ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ ΣΕ ΚΑΤΑΡΡΙΧΗΣΗ ΦΑΡΑΓΓΙΟΥ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ "ΠΡΩΤΗ" ΑΠΟ ΤΟΥΣ "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ"
Οι «Έλληνες Κένταυροι» καταρριχώμενοι και τοξεύοντες στο «Μέγα Ρέμα» Φθιώτιδος. Μία μεγάλη συνδυαστική μαχητική εμπειρία και για πρώτη φορά καταρρίχηση με τόξευση. 31η Ιανουαρίου 2016, μια, παγκοσμίως, τολμηρή προσέγγιση της ενστικτώδους τοξοβολίας! Και, φυσικά, μεταξύ των Μελών μιας μαχητικής Ομάδος δεν έχει καμιά σημασία το φύλο και η ηλικία. Αυτός είναι ο «προσανατολισμός» των «Ελλήνων Κενταύρων».
Διότι, ο Κόσμος δεν καταρρέει!
“Greek Centaurs” rapelling and bowing in Greek “Grand Canyon ” (Mega Rema canyon of Fthiotis , Greece January
31st 2016 a
world daring approach of instinctive archery! And, of course, among members of a fighter’s platoon doesn’t matter sex
or age! This is the aspect of “Greek Centaurs”.
Weil: Davon geht die welt nicht unter!
Με την συνεργασία δύο κορυφαίων Ελληνικών Οργανισμών στο είδος τους, της "Hellas Canyon" στα Φαράγγια και των "Ελλήνων Κενταύρων" στην Έφιππη και Παραδοσιακή Τοξοβολία, η Ελλάδα πρωτοπόρησε παγκοσμίως, με μία μεγαλειώδη διοργάνωση σε ένα τοπίο απίστευτου κάλλους αλλά και αγριότητος στη Κεντρική Ελλάδα.
Οι "Έλληνες Κένταυροι" καταρριχώμενοι με σχοινιά σε πέντε διαδρομές, κατέληξαν τοξεύοντες σε πλήρη αιώρηση στον τελευταίο καταρράκτη του φαραγγιού ύψους 22 μέτρων!
Η όλη τοξευτική καταρρίχηση αποτιμήθηκε και βαθμολογικά καταλήγοντας σε ένα πολύ ενθουσιώδες στοχαστικό αποτέλεσμα που κατέγραψαν οι, προς τούτο, τοποθετημένοι στόχοι στις πλαγιές του φαραγγιού.
Η αναχώρηση από το κέντρο των Αθηνών έγινε συντεταγμένα στις 07:30 το πρωί της Κυριακής 31ης Ιανουαρίου 2016 με ειδικό πούλμαν που ναυλώθηκε μερίμνη του Αρχηγού της Ομάδος. Με ακρίβεια ...αστεροσκοπείου η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" κατευθύνθηκε προς το σημείο της παρακαμπτηρίου όπου την ανέμενε το όχημα της "Hellas Canyon" που θα συνόδευε τους Εφιπποτοξότες μέχρι το σημείο ανασυγκροτήσεως πριν την εμπλοκή στο πρόγραμμα της καταρριχητικής δραστηριότητος. Αποβιβαζόμενοι οι "Έλληνες Κένταυροι" από το πούλμαν, εντυπωσιαστήκαμε από την οργάνωση της "Hellas Canyon" η οποία ήδη είχε ετοιμάσει τα π ά ν τ α ώστε αμέσως να ξεκινήσει το δυσκολότατο πρόγραμμα.
Άψογος Οικοδεσπότης ο Γιώργος Ανδρέου, εμπνευστής της "Hellas Canyon", μας περίμενε για να μας υποδεχθεί και να μας καλωσορίσει μαζύ με τη πολυμελή Ομάδα των βοηθών του οι οποίοι υπήρξαν οι "φύλακες-άγγελοί" μας σε όλη αυτή τη συναρπαστική περιπέτεια.
Στολές πολυπροπυλενίου, αλλά και καταρριχητικός εξοπλισμός στα μέτρα ενός εκάστου των συμμετεχόντων, μας ανέμεναν απλωμένες πάνω σε ειδικήν επιφάνεια για να μας δοθούν αμέσως με ειδικές οδηγίες για τη χρήση τους, βάσει και των, προηγουμένων, γραπτών οδηγιών που, ήδη, από εβδομάδων, η "Hellas Canyon" μας είχε στείλει με ατομικά μηνύματα.
Όλος ο εξοπλισμός των Τόξων και βελών μεταφέρθηκε συσκευασμένος μέχρι τη βάση της τελευταίας καταρριχήσεως από ένα "μονοπάτι" που "χαράχθηκε" για τη συγκεκριμένη παράμετρο με σχοινιά από τoν διοργανωτή και από εκεί ανυψώθηκε με σχοινιά από το προσωπικό της "Hellas Canyon" μέχρι το "κατώφλι" της τελευταίας καταρριχητικής διαδρομής στην οποία ήταν προγραμματισμένη η τόξευση.
Πριν αρχίσουμε τη δράση, όπως ήταν προγραμματισμένο, ένας προς έναν οι "Έλληνες Κένταυροι" ενημερώθηκαν συνοπτικώς από την εντεταλμένη βοηθό-εκπαιδεύτρια της "Hellas Canyon" για τους βασικούς χειριστικούς κανόνες ασφαλείας που θα μετέτρεπαν μιαν επικίνδυνη αποστολή σε απόλαυση, όπως κι έγινε.
Πρώτος καταρριχήθηκε και τόξευσε ο Ιδρυτής της Ομάδος προκειμένου να επιβεβαιωθεί για την ασφαλή καταρρίχηση των υπολοίπων Μελών μας. Αν και δεν είχε καμία αμφιβολία για την τελειότητα της διοργανώσεως από πλευράς της "Hellas Canyon", όχι λόγω της ηλικίας και των "λευκών μαλλιών" του αλλά λόγω υπευθυνότητος και μόνον, επεδίωξε αυτή τη "πρωτιά" και όταν ολοκλήρωσε τη καταρρίχησή του ο ενθουσιασμός του ήταν εμφανής!
Κατόπιν άρχισε η συνεχής καταρρίχηση όλων των συμμετεχόντων μεμονωμένα με εξαίρεση το ζευγάρι Αρπάλυκου και Εριθέλγης οι οποίοι όχι μόνον τόξευσαν αλλά μετέφεραν και τη Σημαία της Ομάδος κατά την καταρριχητική διαδρομή τους!
Όλοι οι "Έλληνες Κένταυροι" καταρριχώμενοι και τοξεύοντες επέδειξαν υψηλό αίσθημα πειθαρχίας και μαχητικής ετοιμότητος.
Η τόξευση επί στόχων οι οποίοι δεν ήσαν και απολύτως εμφανείς είχε πολλαπλές δυσκολίες.
Αρχικώς, θα έπρεπε να αξιοποιήσεις το κατάλληλο σημείο ενάρξεως της τοξεύσεως μιας κι από πολύ ψηλά οι στόχοι ήσαν αθέατοι, ενώ από πολύ χαμηλά η κλίση του σώματος και οι χειρισμοί για υπερυψωμένη στόχευση θα δημιουργούσε περιστροφικές εκτροπές.
Το κράτημα του τόξου με χέρια που, από το "πάγωμα" είχαν μειωμένη αφή, δεν ήταν ό,τι και πιο "οικείο".
Η εγκαθίδρυση του βέλους με δύσκαμπτα, από το παγωμένο νερό, δάκτυλα, αποτελούσε ακόμη μία δοκιμασία.
Η "ελατηριωτή" (πάνω-κάτω) ταλάντωση του σχοινιού από το οποίο κρεμόσουν ήταν ακόμη ένας εκτρεπτικός παράγοντας.
Τοξεύοντας αιωρούμενος από ένα σχοινί και περιστρεφόμενος, έπρεπε να ξεπεράσεις επιπρόσθετες δυσκολίες με κυριότερη αυτήν της αιφνιδιαστικής εξαφανίσεως του στόχου από τον οπτικό ορίζοντα λόγω της περιστροφής.
Και για άλλη μια φορά παρατηρήθηκε ότι αυτή η Ομάδα δεν διακρίνει τα Μέλη της σε "αρχάρια" και "προχωρημένα".
Τόσο οι αρχάριοι όσο και οι προχωρημένοι, σ' αυτή τη δράση απέδειξαν ΄το μπορούν να ανταπεξέρχονται σε όλες τις μαχητικές απαιτήσεις με την ίδια συνέπεια και με απόλυτο συντονισμό μεταξύ τους.
Η ίδια "συνοχή" υπήρξε και μεταξύ νεαρών και μεγαλυτέρων κατά την ηλικία.
Βεβαίως, κανένας λόγος για διαφορά φύλου ως προς τις επιδόσεις, μιας και σε μία πολεμική Ομάδα όλοι πρέπει να μάχονται αποτελεσματικά!
Τέλος, πολλές "Πάρθιες" τοξεύσεις σημειώθηκαν, οι περισσότερες κατ' ανάγκη, λόγω της περιστροφής από το σχοινί.
Παρά τις υπολογίσιμες αποστάσεις των στόχων, οι "Πάρθιες" τοξεύσεις συναγωνίστηκαν σε ευστοχία τις πλάγιες και πρόσθιες.
Όπως και στις Προπονήσεις και στα μαθήματα της Ομάδος, έτσι κι εδώ το πνεύμα αλληλεγγύης και συναδελφώσεως υπήρξε το "σήμα κατατεθέν" των "Ελλήνων Κενταύρων".
Κάθε βέλος που καρφώνονταν στο στόχο επέσυρε τα ενθουσιώδη επιφωνήματα της "κερκίδας" που παρά το πάγωμα που ένοιωθε στο σώμα μετά την ...γενναία επαφή με το κρύο νερό δεν έλεγε να αποσυρθεί και να μεταβεί στο σημείο ανασυγκροτήσεως για να αλλάξει με στεγνά ρούχα.
Αν και καταχείμωνο, πέραν της πολύ χαμηλής θερμοκρασίας των τρεχούμενων καταρρακτών, ο γενικός καιρός μας ευνόησε.
Xαρακτηριστικό είναι ότι παρά την αντίξοη κατάσταση αιωρήσεως επάνω σε ένα σχοινί, το "πανταχόθεν" κατάβρεγμα από κρουνούς υδατίνων όγκων, τα μουσκεμένα χέρια και τα παγωμένα δάχτυλα από τη χαμηλότατη θερμοκρασία των νερών, ούτε ένα Τόξο, ούτε ένα βέλος δε ξέφυγε από τα χέρια των "Ελλήνων Κενταύρων" που όλοι κατάφεραν να τοξεύσουν τα βέλη τους και να προσγειωθούν χαμογελαστοί με το Τόξο τους ανά χείρας!
Κανείς δε καταδέχτηκε να φορέσει γάντια για να διατηρήσει τη θερμοκρασία των χεριών του σε λειτουργικό επίπεδο, όμως, παρά ταύτα όλοι φάνηκαν αντάξιοι της τοξευτικής αποστολής τους υπό τις πλέον αντίξοες περιβαλλοντικές συνθήκες ολισθηρότητος και θερμοκρασίας, από το μικρό κοριτσάκι, τη Κωνσταντίνα μας, έως το γηραιό Ιδρυτή της Ομάδος.
Η προσεκτική επιλογή ημερομηνίας βάσει προγνωστικών μακράς διαρκείας και των δεδομένων Αλκυονίδων της εποχής, μας χάρισαν μιαν αξέχαστη μέρα από πλευράς καιρικών συνθηκών.
Για την επιτυχέστερη εκτέλεση της εξορμήσεως από πολύ καιρό πριν μελετήσαμε και παρακολουθούσαμε τις προγνώσεις καιρού με την επιφύλαξη να μεταθέσουμε την ημερομηνία κάτι που, ευτυχώς, δε χρειάστηκε να κάνουμε!
Κι απέμεινε μόνον ο παράγοντας της πολύ χαμηλής θερμοκρασίας των νερών να μας θυμίζει ότι βρισκόμασταν στη καρδιά του χειμώνος, κάνοντας, απλώς, συναρπαστικότερη αυτή τη περιπέτειά μας χωρίς καθόλου να μας πτοεί.
Έτσι, ενώ θα ανέμενε κανείς να δει όσους τελείωναν τη καταρριχητική διαδρομή τους να απομακρύνονται για να στεγνώσουν και να αλλάξουν ρούχα, σχεδόν όλοι συνέχιζαν να παραμένουν στο τέλος της διαδρομής απολαμβάνοντας όσους κατέβαιναν και ...πλατσουρίζοντας στη λίμνη του καταρράκτη.
Εδώ, στη γη των φημισμένων Λοκρών τοξοτών, στη σκιά του Αίαντος και της Αταλάντης, οι νεώτεροι ...γόνοι τους, οι "Έλληνες Κένταυροι" δε θα είχαν καμία δικαιολογία να επικαλεσθούν τη χειμωνιάτικη περίοδο ή τα παγωμένα νερά για να μη χαρούν τούτη τη φύση ενός απερίγραπτου κάλλους.
Αυτή η περιπέτειά μας στο "Μέγα Ρέμα", ακόμα και μέσα από το "παιγνίδι" ζωντάνεψε σε όλους "μνήμες" που "σχόλαζαν" μέσα μας και φάνηκαν να καθρεφτίζονται αργά-αργά στην επιφάνεια των νερών...
Και αυτή τη "συνέχεια καταγωγής" έδειξαν στο τέλος των καταρριχήσεων και οι στόχοι των οποίων η εικόνα μίλησε για το επίπεδο τοξευτικής ευστοχίας των "Ελλήνων Κενταύρων"!
Ναι, αυτή η Ομάδα Έφιππης και Παραδοσιακής Τοξοβολίας, με συστηματική προσπάθεια και αφοσίωση στο ιππικό και τοξευτικό αντικείμενο παραμένει πρωτοπόρος στην αποστολή της με βαθύ θεωρητικό θεμέλιο το οποίο υλοποιείται στη καθημερινή πρακτική της.
Μετά τις καταρριχήσεις, η ευτυχία στα πρόσωπα όλων ήταν εμφανέστατη.
Όλοι, σχεδόν με μια φωνή έλεγαν ότι θα ήθελαν πολύ να μπορούσαν να ...επαναλάβουν τη διαδρομή τους αλλά, δυστυχώς, ο χρόνος του προγράμματος ήταν αδυσώπητος.
Κάπου εκεί άρχισαν και οι συνωμοτικοί ...ψίθυροι σχετικά με το πως θα μπορούσαμε ...από σήμερα να προγραμματίσουμε με την "Hellas Canyon" την επόμενη εξόρμησή μας σε κάποιο φαράγγι, με τοξευτικές καταρριχήσεις μεγαλύτερης διαρκείας και ...δυσκολίας!
Ακόρεστοι για δράση οι "Έλληνες Κένταυροι", αξιολάτρευτη η "Hellas Canyon" ως διοργανώτρια, δε το 'χαν και πολύ από την Ομάδα μας να ζητήσουν ...διανυκτέρευση στο ...φαράγγι!
Όμως, πάντα οι ..."πρωϊνοί" κάποτε αδειάζουν τη ...πλατεία έτσι έφτασε και η ώρα του αποχωρισμού από το υγρό στοιχείο!
Με την ίδια τάξη επεστράφησαν οι στολές και οι εξοπλισμοί στον ειδικό χώρο ώστε η "Hellas Canyon" να τις αποστειρώσει και να τους επιθεωρήσει ώστε να είναι όλα έτοιμα για την επόμενη εξόρμηση.
Προτεραιότητα, άμεση, ένα-πρώτο στέγνωμα των Τόξων και βελών, αλλά και της Σημαίας μας, μετά το "βάπτισμά" τους στα νερά του φαραγγιού! Το έργο ανέλαβε ο αγαπημένος Πρωτεσίλαος ο οποίος, σημειωτέον, όταν όλοι οι άλλοι μετά την επιστροφή στα σπίτια μας ξαπλώσαμε να χαλαρώσουμε, εκείνος άπλωσε στο χώρο του όλο τον εξοπλισμό της Ομάδος που χρησιμοποιήσαμε για αποτελεσματικότερο στέγνωμα και φροντίδα! Και πάλι, του είμαστε ευγνώμονες!
Κι αφού οι "Έλληνες Κένταυροι" ξαναφορέσαμε τα ...σκουρόχρωμα "καλά" μας, σπεύσαμε στη κοινή τράπεζα την οποία είχε προνοήσει ο Γιώργος Ανδρέου για να ...καλμάρει την όρεξή μας που, εκ της προηγηθείσας δράσεως κάθε άλλο παρά στο "ναδίρ" φάνηκε να είναι.
Και, τότε,έγινε το "μπαμ" με τη πιο ωραία κριθαρόσουπα από τα χεράκια της Εύης (μετά από αυτό την ονομάσαμε "Εύγη!") η οποία φρόντισε να μας την έχει έτοιμη εκ μέρους της "Hellas Canyon" ώστε να μας "τονώσει" με τον καλύτερο τρόπο, μαζύ με ένα υπέροχο καυτό κρασί με κανέλλα και φρούτα!
Φαίνεται, ότι η "Hellas Canyon" δεν ειδικεύεται μόνον στα φαράγγια αλλά και στη γευσιγνωσία και η Εύη το απέδειξε.
Η όρεξη δεδομένη μετά από μία συναρπαστική εμπειρία ζωής, και τα "στόματα" δεν είχαν μόνον να αφηγούνται εξαίρετες εντυπώσεις αλλά και να συνεργούν σε αλησμόνητες επιγεύσεις... Η σούπα της Εύης μας, "θεία μετάληψη"!
Και τα τερψιλαρύγγια αποτελέσματα της κατσαρόλας της Εύης ορατά και ...οριζοντιωμένα! Μπορεί από τις καταρριχήσεις να μην υπήρξε ούτε αμυχή, αλλά από το ξεκουτάλισμα της κριθαρόσουπας είχαμε μία ...απώλεια!
Οι εκπλήξεις, όμως, της "Hellas Canyon" δε σταμάτησαν εδώ και, ξαφνικά, είδαμε τον Οικοδεσπότη Γιώργο Ανδρέου να μας φέρνει για κόψιμο μιαν ...αυτοκρατορικόπιτα μιας και το "βασιλόπιτα" θα της έπεφτε λίγο.
Και τι πιο όμορφες ευχές για "πολλά βέλη και πολλά σχοινιά το 2016"!
Αυτή η κοπή δεν είχε εκείνα τα ανόητα "το πρώτο κομμάτι του..." και το "δεύτερο κομμάτι της...", αλλά όλα τα εύγευστα κομμάτια της ήσαν ...δικά μας! Ή, μάλλον, το πρώτο κομμάτι ήταν της Φύσεως όπως και όλα μέχρι και το τελευταίο.
Η "Hellas Canyon" είχε προνοήσει για δύο τυχερά φλουριά ανταλλάξιμα με δύο δωρεάν συμμετοχές σε επόμενες δράσεις της. Τυχεροί ήσαν ο μικρός μας Παναγιώτης και ο καλός μας οδηγός του πούλμαν!
Ευγνώμονες είμαστε και προς ένα κάτοικο της περιοχής ο οποίος, μαθαίνοντας ότι βρισκόμαστε στη "γειτονιά" του, έσπευσε με το ποδήλατό του να μας μιλήσει και να μας ενημερώσει για την ιστορία και την αρχαιολογία της περιοχής με πάθος και αγάπη για το χώρο στον οποίο βρισκόμασταν κι εκείνος είχε επιλέξει να ζήσει.
Η παρουσία τέτοιων ευγενών αλλά και αρχαιομαθών Συνελλήνων με ακρίβεια και θέρμη Ελληνικού "λόγου" είναι πάντα το αποκορύφωμα μιας τέτοιας φυσιοκεντρικής και, οπωσδήποτε, ελληνοκεντρικής εξορμήσεως! Κι εδώ στη γη των Λοκρών...
Προς το τέλος της εκδηλώσεως, ξεκίνησε η μύηση στη Παραδοσιακή Τοξοβολία των στελεχών της "Hellas Canyon" από τους "Έλληνες Κενταύρους". Παιδιά γυμνασμένα, οξυγονωμένα, πανέξυπνα, από τη πρώτη στιγμή που έπιασαν το Τόξο έδειξαν ότι μπορούν να το τιμήσουν εδώ στο χώμα των αρχαίων Τοξοτών!
Εντυπωσιακός ο Γιώργος Ανδρέου, όχι μόνον ως "ψυχή" των φαραγγιών αλλά και ως Τοξότης! Το βλέμμα του αλλά και η άψογη, αν και "πρωτόλεια", τεχνική του, τα λένε όλα! Απολαύστε τον, με τη Μαρίλη και την Έφη μας πλάι του να χαμογελούν ευτυχισμένες με τη πρόοδο του μαθητή τους!
Ο χρόνος, όμως αδυσώπητος και το πούλμαν με ώρα αναχωρήσεως την 17:00 περίμενε έτοιμο να μας επαναφέρει στο κλεινόν άστυ! Αποχαιρετώντας έναν-έναν τους αγαπημένους μας διοργανωτές της "Hellas Canyon", τον Γιώργο Ανδρέου, τον Λαέρτη Ανδρέου, την Εύη και τους υπέροχους Συνεργάτες τους, βρεθήκαμε στις θέσεις μας στο πούλμαν του οποίου ο καλός μας οδηγός ξεκίναγε τον κινητήρα στις 16:57! Η στρατιωτική ακρίβεια του προγραμματισμού μιας πολεμικής Ομάδος επιβεβαίωνε και πάλι το αξιόμαχό της!
Στο δρόμο της επιστροφής η δυναμική ..."γαλαρία" του πούλμαν "γαλιάντριζε" τις αλησμόνητες εντυπώσεις αυτής της εξορμήσεως εις επήκοον όλων! Η τεράστια "αποσκευή" των ωραίων αναμνήσεων θα μας ακολουθεί για πολύ, μετά από αυτό το καταρριχητικό-τοξευτικό "πανηγύρι" που βιώσαμε!
Οι "Έλληνες Κένταυροι" καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε με τη μεγαλύτερην επιτυχία μια παγκόσμια "πρώτη", εισάγοντας την Καταρριχητική Τοξοβολία ως παράμετρο της Παραδοσιακής κι Ενστικτώδους Τοξοβολίας, εδώ, στη γη των αρχαίων Λοκρών Τοξοτών! Και γι αυτή την επιτυχία θεωρούμε καθήκον μας να ευχαριστήσουμε την "Hellas Canyon" και τον Γιώργο Ανδρέου για την υπέροχη διοργάνωση, την Τουριστική Εταιρεία "ΘΥΑΜΙΣ" και τον καλότατο οδηγό της κ. Χριστοδουλάκο για την άψογη μετακίνησή μας, τον φίλτατο εντόπιο Συνέλληνα που μας "ξενάγησε" ιστορικά και αρχαιολογικά στα της περιοχής του φαραγγιού αλλά και έναν, ακόμη, παράγοντα, τους κινητοποιημένους αγρότες που μας άφησαν ανοιχτούς τους δρόμους για να ολοκληρώσουμε την αποστολή μας!
Ειδικώς, στους αγρότες μας, αλλά και στο τόπο μας, ευχόμαστε ένα νέο Κιλελέρ ως μόνη έξοδο από τη μιζέρια, αφιερώνοντας και τα Τόξα μας όπου ...δει, ως μόνη, πια, "λύση" ανορθώσεως από τον "καναπέ" στον οποίο λιμνάζουν εκείνοι που δεν ανεκάλυψαν ακόμη τη θαλπωρή του παγωμένου νερού ενός φαραγγιού, αιωρούμενοι από ένα ραπέλ!
