ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΗ ΡΥΤΑΓΩΓΗΣΗ
Μία σημαντική "εργασία εδάφους"
Αναπτύσσοντας παράλληλη κινητικότητα με βαθμιαία αυξανόμενη την ταχύτητα και ταυτόχρονη υπέρβαση μικρών εμποδίων, συνδεόμεθα ακόμη περισσότερο με τον Ίππο σε μία σημαντική φάση "εργασίας εδάφους".
Προετοιμαζόμενοι για την εκτέλεση της συγκεκριμένης ασκήσεως η οποία λέγεται "Συντεταγμένη Ρυταγώγηση" θα πρέπει να έχουμε υπ΄ όψη ότι, ούτε πριν, ούτε μετά από αυτή θα πρέπει να ιππεύσουμε τον Ίππο. Κατά την άσκηση αυτή ο Ίππος φέρει μόνον επιφατνιδία φορβειά με συνεχή εφαρμογή ρυτήρος.
Κατά την άσκηση της Συντεταγμένης Ρυταγωγήσεως δίνουμε έμφαση ώστε ο Ίππος να νοιώσει ελεύθερος καταναγκασμών, κάτι που ναι μεν ισχύει σε όλη την φιλοσοφία της Φυσικής Ιππικής μας αλλά, εν προκειμένω, θα πρέπει να προσεχθεί ακόμη περισσότερο. Καθ' όλη την διάρκεια της Συντεταγμένης Ρυταγωγήσεως δεν θα τον κοιτάξουμε στα μάτια (παρά μόνον στο τέλος, λίγο πριν τον επιστρέψουμε στη φάτνη του) και ποτέ δεν θα ασκήσουμε βιαστικές έλξεις ή κινήσεις στον ρυτήρα, ενώ, όπως πάντα, θα λειτουργήσουμε πέραν των ορίων του χρόνου και της όποιας βιασύνης. Η επιτυχής άσκηση της Ιππικής Τέχνης προϋποθέτει ηρεμία, μηδενισμό του χρόνου και ανάπτυξη θετικών συναισθημάτων τα οποία αντιλαμβάνεται και εκτιμά ο Ίππος.
Εισαγωγικοί χειρισμοί
Αρχίζουμε πάντοτε με εντελώς ελεύθερο τον Ίππο, δίνοντάς του το περιθώριο να αισθανθεί την απόλυτη ελευθερία της κινητικότητός του. Τον ενθαρρύνουμε να κυλιστεί, αφήνοντάς τον να αποφασίσει μόνος για την στιγμή και το σημείο που θα το κάνει.
Δεν τον βιάζουμε να σηκωθεί και θα είναι πολύ καλό εάν ο ίδιος επιλέξει να κυλιστεί πολλές-πολλές φορές μέχρι να βαρεθεί. Εν προκειμένω, καλόν είναι ο ρυτήρας του να είναι εντελώς ελεύθερος και ο Ίππος να έχει διαρκώς την αίσθηση ότι οι κινήσεις του είναι "προϊόν" δικών του επιλογών. Καλό είναι καθ' όλη την διάρκεια του "κυλίσματός" του να τον πλησιάζουμε, να του μιλάμε αλλά να μην τον εξαναγκάζουμε στην εκτέλεση της οποιασδήποτε εντολής, δίνοντάς του την αίσθηση ότι η απόλαυσή του είναι και δική μας!
Η συνεχής επαφή μας μαζύ του όσην ώρα παραμένει στο έδαφος είναι αποενοχοποιητική της παρουσίας μας η οποία δεν θα πρέπει να μας ταυτίζει στη συνδυαστική μνήμη του με καταναγκασμό και εργασία. Αυτή η ευκαιρία αποενοχοποιήσεώς μας, δυστυχώς, σπανίως αξιοποιείται από τους Ιππαγωγούς (κυρίως από αυτούς της λεγομένης "δυτικής Ιππικής") με τις γνωστές αρνητικές συνέπειες στη σχέση συνεργασίας τους με τον Ίππο, όμως, στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" αποτελεί ένα από τα "κομβικά" μελήματά μας.
Μετά την δική του απόφαση να σηκωθεί, τον ενθαρρύνουμε να κινηθεί με τον τρόπο που ο Ίππος θα επιλέξει και ο οποίος, συνήθως, είναι δυναμικός κι έντονος. Κατ' αυτή την φάση εμείς θα πρέπει να αδιαφορούμε πλήρως για τον Ίππο και καλόν είναι να έχουμε και γυρισμένη την πλάτη μας προς το μέρος του, δίνοντάς του την αίσθηση της πλήρους απεξαρτήσεως από εμάς. Μόνον όταν δείξει πλήρως εκτονωμένος μπορούμε να τον πλησιάσουμε χαλαρά με τους κανόνες του "Κύκλου Προσεγγίσεως Αρχηγού".
Τώρα, θα ξεκινήσουμε την τυπική αλλά και θεμελιακή διαδικασία της ρυταγωγήσεως, όπως ακριβώς την γνωρίζουμε ως βασική διαδικασία της Φυσικής Ιππικής. Η διάρκειά της δεν θα πρέπει να καταλήγει σε ανία του ρυταγωγούμενου Ίππου αλλά στη διασύνδεσή του με τον Ιππαγωγό και σε αυτό ακριβώς το σημείο να ολοκληρώνεται. Στην εκπαίδευση των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" γνωρίζουμε ποιο, ακριβώς, είναι αυτό το σημείο.
Η κυρίως άσκηση
Η προσπάθειά μας σ' αυτή την άσκηση είναι η βαθμιαία βράχυνση του μήκους του ρυτήρος μας από την οδηγούσα χείρα μέχρι την επιφατνιδία φορβειά του Ίππου, αλλά και ο ουσιαστικός εκμηδενισμός του εφελκυσμού που ασκούμε σ' αυτόν με την ταυτόχρονη ανάπτυξη ταχύτητος ρυταγωγήσεως και παράλληλης κινήσεως τόσο σε επίπεδο έδαφος όσο και σε υπερπήδηση πολύ χαμηλών εμποδίων. Ξεκινάμε με ένα ελαφρύ τροχάδην σε επίπεδο έδαφος. Κατόπιν, θα υπερπηδήσουμε τα πρώτα χαμηλά εμπόδια.
Κινούμενοι δίπλα στον Ίππο δεν του δίνουμε καμία αίσθηση ότι παρακολουθούμε τις κινήσεις του! Κινούμεθα ελαφρώς μπροστά από αυτόν δείχνοντάς του με την κίνηση του σώματός μας το πώς θα κινηθεί και αυτός, χωρίς όμως να στρέφουμε το βλέμμα μας επάνω του για να βεβαιωθούμε είτε ότι μας ακολουθεί, είτε δείχνοντας την οποιανδήποτε αμφιβολία εάν αντελήφθη το "δρομολόγιο". Είμαστε ήδη οι "Αρχηγοί" του, εκείνος το έχει καταλάβει και είναι θέμα πλέον να του δώσουμε τους χρόνους του ώστε να εκτελέσει την πορεία μας έχοντας κατά νου ότι η κίνηση του Ίππου απαιτεί εντελώς διαφορετικούς χρόνους από την κίνηση του Ανθρώπου. Καμία βιασύνη από μέρους μας, αλλά μία χρονισμένη (στα μέτρα του Ίππου) αυξανόμενη προοδευτικότητα.
Ένα βασικό λάθος που γίνεται σε αυτή την άσκηση είναι η βιασύνη μας να υπερπηδήσουμε ένα χαμηλό εμπόδιο, πριν καταφέρουμε να συντονιστούμε με τον Ίππο και να βραχύνουμε τον ρυτήρα μας έχοντας τον Ίππο όσο το δυνατόν πλάι μας, όπως φαίνεται στη παραπλεύρως φωτογραφία. 
Αντιθέτως, στην παραπάνω φωτογραφία φαίνεται μία ιδανική υπερπηδητική φάση Συντεταγμένης Ρυταγωγήσεως κατά την οποία ο ρυτήρας έχει ιδανικό μήκος με χαλαρό εφελκυσμό και ο Ίππος υπερπηδά σε τροχασμό το εμπόδιο ταυτοχρόνως και λίγο πιο πίσω από τον, επίσης, υπερπηδώντα Ιππαγωγό. Μπορεί, δε ο Ιππαγωγός να δίνει την αίσθηση ότι παρακολουθεί με το βλέμμα του τον Ίππο αλλά αυτό είναι μία ψευδαίσθηση ως εκ της γωνίας λήψεως της φωτογραφίας, διότι ο αυτόπτης θα καταλάβαινε ότι ο Ιππαγωγός προσέχει την "εκκαθάριση" του εμποδίου και όχι τον Ίππο.
Τώρα, που η άσκηση της Συντεταγμένης Ρυταγωγήσεως ωλοκληρώθηκε, ο Ιππαγωγός θα κοιτάξει στα μάτια τον Ίππο, θα τον χαϊδέψει και θα του μιλήσει ευχαριστώντας τον και θα τον επιστρέψει στη φάτνη του.
Το ανθρώπινο "ευχαριστώ" και η ευγνωμοσύνη μας προς τον Ίππο επί της ράχεως του οποίου οικοδομήθηκε ο (όποιος...) Πολιτισμός μας, είναι τα ελάχιστα που θα πρέπει αενάως να του εκφράζουμε!
Η Συντεταγμένη Ρυταγώγηση αποτελεί ένα βασικό "Κεφάλαιο" της ιππικής εκπαιδεύσεως των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" η οποία αποτελείται από μία σειρά παρομοίων ασκήσεων διασυνδέσεως του Ανθρώπου με τον Ίππο για την επίτευξη ασφαλέστερης, αποτελεσματικότερης και υψηλότερης συνεργασίας μεταξύ τους.
