O "XOΡΟΣ ΤΩΝ ΣΟΥΦΙ"

 

 

     Σε προηγούμενο δημοσίευμά μας είδαμε την εκπαίδευση του Ίππου προκειμένου να καταφέρει να βαδίσει άφοβα σε μία μη φυσική επιφάνεια. O "Xoρός των Σούφι" αποτελεί τη συνέχεια της προηγούμενης εκπαιδεύσεως στην αφοβία του Ίππου.

 

 

     Επιλέγουμε κάποια στιγμή όπου ο άνεμος πνέει με ταχύτητα άνω των πέντε κόμβων και ξεκινάμε με, διπλωμένο υπό μάλης, ένα φύλλο χοντρού διαφανούς πλαστικού διαστάσεων 2μ επί 3μ επαρκές ώστε να μπορεί σε κάποια στιγμή να μας σκεπάσει σχεδόν ολόκληρους. Τοποθετούμεθα σε απόσταση ενός μέτρου από τη κεφαλή του υπό εκπαίδευση Ίππου, ο οποίος θα ρυταγωγείται ηπίως από έναν βοηθό προς την κατεύθυνση που εμείς θα κινηθούμε, κατ' αρχήν επί του στίβου. Ο βοηθός θα πρέπει να αποφεύγει διευθυντικές εντάσεις και να ενθαρρύνει τον Ίππο να μας ακολουθεί ακόμη και να μας πλησιάζει.

 

 

     Ο Ίππος θα ενδιαφερθεί να αναγνωρίσει το πλαστικό και ο βοηθός θα πρέπει να τον ενθαρρύνει να το κάνει. Τότε σταματάμε χωρίς να στραφούμε προς τον Ίππο και τον αφήνουμε να "μυρίσει".

 

 

     Τώρα θα κατεβάσουμε από τη μασχάλη μας το πλαστικό ανοίγοντάς το λίγο περισσότερο και θα συνεχίσουμε επί του στίβου την κίνησή μας αφήνοντας τον Ίππο να μας ακολουθεί σε μία ελαφρώς μεγαλύτερη απόσταση (περίπου ενάμιση μέτρο).

 

 

     Πάντοτε χωρίς να στραφούμε προς τον Ίππο ρυθμίζουμε τους βηματισμούς μας ώστε ο Ίππος να ξαναβρεθεί πολύ κοντά στο πλαστικό και να το "ξαναμυρίσει". Τότε...

 

 

     Αφήνουμε διακριτικά να ανοίξει το πλαστικό προς το έδαφος με τη βοήθεια του πνέοντος ανέμου και χωρίς να προκαλέσουμε αναταράξεις του ή θορύβους, συνεχίζοντας αμετάβλητο το βηματισμό μας. Ο Ίππος θα σπεύσει και πάλι να αναγνωρίσει το πλαστικό μυρίζοντάς το και αυτό είναι μία πάρα πολύ καλή ένδειξη.

 

 

     Εν συνεχεία ανασηκώνουμε το πλαστικό καθέτως, σχεδόν, προς το έδαφος ενώ το κάτω μέρος του συνεχίζει να σέρνεται καταγής και εμείς εξακολουθούμε το σταθερό βηματισμό μας με τον Ίππο να μας ακολουθεί.

 

 

     Αφού διαπιστώσουμε ότι ο Ίππος έχει αποδεχθεί την παρουσία, τις κινήσεις και τους ήχους του πλαστικού από τον άνεμο "φοράμε" το πλαστικό συνεχίζοντας να βαδίζοντας επί του στίβου με τον Ίππο σε απόσταση ενός μέτρου, πίσω μας και αποφεύγοντας να κινήσουμε τα χέρια μας κάτω από το πλαστικό. 

 

 

     Ενώ η κίνησή μας και η κίνηση του Ίππου εξελίσσονται ομαλώς, αρχίζουμε διακριτικά να εκτείνουμε τα χέρια κάτω από το πλαστικό. Ποτέ δε στρεφόμαστε προς τον Ίππο!

 

 

     Εκτείνουμε τα χέρια μας κάτω από το πλαστικό και αρχίζουμε μαλακές ημιπεριστροφές του κορμού μας χωρίς να ανακόψουμε τήν ομαλή μας βάδιση με τον Ίππο να μας ακολουθεί.

 

     Χωρίς να στραφούμε προς τον Ίππο και πάντοτε βαδίζοντας, αρχίζουμε νε εκτελούμε έντονες κινήσεις με επιτόπιες αναπηδήσεις, χαλαρές στην αρχή, κατόπιν δε γύρω από τον άξονά μας ερχόμενοι και κατά μέτωπο του Ίππου, οπότε...

 

 

     Σε κάποια στιγμή ακινητοποιούμεθα με μέτωπο προς τον Ίππο και πολύ κοντά στο πρόσωπό του, αρχίζοντας να του μιλάμε ήπια και αφήνοντάς τον να εισχωρήσει μέσα στο πλαστικό προς το πρόσωπό μας, κάτι το οποίο θα επιδιώξει ο ίδιος.

  

 

     Παραμένουμε για λίγο στη θέση μας και επιστρέφουμε βαδίζοντας στον στίβο και αποβάλλοντας αργά το πλαστικό πάνω από το κεφάλι μας μέχρι που να αφεθεί προς τα πίσω μας, προς το μέτωπο του Ίππου, να ανεμίζει καθώς κινούμεθα.

 

 

     Ο Ίππος ακολουθεί πάντοτε ηπίως ρυταγωγούμενος πίσω από το πλαστικό σε πολύ κοντινή απόσταση.

 

     Κι ενώ εμείς βαδίζουμε αφήνουμε ομαλά το πλαστικό κατά γης με τέτοιο τρόπο ώστε ο Ίππος ο οποίος συνεχίζει να βαδίζει κι αυτός, ανυποψίαστος, πίσω μας αναγκαστικώς να πατήσει με τα εμπρόσθια το πλαστικό που θα βρίσκεται, μπροστά του, στο έδαφος.

 

     Παραμερίζουμε διακριτικά και αφήνουμε τον Ίππο να αναγνωρίσει το πλαστικό που ένα μέρος του θα βρίσκεται κάτω από τα εμπρόσθια πόδια του.

     Τώρα, επάνω στην επιφάνεια του πλαστικού θα πατήσει και ο βοηθός μας αλλά και εμείς αδιάφοροι για τον άνεμο που θα το ανασηκώνει κάποιες στιγμές.

 

     Εν συνεχεία, ενώ εμείς αποσυρόμεθα, ο βοηθός μας θα συνεχίσει την ρυταγώγηση του Ίππου επί του στίβου και θα τον περάσει αρκετές φορές πάνω από το πλαστικό που θα εξακολουθεί να βρίσκεται κατά γης. Σε κάθε διέλευση το ζευγάρι θα παραμένει επάνω στο πλαστικό επί ένα λεπτό.

 

     Είναι καλό να εκμεταλλευόμαστε την πνοή του ανέμου όσο βρισκόμαστε πάνω στο πλαστικό παραμένοντας απαθείς στα ανασηκώματα του πλαστικού από τον άνεμο. Αυτό ενισχύει την αυτοπεποίθηση του Ίππου μας.

 

 

     Η συνέχεια στην ...αίθουσα των Rumi Mavlevi του Γαλατά, όπου οι δερβίσηδες Sufi εξακολουθούν τις περιστροφές τους!

 

 

 

 

 

A WEEKEND OF "GREEK CENTAURS"

     Our last group archery training during the past weekend, showed us one thing. After the "EOCHA 2013" Games, the number of active members of our team is increasing rapidly and it won’t be long until this ancient mountain Hymettus will be too small for us!

 

 

     We don’t only train to be better archers but we also train our horses to be familiar with the bow. Our leader Harpalycus begun training two new horses for horseback archery. The first one was immediately feeling as if he had done it since he was born. The second one was having trouble moving from both sides. So he didn’t try to teach him the bow but to help him develop all the skills he have.

 

 

     Second lesson for Dimitra, Chara’s student and as you can see she rides with a blindfold in her eyes and performs movement exercises. She won’t be long until she rides and gallops safely.

 

 

     Vasileios is having great time riding and performs amazingly despite the three lessons he has. That kind of people show us that great Greeks still exist despite the decay our great country has fallen.

 

 

     Anthony rides and shoots with a blindfold. That exercise is to make the rider sit “deeper” on the horse ignoring the target. But archery is about feeling and as you can see from ten meters the results were not bad at all.

 

 

     Later on, Anthony despite being amateur he was instructed to teach another new member, Danae, the same exercises. Teaching one another is what makes a member, especially an amateur, to be better and to see what teaching others require in order to be done perfectly and safely.

 

 

     Our more advanced Amazones were training one another out in the fields of our mountain with some more difficult, war like, exercises.

 

 

     Of course our members who participated at "EOCHA 2013" don’t stop training. Our co-leader Chara, trains in archery by lying on the dirt, to perform some bizarre exercises on bow and arrow balance.

 

 

     Meanwhile the founder of our team trains a few month cob which he had the honor to hug when he was newborn. Aristotelis insists in what he always says. “The greatest reward for a man is a simple touch by a Horse”. And we all agree with him.

 

 

     Besides archers and horsemen we are also artists. So Alexander designed and created a ring and a pendant from silver with our team’s insignia which he sells at a very affordable price.

 

 

     Traditional archery with increasing participating members, many hours at the riding fields training us and the horses, many hours helping friends with horses and stables and enriching our shells with jewelry  and leather crafts.

 

 

 

     And "Greek Centaurs" don't work only in Athens! Our branch in Cyprus is hardly working since last summer, training new Cypriot Horseback Archers. In Corfu island, as well, our members don’t stop to improve their abilities, while two new branches are under planning in two, more, main cities of Greece after the demand of locals.

 

     Most of all safe and continuous progress for all of us , made this weekend absolutely fruitful. And now, Hymettus mount seems as a small hill for "Greek Centaurs".

 

ΕΠΑΝΩ ΣΕ ΜΗ ΦΥΣΙΚΗ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ

 

 

     "Πού" και με "ποιά κριτήρια" τοποθετεί τα πόδια του ο Ίππος; Πάνω σε "ποιές επιφάνεις" βαδίζει και σε "ποιές αποφεύγει" και "γιατί"; "Πώς" μπορούμε να τον εκπαιδεύσουμε ώστε να ξεπερνά τις φοβίες του για το που θα πατήσουν τα πόδια του ώστε ο Ίππος μας να κινείται απρόσκοπτα επί παντοειδούς εδάφους;

 

 

     Είναι γεγονός ότι ο Ίππος έχει μία έμφυτη επιφυλακτικότητα να πατήσει σε "άγνωστες" επιφάνειες και δάπεδα, εκτός του φυσικού εδάφους. Αυτή η επιφυλακτικότητα τον καθιστά, συχνά, μη συνεργάσιμο σε ό,τι αφορά στη διάσχιση διαδρομών που αποτελούνται από τεχνητές επιφάνειες, διάσπαρτα υλικά (πλαστικά φύλλα κλπ) ή, ακόμη και νερό. Βεβαίως, όταν ο Ίππος μας αιφνιδιάζει με μία απρόβλεπτη άρνησή του να διασχίσει μιαν επιφάνεια με την οποία δε δείχνει εξοικειωμένος είναι κοινό μυστικό να τον κάνουμε να την διαβεί βάζοντάς τον μέσα σ΄ αυτήν με την ...όπισθεν, χωρίς να την βλέπει και όταν εισχωρήσει, έτσι, μέσα σ΄ αυτήν τότε τον ευθυγραμμίζουμε με την επιθυμητή πορεία (λίμνη, ποταμός ή και θάλασσα). Καλόν είναι, όμως, να τον εκπαιδεύουμε εγκαίρως και υπομονητικά ώστε, ανά πάσα στιγμή, να είναι έτοιμος να βαδίσει στην οποιανδήποτε μη φυσική επιφάνεια. Στο παράδειγμα που ακολουθεί, ένας νεαρός, πρώην Ιπποδρομιακός, Ίππος εκπαιδεύεται προοδευτικά ώστε να βαδίζει επάνω σε μη φυσικές επιφάνειες ελάχιστο καιρό μετά την έξοδό του από τον Ιππόδρομο.   

 

 

     Ένα επίσωτρο ποδηλάτου ορίζει μιαν ιδιατερότητα μη φυσικής επιφανείας επάνω στην οποία καλείται να βαδίσει ο Θησέας μας. Μπορεί το έδαφος μέσα σε αυτό το επίσωτρο να του είναι οικείο, όμως, αυτό καθαυτό το επίσωτρο ορίζει μιάν 'terra incognita' για τον νεαρό Ίππο ο οποίος, αρχικώς την αποφεύγει παρά τις προσπάθειες του Ιππαγωγού του να τον κάνει να πατήσει μέσα σ' αυτόν.

 

 

     Παρά το ότι, αρχικώς, ο Ίππος αποφεύγει να πατήσει στην επιφάνεια που ορίζει το επίσωτρο, ο Ιππαγωγός του θα τον "κουράσει" με πολλές χαλαρές (και ποτέ "πιεστικές") ρυταγωγήσεις προς το κέντρο του επισώτρου και, κάποτε, ο Ίππος ακόμη και εκ λάθους, αν όχι μέσα, θα πατήσει το ίδιο το επίσωτρο. Σε μια τέτοια στιγμή μπορεί να αντιδράσει, μπορεί και να το ξεπεράσει, σε κάθε περίπτωση, όμως, ο Ιππαγωγός του δεν θα πρέπει να παρασυρθεί σε βίαιες διορθωτικές συμπεριφορές και εντάσεις.

 

 

     Ακόμη κι εάν ο Ίππος πάτησε επάνω στο επίσωτρο, εν τούτοις θα εξακολουθεί να διατηρεί τις επιφυλάξεις του και τούτο είναι εύλογο και αναμενόμενο! Ο Ιππαγωγός του θα επιμείνει σε πολλές ήπιες ρυταγωγήσεις πάντοτε προς το κέντρο του επισώτρου, ώσπου, τουλάχιστον η μία οπλή να βρεθεί μέσα σ΄αυτό. Στατιστικώς, προηγείται σ' αυτή την κατάσταση η οπλή ενός εκ των οπισθίων ποδών του Ίππου και τούτο μάλλον εκ χαλαρώσεως της επιφυλακτικότητος και υποχωρήσεως στο "λάθος". Σ' αυτή την περίπτωση, ακινητοποιούμε τον Ίππο ώστε να αποκτήσει συνείδηση ότι, πλέον, πατά εντός του επισώτρου και σε περίπτωση αντιδράσεως ισχύει ό,τι μνημονεύσαμε παραπάνω.

 

 

     Θα επαναλάβουμε τις ήπιες διελεύσεις επιδιώκοντας να δούμε τον Ίππο μας να πατά "συνειδητά" και άφοβα την επιφάνεια που ορίζει το επίσωτρο και με τα εμπρόσθια πόδια του χωρίς να αρκεστούμε σε μία και μόνον φορά, ενώ σε κάθε φορά που ο Ίππος μας πατά με το πόδι μέσα στο επίσωτρο τον ακινητοποιούμε ώστε να αποενοχοποιήσει το "πάτημα".

 

 

     Ως πρώτο σημαντικό επίτευγμα αυτής της εκπαιδεύσεως θα θεωρήσουμε την στιγμή κατά την οποία ο Ίππος συνειδητά και άφοβα πατά και με τα δύο εμπρόσθια μέσα στην επιφάνεια εδάφους που ορίζει το επίσωτρο. Εδώ θα τον επιβραβεύσουμε με παρατεταμένη στάση και αγγίγματα πριν προχωρήσουμε... 

 

 

     Τώρα, θα δυσκολέψουμε ακόμη περισσότερο τα "πράγματα" για τον εκπαιδευόμενό μας προσθέτοντας ένα φύλλο χοντρού πλαστικού μέσα στο επίσωτρο κατά τρόπο που να το επικαλύπτει και να προεξέχει. Εάν πνέει και μέτριος έως ισχυρός άνεμος θα είναι ιδανικό. Εν συνεχεία, πάντοτε με ήπιες ρυταγωγήσεις θα προσπαθήσουμε να κάνουμε τον Ίππο να πατήσει στο εσωτερικό του επισώτρου, επάνω στο πλαστικό.

 

 

     Οι αντιδράσεις του Ίππου κατά τις διελεύσεις του από την εκπαιδευτική "εστία" (επίσωτρο και πλαστικό) θα μας θυμίσουν τις προηγούμενες μέχρι τώρα, πριν καταφέρει να πατήσει με το ένα, τουλάχιστον, πόδι μέσα στο επίσωτρο.

 

 

     Στην αρχή, ιδιαιτέρως εάν πνέει πολύ ισχυρός άνεμος, ο Ίππος θα προσπαθεί να αποφεύγει την εκπαιδευτική "εστία" και θα χρειασθεί μεγάλη υπομονή από την πλευρά του Εκπαιδευτή ώστε ο Ίππος να μην υποστεί τον οιονδήποτε βιασμό που θα είναι απολύτως ζημιογόνος. Σε κάποια στιγμή ο Ίππος θα πατήσει μέσα στην εκπαιδευτική "εστία" κατά κανόνα με τα οπίσθια. Πάντα σε μια τέτοια περίπτωση τον ακινητοποιούμε ως έχει και τον επιβραβεύουμε με χάδια και ομιλίες.

 

 

     Μετ' ου πολύ θα έρθει και η στιγμή που ο Ίππος θα πατήσει μέσα στην εκπαιδευτική "εστία" και με τα εμπρόσθια. Είναι θέμα επιμονής και υπομονής του Εκπαιδευτή ώστε να τον διευθύνει σωστά προς αυτή με μία ήπια ρυταγώγηση.

 

 

     Και θα ακολουθήσει η στιγμή κατά την οποία ο Ίππος με άνεση και ταχύτητα θα περνά πατώντας μέσα στην εκπαιδευτική "εστία" χωρίς τη διευθυντική διαμεσολάβηση του Εκπαιδευτή του. Τότε, ο Ίππος δείχνει να έχει απενοχοποιήσει την "μη φυσική επιφάνεια" ως "έδαφος" κατάλληλο να κινηθεί επάνω του.

 

 

     Σ' αυτή τη μοναδική Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας, τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ", με την αρωγή των σπουδαίων Δασκάλων μας,  μαθαίνουμε να ερμηνεύουμε σε βάθος την Ιππική και την Τοξοβολία αποκωδικοποιώντας τα "μυστικά" τους.  Και χαιρόμαστε ιδιαιτέρως όταν αυτά τα "μυστικά" τα κάνουμε προσιτά και στους άλλους ομοτέχνους μας, διότι θεωρούμε ότι η Γνώση είναι κοινό δικαίωμα όλων!

 

 

 

 

  

 

ΕΞΟΙΚΕΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΙΠΠΟ...

 

     Οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" υπήρξαν οι εισαγωγείς της 'Εφιππης Τοξοβολίας και της Παραδοσιακής Τοξοβολίας στην Ελλάδα και, βεβαίως, εξ αρχής, αντιμετώπισαν την ανάγκη της αναπτύξεως τεχνικών στην εξοικείωση του Ίππου με το Τόξο και την Τοξοβολία. Στα χρόνια που μεσολάβησαν, ασφαλώς, η εμπειρία των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" υπήρξε τεράστια στους συγκεκριμένους τομείς και, ασφαλώς και στην εξοικείωση του Ίππου με την διαδικασία της Τοξοβολίας.

 

     Ο πρώτος Ίππος ο οποίος στη νεώτερη Ελλάδα εξοικειώθηκε με το Τόξο και την Τοξοβολία, ήταν ένας εκτομίας Ολλανδικής καταγωγής, τον οποίο ίππευε ο Ιδρυτής των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" ως αρχάριος Εφιπποτοξότης για τις αρχικές προπονητικές του ανάγκες. Η εξοικείωση εκείνου του Ίππου έγινε με απόλυτη επιτυχία από τον ίδιο τον Ιδρυτή της Ομάδος μας το 2005 και οι δυσκολίες της εξοικειώσεώς του υπήρξαν για τον επιχειρήσαντα ένα μεγάλο σχολείο ιππικής ηθολογίας. Κατόπιν ο Ιδρυτής της Ομάδος μας εξοικείωσε και άλλους Ίππους, εκτενή δε αναφορά στις τεχνικές που εφάρμοσε κάνει στο βιβλίο του «ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΝΕΟΛΕΚΤΟΥ ΙΠΠΟΥ ΣΤΗΝ ΦΥΣΙΚΗ ΙΠΠΑΣΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ».

 

     Κατόπιν, τόσο ο Ιδρυτής της Ομάδος όσο και άλλα Μέλη των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", επιχειρούν με επιτυχία την εξοικείωση διαφόρων Ίππων με το Τόξο και την Τοξοβολία ακολουθώντας τα ασφαλή διδάγματα των προηγουμένων, σχετικών, εμπειριών, πάντοτε με επιτυχές αποτέλεσμα.

 

     Κατά την εξοικείωση του Ίππου με τα τοξευτικά αντικείμενα θα πρέπει, κατ΄ αρχήν, εκείνος που θα το επιχειρήσει να γνωρίζει τις τεχνικές της "στρογγυλής" κινήσεως κοντά και γύρω στον Ίππο. Η μη γνώση αυτών των τεχνικών θέτει σε κίνδυνο ακεραιότητος τον επιχειρούντα, αλλά και αποτυχίας την όλη προσπάθεια.

 

 

     Ξεκινώντας, ο επιχειρών την εξοικείωση θα πρέπει να απενοχοποιήσει την "εικόνα" του Τόξου και των βελών στην συνείδηση του Ίππου ο οποίος, όχι μόνον μπορεί να δυσπιστεί στη παρουσία τους αλλά και να τα ταυτίζει στη συνδυαστική μνήμη του, πιθανόν, με το μαστίγιο και την καταφορά ενός χτυπήματος.

     Ο Ίππος θα πρέπει να αφεθεί απερίσπαστος να ερμηνεύσει τα βασικά παρελκόμενα της Τοξοβολίας και προς τούτο δεν θα πρέπει να ωθηθεί αλλά να του επιτραπεί να τα "αναγνωρίσει" καθ΄ον χρόνο ο επιχειρών την εξοικείωση τα αφήνει "τυχαία" στην όσφρηση, αφή, αλλά ενίοτε και γεύση του Ίππου ο οποίος, φιλοπερίεργος ων, θα σπεύσει να τα αναγνωρίσει.

 

     Με πολλή υπομονή και μεθοδικότητα θα ακολουθήσουν αρκετές ακόμη "φάσεις" μέχρι ο Ίππος να εμπιστευθεί στη ράχη του ένα Τόξο που να τοξεύει και να μη ταραχθεί από το σχήμα του ή τον ήχο που παράγει η τοξεύουσα χορδή του.

 

     Εκείνος που επιχειρεί την εξοικείωση πάντοτε θα πρέπει να έχει κατά νου ότι μπορεί το πρώτο λάθος να σημάνει και το "κάψιμο" ενός Ίππου ο οποίος μπορεί δια παντός να καταστεί ανίκανος για Έφιππη Τοξοβολία.

 

     Και, ας μη ξεχνάμε και αυτό το οποίο ο μεγάλος Δάσκαλος Kassai Lajos σημειώνει στο βιβλίο του: "Δεν είναι όλοι οι Ίπποι κατάλληλοι για Έφιππη Τοξοβολία"!

     Περιέργως πως, οι δεκάδες των Ίππων που μέχρι σήμερα οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" επεχείρησαν κι επέτυχαν να εξοικειώσουν με το Τόξο και την Τοξοβολία, απεδείχθησαν όλοι κατάλληλοι!