ΣΥΓΚΡΙΝΟΝΤΑΣ...
Με "διπλωματική" διατύπωση, ως διπλωμάτης άλλωστε, ο Δημήτρης Κ. Βελισσαρόπουλος, στο έργο του "Ιστορία της Ινδικής Φιλοσοφίας" (1975) συγκρίνει τις επιπτώσεις της εισβολής ξένων θρησκειών στον Ινδικό και στον Ελληνικό κόσμο... Συγκρίνει και χρησιμοποιεί την ανώδυνη διατύπωση "βαθειά επίδραση" αποφεύγοντας την πλέον ακριβολόγο "διαλυτικήν επίπτωση" του εβραιοχριστιανικού δόγματος στον Ελληνικό κόσμο, εν αντιθέσει με την απουσία επιπτώσεων του μωαμεθανισμού και του εβραιοχριστιανισμού στον Ινδικό κόσμο. Πού έγκειται το πλεονέκτημα του Ινδικού κόσμου; Μα φυσικά στην ταύτιση της θρησκευτικότητός του με την φιλοσοφία, θωρακίζοντας με την νόηση εκείνο που άλλοι εγκατέλειψαν στο συναίσθημα την λογική. Ειρήσθω, δε, εν παρόδω, η κορυφαία ινδική φιλοσοφική σχολή (η Advaita Vedanta) θεωρεί ως τον μεγαλύτερο εχθρό της το συναίσθημα το οποίο δεν αφήνει απερίσπαστη τη νόηση να λειτουργήσει όχι μόνον μέσα σε ένα καθορισμένο ρασιοναλιστικό πλαίσιο αλλά μέσα στα κατά πολύ ευρύτερα όριά της. Και στην Ελλάδα αυτή η καθοριστική θέαση που αφορά στην "οχυρωτική" των κοινωνιών από αλλόδοξες συνέπειες, ήταν χαρακτηριστική μόνον στο σώμα των Ελλήνων Στρατιωτών της Δύσεως οι οποίοι δρούσαν με πλήρως αφομοιωμένη την θρησκευτικότητά τους από την μαχητική φιλοσοφία τους, όπως ακριβώς μας τους περιγράφει ο μεγάλος Ιστορικός μας Κωνσταντίνος Σάθας.
