Η ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΤΗΣ ΕΦΙΠΠΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ
Μετά την "άρση του ναρκοπεδίου" του "φόβου", διανοίγεται μπροστά μας η εικόνα των δύο, πλήρως, εναρμονισμένων τετραγώνων στα οποία εγγράφονται τα δύο αντίστοιχα "μονοπάτια" της Έφιππης Τοξοβολίας: Το "ε σ ω τ ε ρ ι κ ό μονοπάτι" το οποίο εκπροσωπείται από την Τοξοβολία και το "ε ξ ω τ ε ρ ι κ ό μονοπάτι" το οποίο εκπροσωπείται από την Ιππασία.
Τα δύο, λοιπόν, "τετράγωνα", του Τόξου και του Ίππου τα κατανοούμε περισσότερο ως αρχιτεκτονικές προσεγγίσεις του αναγεννησιακού αρχιτέκτονος, φιλοσόφου και κρυπτογράφου Leon Battista Alberti (1404-1472).
Ο Leon Battista Alberti, λοιπόν, όταν σχεδίασε την δυτική πρόσοψη του ναού Santa Maria Novella (Φλωρεντία) την ενέγραψε ολόκληρη σε ένα τέλειο τετράγωνο, ενώ, επίσης σε ένα τέλειο τετράγωνο ενέγραψε τον άνω όροφο και το αέτωμα, όπως το ίδιο έκανε και για την κάτω πρόσοψη.
.jpg)
Για τους αναγεννησιακούς αρχιτέκτονες και, εν γένει καλλιτέχνες, "ωραίο" ήταν η προσήλωση στην αρμονία των αναλογιών, κάτι, που όπως πίστευαν αποτελούσε το "μυστικό" των αρχαίων οι οποίοι το απεδείκνυαν μαθηματικώς. Και επικεφαλής, όλων αυτών, ο μεγάλος Φλωρεντινός αρχιτέκτονας Filippo di ser Brunellesco di Lippo Lapi, γνωστός και ως Filippo Brunelleschi (1377 – 1446), μύστης της αρχαίας ρωμαϊκής αρχιτεκτονικής, ο οποίος ήταν και αυτός που δίδαξε στον Leon Battista Alberti την αρμονία των αναλογιών.
Mετά από όλα τα παραπάνω απομένει να δούμε ότι και στην αρχέγονη πολεμική τέχνη της Έφιππης Τοξοβολίας ισχύουν, ευθέως αναλόγως, οι ίδιοι αναγεννησιακοί "αρχιτεκτονικοί" κανόνες οι οποίοι οδηγούν τον Εφιπποτοξότη στο ίδιο αρμονικό αποτέλεσμα. Άλλωστε, η Αρχιτεκτονική ως μητέρα των τεχνών εντοπίζεται σε κάθε μορφή Τέχνης και διέπει με τους νόμους της όλες τις άλλες!
Ο σωστός, λοιπόν, Εκπαιδευτής Έφιππης Τοξοβολίας, κρατά κατά νου τον αρχαίο, κλασικό, κανόνα της αρμονίας των αναλογιών και βάσει αυτού αναπτύσσει την εκπαιδευτική τακτική του τόσο επί του πεδίου της Τοξοβολίας όσο και επ΄ αυτού της Ιππασίας, όταν εκπαιδεύει. Κι έτσι μπορεί η όλη εκπαίδευση στην Έφιππη Τοξοβολία να καταλήγει σε μία ασφαλή ισορροπία η οποία αποτελεί τον παρονομαστή τελειότητος αυτής της πολεμικής τέχνης. Όλα αυτά τα μαθαίνουμε στην διδασκαλία Ιππευτηρίου της Σχολής μας όχι με δασκαλίστικες θεωρητικολογίες αλλά με την ιππική δράση μας η οποία δεν έχει ως αντικειμενικό σκοπό της την, απλή, καλπαστική τοποθέτηση ενός βέλους στον στόχο αλλά την ίδια την καλλιέργεια του Εφιπποτοξότη.
