ΓΥΜΝΙΠΠΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΑΓΜΑ
 

1. ΟΡΙΣΜΟΙ

     «Αυτό που τοποθετείται επί του Ίππου» δηλαδή, ένα κομμάτι δέρματος ή υφάσματος που τοποθετείται «κατάσαρκα» στον Ίππο, ή μήπως αυτό που τοποθετείται πάνω από το …προηγούμενο και που και αυτό βρίσκεται «επί του Ίππου», ή μάλλον, ο ίδιος ο Ιππέας ο οποίος κι αυτός βρίσκεται επί του Ίππου; Ας αναζητήσουμε λίγο τον σωστό ορισμό για το κάθε τι το οποίο θα ακολουθήσει.

 

     Θα ορίσουμε ως «επίσαγμα» (ή και "επίταγμα", επισάττω/επιτάττω=τοποθετώ επάνω σε) ένα απλό κομμάτι δέρματος (προβιάς) ή υφάσματος που προηγήθηκε χρονικά του σάγματος (σέλλας) αφού δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα απλούστατο στρωσίδι για τη προστασία και την ανακούφιση του Ιππέως.

 

     Ως «εφίππιον» θα ορίσουμε αυτό που μετέπειτα καθιερώθηκε ως «σέλλα», δηλαδή, ένα ολοκληρωμένο παρελκόμενο της ιπποσαγής που υποδέχεται δίκην καθίσματος τον Ιππέα κατά την διάρκεια της ιππεύσεώς του ώστε, κατά κανόνα, να φέρει τους αναβολείς για την καλύτερη στήριξή του κατά την διάρκεια της χρήσεως όπλων.

2. ΕΠΙΣΑΓΜΑ (το)

 

     Το αρχέγονο επίσαγμα υπήρξε ο «πρόγονος» της σέλλας και δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ένα κομμάτι δέρματος (προβιά) ή υφασμάτινου επικαλύμματος του σημείου επαφής της έδρας του Ιππέως με την ράχη του Ίππου. Αυτός ο ιστορικός «πρόγονος» της σέλλας χρησιμοποιήθηκε όχι τόσο για την προστασία του Ίππου αλλά για την άνεση και προστασία του Ιππέως ως μειωτήρα κρούσεων, αντιολισθητικό παρέμβασμα (προστατεύοντας τον Ιππέα να μην ολισθαίνει εξ αιτίας της άμεσης επαφής με τον ιδρώτα του Ίππου, ειδικώς υπό συνθήκες μάχης ή κυνηγίου με την χρήση όπλων) αλλά και θερμαντικό της έδρας του Ιππέως σε ψυχρές καιρικές συνθήκες. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι ο «προπομπός» της μετέπειτα γνωστής σέλλας, καθιερώθηκε όχι υπέρ του Ίππου αλλά υπέρ του Ιππέως.

 

3. ΣΑΓΜΑ (το)

 

 

 

 

 

     Αντί άλλης αναφοράς, παρατίθενται αυτούσιες οι σχετικές αναλυτικές σελίδες από το Λεξικό του Αντωνίου Θ. Ηπίτη (1896) προς πλήρη κατανόηση του αντικειμένου. Πρόκειται για την εποχή κατά την οποία, στην Ελλάδα, μεταφέρονται πλέον κεντροευρωπαϊκές απόψεις για την Ιππική από αξιωματικούς του Ελληνικού Ιππικού οι οποίοι εκπαιδεύονται στη Γαλλική Ιππική Ακαδημία της Saumure και, επιστρέφοντας "μπολιάζουν" την εγχώρια Ιππική με όλα τα σωστά αλλά και όλα τα λάθη (βλ. διατύπωση " α ν α γ κ α ί ο ν  ενδιάμεσον")  της δυτικής Ιππικής.

 

 

 

 

 

 

 

 

4. ΕΞΕΛΙΞΗ

 

α. ΑΙΓΥΠΤΙΟΙ
 

 

 

 

     Όπως μαρτυρά το γλυπτό του εφίππου του Μνημείου του Λούξορ, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι δεν έφεραν κανενός είδους επίσαξη στους ιππευόμενους Ίππους. Εν αντιθέσει με την υψηλή ανάπτυξη των αρχαίων αρμάτων τους, φαίνεται ότι στο πεδίο της Ιππικής επικρατούσε μία αξιοπρόσεκτη μινιμαλιστική απλότητα ως προς την ιπποσαγή. 

 

β. ΠΕΡΣΕΣ
 

 

 

     Ένα μικρό αγαλματίδιο μήκους 3,5 ιντσών που δημοπρατήθηκε το 2007 σε μεγάλο Οίκο δημοπρασιών του εξωτερικού μας αιφνιδιάζει με την πληροφόρηση για την ιπποσαγή της εποχής στην οποία ανήκει και που είναι η πρώτη χιλιετία π.χ.χ. Το αγαλματίδιο βρέθηκε νοτιοδυτικώς της Κασπίας και απεικονίζει σαφές σάγμα με μινιμαλιστική ανάγλυφη "μνεία" των δύο αψίδων του. Πρόκειται, ίσως, για την αρχαιότερη μαρτυρία σάγματος στον Κόσμο!

 

 

γ. ΒΑΒΥΛΩΝΙΟΙ

 

 

 

     Και στη προκειμένη περίπτωση ενός λαού με έντονη ιππική παράδοση, το επίσαγμα κυριαρχεί στις απομένουσες μαρτυρίες όπως στο παραπάνω ανάγλυφο του 5ου αι. π.χ.χ.

  

 

γ. ΕΛΛΗΝΕΣ

 

 

 

 

      Διόλου συμπτωματική και η μαρτυρία του Ξενοφώντος για την χρήση επισάγματος ήδη από τον 4^ο π.χ.χ. αιώνα. Όμως, οι υπάρχουσες παραστατικές μαρτυρίες δείχνουν "γυμνές" τις ράχες των Ίππων που ίππευαν οι αρχαίοι Έλληνες μέχρι τότε. Η ίππευση στην αρχαία Ελλάδα ήταν απολύτως ευθυγραμμισμένη με το καθόλου γυμνικό πνεύμα της καθημερινότητος ενός λαού ο οποίος ουδέποτε ενοχοποίησε την γυμνότητα και την φυσική εικόνα των σωμάτων, εν αντιθέσει με θεοκρατικούς λαούς οι οποίοι ανέκαθεν θεωρούσαν την φυσικότητα ως ενοχή με συνέπεια την διαμόρφωση διαστροφικών "ηθικοφανών" αντιλήψεων και, κυρίως, μισαλλοδόξων προκαταλήψεων οι οποίες, επί αιώνες καταταλανίζουν την Ανθρωπότητα. 

ε. ΣΚΥΘΕΣ 

 

     Σε ταφική ανασκαφή στην περιοχή της Αλταϊκής οροσειράς ανακαλύπτεται ένα δείγμα περίτεχνου επισάγματος το οποίο μαρτυρά ότι κατά τον 4^ο π.χ.χ. αιώνα οι Σκύθες είχαν καθιερώσει ένα είδος επόχου (ιμάντας που περιτρέχει την κοιλιά και την ράχη) επάνω στον οποίο υπήρχε στερεωμένο το επίσαγμα. Όμως, κατά την ταφική ανασκαφή του Ukok στην περιοχή Altai όπου κατοικούσε η σκυθική κοινότητα των Patzyryk, ανακαλύφθηκε σάγμα από δέρμα και πίλημα χρονολογούμενο από τον 5ο αι. π.χ.χ. κάτι που σημαίνει ότι αυτός ο νομαδικός ιππικός λαός, οι Σκύθες, μετά τους Πέρσες ήσαν από τους πρώτους που εφηύραν και καθιέρωσαν το σάγμα όπως αυτό επικράτησε στην παγκόσμια Ιππική.

 

 

δ. ΡΩΜΑΙΟΙ

 

 

 

 

 



     Ο πολεμικός, αυτός, λαός δείχνει να είχε καθιερώσει ένα μάλλον πομπώδες, πτυχωτό, επίσαγμα που προσέδιδε όχι μόνον στήριξη και άνεση  στον Ιππέα-πολεμιστή αλλά και μεγαλοπρέπεια. Οι Ρωμαίοι είχαν αντιγράψει την κοσμητική αισθητική των Ελλήνων αλλά προσθέτοντας την δική τους "φλύαρη" εκδοχή η οποία, όμως, κάθε άλλο παρά περιττή κρίθηκε από την περαιτέρω στυλιστική αναγνώριση της Ιστορίας.

     Τέλος, ένα ενδιάμεσο είδος επισάγματος και σέλλας με τέσσερα κέρατα από δέρμα ήταν γνωστό ότι χρησιμοποιούσαν οι Ρωμαίοι Ιππείς και, προσφάτως (βλ. παραπάνω φωτογραφία) ανακατασκευάστηκε για λόγους ιστορικούς ένα τέτοιο δείγμα.

  ε. ΙΑΠΩΝΕΣ

 

 

 

     Περισσότερο συνδεδεμένη με την τάξη των πολεμιστών Σαμουράι η ιαπωνική σέλλα [ή Kura , 鞍^? ] εμφανίζεται ως μία τροποποιημένη εκδοχή της κινεζικής κατά την ιστορική περίοδο Νara (710-794 μ.χ.χ.) γνωστού όντος ότι οι Ιάπωνες άρχισαν να χρησιμοποιούν τον Ίππο σε εχθροπραξίες, μόλις, από τον 4^ο αι. μ.χ.χ., ενώ το ιαπωνικό σάγμα τελειοποιήθηκε κατά την περίοδο Μomoyama. 

 

 

5. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

  

     Από το 4000 π.χ.χ. που εκτιμάται ότι πρωτοϊππεύθηκε ο Ίππος και μέχρι την πρώτη χιλιετία π.χ.χ. στην οποία ανήκει το προαναφερθέν (βλ. "ΠΕΡΣΕΣ") εύρημα-μαρτυρία σάγματος, δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι οι Ιππείς χρησιμοποίησαν σάγμα. Βεβαίως και το εύρημα-μαρτυρία χρήσεως σάγματος από τους Πέρσες δεν αποτελεί κανόνα καθολικής χρήσεως σάγματος έστω και κατ΄εκείνη την π.χ.χ. χιλιετία, μάλιστα δε οπουδήποτε αλλού. Η απλή Ιππασία για μετακινήσεις ή μεταφορές, επί χιλιετίες, δείχνει να διεξάγεται άνευ σάγματος και συχνά άνευ και απλού επισάγματος, απολύτως γυμνιππευτικώς και μόνον οι πολεμικοί λαοί φαίνεται να καθιερώνουν το σάγμα, από το δεύτερο ήμισυ της πρώτης μ.χ.χ. χιλιετίας και μόνον για πολεμικούς σκοπούς αφού το σάγμα παρέχει βάση "στηρίξεως" για την αποτελεσματική χρήση όπλων από τον πολεμιστή-Ιππέα! Έκτοτε, η δεδομένη διευκόλυνση του πολεμιστή-Ιππέα θεωρήθηκε ως "ευεργέτημα" δικαιούμενο από κάθε άλλον Ιππέα με αποτέλεσμα την, συν τω χρόνω, καθιέρωση του σάγματος σε όλα τα είδη Ιππασίας (μετακινήσεων, μεταφοράς, "αθλητικής" κλπ). Εν ολίγοις, το σάγμα δεν απετέλεσε επινόημα του Ανθρώπου υπέρ του Ίππου αλλά υπέρ των ιδίων αναγκών του, τόσο για την πλέον αποτελεσματική χρήση όπλων, όσο και για την ανακούφισή του κατά την ίππευση.

 

     Ιππεύοντας γυμνιππευτικώς, ένα μέρος του βάρους του Ιππέως κατανέμεται στο εσωτερικό των μηρών του με τους οποίους στηρίζεται (προσαγωγοί) κι έτσι αποφορτίζεται εν μέρει η ράχη του Ίππου από το συνολικό βάρος του. Εν αντιθέσει, με την χρήση σάγματος, ολόκληρο το βάρος του Ιππέως επιβαρύνει την ράχη του Ίππου και αναλογίζεται κανείς τον πολλαπλασιασμό αυτής της συνολικής επιβαρύνσεως και τις σοβαρές τραυματικές επιπτώσεις της στον Ίππο,  σε κάθε αναπήδηση του κορμού του Ιππέως, ως εκ των κινήσεων του Ίππου...
 

 

     6."ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ"

 

 

 

     Στη Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", ως Σχολή Φυσικής Ιππικής, είναι καθιερωμένη η Γυμνιππευτική και, ως εκ τούτου, η ίππευση άνευ επισάγματος και άνευ σάγματος.

 

 

     Βεβαίως, τα Μέλη της Ομάδος εκπαιδεύονται και στην ίππευση με κάθε είδους σάγμα, υπό κάθε συνθήκη, διότι η εκπαίδευση ενός πολεμιστή δεν περιορίζεται σε τυποποιήσεις. Όμως, τόσο η εφιπποτοξοτική Παράδοση, όσο και το ομαδικό πνεύμα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" δίνουν το απόλυτο προβάδισμα στη Γυμνιππευτική, ανεπίσακτη, ίππευση.

 

 

 

     Το προτιμώμενο σάγμα στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" είναι το παραδοσιακό εφιπποτοξοτικό σάγμα της περιόδου των Κατακτήσεων

(Honfoglalás) το οποίο, άλλωστε, είναι καθιερωμένο και στους επίσημους αγώνες, κατασκευής του εργοστασίου "KASSAI" που χρησιμοποιείται μόνον υπό αγωνιστικές συνθήκες και, βεβαίως, από προχωρημένους Εφιπποτοξότες της Ομάδος μας. 

 

 

 

 

 

    Το συγκεκριμένο σάγμα είναι κατασκευασμένο με κορμό ξύλινο και διαθέτει έδρα από ταινία δέρματος με επίσης δερμάτινες ταινιωτές στερεώσεις, σχεδιασμένη ώστε να αποσβαίνει τους κραδασμούς από τις τυχόν αναπηδήσεις του κορμού του Ιππέως, προστατεύοντας τον Ίππο από επώδυνες και επικίνδυνες επιβαρύνσεις που καταφέρουν κακώσεις.

 

 



     Το σάγμα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" διαθέτει το προβλεπόμενο, ανεξάρτητο, υφέδριο για την άνεση του "καθίσματος" του Εφιπποτοξότη και στερεώνεται με ένα έποχο αποτελούμενο από δέσμη βαμβακερών κορδονιών συνδεδεμένων με δερμάτινους νομείς και ορειχάλκινα άκρα στερεώσεως.

 

 

     Σε κάθε περίπτωση, οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" επιμένουμε στην Γυμνιππευτική και στους κανόνες της ανεπίσακτης ιππεύσεως που, αποδεδειγμένα, λειτουργούν υπέρ της ευημερίας του Ίππου αλλά και της αναπτύξεως της δεξιότητος του "ιππεύειν" στον Ιππέα, ελαχιστοποιώντας τις εξαρτήσεις από επιπρόσθετες ανάγκες και ανθρωποκατασκεύαστα καταναλωτικά αγαθά (σάγμα) που δεν είναι εξασφαλισμένο ότι μπορούν να διατίθενται πάντοτε.

 

 

 

 

  

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

ΤΟΥ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΟΣ

ΤΩΝ

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

ΣΤΗ ΚΥΠΡΟ

 

 

 

     Μπορεί ο Αρχηγός των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" να μας έχει λείψει πολύ αλλά, μαθαίνοντας τη πρόοδο των μαθητών του Κυπριακού παραρτήματος που διευθύνει ο Αρπάλυκος στην Ελληνική μεγαλόνησο, χαιρόμαστε για τη λειτουργία της Σχολής μας και στη Κύπρο.

 

 

     Από τη σχεδόν καθημερινή ενημέρωσή μας χαιρόμαστε για την "κατά γράμμα" εφαρμογή του εκπαιδευτικού μας προγράμματος στους Συνέλληνες Κυπρίους μαθητές μας.

 

 

 

      Τυχεροί όσοι εκπαιδεύονται από έναν πραγματικό "αλογατάρη" όπως ο Αρχηγός των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", τυχεροί και οι μαθητές του Κυπριακού παραρτήματός μας οι οποίοι δείχνουν καθημερινή πρόοδο.

 

 

 

     Πάντα στη Σχολή μας οι αψευδείς φωτογραφίες μαρτυρούν τόσο την πρόοδο των μαθητών όσο και την επιτυχία του Εκπαιδευτή και, στη περίπτωσή μας, επιβεβαιώνονται και τα δύο!

 

 

TO MEΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΕΥΘΕΙΑΣ ΓΡΑΜΜΗΣ

 

 

     Συνηθίζουμε να θαυμάζουμε το εμφανώς εντυπωσιακό, ίσως το πομπώδες, εκείνο, γενικώς, που ...κόβει την ανάσα... Όμως, δεν είναι σπάνιο να αξίζει θαυμασμού κάτι που στους πολλούς περνά απαρατήρητο, όπως, επί παραδείγματι, το μεγαλείο μιας ευθείας γραμμής, ή ενός ιδανικού "καθίσματος" σε υπαίθρια διαδρομή στην περίπτωση της Ιππασίας, όπως οι εικόνες που μας έδωσε σήμερα ο Πάνος!

 

 

    Έχοντας κάνει μόνον τέσσερα μαθήματα, σήμερα ο Πάνος βγήκε στο ...βουνό και πέρασε από σημεία που κάθε άλλο παρά εύκολα θα μπορούσαν να θεωρηθούν. Όμως, το "κάθισμά" του, σταθερά άψογο, προοιωνίζει ακόμη έναν ταλαντούχο Εφιπποτοξότη των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ".

 

 

     Μαθητής της Χαράς κι αυτός, μας δίνει πραγματική ...χαρά όχι μόνον το "κάθισμά" του αλλά και το ιππικό ήθος του με χειρισμούς ευγενείς, γρήγορους και ορθούς, ήδη από το ...τέταρτο μάθημα και την πρώτη εξωτερική περιίππευσή του! Ακόμη ένας λόγος να νοιώθουμε ευτυχείς για την ποιότητα και τις δεξιότητες των Μελών αυτής της Ομάδος!

 

 

 

 

 

ΟΙ

"ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ"

ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΑΓΩΝΕΣ

 

 

      Η Εκπαιδεύτρια των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" Χαρά Πολυζοπούλου τοξεύει επιτυχώς δύο βέλη σε μία βραχύτατη καμπύλη διαδρομή η οποία δεν ορίζεται και χρειάζεται και διεύθυνση του Ίππου, χωρίς χρήση σέλλας, όταν στους επίσημους Αγώνες, σε ένα ανάλογο μήκος διαδρομής που ορίζεται και δεν χρειάζεται και διεύθυνση Ίππου, ένας μέσος αγωνιζόμενος ο οποίος χρησιμοποιεί σέλλα τοξεύει κατά κανόνα μόνον ένα βέλος!
 

 

      Η εκπαίδευση των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" στοχεύει στην ανάδειξη αρίστων Εφιπποτοξοτών και η Χαρά Πολυζοπούλου προετοιμάζεται, πλέον, να αναμετρηθεί με τους καλύτερους Εφιπποτοξότες σε διεθνείς Αγώνες στους οποίους προσεκλήθη τιμητικώς η Ομάδα μας.
 

 

      Μετά τον Αρχηγό των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» Αρπάλυκο, η Χαρά και ο Πάρης προετοιμάζονται να εκπροσωπήσουν παγκοσμίως την Ελλάδα σε Αγώνες Έφιππης Τοξοβολίας.
 

 

 

 

 Η "ΚΟΙΛΑΔΑ KASSAI" ΔΙΔΑΣΚΕΙ...
 

 

       Ο Kassai Lajos μπορεί να είναι μία μυθική μορφή πρωταθλητή της πλέον απαιτητικής πολεμικής τέχνης, μπορεί ο ίδιος κάθε χρόνο να σπάει τα ...ρεκόρ του και να κυριαρχεί στο "Βιβλίο Ρεκόρ Guinness", όμως, όσοι τον "ζήσαμε" από κοντά και, κυρίως, όσοι τον "ζήσαμε" ως Δάσκαλό μας, μάθαμε από αυτόν την σεμνότητα του κυρίαρχου "πρώτου"!

 

 

     Σ' αυτό τον επίγειο "παράδεισο" της Έφιππης Τοξοβολίας που λέγεται " Κοιλάδα KASSAI" στον οποίο ζήσαμε αξέχαστες στιγμές, γνωρίσαμε πόσο κοντά μας μπορεί να συμβεί το ...απίστευτο που, όμως, καταφέρνει να περισώσει την ποιότητα και την αισθητική μέσα σε μια εποχή βαρβαρότητος.

 

 

     Εδώ, καταλάβαμε ότι η φυσική αρμονία μπορεί να αποτελέσει πλαίσιο ζωής και η ελευθερία των πλασμάτων προϋπόθεση υπαρξιακής ευτυχίας.

 

 

     Και, κοντά σ΄όλα ετούτα, βεβαιωθήκαμε ότι ο Άνθρωπος μπορεί να ζει συμβιωτικά με αισθητική σχέσεων και, κυρίως, με αισθητική συμπεριφοράς προς τους ομοίους αλλά και προς τους "άλλους".

 

 

     Πώς να λησμονήσουμε την πιο όμορφη "εικόνα" του Δασκάλου μας ο οποίος, όταν μετά από κάθε δημόσια επίδειξή του στο χιλιάδων στρεμμάτων ιδιόκτητο κτήμα του, αφίππευε και άρχιζε, ταπεινά, να μοιράζει φρεσκοκομμένα μήλα στους επισκέπτες του οι οποίοι λίγο πριν παραληρούσαν με τα εφιπποτοξοτικά επιτεύγματά του; Μεγάλη διδασκαλία η ευγένεια ψυχής και ο Kassai Lajos ίσως κι απ΄την Έφιππη Τοξοβολία κατάφερε να διδάξει σε όλους μας αυτό το "μάθημα" με την μεγαλύτερη επιμονή αλλά και προσδοκία.

 

 

     Σήμερα, μια σημαντική ημέρα στη ζωή του γράφοντος, το μάθημα του Δασκάλου του ξαναγύρισε στο νου όταν απεφάσισε να δοκιμάσει την ευκαμψία ενός Ίππου με την κλασική άσκηση τροχασμού yin-yang. Μπορεί η δοκιμή, όπως και κάθε ίππευση στη Σχολή μας, να έγινε με ανενστόμιστο και ανεπίσακτο τον Ίππο, όμως τα χέρια του Ιππέως είχαν συνεχώς την αίσθηση ότι θα έπρεπε να ήσαν όσο στοργικά θα υπαγόρευε το μάθημα ευγενείας του Ούγγρου Δασκάλου! Πράγματι, η ανάλαφρη, "χορευτική", κίνηση του Ίππου και η ευχάριστη διάθεσή του απέδειξαν ότι η "Κοιλάδα KASSAI" διδάσκει ακόμη και πολλές χιλιάδες χιλιομέτρων μακρυά της...

 

 

  

 

 



ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

ΤΩΝ

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

ΣΤΗΝ
ΚΥΠΡΟ

     Εφαρμόζοντας το εκπαιδευτικό πρόγραμμα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", ο Αρχηγός της Ομάδος Αρπάλυκος και οι βοηθοί του, συνεχίζουν καθημερινώς να εκπαιδεύουν τους μαθητές του παραρτήματος της Ομάδος μας στη Λευκωσία της Κύπρου, όπου θα συνεχίσουν μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου, όταν θα ολοκληρωθεί το πρόγραμμα και θα διαπιστευθούν οι απόφοιτοι της Σχολής.

     Ήδη, οι μαθητές άρχισαν να τοξεύουν εν κινήσει και στον απομένοντα χρόνο θα επιδιωχθεί η βελτίωση των δεξιοτήτων τους.

     Την περίοδο αυτή τρία Μέλη των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" εργάζονται καθημερινά στο νέο μας παράρτημα στη Κύπρο ώστε να οργανώσουν και να στελεχώσουν κατά τον καλύτερο τρόπο μια μακρόβια Σχολή Έφιππης Τοξοβολίας που θα εκπροσωπεί την Ελληνική μεγαλόνησο στην αρχέγονη πολεμική τέχνη μας.