ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΡΟΣΙΝΗ:
"Η Σκοπευτική Άσκησις του Έθνους"
Απότιση Τιμής στη Μνήμη του
Γεωργίου Δροσίνη
από την Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων"
Η Παιδεία των
όπλων, δηλαδή, η καλλιέργεια της ανθρώπινης συνειδήσεως ως προς την ηθική αλλά
και την πρακτική συνιστώσα της κατοχής και χρήσεως των όπλων στην ανθρώπινη
εθνική, κοινωνική και ατομική καθημερινότητα, αποτελεί σημαντικότατη παράμετρο
του ανθρώπινου Πολιτισμού.
Η διδασκαλία της
Παιδείας των όπλων αποτελεί καθήκον κάθε ευνομούμενης Πολιτείας προς τους
πολίτες της και η παράλειψη της διδασκαλίας αυτής συνιστά εγκληματική παράλειψη
(σκοπούμενη ή μη) διότι όταν οι πολίτες αγνοούν το ηθικό αλλά και χρηστικό
πλαίσιο της κατοχής των όπλων, τότε, παραμένουν αφοπλισμένοι έναντι των
εγκληματιών (εσωτερικών και εξωτερικών) οι οποίοι προ αόπλων κυριαρχούν
προάγοντας το ίδιο το έγκλημα.
Μεταπολεμικώς και
με την ύπουλη έγχυση του πασιφιστικού δηλητηρίου στις σύγχρονες κοινωνίες, οι
εχθροί τους, προς ίδιον όφελος, κατάφεραν να ευνουχίσουν τη βούλησή τους για
επιβίωση εκτοπίζοντας την αναγκαιότητα της Παιδείας των όπλων και
εξαναγκάζοντάς τις να παραμένουν άοπλες και με ενοχικά σύνδρομα γι αυτά τα
βασικά όργανα ελευθερίας! Έτσι, ολόκληρες εκστρατείες “εναντίον των όπλων” και
υπέρ της, δήθεν, “ειρήνης” έχουν αντιπαραθέσει τον σύγχρονο πολίτη των
δημοκρατικών κοινωνιών με το όπλο το οποίο επί αιώνες του είχε εξασφαλίσει την
ελευθερία του! Το θλιβερό αποτέλεσμα είναι εμφανές στον παγκόσμιο “χάρτη”!
Είναι πρωταρχικό
καθήκον του πολίτη, λοιπόν, η ανάπτυξη της Παιδείας των όπλων για τον εαυτό του
και αυτό πρέπει να το επιδιώκει ακόμη και εναντίον των περί του αντιθέτου
ανόμων “νόμων” και ύπουλων μεθοδεύσεων μιας διεφθαρμένης Πολιτείας η οποία δεν
ενθαρρύνει την διδασκαλία της Παιδείας των όπλων στους πολίτες της.
Η διδασκαλία της
Παιδείας των όπλων αποτελεί καθήκον της Πολιτείας και του πολίτη αλλά δεν
συνιστά και γενικεύσεις που καταλήγουν σε ψευτοδιλήμματα του τύπου «Υπέρ ή κατά
της οπλοκατοχής;» Το δικαίωμα της οπλοκατοχής δεν είναι οίκοθεν νοούμενο για
κάθε πολίτη αλλά μόνον για όσους εκ των πολιτών αποδεδειγμένα και κατόπιν
συνειδησιακής και πρακτικής εκπαιδεύσεως πείθουν ότι το όπλο στα χέρια τους δεν
συνιστά εθνικό και δημόσιο κίνδυνο. Για τον λόγο αυτό και οι έχοντες συνείδηση
Παιδείας των όπλων δεν τοποθετούνται αναφανδόν υπέρ της «οπλοκατοχής» αλλά
μόνον υπέρ της διδασκαλίας της Παιδείας των όπλων κατόπιν της ανθίσεως της
οποίας μπορεί να εξαχθεί εξατομικευμένο συμπέρασμα περί της καταλληλότητος ενός
εκάστου πεπαιδευμένου εάν και κατά πόσον δύναται να φέρει όπλο.
\
Αντιθέτως προς
την κρατούσα, στρεβλότατην, «αντίληψη» ότι, δήθεν, οι προοδευτικοί διανοούμενοι
τάσσονται κατά των όπλων, πλείστοι όσοι διανοούμενοι τάσσονται υπέρ αυτών και
της Παιδείας των όπλων, στην Ελλάδα δε ο παρ΄
ολίγον νομπελίστας λογοτέχνης Γεώργιος Δροσίνης εκίνησεν εκστρατεία
διαφωτίσεως των, τότε, (1938) εκπαιδευτικών αρχών, για την αναγκαιότητα της
διδασκαλίας της Παιδείας των όπλων αλλά και της χρήσεώς τους στην δημόσια
εκπαίδευση.
Γ. Ροϊλός, Οι ποιητές (π. 1919). Λάδι σε μουσαμά, 130 εκ. x
170 εκ.
Φιλολογικός Σύλλογος «Παρνασσός».
Μεγάλοι ποιητές της γενιάς του 1880.
Στα δεξιά της συνθέσεως απεικονίζεται ο Α. Προβελέγγιος να διαβάζει κάποιο
ποίημά του,
ενώ από τα αριστερά προς τα δεξιά διακρίνονται οι
Γεώργιος
Στρατήγης, Γεώργιος Δροσίνης, Ιωάννης Πολέμης, Κωστής Παλαμάς,
Γεώργιος Σουρής
και Αριστομένης Προβελέγγιος.
Ο εθνοκεντρικός
διανοούμενος Γεώργιος Δροσίνης, του οποίου τα έργα παιδαγώγησαν και παιδαγωγούν
γενεές Ελλήνων, στο σύγγραμμά του «Η
Σκοπευτική Άσκησις του Έθνους» εξισώνει την αξία της σωματικής εκγυμνάσεως προς
την πνευματική και εισηγείται ως απαραίτητη την εκγύμναση των μαθητών στην
χρήση των όπλων ως ακεραίωση της Παιδείας τους ως πολιτών.
Το έργο του
Γεωργίου Δροσίνη «Η Σκοπευτική Άσκησις του Έθνους» παραδίδεται, εν συνεχεία
ακέραιο προς τα Μέλη των «Ελλήνων Κενταύρων» τα οποία διακονούν την αρχέγονη
πολεμική τέχνη της Έφιππης Τοξοβολίας αλλά και τις, εν γένει, έφιππες πολεμικές
τέχνες, προκειμένου να καταστούν κοινωνά του σκεπτικού του Γεωργίου Δροσίνη
περί των όπλων, της Παιδείας τους αλλά και του επιβεβλημένου της εκπαιδεύσεως
στην χρήση τους!
Ολόκληρο το σύγγραμμα του αειμνήστου Γεωργίου Δροσίνη υπό μορφή pdf βρίσκεται εδώ.
