ΣΥΜΒΟΛΗ

ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ "ΧΩΣΙΑΣ"

     Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί μία συμβολή στην ανάπτυξη της "χωσιάς" (βλ. Κ. Σάθα: "Οι Έλληνες Στρατιώται εν τη Δύσει" κ. Ζ') με σημείο αναφοράς την τόξευση μέσα από Τοξοθυρίδα. Η τόξευση μέσα από Τοξοθυρίδα παρουσιάζει πολλές ιδιαιτερότητες τις οποίες πρέπει να έχει κατά νου ο Τοξότης ώστε και η τόξευσή του να είναι ασφαλής και εύστοχη. Πριν, όμως, ο Τοξότης βρεθεί μέσα στο φάτνωμα ή τον χώρο της Τοξοθυρίδος, όπως οι Έλληνες Στρατιώτες της Αναγεννήσεως, θα πρέπει να πορευθεί προς το φιλοξενούν οχυρό με μεγάλη προσοχή και παρατήρηση ενδεχομένων κινδύνων ενέδρας που μπορεί να έχουν προβλεφθεί από τον εχθρό-αμύντορα της περιοχής.

 OΔΟΙΠΟΡΩΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ

     Η προσέγγιση προς ένα οχυρό, ή μία οχυρή θέση, ή ένα κτίσμα για το οποίο υπάρχει η υποψία ότι έχει φρουριακή σημασία, θα πρέπει να γίνεται πολύ προσεκτικά και με την παρατήρηση του προσεγγίζοντος ιδιαιτέρως αυξημένη. Σημεία ενέδρας ("χωσιάς" κατά τον Κ. Σάθα) μπορούν να βρίσκονται οπουδήποτε, ακόμη και σε τόπους εντελώς φυσικούς και "υπεράνω υποψίας" όπως, επί παραδείγματι, σε αυτόν τον βράχο ο οποίος, από μπροστά, από τη δημοσιά, δείχνει απολύτως φυσικός αλλά από πίσω μπορεί και να κρύβει διαμόρφωση που θα επέτρεπε σε έναν αμύντορα να ενεδρεύει ελέγχοντας, εντελώς αθέατος, τους διερχομένους.    

     Αν προσέξουμε καλύτερα την εμπρόσθια επιφάνεια αυτού του βράχου θα παρατηρήσουμε ένα ολότελα φυσικό σχίσιμο το οποίο, κάλλιστα, θα μπορούσε να είναι και Τοξοθυρίδα με τον αμύντορα της "χωσιάς" σε "έγκρυμμα" (Κ. Σάθας) σκαμμένο ακριβώς από πίσω.

     Αυτό είναι ένα από τα άπειρα παραδείγματα τόπων ενέδρας Χωσιαρίων και, εδώ, αναφέρεται απλώς ως προϊδεασμός των πολυποίκιλων σεναρίων που ο δρομάρης μπορεί να συναντήσει.

ΕΓΚΑΙΡΟΣ ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΤΟΞΟΘΥΡΙΔΟΣ

   

     Εντοπίζοντας στον ανοικτό ορίζοντα οποιοδήποτε σημείο ή κτίσμα για το οποίο υπάρχει η οιαδήποτε υποψία ότι πρόκειται περί οχυρού, αφού βεβαιωθούμε ότι βρισκόμαστε εκτός εμβελείας τοξεύσεως από ενδεχόμενο, αμύντορα, εχθρό και αφού σιγουρέψουμε τη δική μας απόκρυψη, παρατηρούμε σαρωτικά την εικόνα του αντικειμένου μας για να εντοπίσουμε εγκαίρως Τοξοθυρίδες μέσα από τις οποίες, προσεγγίζοντας, θα δεχθούμε τοξεύσεις βελών.

     Η απόσταση από το αντικείμενο της παρατηρήσεώς μας όσο μικραίνει, τηρουμένων πάντοτε των μέτρων ασφαλείας μας από εχθρικά βέλη, τόσο θα μας "αποκαλύπτει" πληροφορίες οι οποίες θα πρέπει να αξιολογηθούν λεπτομερέστερα.

     Παρατηρώντας το κτίσμα που πλησιάζουμε θα δούμε με μια πρώτη ματιά ότι πρόκειται για ένα αναγεννησιακό ναίδριο με ένα προσαρτημένο κατάλυμα ασκητών και με μία μεταγενέστερη πτέρυγα φιλοξενίας επισκεπτών. Για τον βιαστικό παρατηρητή η όλη εικόνα παραπέμπει  σε ένα ναοδομικό δείγμα χωρίς καμία οχυρωτική σημασία. Αντιθέτως, ο Πολεμιστής θα αναλογισθεί τη θέση του όλου οικοδομήματος και, κυρίως, του αναγεννησιακού ναϊδρίου το οποίο, όταν κτίσθηκε και στο σημείο που κτίσθηκε είχε σαφή οχυρωτική σημασία. Το "γιατί" χτίσθηκε ένα τέτοιο ναϊδριο σε ένα τέτοιο σημείο και το κοινωνικό πλαίσιο των χρόνων της ανεγέρσεώς του (τέλη 14ου αι., αρχές 15ου αι.) μας παραπέμπουν αμέσως σε ύπαρξη ...Τοξοθυρίδος και μάλιστα με "θέα" προς τη δημοσιά! Πράγματι, το εξασκημένο "μάτι" ακόμη και από μία αρκετή απόσταση, ανάμεσα στα κλαδιά του μεγάλου πλατανιού που δεσπόζει στο χώρο, θα εντοπίσει την απειλητική Τοξοθυρίδα και, μάλιστα, μεταξύ πολλών παραπλανητικών οπών (κυρίως, στηρίξεως εσωτερικών ξυλοδοκών)  και σκιασμάτων της λιθοδομής. Μεγεθύνοντας τη φωτογραφία που ακολουθεί βλέπουμε πλαισιωμένη με κόκκινο περίγραμμα την Τοξοθυρίδα να "ελέγχει" την υπερυψωμένη δημοσιά που περνά από την αρχή του μονοπατιού  το οποίο οδηγεί στο κτίσμα.  

     Πλησιάζοντας ακόμη περισσότερο παρατηρούμε ότι ενώ στο κτίσμα μπορεί κανείς να φτάσει απ΄ οπουδήποτε, εν τούτοις, υπάρχει ένα καθορισμένο μονοπάτι που ξεκινά από τη δημοσιά και οδηγεί προς το κτίσμα κ'ανοντας τον επισκέπτη να "αντιμετωπίσει", αρχικώς, τον μικρό φεγγίτη της κόγχης του ναϊδρίου ο οποίος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και ως άτυπη "Τοξοθυρίδα" ή και ως παραπλανητική απειλή παρασύροντας τον ανύποπτο επισκέπτη προς την πραγματική απειλή της νότιας λιθοδομής του ασκητικού προσαρτήματος,  μπροστά από την οποία διέρχεται το μοναδικό μονοπάτι προσεγγίσεως.

     Όσο πλησιάζουμε παρατηρούμε προσεκτικότερα τη τοιχοποιία του κτίσματος και θα ήταν λάθος να εφησυχάσουμε μη βλέποντας τίποτε ανησυχαστικό ούτε στη τοιχοποιία του κυρίως ναϊδρίου, ούτε στην αντίστοιχη του ασκητικού προσαρτήματος. Οι Τοξοθυρίδες στα πραγματικά οχυρά ..."εμφανίζονται" απρόσμενα και συνήθως πολύ ...αργά για τον απρόσκλητο που προσεγγίζει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι αμύντορες του σημείου σκέφτηκαν πολύ έξυπνα και απέφυγαν να προκαλέσουν κάθε υποψία του απρόσκλητου επισκέπτη που θα μπορούσε να τον κάνει προσεκτικότερο. Μία "καθαρή" λιθοδομή χωρίς τίποτε το απειλητικό μας "υποδέχεται" μετωπικώς του μονοπατιού προσεγγίσεως αλλά ο Πολεμιστής ποτέ δεν εφησυχάζει...! 

     Πλέον, το μονοπάτι μας έχει φέρει ακριβώς μπροστά στη νότια τοιχοποιία του ασκητικού προσαρτήματος και όπως τη βλέπουμε υπό τη γωνία προσεγγίσεως συνεχίζουμε να μη παρατηρούμε τίποτε το ύποπτο... Κι όμως! 

     Όσο η οξεία γωνία προσεγγίσεώς μας αμβλύνεται κι εμείς αρχίζουμε να βλέπουμε μετωπικώς την νότια τοιχοποιία του ασκητικού προσαρτήματος, γρήγορα θα δούμε από κοντά την ίδια "θανατηφόρα" σχισμή που είχαμε εντοπίσει στη λίθινη επιφάνεια από τη δημοσιά. Η φονική Τοξοθυρίδα αρχίζει, πλέον, να διαγράφει τη σιλουέτα της σε όλο της το "μεγαλείο".

     Αν μπορούσαμε να δούμε τη συγκεκριμένη τοιχοποιία από λίγο μακρύτερα αλλά πάντοτε μετωπικώς, θα βλέπαμε πολλές οπές και σκιάσματα όχι τυχαία αλλά σκοπίμως παραπλανητικά ώστε η θυρίδα να "αφομοιώνεται" από την γενική "εικόνα" και να μη συνεγείρει τον προσεγγίζοντα. 

     Όμως, η διαμόρφωση του χώρου με το μονοπάτι υποχρεωτικής προσεγγίσεως (βλ. παραπάνω φωτογραφία, πράσινο βέλος) να περνά ακριβώς "κολλητά" στη τοιχοποιία ενώ στο νότιο όριό του υπάρχει μικρός κρημνός (χώρος όπου εμφανίζεται ένας στόχος), δείχνει ότι το ναίδριο και το ασκητικό του προσάρτημα ήταν "τύποις" ναοδομικό στοιχείο, στη πραγματικότητα δε οχυρωτικό σημείο ελέγχου της περιοχής.

     Συμπεραίνουμε λοιπόν, ότι κατ΄ εκείνες τις εποχές, ένα "αθώο" χριστιανικό ναίδριο στη πλαγιά ενός όρους όπως η Πεντέλη, θα μπορούσε να υπηρετεί ως προκεχωρημένο παρατηρητήριο-βίγλα πολύ περισσότερο τον Θεό Άρη από ...οποιονδήποτε άλλο και πάντα με εμφανή την Τοξοθυρίδα!

ΤΟΞΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΞΟΘΥΡΙΔΑ

     Στα κάστρα ή τα λοιπά οχυρωτικά κτίσματα, οι Τοξοθυρίδες φιλοξενούνται, εσωτερικώς σε ξεχωριστούς χώρους ή και φατνώματα μέσα από τα οποία τοξεύει ο εντεταλμένος Τοξότης, ή και συχνά βρίσκονται στα τοιχεία των βιγλών που προβλέπονται επί των τειχών, όπως στην εικόνα που ακολουθεί και προέρχεται από τα τείχη του παραλιακού κάστρου της Λάρνακος (Κύπρου).

     Κατά κανόνα, ο χώρος που φιλοξενούσε την Τοξοθυρίδα και μέσα από τον οποίο τόξευε ο Τοξότης ήταν πολύ περιορισμένος, επιτρέποντας μόλις και μετά βίας σε ένα άτομο την διαδικασία της τοξεύσεως .

     Ακόμη και στις εξωτερικές επάλξεις (π.χ. των στεγών) των μεγάλων φρουριακών εγκαταστάσεων (κάστρων) όπως, επί παραδείγματι, στο Κολόσσι (Κύπρου) που φαίνονται στη παραπάνω εικόνα, τα ασπίδια των Τοξοθυρίδων δεν επέτρεπαν παρά μόνον σε έναν Τοξότη να τοξεύει από πίσω τους. 

     Η βασική Τοξοθυρίδα του αναγεννησιακού ναϊδρίου στη πλαγιά του Πεντελικού όρους βρίσκονταν και αυτή στο τοίχο ενός πολύ μικρού δωματίου, το δεύτερο κατά σειρά εισόδου του ασκητικού προσαρτήματος. 

     Μάλιστα, η είσοδος στο δωμάτιο με την Τοξοθυρίδα γίνεται από ένα πολύ χαμηλό άνοιγμα (βλ. πράσινο βέλος στη παραπάνω φωτογραφία) ισοϋψές με το τζάκι του πρώτου κατά σειρά εισόδου δωματίου, του ασκητικού προσαρτήματος.

     Στον συγκεκριμένο χώρο μπορούν μόλις και μετά βίας, προ της Τοξοθυρίδος, να σταθούν και να τοξεύσουν δύο Τοξότες και εφ'  όσον είναι καλά εκπαιδευμένοι, άλλως, κινδυνεύουν οι ίδιοι από ατύχημα λόγω στενότητος του χώρου. 

     Αντικειμενικώς, μέσα σε έναν τόσο περιορισμένο χώρο και μέσω μιας τόσο μικρής Τοξοθυρίδος (βεβαίως, σχεδόν ιδίου μεγέθους όπως κατά κανόνα όλες οι Τοξοθυρίδες) οι ταυτόχρονες τοξεύσεις δύο καλώς εξασκημένων Τοξοτών εγκυμονούν πολλούς κινδύνους αναποτελεσματικότητος τοξεύσεως ή και ατυχημάτων διότι, υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες, επιτυχείς ταυτόχρονες τοξεύσεις απαιτούν αποτελεσματικό διαχωρισμό κινήσεως των βελών κάτι που προϋποθέτει εγγύτητα προς την Τοξοθυρίδα όμως, εν τοιαύτη περιπτώσει κινδυνεύει από θραύση το Τόξο του οποίου τα κέρατα, κατά την άφεση της χορδής, εκτινάσσονται προς τα εμπρός κινδυνεύοντας να σπάσουν προσκρούοντας στα εσωτερικά χείλη της Τοξοθυρίδος, όπως θα δούμε εν συνεχεία. 

     Ο Τοξότης ο  οποίος εικονίζεται να τοξεύει μέσα από την Τοξοθυρίδα στη παραπάνω φωτογραφία δείχνει άνεση χειρισμών και -πάρα πολύ σωστά!- βρίσκεται σε μία ασφαλή απόσταση από τα εσωτερικά χείλη της Τοξοθυρίδος ώστε αν αφεθεί η χορδή και εκτιναχθούν μαζύ της τα δύο κέρατα του Τόξου προς τα εμπρός, δε θα κινδυνεύουν από πρόσκρουση και, ενδεχομένως, θραύση στα εσωτερικά χείλη της Τοξοθυρίδος.

     Στη παραπάνω φωτογραφία, το Τόξο βρίσκεται πολύ κοντά στα εσωτερικά χείλη της Τοξοθυρίδος με σοβαρό ενδεχόμενο κινδύνου θραύσεως κατά την άφεση της χορδής λόγω της εκρηκτικής προς τα εμπρός εκτινάξεως των κεράτων του και αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να αποφεύγουμε τοξεύοντας από το εσωτερικό μιας Τοξοθυρίδος.

     Επίσης, η εγγύτητα προς τα εσωτερικά χείλη μιας Τοξοθυρίδος μεταφέρει προς τα έξω την σιλουέτα του βέλους (ή των βελών) που πρόκειται να τοξευθούν με αποτέλεσμα να γίνεται εύκολα αντιληπτή η θέση μιας Τοξοθυρίδος από έναν εξωτερικό και, κυρίως, πλάγιο παρατηρητή ο οποίος, εν εναντία περιπτώσει, δε θα πρόσεχε τη θέση της Τοξοθυρίδος ώστε να μη λάβει μέτρα.

     Η Τοξοθυρίδα, αναλόγως του φωτισμού, μπορεί και να λειτουργήσει βοηθητικώς για την καλύτερη εστίαση του σκοπεύοντος οφθαλμού επί του στόχου. Το μαύρο "πλαίσιο" των εσωτερικών τοιχωμάτων της που διαμορφώνει γύρω από τη φωτιζόμενη εξωτερική "εικόνα" στην οποία αντιστοιχεί ο στόχος είναι ένας οπτικός "μονόδρομος" τον οποίο διατρέχει η σκοπευτική "ευθεία" του Τοξότη.

     Αναλόγως, όμως, με το προσπίπτον εξωτερικό φως που συχνά μπορεί να σχηματίζει έντονη ακτίνα διερχόμενη μέσω της Τοξοθυρίδος, ο Τοξότης μπορεί ακόμη και να παρεμποδισθεί πλήρως στο να καταφέρει να διακρίνει τον εξωτερικό στόχο και να τοξεύσει εναντίον του. 

     Η "εικόνα" του στόχου την οποία βλέπει ο Τοξότης μέσα από την Τοξοθυρίδα συχνά τον αιφνιδιάζει, καλώντας τον να αντιδράσει γρήγορα και αποτελεσματικά υπό διάφορα "σενάρια" όπως αυτό που δείχνει η παραπάνω εικόνα όπου ο Τοξότης καλείται να προετοιμασθεί τάχιστα για δύο γρήγορες και αποτελεσματικές τοξεύσεις πρώτα κατά του στόχου ο οποίος ίσταται κατά μέτωπον και κατόπιν κατά του στόχου ο οποίος "δείχνει πλάτη". Εάν επιλέξει αντιστρόφως, αυξάνει τις πιθανότητες να δεχθεί απαντητική τόξευση από τον κατά μέτωπο στόχο ο οποίος μπορεί να εντοπίσει γρήγορα την προέλευση του βέλους που έπληξε τον σύντροφό του και να ανταποδώσει τάχιστα ένα βέλος κατά της Τοξοθυρίδος. Αντιθέτως πλήττοντας πρώτα τον κατά μέτωπο ιστάμενο, ο έχων στραμμένη την "πλάτη", ακόμη και εάν εντοπίσει εγκαίρως την προέλευση του βέλους, θα χρειασθεί χρόνο να στραφεί προς τη Τοξοθυρίδα και να ανταποδώσει την τόξευση έτσι ώστε να επιτρέψει στον αμύντορα να λάβει μέτρα προστασίας του.

     Η "στάση" του στόχου σε σχέση με τη γραμμή τοξεύσεως προκαλεί, επίσης, τον Τοξότη σε μία γρήγορη επιλογή του ζωτικού σημείου που θα πλήξει. εδώ θα υπολογίσει, κατ' αρχήν,  το πόσο ευάλωτες είναι οι περιοχές που ο στόχος εκθέτει από πλευράς τρωτότητος λαμβανομένων υπ΄ όψη πολλών επιπρόσθετων παραγόντων όπως η ένδυση και εξάρτυση του στόχου. 

     Επί παραδείγματι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ένας έμπειρος αμύντωρ θα προτιμούσε μιαν απευθείας βολή στο κεφάλι παρά στο κορμό επί του οποίου το βέλος θα μπορούσε να είναι αναποτελεσματικό λόγω μιας χοντρής δερμάτινης ζώνης ή ενός άλλου εσωτερικού παρελκομένου εξαρτύσεως.

     Εντελώς αντίθετες πρακτικές συνιστώσες εμφανίζει η εκ των έξω κατά Τοξοθυρίδος τόξευση και αυτό είναι αντικείμενο επομένης αναπτύξεως.

ΣΤΗ ΧΩΡΑ 

ΤΗΣ ...ΟΙΚΤΡΑΣ ΠΟΡΤΟΚΑΛΕΑΣ!

     Ελπίζοντας να γίναμε απολύτως κατανοητοί  για την καλή μας πρόθεση αφ'  ενός να μην επιτρέψουμε την φαλκίδευση της Παραδοσιακής Τοξοβολίας την οποία όχι μόνον εισαγάγαμε στη σύγχρονη Ελλάδα αλλά και με ασφάλεια υπηρετούμε επί δεκαετία, αλλά και να βοηθήσουμε τους ασχέτους να εννοήσουν τους κινδύνους που προέρχονται από τις, εν γένει, βλητικές δραστηριότητες, επαναφέρουμε την ομότιτλη ανάρτησή μας σε κατάσταση αποθηκευμένου προχείρου.

     Παρακαλούμε δε όλους όσους νομίζουν ότι οι Πολεμικές Τέχνες και, δη, η παραδοσιακή Τοξοβολία είναι παιγνίδι προς διασκέδαση ελευθέρων ωρών (για να μην επικαλεσθούμε κάτι ευτελέστερο...) να θυμούνται την τελευταία παράγραφο της προhγούμενης αναρτήσεώς μας:

     Δεν θα αναλύσουμε το τι ΟΙΚΤΡΟ σημαίνει για την ασφάλεια ενός ανηλίκου παιδιού να ανοίγει μία χορδή πάνω στην οποία αιωρείται ένα  α ν ε ξ έ λ ε γ κ τ ο  βέλος το οποίο μπορεί να καρφωθεί ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ, ούτε το τι σημαίνει ένας "σπασμένος" παιδικός καρπός κατά τη διάρκεια μιας τοξεύσεως, ούτε το τι σημαίνει ένα ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ κράτημα δέσμης βελών ή τα δάχτυλα πάνω σε υπό άφεση βέλος ούτε..., ούτε...,ούτε...διότι αποστολή μας δεν είναι να συγγράφουμε διατριβές για ασχέτους. Απλώς, έχουμε όλη τη καλή διάθεση να προσκαλέσουμε κοντά μας τους ασχέτους (που συνήγαγαν και την αίσθηση ότι πρόκειται περί των ..."Διδασκάλων" των ..."Διδασκάλων") ώστε να τους δείξουμε ΔΩΡΕΑΝ (όπως ΔΩΡΕΑΝ προσφέρουμε σε όλους τις γνώσεις μας) προκειμένου να αποφύγουν αυτό το οποίο βρίσκεται επί θύραις τους με ολέθριες συνέπειες: το ατύχημα! Και τότε δε θα φταίει η "κακιά ώρα" αλλά το κακό τους το κεφάλι που νόμισαν ότι κρατώντας ένα Τόξο μπορούν να παίξουν με τη μοίρα τους! Λυπούμεθα που εμείς δεν είμαστε "Δάσκαλοι" αλλά αρχάριοι μαθητές του Τοξευτικού αντικειμένου το οποίο το σπουδάζουμε επί χρόνια μεταξύ Ουγγαρίας, Κορέας, Κίνας, Μογγολίας, Τουρκίας, με δύο πρώτα παγκόσμια βραβεία και αρκετές ακόμη διακρίσεις, αλλά πάντως ΑΡΧΑΡΙΟΙ! Σε κάθε περίπτωση όμως έχουμε κάθε καλή διάθεση να μοιραστούμε αυτά που γνωρίζουμε ΔΩΡΕΑΝ (!) με εκείνους που δηλώνουν, μεν, "Δάσκαλοι" δείχνοντας πάντως ότι δεν ...ξεκίνησαν ακόμη!

ΣΕ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΑΚΟ ΧΩΡΟ  

ΠΟΛΛΕΣ ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΜΕΝΕΣ 

"ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΙΣ"

     Έχοντας το προνόμιο της αναβιώσεως της ιστορικής εποποιίας η οποία επέτυχε την ένοπλη απελευθέρωση μιας Πατρίδας από έναν ζυγό αιώνων, δε θα μπορούσαμε παρά να είμαστε περισσότερο "υπεύθυνοι" παρά περήφανοι για κάθε δραστηριότητά μας, για κάθε μας προπονητική εξόρμηση που βελτιώνει τις πολεμικές δεξιότητες των Μελών της Ομάδος μας. 

     Έτσι και στη παρούσα εξόρμησή μας στο Πεντελικό Όρος δώσαμε τη πρέπουσα έμφαση όχι απλώς σε μία συντεταγμένη Προπόνηση πολλαπλών σεναρίων αλλά, κυρίως, στη βαθύτερη κατανόηση ενός μαχητικού πλαισίου το οποίο δεν αποτελεί, απλώς, ένα κεφάλαιο ενόπλου πολέμου αλλά, κυρίως, μια "ορίζουσα" μαχόμενης καθημερινότητος στην οποία εμπλέκεται εκών-άκων ο άνθρωπος όλων των εποχών και, βεβαίως και ο σημερινός!  

     Η θέα μιας Αθήνας με τους συνειρμούς της δημοκρατικής χρεωκοπίας και του εξευτελισμού της από δω πάνω έδειχνε λιγότερο οδυνηρή για όλους εμάς που αγαπήσαμε την ιστορία και το παρελθόν της και η εξαιρετική ημέρα που μας επεφύλαξε ο χειμωνιάτικος αττικός ουρανός ήταν μια κάποια "αποζημίωση" για τη διεθνή απαξίωση που υφίσταται η πόλη μας τούτες τις "μέρες" της παρακμής της!

     Ο Ιδρυτής της Ομάδος είχε την ευκαιρία σε κάποια στιγμή να αναπολήσει τη πρώτη περίοδο της λειτουργίας των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", όταν ακριβώς επάνω στο ίδιο αττικό βουνό, εννέα χρόνια πριν, ο Δάσκαλός μας Kassai Lajos, μας έδωσε τις πρώτες κατευθύνσεις για τη σωστή θεμελίωση και το ξεκίνημα της Ελληνικής Ομάδος Έφιππης Τοξοβολίας, τότε που για πρώτη φορά αναβιώσαμε στην Ελλάδα όχι μόνον την Έφιππη αλλά και την Παραδοσιακή Τοξοβολία.

     Τότε, με τον Kassai Lajos να αναρωτιέται πως κατεστράφη μια τόσο ένδοξη πόλη όπως η Αθήνα, πάνω στο ίδιο βουνό "σχεδιάζαμε" την Ομάδα μας χωρίς να μπορούσαμε να φαντασθούμε τη δυναμική που επέπρωτο να πάρει! 

     Σήμερα, σχεδιάσαμε να αναβιώσουμε το πνεύμα του Ζ' κεφαλαίου του ιστορικού μνημείου του Κωνσταντίνου Σάθα "Έλληνες Στρατιώται εν τη Δύσει", υπεισερχόμενοι βαθύτερα στην έννοια της "χωσιάς" και των "χωσιαρίων", δηλαδή, στο ευφυές "πνεύμα" της ενέδρας των ηρωικών προτύπων μας.

     Ξεκινώντας τη 45λεπτη ορεινή πεζοπορία μας μέχρι το τελικό προπονητικό μας σημείο, το εισαγωγικό "σενάριο" ήταν ο προϊδεασμός των Συνασκουμένων στη σημασία της "χωσιάς" και στη εφαρμογή της επί πεδίου. Ήδη, ο Αρχηγός της Ομάδος είχε προετοιμάσει από ημέρες το πρόγραμμα και ο βοηθός του Πρωτεσίλαος με την Ιωάννα είχαν προηγηθεί για να κρυφθούν σε απόσταση ώστε να αιφνιδιάσουν την κυρίως Ομάδα η οποία θα ξεκινούσε για να τους εντοπίσει. 

     Πριν αρχίσει η καταδρομική πορεία, ο Αρχηγός ενημέρωσε τα Μέλη της Ομάδος για τις συνθήκες και τους κανόνες του "παιγνιδιού" και προσπάθησε να "ζωπυρώσει" τη μαχητική ψυχολογία των παρισταμένων, όμως η "εικόνα" έδειξε ότι ο σύγχρονος Άνθρωπος "ξέμαθε" επικινδύνως να μάχεται και, το κυριότερο, να "σκέπτεται μαχητικά"! Το σύστημα μετατρέπει σε πρόβατα τις κοινωνίες και η ελλαδική δε θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση!    

     Στο ξεκίνημα αυτής της μικρής "περιπετείας" το πρώτο που έγινε αντιληπτό ήταν η ανεπάρκεια του συγχρόνου Ανθρώπου του γραφείου και του ...πληκτρολογίου να αντιμετωπίσει βασικά ζητήματα επιβιώσεως που ελάχιστους αιώνες πριν καθόριζαν τη ζωή και το θάνατο, όπως, επί παραδείγματι την αντίληψη της εχθρικής προσβολής μέσα στο φυσικό τοπίο και την ασφαλή κίνηση μέσα σ΄αυτό. Η ρύμη της σύγχρονης καθημερινότητος έδειχνε ότι είχε "αδειάσει" ακόμη και κάποιους τέως αξιωματικούς και μέλη των Ειδικών Δυνάμεων που βρίσκονταν ανάμεσά μας, με αποτέλεσμα η έναρξη της μικρής μας "αναβάσεως" να δείχνει μιαν εικόνα περισσότερο κοντινή προς τις παλιές σατιρικές ταινίες του ..."Brancaleone" παρά εικόνα κινήσεως των επικών Ελλήνων Στρατιωτών! Ο Πρωτεσίλαος με την Ιωάννα ήταν βέβαιο ότι θα εξολόθρευαν την Ομάδα όταν η τελευταία θα πλησίαζε τις κρυψώνες τους... Όμως, εκεί που όλα έδειχναν ότι η Ομάδα δεν είχε καμία ελπίδα, ο Σταμάτης μας, σταμάτησε ένα ζευγάρι κατερχομένων, από τη κορυφή, περιπατητών και τους ρώτησε αν και σε ποιο σημείο πρόσεξαν τη παρουσία δύο φίλων μας (του Πρωτεσίλαου και της Ιωάννας) και, ώ του θαύματος!, οι απαντήσεις ήσαν άμεσες και σαφείς! Το μαχητικό ένστικτο του Σταμάτη είχε αξιοποιήσει την πολεμική "πληροφορία"  και τώρα η Ομάδα βάδιζε πιο αποφασιστικά και αποτελεσματικά προς συνάντηση των ενεδρευόντων.

     Το δεύτερο λαμπρό δείγμα μαχητικής συμπεριφοράς ήταν η απόσχιση του Αντώνη μας από την Ομάδα και η άνοδός του σε υψηλότερη ισοϋψή κινήσεως ώστε να βλέπει από πάνω το πεδίο στο οποίο είχαν κρυφτεί ο Πρωτεσίλαος και η Ιωάννα πριν εκείνοι προλάβουν να τον εντοπίσουν. Παρά το αποκαρδιωτικό ξεκίνημα, γρήγορα οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" έδειξαν ότι επανατοποτεθήκαν στη σωστή "συχνότητα" και, πια, φάνηκαν κοντά στο ευφυές μαχητικό πνεύμα των Προγόνων μας.

     Πράγματι, σε λίγο ο Αντώνης "ξετρύπωνε" την καλά κρυμμένη Ιωάννα λίγο πριν αυτή τοξεύσει το αναγνωριστικό της βέλος! Ο Αντώνης είχε κάνει πράξη την "παραδρομή" των Χωσιαρίων, κάτι που δε διδάχθηκε αλλά έδειξε ότι το κρατούσε ...αιώνες, μέσα στο μαχητικό ελληνικότατο γονιδίωμά του!

     Για τον Αντώνη ήταν υπόθεση λίγων λεπτών να συνδυάσει την απόκρυψη της Ιωάννας και τα ενδεχόμενα αποκρύψεως του Πρωτεσίλαου ώστε να "ξετρυπώσει" και τον τελευταίο, επιβεβαιώνοντας ότι ο Έλληνας παραμένει προικισμένος με τη Πολεμική Αρετή των Προγόνων του όσο κι αν γύρω του κάποιες εχθρικές συστημικές "σειρήνες" προσπαθούν να τον ευνουχίσουν!

     Στα αριστερά μας ήταν, πια, ορατό το προπονητικό μας σημείο που όριζε πάνω στη πεντελική πλαγιά το "προφίλ" του αναγεννησιακού ναϊδρίου των "Αγίων Ασωμάτων", ή, "Ταξιάρχη" που θα φιλοξενούσε τη σημερινή μας συνάσκηση. "Αυθεντικότητα in situ" για τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ", κάτι που επιδιώκουμε συστηματικώς όποτε και όπου μπορούμε!

     Το πανέμορφο και καλά διατηρημένο ναίδριο σε λίγο θα υποδέχονταν κάποιους ...ανάλογους μ'  εκείνους που υποδέχονταν την εποχή του μεγαλείου της ιδρύσεώς του!

     Oι «Άγιοι Ασώματοι» ή «Ταξιάρχης» είναι ένα λιγότερο γνωστό αλλά πολύ αξιόλογο υστεροβυζαντινό εκκλησιαστικό μνημείο του Πεντελικού όρους που χρονολογείται από τον 14ο ή τις αρχές του 15ου αιώνα. Βρίσκεται πάνω από τη Μονή Πεντέλης και τη ζώνη των λατομείων, στην θέση Καμάρι, σε υψόμετρο 750 μ. 

     Το 1937 ο ευεργέτης Μοσχούς, ίδρυσε μία επέκταση και ανεκαίνισε το Ναό με αποτέλεσμα να υπάρχει πλέον η δυνατότητα περιορισμένης φιλοξενίας και διανυκτερεύσεως επισκεπτών.

     Ναοδομικά, πρόκειται για μικρή βασιλική με «τυφλό» τρούλλο, η οποία καταλήγει ανατολικά σε φαρδιά ημιεξαγωνική αψίδα. Του κυρίως ναού, προηγείται νάρθηκας με θόλο στην μορφή της ασπίδας. Στην βόρεια πλευρά του νάρθηκα υπάρχει μικρή κόγχη/προεξοχή που ενδέχεται να φιλοξενούσε κάποιο μνήμα ή σαρκοφάγο. Δύο δωμάτια, κατοικία του ασκητή που διέμενε στον Ταξιάρχη, είναι κολλημένα στην νότια πλευρά του ναού. Το δυτικό με ιδιαίτερη έξοδο προς το ύπαιθρο έχει εστία (τζάκι). 

     Η οροφή καλύπτεται με γκρίζους σχιστόλιθους εκ των οποίων πολλοί χρειάζονται, πλέον, επανάταξη κι επαναστερέωση λόγω μετατοπίσεων από τους ισχυρούς ορογραφικούς ανέμους.

     Κάτω από την Ωραία Πύλη και προς το Ιερό Βήμα, δυο βυζαντινοί μαρμάρινοι κίονες άριστης τέχνης, με εξ ίσου κομψά κιονόκρανα, υποδηλώνουν κατά τον Αναστάσιο Ορλάνδο -που πρώτος περιέγραψε το μνημείο- ότι ολόκληρο το αρχικό τέμπλο ήταν μαρμάρινο, άποψη που αμφισβητείται.

     Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του ναού είναι οι εξαιρετικής ποιότητας τοιχογραφίες του, που σώζονται σχεδόν άθικτες, με εξαίρεση τους εξορυγμένους οφθαλμούς στα πρόσωπα των αγίων αλλά και τις νεώτερες εγχαράξεις ακαταλήπτων ονομάτων βανδάλων . 

     Στο βόρειο τοίχο, βλέπουμε τη Σύναξη των Αρχαγγέλων που κρατούν εντός μεταλλίου την εικόνα του Ιησού Χριστού, καθώς και καβαλάρηδες, παράλληλους ο ένας στον άλλο, τους Αγίους Δημήτριο και Γεώργιο. Στο νότιο τοίχο, διακρίνουμε τις απεικονίσεις του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, ενός ηλικιωμένου αγίου του οποίου το όνομα δεν σώζεται, καθώς και των αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Οι τοιχογραφίες αυτές σώζονταν μέχρι το 1933, όπου έκανε και την περιγραφή ο Αναστάσιος Ορλάνδος.

     Οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ' καταφθάσαμε με τον οπλισμό και τη προπονητική σκευή μας για να προγευματίσουμε ελαφρά και να παρακολουθήσουμε μια πρώτη ενημέρωση του προγράμματος από τον Αρχηγό πριν ξεκινήσουμε την κυρίως Προπόνησή μας.

     Στην αρχή, ο Αρπάλυκος παρουσίασε στην Ομάδα τον φρεσκοτυπωμένο στόχο με τον δράκο που θα χρησιμοποιηθεί στη τελετουργία για τη μνήμη ενός εκλιπόντα Αμερικανού Τοξότη στις 14 και 15 Μαρτίου που θα γίνει στη Κοιλάδα μας, παραλλήλως με ανάλογες τελετουργικές τοξεύσεις σε πολλά μέρη του κόσμου, όπως ζήτησε ο μικρός γιος του εκλιπόντος.

     Το ίδιο βράδυ, μετά την ανάρτηση της φωτογραφίας του στόχου στη σελίδα του μέσου κοινωνικής δικτυώσεως της επικείμενης τοξευτικής διημερίδος, οι Αμερικανοί διοργανωτές μας ευχαρίστησαν σημειώνοντας: "You just made a little boy leak memories from his eyes. Thank you so very much for the touching poster. GO CENTAURS! !!"

     Όπως πάντα, έτσι και σήμερα η προπόνηση ξεκίνησε με την επιβεβλημένη προθέρμανση των Συνασκουμένων μιας και στην Ομάδα μας όλα γίνονται σύμφωνα με τους εκπαιδευτικούς κανονισμούς θεωρώντας ότι εμείς δρούμε στη χώρα της ολάνθιστης και όχι "οικτράς" ...πορτοκαλέας!

     Οι εισαγωγικές, κοντινές τοξεύσεις, έγιναν από έδαφος με μεγάλη κλίση ώστε να "ξυπνήσει" αμέσως το ένστικτο και να μη "χαθεί" ...δευτερόλεπτο!

     Τα αποτελέσματα επί του στόχου ήσαν περισσότερο από θετικά για να συνεχίσουμε με περισσότερο ενθουσιασμό το ασκησιολόγιο της ημέρας.

     Πολλά τα "σενάρια" των τοξεύσεων σε αυτό το ιδιαιτέρως ενεργειακό μέρος και όλη η Ομάδα έδειξε από την αρχή έναν αξιοπρόσεκτο συντονισμό αλλά κι ένα ανάλογο αποτέλεσμα. 

     Με την Αθήνα στα ...πόδια του, σε ορεινό έδαφος με μεγάλη κλίση και παρθία κίνηση, εξαιρετικά εύστοχος ο Σταμάτης μας! Η διατήρηση της ψυχραιμίας του Τοξότη υφ' όλες τις συνθήκες είναι το καλύτερο "διαβατήριο διαδρομής" του βέλους του.

     Παρά την ελευθερία επιλογών του τοξευτικού τρόπο από κάθε Μέλος μας όλες οι τοξεύσεις υπήρξαν ομοιογενώς εύστοχες και, κυρίως, αρμονικές.

     Αξιοποιήθηκαν στο έπακρο οι δυνατότητες που προσέφερε ο τόπος ώστε οι Τοξότες μας να τοξεύσουν υπό διάφορες συνθήκες και με υψηλές απαιτήσεις προσοχής. Δε διστάσαμε να διατάξουμε την Ομάδα, μάλιστα στη περίπτωση τοξεύσεως επί αποστάσεως 40 μέτρων, κατά τέτοιο τρόπο ώστε κάθε Τοξότης να έπρεπε να αποφύγει το άνω κέρας του Τόξου του προηγουμένου του, κάτι που δε θα συνιστούσαμε σε "αντιγραφείς" διότι προϋποθέτει ιδιαίτερη εκπαιδευτική γνώση κι εμεπιρία προς αποφυγή ατυχήματος!

     Η ίδια η γαιομορφολογία μας έδωσε πολλές εκπαιδευτικές δυνατότητες κι εμείς δε παρελείψαμε να τις αξιοποιήσουμε.

     Για μια ακόμη φορά η Ομάδα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" επέδειξε υψηλότατο πνεύμα συντονισμού και δεν υπήρξε καμία στιγμή "αμηχανίας" για κανέναν. 

     Και είναι χαρακτηριστικό ότι οι χειρισμοί υπήρξαν άριστοι και "αλφαδιασμένοι" ακόμη και πάνω σε εντελώς ανώμαλες εδαφικές επιφάνειες όπως οι ορεινοί βράχοι.

     Η τόξευση επί αποστάσεως 40 μέτρων επί ορεινού εδάφους, με τις βολές να διέρχονται ανάμεσα από θάμνους και άλλες εμποδίζουσες "διαδρομές" υπήρξε ιδιαιτέρως ωφέλιμη για όλους τους Συνασκουμένους.

     Μετά τις τοξεύσεις μακρών αποστάσεων ήρθε η ώρα της Τοξοθυρίδος, του κατ'  εξοχήν στόχου της εποποιίας των Ελλήνων Στρατιωτών των χρόνων της Αναγεννήσεως!

     Αθέατη, συχνά, "μπαμπέσικη" για τον απρόσεκτο "περαστικό", ενσωματωμένη μέσα στο πλαίσιο της πονηρής "χωσιάς", η Τοξοθυρίδα συνοψίζει όλες τις παραμέτρους των τακτικών των Ελλήνων Στρατιωτών και αυτό το καταλάβαμε καλύτερα τοξεύοντας, σήμερα, μέσα από αυτή "in situ".

     Μέσα από το διακριτικό ημίφως της, η Τοξοθυρίδα, θα λέγαμε, ότι λειτουργεί ως "κηδειόσημο" για όποιον στόχο εμφανισθεί στο ...επίκεντρό της. Και αυτό το πρόσεξαν όλοι όσοι τόξευσαν σήμερα μέσω αυτής.

     Επεξηγηματικός και διεξοδικός ο Αρχηγός της Ομάδος αφιερώθηκε σε κάθε Συνασκούμενο ξεχωριστά ώστε να τον εισαγάγει στα μυστικά της τοξεύσεως μέσω Τοξοθυρίδος, κάτι το οποίο αρχικώς δεν αποκαλύπτει τις πολλές δυσκολίες που εμπεριέχει, ειδικώς όταν ο χώρος, εσωτερικώς της Τοξοθυρίδος, είναι πάρα πολύ μικρός, όπως και στη περίπτωσή μας.

     Όλοι, υπό τις σημαντικές οδηγίες του Αρχηγού της Ομάδος κατάφεραν όχι μόνον να τοξεύσουν μέσω της Τοξοθυρίδος, όχι μόνον να αντιληφθούν τις ιδιαίτερες παραμέτρους μιας τέτοιας τοξεύσεως αλλά και να πραγματοποιήσουν αξιοπρεπέστατες τοξεύσεις επί εξωτερικού στόχου σε απόσταση δέκα μέτρων ο οποίος μόλις διεκρίνετο.

      Και τα, επί στόχου, αποτελέσματα και σε αυτή τη περίπτωση ήσαν αρκετά ενθαρρυντικά για τη πρόοδο της Ομάδος που άξαφνα ο Αρχηγός μας...

     ...βρέθηκε πάνω στη κούνια να πανηγυρίζει για την ολοκλήρωση των τοξεύσεων δια Τοξοθυρίδος.

      Όμως και ο Ιδρυτής της Ομάδος, κλασικός παλίμπαις κι αυτός δε βράδυνε να πάρει το πλακόστρωτο μονοπάτι για να...

     ...εκτοπίσει τον Αρπάλυκο και να χαρεί κι αυτός τη ...κούνια, όπως όλα τα ανήλικα 63 ετών και άνω! Σ'  αυτή την Ομάδα καταφέρνουμε να παραμένουμε όλοι ...παιδιά!

     Όσοι σήμερα συνασκήθηκαν στο αναγεννησιακό εκκλησάκι  της πεντελικής πλαγιάς υπήρξαν υπέροχοι! Ο Αρχηγός μας με το βοηθό του Πρωτεσίλαο, η Ιωάννα μας (παρά το κινητικό πρόβλημα για το οποίο της ευχόμαστε περαστικά), η Μαρίλη μας, η μικρή μας Κωνσταντίνα που δείχνει γεωμετρικώς βελτιωμένη όχι μόνο στη Τοξοβολία αλλά και στη κιναισθησία της κάτι που έγινε αισθητό από πολλούς, ο Θεόδωρος που εόρτασε την ονομαστική του εορτή μαζύ μας, ο Παναγιώτης μας,  η Ηλιάννα μας,  ο Πάνος μας, η Ειρήνη μας, ο Αντώνης μας, ο Σταμάτης μας κι ο ...63χρονος παλίμπαις, όσοι, τέλος πάντων, βρήκαμε χρόνο μιαν εργάσιμη η μέρα και ώρα να παρακολουθήσουμε αυτή τη διοργάνωση, όλοι μας, χαρήκαμε όχι απλώς μιαν υπέροχη προπονητική εμπειρία αλλά ακόμη μια "στιγμή" ευεργετικού ομαδικού πνεύματος και σχέσεων πολύ ..."απόμακρων" από την τύρβη της σύγχρονης καθημερινότητος! Κι αυτό επιδιώκουμε στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" προτιμώντας "τ'  αψηλά και ...μοναχικά μονοπάτια"!