Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΡΧΙΣΕ ΤΟΝ 18ο ΑΙΩΝΑ

    Ο σύγχρονος Ελληνισμός, ανεχόμενος ασυγγνώστως την εκκλησιαστική παραχάραξη της Ιστορίας του, εορτάζει ανιστορήτως την έναρξη του απελευθερωτικού Αγώνος κατά του Οθωμανικού ζυγού, η οποία ενώ έλαβε χώρα τον 18ο αιώνα με την πρώτη ιστορημένη και τεκμηριωμένη απελευθέρωση Ελληνικού εδάφους, οι σύγχρονοι την "εορτάζουν" ...συμψηφιστικώς με χριστιανικές "επετείους" προς υπηρέτηση μιας εκκλησίας της οποίας η κεφαλή είχε αφορίσει τον Αγώνα!

    Είναι απορίας άξια η άγνοια Ελληνικής Ιστορίας από πολλούς εκ των νέων Ελλήνων και η μαζική εμμονή σε ιστορικά στερεοτυπικά λάθη, ένα βασικό εκ των οποίων είναι η αληθής χρονολογική απαρχή του απελευθερωτικού αγώνος κατά των Οθωμανών και η πρώτη ιστορημένη απελευθέρωση Ελληνικού Εδάφους ! 

     Η «αφορμή» της απαρχής του ξεσηκωμού και της πρώτης απελευθερώσεως Ελληνικού Εδάφους από τον οθωμανικό ζυγό δεν ήταν άλλη από τον «κεφαλικό φόρο» ο οποίος αποτελούσε «πρόσημο» δουλείας σε όποιον επεβάλετο και αυτό ακριβώς δεν εδέχθη ένας επώνυμος Έλληνας του 18ου αιώνος, ο Καλέντζης, ο οποίος αρνήθηκε να πληρώσει τον αναλογούντα κεφαλικό φόρο του 10% στους κατακτητές Οθωμανούς και τελικώς εξεγέρθηκε, απελευθερώνοντας το  π ρ ώ τ ο  «κομμάτι» Ελληνικού Εδάφους από τον Οθωμανικό ζυγό ενώ ο Ελληνισμός συνέχισε να παραμένει «εν ύπνω» μέχρι το 1821!

    «Καλέντζης. Υπό το όνομα τούτο αναφέρεται προεστώς τις του Αλποχωρίου της Ηπείρου, όστις ακμάσας περί τας αρχάς του ΙΗ’ αιώνος προεκάλεσε την απελευθέρωσιν οκτώ χωρίων της περιφερείας Λάμαρης, δια της υπεκκαύσεως του ζήλου των Σουλιωτών. Αφετηρία του εγχειρήματος εστάθη περίεργος αφορμή. Φυλακισμένος εις τα Ιωάννινα δια χρέη φορολογικά, ο Καλέντζης επέτυχε την απελευθέρωσίν του δια δανείου συναφθέντος μετά των συγγενών του, ως και του τότε αρχηγού των Σουλιωτών Γεωργίου Μπότσαρη. Καλέσας δε εις συμπόσιον τους αρχηγούς των φαρών Μπότσαρη, Μπούσμπου, Νταγκλή, Ζέρβα και Μαλάμου, τοις υπέδειξε να φονεύσουν τους σουμπασήδες (Τούρκους δημάρχους) και να κυριεύσωσι τα διάφορα χωρία, λαμβάνοντες γεώμορον εκ της καλλιεργείας και προφυλάττοντες αυτά εξ ενδεχομένων τουρκικών επιδρομών. Ο Καλέντζης εθεωρήθη ως υποκινητής της ιδέας της σουλιωτικής αυτοδιοικήσεως.»[1].

     Με τον πρώτο, αυτό, επαναστατικό κατά των Οθωμανών ξεσηκωμό του Καλέντζη, ασχολήθηκε και ο Λαμπρίδης όπως παρουσιάζεται μέσα στις σελίδες του Σπ. Π. Αραβαντινού:

     «Προεστώς τις του Αλποχωρίου, Καλέντζης τούνομα, διατελών εν ταις ειρκταίς των Ιωαννίνων ένεκα χρέους της ιδίας εαυτού κοινότητος προς τον Ιωαννίτην Οθωμανόν, απετάθη προς τον Γ Μπότσαρην και τινας των συγγενών αυτού, παρακαλών αυτούς να τω δανείσωσι το προς απότισιν του χρέους αναγκαιούν ποσόν, όπερ και εγένετο. Εξελθών δε των φυλακών παρεσκεύασε συμπόσιον και προσεκάλεσεν εις αυτό τους αρχηγούς των πατριών Μπότσαρη, Μπούσμπου, Νταγκλή, Ζέρβα και Μαλάμου. Τούτου γενομένου προτείνει τότε αυτοίς ν’ αναλάβωσι την προστασίαν του Αλποχωρίου, εκδιώκοντες τους Μωαμεθανούς  απέναντι δε και προς εξόφλησιν του χρέους ν’ απολαμβάνωσιν εξ αυτού ετήσιον γεώμορον.

     Η πρότασις του Καλέντζη γίνεται δεκτή, αποφασίζεται δε υπό των Σουλιωτών να εφαρμοσθή το μέτρον και εις άλλα πέριξ χωρία εις Οθωμανούς επίσης ανήκοντα. Όρθρου, λοιπόν, βαθέος επιπίπτουσιν οι περί  τους Σουλιώτας αρχηγούς μετά των κατοίκων του Αλποχωρίου Χριστιανών κατά των πύργων των εν αυτώ Σουμπασιάδων, πυρπολούσιν αυτούς φονεύσαντες τους εν αυτοίς Οθωμανούς και κηρύττουσι το Αλποχώρι αυτόνομον.

     Μετά τούτο στραφέντες κατά του Παληοχωρίου, του Σκιαδά και της Ρουσιάτσας, πράττουσι τα αυτά ου σμικράν αντίστασιν ευρόντες εν τω τελευταίω ιδιοκτήτη του οποίου ην ισχυρός τις οθωμανός εκ Μαργαριτίου ή Παραμυθιάς. Βραδύτερον δε βαθμηδόν και δι’  αγώνων αιματηρών εγένοντο οι Σουλιώται ελευθερωταί μέχρι του 1744 και ετέρων οκτώ πέριξ χωρίων.»[2].

     Είναι τραγικό οι σύγχρονοι Έλληνες να αγνοούν την Ιστορία τους και να επιτρέπουν τη μεθοδευμένη φαλκίδευσή της από εκκλησιαστικά ή άλλα συμφέροντα, επιτρέποντας σκοταδιστικές παραχαράξεις! 

     Αυτή η προσωπική εποποιία  ε ν ό ς  και μόνον μαχητού της ελευθερίας του Γένους, ενός γνησίου γόνου Στρατιωτικής φάρας, για τον οποίον πολλή μελάνη εχύθη [3] είναι λυπηρό να αγνοείται από τον απελευθερωμένο σύγχρονο Ελληνισμό και μόνον η αχλύς της ονομασίας ενός φερωνύμου Ηπειρωτικού χωριού, του Καλεντζίου Δωδώνης, να θυμίζει την ύψιστη προσφορά ενός ακόμη απογόνου της γενναίας κάστας των αναγεννησιακών Στρατιωτών.

     Σήμερα οι μητραλοίες-κατακτητές κυκλοφορούν με οθωμανικό ...φέσι αλλά και με ελληνικό δελτίο αστυνομικής ταυτότητος, με Lap-top, με Parker  και με Filofax ! Οι σημερινοί ελλαδίτες "ραγιάδες" οι οποίοι αγογγύστως υπομένουν την επιβολή φόρου από ...εσωτερικούς κατακτητές (!!)  που φθάνει έως και το 70% (!) προσπαθούν να μη θυμούνται ότι, κάποτε, ένας μεμονωμένος Έλληνας ονόματι "Καλέντζης" αρνήθηκε να σκύψει το κεφάλι στους παντοδύναμους δυνάστες και ξεσηκώθηκε κατά της τότε φορολογίας του μόλις, 10% (!) που επέβαλε ο ξένος κατακτητής με αποτέλεσμα την απελευθέρωση του πρώτου Ελληνικού Εδάφους! Είναι δυνατόν,  τ ό τ ε, ένας Καλέντζης να ξεσηκώνεται και να απελευθερώνει Ελληνικό Έδαφος από τον Οθωμανό κατακτητή αρνούμενος την υποτέλεια, ενώ, σ ή μ ε ρ α, 10.000.000 ραγιάδες να υπομένουν τον ζυγό των εσωτερικών κατακτητών; Η αναξιότητα των επιγόνων βολεύεται με τη λήθη αλλά οι ραθυμούντες όταν επιλέγουν να παραμένουν και ανιστόρητοι, ασφαλώς, δεν έχουν κανένα μέλλον!

Aριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης

____________________________

[1]. Γ.Δ.Κ. : «ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΠΥΡΣΟΣ» , Αθήνα  1930 , τόμος 13ος , σελ. 544 – 545.

[2]. Σπ. Π. Αραβαντινού : «ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΛΗ ΠΑΣΑ ΤΟΥ ΤΕΠΕΛΕΝΛΗ» , Αθήναι 1895 , σελ. 73 και Λαμπρίδης :  «ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΑΙ ΜΕΛΕΤΑΙ»  Ι , σελ. 37

[3]. «ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΥΔΡΙΑ» , τόμος 30ος , λήμμα «Καλέντζης»  και  «ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΟΒΑΝΗ» , Αθήναι  1993 , λήμμα «Καλέντζης» , Χάρη Πάτση : «ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ» , Αθήναι 1972 , τόμος 14ος , σελ. 652 , ΠΑΠΥΡΟΣ-ΛΑΡΟΥΣ : «ΓΕΝΙΚΗ ΠΑΓΟΣΜΙΟΣ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ» , Αθήναι 1964 , τόμος Η’ , σελ. 36.

[4]. Ε.R.Rangabe : «LIVRE D’OR DE LA NOBLESSE IONIENNE» , Aθήναι 1927 ,  v.III ,  ZANTE

ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ 

21ης ΜΑΡΤΙΟΥ 2015

     Αυτή η προπονητική ημερίδα μας έδωσε τη κορυφαία χαρά να δούμε τον Παντελή, μαθητή του Αρπάλυκου, μετά από μόλις  έ ξ ι  μαθήματα, να βγαίνει στο πρώτο τοξευτικό καλπασμό με απόλυτην ευστοχία! 

     Εφαρμόζοντας τις δικές του εκπαιδευτικές "τεχνικές" ο Αρπάλυκος κατάφερε να αναδείξει όλες τις ικανότητες του μαθητή του ώστε μετά από έναν μονοψήφιο αριθμό μαθημάτων να τον κάνει να νοιώσει τη χαρά ενός ισορροπιστικού και τοξευτικού επιτεύγματος παρά τον παράγοντα της ηλικίας, της σωματοδομής κλπ κλπ!

     "Καρδιά αγαθή", υψηλό ήθος, υψηλή ευφυία και αυτοπειθαρχία, από πλευράς του Παντελή (αυτό που θα λέγαμε "ο δικός μας Άνθρωπος"!) σε συνδυασμό με την υψηλότατη εκπαιδευτική ικανότητα κι επινοητικότητα του Αρπάλυκου, είχαν ως αποτέλεσμα την ανάδειξη του Παντελή στο προθάλαμο του Εφιπποτοξότη εν αναμονή των σχετικών εξετάσεων.

     Στο τέλος, με το γνωστό χαμόγελο όλων μας (αυτό που κάποιοι δε το θεωρούν και τόσο ..."αιμοβόρο" ώστε να μας "νομιμοποιεί" ως "πολεμιστές", σύμφωνα με την -εκ του "καναπέ"- άποψή τους...) εμείς, μεν, χαρήκαμε τη πρόοδο του Παντελή και του Αρπάλυκου καθώς και όλης της Ομάδος μας, εκείνοι δε απολαμβάνουν περισσότερο τη θαλπωρή του καναπέ τους!

     Εκτός, όμως, της προόδου του Παντελή, αυτή η προπονητική ημερίδα ήταν γεμάτη με άσκηση, μαθήματα και, ασφαλώς, πολλές προόδους όλων όσων έλαβαν μέρος, με ένα πρόγραμμα βασισμένο στον άξονα των Εφίππων Πολεμικών Τεχνών.

     Τόσο ο Αρπάλυκος, όσο και η Χαρά φρόντισαν για την Εκπαίδευση όσων "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" βρεθήκαμε αυτή την ηλιόλουστη μέρα, τη πρώτη της Ανοίξεως, στη Κοιλάδα της Ομάδος μας.

     Σήμερα, ακόμη μια μαθήτριά μας, η αγαπητή μας Μαρίλη κατάλαβε ότι εκπαιδευόμενη στις Έφιππες Πολεμικές Τέχνες ισοδυναμεί με την άσκηση σε ένα Γυμναστήριο με πολύ πιο απαιτητικές σωμασκητικές προδιαγραφές και το πλεονέκτημα της δραστηριποιήσεως όχι σε έναν κλειστό ανοξυγόνωτο χώρο αλλά μέσα σε μία πεντακάθαρη φύση!

     Πολλές και διάφορες οι ασκήσεις που εξετέλεσε με απόλυτην επιτυχία αλλά και υψηλό βαθμό καταπονήσεως η Μαρίλη αλλά και ο Ίππος της ο οποίος, ακόμη για μια φορά, δοοκιμάστηκε επιτυχώς στην εκπαιδευτική επάρκεια αλλά και ατομικήν ηρεμία, όταν δέχονταν ήρεμα να του εκτοξεύει κατά πρόσωπο η Ηλεάννα μας ένα στεφάνι από το οποίο κρέμονταν πλαστικές ταινίες, το οποίο "συνελάμβανε" εν κινήσει η Μαρίλη μας με μία βέργα, σε ανοικτό πεδίο.

     Μπορεί αυτή η άσκηση, στα μάτια ενός απλού θεατή, να φαίνεται σαν "παιγνίδι" αλλά κάθε άλλο παρά τέτοιο είναι στη πραγματικότητα αφού εξαναγκάζει τον Ιππέα να βγαίνει εκτός κέντρου ισορροπίας του "καθίσματός" του ενισχύοντας τη "μυική μνήμη" του με εμπειρία αυτοδιορθωτικών αντανακλαστικών, απολύτως απαραιτήτων για την έφιππην ισορροπία.

     Στην ίδια "φιλοσοφία" εντάσσονταν και οι υπόλοιπες ασκήσεις τις οποίες επιτυχώς εκτέλεσε η Μαρίλη με τη βοήθεια της Ηλεάννας και, βεβαίως, του υπέροχου Ίππου ο οποίος συντάσσεται πειθαρχημένα στις εκάστοτε απαιτήσεις του εκπαιδευτικού μας προγράμματος.

     Μπορεί στον εκπαιδευτικό τομέα ο Αρχηγός μας Αρπάλυκος να είναι δημιουργικότατα ευφάνταστος αλλά όχι μέχρι σημείου να θέλει να καθιερώσει και τη ...Baranta για τους μαθητές μας. Παραδοσιακή και πολύ ωραία πολεμική τέχνη (των Ούγγρων) κι αυτή, όχι όμως (...ακόμη) και για τους ¨ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ". Κάτι άλλο, στη θέση της, ετοιμάζουμε σύντομα, αλλά πάντως όχι Baranta!

      Έτσι, λίγο πριν αρχίσει η καθιερωμένη σαββατιάτικη Προπόνηση Παραδοσιακής Τοξοβολίας, ο Αρπάλυκος βρήκε την ευκαιρία να εμπλέξει μια μαθήτριά μας σε νέα μαχητικά μονοπάτια, μέρες που είναι και ...όλα χρειάζονται!

     Στη Γραμμή Βολής και σε μία Προπόνηση σχεδιασμένη εξ ολοκλήρου από τον Αρπάλυκο τα Τόξα πήραν "φωτιά"!

     Απόλυτη τάξη, σιωπή, αυτοσυγκέντρωση, ακριβώς όπως θα ήθελε ο ...Ακάδημος με τη γνωστή εκπαιδευτική επιβολή και απαιτητικότητα!

     Ο Αρχηγός των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" με τη μεθοδικότητά του είχε εγκαίρως φροντίσει για τα κρουστικά βέλη τα οποία ήσαν απαραίτητα για τη σημερινή Προπόνηση. Στην Ομάδα που χαρακτηρίσθηκε ως η καλύτερα οργανωμένη παγκοσμίως, αυτές οι λεπτομέρειες είναι ...αναμενόμενες.

     Και στο παράξενο ...στόχο τα αποτελέσματα της προσκρούσεως των βελών στα προεπιλεγόμενα "σημεία" άρχισαν να καταγράφονται από το φακό της φωτογραφικής κάμερας.

     Ο αιφνιδιασμός του εμπροσθόβαρου αυτών των βελών βαθμιαία τέθηκε υπό ...έλεγχο και τα θετικά αποτελέσματα των τοξεύσεων πολλαπλασιάσθηκαν. Πολύ χρήσιμη εμπειρία για όσους βρέθηκαν σ΄ αυτή τη Προπόνηση διότι έτσι κατενόησαν καλύτερα τις επιπτώσεις του "σκοπεύειν ψηλά" σε συνάρτηση με την απόσταση του στόχου. 

     Πολλαπλώς ωφελημένοι οι σημερινοί συνασκηθέντες είχαν την ευκαιρία να τοξεύσουν από διάφορες στάσεις και αποστάσεις.

     Άλλωστε η  μοναδική "φιγούρα" του πολυτάλαντου Αρχηγού μας εμπνέει καταστάσεις πέρα απ΄ τα καθιερωμένα κι εδώ θα ταίριαζε ένα χαμογελαστό ...emoticon. 

     Πολλές οι παραλλαγές των στάσεων, πολλές οι παραλλαγές των ασκήσεων μας καθήλωσαν στη Γραμμή Βολής πάνω από δυόμιση ώρες χωρίς να το καταλάβουμε και χωρίς κανείς να θέλει να φύγει.

     Μέχρι και τοξευτική ...διελκυστίνδα εκτελέσαμε ("ζυγαριά") για να σταθεροποιηθούν οι σωστοί τοξευτικοί χειρισμοί κάθε Συνασκουμένου, ξεχωριστά.

     Κι όταν βράδυασε και, αναγκαστικώς, σήμανε η λήξη αυτής της προπονητικής ημερίδος, η Ομάδα βρέθηκε να τοξεύει σε μεγάλες αποστάσεις και τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" να συζητούν επιλογές συμμετοχής σε διεθνείς Αγώνες εν όψει καλοκαιριού.

     Φεύγοντας, τα αλογάκια μας ήρθαν να μας αποχαιρετίσουν στο χώρο σταθμεύσεως των οχημάτων κολλώντας, σχεδόν, τα πρόσωπά τους στα τζάμια των αυτοκινήτων που αναχωρούσαν ένα-ένα! Τι πιο όμορφο;

ΕΡΕΥΝΑ ΕΠΙ ...ΠΤΥΧΗΣ

     Η Ομάδα των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» είναι ένας πυρήνας μελέτης και ουσιαστικής εκπαιδεύσεως όχι μόνον στην Έφιππη Τοξοβολία αλλά και, εν γένει, στις Έφιππες Πολεμικές Τέχνες. Έτσι, συνεχώς τα Μέλη μας κινούνται εμπράκτως στον άξονα της πειραματικής αρχαιολογικής έρευνας, συνάγοντας τεκμηριωμένα συμπεράσματα για όλες τις παραμέτρους που συνθέτουν τα εκπαιδευτικά μας αντικείμενα.

     Μετά και την πρόσφατη ιστορικήν ανακατασκευή ασπίδος Έλληνος Στρατιώτη της Αναγεννήσεως, θέσαμε ως αντικείμενο μελέτης την αξιολόγηση της ευχρηστίας των όπλων του αναγεννησιακού Έλληνος Στρατιώτη σε συνάρτηση με την ασπίδα που έφερε σύμφωνα με πολλές μαρτυρίες ιστορικών πηγών.

     Κατά τη διάρκεια των σχετικών μελετών που διεξήχθησαν στη Κοιλάδα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" εξετάσαμε πολλά ενδεχόμενα μαχητικής εμπλοκής που μπορεί να αντιμετώπισε ο αναγεννησιακός τοξοφόρος Έλληνας Στρατιώτης και ως, εκών-άκων, αφιππεύων και ως εντελώς άμιππος. 

     Επιλέξαμε ώστε η πειραματική μελέτη να διεξαχθεί με έναν άριστο Ιππέα ο οποίος, όμως, να στερείται του πλεονεκτήματος των αναβολέων που προάγει την έφιππη χρήση όπλων, παρέχοντας καλύτερη στήριξη στον πολεμιστή. Ο λόγος;... Θελήσαμε να εξαγάγουμε ακόμη βαθύτερα και πλέον προσδιοριστικά συμπεράσματα ως προς την έφιππη ευστάθεια κατά την χρήση των όπλων. Και, εν προκειμένω, ο Ιππέας μας ίππευσε χωρίς σέλλα αλλά με πλήρη φόρτο οπλισμού εποχής, ήτοι, τόξο, φαρέτρα, σπάθη, ακόντιο, ωτιόσχημο εγχειρίδιο και, βεβαίως, ασπίδα της οποίας τη περιγραφή μπορεί ο αναγνώστης να μελετήσει εδώ.

     Ένα διακεκριμένο Μέλος των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" ενασχολούμενο συστηματικώς με τη Σπαθασκία, ο Σπυρίδων Νικόλης (Πρωτεσίλαος) προσέφερε τη πολύτιμη βοήθειά του ως πεζοπόρος Σπαθιστής κατά αμίππου αναγεννησιακού Έλληνος Στρατιώτη.

     Η συγκεκριμένη πειραματική μελέτη απέδωσε πολλά συμπεράσματα όχι μέσω της "φιλολογικής" "in vitro" ακαδημικής προσεγγίσεως αλλά μέσω της εν τω φυσικώ πεδίω της μάχης πρακτικής εφαρμογής πολλών σεναρίων συγκρούσεως. 

     Και είναι κατανοητό ότι το πλήθος αυτών των σημαντικών συμπερασμάτων τα οποία τηρούνται, πλέον, στα εκπαιδευτικά υπομνήματα της Ομάδος των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", ούτε πρακτικώς, ούτε δεοντολογικώς θα έπρεπε να εκτεθούν σε ένα αναγγελτικό κείμενο, περιορισμένης εκτάσεως, όπως το παρόν. 

     Είναι απολύτως ευνόητο ότι η δημοσιοποιητική αναφορά όλων αυτών των συμπερασμάτων θα απαιτούσε μία πολύ μεγαλύτερη έκταση αλλά και συγκρότηση κειμένου και εικόνων από τις πολλές που έχουν κρατηθεί "in situ" της δράσεως.

     Όμως σκοπός αυτής της αναρτήσεως είναι απλώς η ενημέρωση επί της διεξαγωγής της συγκεκριμένη μελέτης και όχι η πλήρης έκθεση των, εξ αυτής, συναχθέντων συμπερασμάτων.

     Δε θα παραλείψουμε, όμως, να αναφέρουμε το πόσο σημαντικό θεωρούμε στην Ομάδα μας να μελετούμε όλα αυτά τα, ιστορικώς, ζωτικά θέματα με ακρίβεια μέσων και δεδομένων εποχής. Άλλωστε είναι γνωστή η εμμονή του Ιδρυτή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" στην αναγκαιότητα της αυθεντικότητος των προσώπων, των ζώων και των πραγμάτων άνευ της οποίας η ζωή νοθεύεται, φαλκιδεύεται, ευτελίζεται, φθίνει!  

     Και, σπαθίζοντας με ένα σπουδαίο δείγμα κυρτής σπάθης του 19ου αιώνος το οποίο είχε την ευγένεια να μας φέρει προς επίδειξη ο αγαπημένος μας Πρωτεσίλαος, ο πάντοτε απαιτητικός της αυθεντικότητος Ιδρυτής της Ομάδος όχι μόνον χάρηκε ο ίδιος μιαν ιδιαίτερη σπαθιστικήν εμπειρία αλλά και επιβεβαίωσε τη πάγια θέση του για την αναγκαιότητα της αυθεντικότητος σε κάθε πτυχή της καθημερινότητός μας.

     Κατ'  επέκταση και στη συγκεκριμένη μελέτη, φροντίζοντας, τουλάχιστον, όλα τα μέσα και οι συνθήκες να εναρμονίζονται με εκείνα της αναγεννησιακής εποχής, βιώσαμε κάποιες "αλήθειες" ένοπλης αναγεννησιακής συμπλοκής πολύ χρήσιμες για την περαιτέρω Εκπαίδευσή μας.

     Το εξαγόμενο αυτής της μελέτης ήταν η πρόταξη της ετοιμότητος του αμίππου ή αφιππεύσαντος Τοξότη σε ό,τι αφορά το αξιόμαχο του τόξου του έναντι πεζοπόρου Σπαθιστή εφοδιασμένου με σπάθη δύο ή και μιας και ημισείας χειρός. Με δεδομένη τη μειονεκτικότητα μεγέθους της σπάθης του ο Τοξότης θα πρέπει να φροντίζει ώστε το τόξο του να είναι συνεχώς έτοιμο προς τόξευση βέλους, άλλως η υπέρτερη αντίπαλη σπάθη τον απειλεί ζωτικώς.

     Και αυτό το βασικό συμπέρασμα, εφεξής, θα επιπροστεθεί στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Ιππηλασίου μας ώστε οι μαθητές μας ακολουθήσουν και αυτό το πολύ σπουδαίο δίδαγμα ένοπλης συμπλοκής.

      Η σχέση μεταξύ αγχεμάχων και εκηβόλων ήταν πάντοτε ένα από τα φλέγοντα ζητήματα προβληματισμού των μελετητών της ιστορίας των πολεμικών συγκρούσεων και ασφαλώς, του εκπαιδευτικού Επιτελείου της Ομάδος μας. Τη φορά αυτή απαντήσαμε σε έναν πολύ εξειδικευμένο τομέα, δηλαδή, σε εκείνον της υπεροχής μεταξύ ενός Πεζοπόρου Σπαθιστή κι ενός πεζοπόρου Τοξότη καταλήγοντας ότι ο τελευταίος έχει την υπεροχή εφ'  όσον το τόξο του είναι ετοιμοπόλεμο.