AN INTRODUCTORY LESSON

     After grooming, a very thorough experience inside the round-pen where good posture as well as good control of the horse’s behavior and direction is necessary! 

     Since very first moments a good posture will be achieved. This is the secret of our training system after a long lessons’ experience. There is no need for our students to waste money and time as we are not a profitable organization. Here the student will reach the rhythm of trot. That’s enough for this introductory lesson. 

     After, when control becomes very positive forcing the horse to “avoid” even a strong “temptation” like a bunch of green-green grass on its path, then the student is guiding outside on … “plain air”. 

     Here the student will improve his driving ability and control under natural conditions without to expose himself in environmental hazards. 

     Then, the great moment of shooting a few arrows while walking is arriving. 

     The arrows’ concentration on target after some good shoots shows the results of the lesson. 

     Simplicity, efficiency, over all, safety for both, horse and student, is our secret. 

     Eight years of daily work with horses, bows and many different mentalities of students offered us the pleasure to enjoy many “Greek Centaurs” maintaining since the start a zero index of accidents.

     Congratulations Charalampos, today, in your introductory lesson, you were as perfect as a “Greek Centaur”! 

ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΕΘΝΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

     Η Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" αυτή τη χρονιά δε προλαβαίνει να δέχεται προσκλήσεις για διεθνείς Αγώνες Έφιππης Τοξοβολίας και παρά το ότι δεν έχει την οικονομική βοήθεια κανενός φορέως για την αντιμετώπιση των υψηλών εξόδων συμμετοχής στους Αγώνες που προσκαλείται, τα ίδια της τα Μέλη από το υστέρημά τους ανταποκρίνονται στους πλέον σημαντικούς εξ αυτών, εκπροσωπώντας την Ελλάδα!

     Mέχρι στιγμής οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" πρόκειται να μετάσχουν τριών παγκοσμίων Αγώνων Έφιππης Τοξοβολίας ("κλικ" στα παραπάνω εικονίδια) εκπροσωπούμενοι από τον Αρχηγό της Ομάδος Δημήτριο Π. Χρήστου  (Αρπάλυκο), την Υπαρχηγό της Ομάδος Χαρά-Σαμπρίνα Πολυζοπούλου και τον Εφιπποτοξότη Γεώργιο Τροβά.

Δημήτριος Π. Χρήστου (Αρπάλυκος)

[Λαμβάνει μέρος στους Αγώνες "KHOW 2014" και "HUNOCHA 2014"]

Χαρά-Σαμπρίνα Πολυζοπούλου

[Λαμβάνει μέρος στους Αγώνες "GRUNWALD 2014" και "HUNOCHA 2014"]

Γεώργιος Τροβάς

[Λαμβάνει μέρος στους Αγώνες "GRUNWALD 2014", "KHOW 2014" και "HUNOCHA 2014"]

     Η Ομάδα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", μετέχουσα αγωνιστικών διοργανώσεων παγκοσμίου κύρους,  εκπροσωπεί διεθνώς την Ελλάδα στην Έφιππη Τοξοβολία και Παραδοσιακή Τοξοβολία θεωρώντας ότι η συμμετοχή των Μελών της σε παρόμοιες διοργανώσεις αποτελεί το εκπαιδευτικό "επιστέγασμα" των ικανοτήτων τους.

ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΕΞΑΚΤΙΝΩΣΗ

     H παρ(θ)-ία ύπερ(θ)εν του Παρ(θ)-ενώνος συμβολίζει τη προσήλωση των νεωτέρων στο ιστορικό μας παρελ(θ)όν ώστε, επί τη βάσει της αποτιμήσεώς του, να χαράσσουμε το μέλλον μας. Έτσι και το ρητό μας: «ΤΩι ΟΥΝ ΤΟΞΩι ΟΝΟΜΑ ΒΙΟΣ, ΕΡΓΟΝ ΔΕ (Θ)ΑΝΑΤΟΣ»!

     Οι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ» τιμούμε την Ελληνική καταγωγή μας και τις πολεμικές Παραδόσεις της Φυλής μας, μακράν δε κάθε, παγιδευτικής, μικρόψυχης μισαλλοδοξίας, εξακτινώνουμε την Ελληνικότητά μας όπου και αν μεταφέρουμε τις Σημαίες της Πατρίδος και της Ομάδος μας.

     Χωρίς να περιοριζόμαστε σε φολκλορικούς ρόλους "reenactors", εκπαιδευόμαστε καθημερινώς στις έφιππες πολεμικές τέχνες ώστε, επαξίως, να φέρουμε τον τίτλο μιας Πολεμικής Ομάδος κι όχι ενός αθλητικού ή φολκλορικού "συλλόγου", τιμώντας την Ελλάδα εν μέσω των ομοτέχνων Ομάδων των Λαών της Ευρασίας.

Ο Αρχηγός των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" Δημήτριος Π. Χρήστου.

     Έτσι, σήμερα, περήφανοι και με απολύτως δική μας οργάνωση και πόρους, ετοιμαζόμαστε να εκπροσωπήσουμε και πάλι τη Πατρίδα μας σε τρεις παγκόσμιους Αγώνες της κορυφαίας πολεμικής τέχνης, της Έφιππης Τοξοβολίας εκ των οποίων ο ένας στην Πολωνία ("GRUNWALD 2014") και οι δύο ("HUNOCHA 2014" και"KHOW 2014") στην Ουγγαρία, εκ των οποίων ο τελευταίος στη, κοιτίδα της Έφιππης Τοξοβολίας, Κοιλάδα του Οργανισμού "KASSAI".

Η Υπαρχηγός των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" Χαρά - Σαμπρίνα Πολυζοπούλου.

     Οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" οι οποίοι θα αγωνισθούν σ' αυτούς τους παγκόσμιους Αγώνες Έφιππης Τοξοβολίας θα είναι ο Αρχηγός της Ομάδος μας Δημήτριος Π. Χρήστου (Αρπάλυκος), η Υπαρχηγός της Ομάδος μας Χαρά-Σαμπρίνα Πολυζοπούλου και ο αρχάριος Εφιπποτοξότης, χωρίς καμία προηγούμενη αγωνιστική εμπειρία, Γεώργιος Τροβάς. 

Ο Εφιπποτοξότης Γεώργιος Τροβάς.

     Οι τρεις "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" θα εξακτινώσουν, συμβολικώς, την Ελληνική Πολεμική Αρετή στους επικείμενους παγκόσμιους Αγώνες Έφιππης Τοξοβολίας όντες βέβαιοι ότι τους ακολουθούν οι ευχές όλων μας για την πλέον λαμπρή εκπροσώπηση του κλέους της ιστορικής Φυλής από την οποία προέρχονται και της οποίας την Πολεμική Αρετή οι ίδιοι μαζύ με όλους τους Συνασκουμένους τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" συνεχίζουμε μέσα στο χρόνο! 

ΣΤΟΧΟΣ ΕΣΩΤΕΡΟΣ

     Οι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ», το 2006, εισήγαγαν στην Ελλάδα την Παραδοσιακή (ενστικτώδη) Τοξοβολία, όχι προς διάδοση ακόμη ενός ‘αθλήματος’, αλλ’  επιδιώκοντας την αφύπνιση ενός ‘κοιμώμενου’ ψυχισμού που θα μπορούσε και θα …έπρεπε να ‘ξυπνήσει’! Έτσι, ‘στρώσαμε’ ένα εσωτερικό ‘μονοπάτι’ για να βαδίσουμε, πάνω σ΄ αυτό, όσοι ήμασταν προικισμένοι με την ικανότητα να το βαδίσουμε από κοινού. Το αποτέλεσμα αυτής της πρωτοβουλίας το χαιρόμαστε σήμερα, οκτώ χρόνια μετά, με έναν απολογισμό έργου του οποίου το πηλίκον είναι πολύ ανώτερο από τις αρχικές προσδοκίες μας… Όμως, «Γιατί αυτό το μονοπάτι»;

     H Παραδοσιακή (ή, ενστικτώδης) Τοξοβολία, υφ’ οιανδήποτε έκφανση και αν παρουσιάζεται στους αιώνες της ανθρώπινης Ιστορίας, δεν υπήρξε παρά ο ‘βατήρας’ επιβιώσεως της Ανθρωπότητος, μιας επιβιώσεως όχι τόσο υλικής όσο υπαρξιακής, ασχέτως αν αυτό ακόμη δεν έχει γίνει τόσο αισθητό όσο θα έπρεπε από εκείνους που θα …έπρεπε!

     Κατά την Παραδοσιακή (ενστικτώδη) Τοξοβολία, αυτή που εξαναγκάζει τον Τοξότη να τοξεύει χωρίς τη κυριαρχική πρωταγωνίστηση της τεχνολογίας, η όποια τεχνική υποβαθμίζεται σε δεύτερο επίπεδο ενώ σε πρώτο επίπεδο αναγορεύεται το ίδιο το Πνεύμα του Τοξότη.

     Ένας μεγάλος τεχνίτης του Ιαπωνικού Kyudo, o Anzawa Heijiro, συνήθιζε να λέει ότι η τόξευση βελτιώνει τη προσωπικότητα και όποιος δίνει έμφαση στη τεχνική της τοξεύσεως βρίσκεται ‘εκτός δρόμου’.  Πράγματι, όσοι μελετήσαμε ως ‘vade mecum' ζωής την Τοξοβολία διαπιστώσαμε πολύ νωρίς ότι, τοξεύοντας με τεχνική βελτιώνεται η τόξευση, αλλά, τοξεύοντας με Πνεύμα βελτιώνεται ο Τοξότης!

      Αλλά τι σημαίνει ‘Πνεύμα’;

     Επιστρέφοντας στους Ιάπωνες θα παρατηρήσουμε ότι το αυτό το ‘Πνεύμα’ το αποκαλούν ‘Shinki’ μια σύνθετη λέξη ‘Shin’+‘Ki’, δηλαδή, ‘καρδιά’ και ‘ζωτική ενέργεια’ (‘πνοή’). Εμείς, θα μπορούσαμε να το ερμηνεύσουμε ως ‘εσωτερική ζωτική πνοή’, δηλαδή, μιαν ενέργεια που ξεχωρίζει τον ζωντανό οργανισμό ο οποίος δρα, εν αντιθέσει με τον νεκρό ή, έστω, τον κοιμώμενο.

     Στην ενστικτώδη Τοξοβολία, αυτή η εσωτερική ζωτική πνοή προσδίδει την ουσιαστική ενέργεια για τη σωστή διεύθυνση του βέλους προς τον στόχο.  Είναι η υποχθόνια ορμή ενός ποταμού ο οποίος, ενώ στην επιφάνειά του φαίνεται αδρανής, στα εσωτερικά του βάθη τα ρεύματα δαιμονίζονται οξυγονώνοντας τα έγκατά του. Έτσι και στη Τοξοβολία, ο Τοξότης που εμφανίζεται …ολύμπιος, απλώς, δεν αποκαλύπτει τις εσωτερικές δονήσεις του ψυχισμού του που παράγει η εσωτερική ζωτική πνοή προς την οποία προσφεύγει για να επιτύχει την ευστοχία του.

     Γίνεται, λοιπόν, σαφές ότι αυτή η εσωτερική ζωτική πνοή αποτελεί μία ταραχώδη υπαρξιακή συνιστώσα της οποίας η αποτελεσματική χαλιναγώγηση προϋποθέτει ένα ισχυρό σταθερό Πνεύμα. Και η προκύπτουσα αμφίδρομη σχέση της αναγκαιότητος της εσωτερικής ζωτικής πνοής (για την ευστοχία) προς την αναγκαιότητα της χαλιναγωγήσεώς της δια του Πνεύματος (για την αποφυγή εκτρεπτικών αποκλίσεων ως εκ των κλυδωνισμών που αυτή η πνοή παράγει), αναγκαστικώς ασκεί και οξύνει το ίδιο το Πνεύμα το οποίο βαθμιαία παραχωρεί την πρωταγωνιστικότητά του στην ολοένα ενδυναμούμενη εσωτερική ζωτική πνοή. Έτσι, η εμβάθυνση στη Παραδοσιακή (ενστικτώδη) Τοξοβολία ξυπνά το ίδιο το ένστικτο που δεν είναι άλλο από τον συνδυασμό της εσωτερικής ζωτικής πνοής μέσα στο, αχνό και δευτερεύον αν όχι αμελητέο, περιφερειακό πλαίσιο της νοητικής λειτουργίας.

     Προς υποβοήθηση αυτής της αναπτύξεως του ενστίκτου στη Παραδοσιακή (ενστικτώδη) Τοξοβολία η διδασκαλία εκ μέρους του Διδασκάλου είναι όσο το δυνατόν περιορισμένη στα απολύτως αναγκαία, χωρίς υπερδιορθώσεις, χωρίς επιβολές λεπτομερειακών κανόνων και οδηγιών, χωρίς παρεμβάσεις που διαταράσσουν την ανακάλυψη της εσωτερικής ζωτικής πνοής από τον κάθε ασκούμενο.

     O Δάσκαλος θα παραμείνει διακριτικά στη 'σκιά' του μαθητή-ασκουμένου, επιτρέποντάς του να ανακαλύψει τον ...εαυτό του και να διαμορφώσει την εξατομικευμένη τεχνική του με πρώτιστο γνώμονα, πάντοτε, την αφύπνιση του ενστίκτου του.H διδασκαλική παρέμβαση θα πρέπει να παραμένει στο ελάχιστο και ο μαθητής να αφήνεται να απαντά ο ίδιος, κατά το δυνατόν, στα ερωτήματά του. Κι αυτό δεν έχει 'κανόνες ή προκαθορισμένα 'βήματα' ('Steps') αφού εντάσσεται στην όλη φυσιοκεντρική ιδιοσυστασία ενός εκάστου μαθητή στο πλαίσιο των εξατομικευμένων συνθηκών διδασκαλίας ως μία καθαρά 'ζενική' διαδικασία.

     Ένα επιπλέον ζωτικό σημείο προσοχής είναι η κατάσταση της αναπνοής κατά τη στιγμή της κορυφώσεως της εσωτερικής ζωτικής πνοής όπου η διανοητική λειτουργία βρίσκεται κι αυτή στη κορύφωσή της. Η στιγμή αυτή είναι καθοριστική και οι Ιάπωνες την ονομάζουν ‘Kiai’, για την περίπτωση δε αυτή είναι απαραίτητη μία εμπεριστατωμένη διδασκαλία αναπνοής προς τον ασκούμενο. Στην πραγματικότητα, η αναπνοή ταυτίζεται με το Πνεύμα και μία καλορυθμισμένη και αποτελεσματική αναπνοή συντελεί σπουδαία στη καλύτερη απόδοση του Πνεύματος το οποίο όσο παραμένει δυνατό ο ασκούμενος παραμένει δυνατός ενώ όταν εξασθενεί εξασθενεί και ο ίδιος ο ασκούμενος. Η κατάσταση αυτής της εξασθενήσεως καθιστά τον ασκούμενο τρωτό τόσο διανοητικά όσο και φυσικά και οι Ιάπωνες, αυτή την κατάσταση την ονομάζουν ‘Suki’ το οποίο η Παραδοσιακή (ενστικτώδης) Τοξοβολία όχι μόνον ελαχιστοποιεί αλλά και θεραπεύει πλήρως κατά την επίτευξη της ορθής εξασκήσεως. Συνεπώς, εδώ έγκειται και η ευεργετικότητα της Παραδοσιακής (ενστικτώδους) Τοξοβολίας για τον Άνθρωπο.

     Ίσως κάποιος νομίσει ότι η μονομερής ανάπτυξη της ενδυναμώσεως (μυοσκελετικής) του Ανθρώπου, προλαμβάνει ή και αποτρέπει την εξασθένηση (‘Suki’) όπως την είδαμε στη προηγουμένη παράγραφο. Λάθος! Πολλοί οργανισμοί με έξοχη μυοσκελετική διάπλαση, φαινομενικώς ευρωστότατοι, πάσχουν από εξασθένηση Πνεύματος η οποία τελικώς τους οδηγεί ακόμη και στο μοιραίο! Ο Άνθρωπος, όπως και όλα τα πλάσματα εάν δεν παραμένουν στη φυσικότητά τους είναι καταδικασμένα και «φυσικότητα» σημαίνει την ισορροπημένη ενδυνάμωση ενός οργανισμού τόσο κατά την υλική υπόστασή του όσο και κατά την πνευματική του, αν όχι κυρίως κατά την πνευματική του η οποία αποτελεί και την κυρία ‘αντλία’ ζωής με την ανάσυρση τρομερών δυνάμεων οι οποίες μπορεί να διατηρήσουν την ζωή ακόμη κι εκεί που το σώμα φυλλορροεί… 

     Αυτή η προκύπτουσα, από την Παραδοσιακή (ενστικτώδη) Τοξοβολία, ισορροπημένη φυσικότητα του ασκουμένου δεν νοείται απλώς ως σωματική ή και ψυχοσωματική αλλά και χαρακτηροδομική. Η ενθάρρυνση της πρωταγωνιστικότητος του Πνεύματος στην όλη διαδικασία συνεπιφέρει και την ανάπτυξη των χαρακτηροδομικών ιδιοτήτων του ασκουμένου μέσα από μία ‘ροή’ φυσιοκεντρικών κατευθύνσεων τις οποίες ο ίδιος δεν αντιλαμβάνεται. Κι εδώ, η ζενική διαδικασία διατρέχει το ίχνος της μη υπάρξεως, του μη εντοπισμού αλλά της εκ του αποτελέσματος τεκμηριώσεως της υποστάσεως… Κάθε άφεση βέλους επιστρέφει μια βασική, διπλή, ευεργεσία στον ασκούμενο, αφ’  ενός μιαν ευεργεσία ψυχής και αφ’ ετέρου μιαν ευεργεσία Πνεύματος, αλλά και σώματος όσο κι αν η τελευταία μπορεί να θεωρηθεί ως αμελητέα ΄ οι δύο πρώτες είναι τα σημαντικά οφέλη της Παραδοσιακής (ενστικτώδους) Τοξοβολίας! Η τοξευτική διαδικασία δια της αναπτύξεως του Πνεύματος σε επίπεδα υπερβατικής ‘οξυδερκείας’ απογυμνώνει τον ασκούμενο από τα τεχνητά, ‘προστατευτικά θωράκια’ της υπάρξεώς του και τον καθιστά αυτόπτη μάρτυρα ενός απενδεδυμένου ‘Εγώ’ αναμορφώνοντάς του και την οπτική της εαυτού θεάσεως αλλά και ολόκληρου του περιβάλλοντος Κόσμου.

     Η Παραδοσιακή (ενστικτώδης) Τοξοβολία, λοιπόν, κατατείνει σε μία υπαρξιακή τελείωση, δικαιολογώντας της απολύτως τον τίτλο ‘εσωτερικό μονοπάτι’! 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

     Το, ανωτέρω, κείμενο αποτελεί μία 'αρχιτεκτονημένη' καταγραφή των κατευθυντηρίων σημειώσεων τις οποίες ευγενώς μας προσέφεραν οι Ιάπωνες Δάσκαλοί μας, προκειμένου να επιτύχουμε τις ακριβείς και ωφέλιμες, εβδομαδιαίες, Προπονήσεις Παραδοσιακής Τοξοβολίας κατά την τελευταία διετία. Αναρτάται προς κατανόηση των Εκπαιδευτών, βοηθών Εκπαιδευτών και Συνασκουμένων της Ομάδος μας ώστε να καθίστανται κοινωνοί του προπονητικού Πνεύματος των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", των οποίων τα Μέλη μετέχουν συντεταγμένης και συγκεκριμένης Παιδείας! Για όποιον εκτός Ομάδος ενδιαφέρεται να αποσαφηνίσει ή και να εφαρμόσει σημεία του παρόντος κειμένου, ευχαρίστως και πάντοτε αφιλοκερδώς τιθέμεθα στη διάθεσή του.

Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης.

神道 

[SHINTō]

     "Ο Σιντοϊσμός [神道 Shintō] υπήρξε, από το 660 π.χ.χ., μία από τις πλέον θεμελιακές «συνιστώσες» της πνευματικής ζωής του Ιαπωνικού λαού. Αποτελεί την πνευματική «σάρκα» και τα πνευματικά «οστά» που δίνουν υπόσταση στο Ιαπωνικό έθνος. Και εάν κάποιος θελήσει να κατανοήσει πλήρως τον λαό του Ανατέλλοντος Ηλίου, ακόμη και τις «φερτές» θρησκείες του, τον Ιαπωνικό Κομφουκιανισμό ή τον Ιαπωνικό Βουδισμό, είναι απαραίτητο να έχει προηγουμένως εντρυφήσει στον Σιντοϊσμό ο οποίος υπήρξε ο πνευματικός «φωτοδότης» των Ιαπώνων.

     Όσοι επιχειρούν να μελετήσουν την ιαπωνική κουλτούρα, την ιαπωνική φιλοσοφία, την ιαπωνική αρχιτεκτονική, τις ιαπωνικές τέχνες, ματαιοπονούν αν προηγουμένως δεν έχουν εννοήσει τις διαστάσεις της Σιντοϊστικής λατρείας. Σε αυτή την ιδιαίτερη χώρα, ακούγεται συχνά «Μη πεις ποτέ Κekkō (όμορφο/υπέροχο) πριν δεις το Νikkō (Σιντοϊστικό Ιερό)». Κατά την ίδια έννοια, δεν είναι σωστό να πεις ότι γνώρισες την Ιαπωνία εάν προηγουμένως δεν κατανοήσεις τον Σιντοϊσμό."

     Τα παραπάνω έγραφε στο Τόκυο, τον Αύγουστο του 1935, ο Genchi Katō, στο βιβλίο του «ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ SHIΝΤō;» επί του οποίου βασίζεται και η παρουσίασή μας.

     Το Shintō ή Κami-no-Michi, ο Δρόμος των Θεών, κάτι το οποίο συχνά καλείται Kannagara-no-Michi, ή Δρόμος που στρώθηκε προ αμνημονεύτων χρόνων με θεία βούληση εν αντιθέσει με τη ξενόφερτη Βουδιστική θρησκεία, είναι ταυτισμένο με την ίδια την ιαπωνική γη, το έδαφος επί του οποίου οι Ιάπωνες οικοδόμησαν τον Πολιτισμό τους, ταυτιζόμενο με την ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία των Ιαπώνων οι οποίοι το ασπάζονται από της αρχαιότητός τους μέχρι σήμερα εναποθέτοντας επάνω του την εθνική τους πορεία. Ο Σιντοϊσμός είναι τόσο συμφυής με τους Ιάπωνες ώστε οι δύο μεγάλες ξενόφερτες θρησκείες, ο Βουδισμός και ο Κουμφουκιανισμός, δεν κατάφεραν επί δύο και πλέον χιλιετίες να τον εκτοπίσουν από την ιαπωνική ψυχή.

Σιντοϊστικό Ιερό στη Χιροσίμα.

     Η πρώτη εμφάνιση του όρου Shintō ή Kami-no-Michi, εντοπίζεται στο «Nihongi» ή «Χρονικά της Ιαπωνίας» ως εξής: « Ο Αυτοκράτωρ Yōmei (540-587) πίστευε στο Νόμο του Βούδα ευλαβούμενος και το Shintō ή Δρόμο των Θεών.» [Αston, “Nihongi”, τ. ΙΙ, σελ. 106]. Επίσης: « Ο Αυτοκράτωρ Kōtoku (596-654) τιμούσε τη θρησκεία του Βούδα και περιφρονούσε το δρόμο των Θεών.» [βλ. ανωτ., σελ. 195].

To Σιντοϊστικό Ιερό Hachiman στη Kamakura.

     Σύμφωνα με τα παραπάνω, το Shintō σημαίνει Kami-no-Michi, ή γραμματικά, τον Δρόμο των Kami ή Θεών. Αλλά, τι ακριβώς σημαίνει η λέξη «Kami» ή «Θεοί» υπό την ιαπωνική έννοια; Η λέξη «Michi» ή «Δρόμος» εδώ μπορεί να σημαίνει αορίστως τόσο την θρησκευτική διδασκαλία και λατρευτική πρακτική όσο και το τυπικό, ενώ η λέξη «Kami» ή «Θεοί» σημαίνει τους Θεούς, τις θεότητες, ενίοτε δε και τις ψυχές ή και τα πνεύματα, όπως οι ελληνικές λέξεις «Θεός» ή «Δαίμων» και οι λατινικές λέξεις «Deus» και «Numina». Aυτή είναι η σημασία του ιαπωνικού όρου «Kami». Ταυτοχρόνως, η λέξη «Kami» έχει μιαν ακόμη σημασία, κοσμική αυτή τη φορά. Η λέξη «Kami» γραμματολογικά και ετυμολογικά σημαίνει το ανώτερο, το υπερκείμενο, το ύψιστο. Ως εκ τούτου ο οιοσδήποτε άνθρωπος, ζώο, φυτό, πράγμα, οργανικό ή ανόργανο που, υφ’  οιανδήποτε έννοια βρίσκεται υψηλότερα από εμάς μπορεί να αποκληθεί «Kami».  Επί παραδείγματι, μία Κυβέρνηση ή δικαστήριο μπορεί να αποκληθεί «Kami» υπό την έννοια του ύπερθεν ημών επιπέδου δικαιοδοσίας. Στη μακραίωνα ιστορία του το Shintō οι δύο σημασιολογικές εκδοχές του, η θρησκευτική αλλά και η κοσμική, ανεμείχθησαν τόσο πολύ ώστε σήμερα δεν είναι δυνατόν να διαχωρισθούν. Το αποτέλεσμα είναι σήμερα το Shintō να μη θεωρείται καν ως μία κοινή θρησκεία διότι το «Kami» που το συνιστά είναι η έκφραση αυτής καθαυτής της ανωτερότητος επιπέδου και δυνάμεως, κάτι που δεν σημασιοδοτεί μιαν απλή θρησκεία αλλά μία σχέση επιπέδων ακόμη και μεταξύ ανθρώπου και ανθρώπων.  Και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε παρερμηνείες… Στο Shintō ένας άνδρας ηθικής περιωπής με ευγενή χαρακτήρα μπορεί να λατρεύεται όχι λόγω της ανθρώπινης φύσεώς του αλλά λόγω της υψηλής, θεϊκής, φύσεώς του η οποία, στην πραγματικότητα αναρριχάται υπεράνω των, κοινώς νοουμένων, ανθρωπίνων ορίων. Και το να εντοπίζεις την θεότητα σε ανθρώπους, αντιθέτως με τις θεοκρατικές θρησκείες, είναι ένα από τα χαρακτηριστικά των θεανθρωπικών θρησκειών, όπως ο Βουδισμός και το Shintō.

Παλαιό σχεδίασμα με την ανέγερση 

του Σιντοϊστικού Ιερού Taga.

     Εν ολίγοις, ο μελετητής του  Shintō θα πρέπει εγκαίρως να αντιληφθεί ότι ο,τιδήποτε υπέρκειται, καθ’ οιανδήποτε έννοια, αποτελεί λατρευτικό αντικείμενο για το Shintō διότι εμπεριέχει την συνισταμένη του «Kami» υπό την θρησκευτική σημασία του όρου, ασχέτως της κοσμικής.

     Σήμερα το Shintō μπορεί να χωρισθεί σε δύο κύριες τάσεις: στο Σχισματικό ή Αιρετικό Shintō το οποίο συγκροτείται από 13 σχισματικές πτέρυγες και το λαϊκό λατρευτικό Shintō το οποίο έχει χαρακτήρα εθνικό και εμφανίζεται ως «Jinja Shintō», λατρευόμενο στα πάμπολλα Ιερά της Ιαπωνίας, ενώ διδάσκεται και στους Ιάπωνες μαθητές στο μάθημα της χρηστομαθείας. Σήμερα το Shintō, ως λατρευτικός  «κώδικας» των Ιαπώνων, έχει καταλάβει τη θέση μιας πανεθνικής ηθικής που πυρακτώνεται με τη φλόγα της θρησκείας κι έτσι ερμηνεύεται και η πατριωτική πίστη του λαού του Ανατέλλοντος Ηλίου προς τον Akitsu Kami  («Θείο Κυβερνήτη) «με αφιερωματική ποιότητα και θρησκευτική επίταση»! Έτσι, το Shintō, ως εθνική πίστη των Ιαπώνων, αποτελεί τον κατευθυντήριο ‘άξονα’ τόσο της ηθικής όσο και θρησκευτικής ‘πορείας’ του Ιαπωνικού Έθνους.

     Εξ όλων των προεκτεθέντων, το Shintō, είτε ως Σχισματικό είτε ως ενιαίο Εθνικό, δεν αποτελεί μία νεκρή θρησκεία όπως, επί παραδείγματι, οι αρχαίες Ελληνική και Ρωμαϊκή, αλλά παραμένει ζωντανή ισότιμα προς τον Βουδισμό, τον Χριστιανισμό και τον Ισλαμισμό. Είναι η θρησκεία η οποία άνθισε προ αρχαιοτάτων χρόνων στην Ιαπωνία και εξακολουθεί να παραμένει αδιάπτωτα ολοζώντανη! Μπορεί ο Βουδισμός και ο Κουμφουκιανισμός να επηρέασε το Shintō ως ένα σημείο αλλά η εθνική θρησκεία των Ιαπώνων ουδέποτε ‘κατακτήθηκε’ δογματικά από ξένες δοξασίες. Αντιθέτως, κατάφερε να διατηρήσει την παρουσία της, γενεά προς γενεά, αποκαλύπτοντας συνεχώς ολοένα και υψηλότερα επίπεδα θρησκευτικής τάξεως.

     Όπως χαρούμενα κάποτε τραγουδούσε ο Milton, η αρχαία Ελληνική θρησκεία έπαυσε προ πολλού να υπάρχει: 

     «Apollo from his shrine                  «Aπό το ιερό του ο Απόλλων 

      Can no more divine,                      Δεν μπορεί πια να θεουργήσει,         

      With hollow shriek the step of     Και με απόκοσμο βογγητό

      Delphos leaving.»                   Εγκαταλείπει το βάθρο των Δελφών.»

      Η εθνική θρησκεία της Ρώμης ακολούθησε την ίδια μοίρα. Στην ίδια λήθη κατέληξαν και οι θρησκείες των αρχαίων Αιγυπτίων, των Βαβυλωνίων και των Ασσυρίων. Όλες αυτές οι θρησκείες αποτελούν πράγματα του παρελθόντος που παρήλθαν για πάντα χωρίς να αφήσουν σήμερα κανένα σημάδι πίστεως των συγχρόνων επιγόνων των λαών απ΄ όπου πέρασαν. Το αντίθετο ισχύει για το Shintō. Κάθε ένα από τα δεκατρία σχίσματα του Shintō διαθέτει και από έναν μεγάλο αριθμό πιστών, ενώ, το Εθνικό Shintō αποτελεί το θεμελιώδες πνευματικό πλαίσιο του Ιαπωνικού λαού. Κάθε χρόνο το Ιερό του Ise προσελκύει εκατοντάδες χιλιάδες αφιερωμένων προσκυνητών που τιμούν την αρχαία, προγονική Ηλιακή θεότητα, ενώ τα Ιερά του Shintō με τους χαρακτηριστικούς ερυθρούς πυλώνες τους σε όλο το μήκος και πλάτος της χώρας αποτελούν σημεία σεβασμού και προσκυνήματος επιβεβαιώνοντας εύγλωττα ότι το Shintō παραμένει η εθνική πίστη των Ιαπώνων!

     Στην Ευρώπη, μια νεόφερτη και ξενόφερτη παγκοσμιοποιητική θρησκεία, ο Χριστιανισμός, εκτόπισε τις αρχαίες θρησκείες της Ελλάδος και της Ρώμης. Στην Ιαπωνία, η αρχαία εθνική θρησκεία, το Shintō, ουδέποτε εκτοπίσθηκε ή ξεπεράστηκε από παρόμοιες ξενόφερτες παγκοσμιοποιητικές θρησκείες, όπως ο Βουδισμός και ο Χριστιανισμός που εισήχθησαν στη νησιωτική Αυτοκρατορία. κι εδώ ακριβώς εντοπίζεται ένα θεμελιώδες χαρακτηριστικό της θρησκευτικότητος των Ιαπώνων.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Είναι εμφανής όσο και εύλογη η έπαρση των Ιαπώνων 

για την διατήρηση της πατρώας θρησκείας τους στους νεώτερους χρόνους. 

Και αυτή ακριβώς η "έπαρση" αποτελεί ένα δίδαγμα για όλους εμάς 

ώστε να αναλογισθούμε το έγκλημα 

της αντικαταστάσεως των εθνικών Αξιών μας με ξενόφερτα είδωλα, 

κακότεχνα "τοτέμ" 

τα οποία οδήγησαν στο πολιτισμικό ναδίρ κορυφαίους Πολιτισμούς όπως τον Ελληνικό, 

καταντώντας παγκόσμιο παράδειγμα εμπτυσμού 

την σημερινή ελλαδική και καθόλου Ελληνική Κοινωνία!

Ευλαβούμενοι την θρησκεία των Δασκάλων μας,

Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης,