ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

     Σε μιαν εγωϊστικήν εποχή υπάρχει ...μια εξαίρεση : οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ"! Εκείνο που μάθαμε ως δρομάρηδες στις στράτες του Κόσμου είναι να είμαστε μαζύ, να νοιώθουμε την συντροφικότητα σε κάθε περίσταση.

     Ομάδα Πολεμιστών δεν σημαίνει μόνο "μάχεσθαι" αλλά σημαίνει κοινά αισθήματα και οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" είναι πολλά περισσότερα από μία απλή Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας.

     Προπονούμεθα όλοι μαζύ και απολαμβάνουμε τη ζωή και τον πόλεμο όλοι μαζύ σε κάθε Προπόνησή μας. Αυτό σημαίνει ένα πλήθος συναισθημάτων ανά πάσα στιγμή. Κάθε Σάββατο και Κυριακή απόγευμα, όπως πάντα...

     H τελευταία Προπόνησή μας ήταν το ίδιο εξαιρετική όπως όλες! Οι υπο-Ομάδες εργάσθηκαν άψογα και οι δύο Αρχηγοί Βολής εκτέλεσαν τέλεια τα καθήκοντά τους κάτω από τον Αρχηγό Ομάδος, τον Αρπάλυκο. Η Χαρά και ο Πάνος υπήρξαν πράγματι μοναδικοί!

     Πολλών ειδών ασκήσεις με καλό συντονισμό, πολλές εύστοχες τοξεύσεις, γενικώς μια όμορφη εμπειρία. Αλλά...

     Η μεγάλη έκπληξη προέκυψε όταν ο Αρπάλυκος έφερε μαζύ του μία πλήρη "συλλογή" επιτόπιας επισκευής βελών για να επιδιορθώνει αμέσως τα σπασμένα βέλη των Συντρόφων μας!

     Ενώ οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" τόξευαν ο Αρπάλυκος επικεντρώθηκε να επισκευάζει τα σπασμένα βέλη τους. Ενώ οι άλλοι απελάμβαναν την Τοξοβολία, ο Αρπάλυκος προσπαθούσε να τους κάνει ευτυχείς.

     Τα δύο τελευταία βέλη όλοι τα ετόξευσαν με τα μάτια κλειστά. Μόνον ένα βέλος άγγιξε τον στόχο που ήταν τοποθετημένος σε απόσταση 15 μέτρων και είχε επιφάνεια 30Χ25 εκατοστομέτρων. Το 95% όλων των άλλων βελών βρέθηκαν κοντά στο στόχο σε μία απόσταση 30 εκατοστομέτρων. Αλλά το αποτέλεσμα ήταν σημαντικό γιατί όλοι νοιώσαμε σαν να ήμασταν ένας Τοξότης.

     Κι εκείνο που απομένει από μία τέτοιαν εμπειρία είναι τα έξοχα συναισθήματα για τα οποία και μόνον οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" αξίζουν!

"GREEK CENTAURS"  TEAM-SPIRIT

     During a very egoistic era there is ...an exception: “GREEK CENTAURS”! What did we learn during our trip on the roads of world is to be together, to enjoy companionship under every circumstance.

     A fighters' Team doesn't mean only fighting; it means common feelings and “GREEK CENTAURS” are many more than a simple Horseback Archery Team.

     We are training all together; we are enjoying life and war all together in every training session. It means a lot of common feelings every single moment. Every Saturday and Sunday evening as always…

     Our last training session was same perfect as usual! Sub-groups were worked perfectly and two different shooting-line’s leaders were perfect during their duties under Team-leader Harpalycus! Chara and Panos were really unique! Many kind of exercises very well coordinated, very accurate shootings, a nice experience in general! But…

     The great surprise was when the Team-leader Harpalycus brought with a complete …kit to repair instantly broken arrows of our Comrades!

     While “GREEK CENTAURS” were shooting, Harpalycus focused on repairing their broken arrows. While other enjoying Archery, Harpalycus made efforts to make other happy!

     Last two arrows everybody shoot keeping closed the eyes. Only one arrow touched a target measuring 30X25 cm in a distance of 15 meters. 95% of other arrows were near the target in a distance of 30 cm. But the result was great because all together felt like it was only one Archer!

     What remains from an experience such this are distinguished feelings and only for these “GREEK CENTAURS” Team is worth!

______________

Links to Albums:

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.122897761147133.14789.100002807286178&type=3&l=dbc52d792d

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.273955569374684.43601.100002807286178&type=3&l=4c20080934

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.122042331232676.14518.100002807286178&type=3&l=aa81529e8a

Listen to the Hymn of "GREEK CENTAURS" here.

 "Η ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ" 

     " Η ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ " υπήρξε ο πρώτος συγκροτημένος Οργανισμός για την ανάδειξη των ιππικών "πραγμάτων" στη Χώρα μας.

     Ιδρύθηκε με την από 11ης Απριλίου 1901 απόφαση του Βασιλέως Γεωργίου Α' ο οποίος ενέκρινε το από 26ης Οκτωβρίου 1900 Καταστατικό της το οποίο υπέγραφαν διακεκριμένες, αριστίνδην και ουχί πλουτίνδην, προσωπικότητες της εποχής εκείνης με επικεφαλής τον Αλέξανδρο Σ.Κ. Ρώμα ως Πρόεδρο, τον Αλέξανδρο Δ. Σούτσο ως Α' Αντιπρόεδρο, τον Μιλτιάδη Μενελ. Νεγρεπόντη ως Β' Αντιπρόεδρο και τον Αλέξανδρο Μαύρο ως Ελεγκτή. Ο Οργανισμός αυτός είχε τεθεί υπό την αιγίδα του Πρίγκηπος Ανδρέου. Ο ακριβής σκοπός της "Φιλίππου Κοινωνίας"  όπως τον αναγράφει το Καταστατικό της στο άρθρο 1 ήταν:   

     Τα Ιδρυτικά Μέλη αυτού του πρωτοφανούς, για τις τότε κοινωνικές συνθήκες, Οργανισμού ήσαν πολλά και σημαντικά, ο δε παρατιθέμενος κατάλογος ονoμάτων, για τους γνώστες, είναι μοναδικός της ποιότητος και του κύρους όσων τότε, ησχολούντο περί τα Ιππικά:

       Εν αντιθέσει με τους σημερινούς τυχαρπάστους τζογαδόρους γραικύλους οι οποίοι επιδιώκουν τον προσπορισμό ιδίων χρηματικών κερδών από την απάνθρωπη εκμετάλλευση του Ίππου είτε στον ιπποδρομιακό, είτε στον ψευδο-"αθλητικό" τομέα, οι Έλληνες ευπατρίδες της εποχής εκείνης ενδιεφέροντο για την βελτίωση του γένους των Ίππων, όπως αναφέρεται σε μία διευκρινιστική επιστολή απευθυνόμενη με την ευκαιρία της καταθέσεως κρατικού προϋπολογισμού με προβλεπόμενη επιχορήγηση προς την "Φίλιππο Κοινωνία" του ποσού των 3.000 δραχμών.

     Οι ευγενείς Ιδρυτές της "Φιλίππου Κοινωνίας" δεν θέλησαν να επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό με τα απαιτούμενα κονδύλια του μεγαλειώδους έργου που ανέλαβαν αλλά για την χρηματοδότηση αυτού του εργώδους Οργανισμού επινόησαν την μέθοδο της χρηματοδοτήσεώς του από την συνεισφορά ...μιας δραχμής από κάθε Έλληνα. Έτσι, ήδη από την 1η Μαρτίου 1901 απευθύνουν έκκληση προς τους απανταχού Έλληνες με την οποία τους καλούν σε χρηματοδότηση ...μιας δραχμής για την υλοποίηση του μεγάλου ιππικού σκοπού:

     Επιπλέον, στις 25 Ιουνίου 1901, απέστειλαν σχετικήν επιστολή προς όλους τους κατά τόπους παράγοντες στην οποία τους παρώτρυναν για την ίδια χρηματοδότηση:

     Ως επεξηγηματικό της ως άνω επιστολής, στις 12 Νοεμβρίου 1901, εκδόθηκε τρισέλιδο φυλλάδιο με αναλυτικές πληροφορίες για το "σκεπτικό" της βελτιώσεως των Ελληνικών Ίππων και της αποδόσεως καλυτέρων γενών επί τη βάσει των αναγκών των αγροτών της επαρχίας και όχι μόνον...

     Η "Φίλιππος Κοινωνία" διοργανώνει τους πρώτους "γυμνικούς, ποδηλατικούς και ιππικούς αγώνες" στη Λάρισα στις 25-28 Σεπτεμβρίου 1901 και αμέσως (9 Σεπτεμβρίου 1901) στέλνει τις προσκλήσεις στους επισήμους. 

     Παραλλήλως εκτυπώνεται και ένα λεπτομερέστατο πρόγραμμα των αγώνων το οποίο διατίθεται δωρεάν σε κάθε ενδιαφερόμενο. Αξίζει να μνημονευθεί η ακροτελεύτια παράγραφος υπό μορφή "Δηλώσεως":

     Έτσι, μπορούμε να μιλήσουμε για τους πρώτους συντεταγμένους Ιππικούς Αγώνες στην Ελλάδα και μάλιστα, όχι στην αθηναϊκή πρωτεύουσα αλλά στην Επαρχία! Όμως, ο μεγάλος αυτός Οργανισμός, οργανώνει ακόμη καλύτερα την ανάπτυξη των εν Ελλάδι Ιππικών πραγμάτων, οργανώνοντας λεπτομερέστερα την Ιπποπαραγωγή.

     Στις 10 Ιουνίου 1902 δημοσιεύεται ο Προσωρινός Κανονισμός των Ιππικών Εκθέσεων της "ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ" καθώς και ο Προσωρινός Κανονισμός των Οχειοστασίων της.

     Με τον πρώτο Κανονισμό τίθενται οι πρώτες βάσεις της ενισχύσεως της εγχώριας Ιπποπαραγωγής με την διευκρίνιση περί του τι θεωρείται ως "Ελληνικός Ίππος" και την έναρξη ειδικού γενεαλογικού μητρώου Ελληνικών Ίππων από την, τότε, ελεύθερη Ελλάδα. Με τον δεύτερο τίθενται, επίσης, οι πρώτες βάσεις των διαδικασιών βέλτιστης αναπαραγωγής με την εκτροφή και συντήρηση οχείων Ίππων (επιβητόρων) προς διάθεσή τους για επιβάσεις με φορβάδες ενδιαφερομένων ιδιωτών.

     Έκτοτε η Ιππική προοδεύει με ασύλληπτους ρυθμούς στην Ελλάδα. Η εγχώρια Ιπποπαραγωγή αναπτύσσεται κάθετα!Αξιωματικοί του Ελληνικού Ιππικού στέλνονται στην Γαλλική Ιππική Ακαδημία της Σωμύρ για να σπουδάσουν, αξιόλογοι Ιππολόγοι, Ιππιατροί και Πεταλωτές αναδεικνύονται από τις σχολές του εξωτερικού και του εσωτερικού, εκπαιδευτικά εγχειρίδια συγγράφονται από Έλληνες ειδικούς και δημοσιεύονται, Ιπποδρομιακοί Αγώνες οργανώνονται υπό τις καλύτερες συνθήκες με μαζική συμμετοχή και ...σήμερα;

      Σήμερα ένας δημοκρατικότατος  αλήτης "υπουργός πολιτισμού", ο Παύλος Γερουλάνος, κλείνει και την τελευταία Ιππική Σχολή (Κ.Ε.ΙΠΠ) με την πρόφαση των "περικοπών δαπανών", το Ολυμπιακό Ιππικό κέντρο Μαρκοπούλου μαζύ με τον Ιππόδρομο Μαρκοπούλου ρημάχτηκαν μεθοδικά για να ξεπουληθούν εύκολα ως οικόπεδα στους ξένους ενώ "αρχηγός κράτους" δεν είναι πια ο Βασιλιάς Γεώργιος Α' αλλά ο Κάρολος Παπούλιας, ο δανειστής του αμερικανού αρχιαλήτη Ανδρέα Παπανδρέου με ό,τι αυτό συνεπάγεται! Σε μια χώρα μουνουχισμένων "Πολιτών" ουδεμία προσδοκία αναπαραγωγής Αξιών απομένει διότι οι όχειοι νόες αποτελούν, πια, παρελθόν μέσα στον κ(Υ)νοβουλευτικό βόθρο!

Β' ΧΡΟΝΟΣ ΤΟΥ "ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΙΩΠΗΣ"

     Η επανάσταση της εφησυχασμένης συνειδήσεως αποτελεί στόχο μιας Ομάδος  συνασκουμένων κοινωνικών πολεμιστών όπως οι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ». Και μπορεί το κάθε Μέλος μας να ακολουθεί στην ιδιωτική του ζωή τον εξατομικευμένο «δρόμο» του αλλά η τελική «Γραμμή Βολής» είναι κοινή για όλους.

     Ιππεύοντας και τοξεύοντας, κρατούμε πάντα μια στάση ενατενίσεως του στόχου ο οποίος, για όλους τους έξω από εμάς, έχει την μορφή μιας ψάθινης επιφανείας κι όμως… Αυτή η ψάθα που για τον καθένα μπορεί στην επιφάνεια να είναι διαφορετική, διαφορετική όπως οι θρησκευτικές, πολιτικές και άλλες πεποιθήσεις, στο «βάθος» της εκφράζει το «εγώ» ενός εκάστου, αυτό που θα πρέπει καθένας μας να βελτιώσει και να αναδείξει …εξαχνώνοντάς το.

      Αγγίζοντας το χνουδωτό τρίχωμα ενός πουλαριού ή τη λαβή ενός Τόξου συλλαμβάνουμε την παροδικότητα του Κόσμου και βιαζόμαστε να πετύχουμε τον «στόχο» με τους οκτώ βαθμονομημένους τομείς : σωστή ΔΙΑΒΙΩΣΗ, σωστή ΣΚΕΨΗ, σωστή ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ, σωστή ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ, σωστή ΣΤΑΣΗ, σωστή ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, σωστή ΠΡΑΞΗ, σωστή ΓΛΩΣΣΑ (αν και όπου χρειασθεί).

     Ζούμε ασκητικά αλλά μέσα στην υπέρτατη χλιδή του φυσικού περιβάλλοντος που αντιπροσωπεύει μέσα στην απέριττη απλότητά του το περικαλλέστατο «ανάκτορο» του Σύμπαντος. Και, ξέρουμε πως μόνον έτσι, με ανεπτυγμένη την αισθητική Κοσμοθέαση θα καταφέρουμε να εντοπίσουμε την Αλήθεια που, πεισματικά, αναζητούμε, χωρίς να ξαφνιαστούμε με τον τελικό «απολογισμό»:

-Τι κερδίσαμε με τα καλά μας έργα; Τίποτε!

-Ποιο είναι τι νόημα των ιερών αληθειών; Κανένα!

-Ποιος είμαι εγώ; Κανείς!

     Κι όμως, «θυσιαστήκαμε» όπως ο Χάι Κο κόβοντας το ίδιο το χέρι του για να πείσει τον Μποντιντάρμα να τον δεχθεί ως μαθητή του… αλλά αυτός ο «τελικός απολογισμός» και η απόλυτη πληρότητα της κενότητός του θα είναι η δική μας Νίκη. Άλλωστε, η αδυναμία να αντιληφθούμε την κενότητα και την παροδικότητα του Κόσμου είναι και η αιτία του πόνου τον οποίο, εμείς, δε βιώσαμε ποτέ! Η αμφιβολία για την ουσία των πραγμάτων είναι συνεχές καθήκον και η ελαχιστότητα μιας απλής ευθείας γραμμής εκφράζει το υπέρτατο συμπαντικό μεγαλείο που εμείς το βιώνουμε συνεχώς!

     Το Σχολείο Σιωπής που εφαρμόζουμε για δεύτερο χρόνο έφερε τα αποτελέσματά του, βοηθώντας αρκετούς «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ» να αποκρυσταλλώσουν μία πρέπουσα ομαδική συμπεριφορά. Το κήρυγμα του αμίλητου ανθού μας δίδαξε αρκετά με την εκκωφαντική σιωπή του, μεταδίδοντάς μας σε κάθε Προπόνησή μας, χωρίς λόγια, τη γνώση και τη φώτιση. Αυτό το Σχολείο Σιωπής ήταν και ο καταλύτης που διέλυσε την ομίχλη των αισθήσεων που παράγουν οι άκαιροι και άσκοποι ήχοι, απαλλάσσοντάς μας από το ενδεχόμενο παραχαραγμένων ψευδαισθήσεων, επιτρέποντάς μας μια ξεκάθαρη αντιληπτικότητα, μιαν απόλυτη πνευματικήν ισορροπία.

          Και γι αυτό τους ευχαριστούμε…

ΤΥΧΗ Ή ΓΝΩΣΗ...;

     Συχνά στα δημοσιεύματά μας που έχουν σχέση με την ιππική δραστηριότητά μας επικαλούμεθα τον "μηδενικό δείκτη ατυχημάτων" με τον οποίο πιστώνεται η Ομάδα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" κατά τα πέντε χρόνια συνεχούς λειτουργίας της και όλοι καταλαβαίνουμε τι σημαίνει αυτό, όταν η Ιππασία είναι μία από τις πλέον επικίνδυνες δραστηριότητες ειδικά στη σημερινή εποχή κατά την οποία ο Άνθρωπος έχει απομακρυνθεί από αυτήν, λόγω τεχνολογίας. Και, αναρωτιέται κανείς εάν αυτός ο "μηδενικός δείκτης ατυχημάτων" οφείλεται στη "τύχη" ή στη "γνώση" του ιππευτικού αντικειμένου; Ο ίδιος ο νόμος της αιτιοκρατίας αναιρεί τον παράγοντα "τύχη" και αυτό ισχύει και στην Ιππασία. Τίποτε δεν είναι "τυχαίο" στην Ιππασία όταν τα δεδομένα της είναι συγκεκριμένα και, παρά τις όποιες πιθανότητες, οι συνέπειες (και δη οι αρνητικές) είναι προβλέψιμες για τον έμπειρο και προσεκτικό Εκπαιδευτή.

     Πολύ πριν εφιππεύσει για το πρώτο του μάθημα ο εκπαιδευόμενος στη Σχολή μας, εξοικειώνεται στο έδαφος με την ήρεμη αντιμετώπιση καταστάσεων απειλής του από κινδύνους που έχουν σχέση με την συνεργασία του με ένα πλάσμα πολύ πιο δυνατό και πολύ πιο ογκώδες.

     Το εκπαιδευτικό Πρόγραμμα Ιππικής των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" περιλαμβάνει από τα πρώτα, κιόλας, μαθήματα την εκμάθηση της ελεγχόμενης και ασφαλούς πτώσεως από τον Ίππο. Ήδη από την πρώτη γυμνιππευτική εισαγωγή του αρχαρίου ο εκπαιδευόμενος εισάγεται σε διάφορες καταστάσεις ασταθούς ισορροπίας, με προοδευτική διαβάθμιση σοβαρότητος και δυσκολίας.

     Οι καταστάσεις ασταθούς ισορροπίας στις οποίες εισάγεται προοδευτικά κάθε εκπαιδευόμενος είναι ανάλογες της ιδιοσυγκρασίας του και των δυνατοτήτων απ΄ όπου αφορμάται για να διαβαθμιστούν, συν τω χρόνω, με την ιππική πρόοδό του. 

     Κατά τα μαθήματα, ο εκπαιδευόμενος στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ", ιππεύοντας πάντα γυμνιππευτικώς, ενθαρρύνεται να εφιππεύει και να αφιππεύει με αυτόνομη ζωηρή έφαλση, κατά τον στρατιωτικό τρόπο, σεβόμενος πάντοτε την ανατομική ευαισθησία του Ίππου. Κατ'  αυτή την αμφίδρομη διαδικασία αποκτά κιναισθησία ελέγχου "από" και "προς", με αυτό το "προς" πολύ χρήσιμο για μία ελεγχόμενη, απρόοπτη, πτώση. Αυτό, όμως, αποτελεί απλώς την αρχή, το πρώτο βήμα...

     Με την πρόοδο των μαθημάτων η εφευρετικότητα του Εκπαιδευτού θα θέσει τον μαθητή σε ολοένα και πιο "περίεργες" καταστάσεις ασταθούς ισορροπίας οι οποίες δεν αναπτύσσουν, απλώς, κιναισθησία ασφαλούς πτώσεως αλλά και αποφυγής πτώσεων εν γένει!

     Παίζοντας σε κάθε μάθημα, μαθαίνουμε να πέφτουμε με ασφάλεια, ή, μάλλον να μη πέφτουμε καν! Όταν έρθει η στιγμή να νοιώσουμε ότι στο επόμενο βήμα παραμονεύει η "πτώση" είμαστε ήδη έτοιμοι να διορθώσουμε εγκαίρως ώστε να παραμείνουμε στη ράχη του Ίππου μας, αλλά κι αν δε το καταφέρουμε μαθαίνουμε να ελέγχουμε τη πτώση μας όσο απρόοπτη κι αν είναι.

    Είναι φυσικό, κατά την διάρκεια ενός μαθήματος ο εκπαιδευόμενος να μην αντιλαμβάνεται τι επιδιώκει με την κάθε εντολή ο Εκπαιδευτής του, όμως, ο τελευταίος ξέρει πολύ καλά σε τι ωφελεί η κάθε άσκηση. Πάντα, η προτεραιότητά μας είναι η ασφάλεια κατά την ίππευση και προς αυτή την κατεύθυνση επιμένουμε συνεχώς, γι αυτό και πετυχαίνουμε τον σκοπό μας.

    Και φροντίζουμε να μη κουράζουμε ποτέ τον εκπαιδευόμενο με ανιαρές επαναλήψεις αλλά επιμένουμε να τον εκπαιδεύουμε με ευχάριστες ασκήσεις οι οποίες, όμως, περιέχουν μιαν ιδιαιτέρως σοβαρή ωφελιμότητα στον τομέα της ασφαλείας των πτώσεων. Όλες αυτές οι ασκήσεις ελέγχου των καταστάσεων ασταθούς ισορροπίας αλλά και των πτώσεων που εκτελούνται από τον εκπαιδευόμενο σε κάθε μάθημα μας επιτρέπουν να "στείλουμε στο εμπόδιο" γυμνιππευτικώς και με ...κλειστά μάτια, έναν απολύτως αρχάριο πιτσιρίκο.

     Η Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" όπως και όλοι οι Εφιπποτοξότες του Κόσμου, ιππεύουμε με γνώση, άσκηση και προσοχή που ενισχύουν την ιππευτική δεξιότητα και δεν αρκούμεθα στο ..."καζανάκι" (καπέλλο) που οι "δυτικόφρονες" νομίζουν ότι θα τους προστατεύσει! Κι ενώ αυτό το "σκεύος" δεν το απαγορεύουμε σε όποιον το θεωρήσει χρήσιμο, εν τούτοις, διαπιστώνοντας το πόσο περιττό (έως και επικίνδυνο...!) είναι, το ...χαρίζουμε σε όσους προτιμούν την παθητική "ασφάλεια" από την ενεργητική κατάκτησή της!