ANΘΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΗ "ΣΧΙΣΜΗ" ΕΝΟΣ "ΒΡΑΧΟΥ"...
"Μέρες οργής και δίσεχτες...", χρόνοι ευτελισμού και άκρας ταπεινώσεως του λογισμού στην ύλη. "Πέτρινα χρόνια"! Κι όμως... Ανάμεσα στη "σχισμή" ενός "βράχου" μπορεί ν΄ανθίσει ένα κυκλάμινο ή και μια αγριοκρεμμύδα, μια "αβρόσ(σ)ιλα" όπως την λένε οι αδελφοί μας Κύπριοι.
Όσο κι αν το περιβάλλον είναι αντίξοο, όσο κι αν οι καιροί είν' εχθρικοί, αρκεί η θέληση κι ένας χωμάτινος κόκκος για ν' ανθίσουν οι Αξίες. Η "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ" είναι η θέληση που πάνω σ΄ ένα κόκκο καρπερού χώματος όπως οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ", γονιμοποιεί Αξίες. Κάποτε ο Ιδρυτής αυτής της Ομάδος είχε σημειώσει : "Ένα κερί είν' αρκετό να σπάσει το σκοτάδι...". Έτσι, για τους Έλληνες Εφιπποτοξότες αρκεί μια "σχισμή βράχου" κι ένας "χωμάτινος κόκκος" για ν' ανθίσουν και, ήδη, επί πέντε "πέτρινα" για την Πατρίδα μας και την κοινωνία "χρόνια", ανθίζουμε σταθερά και θα συνεχίσουμε να ανθίζουμε σε πείσμα του "βοριά που τ΄ αρνάκια παγώνει"! Γιατί εμείς ούτε "αρνάκια" είμαστε αλλά και μάθαμε να παίζουμε με τους σαρωτικούς ανέμους.
Συνεχίζοντας το πρόγραμμα του Α' Διμήνου Σχολείου Ιππικής, μπορούμε να πούμε ότι Εκπαιδευτές κι Εκπαιδευόμενοι περνάμε καθημερινώς κι ολοένα στα ενδότερα της μεγάλης Ιππικής τέχνης. Και όχι μόνον... Θα μπορούσαμε να πούμε ότι, τούτες τις δύστοκες μέρες κατά τις οποίες άλλοι οδηγούνται στην αγχόνη, μοίρα αγαθή, οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" ανακαλύπτουν σε ακόμη βαθύτερο επίπεδο την υψηλή Αισθητική της ίδιας της Φύσεως και της μεγάλης "μάνας" Γης.
Απαιτώντας πάντοτε τις πλέον ιδανικές συνθήκες ασκήσεως, σήμερα ανεβήκαμε σε έναν κατάφυτο, απάτητο, λόφο του λεκανοπεδίου έχοντας στο βάθος τον γαλανό καθρέφτη του Αιγαίου κι έναν άνεμο σαρωτικό να μας μαστιγώνει όπως και τη γύρω χλωρίδα. Εκεί ο Παύλος τόξευσε και κατάφερε να αυτοσυγκεντρωθεί μυρίζοντας την υπέροχη μυρουδιά του πεύκου, του δεντρολίβανου και του αρμυρού ανέμου που έφτανε από το πέλαγος. Το αποτέλεσμα φαίνεται στη παρακάτω φωτογραφία!
Μάθαμε να εκτιμάμε ως ανεκτίμητο θησαυρό την απέραντη φύση, τα χρώματά της και τις μυρουδιές της, μάθαμε να λατρεύουμε τον ουρανό και τη θάλασσα κι έτσι είμαστε σίγουροι ότι εμείς ποτέ δε θα νοιώσουμε τη "φτώχεια" που τόσο συχνά επικαλούνται οι γύρω μας... Η δική μας "περιουσία" δείχνει ανεξάντλητη και στο χώρο και στον χρόνο, γιατί είναι η ίδια η Φύση και η υψηλή Αισθητική της!
Πίσω στο Ιππευτήριο ο Αρχηγός της Ομάδος των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" ανέπτυξε στους Εκπαιδευόμενους του Σχολείου Ιππικής την σημασία της μπάλλας στην εκπαίδευση Ίππου και Ιππέως.
Με την διακριτική, σιγανή, φωνή του και με την στρατιωτική τυπικότητά του, σήμερα, ο Αρπάλυκος, βοήθησε Ίππους και Ιππείς να αντιληφθούν καλύτερα την ερμηνεία των περιβαλλοντικών ερεθισμάτων εκ μέρους του Ίππου και να εισαχθούν διακριτικά στη διαχείριση ιππευτικών κρίσεων εξ αιτίας της φοβικής ιδιοσυστασίας του Ίππου.
Το σημερινό μάθημα ήταν ιδιαιτέρως ενδιαφέρον για όλους, όχι μόνον για τα Μέλη της Ομάδος μας αλλά και για κάποιους συμπαθέστατους θεατές που το παρηκολούθησαν απ΄ έξω.
Όλη αυτή η σημαντική διαδικασία η οποία είναι βασικό σκέλος της παγκοσμίως γνωστής ως "Bodenschule" (Σχολή Εδάφους) αγνοείται συστηματικώς από τους συμβατικούς ιππικούς ομίλους της χώρας μας αλλά στο Σχολείο των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" αποτελεί ακρογωνιαίο εκπαιδευτικό "λίθο".
Βεβαιώς, ο Αρπάλυκος, με γυμνίππευση και χωρίς στομίδα, δεν έχασε ευκαιρία να παίξει ...ποδόσφαιρο, ασφαλώς με τον Ίππο της Σχολής ο οποίος απεδείχθη και σπουδαίος ...μπαλλαδόρος!
Και το ίδιο ωραία και συνεργάσιμα "έπαιξε" στο έδαφος με όλους τους Ίππους της Σχολής μας κάτω από τις υπερήφανες Ελληνικές σημαίες που κυμάτιζαν θορυβωδώς από τον ισχυρό άνεμο!
Το ίδιο όμορφα "έπαιξαν" με τη μπάλλα και τους Ίππους και οι Εκπαιδευόμενοι της Σχολής μας απολαμβάνοντας μια σχέση και μια ίππευση τόσο διδακτική όσο κι ευχάριστη παρά το ξάφνιασμα καταστάσεων ισορροπίας που συνεπήγετο.
Η Ιππική Τέχνη είναι, πράγματι, μια πανέμορφη "ατραπός" που σε οδηγεί στην πληρέστερη κατανόηση της Φύσεως και του ανθρώπινου Πολιτισμού ο οποίος δομήθηκε στη ράχη αυτού του υπέροχου πλάσματος που λέγεται "Ίππος"!
Και, αυτό είναι Ιππασία!
