ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΣ MAΣ

ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΝ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ

ΠΡΟΟΔΟΣ ΧΩΡΙΣ ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ

     Μπορεί σήμερα σε όλη την κοινωνία να επικρατεί ένα χάος και ο κόσμος να τρέχει πανικόβλητος προκειμένου να πετύχει προσφορές στα καταστήματα όμως στην σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" επικρατεί πρόοδος χωρίς καμία έκπτωση.

     Τα μαθήματα μας σήμερα ξεκίνησαν με Ιπποκομία και από ότι όλα δείχνουν ο Εφιπποτοξότης Γεώργιος και Εκπαιδευτής υπό επίβλεψη αναδεικνύεται πολύ αυστηρότερος από τον εκπαιδευτή του και Υπαρχηγό της Ομάδας Μάριο τον οποίο είναι φανερό πως τον διακατέχει μία ευγένεια ψυχής.

     Και ενώ ο Γεώργιος είχε αναλάβει την διεύθυνση της 'ορχήστρας' ο Κωνσταντίνος σχολίαζε τις φωτογραφίες που τραβούσε με την καινούργια μηχανή του μαθητή του με έναν πανέξυπνο φίλο του, ο οποίος του υποδείκνυε πως θα πρέπει να την βάλει στο αυτόματο διότι δεν γνώριζε ακόμα να κάνει τις περίπλοκες χειροκίνητες ρυθμίσεις και να τις αφήσει για τους ευφυείς Ίππους.

     Έτσι στο σημερινό τους μάθημα ο Γεώργιος και η Χρυσούλα έπρεπε να  περπατήσουν μαζί με τον Ίππο τους περιμετρικά του στίβου και, ανά συχνά τακτικά διαστήματα, να τον περάσουν από ρυθμό βάδην σε στάση με την χαρακτηριστική έκφραση «Ό-λά» .

     Εφόσον επιτεύχθηκε αυτή η άσκηση πέρασαν σε κυκλική τροχιά υπό τις ίδιες συνθήκες. 

     Οι θαυμάσιοι χειρισμοί της Χρυσούλας δεν άργησαν διόλου να επιφέρουν την επιθυμητή επικοινωνία με τον Ίππο της, και το αποτέλεσμα ήταν ο Βίγκο να εκτελεί κυκλική κίνηση επί της μαθήτριας μέσα σε λίγα λεπτά δίχως κανένα απολύτως βοήθημα.

     Επιβράβευσε τον Ίππο της και στην συνέχεια μετέδωσε τις γνώσεις της στον αρχάριο μαθητή της σχολής μας Γεώργιο, όπου και αυτός είχε τα ίδια αποτελέσματα!

     Μετά το ουσιαστικό μάθημα το οποίο γίνεται πάντα από το έδαφος η Χρυσούλα διασκέδασε με τον Βίγκο περνώντας μερικές βαλβίδες κάτι το οποίο, για όσους την γνωρίζουν ξέρουν πως είναι και η αγαπημένη της άσκηση.

     Όμως δεν τελειώσαμε εδώ μιας και οι μαθητές τις Σχολής μας  όταν τελειώνουν το μάθημα τους αρχίζουν ένα άλλο ακόμα μεγαλύτερο την αλληλοδιδακτική. Και ενώ ο Γεώργιος έχει κάνει έναν μονοψήφια μαθημάτων είχε αυτήν την εκπληκτική στάση υπό την επίβλεψη της Καζακστανής μαθήτριάς μας.

     Ευχαριστημένος μετά το μάθημα του ο Γεώργιος, ευχαριστημένη και η Χρυσούλα,

αλλά πάνω από όλα ο Κωνσταντίνος με την ΠΡΌΟΔΟ των μαθητών του.

Κωνσταντίνος Δαμιανάκης 

Αρχηγός Ομάδος-Εκπαιδευτής

ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ

     Η σημερινή ηλιόλουστη ημερίδα ξεκίνησε με τον εκπαιδευτή υπό επίβλεψη Γεώργιο να εργάζεται επί εδάφους με τον αγαπημένο του Sir Oswald Mosley.

     Το ασκησιολόγιο δε θα μπορούσε παρά να περιλαμβάνει προχωρημένες ασκήσεις όπως αρμόζουν σε έναν προχωρημένο μαθητή.

     Ο εκπαιδευτής του, Μάριος, θέλησε εκτός απ' το να εκπαιδεύσει μαθητή και Ίππο, να δοκιμάσει και την ετοιμότητα του μαθητή του.

     Έτσι οι εντολές για τις ασκήσεις ακριβείας, που περιείχαν από εναλλαγές βηματισμών ίππου με εναλλαγές χειρός του μαθητή επί των ηνιών,

     Μέχρι υπερπήδησεις εμποδίου, δίδονταν γρήγορα, κάτι το οποίο δε φάνηκε να σαστίζει διόλου τον Γεώργιο,ο οποίος κατάφερε να τις εκτελέσει άριστα.

     Η Έφιππη Τοξοβολία δε θα μπορούσε να παραλειφθεί από μια τέτοια ημέρα, αλλά φυσικά και δω τα πράγματα δεν ήταν και εύκολα,

     Καθώς ο εκπαιδευτής του πιστεύει πως τα δύσκολα είναι αυτά που μας βοηθούν να προοδεύουμε πάντοτε στη ζωή.

     Έτσι, αναπάντεχα, ο στόχος του Γεώργιου δεν ήταν παρά ένα μικροσκοπικό κίτρινο λουλούδι, το οποίο αυτός κλήθηκε να πετύχει δίχως να καταστρέψει, αφού στη σχολή μας στοχεύουμε στο "όμορφο" μονάχα αγγίζοντας το,

     Όπως ακριβώς και ένα λουλούδι.

Μάριος Ευθυμιάδης

Υπαρχηγός Ομάδος-Εκπαιδευτής

Η ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ "ΤΙΠΟΤΕ"

     Σε μια αχανή και αραιοκατοικημένη χώρα, όπως η Μογγολία, όπου μπορεί να διασχίζεις χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα συναντώντας μόνον απομεινάρια ζώων, έχεις μια μεγάλη ευκαιρία να διδαχθείς τη σύνθεση των αντιθέσεων που καταλήγουν στην αυτάρκεια του "τίποτε". 

     Σ' αυτή την χώρα όπου, τα πρωτόγονα κάρα με τους τροχούς που δεν έχουν ελαστικό αλλά οδοντωτό σίδερο, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα υπερμοντέρνα κα πανίσχυρα οχήματα παντοδαπού εδάφους μπορείς να καταλάβεις πόσο τα πάντα συνηγορούν υπέρ ενός "τίποτε" που πρωταγωνιστεί στο όλον.

     Σ'  αυτές τις αχανείς εκτάσεις που οι ταξιδευτές τις απολαμβάνουν είτε έφιπποι είτε εποχούμενοι, η σκέψη τρέχει στην απεραντοσύνη ενός κόσμου πολύ μακρινού από τα δυτικά πρότυπα ο οποίος σε τοποθετεί ενώπιον ενωπίω και σε προικίζει με το προνόμιο ενός αυτοπροσδιοριστικού διαλογισμού. 

     Σ΄ετούτη τη περίεργη ασιατική πρωτεύουσα όπου μπροστά στα υπερσύγχρονα κτήρια αναδεικνύουν την παραδοσιακή διαχρονικότητά τους οι γιούρτες της νομαδικής ζωής, η εικόνα της αντιθέσεως παραδοσιακού και μοντέρνου όχι μόνον δεν είναι ενοχλητική για το αισθητήριο αλλά, γεφυρώνοντας τον χρόνο σε βοηθά να εξαρθείς πάνω από αυτόν.

     Το Ουλαανμπαατάρ μπορεί να αρχίζει να καλύπτεται από ουρανοξύστες χτισμένους με εργατικά χέρια "εισαγόμενων" Κινέζων που δουλεύουν είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρα, όμως η "καρδιά" του, η πλατεία Σούκχμπαατάρ, τιμά πάντα τον γενάρχη Τσίγκις Κχάαν και η έφιππη προεδρική φρουρά με την εντυπωσιακή της εμφάνιση αποδίδει σεβασμό μπροστά στο άγαλμα του μεγάλου ηγέτη, εντελώς αφομοιωμένη από ένα σύγχρονο αστικό περιβάλλον.

     Ταυτοχρόνως, λίγα χιλιόμετρα μακρύτερα, οι λάτρεις των ιππικών αγώνων της στέπας συνωστίζονται για να παρακολουθήσουν τον ετήσιο εθνικό αγώνα Νααντάμ, προτιμώντας τη ράχη των Ίππων τους αντί των πολυτελών οχημάτων που "ξεχνάνε" γι αυτή τη μέρα. 

     H όπερα της Μογγολικής πρωτεύουσας εκπλήσσει με την πληθωρικότητα των χρωμάτων της και των επί σκηνής δρωμένων.

     Σ'  αυτή την όπερα το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα εκμηδενίζει αδυσώπητα ακόμη και ότι παράγεται στη μεγαλύτερη σκηνή της Δύσεως... Κι όμως, πάνω στο σανίδι αυτής της μοναδικής σκηνής νομίζεις πως τα πάντα γεννιούνται από ένα σπυρί ρυζιού κι επιστρέφουν σ΄ αυτό όταν ήδη σε έχουν τυφλώσει...

     Κάτι ανάλογο και στο, ασφυκτικά, γεμάτο στάδιο όπου χιλιάδες θεατές και αθλητές της Πάλης της Ιππικής και της Τοξοβολίας κάθε χρόνο, στην εθνική γιορτή αγωνίζονται για μια διάκριση, ένα ..."τίποτε" που συμποσούται σε έναν χορό του αετού γύρω από τις ιερές ιππουρίδες.

     Όλη η Μογγολία ένα μοναχικό αρπακτικό καθισμένο  έξω από μια Βουδιστική στούπα μέχρι ν'  απλώσει τα φτερά του και να πετάξει στο άπειρο...

     Στη γιούρτα του Σαμάνου, αντίθετα, κυριαρχεί η ζωή κι η έκσταση...

     Μπορεί κι εδώ η λιτότητα να κρέμεται από ένα σκοινί στο ξύλινο πλέγμα...

     Μπορεί κι εδώ στον ευτελή πέτσινο ασκό το γάλα της φοράδας να υφίσταται τη ζύμωσή του... 

     Η "ζεστή", όμως, φιλοξενία του Σαμάνου που δεν "αγγίζει" χρήματα, είναι αισθητή στον επισκέπτη.

     Πάντα στον περαστικό το πιάτο θα προσφερθεί πλουσιοπάροχα...

     Κι η μουσική θα ηχήσει για το κέφι όλων.

     Οι μικρές χορεύτριες, κάτω από το δέρμα του ιερού λύκου, θα μας σπαζοκεφαλιάσουν για την ανθρώπινη ανατομία κι όμως...

     Ο Σαμάνος, χωρίς τίποτε το ιδιαίτερο, με απλότητα και μεταδοτικότητα θα μας αποκαλύψει τις δυνάμεις που τον πλαισιώνουν στην κοσμική, θεραπευτική, αποστολή του.

     Όσοι ευτυχήσαμε να βρεθούμε σε μια τέτοια στιγμή καταλάβαμε τη μεγάλη δύναμη του Τεγκερισμού και την ιερή προσπάθεια του Σαμάνου ο οποίος μέσα από το -επίσης- "τίποτε" θαυματουργεί.

     Το χορδωτό Μόριν Κχουούρ θα γράψει τον δικό του επίλογο της βραδιάς ενώ...

     ...Ενώ η μικρή χορεύτρια θα συνεχίσει να μας εκπλήσσει.

     Στο τέλος, ο χορός της Σαμάνας θα μας παρασύρει στην έκσταση χωρίς σταλιά κρασιού, χωρίς ίχνος παραισθησιογόνου, έτσι, απλώς με τη δική της κίνηση, με το δικό της "τίποτε"...

     Σ΄ αυτή τη χώρα που ευτυχεί με τα ελάχιστα, τα παιδιά της χαμογελάνε.

     Σ΄ αυτή τη χώρα που ευημερεί με το "τίποτε" τα άτια της καλπάζουν ευδαίμονα και οι πολεμιστές της κυριαρχούν στο χρόνο, με μόνο πολεμοφόδιό τους το "τίποτε". Για φανταστείτε να είχαν και ..."κάτι"...;

"Πολιτιστικό Κέντρο Σαολίν Τσανγουγί Ελλάδος"  

[Shaolin Temple Greece 希腊少林寺].

     Η ευχή για την πνευματική πρόοδο των μαθητών Πολεμικών Τεχνών όλου του Κόσμου,  συνόδευσε την προσφορά φωτός των "Ελλήνων Κενταύρων" στον μεγάλο Δάσκαλο Μπόντιντάρμα,, σε μία τελετή εορτασμού των γενεθλίων του Ιδρυτή του Βουδισμού Τσαν, στο φιλόξενο περιβάλλον του Ναού του "Πολιτιστικού Κέντρου Σαολίν Τσανγουγί Ελλάδος"  [Shaolin Temple Greece 希腊少林寺].

      H ατμόσφαιρα του Ναού με την αλήθεια της σινικής λιτότητος αλλά και δυναμικής, ήταν μοναδική για τη βιωματική ενσυναίσθηση της τελετής.    

     Μετά την απαγγελία της Σούτρας της καρδιάς και την προσφορά φωτός με την ευχή μας, ο σεβασμιώτατος Δάσκαλος του Ναού και οι μαθητές του μας έκαναν την Τιμή της παραθέσεως ενός έξοχου δείπνου στην κοινή τράπεζα του οποίου εντοπίσαμε και επικοινωνήσαμε και με δύο Μέλη της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" τα οποία έχουν την ευτυχία να ασκούνται και στην υψηλή τέχνη των Σαολίν υπό τις καλύτερες συνθήκες.

     Βαθύτατη ευγνωμοσύνη και υπόκλιση προς τον Βωμό, τον σεβασμιώτατο Δάσκαλο αλλά και τους ευγενέστατους μαθητές του. Αμιτουοφό.