ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

    Την Παρασκευή, 20ή Μαίου 2011 στις 13.00 μ.μ. η Ουγγρική Πρεσβεία Αθηνών τιμά την Ημέρα των Ουγγρικών Ενόπλων Δυνάμεων σε πανηγυρική δεξίωση που διοργανώνεται στον Ελληνικό Ιππικό Όμιλο (Παράδεισος Αμαρουσίου).

     Η Ημέρα των Ουγγρικών Ενόπλων Δυνάμεων αποτελεί μνήμη της απελευθερώσεως της Ουγγαρίας από τον Οθωμανικό ζυγό

     Επίκεντρο του πανηγυρικού εορτασμού είναι η επίδειξη Έφιππης Τοξοβολίας και Εφίππων Πολεμικών Τεχνών για την οποία έχει επισήμως προσκληθεί η "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ" και η οποία, Τιμής ένεκεν, την ανέθεσε στον ιδρυτικό Εταίρο μας Εφιπποτοξότη Παντελή Αναστασόπουλο, ο οποίος θα την διεξαγάγει με Μέλη του αδελφού Συλλόγου "ΦΙΛΙΠΠΟΙ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ" του οποίου είναι επικεφαλής!

     Στη μεγάλη δεξίωση στην οποία είναι προσκεκλημένες όλες οι Διπλωματικές Αποστολές και σημαντικές προσωπικότητες, οι Έλληνες Εφιπποτοξότες τιμούμε τους αδελφούς Ούγγρους και την δική τους απελευθέρωση από τον Οθωμανικό ζυγό και δείχνουμε τον καλύτερο εαυτό μας στους προσκεκλημένους της δεξιώσεως και στην Α.Ε. τον Πρέσβυ κ.  Tóth József όπως επίσης και στον Ούγγρο Στρατιωτικό Ακόλουθο Lt. Col. Annus Zsolt oι οποίοι ευγενώς μας εκάλεσαν!

     Μεθαύριο, Παρασκευή, 20ή Μαίου 2011 στις 13.00 μ.μ. στον Ελληνικό Ιππικό Όμιλο (Παράδεισος Αμαρουσίου) σας περιμένουμε όλους να χαρούμε την Πολεμική Τέχνη μας, τους Εφιπποτοξότες μας, την υπέροχη Ούγγρικη φιλοξενία, τιμώντας την απελευθέρωση μιας φίλης Χώρας από έναν ξένο ζυγό!

Εφιπποτοξοτικά!

ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΠΛΑΓΙΟΒΑΔΙΣΤΗΣ   

     Εδώ ο Ίππος κι ο θρύλος γίνονται ένα! Τα μικρόσωμα δυνατά άτια της κρητικής γης, στο τόπο αυτό, ανακατεύονται  με τα μετεικάσματα του μύθου και της ονειροφαντασιάς για να μας πλησιάσουν με τη λεβεντιά και το καμάρι του αρματωμένου Σφακιανού... Στη Κρήτη ακόμη τα ονομάζουν "αραβάνια", "ραβάνια" ή "ραβανιάρικα", αλλά το ελληνικό τους όνομα είναι Πλαγιοβαδιστές! Για να τα συναντήσουμε πήγαμε ως τη νότια θαλασσογραμμή της Κρήτης και, πράγματι, μπορέσαμε να τα χαρούμε σ΄ ένα μοναδικό ιππικό πανηγύρι. Και κάναμε ένα μικρό αφιέρωμα στη μεγαλοσύνη τους για την τηλεοπτική εκπομπή του "EXTRA CHANNEL" με τίτλο "IΠΠΑΣΙΑ ή ΠΕΡΙ ΙΠΠΙΚΗΣ" το οποίο μπορείτε να το χαρείτε, αφού πρώτα χαρείτε τον τόπο στον οποίο αυτά τα άτια ζουν κι αναπνέουν το λιβυκό σιρόκο.

ΤΟ ΦΡΑΓΚΟΚΑΣΤΕΛΟ

     Πάνω από 600 χρόνια σε τούτη την απόμερη γωνιά της Κρητικής γης υψώνεται το ρημαγμένο σήμερα κάστρο, που το' χτισαν οι Βενετσιάνοι για να κρατούν σε υποταγή τους απροσκύνητους Σφακιανούς.Οι εκατοντάδες Έλληνες επισκέπτες που έρχονται για να χαρούν τη θάλασσα, το παρατηρούν με μια αδιαφορία που φτάνει συχνά στα όρια της αποστροφής, λες κι ασυναίσθητα συνεχίζουν την περιφρόνηση και την εχθρότητα που έδειξαν οι ντόπιοι στο φανέρωμα του.

     Ας ξαναθυμηθούμε την ιστορία του:

     Στα 1340 οι φεουδάρχες των Χανιών ζήτησαν από τη Βενετία να χτιστεί ένα φρούριο κοντά στην εκκλησιά του Αγίου Νικήτα, στα Σφακιά, για ν' ασφαλίσουν, απ' τις κουρσάρικες επιδρομές, τον ορμίσκο που βρίσκεται εκεί κοντά, μα προπαντός για να' χουν ένα στήριγμα στην «καταστολή των εξεγέρσεων» των κατοίκων της περιοχής. Η Γαληνότατη Δημοκρατία του Αγίου Μάρκου δεν είχε αντίρρηση στο χτίσιμο, μα δεν έδιδε τ' απαραίτητα χρήματα. Μπροστά όμως στην επιμονή των φεουδαρχών υποχώρησε και στα 1371 αποφασίστηκε η ανέγερση του φρουρίου.

     Έτσι, ξαφνικά, η άλλοτε ερημική περιοχή γίνηκε σωστό μελισσολόι. Οι Βενετσιάνοι έφεραν εργάτες και μαστόρους, πετροκόπους και κουβαλητάδες, κόσμο και κόσμο και τους έριξαν στη δουλειά. Άλλοι άνοιγαν θεμέλια; άλλοι κουβαλούσαν υλικά, άλλοι έκοβαν ξύλα. άλλοι έφτιαχναν ασβεστοκάμινα. Βιάζονταν να τελειώσω μιαν ώρα γρηγορότερα, γιατί φοβούνταν να μένουν σ' αυτό τον επικίνδυνο τόπο. Κι είχαν δίκιο να φοβούνται. Οι Σφακιανοί που ποτέ δεν κάθονταν με σταυρωμένα χέρια, κινήθηκαν και τώρα. Μόλις συνειδητοποίησαν τις προθέσεις των καταχτητών έκαμαν επιδρομή κι έσφαξαν αρκετούς. Οι απώλειες συμπληρώθηκαν και ταυτόχρονα πάρθηκαν ισχυρά μέτρα ασφαλείας: Στρατός φύλαγε όλη μέρα τους εργαζόμενους και το βράδυ όλοι έμπαιναν σε βάρκες, πήγαιναν στα καράβια που ήσαν στ' ανοιχτά αγκυροβολημένα και αυτά περνούσαν τη νύχτα.

     Μα οι Σφακιανοί με αρχηγούς τα έξι ηρωικά αδέρφια, τους Πατσούς, γκρέμιζαν τη νύχτα ό,τι οι Βενετσιάνοι έχτιζαν την ημέρα και συγχρόνως χαλούσαν τ' ασβεστοκάμινα. Πώς να χτιστεί έτσι το κάστρο που «ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν;».Οι καταχτητές τότε φέρανε πολύ στρατό, ζώσανε τον τόπο γύρω, μέρα νύχτα, και το κάστρο χτίστηκε. Σ' αυτό το διάστημα κατάφεραν κι έπιασαν τα έξι αδέρφια, τους Πατσούς, και τους κρέμασαν στους πύργους και στην είσοδο του φρουρίου...

     Μα η ιστορία του κάστρου δεν τελειώνει εδώ: Στα χρόνια της τουρκοκρατίας πέρασε, όπως ήταν φυσικό, στα χέρια των καινούριων καταχτητών κι εδώ ήρθε ο πρωτομάρτυρας της Λευτεριάς, ο Δασκαλογιάννης με τις 70 κεφαλές του σηκωμού και παραδόθηκε στους Τούρκους.Με δραματική λιτότητα το ιστορεί ο ριμαδόρος: «...Φτάνουν στο Φραγκοκάστελο και στον πασά ποσώνου, κι εκείνος δούδει τ' όρντινο κι ευτύς τσοι ξαρματώνου. Ούλους τσοι ξαμαρτώσασι και τσοι μπισταγκωνίζου και τότες δα το νιώσασι πως δεν ξαναγυρίζου...».

     Μα η μέρα που στάθηκε σφαδιακή για το κάστρο ήταν η 18 του Μάη του 1828. Εκείνη την ημέρα γίνηκε ολοκαύτωμα ο Χατζή Μιχάλης Νταλιάνης, ο Ηπειρώτης αγωνιστής, που συνεπαρμένος από τους αγώνες και τις θυσίες των προγόνων μας, ήρθε στο αιματόβρεχτο νησί μας με 100 καβαλάρηδες και 600 πεζούς, να βοηθήσει την επανάσταση που τρεμόσβηνε. Και στάθηκε μπροστά σ’ αυτό το κάστρο, αποφασισμένος να σταματήσει το Μουσταφά πασα. Κι έδωσε τη ζωή του για τη λευτεριά της Κρήτης, μαζί με 385 παλικάρια του...

     Μπροστά στο Φραγκοκάστελο γίνηκε άγριο μακελειό. Κι οι πολεμίστρες του κάστρου είδαν ηρωισμούς που γλώσσα δεν μπορεί να περιγράψει. Από το χαροπάλεμα αναταράχτηκε ο τόπος κι έτρεξε ποταμός το αίμα και βάφτηκε η γης...

     Ύστερα, όπως γίνεται πάντα, όλα ησύχασαν. Και τα σημάδια το μακελειού κάθε μέρα λιγοστεύουν. Κι ίσως να 'σβηναν κάποτε, αν έλειπαν οι Δροσουλίτες που διατηρούνε ζωντανή στη μνήμη, τη θυσία των γενναίων.

     Το μήνα Μάη, 17-18 με το παλιό ημερολόγιο, την ώρα π' αρχίζει ν' αχνοφέγγει τότε που παιγνιδίζουν οι σκιές των θάμνων, καθώς ετοιμάζονται να δεχτούν τον ήλιο που θα φανεί, κείνη την ώρα που η δροσούλα σκεπάζει τα κλαδιά που μένουν ακίνητα μέσα στην ηρεμία του πρωινού, παρουσιάζεται ένας αυλός στρατός, μια συνοδεία από ίσκιους, μια σειρά από φιγούρες που δεν ξεχωρίζουν καλά καλά αν είναι ανθρώπινες ή όχι και προχωρούν, σαν σε παρέλαση, από το μοναστήρι του Άι-Χαραλάμπη στο Φραγκοκάστελο. Είναι ντυμένοι με μαύρα, άλλοι πεζοί και άλλοι καβαλάρηδες, φορούν περικεφαλαίες, κρατούν όπλα και ξίφη που αστράφτουν. Είναι οι Δροσουλίτες.

     Όταν τους πλησιάσει κανείς, φεύγουν και χάνονται προς τη θάλασσα...Εκείνοι που τους βλέπουν - γιατί δεν τους βλέπουν όλοι - πιστεύουν ότι είναι οι ψυχές των σκοτωμένων που ξαναγυρίζουν στο Φραγκοκάστελο κάθε επέτειο της σφαγής:

«Μ' ακόμα και το σήμερα στση 17 τον Μάη,

ούλο τ' ασκέρι φαίνεται με το Χατζημιχάλη.

Και πολεμούν στα σύννεφα κι ακούγονται οι μπορμπάδες,

φωναίς κι αλογοπεταλιαίς στον καστελλιού τση μπάνταις.

Ούλοι οι γι' αλαφρόστρατοι θωρούν τση και τρομάζουν,

μα κείνοι ο θεός σχωρέσει των κανένα δεν πειράζουν...»

     Οι επιστήμονες δε συμφωνούν μ' αυτή την εξήγηση, αλλά μήπως όλα μπορεί να τα εξηγήσει η επιστήμη; Υπάρχουν τόσα και τόσα μυστήρια γύρω μας... Ένα τέτοιο μυστήριο είναι ασφαλώς κι οι Δροσουλίτες. Κι άμα βρεθείς εκεί που φανερώνονται, δεν μπορείς παρά θα συμφωνήσεις με το Γιώργη Μανουσάκη, ότι «Οι Δροσουλίτες είν' οι νεκροί του Φραγκοκάστελου, καθώς τους βλέπουνε με την απλή την αδιάφθορη ματιά τους οι Σφακιανοί και καθώς τους εξηγούνε με τη μυθοπλαστική φαντασία τους. Ποιος βεβαιώνει πως δεν υπάρχει θύρα απ' όπου να επικοινωνεί το εδώ με το επέκεινα;

     Για όσους ζούνε στην πλατύστερνη αγκαλιά της φύσης συνταιριασμένοι με το ρωμαλέο ρυθμό της, οι δυο κόσμοι, τούτος των σωμάτων κι ο άλλος των ίσκιων βρίσκονται σ' αδιάκοπη επικοινωνία. Οι ψυχές των σκοτωμένων ανεβαίνουνε στο χώμα που ζήσανε και πεθάνανε, να ξαναδούνε τη θάλασσα και το φως, ν' ανασάνουνε την ευωδιά του θύμου και του φασκόμηλου που 'ρχονται από τη Μαδάρα, να νιώσουνε την αυγινή δροσιά και να θυμηθούνε τις ομορφιές της γης και την αιματερή θυσία τους. Κι οι ζωντανοί «θωρούσι και τρομάσου» με την παρουσία μέσα στο χώρο της καθημερινής ζωής τους τούτης της αυλής συνοδείας, που 'ρχεται από τον άγνωστο μεταθανάτιο κόσμο, σαν να επιβεβαιώνει την ύπαρξη του. Άνθρωποι και υπερφυσικοί ίσκοι βαδίζουνε πάνω στα ίδια χώματα απόλυτα φιλιωμένοι»

     Η Ερμήνευση του Θρύλου:

     Κατά το Ά Παγκόσμιο πόλεμο και κατα τη διάρκεια της μάχης του Mons του Βελγίου, έπεσε στην αντίληψη χιλιάδων στρατιωτών ένα περίεργο φαινόμενο, κινούμενων ανθρωπίνων σκιών πάνω απο τους μαχώμενους στρατιώτες, και εδώθη τότε το όνομα "Οι άγγελοι του Mons". Στήλες ολόκληρες του αγγλικού τύπου, διέθεσαν για την περιγραφή του φαινομένου αυτού και διάφορες εξηγήσεις δόθηκαν απο τους ασχολούμενους περι ψυχικά και πνευματιστικά φαινόμενα. Τελικά οι " Οι άγγελοι του Mons" παρέμεινε γεγονός ιστορικό και ανεξήγητο μέχρι και σήμερα. Έτσι λοιπόν έκαναν και την εμφάνισή τους, στη Νήσο Κρήτη στο Ενετικό και ερειπωμένο φρούριο του Φραγκοκάστελου, "Οι Δροσουλίτες"Στη νοτιοανατολική παραλία της επαρχίας Σφακίων, σχεδόν κάθε χρόνο, κατά τα μέσα του μηνός Μαΐου, στρατιά ολόκληρη ιππέων και πεζών κάνει την εμφάνισή τους, σαν σκιές που κάνουν παρέλαση πάνω στο λυβικό πέλαγος, πρίν ο ήλιος ανατείλει, την ώρα που η φύση έχει απλώσει τη δροσουλιασμένη της πάχνη γύρω της....... Εφόσον οι κατάλληλες ατμοσφαιρικές συνθήκες το επιτρέπουν, μια ελαφριά ομίχλη, η δροσούλα, όπως ονομάζεται στην κριτική διάλεκτο, απλώνεται και απο κεί πήρε το όνομα άλλωστε αυτό το παράξενο φαινόμενο.

     Πριν πολλά χρόνια, ο Πρόεδρος της Φυτολογικής Εταιρίας του Λονδίνου, Κύριος G.Baker, επισκέφθηκε την Κρήτη προκειμένου να συλλέξει σπάνια φυτά. Κατα τη διαμονή του σε ξενοδοχείο της περιοχής, χωρικοί της περιοχής άρχισαν να διηγούνται για τα "φαντάσματα" που είναι ορατά, σχεδόν κάθε χρόνο. Ο τόνος και η λεπτομερής διήγηση προξένησαν μεγάλη εντύπωση στον Κύριο G.Baker, αφού και ο ίδιος ασχολούνταν με πνευματιστικά φαινόμενα, και η γνώμη που σχημάτισε και ο ίδιος, ήταν οτι δεν πρόκειται για κάποιο τυχαίο γεγονός, ή για κάποιο συνηθισμένο μύθο και Θρύλο της Κρητικής παράδοσης, αλλά πίσω απο αυτό το φαινόμενο κρύβεται μια αληθινή ιστορία.

     Αποφάσισε λοιπόν να ξαναέρθει τον επόμενο Μάιο αφού πρώτα ζήτησε κάποιος να συλλέξει πληροφορίες. Οι πληροφορίες ήταν οι εξής:  Κάθε χρόνο, περί τα μέσα Μαΐου και όταν ο καιρός είναι ομιχλώδης, λίγα λεπτά πρίν την ανατολή του Ήλιου, στη θέση Θυμέ Κάμπος, και προς το φρούριο του Φραγκοκάστελου, παρελαύνει, απο τη δύση προς την ανατολή, πλήθος σκιών ιππέων και πεζών στρατιωτών, με περικεφαλαίες και ξίφη. Ανατέλλοντας ο ήλιος οι σκιές αυτές σιγά - σιγά γίνονται δυσδιάκριτες, και εξαφανίζονται εντελώς μόλις πέσουν οι πρώτες ακτίνες του Ήλιου. Το φαινόμενο διαρκεί περίπου 8' (λεπτά) της ώρας. Εν πάση περιπτώσει είναι ένα αδιαμφισβήτητο ιστορικό γεγονός με ενδιαφέρουσες πληροφορίες αλλά ανεξήγητο απο επιστημονικής πλευράς... Τώρα αν με ρωτήσετε εμένα, εκδοχές υπάρχουν πολλές, αλλά ο Θάνατος του Χατζη-Μιχάλη και ο χαμός των 338 ανδρών, είναι το μόνο που με συγκίνησε ...

"Η Κρήτη των Θρύλων"

Χαρωνίτης Βασίλειος

Εκδ. "Σμυρνιωτάκη".

     Και τώρα είναι η ώρα να χαρούμε τη θωριά και την κίνησή τους όπως πατάνε με σταθερότητα αλλά και χάρη τη μάνα κρητική γη!  Απολαύστε τα!

     H τηλεοπτική εκπομπή "ΙΠΠΑΣΙΑ ή ΠΕΡΙ ΙΠΠΙΚΗΣ" με υπερηφάνεια κρατά στο ενεργητικό της την αίσθηση των υπέροχων κρητικών Πλαγιοβαδιστών και την επαφή με τους Μινωίτες απογόνους! Στη Κρήτη η λεβεντιά κρατιέται ζωντανή και στα άτια και στο πληθυσμό!

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΙΠΠΙΚΕΣ ΣΥΝΤΕΧΝΙΕΣ

     Η «Συντεχνία» απετέλεσε το βασικό οικονομικό «κύτταρο» των Ευρωπαϊκών ( και όχι μόνον) κοινωνιών, μέσα από το οποίο ομότεχνοι εργαζόμενοι διεξεδίκησαν τα εργασιακά δικαιώματά τους και ανέπτυξαν τις τέχνες και τα επαγγέλματά τους. Μέχρι το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ο όρος «Συντεχνία» απέδιδε το σύνολο ομοτέχνων διεπομένων από κοινούς κανόνες εργασίας και κοινά δικαιώματα.

     Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αυτή η εργασιακή ισότητα καταργήθηκε τόσο από το καπιταλιστικό όσο και από το μαρξιστικό κράτος με αποτέλεσμα να αναπτυχθεί ο άνισος εργατοπατερισμός που στη θέση των «Συντεχνιών» επέβαλε τα «Συνδικάτα» με τους εξέχοντες «Συνδικαλιστές» οι οποίοι «λειτουργούν» εκτός των κοινών εργασιακών κανόνων και ασχέτως με την κυρίως τέχνη τους , επαγγελλόμενοι τους …εργατοπατέρες.

     Έτσι, σήμερα, κάποιοι μας «έμαθαν» ότι το πρέπον είναι τα «Συνδικάτα» και όχι οι «Συντεχνίες» ασχέτως εάν τα «Συνδικάτα» υπηρετούν μικροπολιτικές σκοπιμότητες και όχι τις τέχνες και τα επαγγέλματα που άλλοτε υπηρετούσαν οι «Συντεχνίες». Ασχέτως εάν τα «Συνδικάτα» μετατρέπουν τον εργαζόμενο σε πιόνι της μικροπολιτικής σκοπιμότητος εν αντιθέσει με τις «Συντεχνίες» οι οποίες εξασφάλιζαν τα δικαιώματα του εργαζομένου και την πρόοδο των τεχνών.

     Στη Ζάκυνθο, σ΄ αυτή τη μικρή αλλά, εξαιρετικά, πολιτισμένη «γωνιά» της Ελλάδος, ο μεγάλος ιστορικός και λαογράφος Λεωνίδας Χ. Ζώης στο βιβλίο του «ΑΙ ΕΝ ΖΑΚΥΝΘΩι ΣΥΝΤΕΧΝΙΑΙ»  (Ζάκυνθος, 1893) μας «μιλά» για δύο ιππικές Συντεχνίες που άκμασαν σ’ ετούτο το νησί ανάμεσα σε πολλές άλλες. Οι δύο, αυτές, Συντεχνίες ήσαν ιππικές και στην συνέχεια παρουσιάζουμε τις σελίδες του βιβλίου του μεγάλου μας Ζακυνθίου συγγραφέως που αναφέρονται σε αυτές ώστε ο αναγνώστης μας να έχει την αίσθηση του πρωτοτύπου:

     Στη "δικτατορική" Ελλάδα του Ιωάννη Μεταξά οι Συντεχνίες πέτυχαν να εξασφαλίσουν στους εργαζομένους τα βασικά δικαιώματα εργασίας τα οποία σήμερα, στη δημοκρατική Ελλάδα, καταργούνται! Ο "φασίστας" Ιωάννης Μεταξάς καθιέρωσε το δικαίωμα του 8ώρου και ίδρυσε το σύστημα των κοινωνικών ασφαλίσεων (Ι.Κ.Α.) που σήμερα, στην δημοκρατική κοινωνία των "Συνδικάτων" και των εργατοπατέρων ...εξαφανίστηκαν!

     Άραγε, γιατί σήμερα οι Ομιλάρχες Ιππασίας ή οι  Εκπαιδευτές Ιππασίας δε τολμούν να συστήσουν ούτε "Συντεχνία" ούτε "Συνδικάτο" μεσούσης της ...δημοκρατίας;


     Αναφερόμενοι, όμως στις "Συντεχνίες" και απευθυνόμενοι σε νεωτέρους οι οποίοι τελούν σε σκοπούμενη και μεθοδευμένη σύγχυση ιδεών από "εκείνους" που έχουν λόγους χειραγωγήσεώς μας, παραθέτουμε το γενικώτερο πλαίσιο του Κράτους μέσα στο οποίο μπόρεσαν και λειτούργησαν οι Συντεχνίες, δηλαδή, το Συντεχνιακό Κράτος. Περί αυτού έγραψε ο Γεώργιος Σπυρίδωνος Μερκούρης (ορθώς πάει το μυαλό σας στη Μελίνα η οποία ντύθηκε ...ρωσίδα στο "ΟΛΥΜΠΙΑ" των Παρισίων για να προκαλέσει την έχθρα των Ευρωπαίων κατά της Ελλάδος!) του οποίου, εν συνεχεία, παραθέτουμε αυτούσιο το πόνημα κατά τις σελίδες που
 αφορούν το αντικείμενό μας:

Το εξώφυλλο

Ιδιόγραφη αφιέρωση του Συγγραφέως

    Θα ήταν απαραίτητη μία θαρραλέα παραβολή "εκείνου" του Κράτους με το ...σημερινό ώστε να δούμε ποιό ήταν περισσότερο αστυνομικό και κατασταλτικό, ποιό ανελεύθερο, ώστε να αντλήσουμε συμπεράσματα για το μέλλον μας και όχι μόνον το ...ιππικό! Γιατί, απεδείχθη ότι την Ιστορία δε τη "γράφουν" (απλώς...) οι άνομοι "νικητές" αλλά προσπαθούν να μας μάθουν να περπατάμε και με τα πόδια προς τον ...ουρανό!

ΕΦΙΠΠΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ

ΣΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΣΤΑΥΛΟ ΤΗΣ ΜΑΚΥΝΕΙΑΣ

     Στον Σταύλο της Μακυνείας τον οποίο δημιούργησε ο Παντελής Αναστασόπουλος (ιδρυτικός Εταίρος και της "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ") είχαμε την χαρά να παρακολουθήσουμε μια καθημερινή εκπαιδευτική ημερίδα Εφίππων Μαχητικών Τεχνών με μοναδικά στιγμιότυπα, εντελώς άγνωστα για τους υπόλοιπους "κοινούς" Ιππικούς Ομίλους.

     Με καθαρά μαχητική ψυχολογία και μακριά από την βλακώδη αλογοφοβική κινδυνολαγνεία της "δυτικής" δήθεν  "ιππασίας" που ευτελίζει τον Ίππο, ο Παντελής Αναστασόπουλος προσεγγίζει τον υπέροχο τετράποδο σύντροφο με την ηρωϊκή αντίληψη που του εμπρέπει!

     Έχοντας ο ίδιος υπηρετήσει στις Ειδικές Δυνάμεις και διαμορφώνοντας ψυχολογία μαχητού, αντί να κρύβει το φόβο του πίσω από προσχηματικούς "κανόνες (αν-)ασφαλείας", ο Παντελής Αναστασόπουλος δούλεψε προσεκτικά με τους Ίππους του ώστε να τους ιππεύει με απόλυτη ασφάλεια, χωρίς ηνίες, χωρίς σέλλα και με δύο ανήλικα παιδιά στη ράχη τους! ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΠΠΕΑΣ! Αυτό κάνουν οι ιππικοί λαοί, αυτό κάνουν οι Μογγόλοι ενώ, όλοι οι υπόλοιποι, απλά εξορκίζουν τους άρρωστους φόβους τους με γαντάκια, κρανάκια και διαρκώς μπανταρισμένοι από τις κακές πτώσεις τους. Και ο Παντελής Αναστασόπουλος, ο λαμπρός αυτός Δάσκαλος Ιππικής, δίνει το μάθημά του : ΙΠΠΕΥΣΕΤΕ ΑΦΟΒΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΤΟΤΕ ΘΑ ΕΙΣΤΕ ΑΣΦΑΛΕΙΣ!

     Μετά ...έργου γνώσεως, ο Παντελής Αναστασόπουλος μπορεί και εμπιστεύεται τα ίδια τα παιδιά του μαζύ με τους μαθητευομένους του σε καλπαστική συραγώγηση ...τρικάβαλου επάνω στους εκπληκτικούς Ίππους του χωρίς αρρωστημένες κινδυνολαγνικές αντιλήψεις. Γι αυτό τα πάντα λειτουργούν με πραγματική ασφάλεια στον Σταύλο της Μακυνείας! Ο εκπληκτικός Παντελής Αναστασόπουλος ξέρει γιατί η ίδια η δουλειά με τους Ίππους του τον κάνει να νοιώθει ασφαλής.

     Σε ένα υπέροχο φυσικό περιβάλλον, με συγκοινωνιακή πρόσβαση τριών ωρών από την Αθήνα (εμείς για το Μαρκόπουλο χρειαζόμαστε μία ώρα και κάτι !) ο Σταύλος της Μακυνείας κοσμεί την Ελληνική Ιππική με την κορυφαία δραστηριότητά του και τις διδακτικές αντιλήψεις του Παντελή Αναστασόπουλου ο οποίος και στη προσωπική του ζωή, όχι τυχαία, είναι Εκπαιδευτικός στη Μέση Εκπαίδευση!

Άριστη εντολή ανορθώσεως με ΧΑΛΑΡΕΣ ηνίες!

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟΣ!!

     Στον Σταύλο των Εφίππων Μαχητικών Τεχνών της Μακυνείας διδάσκεται κατά τον κάλλιστο τρόπο η βάση της Ιππικής που μπορεί να οδηγήσει τον μαθητή σε κάθε είδος ιππεύσεως και ιππικού αθλήματος! Εν αντιθέσει με τους συμβατικούς "ιππικούς ομίλους" που λειτουργούν αυτή την στιγμή στην Ελλάδα και περιορίζουν τους πελάτες τους σε μια μέτρια ίππευση "εμποδίων", εδώ ο μαθητής ξεκινά από τα "εμπόδια" και προχωρά, πολύ μα πολύ, μακρύτερα!  Ο Παντελής Αναστασόπουλος ως πραγματικός Δάσκαλος γνωρίζει ότι τα "εμπόδια" αποτελούν το ελάχιστο, ενώ ο δρόμος της Ιππικής είναι πολύ μακρύτερος!

     Στις Έφιππες Μαχητικές Τέχνες ξεκινάμε από εκεί που οι υπόλοιποι σταματούν! Η άψογη υπερπήδηση ενός εμποδίου, τόσο στην Φυσική Ιππασία όσο και στις Έφιππες Μαχητικές Τέχνες αποτελεί την αφετηρία και όχι τον προορισμό. Ο έφιππος Μαχητής δεν έχει απλώς "πόδια" αλλά, κυρίως, μυαλό και αυτό το μυαλό ακονίζουν οι Έφιππες Μαχητικές Τέχνες που ο γεννημένος Δάσκαλος Παντελής Αναστασόπουλος διάλεξε για να υπηρετήσει τη νεότητα μιας και ο ίδιος είναι αρχηγός πολυμελέστατης Οικογενείας.

     Η Έφιππη Τοξοβολία, ο Ιππακοντισμός, η Έφιππη Σπαθασκία και πολλές ακόμη Έφιππες Πολεμικές Τέχνες διδάσκονται με απόλυτη ακρίβεια και ασφάλεια στον Σταύλο της Μακυνείας. Χωρίς τις φωνές των ανασφαλών "εκπαιδευτών" της "δυτικής" δήθεν "ιππασίας" και χωρίς τις ανόητες εντάσεις που χαρακτηρίζουν σχεδόν όλους τους κοινούς "ιππικούς ομίλους" που εξίσωσε προς τα κάτω η Ε.Ο.Ι., εδώ απολαμβάνουμε την ιερουργία ενός μαθήματος όπου οι μαθητές λειτουργούν σε πλήρη σιωπή και αυτοσυγκέντρωση!

     Εδώ ο Δάσκαλος μαζύ με τους μαθητές θα διδάξει έφιππος συντονισμένες διελεύσεις εισάγοντας Ιππείς και Ίππους στην αναγκαιότητα πειθαρχίας και χρονισμού ώστε να συνεχισθεί το εκπαιδευτικό πρόγραμμα με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα. Ούτε φωνές, ούτε διαπληκτισμοί, ούτε τα γνωστά "δεν πάει το άλογο κύριε" που ακούμε στους Ομίλους της Ε.Ο.Ι. Πριν από την έναρξη του κυρίως εκπαιδευτικού προγράμματος Ίπποι και Ιππείς θα πρέπει να έχουν συντονισθεί άψογα ούτως ώστε να μη διαφαίνεται μεταξύ τους καμία διαφορά επιπέδου, μεγέθους, ψυχολογίας, όπως για παράδειγμα στη φωτογραφία που ακολουθεί όπου 4 διαφορετικοί Ίπποι με 4 διαφορετικούς Ιππείς φαίνονται σαν ένας!

     Κατόπιν, το εκπαιδευτικό πρόγραμμα ξεκινά με την έφιππη παρουσία του Δασκάλου να δείχνει και να διορθώνει εμπνέοντας όχι "δασκαλίκι" αλλά ζωντανό παράδειγμα στους μαθητές του οι οποίοι θα τον ακολουθήσουν.

     Πάντα με την ίδια σιωπή και προσήλωση οι μαθητές θα επικεντρωθούν στο μάθημά τους υπό το άγρυπνο βλέμμα του Παντελή Αναστασόπουλου ο οποίος πρώτος θα δείξει όλες τις ασκήσεις έφιππος. Μόνον έτσι θα πείσει και θα διδάξει τους μαθητές του να τις εκτελέσουν.

     Η σύλληψη εκτοξευόμενου κρίκου σε καλπαστική υπερπήδηση με σπάθη δείχνει την απόλυτη επίγνωση διευθυντικού χειρισμού και ισορροπίας κατά την διέλευση εμμποδίου και, βεβαίως, οι κοινοί "ιππικοί όμιλοι" που δηλώνουν "ειδικότητα" στην υπερπήδηση εμποδίων ούτε που τολμούν να την διδάξουν! Ο Παντελής Αναστασόπουλος, όμως, την θεωρεί δεδομένη.

     Η σύλληψη εκτοξευόμενου κρίκου σε καλπαστική υπερπήδηση με ακόντιο δυσκολεύει ακόμη πιό πολύ τα πράγματα αφού το ακόντιο ως μακρύτερο και πλέον δύσχρηστο για την περίσταση απαιτεί ακριβέστερο χειρισμό και θέτει τον Ιππέα σε ακόμη πιό περίπλοκη σχέση ισορροπίας κατά την υπερπήδηση. Όμως, είπαμε : στις Έφιππες Μαχητικές Τέχνες αρχίζουμε από εκεί που οι άλλοι τελειώνουν! Και ένας νέος Ιππέας με εμπειρία μόλις έξι μηνών (!) μας δείχνει την σχέση του με τον Ίππο και την Ιππική στον Σταύλο της Μακυνείας. Ιππέας έξι, μόλις, μηνών, καλπάζει και εκτοξεύει τα ακόντιά του με επιτυχία στον στόχο, όταν άλλοι μαθητές κοινών "ιππικών ομίλων" προσπαθούν να μάθουν το ...ανακουφιστικό! Εδώ κανένας δε "δουλεύει" κανέναν :

    Το μεγάλο "μυστικό" του Σταύλου της Μακυνείας είναι η κατανόηση του Ιππέως προς τον Ίππο και η αλάνθαστη αρχή της Φυσικής Ιππασίας να φέρνει τον Άνθρωπο κοντύτερα προς τον Ίππο και όχι το αντίστροφο που ισχύει στη δυτική "ιππασία" των ...εμποδίων και των ασχέτων που παριστάνουν, απατηλά, τους ειδήμονες. Στις Έφιππες Μαχητικές Τέχνες η ηρεμία του Ίππου και η εμπιστοσύνη του στον Άνθρωπο είναι βασικές προϋποθέσεις και ο Παντελής Αναστασόπουλος το αποδεικνύει :

     Ο Εφιπποτοξότης Παντελής Αναστασόπουλος καταφέρνει να αναδείξει την υψηλή σημασία των Εφίππων Μαχητικών Τεχνών στο επίκεντρο της Ιππικής, κάτι το οποίο, ατυχώς,  αρνούνται να αντιληφθούν οι παράγοντες της εγχώριας "ιππασίας" οι οποίοι κρατούν την Ιππική στην υποστάθμη παρέργου ρουτίνας.



     Κατά την διάρκεια της επισκέψεώς μας στον Σταύλο της Μακυνείας χαρήκαμε ολοζώντανη την Ιππική Τέχνη με όλη την συναρπαστική της "αλήθεια" η οποία δεν περιορίζεται ούτε στην επανάληψη , ούτε στη μετριότητα. Σ' αυτό τον Σταύλο ο Αντιπρόεδρος της "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ" κι ένας από τους τρεις παγκοσμίως διακριθέντες στο 4ο W.T.A.F. 2010 της Ν. Κορέας, Νικόλαος Καραίσκος είχε την ευκαιρία να μας δείξει τις εφιπποτοξοτικές ικανότητές του πάνω από τον "ΔΙΑ" και, πραγματικά, φάνηκε αντάξιος των πιό απαιτητικών προσδοκιών μας :

     Οι Ίπποι του Παντελή Αναστασόπουλου σε υποχρεώνουν να απολαύσεις με κάθε ασφάλεια κορυφαίες στιγμές Ιππικής! Ο Παντελής φρόντισε γι αυτό!

     Στον, πραγματικά, ευλογημένο Σταύλο της Μακυνείας, όπου ανθούν οι Έφιππες Μαχητικές Τέχνες, όπου τα βέλη τοξεύονται κατά ριπές, τα σπαθιά σφυρίζουν κόβοντας  και τα ακόντια καρφώνονται με κρότο πάνω στους στόχους κυριαρχεί, αντίθετα απ΄ ό,τι θα περίμενε κανείς, η τάξη και η γαλήνη! Η ίδια τάξη και γαλήνη που χαρακτηρίζουν την ζωή και την ύπαρξη των αληθινών Πολεμιστών του ευγενούς και του ωραίου!

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΟ 4o W.T.A.F. 2010

OΠΩΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ Ο ΔΙΗΝΕΚΗΣ

     Ακόμη ένα video μας προσφέρει ο Διηνέκης δίνοντάς μας μία "γεύση" από το 4ο W.T.A.F. 2010 της Ν. Κορέας που μας χάρισε το Α' Βραβείο Τοξευτικής Επιδείξεως μεταξύ 31 χωρών.

     Σ'  ευχαριστούμε Διηνέκη!

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΝΑΒΑΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝΩΝ ΙΠΠΩΝ

     Η «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» ως εκ των σκοπών της, αντιμετωπίζει με ιδιαίτερη ευαισθησία τα αντικείμενα της ιππικής εκπαιδεύσεως ανεξαρτήτως ιππευτικού είδους. Και παρατηρώντας τα ιππικά «πράγματα» της χώρας μας δεν είναι δυνατό να ερμηνεύσουμε μια εμφανή προχειρότητα που, κατά κανόνα, «αποπνέουν» αγγίζοντας το …ακατανόητο ακόμη και στον τομέα της εκπαιδεύσεως .

     Η ιπποδρομιακή ίππευση αποτελεί ένα εξειδικευμένο είδος ιππεύσεως η διδασκαλία του οποίου απευθύνεται σε άτομα πολύ νεαρής ηλικίας (14-18 ετών) και, κατά κανόνα, περιωρισμένων γραμματικών γνώσεων (ως εκ της ηλικίας τους). Αυτό σημαίνει ότι κάθε τι προοριζόμενο να διδαχθεί σε ένα τέτοιο μαθητικό Κοινό θα πρέπει να είναι απολύτως ασφαλές, ακριβές, διατυπωμένο με  λιτή σαφήνεια και με έμφαση στην παραστατική εικόνα και όχι στον απλό γραπτό λόγο.

     Ο ευρύτερος «χώρος» της Ιππικής αντιμετωπίζει με άδικη υπεροψία και εχθρότητα τους πρωταγωνιστές της ιπποδρομιακής ιππεύσεως ταυτίζοντάς τους με την, όντως, ηθική ποταπότητα του ιπποδρομιακού «τζόγου». Όμως, αυτή η «επιπεδοποίηση», η «εξίσωση» αναβατών και «τζόγου», συχνά αποδεικνύεται άδικη διότι πολλοί ιπποδρομιακοί αναβάτες αποδεικνύεται ότι έχουν πολλή περισσότερη σχέση με την Ιππική παρά με τον «τζόγο», χωρίς να αποκλείεται και το αντίθετο. Έτσι, είναι μέγα λάθος να εκλαμβάνονται a priori οι μαθητευόμενοι αναβάτες δρομώνων Ίππων ως απλά "εξαρτήματα" ενός "τζογαδόρικου μηχανισμού" αντί των καλώς εκπαιδευμένων Ιππέων όπως θα έπρεπε να προσδοκάται. Αυτό σημαίνει ότι κάθε τι που σχετίζεται με την εκπαίδευση των νεαρών μαθητευομένων αναβατών θα πρέπει να αντιμετωπίζεται εξίσου σοβαρά και ισότιμα με ο,τιδήποτε σχετίζεται με την εκπαίδευση οιουδήποτε άλλου Ιππέως οιασδήποτε άλλης κατηγορίας Ιππικής, διαφορετικά το αποτέλεσμα θα είναι η υπέλιξη του ίδιου του Ιπποδρόμου.

     Επανερχόμενοι στην διδασκαλία της ιπποδρομιακής ιππεύσεως κατά τα ελληνικά ισχύοντα, θα σταθούμε σε ένα βασικό έντυπο εκπαιδευτικό βοήθημα της «ΣΧΟΛΗΣ ΑΝΑΒΑΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝΩΝ ΙΠΠΩΝ» το οποίο χρησιμοποιείται κατά την εκπαίδευση των μαθητών αναβατών της. Πρόκειται για ένα μικρό τεύχος 75 σελίδων με τον τίτλο «ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΙΠΠΕΥΣΗ ΚΟΥΡΣΑΣ» το οποίο συνέγραψε ο John Hislop και μετέφρασε ο Ιωάννης Μοιρέας πτυχιούχος καθηγητής Ιππασίας της Σχολής EAABC/SAUMUR της Γαλλίας. Η συγκεκριμένη έκδοση είναι της «ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΕΝΩΣΕΩΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» (1997).

     Δυστυχώς για τους νεαρούς αποδέκτες της, τους Έλληνες μαθητευόμενους αναβάτες του Ιπποδρόμου, η έκδοση αυτή χαρακτηρίζεται από την χρήση μη ορθής ορολογίας (σύγχυση «ηνίου» και «ηνίας» όπου «το ηνίο»=χαλινός και «η ηνία»=ιμάντας συνδέων την στομίδα με το χέρι του Ιππέως κλπ) ασαφείας διατυπώσεως και εσφαλμένης εικονογραφήσεως. Ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα :

 στην σελ. 4 :

Θα μπορούσαμε να βγάλουμε συμπέρασμα από μια τέτοια διατύπωση: και θα μπορούσαμε να βγάλουμε εμείς οι μεγαλύτεροι και πλέον δεδιδαγμένοι, περιμένοντας κάτι ανάλογο από τους νεαρούς μαθητές της Σχολής Αναβατών; O συγγραφέας, εν προκειμένω, εννοεί ότι η εφαρμοζόμενη πίεση των ποδών του Ιππέως στον Ίππο του ρυθμίζει την ταχύτητά του έτσι ώστε να την ελέγχει και να την διατηρεί ανάλογα με την ταχύτητα του αντιπάλου του σε έναν αγώνα, όμως, η παρατιθέμενη διατύπωση είναι η καλύτερη για έναν νέο εκπαιδευόμενο;

στην σελ. 7:

Όχι, απλώς, γρίφος αλλά ...σαδιστική δοκιμασία του αναγνώστη, ακόμη και του πλέον ευφαντάστου! Ποιό κεφάλι μπορεί να ακολουθήσει την κίνηση ...ώμου, αυτό είναι, επιεικέστατα, ανατομικό παράδοξο!

στην σελ. 13:

Ακόμη και ο πλέον άσχετος Ιππικής, έχοντας υπ όψη μόνον εικόνες εφίππων, γνωρίζει ότι η κλασσική ίππευση δεν έχει καμία σχέση με την ιπποδρομιακή ίππευση! Είναι δυνατόν να γράφουμε ότι "η καλή θέση στις κούρσες" είναι με την πλάτη ...ευθεία (όταν ο τζόκεϋ αναγκαστικά κάμπτει τη ράχη του και ότι "οι γάμπες του πέφτουν φυσιολογικά" όταν, χρησιμοποιώντας βραχείς αναβολείς τα πόδια του είναι σχεδόν "πάνω" από τον Ίππο; Aδυνατούμε και να φανταστούμε ότι μια τέτοια διατύπωση απευθύνεται σε εκπαιδευομένους στην ιπποδρομιακή ίππευση!

στην σελ. 22:

Έχουμε ποτέ δει σε οποιανδήποτε ιπποδρομία τους αναβάτες να εκκινούν με μακρείς αναβολείς και, πολύ περισσότερο, εν συνεχεία να τους "κονταίνουν" ; Τι θα καταλάβει από μια τέτοια διατύπωση ένας νεαρός μαθητευόμενος αναβάτης;

στην σελ. 23:

H μόνη διαφορά μεταξύ της "ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΣ" του Π. Βυζαντίου και του ως άνω αποσπάσματος είναι ότι ενώ ο Π. Βυζάντιος αναφέρθηκε στις παρανοήσεις που γεννούν τα γλωσσικά ιδιώματα, εδώ επιτυγχάνεται η πλήρης παρανόηση με την χρήση ενός και του αυτού γλωσσικού ιδιώματος! Αυτό κι αν είναι ...υπέρβαση!

στην σελ. 24:

Εδώ εξάγονται δύο συμπεράσματα που δεν αναδεικνύουν καθόλου την Ιππική. Πρώτον, ότι ακόμη κι αν αλλοιώσουμε εντελώς την Ιππική αυτή διατηρεί την ...αξία της (!) και, δεύτερον, άλλα διδάσκονται οι αναβάτες στην εκπαίδευσή τους  και άλλα εφαρμόζονται στις ...κούρσες!! Είναι αυτό που πράγματι πρέπει μαθαίνει ο εκπαιδευόμενος αναβάτης;



στην σελ. 33:

Aυτό ερμηνεύεται πολύ περίεργα και αγγίζει βαθιά και το ζήτημα της ηθικής της ιππεύσεως. Με τον όρο "παληό άλογο" εννοεί Ίππο-σάκκο του ...μποξ, εννοεί Ίππο ανεκτικό στην άσκηση βίας, εννοεί Ίππο ...αναίσθητο στην κακοποίηση, εννοεί Ίππο ανεκτικό στον αιφνιδιασμό, εννοεί Ίππο υπάκουο στις εντολές αδέξιων χειρών, εννοεί Ίππο ...; Και η όλη σύγχυση επιτείνεται με εκείνο "στην γη" που δημιουργεί πολλές σκέψεις κι ερωτηματικά... Πράγματι επικίνδυνη αποστροφή για εκπαιδευομένους.

     Ας δούμε τώρα και κάτι από την ελάχιστη εικονογράφηση της εν λόγω εκδόσεως:

στην σελ. 17:

Έχει καμία σχέση αυτή η θέση για ...εμπόδια;

στην σελ. 18:

Είναι εμφανές το "κόλλημα" με τα ...εμπόδια, αλλά ούτε και αυτή η θέση έχει καμία σχέση με τα ...εμπόδια!

στην σελ. 18:

Ουαί και αλλοίμονο εάν αυτή η θέση έχει την οποιανδήποτε σχέση με την "κλασσική ιππασία"!  Είναι δυνατόν να γράφονται τέτοια πράγματα προς ...εκπαίδευση μαθητών Iπποδρόμου;

     Δυστυχώς, δεν έχουμε την δυνατότητα προσβάσεως στο πρωτότυπο κείμενο ώστε να καταλήξουμε εάν τα παραπάνω αποτελούν ευθύνη του συγγραφέως ή παρερμηνείες του μεταφραστού, σε κάθε περίπτωση όμως, θεωρούμε ότι θα έπρεπε να είχαν αποφευχθεί με προσεκτικό τελικό έλεγχο προ της εκτυπώσεως και με δεδομένη την ευαισθησία της "Φ.Ε.Ε." για την σωστή εκπαίδευση των Ελλήνων αναβατών.

ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΗΜΕΡΙΔΑ

ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΛΛΟΝΤΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΑΘΛΗΣΕΩΣ

 

     Ακόμη μία ευχάριστη ημέρα με τους  φοιτητές του Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (Τ.Ε.Φ.Α.Α.) του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου στο Ολυμπιακό Ιππικό Κέντρο Μαρκοπούλου! Με τον Αθανάσιο (τον προσηνέστατο και "μεταδοτικό"...) να μυεί στην Ενστικτώδη Τοξοβολία νέα παιδιά...

 

     Πώς πέρασαν πέντε ώρες χωρίς να το καταλάβουμε με καταπληκτικούς νέους Ανθρώπους σε ένα πανέμορφο περιβάλλον, ανάμεσα σε καλόγνωμα τετράποδα και πολύ πράσινο...;

 

 

Eυχαριστούμε παιδιά!