Σήμερα μπορεί να εξακολουθεί να είναι πολεμική τεχνική, αλλά έχει εξελιχθεί σε μια ψυχοπνευματική-φυσικοθεραπευτική αγωγή που, στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, βοηθάει στην πνευματική και σωματική ισορροπία όποιου ασχοληθεί μαζί της. Ο Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης είναι ο άνθρωπος που πριν από μερικά χρόνια την αναβίωσε στην Ελλάδα. Ίδρυσε την Ελληνική Εφιπποτοξοτική Εταιρία, μία μη κερδοσκοπική εταιρία παραγωγής πολιτισμού, η οποία κατάφερε όχι μόνο να ξεχωρίσει αλλά και να κερδίσει και το πρώτο βραβείο στο τελευταίο πρωτάθλημα τοξευτικής επίδειξης στην Κορέα. Σήμερα η ομάδα αποτελείται από 220 επίσημα μέλη, είναι πιο δυνατή από ποτέ και όλα αυτά που έχει πετύχει είναι θαυμαστά. Μόνη της, χωρίς τη βοήθεια του κράτους και χωρίς  επιδοτήσεις. Συναντήσαμε τον Αριστοτέλη Καλέντζη στο σπίτι του, χωμένο ανάμεσα σε εκατοντάδες βιβλία και με τα τέσσερα σκυλιά του να κυκλοφορούν τριγύρω, και μας εξήγησε πώς είναι να κάνεις το όραμά σου πραγματικότητα. Με ό,τι δυσκολία αυτό συνεπάγεται…

 

Τι είναι η έφιππη τοξοβολία;

Είναι προπομπός των αρμάτων μάχης του πυρός και κινήσεως στην παγκόσμια στρατηγική. Οι λαοί της στέπας μας δίδαξαν -μαζί με τους Θράκες και τους Κρήτες εφιπποτοξότες- ότι καβαλώντας ένα άλογο και κρατώντας ένα τόξο στο χέρι, μπορείς να δρασκελίσεις μεγάλες αποστάσεις και να καταφέρεις στρατιωτικούς στόχους. Πρόκειται για αρχέγονη πολεμική τέχνη που αν επεκταθεί στη σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να παραγάγει έναν χαρακτήρα ισορροπημένο και διανοητικά και σωματικά. Είναι τέχνη με πάρα πολλές παραμέτρους. Προϋποθέτει να καλπάζεις, να αντιλαμβάνεσαι πότε τα τέσσερα πόδια του αλόγου είναι στον αέρα και εκείνη τη στιγμή να εξαπολύεις το βέλος και να βρίσκεις στόχο. Όλη αυτή η σύνθεση των παραμέτρων σε κάνει πάρα πολύ εναργή χαρακτήρα. Αυτή την τέχνη την πήραν δύο μεγάλες σχολές, η Ogasawara των Ιαπώνων και η Ούγγρικη Kassai και την εξέλιξαν σε πλήρη ψυχοπνευματική-φυσικοθεραπευτική αγωγή. Μέσω της τέχνης αυτής, προσπαθούμε να ισορροπήσουμε σωματικά και πνευματικά. Προϋποθέτει άσκηση πνευματική, αυτοπειθαρχία και σωματική εγρήγορση.

Πότε δημιουργήθηκε η εφιπποτοξοτική εταιρία στην Ελλάδα;

Η εταιρία δημιουργήθηκε πριν 3 χρόνια, κάτω από πολύ περίεργες συνθήκες. Προσωπικά άρχισα να ιππεύω όταν ήμουν 48 ετών. Είχα βάλει, βλέπεις, ένα στοίχημα με τον εαυτό μου να μην πεθάνω πριν επικοινωνήσω με ένα άλογο, το οποίο είναι 10 φορές ισχυρότερο από εμένα και δεν θα μπορούσα να του επιβληθώ με τη βία παρά μόνο με μια ευγενική προσέγγιση. Πρόκειται και πάλι για μια πνευματική δοκιμασία. Το πρώτο πράγμα που διαπίστωσα όταν ξεκίνησα το «άθλημα» ήταν ότι αυτό που διδάσκεται στην Ελλάδα ως ιππασία είναι μια μεγάλη απάτη, σχεδιασμένη από ανθρώπους που ούτε την αγαπούν ούτε την ξέρουν, και έτσι άρχισα να ταξιδεύω. Βρέθηκα, λοιπόν, στην Ουγγαρία, μια χώρα με μακρά ιππική παράδοση και εκεί άκουσα πως κάπου κοντά βρισκόταν ένας τρελός που καβαλάει άλογα και τοξεύει, και λέω: «Αφού είναι τρελός θα πάω να τον δω». Πήγα τον είδα, τον αγάπησα,  αγάπησα αυτό που έκανε, μαθήτευσα κοντά του και τον εκπροσώπησα στην Ελλάδα για έξι χρόνια. Μιλάω για τον Λάιο Κασσάι που είναι παγκόσμιος πρωταθλητής της έφιππης τοξοβολίας και έχει τρία βραβεία Guinness, κάθε χρόνο σπάει το περσινό του ρεκόρ. Τον είχα καλέσει μάλιστα στην Αθήνα, όταν η Ελληνική Ομοσπονδία Τοξοβολίας μού είχε αναθέσει την οργάνωση της τελετής ενάρξεως των πανευρωπαϊκών αγώνων του 2006. Ο δάσκαλός μου ήρθε και όταν έφυγε κάναμε την πρώτη ομάδα έφιππης τοξοβολίας στην Ελλάδα. Μετά από τρία χρόνια ιδρύθηκε η εταιρία γιατί διαπιστώσαμε ότι το ενδιαφέρον του κόσμου ήταν πολύ μεγάλο. Σήμερα απαριθμούμε περίπου 220 μέλη τα οποία λειτουργούν πολύ ωραία, είμαστε μια μεγάλη οικογένεια, διασκεδάζουμε, γελάμε, συζητάμε, καβαλάμε, τοξεύουμε, χωρίς πρωταθλητικές απαιτήσεις. Πήραμε, όμως, το πρώτο βραβείο σε παγκόσμιο πρωτάθλημα τοξευτικής επιδείξεως φέτος στην Κορέα, αφήνοντας πίσω μας 31 χώρες. Δεν ήταν κάτι που το επιδιώξαμε, ήρθε από μόνο του. Δεν αρεσκόμαστε στον πρωταθλητισμό, θέλουμε μια δια βίου άθληση, να φτάσουμε 200 ετών και να ιππεύουμε.

Γιατί η ιππασία στην Ελλάδα συνδέεται με ανώτερα κοινωνικά στρώματα;

Αυτό είναι ένα πολύ δυσάρεστο φαινόμενο που συμβαίνει μόνο σε υποανάπτυκτες χώρες, όπως την Ελλάδα επί παραδείγματι. Εδώ, λοιπόν, υπάρχει μία κάστα ανθρώπων με επικεφαλής τον κύριο Μυτιληναίο που θέλουν τα αλογάκια για τα παιδάκια τους. Η δική μας άποψη είναι ότι τα αλογάκια είναι κοινωνικό αγαθό, αλλιώς γίνονται αρρωστημένο προϊόν. Για τον λόγο αυτό ακριβώς δεν εισπράττουμε και χρήματα. Είμαστε μη κερδοσκοπικός οργανισμός και φροντίζουμε όσες υπηρεσίες παρέχουμε να είναι δωρεάν. Μη φανταστείτε ότι έχουμε μεγάλα έξοδα, τα άλογα έχουν περιορισμένα έξοδα για τη συντήρησή τους. Δεν είναι πάντως ακριβά τα πράγματα, ακριβά γίνονται όταν έχουμε συμπλέγματα. Έχουμε δύο άλογα, τα οποία χρησιμοποιούμε στην εκπαίδευση, τα φροντίζουμε και τα αγαπάμε.

Πού βρίσκονται οι εγκαταστάσεις σας;

Είμαστε υπό μετακίνηση αυτό τον καιρό. Προς το παρόν είμαστε ακόμη στο Μαρκόπουλο *, σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο. Οι προπονήσεις μας γίνονται ανεξαρτήτως καιρού σε υπαίθριο χώρο. Με βροχή και χιόνι. Αν δεν υπάρχουν σωρητομελανίτες, νέφη κατακορύφου αναπτύξεως, που παράγουν ηλεκτρικά φαινόμενα, τα οποία είναι επικίνδυνα, εμείς προπονούμαστε. Στην Ουγγαρία οι προπονήσεις γίνονται στους -20ο μέσα στο χιόνι. Οι προπονήσεις γίνονται 2 φορές κάθε εβδομάδα, Σάββατο και Κυριακή. Η προπόνηση της σπαθασκίας γίνεται μόνο Κυριακή.

Τι είναι η σπαθασκία;

Διδάσκουμε μεσαιωνική σπαθασκία εδάφους. Από Σεπτέμβρη που θα καθιερωθεί το αμιγώς στρατιωτικό μας πρόγραμμα (γιατί είμαστε στρατιωτική ομάδα, όχι αθλητική) θα ξεκινήσουμε έφιππη ξιφασκία.

Τι χρειάζεται για να γίνει κανείς μέλος;

Γίνεσαι μέλος συμπληρώνοντας απλά μία αίτηση. Δεν χρειάζεται να έχεις κάποια ειδική γνώση, όλοι ξεκινούν ως αρχάριοι. Κανείς δεν είναι δάσκαλος, ακόμη και εγώ νιώθω κάθε φορά αρχάριος. Ο μικρότερος μαθητής μας είναι 5 χρονών και ο μεγαλύτερος 76. Η ιππασία δεν έχει ηλικία. Το παιδί, είναι καταπληκτικό, έχει μια προσαρμοστικότητα και μία ευπλαστότητα που το κάνουν να τα καταφέρνει πολύ καλά. Μάλιστα, έχουμε ένα σύστημα να παίρνουμε οδηγίες από το ιαπωνικό μοναστήρι της Ογκασαβάρα και οι ασκήσεις που ακολουθούμε βοηθούν τον αρχάριο να μυηθεί με τον καλύτερο τρόπο στην τέχνη αυτή.

Μιλήστε μας για το σύστημα που χρησιμοποιείτε.

Αν θες να γίνει αθλητής επιδόσεων στην τοξοβολία, επιβάλλεται να ρίχνεις από απόσταση 20 εκατοστών για τρία χρόνια. Κάνουμε βέβαια και ασκήσεις: ρίχνουμε οκλαδόν, τρέχοντας, με το ένα πόδι κ.λπ. Η προπονητική μας είναι ευτυχής διαδικασία που μας ανταμείβει μετά από κάθε συνεδρία. Θέλει όμως υπομονή. Στην Ελλάδα που όλοι βιάζονται να γίνουν κάτι δυσανασχετούν. Λένε: «Μα 20 εκατοστά για τρία χρόνια, πολλά δεν είναι;». Όμως δεν είναι. Τούρκοι, Κινέζοι και Ιάπωνες ρίχνουν από αυτή την απόσταση για πέντε χρόνια. Τα ελληνόπουλα έχουν πολλές δυνατότητες, δεν πρέπει όμως αυτό να τα κάνει να προτρέχουν.

Τι έξοδα θα έχει κάποιος που θα θελήσει να ασχοληθεί με την έφιππη τοξοβολία;

Τυπικά παρέχουμε εξοπλισμό στον αρχάριο για 15 μαθήματα. Πρακτικά όμως τους τα παρέχουμε εφ’ όρου ζωής γιατί δεν θέλουμε να υποχρεώσουμε τα μέλη μας να αγοράζουν από εμάς πράγματα, να μας βλέπουν ως εμπόρους. Αν κάποιος θελήσει πάντως να αποκτήσει το δικό του εξοπλισμό, ένα τόξο κοστίζει περίπου 150€ και κάθε βέλος από 8 μέχρι 10€. Προμηθευόμαστε τόξα από τον οργανισμό Kassai.

Ποιο είναι το βεληνεκές των τόξων που χρησιμοποιείτε;

Τα τόξα είναι ουσιαστικά μηχανισμοί αποθηκεύσεως μυϊκής ενέργειας του ατόμου και μετατροπής της σε βλητική ενέργεια. Κάθε χρήστης, λοιπόν, χρησιμοποιεί τόξο ανάλογο της μυοσκελετικής του δομής.  Όσο χρησιμοποιείς το τόξο, τόσο δυναμώνεις και ανεβάζεις τις λίβρες του. Υπάρχουν βέβαια διαφορετικά μεταξύ τους τόξα. Το βεληνεκές εξαρτάται από το λιβράζ του τόξου, το άνοιγμα που θα κάνεις, το είδος του βέλους που θα χρησιμοποιήσεις και την πυκνότητα της ατμόσφαιρας. Τα δικά μας τόξα βάλουν συνήθως σε απόσταση μέχρι 60 μέτρα.

Ποιες είναι οι δράσεις του συλλόγου;

Γενικά ο σύλλογός μας είναι δραστήριος, πέρα από την εκπαίδευση νέων μελών, κάνουμε διάφορες εκδηλώσεις και προσφάτως αρχίσαμε μία συνεργασία με τους μαθητές του τμήματος ΤΕΦΑΑ του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Θεωρώ ότι τα παιδιά αυτά θα επωφεληθούν αρκετά από τις συναντήσεις μας, ειδικά όσον αφορά τη καλλιέργεια της αυτοσυγκέντρωσής τους. Κάνουμε επίσης πάρα πολλές εξορμήσεις με το σύλλογο. Ο σκοπός τους είναι να κατανοηθεί καλύτερα η ιππασία, ο τρόπος ζωής. Φτάσαμε μέχρι και τη Μογγολία, όπου και καθίσαμε ένα μήνα για να κάνουμε ιππική αρχαιολογία. Οι Μογγόλοι είναι λαός με τεράστια ιππική παράδοση και το διαπίστωνες όταν έβλεπες τετράχρονα παιδάκια να καβαλούν άλογα και να καλπάζουν 100 χιλιόμετρα, χωρίς σέλα, για να πάρουν ένα κύπελλο.

Είναι επικίνδυνο άθλημα η έφιππη τοξοβολία;

Έχουμε μηδενικό δείκτη ατυχημάτων και τραυματισμών γιατί ό,τι κάνουμε γίνεται προσεκτικά και μελετημένα. Και δεν παίρνουμε τα μέτρα προφυλάξεως που παίρνουν οι δυτικοί λαοί στην ιππασία, θώρακες, καπέλα κ.λπ., δεν μας χρειάζονται.

Ποιες οι σχέσεις σας με τη σχολή Kassai;

Προσφάτως εγκαταλείψαμε τον οργανισμό Kassai γιατί τα μέλη στην Ελλάδα αποφάσισαμε να κάνουμε κάτι περισσότερο προσαρμοσμένο στη δική μας παράδοση, κάτι πολύ καλό, διαγράφοντας το δικό μας δρόμο. Έτσι, από τον περασμένο Γενάρη πάψαμε να είμαστε Κένταυροι Kassai και γίναμε Έλληνες Κένταυροι. Διατηρούμε άριστες σχέσεις με τον οργανισμό Kassai, απλά θέλουμε να κάνουμε ένα πείραμα, ένα αμιγώς δικό μας εγχείρημα. Θέλουμε να αναβιώσουμε τις παραδόσεις των Ελλήνων εφιπποτοξοτών της Κρήτης και της Θράκης. Ιστορικά οι Κρήτες προηγούνται των Θρακιωτών και χρονολογούνται περίπου την προχριστιανική περίοδο. Οι τελευταίοι Έλληνες τοξοβολητές, ξεχασμένοι από την ιστορία, είναι οι Έλληνες στρατιώτες της Δύσης. Υπήρξαν σώμα μισθοφόρων που συνεργαζόταν κυρίως με τους Ενετούς εναντίων των Οθωμανών, σε αυτό το ειδικό σώμα που δίδαξε για πρώτη φορά την τακτική του ελαφρού ιππικού. Αυτοί οι στρατιώτες στη συνέχεια έφτιαξαν δικά τους μπουλούκια και κατάφεραν να απελευθερώσουν ελληνικά εδάφη, πολύ προ του 1821. Αυτοί ήταν οι τελευταίοι εφιπποτοξότες και αυτή είναι μια σημαντική παράδοση που προσπαθούμε να κρατήσουμε ζωντανή.

Ποια η σχέση σας με την Ελληνική Ομοσπονδία Ιππασίας;

Δεν έχουμε καλή σχέση με την Ελληνική Ομοσπονδία Ιππασίας, η οποία δεν μας θέλει. Δεν μας θέλει γιατί εισάγουμε καινά δαιμόνια. Λέμε: Δεν επιτρέπεται να ανέβεις στο άλογο με μαστίγιο και σπιρούνια. Δεν μπορώ να θεωρώ το άλογο φίλο μου και να του γυρίζω μία καμτσικιά για να κάνει αυτό που θέλω. Αν δεν θέλει να κάνει αυτό που του ζητάω, θα το σεβαστώ. Εμείς θεωρούμε την ομοσπονδία βιαστές των αλόγων και πράγματι, αν σκεφτείς τα τόσα ατυχήματα που έχουν, οφείλονται στη συμπεριφορά τους προς τον ίππο. Για εμάς το άλογο είναι σύντροφος, συνεργάτης, γι’ αυτό και δεν έχουμε ατυχήματα.

Θα ήταν καλό να γίνει ολυμπιακό άθλημα η έφιππη τοξοβολία;

Σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να γίνει η τέχνη μας ολυμπιακό άθλημα. Και στην τελική, τι σημαίνει αυτό;  Υπήρχε έφιππη τοξοβολία την Αρχαία Ολυμπία; Μάλλον εννοείς, κοκακολικό άθλημα! Δεν είναι χόκεϊ η έφιππη τοξοβολία, δεν γουστάρουμε τους Αμερικάνους και την κόκα κόλα, προτιμούμε ούζο και ρετσίνα, αντ’ αυτού!

Πείτε μας δύο λόγια για το βιβλίο που εκδώσατε.

Το βιβλίο γράφτηκε σε περίοδο 6 χρόνων. Χρειάστηκε να το γράψουμε αρχικά ως εγχειρίδιο διδασκαλίας για εμάς τους ίδιους. Γενικότερα, ωστόσο, δεν υπάρχει βιβλίο ιππασίας στα ελληνικά αυτή τη στιγμή. Υπάρχουν μόνο κάποια παλιά βιβλία γραμμένα από στρατιωτικούς. Το βιβλίο αυτό είναι το πρώτο φυσικής ιππασίας που γράφεται στην ελληνική γλώσσα και το έχει μεταξύ άλλων επαινέσει ο κορυφαίος ιππίατρος στην Ελλάδα, ο Αντικατζίδης. Βασικός σκοπός της φυσικής ιππασίας και κατά προέκταση του βιβλίου είναι να διδάξει πώς θα φέρει τον άνθρωπο κοντά στο άλογο και όχι πώς θα καταστήσει το άλογο υποχείριο του ανθρώπου. Το σύγγραμμα αυτό είναι ακόμη μία αφορμή για να μας μισήσει περισσότερο η ομοσπονδία, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς.

Ποια η σύνδεση των Κενταύρων της ελληνικής μυθολογίας με εσάς;

Η παράδοση των Κενταύρων είναι μία απεικόνιση της σχέσης του ανθρώπου με το άλογο. Ο ακριβής ορισμός της τελείας ιππεύσεως. Στην Ουγγαρία υπάρχει ένα ρεύμα Κενταυριστών οι οποίοι πιστεύουν πως οι Κένταυροι πραγματικά υπήρχαν, ως πλάσματα. Αναφέρομαι σε έναν δραστήριο οργανισμό που έχει εκδώσει βιβλιογραφία με αναλύσεις - ακόμη και ανατομικές μελέτες πειραματικής αρχαιολογίας για τον κένταυρο. Ο Χείρων υπήρξε δάσκαλος, εξαίρετος τοξότης και γιατρός. Η έφιππη τοξοβολία δίνει μεγάλη αξία στην ψυχοσωματική ισορροπία των μελών της. Εμείς το διαπιστώνουμε και στα ίδια μας τα μέλη, τα οποία έρχονται με διάφορες νευρώσεις που δημιουργεί ο σύγχρονος τρόπος ζωής και τις ξεπερνούν σε πάρα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.

Τι είναι το άλογο για εσάς;

Το άλογο έχει ένα μεταφυσικό χαρακτήρα ως ον. Μας παραπέμπει σε δρόμους που τους έχουμε μέσα μας, αλλά δεν τους έχουμε ανακαλύψει. Το άλογο μάς συνδέει με ένα βαθύτερο παρελθόν με ένα μοναδικό τρόπο. Πάνω στη ράχη του αλόγου, όπως λέει και το Κοράνι, χτίστηκε η ανθρωπότητα. Αυτό κουβάλησε τα πράγματά μας και αυτό ήταν ο σύντροφός μας. Η απώλεια του ζώου αυτού στη βιομηχανική εποχή είναι αβάσταχτη και μας δημιουργεί μια νοσταλγία. Κάποιοι παραποίησαν τη σχέση αυτή και το έκαναν μπιμπελό: το έδωσαν σε κάποιον να το φροντίζει, το καβαλούν και παίζουν για λίγο, το μαστιγώνουν και το παρατούν εκεί που το βρήκαν. Θυμάμαι, στις πρώτες μου προπονήσεις, δεν ήθελα με τίποτα να τραβήξω τα ηνία του αλόγου μου, μη τυχόν και το πονέσω, και αναγκαστικά έπεφτα εγώ κάτω. Το άλογο, βέβαια, πηδούσε από πάνω μου και δεν με τραυμάτιζε, όχι από καμία ευγένεια, μη με περάσεις για αφελή, το έκανε επειδή τα άλογα δεν πατούν σε επιφάνειες με τις οποίες δεν είναι εξοικειωμένα. Στην πράξη, όμως, αυτό το χαρακτηριστικό τους είναι μία προστασία για τον άνθρωπο. Δεν εξιδανικεύουμε το άλογο, είναι και αυτό ένα πλάσμα με τις φοβίες του, τα συναισθήματά και τα ένστικτα του. Δεν κινδυνεύουμε όμως από αυτό· το άλογο είναι ένα πλάσμα φυγής, δεν επιτίθεται όταν νιώσει απειλή.

Ποια η είναι σύνδεση της έφιππης τοξοβολίας με την ελληνική πραγματικότητα;

Βλέπεις έξω τι συμβαίνει. Η έφιππη τοξοβολία είναι ένα άθλημα με αξίες και ιδανικά. Η σχέση με τη φύση, η ανιδιοτέλεια, η αυτοσυγκέντρωση, η προσωπική βελτίωση, η αλληλεγγύη είναι αξίες της τέχνης αυτής που την καθιστούν διαμετρικά αντίθετη με την κρίση που συμβαίνει γύρω μας. Υπάρχει επίσης επικοινωνία και συλλογικότητα, μετά από κάθε προπόνηση κάνουμε ένα κύκλο και συζητούμε για τη μέρα μας, λέμε τα παράπονά του ο καθένας. Στην κοινωνία η επικοινωνία χάνεται. Ο εργαζόμενος φεύγει με το κεφάλι χαμηλά, βρίζει από μέσα του τον προϊστάμενο που τον μισεί και εκείνος αδιαφορεί. Αν η κοινωνία ήταν μια μεγάλη έφιππη τοξοβολία θα ήταν πολύ ευτυχέστερη.

Ένα σχόλιο ενός έφιππου τοξοβόλου για την κρίση;

Την παρακολουθούμε την κρίση. Ως σύλλογος, το έχουμε παραδεχτεί: τους θέλουμε όλους σουβλιστούς. Από εκεί και πέρα ο καθένας παίρνει θέση ως μεμονωμένο άτομο. Εγώ προσωπικά πηγαίνω στο Σύνταγμα μαζί με τον κόσμο, ως έφιππος τοξοβολητής, όμως, δεν μπορώ να βοηθήσω. Σε μια προηγούμενη διαδήλωση συνέλαβαν και έναν νεαρό με ένα τόξο, η αλήθεια είναι ότι πολύ τον χαρήκαμε!  Πολλοί στην ομάδα είπαν «Ο Αριστοτέλης θα’ ναι, πήρε το τόξο!»

Ποια θα είναι η επόμενη εμφάνιση των Ελλήνων Κενταύρων;

Φέτος θα πάμε ξανά στην Κορέα (23 με 28 Σεπτεμβρίου) και η αποστολή μας θα αναπαραστήσει κρητικά δρώμενα. Πρόκειται για ένα δρώμενο βασισμένο στους Κρητικούς χορούς και την παράδοση, συνδυασμένο με τοξοβολία ακριβείας.

Το βιβλίο του Αριστοτέλη Καλέντζη υπάρχει για αγορά στο http://horsebackarcherygr.blogspot.com/2011/01/h-e.html

Πληροφορίες για την Ελληνική Έφιππη Τοξοβολία και για επικοινωνία στο:

http://www.horsebackarcherygr.com/

Συνέντευξη: M.Hulot και Διονύσης Ανεμογιάννης  

 

 

Ο Γενάρχης ÁRPÁD διασχίζει τα Καρπάθια.

ΣΥΝΑΨΗ ΟΥΓΓΡΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

[Με αφορμή πολλές ανακρίβειες που διαβάσαμε προσφάτως για τους Ούγγρους]

     Για όλους εμάς που συνδεθήκαμε με την Ουγγαρία και τον λαμπρό Πολιτισμό της, μέρος του οποίου αποτελεί και η Έφιππη Τοξοβολία και ο Οργανισμός "KASSAI" , είναι σημαντικό να γνωρίζουμε μία σύναψη της Ούγγρικης Ιστορίας και της "διαδρομής" ενός Λαού, όπως ο Ουγγρικός, ο οποίος , αν και παραμένει σχεδόν άγνωστος λόγω της δυσκολίας της γλώσσας του , εν τούτοις εκπλήσσει με την γενναιότητα και τα επιτεύγματά του!

    Στ' αλήθεια, για όποιον ποτέ ξεκίνησε να μελετά την Ουγγρική γλώσσα θα διεπίστωσε την βαθειά ιδιοτυπία της που, από πλευράς δυσκολίας, φθάνει σε σημείο "σταυρολέξου για πολύ ...προχωρημένους". Αν σκεφθούμε, επί παραδείγματι, ότι οι Ούγγροι δεν χρησιμοποιούν την πρόθεση "από" όπως οι υπόλοιπες Εληνική ή λατινογενείς γλώσσες, αλλά το προσθέτουν διαφορετικό κάθε φορά στο τέλος της λέξεως στην οποία αφορά, τότε καταλαβαίνουμε ότι η Ουγγρική για έναν Ευρωπαίο είναι λίγο πιό εύκολη από τα ...Κινεζικά! Και εδώ έγκειται το ότι η Ουγγαρία ως Χώρα αλλά και ο Λαός της παραμένουν στη "σκοτεινή πλευρά" των παγκοίνως "γνωστών". Aς την γνωρίσουμε, λοιπόν, την αγαπημένη μας Ουγγαρία, μαθαίνοντας λίγα από την τεράστια Ιστορία της.

     Τα πλέον πρώιμα δείγματα ζωής στην περιοχή χρονολογούνται από το 10.000 π.χ.χ., είναι παλαιολιθικά και αποτελούν ευρήματα τα οποία ενετοπίσθησαν στη στενωπό του Δουνάβεως.

     Πρώτοι κάτοικοι αυτής της περιοχής ήσαν οι Κέλτες και οι Ιλλυριοί οι οποίοι, δύο χιλιάδες χρόνια πριν, ίδρυσαν εδώ έναν οικισμό τον οποίον ωνόμασαν ΑΚ-ΙΝΚ (=πλούσια νερά) λόγω των πολλών θερμών πηγών του.

     Τον 2ο αιώνα μ.χ.χ. η περιοχή, ως ρωμαϊκή κτήση, και υπό τον αυτοκράτορα Σεπτίμιο Σεβήρο αναβαθμίζεται σε αποικία, με 30.000 κατοίκους.

     Το 376 μ.χ.χ. η Ρώμη χάνει την κυριαρχία της σε αυτή την περιοχή η οποία παρακμάζει. Στο άλλοτε ΑΚ-ΙΝΚ και μετέπειτα ρωμαϊκό Ακούινκουμ αρχίζουν να εποικούν Σλαύοι αλλά και Γότθοι, Λογγοβάρδοι και Άβαροι, φυλές ιδιαιτέρως πολεμικές.

     Κατά τον ένατο αιώνα μ.χ.χ., πιθανώς, εμφανίζονται οι δύο ονομασίες οι οποίες, αργότερα, θα συνενωθούν και θα αποτελέσουν την ονομασία της πρωτεύουσας. Η αριστερή πλευρά του Δουνάβεως που αναπτύσσεται κατά προτεραιότητα ονομάζεται "Βούδα" (=σόμπα, σπίτι, εστία, θαλπωρή) ενώ η δεξιά "Πέστη" (=κόλαση, από την ύπαρξη πολλών σπηλαίων). Έτσι τα δύο τμήματα που κάποτε θα συνενωθούν σε μία πρωτεύουσα θα ονομασθούν "Βουδαπέστη".

     Το 896 μ.χ.χ. εμφανίζεται από την πλευρά των Ουραλίων μία πολεμική φυλή υπό τον γενάρχη ÁRPÁD  (δυναστεία), οι Μαγυάροι οι οποίοι καταλαμβάνουν την περιοχή εγκαθιστάμενοι σε αυτήν μονίμως.

Το πρώτο Ουγγρικό νόμισμα (970 μ.χ.χ.)

     Το 1001 μ.χ.χ. γίνεται η στέψη του πρώτου Ούγγρου Βασιλέως, του Στεφάνου. Με τις Σταυροφορίες καταφθάνουν και οι πρώτοι τεχνίτες και έμποροι από την Γερμανία. Αυτοί, εγκαθίστανται και στις δύο πλευρές του Δουνάβεως και από το σημείο αυτό αρχίζει η καταλυτική επίδραση των Γερμανών στην εξέλιξη και διαμόρφωση της μετέπειτα Ουγγαρίας. Αν προσέξει κανείς πολύ καλά τους σημερινούς Ούγγρους έχοντας υπ΄όψη του και το γερμανικό "πρότυπο" θα δει ότι αυτό ισχύει περισσότερο για τους σημερινούς Ούγγρους παρά για τους σημερινούς (εκφυλισμένους, εν πολλοίς...) Γερμανούς! Έτσι, αν και οι Μαγυάροι διέθεταν ήδη (8.500 χρόνια πριν από σήμερα) την δική τους εγχάρακτη γραφή (Rovás) υιοθετούν για καθαρά πρακτικούς λόγους την Λατινική και, αμέσως μετά, την Γερμανική η οποία παραμένει η επίσημη γλώσσα της Ουγγαρίας μέχρι το 19ο αιώνα (1836).

     Όμως, οι Ούγγροι δεν διέθεταν απλώς γραφή πριν από πολλούς άλλους Ευρωπαϊκούς Λαούς αλλά και Σύνταγμα! Το 1222 οι Ούγγροι αποκτούν τον πρώτο Καταστατικό Χάρτη (Σύνταγμα) πριν από όλους τους Ευρωπαϊκούς Λαούς , υπό την ονομασία "Χρυσόβουλον".

     Οι Μογγόλοι αρχίζουν να απειλούν την περιοχή με τη γνωστή επεκτατική τους διάθεση και στις 11 Απριλίου 1242, κατανικώντας τον στρατό του Βασιλέως Μπέλα IV καταλαμβάνουν κι ερημώνουν τόσο τη Βούδα όσο και την Πέστη. Μετά την απόσυρση των Μογγόλων από την περιοχή , ο Βασιλέας Μπέλα IV , το 1247, ανακηρύσσει ως πρωτεύουσα την Βούδα και την ορίζει ως έδρα του νέου κράτους των Μαγυάρων.

     Εν τω μεταξύ ο χριστιανισμός ο οποίος, ήδη από το 1000 μ.χ.χ., "εισέβαλε" στην περιοχή με την βάπτιση του Βασιλέως Στεφάνου, επιδρά στους Μαγυάρους και αλλοιώνει τα ήθη τους. Αυτό είναι κάτι για το οποίο οι Ούγγροι έχουν πλήρη συνείδηση μη συγχωρώντας ποτέ στους εαυτούς τους την απομάκρυνσή τους από τα πατρώα και παραμένοντας διακριτικά αποστασιωποιημένοι από την Εκκλησία, σε αντίθεση με τους αδελφούς τους Πολωνούς οι οποίοι δυναστεύονται από την Εκκλησία μη εννοώντας τον βαθύτερο παγκοσμιοποιητικό ρόλο της. Με την αρνητική επίδραση του χριστιανισμού και την έκπτωση του πολεμικού πνεύματός τους, το 1526, ο Ουγγρικός στρατός ηττάται από τους Οθωμανούς στη σφαγή του Μόχατς κι ενώ οι τοπικοί άρχοντες μαζύ με τον πληθυσμό εγκαταλείπουν την περιοχή, εδώ θα εγκατασταθεί ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν Ι με την αυλή του. Κατά την προσφιλή τακτική τους, οι Οθωμανοί πυρπολούν και την Βούδα και την Πέστη.

     Η συνολική κατοχή της περιοχής από τους Οθωμανούς διήρκεσε 150 χρόνια. Ευτυχώς, την οθωμανική επεκτατικότητα αντιμετώπισε επιτυχέστατα ο Πρίγκιψ Ευγένιος ο οποίος τους ανέκοψε τον δρόμο για την κατάληψη της Βιέννης και, βεβαίως, ολόκληρης της Ευρώπης! Το 1686 η Βούδα επανακτάται από τα ενωμένα Αυτοκρατορικά στρατεύματα και αρχίζει η κυριαρχία των Αψβούργων  στην Ουγγαρία, όπου, επί Αυτοκρατείρας Μαρίας-Θηρεσίας η περιοχή αναπτύσσεται ραγδαία κι εμπλουτίζεται με λαμπρά οικοδομήματα και δημόσια διοίκηση. Τόσο η Μαρία-Θηρεσία όσο κι ο Αρχιδούκας Ιωσήφ αφιερώνονται στον εκσυγχρονισμό της Βούδας και της Πέστης με θαυμαστά αποτελέσματα.

     Το 1867 στο πλαίσιο της εξισώσεως μεταξύ Βιέννης και και Ουγγαρίας, η Πέστη γίνεται η έδρα της Ουγγρικής Βουλής (εκεί υπάρχει ως σήμερα το Κοινοβούλιο) και πόλη στέψεως καθώς κι έδρα της Αυστρο-Ουγγρικής Μοναρχίας. μετά από 326 χρόνια ο πύργος της, απέναντι, Βούδας ξαναγίνεται ανάκτορο και ο Φραγκίσκος-Ιωσήφ στέφεται "Βασιλεύς της Ουγγαρίας".

     Το 1873 η Βούδα και η Πέστη, διοικητικώς, συνενώνονται στη μεγάλη, πια, πρωτεύουσα "Βουδαπέστη"και πάντοτε υπό την θετική επίδραση της Γερμανικής παιδείας η χώρα αποκτά "προσανατολισμό" βαρειάς βιομηχανίας με αποτέλεσμα, το 1896 (εκατό ολόκληρα χρόνια πριν την Αθήνα), η Βουδαπέστη να αποκτήσει το πρώτο Μετρό της ηπειρωτικής Ευρώπης το οποίο ωλοκληρώθηκε σε τρία μόλις χρόνια!

     Το 1916 τελείται η τελευταία στέψη Βασιλέως στην Ουγγαρία, με στεφόμενο τον Βασιλέα Κάρολο IV των Αψβούργων.

     Μετά την λήξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και την πτώση της Αυστρο-Ουγγρικής Μοναρχίας η Ουγγαρία υποχρεώνεται σε εξοντωτικές ταπεινώσεις από την αγέλη των "νικητών", ενώ η Βουδαπέστη μετατρέπεται σε έδρα μιας παρωδίας "σοβιετικής δημοκρατίας" η οποία καταρρέει μετά από 133 ημέρες.

     Το 1920 η Ουγγαρία εκβιάζεται να υπογράψει την απάνθρωπη "Συνθήκη του Τριανόν" την οποία ο Ουγγρικός Λαός ποτέ δεν απεδέχθη. Σύμφωνα με αυτή, η Ουγγαρία εκβιάστηκε να παραδώσει το 72% των εδαφών της στις όμορες Χώρες, ενεχυριάζοντας το 64% του πληθυσμού της που κατοικούσαν στις εκχωρούμενες περιοχές. Αυτό είχε τεράστιες επιπτώσεις στη ζωή του Ουγγρικού Λαού ο  οποίος είδε πολύ περισσότερο από το μισό των αδελφών του να διαχωρίζονται βίαια από τον εθνικό κορμό και να εξανδραποδίζονται, προς ικανοποίηση των εκδικητικών προθέσεων των, πάντοτε, ελεεινών "Συμμάχων". Η μισητή αυτή "συνθήκη" εξακολουθεί να ζωπυρώνει τον αλυτρωτισμό των σημερινών Ούγγρων οι οποίοι αγωνίζονται σταθερά για την αποκατάσταση του Δικαίου με την κατάργησή της και την επιστροφή προσφυγοποιημένων Ούγγρων και κατειλημμένων Ουγγρικών εδαφών στην Ουγγαρία. 

     Η Ουγγαρία παραμένοντας πιστή στην Γερμανική πλευρά δε διστάζει να εξέλθει στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, το 1941, στο πλευρό του εκλεγμένου Εθνικοσοσιαλιστή Ηγέτη Αδόλφου Χίτλερ! Ο μεν Αδόλφος Χίτλερ θα έχει έναν πιστό σύμμαχο στο "πρόσωπο" των Ούγγρων αλλά οι ίδιοι οι Ούγγροι, μετά την ατυχή έκβαση του πολέμου θα πληρώσουν και πάλι "ακριβά" αυτή την ιστορική επιλογή τους.

     Τον Φεβρουάριο του 1945 οι εγκληματικές σταλινικές ορδές, διψασμένες για εκδίκηση κατά του Ουγγρικού πληθυσμού, εισβάλλουν στη Βουδαπέστη δολοφονώντας τους κατοίκους της και λεηλατώντας ό,τι βρούν, όπως ακριβώς κάποτε οι Μογγόλοι και οι Οθωμανοί. Οι σοβιετικοί δολοφόνοι καταστρέφουν και πυρπολούν γέφυρες, μνημεία, ιστορικά κτήρια, πολιτιστικά αγαθά, ενώ επιδίδονται σε καταλήστευση των έργων τέχνης από τα μουσεία της που μεταφέρονται όλα στη Σοβιετική Ένωση.

     Το 1949 ολοκληρώνεται και τυπικά η κτηνώδης σοβιετική κατοχή με την αναγγελία (20 Αυγούστου) του οπερετικού "συντάγματος" της ..."Ουγγρικής Λαϊκής Δημοκρατίας"  που αποτελούσε ένα μαριονετικό κράτος-δορυφόρου των σοβιέτ.

     Το 1956 οι Ούγγροι, πάντοτε υπερήφανοι ως Λαός αν και υπόδουλοι στους σοβιετικούς, ξεσηκώνονται και αντιμετωπίζουν δυναμικά τα σοβιετικά άρματα μάχης, αψηφώντας το αιματηρό τίμημα! Διεξάγονται σκληρές οδομαχίες μέσα στη Βουδαπέστη τα ίχνη των οποίων διακρίνονται ακόμη και σήμερα στους τοίχους κτηρίων και σε μνημεία,  μέχρι στα μάρμαρα των τάφων του Νεκροταφείου Κerepesi (παγκόσμιο κέντρο ταφικής αρχιτεκτονικής και υπάιθριας μνημειακής γλυπτικής). Εκατόμβες θυμάτων από τα δολοφονικά σοβιετικά πυρά αλλά και πάμπολλοι Ούγγροι δραπέτες, παρά το τίμημα, ήταν ο απολογισμός εκείνης της παλλαϊκής εξεγέρσεως.

     Η Ουγγαρία απελευθερώνεται, τελικώς και από τον σοβιετικό ζυγότο 1989 μετά την οριστική κατάρρευση των σοβιέτ κι επανέρχεται στην κοινότητα των ελευθέρων κρατών με πρώτο πρωθυπουργό (μετά τις εκλογές του 1990) τον διακεκριμένο συγγραφέα και διανοούμενο Άρμπαντ Γκεντζ τον οποίο υπερεψήφισε ο πατριωτικός χώρος ο οποίος πάντα καθορίζει τις εξελίξεις ολόκληρης της Χώρας από καταβολής Ούγγρων.
    

  ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Η εξαιρετικώς σύντομη, αυτή, ιστορική αναδρομή είναι εντελώς "εισαγωγική" ώστε να καθορισθούν, απλώς, οι ιστορικοί "σταθμοί" του Ουγγρικού Λαού και της Χώρας. Έπονται , πολλές ακόμη αναφορές στο συγκεκριμένο θέμα.

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ!

Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ΓΟΝΑΤΙΣΜΕΝΗ
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ
ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΝΕ
ΟΙ ΕΝΣΤΟΛΟΙ ΠΡΑΙΤΩΡΙΑΝΟΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΤΟΥΣ!




ΟΙ ΕΝΣΤΟΛΟΙ ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΙ
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΟΤΙ
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ
ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΛΛΑΒΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ
ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΟΥΝ!

ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΝΑ ΟΔΗΓΗΘΟΥΝ
ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ
ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ
Η ΚΑΤΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ
KAI ME ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΗ
ΤΩΝ ΠΡΑΙΤΩΡΙΑΝΩΝ ΠΡΟΣΤΑΤΩΝ ΤΟΥΣ!

ΚΑΘΕ ΠΡΑΙΤΩΡΙΑΝΟΣ ΕΝΣΤΟΛΟΣ
ΠΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΑΠΟΜΕΙΝΕ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ
ΤΟΥΣ ΠΡΑΙΤΩΡΙΑΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ
ΤΩΝ ΠΡΟΔΟΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ!

ΚΑΘΕ ΠΡΑΙΤΩΡΙΑΝΟΣ
ΠΟΥ ΣΤΡΕΦΕΙ ΟΠΛΟ ΣΕ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΛΙΤΗ
ΕΙΝΑΙ Ο ΑΜΕΣΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΜΑΣ!

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ!

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ!

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΗΡ. ΚΑΛΕΝΤΖΗΣ

ΤΗΛ.: 6977764737

YΓ. 30ής Ιουνίου 2011 : Ο υπογράφων είναι υπερήφανος για όλους τους Συνασκουμένους της Ομάδος μας μιας και με τους πλείστους συναντηθήκαμε στους χθεσινούς φλεγόμενους δρόμους του κέντρου της μαρτυρικής Αθήνας. ιδιαιτέρως, όμως, θα ήθελα να εκφράσω τη συγκίνησή μου όταν χθες, την ώρα που η πλατεία Συντάγματος ήταν πνιγμένη στα χημικά και οι Πολίτες έδιναν απεγνωσμένη μάχη με τα πραιτωριανά κτήνη, χτύπησε το τηλέφωνό μου για να ακούσω από την άλλη άκρη την φωνή ενός Συνασκουμένου να με ενημερώνει ανάμεσα σε εκρήξεις ότι βρίσκεται στα σκαλιά της πλατείας, σε λίγο μπορεί να σιγήσει το τηλέφωνό του και ότι θα ήθελε να κλείσει θέση στο αυτοκίνητο της Ομάδος για να συμμετάσχει στη προπόνηση του Σαββάτου!! Λαμβανομένου υπ όψη του εξαιρετικώς ευαίσθητου της ιδιότητος του Συνασκουμένου, νοιώθω πολύ υπερήφανος για το ότι και Έλληνες μαχόμενους διαθέτουμε αλλά και ...Εφιπποτοξότες!