"ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" - "ΙΕΡΑΞ" κλπ
«Ναι πιθανότατα ο φίλτατος Αριστοτέλης, στην ομάδα του οποίου είχα την
ευτυχία να μαθητεύσω από πολύ νωρίς για 4 συναπτά έτη, και να εισάγω νέα μέλη
της συγκεκριμένης ομάδας στην παραδοσιακή τοξοβολία δείχνοντας τους τα βασικά,
αναφέρεται με καλά λόγια θα έλεγα και χωρίς ίχνος νεοελληνικού σνομπισμού στα
γραφόμενα μου, με τα οποία ο ίδιος φαίνεται να συμφωνεί, να επικροτεί και να
επιβεβαιώνει, κάτι που με χαροποιεί ιδιαιτέρως, καθώς διαφαίνεται η συνέχεια
της άριστης σχέσης μεταξύ δασκάλου και μαθητή που υπήρξε κάποτε.
Τα γεράκια θεωρούμε ανέκαθεν τους Έλληνες Κενταύρους συμμάχους μας,
συμπολεμιστές και συνοδοιπόρους μας στην παραγωγή και προαγωγή τοξευτικού
πολιτισμού και στον αγώνα κατά του σάπιου κοινωνικού, πολιτικού και οικονομικού
κατεστημένου, ενώ προσωπικά ο ίδιος έχω αιώνια ευγνωμοσύνη και σεβασμό στον
άνθρωπο που με μύησε στο μονοπάτι της παραδοσιακής τοξοβολίας.
Δεν υποβιβάζουμε ούτε αδυνατούμε να κατανοήσουμε την αξία και τις
ιδιαιτερότητες του έφιππου μάχεσθαι, έχοντας μάλιστα πάρει και μια μικρή
"γεύση", αλλά το δικό μας μονοπάτι είναι διαφορετικό. Το μονοπάτι των
"γερακιών" είναι αυτό του πεζού τοξότη, του "ψιλού", που
περιδιαβαίνει τα δάση, τα βουνά και τις χαράδρες και όχι τις αχανείς στέπες,
αυτού που επιβαίνει στις τριήρεις και όχι στους ίππους, αυτού που κανένας
"στρατηγός" δεν υπολογίζει την αξία του, αλλά στο τέλος καταλήγει να
χάνει τον στρατό και το ιππικό του από αυτούς τους άτακτους και ασυμβίβαστους
τοξότες χωρίς τις φανταχτερές αρματωσιές. Η αξία του τοξότη έγκειται στην
τοξευτική του τέχνη και μόνο, αντιθέτως η αξία του ιπποτοξότη έγκειται
πρωτίστως στις ιππικές του ικανότητες και στην ιππική δεξιοτεχνία.
Συνεπώς δεν πρόκειται για το "αν κατάφερα να συνεχίσω" ή όχι,
αλλά για το τι επέλεξα να ακολουθήσω, καθώς ο "Ιέραξ" είχε ήδη
δημιουργηθεί και ανοίξει τα φτερά του αρκετά πριν την διαγραφή μου από τους Έλληνες
Κενταύρους.
Εν κατακλείδι, κακώς έφτασες στο συμπέρασμα ότι υπάρχει οποιαδήποτε
έχθρα ή κόντρα μεταξύ των δύο ομάδων, τουλάχιστον από τη μεριά μας, και
παρολίγον να παρασυρθώ από τα γραφόμενα σου και να δημιουργηθεί παρεξήγηση
χωρίς να συντρέχει κανένας απολύτως λόγος!
Εμείς θα θέλαμε να ευχηθούμε από τη σελίδα μας στους Έλληνες Κενταύρους
καλή συνέχεια στο έργο τους και πάντα επιτυχίες σε όλες τους τις ασχολίες.
[Το απόσπασμα μας απέστειλε προς ενημέρωση και σχολιασμό μέλος του "ΙΕΡΑΚΟΣ" ]
Mε αφορμή έναν διάλογο Τοξοτών ο οποίος έγινε μεν σε κλειστή ομάδα αλλά, πάντως, ανοικτά, θα θέλαμε να σταθούμε στη παιδαγωγική του υπόσταση, μιας και η Ομάδα των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» προτάσσει την παιδαγωγική της ψυχής των Μελών της έναντι οιουδήποτε άλλου. Ο συγκεκριμένος διάλογος διεξήχθη μεταξύ ενός διαγραφέντος Μέλους μας, του αγαπητού Ιωάννη κι ενός άλλου Τοξότη ο οποίος, υπό το κράτος της συρμώδους «δυσανεξίας» συγχρόνων κοινωνικών σχέσεων, θεώρησε ότι μεταξύ των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» και του «ΙΕΡΑΚΟΣ», της Ομάδος Παραδοσιακής Τοξοβολίας την οποία δημιούργησε ο Ιωάννης, εμφιλοχωρεί αντιπαλότητα.
Αρχικώς θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι
«ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ», από την ίδρυσή της, δε σχεδιάσθηκε ως μία Ομάδα
«προσωποπαγής» (…‘του Αριστοτέλη’ ) αλλά του συνόλου των Mελών της, με
αρχιτεκτονημένη ηγεσία και διοίκηση της οποίας το ίδιο δεν είναι το «χρίσμα»
αλλά η διάκριση Αξίας. Η εισαγωγή (2005) στην Ελλάδα της Έφιππης αλλά και της
Παραδοσιακής Τοξοβολίας από τον γράφοντα αλλά και η μετέπειτα (2008) σύνταξη
υπό πρόσωπο Δικαίου (αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία) όρισαν μία αφετηρία τόσο
της Έφιππης Τοξοβολίας όσο και της Παραδοσιακής Τοξοβολίας στη Πατρίδα μας όχι
μόνον ως γνωστικά αντικείμενα αλλά, κυρίως, ως πολιτικά (κατά Αριστοτέλη τον
Σταγειρίτη) και παιδαγωγικά προς ευρύτερο κοινωνικό όφελος. Το 5ο
Άρθρο του κατατεθειμένου Καταστατικού (δημοσία, ανηρτημένου στα Ελληνικά και
Αγγλικά) της «ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ» στην οποία υπάγονται οι
«ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ», απεριφράστως
τοποθετεί το όλον οικοδόμημα της Ομάδος μας στην υψηλή σφαίρα της Πλατωνικής
αριστοκρατικότητος με εμφανέστατη την αποστροφή μας προς ο,τιδήποτε μαζοκρατικό
- δημοκρατικό - αναξιοκρατικό και
εθνοκοινωνικώς ευτελές το οποίο δεν είναι αποδεκτό στο πλαίσιο της Πλατωνικής
«Πολιτείας». Και εμείς δε φοβούμεθα τα ψυχανώμαλα γρυλίσματα των εχθρών της
Ανθρωπότητος και του Πολιτισμού της οι οποίοι σπεύδουν να χαρακτηρίσουν με ‘κλισαρισμένες’
ετικέτες όποιον και ό,τι δεν εννοούν… Όλους αυτούς, μαζύ με την ηλιθιότητά
τους, τους έχουμε a priori στείλει στους αποθέτες (μιας και δε
πιστεύουμε στην ύπαρξη …διαβόλου)! Ούτω πως, οι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ» με τη
συγκρότηση «σχολείου» Πλατωνικής κοσμοθεάσεως, ξεκίνησαν πρώτοι στην Ελλάδα την
καλλιέργεια της Έφιππης Τοξοβολίας και της Παραδοσιακής Τοξοβολίας με γνώμονα
την ψυχοπαιδαγωγία όσων Συνελλήνων-συναντιληπτόρων της αξίας της Πλατωνικής
διδασκαλίας με μέσα τον Ίππο και το Τόξο και Διδασκάλους των Πλάτωνα, τον
Ξενοφώντα και τον Kassai Lajos, τον Ούγγρο παγκόσμιο πρωτομαχητή της Έφιππης και Παραδοσιακής
Τοξοβολίας, στον Οργανισμό του οποίου ο γράφων είχε την ευτυχία και την Τιμή να
μαθητεύσει και να διεξέλθει τρία Σχολεία Αρχηγών με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Εξ όλων των προμνημονευθέντων γίνεται
σαφής ο συγκροτημένος, απόλυτος αλλά και ευσταθέστατος χαρακτήρας της Ελληνικής
Ομάδος Έφιππης και Παραδοσιακής Τοξοβολίας των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» στην οποία
δεν έχει θέση ο αυτοσχεδιαστικός υποκειμενισμός αλλά ο «Κανών» ο οποίος
απορρέει από το Καταστατικό, τον γραπτό και ανηρτημένο Κανονισμό Λειτουργίας της
Ομάδος και τις διευκρινιστικές γραπτές και ανηρτημένες Οδηγίες προς
Συνασκουμένους τα οποία τηρούνται από της ιδρύσεως των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ»
απαρεγκλίτως υφ’ όλων των Μελών τους.
Πέραν της φιλοσοφικής, οργανωτικής και
διοικητικής δομής της η Ομάδα των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» αποτελεί ένα ιδεατό
αρχιτεκτόνημα στοάς με πύλη εισόδου διαμπερώς διατεταγμένη με την πύλη εξόδου
ώστε ο εισερχόμενος (εγγραφόμενος) να αποκτά άμεση ενσυναίσθηση της …εξόδου
(διαγραφής), ενώ πλευρικώς της στοάς διατίθεται ορθάνοιχτη αλλά, φύσει και …σκοπιμότητι,
‘υποφωτισμένη’ και η δίοδος προς το ουσιαστικό «ενδιαίτημα» της αυτοβελτιώσεως,
το φυσικό και απέραντο αίθριο, το οποίο αποτελεί και τον κυρίως χώρο. Δυστυχώς,
κάποιοι εκ των εισερχομένων στη στοά τυφλώνονται από το απέναντι φως της πύλης
εξόδου και κατευθύνονται προς αυτό, ενώ, άλλοι, εισερχόμενοι με πραγματική
ερευνητική διάθεση, ανακαλύπτουν τη σκιερή δίοδο προς το αίθριο. Και επικαλούμαι
την στοιχειώδη ευφυία του αναγνώστη ώστε να μην εκλάβει την αλληγορία της «στοάς»
ως παραπέμπουσα σε ομόηχα «τεκτονήματα» με τα οποία διατηρούμε αποστάσεις
φιλοσοφικής αντιπαλότητος.
Επ΄
αυτης της υπαρξιακής ‘συχνότητος’ κινούμενοι οι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ» υπεδέχθησαν
όλους, ανεξαιρέτως, τους μετέπειτα ιδρυτές παρομοίων Ομάδων Παραδοσιακής
Τοξοβολίας οι οποίοι, αρχικώς, μαθήτευσαν κοντά μας και κάποτε απεφάσισαν να
πορευθούν στον αναφαίρετο δικό τους δρόμο, ή διεγράφησαν κατόπιν διεξοδικής και
επίπονης διαδικασίας του πενταμελούς Διοικητικού Συμβουλίου της «ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ
ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ» (και ποτέ κάποιου ατόμου ή «αρχηγού») πάντοτε
κατόπιν αιτιολογημένης αποφάσεως (και ποτέ διότι «ούτω δοκεί μοι») πάντοτε
καταχωρισμένης στο Βιβλίο Πρακτικών του Δ.Σ. της Εταιρείας.
Ο αγαπητός Ιωάννης (εξ όσων προκύπτουν από
τα αυστηρώς τηρούμενα Αρχεία των Μελών μας) διάβηκε το κατώφλι εισόδου της
Ομάδος μας στις 21 Σεπτεμβρίου 2008 και το κατώφλι εξόδου, δια διαγραφής, στις
22 Ιουλίου 2012. Υπήρξε το 21ο Μέλος των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» μόλις
κατά τον δεύτερο μήνα της, συντεταγμένης
πλέον, λειτουργίας της και η παρουσία του ήταν ιδιαιτέρως χαρμόσυνη για όλους
μας διότι η καλλιεργημένη προσωπικότητά του και οι αντιληπτικές ικανότητές του
παρείχαν λαμπρά εχέγγυα προόδου εξαιρέσει ενός μειονεκτήματός του εκπεφρασμένου
σε μία και μόνον δισύλλαβη προσωπική αντωνυμία η οποία αντίκειται σε κάθε
ομαδική-συλλογική-κοινωνική-εθνοκοινωνική προσπάθεια: στο «εγώ»!
Ευφυέστατος, φιλομαθέστατος,
καλλιεργημένος, αλλά και εν πολλοίς συναντιλήπτωρ ο φίλτατος Ιωάννης, εν
τούτοις, παρητήθη κάθε προσπαθείας να ελέγξει το υπερτροφικότατο «εγώ» του,
ερχόμενος σε συνεχείς, ανούσιες και ανταγωνιστικές συγκρούσεις με τους
Συνασκουμένους του, λόγος για τον οποίο τελικώς διαγράφη από τους «ΕΛΛΗΝΕΣ
ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ» ως μη συμβατός με το ομαδικό πνεύμα μας.
Για την διαγραφή του, η λύπη όλων μας
υπήρξε και είναι δεδομένη διότι ως Συνασκούμενος υπήρξε αγαπητός και ικανότατος
αλλά ως Μέλος της Ομάδος εντελώς ασύμβατος!
Στο παραπάνω απόσπασμα του διαλόγου, ο
αγαπητός μας Ιωάννης, πέραν των ευγενών του λόγων προς την Ομάδα των «ΕΛΛΗΝΩΝ
ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» και τον ελάχιστο γράφοντα (ο οποίος δεν είναι «δάσκαλος» κανενός αλλά
ισόβιος αρχάριος μαθητής των δικών του Δασκάλων Πλάτωνος, Ξενοφώντος και Kassai Lajos) αντιμετωπίζει ευστόχως τον συνομιλητή του, παραπέμποντάς τον για κάθε
απορία προς εκείνους για τους οποίους ενδιαφέρεται και δηλώνει την συμπόρευσή
του και με τη δική μας Ομάδα αλλά και με ομοειδείς Ομάδες της Παραδοσιακής
Τοξοβολίας, όπως θα πρέπει κάθε νουνεχής σκαπανέας Πολιτισμού να φρονεί. Υπό ομοίων αισθημάτων
εμφορούνται και οι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ» οι οποίοι χαίρονται όταν προκύπτουν νέες
Ομάδες Έφιππης και Παραδοσιακής Τοξοβολίας και, μάλιστα, με ιδρυτές πρώην Μέλη μας
και, είθε, σήμερα, με τον …βαθύ τριψήφιο αριθμό των Μελών των «ΕΛΛΗΝΩΝ
ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ», την μεγαλύτερη και αριθμητικώς Ομάδα στην Ελλάδα (οι ξένοι φίλοι μας
μιλούν και για παγκόσμιο ρεκόρ!) θα ήταν ευχής έργον τα Μέλη μας να ξεκινούσαν
να δημιουργούν «δίκτυο» Ομάδων Έφιππης και Παραδοσιακής Τοξοβολίας στην Ελλάδα
διευρύνοντας τον, ισορροπιστικό ψυχής, εφιπποτοξοτικό Πολιτισμό στους, παραπαίοντες
και κατακρημνιζόμενους στην άβυσσο, κατοίκους αυτής της τάλαινας και απολίτιστης
χώρας των μυρίων γραικύλων και τσιφτετελλήνων οι οποίοι τέρπονται και αρκούνται
σε «καθρεφτάκια» αγυρτών «ιεραποστόλων» νομίζοντας ότι ούτω πως …προοδεύουν!
Σαφώς και οι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ» τίθενται αλληλέγγυοι του «ΙΕΡΑΚΟΣ» αλλά και κάθε
ομοειδούς Ομάδος, πολλώ δε μάλλον, Ομάδων που ίδρυσαν πρώην Συνασκουμενοί μας (ασχέτως λόγων εξόδου τους από την Ομάδα μας),
επ΄ αγαθώ της εθνοκοινωνικής Παιδείας ενός λαού που τόσο τη χρειάζεται.
Συμπερασματικώς, οι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ»,
τα Μέλη της Ομάδος και ο γράφων, επιδιώκουμε την αυτοβελτίωσή μας και την
συνεισφορά στον Πολιτισμό της Πατρίδος μας, μακράν ανταγωνιστικών τριβών με
ομοτέχνους ή μη, διεπόμενοι υπό πνεύματος σεβασμού των άλλων, ούτω πως σεβόμενοι
εαυτούς. Άλλωστε, η πολυτέλεια των πατροπαράδοτων …εμφυλιοπολεμικών προστριβών που
χαρακτηρίζουν την ελλαδική κοινωνία βρίσκεται πολύ μακράν της καθημερινότητός μας
η οποία επιτάσσει την συνεχή, αφιερωματική, προσήλωσή μας επί του
εφιπποτοξοτικού αντικειμένου. Σε κάθε περίπτωση η αγαθή σκέψη μας ακολουθεί και
τα ενεργά και τα πρώην Μέλη μας, καθώς και κάθε Συνέλληνα που συνεισφέρει στον
Πολιτισμό. Ειδικώς δε για τον «ΙΕΡΑΚΑ» και για τον φίλτατο Ιωάννη προς τον οποίο ανταποδίδουμε την ίδιαν αγαθότητα καρδιάς που και εκείνον χαρακτηρίζει, θα θέλαμε να
διατυπώσουμε τα συγχαρητήριά μας για τις ευγενείς προθέσεις προωθήσεως μιας
ποιοτικής Παραδοσιακής Τοξοβολίας στη σημερινή, μειονεκτούσα, Ελλάδα όπως προκύπτει
και από το νεότευκτο διαδικτυακό ιστότοπό τους, προς επίσκεψη του οποίου προτρέπουμε
τους αναγνώστες μας:
Σε κάθε περίπτωση θα επιμείνουμε ότι, πρόβλημα ζωτικού χώρου υπάρχει μόνον στην αγωνία των επαρχιωτών καταπατητών γης και όχι στις πολιτισμένες κοινωνίες όπου η πεποίθηση της επαρκείας των ...επιγείων και αυταρκείας εαυτών και αλλήλων επιτρέπουν την αγαθή και δημιουργική σκέψη! Έτσι, μη απειλούμενοι και μη κινδυνεύοντες, μπορούμε να πορευόμεθα χωρίς φθοροποιούς διαιρετισμούς, καθείς όπως εκλαμβάνει το καθήκον του, συνεισφέροντες κατά δύναμη!
Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης
