ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
ΤΩΝ
"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"
Το πρόσφατο φιάσκο της "Ίλης Ιππικού" της οποίας οι Ίπποι, παρά τα τεράστια κεφάλαια και μέσα που διέθεσε ο Στρατός για την εκπαίδευσή τους, κρίθηκαν ακατάλληλοι ως φ ο β ι κ ο ί, με αποτέλεσμα να αποφασισθεί να μ η ν παρελάσουν για λόγους ασφαλείας, δικαιώνει για πολλοστή φορά την πλήρη αποστροφή μας προς την "δυτική Ιππική" και τις μεθόδους της τις οποίες ακολούθησε ο αποτυχών Εκπαιδευτής της εν λόγω "Ίλης Ιππικού" ταξίαρχος κ. Δ. Στεργίου, απόφοιτος της Γαλλικής Στρατιωτικής Ιππικής Ακαδημίας της Saumur!
.jpg)
Για άλλη μια φορά, η "δυτική Ιππική" και, μάλιστα, με όλα τα υλικά μέσα που διαθέτει ένας τακτικός Στρατός όπως ο Ελληνικός, υπό την ευθύνη του οποίου έγινε η απόπειρα της επανιδρύσεως της "Ίλης Ιππικού" και με έναν, υποτίθεται, εμπειρότατον Εκπαιδευτή η κατάρτιση του οποίου στην Γαλλία κόστισε στον Ελληνικό λαό υψηλότατο τίμημα, απεδείχθη ανεπαρκέστατη ως προς το βασικότερο σκέλος της εκπαιδεύσεως Ίππου επί του οποίου, κατόπιν, "χτίζεται" το "οικοδόμημα" της Ιππασίας.
Δυστυχώς, η εκπαίδευση σε μία ευρωπαϊκή Ιππική Ακαδημία (όπως η Saumur) ακολουθεί ένα σκληρό τυπολατρικό curriculum του οποίου το πλαίσιο δεν είναι φυσιοκεντρικό, όπως θα έπρεπε, σεβόμενο την φύση του Ίππου, αλλά ανθρωποκατασκεύαστο με γνώμονα τον βίαιο και γρήγορο υποχειριασμό του Ίππου ώστε με συμφέρουσα δαπάνη χρόνου, χρήματος και κόπου το τετράποδο να τεθεί στη δούλεψη του διπόδου προσφέροντάς του έργο και διασκέδαση υποκειμενικής ποιότητος και, κυρίως, αμφιλεγόμενης αξίας.
Στη "δυτική Ιππική" η βία του μαστιγίου, του σπιρουνιού και της στομίδος, επί αιώνες, δεν δίδαξε το ανόητο δίποδο ότι άλλες είναι οι μέθοδοι συνεργασίας με τον Ίππο και όχι η βία κάτι το οποίο, ευτυχώς, γνωρίζει εκ της ιδρύσεώς της η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" και ο Αρχηγός του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" Εφιπποτοξότης-Εκπαιδευτής Αθανάσιος Ψωρομύτης ο οποίος αφιέρωσε μιαν ημερίδα "επικαιροποιήσεως" της αφοβίας του σχολικού Ίππου του, ακολουθώντας μεθόδους της Φυσικής Ιππικής την οποία έχουμε επιλέξει αντί της ολέθριας "δυτικής Ιππικής".
Έτσι, με γνώση, ευφυία και ελάχιστα "μέσα" (μια ομπρέλα και μόνον) χωρίς παχυλούς μισθούς, "παράτες" και παραγοντιλίκια, ο νεαρός Αθανάσιος, με σεβασμό προς τον Ίππο και τεχνογνωσία, αφού προέβη στις ενδεδειγμένες ενέργειες, εισήγαγε τον σχολικό Ίππο στο ...Πεδίο Βολής Καλαμάτας και εφάρμοσε το προβλεπόμενο ασκησιολόγιο αφοβίας όπως προβλέπεται στη Σχολή μας, υπό τους ήχους των πυροβόλων όπλων τα οποία κροτούσαν σε απόσταση λίγων μέτρων από το εκπαιδευόμενο ζώο!
Βασικό μέσο, όπως προανεφέρθη, η ομπρέλα η οποία, αρχικώς, επεδείχθη ως αντικείμενο στον Ίππο στον οποίο αφέθηκε η δυνατότητα να την ταυτοποιήσει δια της οσφρήσεως, βασική προϋπόθεση πριν την οιανδήποτε περαιτέρω εκπαίδευση. Ο Ίππος, έχοντας, λοιπόν, ταυτοποιήσει το αντικείμενο δεν απομένει παρά να αποδεχθεί και την "συμπεριφορά" του αντικειμένου το οποίο, στην συγκεκριμένη περίπτωση αντιπροσωπεύει την πρόκληση του φοβικού ερεθίσματος την οποία, ο Ίππος καλείται να υπερβεί και ποτέ δεν θα την υπερβεί εάν, προηγουμένως, δεν έχει ταυτοποιήσει ως "σώμα" το αντικείμενο.
Υπό τους συνεχείς πυροβολισμούς της δραστηριότητος του Πεδίου Βολής και τις μεταλλικές κρούσεις των κινητών μερών των όπλων που αντηχούσαν ως ενοχλητικά κουδουνίσματα στον φυσικό χώρο, ο Αθανάσιος ανοιγόκλεινε την ομπρέλα, ρυταγωγώντας τον Ίππο, σε στάση και σε κίνηση.
Πάντοτε με "στρογγυλή κίνηση" (χειρισμούς αρμονικούς χωρίς καμία σκληρότητα ή βιασύνη) ο Αθανάσιος άρχισε να μετακινεί την ανοικτήν ομπρέλα επάνω από όλο το σώμα του Ίππου ελέγχοντας τις αντιδράσεις του οι οποίες αρχικώς απεκάλυπταν τις σοβαρές του επιφυλάξεις ενώ, σιγά-σιγά καθησυχάζονταν βλέπντας την ακινδυνότητα της ομπρέλας και της "διαγωγής" της, ανοίγοντας και κλείνοντας.
Ξεκινώντας με την ομπρέλα από απόσταση η οποία συνεχώς μίκραινε και με κινήσεις οι οποίες αρχικώς γίνονταν πολύ αργά, επιταχυνόμενες βαθμιαίως, ο Ίππος παρακάμπτει τον φόβο του όχι απλώς προς το συγκεκριμένο μέσο (ομπρέλα) αλλά γενικώς ως βασανιστικό αίσθημα που θα μπορούσε να προκληθεί από πολλά άλλα.
Όταν ο Ίππος εμπιστευθεί πλήρως την ομπρέλα και τις προκλήσεις της στην εγγύτερη δυνατήν απόσταση, τότε η ομπρέλα θα μεταφερθεί και ...επάνω στο σώμα του!
Ο Αθανάσιος, θα στερεώσει το αντικείμενο του ...φόβου επάνω στον Ίππο, ελέγχοντας διακριτικότατα (πάντα χαλαρό) τον ρυτήρα για πιθανές αντιδράσεις.
Και όταν ο Ίππος δείξει την υπέρβαση του φόβου του, τότε η ομπρέλα θα αφεθεί στο πλέον "ευάλωτο" για τον Ίππο σημείο του σώματός του ώστε η ημερίδα να θεωρηθεί ως επιτυχώς λήξασα.
Ας σημειωθεί ότι ποτέ δεν βιαζόμαστε, δεν εκνευριζόμαστε και πάντοτε δεχόμαστε την ευαίσθητη φύση της ίππειας ψυχολογίας όταν εκπαιδεύουμε ένα τέτοιο πλάσμα, αντιμετωπίζοντάς το με τον ίδιο σεβασμό που, ως παιδαγωγοί, θα αντιμετωπίζαμε ένα παιδί κι αυτό είναι το ηθικό επίκεντρο της Φυσικής Ιππικής την οποία εμείς ακολουθούμε.
Ο συγκεκριμένος, σχολικός Ίππος, "παρελαύνει" καθημερινώς στο κέντρο της Καλαμάτας όπου συνοδεύει τον Ιππαγωγό του Συνασκούμενο Κωνσταντίνο Γάλλο ο οποίος, ευγενώς, μας τον διαθέτει και προσδένεται έξω από την εργασία του όπου τον απολαμβάνουν οι διερχόμενοι όταν ο Ιππαγωγός του δεν ανεβάζει μικρά παιδιά συμπολιτών του επάνω στη ράχη του, ανενστόμιστο και ανεπίσακτο, για μία "βόλτα" την στιγμή που οι Ίπποι της διαβόητης "Ίλης Ιππικού" κρίθηκαν ακατάλληλοι ακόμη και να βαδίσουν ενστομισμένοι και με κανονικήν επίσαξη!...
Ο ίδιος Ίππος έχει κατ΄ επανάληψη εμφανισθεί ενώπιον κοινού και, μάλιστα, σε σχολικές γιορτές εν μέσω παιδιών ή με παιδιά στη ράχη του με όλο το πανδαιμόνιο των χαρούμενων νεαρών πλασμάτων, υπό πλήρην ασφάλεια και χωρίς κανένα δυσάρεστο απρόοπτο όταν οι Ίπποι ενός στρατεύματος κρίθηκαν ανίκανοι να βαδίσουν σε απόσταση από ένα κοινό που θα τους παρακολουθούσε, μάλιστα, έχοντας χρεωμένα και σοβαρά ατυχήματα κατά τα οποία τραυματίσθηκαν επικίνδυνα οι αναβάτες τους!
Ενώ ο ταξίαρχος κ. Δ. Στεργίου δήλωσε ότι θέλει να εκπαιδεύσει τους Ίππους του εκσφενδονίζοντας κροτίδες(sic) μέσα στις φάτνες τους(!) κάτι που μάθαμε από μέλος της ομάδος του, αν ρωτούσε τον δικό μας Αθανάσιο θα μάθαινε ότι υπάρχουν πολύ πιο αποτελεσματικοί όσο και ήπιοι τρόποι για να απαλλαγεί ένας Ίππος από την κροτοφοβία και, γενικώς, τις φοβίες αιφνιδίων ερεθισμάτων. Δυστυχώς, όμως, ο ξερολισμός και ο εγωισμός δεν είναι και οι καλύτεροι σύμβουλοι όσων επιλέγουν την βία αντί της γνώσεως. Κι έτσι, τηρώντας τα διδάγματα των Δασκάλων μας, εμπιστεόμαστε τους μαθητές μας σε Ίππους εγνωσμένης ασφαλείας ώστε να προοδεύουμε όχι απλώς σε βάδην παρελάσεων αλλά στην άσκηση μιας πολεμικής τέχνης με απείρως υψηλότερες απαιτήσεις και πολύ σοβαρότερα διακυβεύματα!
Πάντως, εμάς μας αρκεί ότι, χωρίς κεφάλαια, χωρίς υψηλά πατροναρίσματα, χωρίς μισθοδοσίες, επιβεβαιώνουμε συνεχώς την ορθότητα των μεθόδων μας απολαμβάνοντας ευημερούντες Ίππους, επί 17 συνεχή χρόνια λειτουργίας της Σχολής μας με μηδενικό δείκτη ατυχημάτων! Κι αυτό το θεωρούμε ως το σημαντικότερο!
