Η ΣΕΜΙΝΑΡΙΑΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΜΑΣ

ΣΤΟ 4ο W.T.A.F. 2010 της Ν. ΚΟΡΕΑΣ

     Oύτε χρόνος δεν πέρασε από την κατάκτηση της παγκόσμιας διακρίσεως της Ομάδος μας στο 4ο W.T.A.F. της Ν. Κορέας, που κατάφεραν τα τρία Μέλη της Αποστολής μας, Σπυρίδων Μπάκας, Νικόλαος Καραίσκος και Στέφανος Κάμπελλ και η Ομάδα μας προετοιμάζεται εντατικά για να συμμετάσχει ξανά, για 5η φορά, σ' αυτή την παγκόσμια διοργάνωση αλλά και σε μία ακόμη που διοργανώνεται στην Κίνα όπου, τα Μέλη μας, προσεκλήθησαν!  Με εξαίρεση τη δυστυχισμένη Χώρα μας η οποία δίνει μάχη να κρατηθεί στη "ζωή" , η διεθνής Κοινότητα εξακολουθεί να ενδιαφέρεται για πανανθρώπινες Αξίες όπως η Τοξοβολία και, γενικότερα, το ευ αγωνίζεσθαι!

Η παγκόσμια διάκρισή μας

     Σ΄ εκείνη την προηγούμενη διοργάνωση της Ν. Κορέας, τα Μέλη μας είχαν παρουσιάσει ενώπιον των διεθνών συμμετοχών μία σεμιναριακή ανακοίνωση με θέμα "Προτάσεις για την βελτίωση της Κλασσικής Τοξοβολίας και των Αθλητών της", με τον Σπυρίδωνα Μπάκα στο μικρόφωνο της παρουσιάσεως.

Σπυρίδων Μπάκας

     Στο 4ο W.T.A.F. στο οποίον συμμετέσχον 31 Χώρες επελέγησαν οι ανακοινώσεις μόνον 7 εξ αυτών ως σοβαρότερες και πλέον ενδιαφέρουσες ώστε να παρουσιασθούν και να δημοσιευθούν σε ειδικό τόμο και, ασφαλώς, μία από τις επιλεγείσες ήταν και η ανακοίνωση των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ".

 

     Ακούγεται παράξενο αλλά, μία Χώρα όπως η Ν. Κορέα η οποία διαθέτει τεράστια τεχνογνωσία για την εθνική Πολεμική Τέχνη της που είναι η Τοξοβολία, να θεωρεί τις Ελληνικές προτάσεις σημαντικές, να τους δίνει "μικρόφωνο" και να τις δημοσιεύει όταν στην Ελλάδα η αντίστοιχη -υπνώττουσα- "Ομοσπονδία" ασφαλώς και αγνοεί την ύπαρξή μας (και αυτό το αναφέρουμε τιμητικώς..., προς άρση παρεξηγήσεων!). 

 

     Σήμερα, αναρτήσαμε εκείνη την σεμιναριακή ανακοίνωσή μας στην ηλεκτρονική βιβλιοθήκη μας αφού, πια, θεωρείται σημείο αναφοράς για τα "πράγματα" της παγκόσμιας Τοξοβολίας. Μάλιστα οι Κορεάτες την μετέφρασαν και στα ...Κορεατικά, ασχέτως εάν η Ελληνική (;) "Ομοσπονδία" (;) ...Τοξοβολίας (!!) δεν εννοεί να την πλησιάσει ούτε στα ...Ελληνικά!

ΤΙ ΜΑΣ ..."ΚΟΛΛΑΕΙ"  ΣΤΗΝ ΙΠΠΑΣΙΑ;

    Αναρωτηθήκαμε ποτέ κάτω από ποιές συνθήκες ασχοληθήκαμε με την Ιππασία και "κολλήσμε" σ' αυτήν ; Ας ακούσουμε την ιστορία ενός πιτσιρίκου που πήρε το πτυχίο του ως επαγγελματίας πιλότος, δούλεψε επί 30 χρόνια στη μεγαλύτερη εφημερίδα της Ευρώπης ως ...κριτικός λυρικού θεάτρου και, όταν πήρε τη σύνταξή του, αφιερώθηκε στην Ιππασία,  καταλήγοντας ένας ευτυχισμένος αλογατάρης!

     Το Αμβούργο της δεκαετίας του '60 ήταν μια πόλη που "ξυπνούσε" ζωηρά μετά την καταστροφή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και τους δολοφονικούς βομβαρδισμούς κατά του αμάχου πληθυσμού του που διέπραξαν οι, μέχρι σήμερα ατιμώρητοι εγκληματίες, "Σύμμαχοι". Σ' εκείνη τη τεράστια πόλη ένας νεαρός Έλληνας εκπαιδεύονταν στο αεροδρόμιο του Fuhlsbüttel προορίζοντας τον εαυτό του για επαγγελματία πιλότο. Παθιασμένος με τα αεροπλάνα και την πτήση, του φάνηκε πολύ παράξενο όταν μια σύμπτωση τον έφερε στα γραφεία της μεγαλύτερης εφημερίδος της εποχής εκείνης η οποία είχε την έδρα της στο Αμβούργο. Ήταν η εποχή που η Γερμανία ήταν "κομμένη" στα δύο και το μεγάλο βόρειο γερμανικό λιμάνι "φιλοξενούσε" την αιχμή του τεχνοκρατικού "δόρατος" της χώρας.

     Όταν , λοιπόν, ο εκκολαπτόμενος πιλότος βρέθηκε μπροστά στον Αρχισυντάκτη της εφημερίδος τον άκουσε να του λέει ότι "Εσύ δε θα γίνεις ποτέ πιλότος αλλά ...δημοσιογράφος!". Ο νεαρός τον άκουσε εκνευρισμένος και του είπε : "Σε λίγους μήνες παίρνω το πτυχίο μου και θα γίνω πιλότος!". Ο Αρχισυντάκτης επέμεινε και συνόδευσε τον νεαρό στο εντυπωσιακό γραφείο του ίδιου του εκδότη της εφημερίδος ο οποίος, με την χαρακτηριστική γερμανική τυπικότητα και ευγένεια, καλοδέχτηκε τους επισκέπτες του και χάρισε στο νεαρό ένα μικρό δερματόδετο βιβλιαράκι.

     Ο νεαρός, πράγματι, σε λίγους μήνες πήρε το πτυχίο του (ένα πρώτο Commercial B χωρίς να περάσει στο ..επόμενο) αλλά δεν δούλεψε ποτέ ως πιλότος αφού, ήδη, είχε προσληφθεί στην εφημερίδα ως δόκιμος ...δημοσιογράφος, μιας και τα λεφτά που του έστελναν από το σπίτι χρειάζονταν μια κάποια "τσόντα"... Και, νοιώθοντας έναν ανεξήγητο μαγνητισμό από εκείνο το μικρό βιβλιαράκι που του έκανε δώρο ο μεγαλοεκδότης και αμέσως ..."αφεντικό" του, συχνά το ξεφύλλιζε και θαύμαζε τις ωραίες ανατυπώσεις των αναγεννησιακών χαλκογραφιών που έδειχναν πανέμορφα ...άλογα. Πώς βρέθηκε στο γραφείο του μεγαλοεκδότη για να περάσει στα χέρια του νεαρού επισκέπτη ; ...

...Εκείνο το βιβλιαράκι ήταν η ανατύπωση ενός παλιού βιβλίου Ιππασίας που ο μεγαλοεκδότης με τη σύζυγό του είχαν ξαναζωντανέψει για να το κάνουν δώρο στους φίλους τους σε μία ιππική διοργάνωση που είχαν χρηματοδοτήσει το 1955.  Μία μικρή πολυτελέστατη επανέκδοση του μνημειακού βιβλίου του Johann Elias Ridinger ο οποίος το είχε πρωτοκυκλοφορήσει το 1760 με τίτλο "KLEINE REITSCHULE" (Μικρή Σχολή Ιππασίας). Στις σελίδες του "ξεχείλιζε" η γοητεία της σχέσεως Ανθρώπου και Ίππου και η αρμονία της συνεργασίας τους με αποτέλεσμα, ο νεαρός δημοσιογράφος να βλέπει πίσω από τα επί σκηνών δρώμενα ...υπέροχα άλογα να τον ...περιμένουν.  

     Έτσι, το αεροπορικό πτυχίο έμεινε ξεχασμένο σε ένα ντουλάπι και ο νεαρός άρχισε να μεγαλώνει γράφοντας για την Όπερα και το Θέατρο, σκεπτόμενος πάντα εκείνα τα ...άλογα που τον περίμεναν! Και η ζωή κυλούσε αρκετά όμορφα (παρά τις δυσκολίες της...) γιατί εκείνα τα ...άλογα πάντα τον περίμεναν ...ώσπου πήρε την σύνταξή του και αποφάσισε να τους αφιερωθεί! Από τότε, όμως, εκείνο το μικρό δερματόδετο βιβλιαράκι το έχει πάντα μαζύ του και το ξεφυλλίζει προσπαθώντας να ανακαλύψει πόση δύναμη έκρυβε στις σελίδες του ώστε να καταφέρει να μετατρέψει έναν πιλότο πουέγραφε για την Όπερα να καταλήξει ...αλογατάρης!

     Σήμερα, προς χάρη των επισκεπτών μας εκείνο το "σημαδιακό" βιβλιαράκι αναρτήθηκε στην ηλεκτρονική βιβλιοθήκη  της "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ" με μία προειδοποίηση : ΜΗ το ξεφυλλίσετε και σεις γιατί μπορεί να μείνετε για πάντα αιχμάλωτοι της γοητείας του.

ΤΟ ΑΙΣΧΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ

ΚΑΙ

ΣΤΗΝ ΙΠΠΑΣΙΑ!

     Aποτελεί επιλογή μας η αποστασιοποίησή μας από τους δήθεν "αθλητικούς" μηχανισμούς και ανυπόληπτα κυκλώματα του κράτους! Από της ιδρύσεώς της, η Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" λειτουργεί αυτόνομα και με τις αποκλειστικές δικές της δυνάμεις καταφέρνοντας, μόνη της, να φτάσει στη κορυφή κατακτώντας ΚΑΙ παγκόσμια διάκριση στη μακρινή Ν. Κορέα στην οποία φτάσαμε με δικά ,μας έξοδα, και κόπους! Οι επιλογές μας δικαιώνονται διαβάζοντας το κρατικό αίσχος ΚΑΙ στην Ιππασία, όπως το περιγράφει μία δημοσιογράφος έγκριτης εφημερίδος: 32 ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ (;) και 1.500.000 ευρώ ετησίως ΠΕΤΑΜΕΝΑ για να καθηλώνουν την Ιππασία στο μηδέν εξαπατώντας τον φορολογούμενο !

Τα άλογα στο Μαρκόπουλο κινδυνεύουν από πλήξη

Της Λινας Γιανναρου
http://www.kathimerini.gr/  

Τόσο βαθιά «ελληνική» η ιστορία ετούτη, κωμική και τραγική ταυτόχρονα. Πρωταγωνιστές, δεκαπέντε γέρικα άλογα, καμιά τριανταριά βαριεστημένοι υπάλληλοι και άφθονα χρήματα (του Δημοσίου). Η σύνοψη; Εδώ και έξι χρόνια, το Κέντρο Εκπαίδευσης Ιππασίας, που σήμερα εδρεύει στο Ολυμπιακό Κέντρο Ιππασίας στο Μαρκόπουλο, λειτουργεί χωρίς πραγματικό αντικείμενο, ωστόσο ποτέ δεν έπαψε να επιχορηγείται αδρά από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού.

Η Τελετή Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας σήμανε και την έναρξη της «κάτω βόλτας» για το ΚΕΙΠΠ (είναι ΝΠΔΔ). Τα προηγούμενα χρόνια και εν όψει του 2004, βρισκόταν στο επίκεντρο της ανάπτυξης του αθλήματος. Θα θυμάστε, εκείνη την εποχή διανύαμε το απόλυτο momentum για την ιππασία στην Ελλάδα, προς μεγάλη ικανοποίηση της επίσημης Ομοσπονδίας. Με το τέλος της «τρέλας» του '04, όμως, και αφήνοντας τις υπερσύγχρονες (και κεντρικές) εγκαταστάσεις στο Γουδί για το Μαρκόπουλο, το Κέντρο Εκπαίδευσης Ιππασίας πέρασε σε περίοδο μαρασμού. Τα προγράμματα τελείωσαν, οι αθλητές μειώθηκαν, τα παιδιά έπαψαν να έρχονται για να εκπαιδευτούν στα άλογά του.

"Εμείς γιατί υπάρχουμε;"

Οι 32 υπάλληλοι του ΚΕΙΠΠ, ωστόσο, ανάμεσα στους οποίους, κτηνίατροι, νοσηλεύτριες κτηνών, διοικητικοί υπάλληλοι, σταβλίτες, καθαριστές και άλλοι, συνέχισαν να προσέρχονται κανονικά κάθε πρωί στη δουλειά τους. Με εξαίρεση έναν σταβλίτη που 2-3 φορές την εβδομάδα εκαλείτο να βγάλει τα άλογα έξω για να τα δουν οι λιγοστοί φοιτητές των ΤΕΦΑΑ που περνούσαν με τους καθηγητές τους, οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, ήταν ωσεί παρόντες, περίμεναν να συμπληρωθεί το ωράριο για να επιστρέψουν σπίτια τους, εγχείρημα όχι εύκολο για πολλούς. Για κάποιες από τις υπαλλήλους στο λογιστήριο και άλλα τμήματα του Κέντρου, η καθημερινή μετακίνηση από και προς το Μαρκόπουλο αγγίζει τα 30 ευρώ. «Γράψτε κάτι να κλείσουμε», θα πουν στην «Κ». «Δουλειά δεν υπάρχει, εμείς γιατί υπάρχουμε;».

Κι όμως, σύμφωνα με στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, ο εν λόγω φορέας έλαβε για το διάστημα 2005-10 το ποσό των 9 εκατ. ευρώ ως επιχορήγηση, περίπου δηλαδή 1,5 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Γιατί, καθώς φαίνεται, στην Ελλάδα προ κρίσης το μόνο πράγμα που ήταν τζάμπα ήταν το χρήμα, ενώ όποιος ήθελε να δικαιολογήσει έξοδα... έβρισκε. Δεν είναι τυχαίο ότι ενώ ανάμεσα στους 32 υπαλλήλους του Κέντρου Εκπαίδευσης Ιππασίας υπήρχε η ειδικότητα του πεταλωτή, η διοίκηση επέλεγε να φέρνει και να πληρώνει πεταλωτή «απ' έξω»!

Ούτε όμως και τα άλογα είναι σε θέση πια να προσφέρουν το ίδιο έργο. Σύμφωνα με αυτοψίες της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, αλλά και όπως επιβεβαιώνει η νυν διοίκηση του ΚΕΙΠΠ, από τα 15 άλογα, μόνο τα 10 είναι «χρησιμοποιήσιμα» για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Τα τρία είναι τόσο δύστροπα που δεν τα κάνεις εύκολα καλά, ένα έχει πρόβλημα με ένα νύχι και δεν μπορεί να ασκηθεί και ένα άλλο είναι πολύ νεαρό. «Και τα άλλα δεν μπορούν να πάρουν πια τα πόδια τους», λένε υπάλληλοι του Κέντρου. Σε κάθε περίπτωση, μέχρι πριν από λίγους μήνες, αντιστοιχούσαν τρεις υπάλληλοι ανά ενεργό άλογο, αναλογία που θα έκανε την τρόικα να φρίξει.

Η προοπτική

«Ευτυχώς, κάποιοι μόλις συνταξιοδοτήθηκαν», λέει στην «Κ» μεταξύ σοβαρού και αστείου ο πρόεδρος του ΚΕΙΠΠ κ. Σάκης Ψάρρας, ο οποίος διορίστηκε στη θέση αυτή μόλις πριν από δύο μήνες. «Σήμερα οι υπάλληλοι είναι είκοσι, αλλά θα χρειαστεί κάποιοι να μεταταγούν, γιατί και πάλι είμαστε υπεράριθμοι. Και με 15 άτομα θα είμαστε καλά. Η αλήθεια είναι ότι βρήκαμε μια εντελώς ανοργάνωτη κατάσταση. Το Κέντρο ουσιαστικά δεν λειτουργούσε εδώ και έξι χρόνια, χρειάζεται να γίνει ένας εξορθολογισμός της εργασίας και των δαπανών. Εως σήμερα το Κέντρο πλήρωνε ακόμα και για τη μεταφορά της κοπριάς! Ε, νομίζω ότι μπορούμε να την κάνουμε οι ήδη υπάρχοντες άνθρωποι...». Οσο κι αν οι υπάλληλοι ζητούν το Κέντρο να κλείσει οριστικά, ο κ. Ψάρρας, γνώρισμα των παλιών αθλητών ίσως (υπήρξε διεθνής πασαδόρος στην ομάδα βόλεϊ του Παναθηναϊκού), μοιάζει διατεθειμένος να αγωνιστεί για να κρατήσει το Κέντρο Εκπαίδευσης Ιππασίας ανοιχτό. «Πρέπει να ξανανοίξει προς τον κόσμο, να ξεκινήσουμε εκπαιδευτικά προγράμματα» αναφέρει.

Πάντως, τα άλογα, ακόμα και τα πιο γέρικα εξ αυτών, θα δοθούν σε Ιδρύματα (ίσως στο Χαμόγελο του Παιδιού) και σωματεία. Ας μην ανησυχούν οι φιλόζωοι, οι υπεύθυνοι διαβεβαιώνουν ότι δεν θα θανατωθούν. Από πλήξη μόνο κινδυνεύουν.

     H "EΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ" εκτιμά τις ευσεβείς προσδοκίες του διεθνούς "πασαδόρου" (;) κ. Ψάρρα, αλλά θα θυμίσουμε ότι μεταξύ Βόλεϋ και ...Ιππασίας υπάρχει τεράστια διαφορά! Μακάρι να υλοποιηθούν οι προσδοκίες του, αλλά ο Ίππος, εν αντιθέσει με την μπάλλα, προτάσσει άλλες και πολύ σοβαρότερες απαιτήσεις! Και, 32 υπάλληλοι και 1.500.000 ευρώ πεταμένα ετησίως αποτελούν ΕΓΚΛΗΜΑ για το οποίο θα έπρεπε να είχε παρέμβει ΠΡΟ ΠΟΛΛΟΥ ο Εισαγγελέας (αν , πλέον υπάρχει Εισαγγελέας διότι δεν τίποτε δεν μας πείθει για την παρουσία του!).

ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΜΕ ΑΝΥΠΟΜΟΝΗΣΙΑ

ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ

 

 

     Κυκλοφόρησε το 3ο τεύχος Μαίου-Ιουνίου 2011 του περιοδικού ελληνικής και παγκόσμιας ιστορίας "ΜΑΧΕΣ & ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ" που πάντα μας αιφνιδιάζει με την θεματολογία και τις σοβαρές προσεγγίσεις του. Στο τεύχος που κυκλοφόρησε παρουσιάζουν μία εκτεταμένη αρθρογραφία δύο διακεκριμένοι ερευνητές της στρατιωτικής πειραματικής Αρχαιολογίας οι Δημήτριος Κατσίκης και Στέφανος Σκαρμίντζος.

 

 

     Ο πρώτος παρουσιάζει ένα δεκασέλιδο άρθρο για το "ΡΩΜΑΙΚΟ ΙΠΠΙΚΟ" και ο δεύτερος τρεις πολυσέλιδες παρουσιάσεις για τις "ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ" την "ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΒΑΡΟΥΣ" και το πρώτο μέρος της Εξαπόλεως "ΡΟΔΟΣ"!

 

 

     Ας σημειωθεί ότι, ο ιστορικός Συγγραφέας Στέφανος Σκαρμίντζος, το άρθρο του περί της πολιορκίας της Θεσσαλονίκης από τους Αβάρους (586 μ.χ.χ.) το εικονογραφεί με τόξα "KASSAI" τα οποία έθεσε στην διάθεσή του η "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ" η οποία βρίσκεται πάντα στην διάθεση των ιστορικών ερευνητών για ο,τιδήποτε αφορά στην αρχέγονη ενστικτώδη Τοξοβολία και στα παραδοσικά Τόξα.

 

     Πραγματικά, η πειραματική Αρχαιολογία η οποία υπηρετείται από αφιερωμένους ερευνητές όπως ο Στέφανος Σκαρμίντζος, ο Δημήτρης Κατσίκης και κάποιοι ελάχιστοι ακόμη, είναι κάτι από τα πολύ λίγα πνευματικά "στοχεύματα" τα οποία, παρά τις δυσκολίες των καιρών, προοδεύουν στη Χώρα μας, με τις αγνές δυνάμεις μεμονωμένων "θεραπόντων"!

ΑΔΕΛΦΟΠΟΙΗΣΗ

     Η Αστική Εταιρεία "ΦΙΛΙΠΠΟΙ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ" η οποία αποτελεί δημιούργημα του Ιδρυτικού Εταίρου μας, Καθηγητού Παντελή Αναστασόπουλου και δραστηριοποιείται με τεράστια επιτυχία στην Έφιππη Τοξοβολία και στις Έφιππες Πολεμικές Τέχνες, με την ΙΙ Πράξη της Συνεδριάσεως του Δ.Σ. της, μας έκανε την Τιμή να ζητήσει την αδελφοποίησή της με την "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ".

     Εμείς, κατόπιν της σημερινής συνεδριάσεως του Δ.Σ. μας προχωρούμε στην τιμητική αδελφοποίησή μας με τους Ναυπακτείς Εφιπποτοξότες οι οποίοι κοσμούν την Φίλιππο "Οικογένεια" με το ήθος, τις ικανότητες και την δραστηριότητά τους.

     Αναγνωρίζοντας το υψηλό επίπεδο εκπαιδεύσεως των Αδελφών Εφιπποτοξοτών της Ναυπάκτου, Τιμής ένεκεν τους προσκαλούμε για κοινή πανηγυρική επίδειξη Εφιππης Τοξοβολίας  σε μεγάλη δημόσια διοργάνωση η οποία θα λάβει χώρα στην Αθήνα σε λίγες ημέρες.

Σύντομα, περισσότερες λεπτομέρειες!

FEDERICO CAPRILLI : ΤΟ "ΙΤΑΛΙΚΟ ΚΑΘΙΣΜΑ"

Ο ΔΙΑΜΟΡΦΩΤΗΣ ΤΗΣ ΣΤΑΣΕΩΣ ΥΠΕΡΠΗΔΗΣΕΩΣ ΕΜΠΟΔΙΟΥ

     Ο Federico Caprilli γεννήθηκε στο Livorno στις 8 Απριλίου 1868 και σκοτώθηκε σε ιππικό ατύχημα στο Pinerolo στις 6 Δεκεμβρίου  1907, όταν ο Ίππος του γλίστρησε  στους πάγους. Είναι ο εμπνευστής του «Ιταλικού» ή «Προσθίου καθίσματος» το οποίο καθώρισε την σύγχρονη υπερπήδηση εμποδίων.

     Το φθινόπωρο 1886 απεφοίτησε από την Στρατιωτική Ακαδημία της Modena εντασσόμενος στο Ιππικό και τον Αύγουστο του 1888 εντάχθηκε ως ανθυπολοχαγός του Βασιλικού Ιππικού Συντάγματος του Piemonte, ενώ , το ίδιο φθινόπωρο ανέλαβε την διοίκηση της Σχολής Ιππευτικής του Pinerolo. Ακούγεται απίστευτο, αλλά τόσο στη Modena όσο και στο Pinerolo, ο Federico Caprilli εθεωρείτο ως ένας πολύ μέτριος Ιππέας. 

     Όταν ο Federico Caprilli αποφοιτούσε από την Στρατιωτική Ακαδημία, τα πολυβόλα είχαν εισαχθεί σε χρήση και αυτό σήμαινε νέα«φιλοσοφία» φόρτου του Ίππου κατά την διάρκεια μιας εχθροπραξίας, υποχρεούμενος να παραλάβει ένα ζευγάρι νέων όπλων στη ράχη του.  Τούτο σήμαινε την αναθεώρηση εκπαιδεύσεως του Ίππου και του Ιππέως ώστε να μπορεί να διασχίζουν ανώμαλα εδάφη (κάθετα πρανή και βαθιά χαντάκια) ώστε να επιτρέπεται ο αιφνιδιασμός του αντιπάλου. Πέραν αυτού, ήδη από το 1863, οι Βρεταννοί είχαν επινοήσει το αφύσικο «άθλημα» της υπερπηδήσεως εμποδίου το οποίο ,υποχρεωτικώς, αναγκάσθηκε να «παρακολουθήσει» η υπόλοιπη Ευρώπη και, κατόπιν, ο Κόσμος. Έτσι, οι δύο αυτοί συγκυριακοί παράγοντες, υπεχρέωσαν και το Ιταλικό Ιππικό να αντιμετωπίσει το ζήτημα της ιππευτικής υπερπηδήσεως εμποδίων με τις ανορθόδοξες βρεταννικές αντιλήψεις της εποχής εκείνης, των τελών του 19ου αιώνος. 

     Ο Federico Caprilli, tο 1890 άρχισε να πειραματίζεται με έναν νεαρό Ιρλανδικό Ίππο με το όνομα Sfacciato (ο Χάλκινος) και το 1891, μετά από κάποιες νίκες σε ιππικά αγωνίσματα του ανετέθη η διοίκηση της Ιππευτικής Σχολής του Pinerolo.

Tότε, ο Federico Caprilli άρχισε να αναδεικνύεται σε έναν πραγματικά μεγάλο Δάσκαλο της Ιππασίας  και προετοιμάσθηκε για να συμμετάσχει στη μεγάλη Ιππική Διοργάνωση του Torino, τον Ιούνιο του 1902, στην οποία όμως δεν κατέκτησε την θέση που του άξιζε! Tο 1907 κατακτά την πρώτη θέση στους Στρατιωτικούς Ιππικούς Αγώνες της Ρώμης. 

     Ως νεαρός μαθητής της Ιταλικής Σχολής Ιππικού μάθαινε να ιππεύει και να υπερπηδά εμπόδια με τον συγκεκριμένο τρόπο της εποχής του, τον οποίο, όμως, ο ίδιος έκρινε ως μη ικανοποιητικό.

Η παλαιά στάση υπερπηδήσεως εμποδίου.

     Σύμφωνα με την διδασκαλία της εποχής εκείνης, οι υπερπηδητές εμποδίων θα έπρεπε, κατά την υπερπήδηση, να χρησιμοποιούν μακρές αρτάνες αναβολέων με τα πόδια τεταμένα εμπρός, να έλκουν τις ηνίες ανασηκώνοντας την κεφαλή του Ίππου και να κλίνουν το σώμα τους προς τα πίσω ώστε ο Ίππος να υποχρεωθεί να προσγειωθεί, μετά το εμπόδιο, με τα οπίσθια, ή έστω με τα τέσσερα, αντί των εμπροσθίων ποδών τα οποία θεωρούσαν ως «εύθραυστα»! Αυτό, όμως, είχε ως συνέπεια την οδυνηρή αίσθηση στο στόμα του Ίππου προ κάθε εμποδίου που σήμαινε και την διατάραξη της ισορροπίας του Ίππου και την μετατόπιση του κέντρου βάρους του Ίππου προς τα πίσω, αφήνοντας «πίσω» και τον ίδιο τον Ιππέα, σύνδρομο το οποίο δεν επέτρεπε στον Ίππο να διαγράψει ομαλή τροχιά υπερπηδήσεως του εμποδίου (Bascule) και να προσγειωθεί άνετα στην αντίθετη πλευρά. Ο πόνος στο στόμα του Ίππου και η αρνητική μετατόπιση του κέντρου βάρους του, είχαν ως αποτέλεσμα να δυστροπούν πολλοί Ίπποι προ των εμποδίων τα οποία, όπως προαναφέρεται, μόλις στα τέλη του 19ου αιώνος (1863) είχαν αρχίσει να εμφανίζονται ως ιππικό άθλημα και η υπερπηδητική τεχνογνωσία ήταν ακόμη ελάχιστη.

     Ο Federico Caprilli ήταν ένας πρωτοπόρος Ιππέας ο οποίος, στην Ιταλία, υπήρξε «σκαπανέας» της Φυσικής Ιππασίας, ή, όπως οι Ιταλοί την αποκαλούν «Doma Gentile» ή «Doma Dolce». O Federico Caprilli είχε εγκαίρως διαγνώσει την μεγάλη σημασία της φυσικής βιο-μηχανικής των κινήσεων του Ίππου και είχε απασχοληθεί πάρα πολύ με την φωτογράφηση της συμπεριφοράς του σε φυσικό περιβάλλον. Αυτό τον βοήθησε να αναλύσει την κινητική του Ίππου κατά την υπερπήδηση εμποδίου σπεύδοντας να εναρμονίσει την ίππευση του Ιππέως με την φυσική ανάγκη ισορροπίας του Ίππου.

     Παρατηρώντας τις κινήσεις των Ίππων εν ελευθερία, ο Federico Caprilli διεπίστωσε ότι οι Ίπποι, πάντοτε, υπερπηδώντας χωρίς ιπποσαγή και Ιππέα, ένα εμπόδιο προσγειώνονταν με τα εμπρόσθια και απεφάσισε να αλλάξει την κρατούσα ιππική διδασκαλία εφαρμόζοντας αυτό που παρετήρησε στη Φύση. Κατέληξε, λοιπόν, σε δύο βασικά συμπεράσματα τα οποία άρχισε να εφαρμόζει στην διδασκαλία του προς τους νέους Ιππείς του Ιταλικού Ιππικού : (α) Ο Ιππέας με το κάθισμα και τις κινήσεις του σώματός του να μην παρεμποδίζει την φυσική φορά κι τις φυσικές κινήσεις του υπεπηδώντος Ίππου και, (β) κατά την διάρκεια όλης της υπερπηδητικής φάσεως, να μη ασκεί καμία επίδραση στο στόμα του Ίππου! Επίσης, ο Federico Caprilli θεωρούσε ότι ο Ίππος, πριν από το εμπόδιο, έπρεπε να αφήνεται ελεύθερος να επιλέξει ο ίδιος το μήκος του διασκελισμού του και το σημείο απογειώσεώς του. Αυτό σήμαινε ότι ο Ίππος θα πλησίαζε το εμπόδιο όχι τεχνητά συσπειρωμένος υπό την επίδραση «σκληρών ηνιών» αλλά χαλαρός, ακριβώς όπως τον ίδιο διευκόλυνε η κίνηση προς το εμπόδιο. Ο Ιππέας θα κατείχε θέση προς τα εμπρός με τις αρτάνες των αναβολέων βραχύτερες προκειμένου το «κάθισμά» του να ήταν ακριβώς στο κέντρο της σέλλας επιτρέποντας στην έδρα του και τις κνήμες να του εξασφαλίζουν την καλύτερη δυνατή ευστάθεια τόσο κατά την κίνηση προς το εμπόδιο όσο και κατά την υπερπήδησή του. Πάνω από το εμπόδιο ο Ιππέας θα έπρεπε να ανασηκωθεί ελαφρά από την σέλλα κλίνοντας προς τα εμπρός τον κορμό του και αφήνοντας ανεπηρέαστο το στόμα του Ίππου «δίνοντάς» του ηνίες. Το κέντρο βάρος του Ιππέως θα έπρεπε να συμπίπτει με το κέντρο βάρος του Ίππου διευκολύνοντας την φυσική τροχιά της υπερπηδήσεως. Τέλος, ο Federico Caprilli, δεν ήταν απλώς ένας πρωτοπόρος Ιππέας αλλά υπήρξε και ο «σκαπανέας» της Φυσικής Ιππασίας ( ή, όπως οι Ιταλοί την αποκαλούν «Doma Gentile» ή «Doma Dolce») στην Ιταλία. O Federico Caprilli είχε εγκαίρως διαγνώσει την μεγάλη σημασία της φυσικής βιο-μηχανικής των κινήσεων του Ίππου και είχε απασχοληθεί πάρα πολύ με την φωτογράφηση της συμπεριφοράς του σε φυσικό περιβάλλον. Αυτό τον βοήθησε να αναλύσει την κινητική του Ίππου κατά την υπερπήδηση εμποδίου σπεύδοντας να εναρμονίσει την ίππευση του Ιππέως με την φυσική ανάγκη ισορροπίας του Ίππου.

     Αυτός, ο πρωτοπόρος της Φυσικής Ιππασίας, σημείωνε εύστοχα:

"...è necessario che il cavallo andando all'ostacolo impari a non temere le azioni del cavaliere ed a persuadersi che questo gli concede sempre il modo di poter saltare e non lo contraria nè addolora per nulla. In caso contrario il cavallo invece di far attenzione a compiere bene il suo lavoro studierà il modo di sottrarsi al dolore..." 

« … είναι απαραίτητο κατά την προσέγγισή του προς το εμπόδιο, ο Ίππος να μην φοβάται τις ενέργειες του Ιππέως και να πείθεται ότι ο αναβάτης του θα τον διευκολύνει πάντα κατά την υπερπήδηση και όχι το αντίθετο διότι, σε αντίθετη περίπτωση , αντί ο Ίππος να επικεντρώνεται στην εκτέλεση μιας σωστής υπερπηδήσεως θα αναζητά τον τρόπο να απαλλαγεί από τον πόνο που θα του προκαλούν οι χειρισμοί του Ιππέως …»

     Και, βεβαίως, αυτό το "σκεπτικό" δείχνει το πόσο βαθιά επηρεασμένος από τα αξιώματα της Φυσικής Ιππασίας (= μη παρεμπόδιση του Ίππου) υπήρξε αυτός ο ρηξικέλευθος Ιππέας, ο οποίος τόλμησε να εναντιωθεί με τις εσφαλμένες ιππευτικές αντιλήψεις περί "υποχειριάσεως του Ίππου" της εποχής του!

     Όλες αυτές οι παρατηρήσεις όμως και οι νεωτεριστικές ιδέες του νεαρού υπιλάρχου ήρθαν σε σύγκρουση με το επικρατούν «πνεύμα» της εποχής του που ήθελε  «υποτεταγμένο» τον Ίππο σύμφωνα με τις απάνθρωπες κι ανόητες διδασκαλίες των Βρεταννών «εφευρετών» της υπερπηδήσεως εμποδίων και προκάλεσαν «κλονισμό» στο τότε ιππικό εκπαιδευτικό σύστημα, μη γενόμενες  αποδεκτές! Προς τιμωρία του, τον απεμάκρυναν από την θέση του Εκπαιδευτού Ιππασίας, μεταθέτοντάς τον δυσμενώς σε μονάδα της νότιας Ιταλίας!

     Τελικώς, οι «αιρετικές» ιδέες του Federico Caprilli,  μερικά έτη αργότερα, αναγνωρίστηκαν και ο νεαρός Εκπαιδευτής του Ιππικού επανεκλήθη, αρχικώς στη Ρώμη, στο στρατόπεδο Ιππικού της via dei Due Ponti του Tor di Quinto, (τότε έξω από την Ρώμη και μετά την επέκταση της πόλεως η οποία σημειώθηκε μεταξύ 1930 και 1940, βόρειο προάστιό της) και κατόπιν στη γενέτειρα του (Livorno) για να αναλάβει επισήμως της εκπαίδευση των νέων Ιππέων. Τότε απεδείχθη ότι οι μεν Ίπποι επεδείκνυαν απίστευτη προθυμία και συνεργασιμότητα υπερπηδήσεως, ενώ οι Ιππείς έφθασαν σε σημείο να ακολουθούν τόσο ομαλά την τροχιά υπερπηδήσεως χωρίς την ανάγκη να στηρίζονται στις ηνίες, ούτε καν να τις κρατούν! Μετά από αυτή την επιτυχία της εφαρμογής της διδασκαλίας του Federico Caprilli, ο ίδιος προβιβάσθηκε στον βαθμό του Αρχιεκπαιδευτού Ιππασίας ενώ πλήθος Ιππέων από διάφορα ξένα Ιππικά παρακολουθούσαν την διδασκαλία του η οποία πήρε το όνομα της «Μη παρεμποδίσεως της φυσικής τροχιάς υπερπηδήσεως του Ίππου, από τον Ιππέα».

     Kατά την διάρκεια του Ιταλικού Φασισμού η διδασκαλία του Federico Caprilli κατεγράφη κι εκδόθηκε το 1932 υπό την μορφή ενός πλήρους εγχειριδίου εκπαιδεύσεως Ιππασίας υπό τον τίτλο : "MANUALE D' EQUITAZIONE", το οποίο εκδόθηκε σε δύο ακόμη εκδόσεις από την "Ιταλική Ομοσπονδία Ιππασίας", το 1957 και το 1969, υπό την επιμέλεια του χρυσού Ολυμπιονίκη (Ολυμπιάδα Τόκυο, 1964) Συνταγματάρχη Paolo Angioni,  θεωρούμενο σταθερά ως ένα από τα καλύτερα εκπαιδευτικά βοηθήματα Ιππασίας.  

     Δυστυχώς, ο Federico Caprilli σκοτώθηκε αρκετά νέος (39 ετών) μη προφταίνοντας να βοηθήσει την ανάπτυξη της Ιππασίας όσο έδειξαν οι δυνατότητές του, πρόφθασε όμως να αποδείξει και το μεγαλείο της ιππικής ηθικής του αλλά και την προπορεία του στην Φυσική Ιππασία της νεώτερης Ιταλίας. Στον τάφο του ένα απλό λατινόγλωσσο επίγραμμα απαθανατίζει το μεγαλείο της ιππικής περιωπής του: 

FRIDERICUS CAPRILLI

MAGISTER EQUITUM

1868 – 1907

 [Federico Caprilli

Μέγιστος των Ιππέων

1868 - 1907] 

     Πολύ αργότερα και με εντολή του Benito Mussolini και του Ιταλικού Φασιστικού Κόμματος, οι εγκαταστάσεις Ιππικού στις οποίες δίδασκε ο Federico Caprilli στο Livorno και οι οποίες είχαν εγκαινιασθεί στις 15 Αυγούστου 1894, το 1937 μετωνομάσθηκαν σε «Ippodromo Federico Caprilli» προς Τιμή του πρωτοπόρου της Φυσικής Ιππασίας στην Ιταλία και μεγάλου ανανεωτού της υπερπηδήσεως εμποδίων!

 Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΣΤΑΣΕΩΣ ΥΠΕΡΠΗΔΗΣΕΩΣ ΕΜΠΟΔΙΩΝ

Το (πρόσθιο) "ελαφρύ κάθισμα" υπερπηδήσεως.

α. Συσπείρωση και απογείωση.

β.Εκτίναξη.

γ. Υπέρπτηση.

δ. Προσγείωση.

Η πλήρης τροχιά υπερπηδήσεως εμποδίου.

 

"ΙΠΠΑΣΙΑ ή ΠΕΡΙ ΙΠΠΙΚΗΣ"

Η ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΙΠΠΑΣΙΑΣ "PARELLI"

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

                  

     Η "ιστορία" ίσως θυμίζει είδος που αφού έχει εξαχθεί, ...επανεισάγεται ως νεωτερισμός! Και, ίσως, είναι έτσι... Ας δούμε "πώς" μετά από πολλούς αιώνες, μετά τον Ξενοφώντα, το Ελληνικό Κοινό ...ξανάκουσε για την Φυσική Ιππασία στη χώρα όπου ...γεννήθηκε!

     Η τηλεοπτική εκπομπή του "EXTRA CHANNEL" με τίτλο "ΙΠΠΑΣΙΑ Ή ΠΕΡΙ ΙΠΠΙΚΗΣ" εμπνευσμένο από το ομότιτλο βιβλίο του Ξενοφώντος, ήταν ένας (πρώτος...) δούρειος ίππος επαναφυσικοποιήσεως της Ιππικής στην Ελλάδα, μετά τον στρεβλωτικό που της προσέδωσαν διάφοροι παράγοντες κατά τον 20ό αιώνα νοθεύοντάς την με τα αφύσικα δόγματα του "British Style" κάνοντάς την εντελώς αφύσικη κι επικίνδυνη.

     Ο παραγωγός εκείνης της τηλεοπτικής εκπομπής και υπογράφων, πολύ πριν αρχίσει να ιππεύει (θεωρώντας ότι η Ιππική αποτελεί ολοκλήρωση παιδευτικού ήθους και όχι απλή αθλητική ενασχόληση) είχε μελετήσει το "ΠΕΡΙ ΙΠΠΙΚΗΣ" του Ξενοφώντος και είχε αντιληφθεί τη σημαντική διδαχή του. Δυστυχώς, όταν ξεκίνησε να ιππεύει, διεπίστωσε ότι στη χώρα του Ξενοφώντος οι έμβιες φαλμεραϋερικές επιβεβαιώσεις περί αφελληνίσεως, είχαν ...αφελληνίσει και την ίδια την Ιππική, μπασταρδεύοντάς την με άφθονη "αγγλική διαστροφικότητα".

     Έτσι, δεν θα ήταν δυνατόν από εκείνη τη μοναδική τηλεοπτική εκπομπή να απουσιάσει ένα "αφιέρωμα" στην Σχολή "Parelli" η οποία δεν είναι τίποτε άλλο από την μεταφορά στην εποχή μας των διδαχών του Ξενοφώντος. Για το "αφιέρωμα" αυτό ζητήθηκε η τυπική άδεια από τον Οργανισμό "Parelli" (η οποία και μας δόθηκε μαζύ με το οπτικοακουστικό υλικό το οποίο ο Οργανισμός επέλεξε) και όλες τις διαδικασίες της επικοινωνίας αλλά και της εκφωνήσεως έκανε ο Συνεργάτης της εκπομπής, ο εξαίρετος Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, με συνέπεια και σοβαρότητα προσήκουσες στο αντικείμενο. Το, σχεδόν, εικοσάλεπτο αποτέλεσμα παρουσιάζεται στο επισυναπτόμενο video και είναι ενδεικτικό της "φιλοσοφίας" του Συστήματος "Parelli".