ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΞΟΘΥΡΙΔΟΣ ΣΤΟ Château de Vincennes

 ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΞΟΘΥΡΙΔΟΣ 

ΣΤΟ

Château de Vincennes

     Η ενδελεχής μελέτη της Τοξοβολίας συνεπάγεται και την απαρέγκλιτη μελέτη της τοξοθυρίδος η οποία αποτελεί μία παράμετρο της ιστορικότητός της αλλά και έναν βατήρα στοχαστικής εξασκήσεως στην σύγχρονη, πρακτική, εκδοχή της, όπως την εκλαμβάνουμε και στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" ασχολούμενοι επί μακρόν με την σπουδή της.

     Και, παραμένοντας επί μακρόν στο Παρίσι δεν θα ήταν δυνατόν να μην αφιερώσουμε σειρά ημερών επισκεπτόμενοι το Chȃteau de Vincennes, ένα οχυρό - ανάκτορο το οποίο ανιδρύθηκε τον 14ο αιώνα, στοα νοτιο-ανατολικά όρια της Γαλλικής πρωτεύουσας,  στην περιφέρεια του Δάσους (Bois) της Vincennes.

     Πέραν του ιστορικού ενδιαφέροντος του συγκεκριμένου μνημείου για έναν περιηγητή της πόλεως του Παρισιού, το Κάστρο της Vincennes που χρησιμοποιήθηκε κατά το πέρασμα των αιώνων και ως στρατώνας και φυλακή, για κάθε τοξόφιλο παρουσιάζει και ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον λόγω των πολλών και ενδιαφερουσών τοξοθυρίδων του οι οποίες κατακλύζουν τους τοίχους του παρέχοντας μεγάλη πληροφόρηση τόσο για την οχυρωτική αρχιτεκτονική των εποχών του, όσο και για την μετεξέλιξη της τοξοθυρίδος σε τυφεκιοθυρίδα, με τα ανάλογα τεκμήρια πληγμάτων από βολές πυροβόλων όπλων κατά τις νεώτερες περιόδους του. 

     Ήδη, από την εξωτερική προσέγγιση του Κάστρου της Vincennes, ο επισκέπτης αντιλαμβάνεται ότι σε λίγο θα απολαύσει ένα πολύ καλώς συντηρημένο μνημείο το οποίο θα του προσφέρει απτή και αναλλοίωτη πληροφόρηση.

     Η επιβλητική κυρία είσοδός του, επιτείνει την αίσθηση της αυθεντικής συντηρήσεως του Κάστρου της Vincennes και ο ερευνητής εφησυχάζει για την ακρίβεια των στοιχείων που θα αποκομίσει. Οι Γάλλοι, αν και με πολλά εθνικά μειονεκτήματα, φροντίζουν για την "σοβαρότητα" αποκαταστάσεως και παρουσιάσεως της πολιτιστικής κληρονομιάς τους, όπως, βεβαίως και για όσα αμέτρητα κλέβουν ασυστόλως από άλλους λαούς, παρουσιάζοντάς τα, ασφαλώς ..."επί ειστηρίω" (!) στους επισκέπτες των πολλών και αξιόλογων Μουσείων τους.

     Ειδικώς περί αυτής της κυρίας εισόδου θα πρέπει να επισημανθεί ότι η διατήρηση πολλών φρουριακών λεπτομερειών προδιαθέτει ευμενέστατα τον επισκέπτη για την "αλήθεια" των όσων τον αναμένουν στο εσωτερικό του Κάστρου.

     Βεβαίως, δε και η επίσημη πληροφόρηση με έγκυρες και ευανάγνωστες πινακίδες είναι διάχυτη και επαρκής, αρχής γενομένης από την είσοδο (εξωτερική τάφρο) μέχρι τα άδυτα του Κάστρου. 

     Ολόκληρο το μνημείο συναρπάζει, με την έκταση και τις σωζόμενες λεπτομέρειές του, τον επισκέπτη του και μια τυπική "τουριστική" επίσκεψη απαιτεί τουλάχιστον ένα τρίωρο για να γίνει αντιλητπή η ιστορικότητα και η σημασία του.

     Στη περίπτωσή μας, οι επισκέψεις διήρκεσαν, όπως προανεφέρθη, επί σειρά ημερών διότι η πολλαπλότητα της εμφανίσεως του αντικειμένου της μελέτης μας σε όλες τις δομές του μνημείου ήσαν πολλές και ποικίλες με αποτέλεσμα η απλή και μόνον, καταγραφή τους πολλώ δε μάλλον η επιτόπια μελέτη τους, να απαιτεί χρόνο.

     Η επίκεντρος φρουριακή κατοικία του ηγεμόνος, το "Donjon" είναι μία από τις καλύτερα σωζόμενες ευρωπαϊκές, άριστα αποδιδόμενη στον επισκέπτη ήδη από την είσοδό της.

     Στον εσωτερικόν αύλειο χώρο της, ατυχείς μεταγενέστερες παρεμβάσεις υποβαθμίζουν την αυθεντικότητα του μνημείου για να στεγάσουν κάποιες υπηρεσίες, αλλά αυτό δεν ακυρώνει την ιστορικότητά του.

     Το Donjon προσφέρεται στον επισκέπτη ακέραιο και επ΄ αυτού και οι πολλές τοξοθυρίδες ήσαν στη διάθεσή μας προς μελέτη.

     Κάθε μία τοξοθυρίδα, με την δική της ιστορική πληροφόρηση, ενεπλούτισε την γνώση μας τόσο με τις αρχές διαμορφώσεώς της όσο και με την ιστορική της εξέλιξη, δικαιώνοντας το ενδιαφέρον της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" περί αυτών, αλλά και "απαντώντας" σε πολλά ερωτήματα σχετικά με την ιστορική Τοξοβολία. 

     Αξιοποιώντας την θέα των παραθύρων του Donjon και παρατηρώντας τους εξωτερικούς περιβάλλοντες χώρους αντιλαμβανόμεθα ακόμη περισσότερα για τις τοξοθυρίδες του και δεν αφήσαμε "γωνιά" του που να μη σταθούμε και να εξάγουμε συμπεράσματα.

     Ένας ιστορικός χώρος, όχι μόνον εντυπωσιακός, αλλά και πολύ καλά συντηρημένος, μας εισήγαγε ακόμη περισσότερο στην σημασία της τοξοθυρίδος κατά τις περιόδους της ιστορικής Τοξοβολίας, συμπεριλαμβανομένης, βεβαίως και εκείνης κατά την οποία πρωταγωνίστησαν στα πεδία των πολέμων της Ευρώπης οι Έλληνες Στρατιώτες της Δύσεως.

     Στον ειδικό χώρο παρουσιάσεως του Κάστρου της Vincennes βοηθηθήκαμε πολύ να κατανοήσουμε και το κτίσμα και τις οχυρωτικές ανάγκες του, συμπεριλαμβανομένων και των τοξοθυρίδων, από τις θαυμάσιες μακέτες που κατατοπίζουν επί πολλών λεπτομερειών.

     

Το Παρίσι προσφέρει ιστορική γνώση και αισθητική Παιδεία αρκεί να καταφέρεις να πισωπλατίσεις τον κακαίσθητο ...Πύργο του Άιφελ και είμαστε ευτυχείς διότι, έχοντας αφιερώσει μεγάλα χρονικά διαστήματα στην σπουδή αυτής της πόλεως και περισσότερες από δώδεκα επισκέψεις σ΄ αυτή με τελευταία την 40νθήμερη παραμονή μας, έχουμε πάντα πισωπλατισμένο το σιδερικό του μακαρίτη Eiffel το οποίο θαυμάζουν εκατομμύρια τουριστών "παρέα" με μιλιούνια εγχρώμων που τους πουλούν ομοιώματά του, γύρω από αυτόν. Διότι, το Παρίσι, όπως και ολόκληρη η Γαλλία, είναι ένας τόπος δύο "ταχυτήτων", με την ομορφιά και την ιστορική σημαντικότητα της εποχής των Λουδοβίκων αφ' ενός και την κακαισθησία των δημοκρατικών της περιόδων αφ'  ετέρου, αυτό δε, είναι εμφανέστατο παντού! 

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

ΠΑΡΙΣΙ - ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΥΝΗΓΙΟΥ ΚΑΙ ΦΥΣΕΩΣ

 ΠΑΡΙΣΙ

ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΥΝΗΓΙΟΥ ΚΑΙ ΦΥΣΕΩΣ

     Θεωρώντας το κυνήγι ενσωματωμένο στη φύση και στις φυσικές δραστηριότητες του Ανθρώπου, αυτό το Μουσείο βάζει τα πράγματα στη θέση τους, ήδη, με την επιγραφή του!

     Ανεξαρτήτως εάν υπό τις συνήθεις αστικές συνθήκες ζωής η αφαίρεση της ζωής ενός ζώου από τον Άνθρωπο, πέραν των βασικών διατροφικών αναγκών του, θεωρείται (και πολύ σωστά!) απαράδεκτη, εν τούτοις, σε όλη την έκταση του πλανήτη μας, το κυνήγι από καταβολής ...κόσμου, δεν παύει να αποτελεί μία φύσει νομιμοποιημένη διαδικασία επιβιώσεως των υπολοίπων πλασμάτων της. Και, αυτό ακριβώς παρουσιάζει στις αίθουσές του αυτό το Μουσείο, μια φύσει νομιμοποιημένη διαδικασία της οποίας η τέλεση τίθεται πάντοτε υπό την αίρεση της ανάγκης, πέραν από κάθε ανοησία "φιλο-κυνηγών" ή "αντι-κυνηγών" τους οποίους, η ίδια η φύση περιφρονεί παγερά!

     Με αξιοπρόσεκτη μουσειολογική προσέγγιση, συχνά υποβλητική, αυτό το Μουσείο με την πολύ ιδιαίτερη αρχιτεκτονική και εσωτερική διαρρύθμιση, αναπτύσσει στον επισκέπτη του την σχέση θηράματος και θηρευτή σε πολλά επίπεδα της θήρας αλλά και της ίδιας της φύσεως ως του σκηνικού της δράσεως. Εκεί όπου οι ηλίθιοι καιροσκόποι που προσπαθούν να ιδεολογικοποιήσουν την αντιφυσικότητά τους και να πλασάρουν "αντι-κυνηγεσία" δεν τολμούν να απαντήσουν πως τρέφονται και επιβιώνουν τα αιλουροειδή, ή και οι ίδιοι, όταν κάνουν μπάρμπεκιου..., χωρίς αυτό να νομιμοποιεί ηθικώς την εξολόθρευση ζωντανών οργανισμών χάρη διασκεδάσεως ελευθέρων ωρών ή, στη χειρότερη περίπτωση, ικανοποιήσεως ανθρώπινων διατεταραγμένων απωθημένων!

     Με τολμηρά, αιφνιδιαστικά, ταξιδερμικά εκθέματα, το Μουσείο αυτό θέτει σοβαρούς προβληματισμούς για την ευθύνη του Ανθρώπου στην εξαφάνιση ή και σμίκρυνση πολλών κοινωνιών πανίδος των οποίων η υστέρηση επιφέρει σοβαρές οικολογικές επιπτώσεις.

     Και, πράγματι, αν και μικρό το δέμας, αυτό το Μουσείο ξεδιπλώνει αφειδώς δείγματα ταξιδερμικού πλούτου, υπό μορφή τροπαίων, στα πιο απίθανα σημεία εκθέσεως, υποχρεώνοντας τον επισκέπτη του να μετατρέπει το κεφάλι του σε ...περισκόπιο για να δει τα πάντα.

     Όπως είναι αναμενόμενο σε ένα τέτοιο Μουσείο, τα όπλα και δη τα πυροβόλα, κατέχουν ένα μεγάλο μέρος της όλης εκτιθέμενης συλλογής και όλα είναι αξιολογότατα!

     Πολλά δε από τα εκτιθέμενα κυνηγετικά πυροβόλα όπλα είναι παλαιότατα ευρωπαϊκά μεγάλης ιστορικής σημασίας.

     Εντυπωσιακά και τα εκτιθέμενα έργα τέχνης που σχετίζονται με το κυνήγι και σε περιμένουν σε κάθε γωνιά με την μορφή ενός πίνακος, ενός γλυπτού ή και ...

     Ή και με την μορφή μιας ταπισερί που καιροφυλακτεί να σε καταπλήξει σε κάποια γωνιά, παρέα με ένα πλάσμα που κάποτε θα μπορούσε να είναι και ο πρωταγωνιστής της κεντρικής παραστάσεώς της. Το συγκεκριμένο Μουσείο αποτελεί υπόδειγμα μουσειακής Αισθητικής.

     Βεβαίως, από ένα τέτοιο Μουσείο δεν θα μπορούσαν να λείψουν εκθέματα σχετικά με την Τοξοβολία και μελετήσαμε κι εδώ κάποια τέτοια δείγματα, αρκετά ενδιαφέροντα, ασχέτως εάν και ποιοτικώς και αριθμητικώς ήσαν πολύ κατώτερα της δικής μας μουσειολογικής συλλογής των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Το ίδιο θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και για τα λοιπά αγχέμαχα κυνηγετικά όπλα τα οποία εκτίθενται σε διάφορα σημεία αυτού του Μουσείου.

     Αντιθέτως, πολύ συναρπαστικά τα εκθέματα του χώρου των αρπακτικών.

     Εδώ θα προσέξουμε την σχεδίαση σπανίων καλυπτρών προηγουμένων αιώνων.

     Κάποια, ακόμη, χαρακτηριστικά δείγματα παρελκομένων Ιερακοθηρίας εκτίθενται σε διάφορες προθήκες ως "χάρμα οφθαλμών" μιας τέχνης που παραμένει ζωντανή μέσα στο χρόνο.

     Γενικώς, η Ιερακοθηρία στο Μουσειο αυτό προβάλλεται με ωραίες βιτρίνες και ο ρέκτης της Τέχνης εμπλουτίζει τις γνώσεις του με αρκετή πληροφόρηση.

     Εντυπωσιακό έκθεμα κι ένα χειρόκτιο Ιερακοθηρίας του γνωστού παραδοσιακού Γαλλικού Οίκου “Hermès” ο οποίος επιδίδεται και σε πολύ ιδιαίτερες κατασκευές ιππικών ειδών αλλά και ειδών Ιερακοθηρίας. Θαυμάσαμε την ποιότητα των δερμάτων του, των ραφών και την όλην Αισθητική του!

     Και στον συγκεκριμένο τομέα, πλην των κυρίως εκθεμάτων Ιερακοθηρίας, χαρήκαμε και σχετικά έργα Τέχνης, εποχής. Άλλωστε, εδώ μπορεί ο επισκέπτης να θαυμάσει έργα των Rembrandt, Monet, Oudry, Rubens και άλλων πολλών.

     Αρκετές διοραματικές παρουσιάσεις θεμάτων σχετικών με το κυνήγι ενημερώνουν τον επισκέπτη και του επιτρέπουν να διαδράσει αντλώντας πληροφόρηση.

     Σ΄ αυτό το πολύ ενδιαφέρον αρχιτεκτόνημα, το "Hôtel de Guénégaud", του οποίου ο αρχιτέκτων Francois Mansart δημιούργησε στα μέσα του 17ου αι. για τον κρατικό Γραμματέα και Σφραγιδοφύλακα Guénégaud-des-Brosses, απολαμβάνουμε μιαν ιδιαίτερην αίσθηση εσωτερικών χώρων όπως προέκυψαν από την γενικήν ανακαίνιση του κτηρίου μετά την οποία, το 1967, δημιουργήθηκε το παρόν Μουσείο το οποίο εγκαινίασε ο Georges André Malraux.

      Και η επίσκεψη εδώ αξίζει εις πείσμα των ψυχανώμαλων αριστερόστροφων οι οποίοι υπό, ανθρωπιστικό πάντοτε, πρόσχημα προσπαθούν να αποκόψουν τον σύγχρονο Άνθρωπο από τους οργανικούς δεσμούς του με την φύση ώστε να τον υποχειριάσουν ευκολότερα, συμπεριλαμβάνοντας στις υστερικές κραυγές τους και το κυνήγι, αδιακρίτως!

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

ΠΑΡΙΣΙ-ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΓΟΔΑ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ ΤΗΣ VINCENNES

 ΠΑΡΙΣΙ-ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΓΟΔΑ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ ΤΗΣ VINCENNES

ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΓΟΔΑ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ ΤΗΣ VINCENNES

     Λένε ότι η σωστή διδασκαλία του διαλογισμού προϋποθέτει ...Δάσκαλο και είπαμε να ακολουθήσουμε το ...ρηθέν παρά πολλών και επαϊόντων! 

     Και παραμένοντας επί μακρόν στο Παρίσι, επιλέξαμε γι αυτή την βιωματική μάθηση την Μεγάλη Παγόδα του Δάσους της Vincennes, το έγκυρο, αυτό Βουδιστικό ευρωπαϊκό επίκεντρο ώστε να συναντήσουμε τον "Δάσκαλο" που θα μας χειραγωγούσε στην ορθή διαδικασία του διαλογισμού.

     Το Δάσος της Vincennes, αυτός ο άλλοτε κυνηγότοπος του υψηλού ενοίκου του γειτονικού Κάστρου (Château de Vincennes), περικλείει όχι μόνον μία συναρπαστική φύση με πολλά νερά και άγρια χλωρίδα αιώνων, αλλά κι έναν εσωτερισμό που αφήνει το ίχνος της διδαχής του στους διψασμένους για αυτοβελτίωση.

     Μέσα σ' αυτό το μοναδικό περιβάλλον την επαύριον θα ολοκληρώνονταν μια μακροχρόνια σπουδή που διήρκεσε πολλές ημέρες διαλογισμού, καταλήγοντας στην εμβάθυνση της αποκωδικοποιήσεως του Ζεν,  όπως το ξεφλούδισμα του κρεμμυδιού με την καταληκτικήν εμπέδωση, πράγματι, να προκαλεί δάκρυα. Ανυπομονησία για το αυριανό ξημέρωμα στη Μεγάλη Παγόδα! Το Παρίσι μπορεί να γίνεται όμορφο παρά την ασκήμια που προσπαθούν οι "μεταμοντέρνοι" να του προσδώσουν...

     Οι αντιφασιστικές δημοκρατίες αποτελούν αηδιαστικούς κοπρώνες μέσα στους οποίους συναγελάζονται μόνον κόπρανα, καθήκον δε των διαφοροποιουμένων είναι ο αυτοθέλητος  διαχωρισμός των νοημόνων υπάρξεων τους από τις αποικίες των ανοήτων σκυβάλων. Αυτό και μόνον προϋποθέτει την επιβίωση των αξιών εν μέσω της παρακμής των ανάξιων και την αποτροπή του παρασυρμού των πρώτων στον νομοτελειακό αφανισμό των εσχάτων. Τούτο δε επιτάσσει και την επιλεκτική αποστροφή των νοημόνων από την οιανδήποτε διεκδίκηση εξουσιαστικότητος επί των ανοήτων, ευνόητου όντος ότι ουδεμία "σωτηρία" και υφ' οιονδήποτε πρόσχημα (δήθεν "σωτηρίας", π.χ.) των ανοήτων προσδοκάται όταν η ίδια η φύση (τους) τους έχει εκ γενετής καταδικάσει! 

     Και μέσα στο δεοντολογικό πλαίσιο  αυτού του αυτοθέλητου διαχωρισμού ήταν και η επιλογή της σημερινής "στιγμής" για περισσότερη εμβάθυνση στην ζενική παράμετρο, σε ένα ιδανικό σημείο της Ευρώπης, σε μια μοναδική "γωνία" του Παρισιού το οποίο φθίνει υπό το άλγος της εισβολής οικονομικών μεταναστών αλλά και της ηλιθιότητος των αυτοχείρων "ιθαγενών" του.

     Στη Μεγάλη Παγόδα, τούτη την φορά, μέσα σε ένα ευρύτερο τοπίο απείρου φυσικού κάλους που ευνοεί τον διαλογισμό και διευρύνει τα αντιληπτικά όρια. Στο Παρίσι, λοιπόν, στο Δάσος της Vincennes, στο επίκεντρο ενός πνευματικού Βουδιστικού Οργανισμού.

     Με ποια κριτήρια, όμως, έγινε η επιλογή του συγκεκριμένου τόπου για ένα τέτοιο  διαλογιστικό αφιέρωμα? 

     Γιατί διαλέξαμε αυτό το σημείο όπου η πανίδα είναι τόσο γαλήνια κι εξοικειωμένη με τον Άνθρωπο, για τον σημερινό διαλογισμό μας?

     Αρχικώς, ποια φαίνεται να ήσαν τα κριτήρια επιλογής του τόπου ως σημείου ανιδρύσεως της Μεγάλης Παγόδας?

     Πρώτη προϋπόθεση ενός χώρου σοβαρής εργασίας, η φυσικότητα του, απηλλαγμένη από κάθε ανθρωποκεντρική αλλοίωση. Κι αυτό, οι ιδρυτές της Μεγάλης Παγόδας το έλαβαν υπ όψη!

     Δεύτερη προϋπόθεση είναι η καθαριότητα του χώρου η οποία θα πρέπει να είναι αψεγάδιαστη κι αυτό δείχνει ότι το στάθμισαν προσεκτικά και οι ανιδρύσαντες και οι διοικούντες την Μεγάλη Παγόδα.

     Τρίτη προϋπόθεση είναι η διασφάλιση της περιβαλλοντικής γαλήνης κι αν προσέξουμε την εικόνα ενός δρομέως ο οποίος τρέχει εν μέσω σμήνους πτηνών τα οποία παραμένουν απαθή και δεν ενοχλούνται από την κίνηση και τον θόρυβο του, τότε, θα καταλάβουμε πόσο ο παράγων "γαλήνη" χαρακτηρίζει αυτόν τον χώρο...  Κι απ' το σημείο αυτό, από την γαλήνη του περιβάλλοντος μέρος του οποίου είμαστε κι εμείς, εξαρτάται και η επιτυχής "στρογγυλή κίνηση" μας η οποία είναι ο άξονας των ορθών χειρισμών κατά την διεκπεραίωση κάθε προσπάθειας μας, όπως επιμένουμε και κατά την εκπαίδευση νεολέκτου Ίππου στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Τετάρτη προϋπόθεση είναι η Αισθητική του περιβάλλοντος και η προστασία της χωρίς αναιδείς παρεμβάσεις δια των οποίων η ανθρώπινη κοινότητα προσχηματικώς υλοποιεί δήθεν για "αναπτυξιακούς" λόγους ενώ, στην πραγματικότητα εγκληματεί κατά της φύσεως προωθώντας ίδια, αυτής, μικρο-οικονομικά συμφέροντα.

     Κι όμως! Όσο κι αν αυτή η τετράδα των βασικών προϋποθέσεων για έναν χώρο σοβαρής εργασίας φαίνεται αυτονόητη, οι σύγχρονες κοινωνίες την καταπατούν ανοήτως και γίνεται ευκόλως αντιληπτή η απουσία σοβαρότητας από το αποτέλεσμα της προσπαθείας των πολιτών τους οι οποίοι μπορεί να αριστεύουν στην απόδοση τεχνοκρατικής αναπτύξεως, εν τούτοις, πάσχουν οικτρά στην συμμετοχή επί της ουσιώδους ζωής.

     Αντιθετως, η παγκόσμια εφιπποτοξοτική "οικογένεια" ορθώς "δεδιδαγμένη" από τον πρώτο διδάξαντα Kassai Lajos, συμπεριλαμβανομένης βεβαίως και της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων", εντάχθηκε στο φυσιοκεντρικό πλαίσιο με ο,τι αυτό, πρακτικώς κι αισθητικώς συνεπάγεται, διακρινόμενη σε μια χορεία περιρρέουσας αντιφυσικότητος και ασκήμιας, ομοίως δε και η Μεγάλη Παγόδα εντάχθηκε στο ίδιο φυσιοκεντρικό πλαίσιο.

     Και, σήμερα, σ' ετούτο τον ιδανικό φυσικό χώρο, στο Δάσος της Vincennes με την βοήθεια δύο εξαιρετικών Δασκάλων το ζεν έγινε ακόμη πιο κατανοητό και η μυητική διαδικασία πιο ολοκληρωμένη, ενώ επιβεβαιώθηκε το ρηθέν ότι ο Δάσκαλος είναι απαραίτητος για την εισαγωγή σ' αυτό το πνευματικό μονοπάτι.

     Δυστυχώς, στη βαλκανική γραικία η οποία μετατρέπεται σε στάχτη από την ηλιθιότητα των κατοίκων της, όλα αυτά παραμένουν ακατανόητα και σε τούτο τον τόπο ούτε η φύση, ούτε η καθαριότητα, ούτε η γαλήνη του περιβάλλοντος και, προ παντός, ουτε η Αισθητική έχουν κάποιο νόημα...

     Όμως, στην Vincennes, όλες αυτές οι προϋποθέσεις, μαζύ με δύο εξαιρετικούς Δασκάλους, στάθηκαν αρωγοί διαλογιστικής εμβαθύνσεως στο Ζεν και μια επαλήθευση και της συντάξεως προς αυτές τις κρίσιμες παραμέτρους των επιλογών της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" στους χώρους των δράσεων της.

     Από την Μεγάλη Παγόδα της Vincennes πήραμε διαλογιστικές κατευθύνσεις πολύτιμες και μιαν άυλη σμίλη βάθυνε τις αύλακες της ...φαιάς ουσίας μας! Όμως, η εύνοια του χρονισμού συνεπλήρωσε την προσφορά αυτής της σμίλης με ένα ακόμη ανεκτίμητο δώρημα...

     Ωστόσο μάθαμε να επαναλαμβάνουμε ένα υποστηρικτικό ασκησιολόγιο και, μάλιστα υπό διαφορετικές συνθήκες και σε διαφορετικούς τόπους.

     Και επαναλάβαμε αυτό το ασκησιολόγιο στα υπέροχα φυσικά σημεία του Δάσους της Vincennes, βεβαίως και εκτός Μεγάλης Παγόδας.

     Παρίσι, δεν είναι ούτε ο Πύργος του Άιφελ, ούτε η Disneyland, ούτε τα τυρια camembert... Παρίσι είναι μια ευκαιρία διεισδύσεως σε έναν, παραπέρα, στοχασμό που κάθε ταξίδι σου προσφέρει κι εναπόκειται σε σένα το αμιγώς υλικό ταξίδι να το αναδείξεις σε πνευματικό.

    Ευγνωμοσύνη προς τους δύο Δασκάλους που απεδείχθησαν λαμπρό τεκμήριο ορθότητος του δόγματος ότι η μύηση χρειάζεται Δάσκαλο! 

     Και αυτοί και η Μεγάλη Παγόδα έχει την ευγνωμοσύνη μας για τούτη την διαλογιστικήν εμπειρία.

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ