ΣΧΕΔΙΑΣΤΙΚΕΣ "ΣΥΓΓΕΝΕΙΕΣ" ΣΠΑΘΗΣ
Η Σπάθη των "Ελλήνων Κενταύρων"
Παρασάγγας απέχει η απλή βιομηχανική σχεδίαση ενός αντικειμένου από εκείνη ενός όπλου! Και αυτό ίσχυσε και στην σχεδίαση της Σπάθης των "Ελλήνων Κενταύρων" όταν, προ χρόνων, η ανάγκη καθιερώσεως ενός όπλου "συντεταγμένου" με τις ανάγκες της Σχολής μας κρίθηκε απαραίτητη.
Τότε (2011), το σχεδιαστικό "όραμα" περιεπλάκη ακόμη περισσότερο διότι, στην περίπτωση των δικών μας αναγκών, δεν επιδιώκαμε την σχεδίαση, απλώς, ενός αποτελεσματικού αγχεμάχου, αλλά ενός σύνθετου το οποίο να συνδυάζει την φονικότητα με την εκπαιδευτικότητα, κυρίως, ενός αρχαρίου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται!
Με αφετηρία την αρχαία ελληνική κοπίδα και "γέφυρα" την μογγολική Σπάθη, με μελέτη και στοχασμό, το σχεδιαστικό πενάκι κατέληξε σε ένα σκαρίφημα το οποίο δόθηκε προς υλοποίηση σε έναν εξαιρετικό Δάσκαλο μαχητικών τεχνών ο οποίος, παραλλήλως, υπήρξε και ένας ικανότατος κατασκευαστής παραδοσιακών όπλων, στον αείμνηστο Νικόλαο Καπλατζή που υπήρξε και Δάσκαλος της Ομάδος μας στο πρόγραμμα "Πολέμων", μία αμυντική εκπαίδευση αυτοπροστασίας.
Ο εξαιρετικός οπλοκατασκευαστής μας, ταξίδευσε στη γειτονική Βουλγαρία για να προμηθευτεί το πλέον κατάλληλο ατσάλι για την κατασκευή του ελάσματος και, κατόπιν, μας παρέδωσε τα δύο πρώτα υποδείγματα όπως ακριβώς τα είχαμε σχεδιάσει προκειμένου να τεθούν σε πρακτική δοκιμασία, όπως και ετέθησαν επί τρία χρόνια, οπότε, το 2014, παρουσιάστηκαν επισήμως στην Ομάδα μας σε ειδικό εισαγωγικό μάθημα Σπάθης κατά το οποίο, παραλλήλως με την παρουσίαση, κοινολογήθηκε και το "κλειδί" της νίκης στη Σπαθασκία, όπως το δίδασκε κάποτε στον κύκλο των "εγγύς" μαθητών του, ένας μεγάλος Έλληνας Οπλοδιδάσκαλος.
Κατόπιν αυτών, στο κυρίως Εκπαιδευτικό Εγχειρίδιο της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων¨, τμήμα "Στρατιωτικά Ιππαγωνίσματα", κεφάλαιο "Η Σπάθη" (σελ. 171) επιχειρείται μία πρώτη γραπτή παρουσίαση της, εν θέματι, Σπάθης των "Ελλήνων Κενταύρων".
Κι ενώ, έκτοτε, η πρακτική δοκιμασία της Σπάθης των "Ελλήνων Κενταύρων" συνεχίζεται επί στίβου Ιππευτηρίου, αλλά και πειραματικού εργαστηρίου, με την χρήση των δύο υποδειγμάτων κατασκευής Νικολάου Καπλατζή, πάντοτε με επιτυχείς διαπιστώσεις, συνεχίζεται και η θεωρητική έρευνα επί των ιστορικών "συντεταγμένων" της αρχικής εμπνεύσεως και τελικής σχεδιάσεως, μέσω της ειδικής βιβλιογράφιας η οποία και αυτή συγκλίνει στο επιτυχές του αποτελέσματος.
Όπως είναι φυσικό, η θεωρητική έρευνα-επαλήθευση της τελικής μας σχεδιάσεως από πλευράς ταυτίσεως με πραγματικά ιστορικά υποδείγματα, είναι, πρωτίστως, συνακόλουθη του ιστορικού χρονικού πλαισίου στο οποίο εντάσσεται το αναβιωτικό σκέλος των "Ελλήνων Κενταύρων", δηλαδή, ο ύστερος Μεσαίωνας και η Αναγέννηση και δεν θα ήταν δυνατόν να παραλείψουμε σε αυτή την "αντιπαραβολή" την εντρύφηση στην εποποιία των, άλλωστε ελληνικής καταγωγής, Ουσάρων.
Δυστυχώς στην γραικία των αχρείων γραικύλων, όχι μόνον σχετική βιβλιογραφία δεν υπάρχει, αλλά ούτε καν η γνώση της πραγματικής καταγωγής του επικού για την Ευρώπη σώματος των Ουσάρων οι οποίοι μεγαλούργησαν στις ανεπτυγμένες χώρες της. Έτσι ανατρέξαμε σε ξένες βιβλιογραφίες διαπιστώνοντας με ιδιαίτερην ικανοποίηση ότι η ενστικτώδης σχεδιαστική προσέγγισή μας "συγγενεύει" απολύτως με την Σπάθη των Ουσάρων της Πολωνίας και όχι μόνον.
Εκτός αυτής της "συγγενείας" με τις Σπάθες των Πολωνων Ουσάρων, τα χαρακτηριστικά της Σπάθης των "Ελλήνων Κενταύρων" απαντώνται και στις Σπάθες Ουσάρων περισσοτέρων λαών.
Αυτή την "χαροποιό" συγγένεια της δικής μας σχεδιάσεως με χρησιμοποιηθέντα, προ αιώνων, αντίστοιχα υποδείγματα, ανέδειξε και η προσφυγή μας σε έγκριτες ξενόγλωσσες βιβλιογραφικές πηγές.
Ακολουθώντας τους οίκοθεν νοούμενους κανόνες χρηστικότητος του όπλου της Σπάθης με τον Ίππο ως "επίκεντρο" του χειρισμού της, διεπιστώσαμε ότι η κατάληξη του υποδείγματος της Σχολής μας συμπίπτει κατά πολύ με αντίστοιες Σπάθες ευρωπαϊκών λαών της ιστορικής περιόδου που αναβιώνουμε ως "Έλληνες Κένταυροι".
Τόσο από την μελέτη μας η οποία προηγήθηκε της σχεδιάσεως, όσο και από την έρευνα που ακολούθησε, απεδείχθη εμφανώς η σχέση του υποδείγματός μας με Σπάθες που χρησιμοποιήθηκαν, ειδικώς από Ουσάρους της κεντρικής Ευρώπης, μάλιστα δε και Ούγγρους.
Διαφοροποιούμενοι μόνον ως προς τροποποιήσεις οι οποίες ικανοποιούν, κυρίως, τον εκπαιδευτικό της προορισμό, η Σπάθη των "Ελλήνων Κενταύρων και όσο εξελίσσεται η μετα-κατασκευαστική έρευνά της, αποδεικνύεται ολοένα και περισσότερο ιδανική για την αποστολή της.
Βεβαίως, παρατηρώντας τον "κοινό παρονομαστή" των, υπό μελέτη, Σπαθών διαπιστώνουμε ότι αυτός εντοπίζεται στις Σπάθες ιππικών λαών μεγάλης γεωγραφικής εκτάσεως η οποία αρχίζει από την ευρωπαϊκή, παραθαλάσσια, Μεσόγειο και καταλήγει στην ασιατική, ηπειρωτική, Μογγολία!
Έτσι κι ενώ συνεχίζεται η πρακτική "βάσανος" της αποτελεσματικότητος της Σπάθης μας, παραμένουμε εκστατικοί προ των οπλοκατασκευαστικών "συγγενειών" ετεροκλήτων λαών με κοινές ανάγκες χρηστικότητος των αγχεμάχων τους!
Οι δύο Σπάθες των "Ελλήνων Κενταύρων"
κατασκευής Νικολάου Καπλατζή
"Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστι..." και ως πατήρ πάντων οι κατιόντες του είναι φυσικόν να ...συγγενεύουν! Ή, αν θέλετε, ο πόλεμος ...συνενώνει! Και αυτό ακριβώς ήταν και το επίκεντρο της εισηγήσεως του Ιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων" στο 6ο Παγκόσμιο Φιλοσοφικό Συνέδριο το 2015.
