ΣΤΗ ΧΩΡΑ 
ΤΩΝ ΟΥΝΩΝ ΤΟΥ ΑΤΤΙΛΑ

Προς γνώση και …συμμόρφωση όσων αγνοούν

τι εστί «Έλλην» και τι «βάρβαρος»!

     Το εθνικό σύμβολο της Ουγγαρίας, η "Αγία Κορώνα", είναι κατά το ήμισυ το ίδιο το Βυζαντινό στέμμα (λόγω των στενών σχέσεων Βυζαντινών και Μαγυάρων, προγόνων των Ούγγρων) και ο Ουγγρικός λαός υπήρξε ο πρώτος λαός στην Ευρώπη με εθνικό Σύνταγμα αλλά και με την αρχαιότερη γραπτή γλώσσα "ηλικίας" 7.500 χρόνων!

     Την σχέση τους με τον ελληνικό χώρο οι Ούγγροι ουδέποτε λησμόνησαν και την προτάσσουν στη διδασκαλία της εθνικής Ιστορίας τους, εν αντιθέσει με τους σημερινούς απαίδευτους κι εκφυλισμένους νεογραικύλους οι οποίοι, αναφερόμενοι στους Ούγγρους, τους απκαλούν ..."Μογγόλους"! Και η δημιουργία της σύγχρονης Ουγγαρίας εμφανίζει τη τάξη, την αισθητική και τη στιβαρότητα της αρχαίας Ελλάδος σε όλες της τις εκφάνσεις. Η μεγαλειώδης πρωτεύουσα των Ούγγρων, η Βουδαπέστη, χτισμένη στις δύο όχθες του Δουνάβεως, με την μνημειακή πολεοδομία και τις στιβαρές γέφυρές της αποτελεί «δείγμα» της μαχητικής ιδιοσυστασίας των Ούγγρων οι οποίοι αψηφούν ακόμη και τις φυσικές αντιξοότητες καθ’  όλη τη διάρκεια του εθνικού τους βίου. 

    Η κεντρική πλατεία της Βουδαπέστης, η Πλατεία Ηρώων (Hösök Tere), κοσμείται από ένα μνημειακό σύμπλεγμα που εμφανίζει όλους τους Ούγγρους Βασιλείς και Ήρωες με εξάρχοντα τον Γενάρχη Árpád o oποίος αποτελεί και την τιμώμενη μορφή όλων των Ούγγρων. Συνεχώς, ακόμη και κατά την υψηλή τουριστική περίοδο, παραμένει πεντακάθαρη και συντηρημένη μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια παρά το ότι συνεχώς παραμένει γεμάτη με επισκέπτες και με πολλές πατριωτικές εκδηλώσεις στο επίκεντρό της.    

     Αυτός ο λαός ο οποίος έφτασε έφιππος, τον ένατο μ.χ.χ. αιώνα, στη λεκάνη της σημερινής Ουγγαρίας αποτελεί παράδειγμα εθνικού και κοινωνικού βίου και αξίζει να μελετάται και να "κοπιάρεται" από όσους θέλουν, ως έθνη, να εξακολουθήσουν να υπάρχουν.

     H κεντρική δημοτική αγορά της Βουδαπέστης καθημερινώς τους κατοίκους της ουγγρικής πρωτεύουσας που θέλουν να ψωνίσουν τα απαραίτητα για τη διατροφή τους. Ένα κτίσμα πελώριο, του 19ου αιώνος, τριώροφο, με 180 μικρά καταστήματα ειδών διατροφής (μανάβικα, κρεοπωλεία, ψαράδικα, αλλαντοπωλεία, τυροπωλεία κλπ) υποδέχεται κάθε μέρα από τις 7 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα χιλιάδες αγοραστές διακινώντας τεράστιες ποσότητες τροφίμων αλλά και «ταίζοντας» χιλιάδες κατοίκους της Βουδαπέστης οι οποίοι προτιμούν να γευματίζουν στα πολλά μικρά «φαγάδικα» που προσφέρουν μαγειρευτά φαγητά σ’ αυτό το κτηριακό συγκρότημα που στα υπόγειά του φιλοξενεί και δύο, επιπλέον, σούπερ-μάρκετ. Με αυτή τη τεράστια καθημερινή λάτρα σε ένα παμπάλαιο κτίσμα το οποίο διατηρείται όπως κτίσθηκε, θα ήταν φυσικό η κεντρική δημοτική αγορά της Βουδαπέστης, επιεικώς, να … βρωμά και να «ζέχνει»… κι όμως…!

      Αρκεί και μόνον μία ματιά στο δάπεδο αυτής της δημοτικής αγοράς όπως παραμένει καθ’  όλες τις ώρες της καθημερινής της λειτουργίας, για να καταλάβουμε το αισθητικό μέτρο των Ούγγρων. Σ’ αυτό το δάπεδο μπορείς να «καθρεφτιστείς» και μάταια θα αναζητήσεις τα σκουπίδια που σε πνίγουν σε άλλες αντίστοιχες αγορές, όπως, π.χ., στην αθηναϊκή «Βαρβάκειο»!

     Ακόμη και την ώρα που τα μαγαζιά που περιέχει κλείνουν, μετά από όλες αυτές τις ώρες συνεχούς διακινήσεως και συναλλαγής χιλιάδων αγοραστών, το δάπεδο παραμένει … «καθρέφτης» αφού, σ’  αυτή τη χώρα, η τάξη παραμένει βασική κοινωνική Αξία!

     Δεν είναι όμως μόνο η καθαριότητα της κεντρικής δημοτικής αγοράς της Βουδαπέστης η οποία αναδεικνύει την τάξη ως βασική κοινωνική Αξία των Ούγγρων. Μέσα σε αυτή την αγορά, ο επισκέπτης-αγοραστής ενημερώνεται για πολλά πράγματα που θα κάνουν τις αγορές του ασφαλέστερες, όπως π.χ., για το ποια μανιτάρια μπορεί άφοβα να καταναλώσει και ποια όχι, με αρκετές καλαίσθητες και πεντακάθαρες, βιτρίνες μέσα στις οποίες ακριβείς αναπαραστάσεις μανιταριών, μικρά έργα τέχνης, βοηθούν τον καταναλωτή να αντιληφθεί ό,τι αφορά στην ασφαλή διατροφή του.

     Θα ήταν λάθος να νομίσει κανείς ότι αυτή η ευταξία ισχύει στην Ουγγαρία μόνον στο εσωτερικό της δημοτικής αγοράς της Βουδαπέστης. Παρά τη φτώχεια τους, τα 10.000.000 του πληθυσμού της δείχνουν ότι το «νοικοκυριό» είναι καθημερινός κανόνας τους και τον εφαρμόζουν παντού! Οι δρόμοι τους, λοιπόν, είναι το ίδιο καθαροί με το δάπεδο της δημοτικής αγοράς τους και τα καλαθάκια των απορριμμάτων είναι έτσι κατασκευασμένα ώστε να υπάρχει ξεχωριστό «σταχτοδοχείο» για γόπες ώστε οι περαστικοί ούτε να τις πετούν κατά γης, ούτε αυτές να βάζουν φωτιά στα υπόλοιπα απορρίμματα όταν κάποιος κάνει το λάθος να τις πετάξει στο κεντρικό δοχείο.   

     Έτσι, οι δρόμοι των Ούγγρικων πόλεων (στη φωτογραφία κεντρικός δρόμος της Βουδαπέστης κατά τη θερινή τουριστική περίοδο) παραμένουν πεντακάθαροι και ο περίπατος σε αυτούς είναι μια ευχάριστη εμπειρία όλες τις εποχές του χρόνου.

     Στη γενική καθαριότητα των Ούγγρικων αστικών κέντρων συμβάλλουν τα αεικίνητα μηχανικά μέσα καθαριότητος τα οποία συνεχώς καθαρίζουν τα …ήδη καθαρά πεζοδρόμια και δρόμους ώστε οι Ούγγροι να απολαμβάνουν ένα περιβάλλον που τους ταιριάζει (στη παραπάνω φωτογραφία «καθρεφτίζεσαι» στο φαρδύ πεζοδρόμιο της Andrassy, μιας από τις πλέον πολυσύχναστες εμπορικές οδούς της Βουδαπέστης).

     Και, βεβαίως, όλη η εμπορική κίνηση αλλά και η καθημερινή λάτρα των δημόσιων χώρων δεν αλλοιώνει καθόλου την καθαριότητα, την ευταξία και την όλη αστική αισθητική των Ούγγρων που απαιτούν από τους εαυτούς τους να χαίρονται το περιβάλλον που ταιριάζει σε πολιτισμένους Ευρωπαίους. Στη παραπάνω φωτογραφία, ένα μανάβικο σε μια συνοικία της Βουδαπέστης με το πεντακάθαρο περίγυρό του και την φίνα πρόσοψή του τεκμηριώνει του λόγου το αληθές.

     Την ίδια καθαριότητα παρατηρούμε και στις αποβάθρες των κεντρικών σιδηροδρομικών σταθμών της Βουδαπέστης όπου εκατοντάδες τρένα και εκατοντάδες χιλιάδες ταξιδιώτες διακινούνται καθημερινώς. Συχνά, μαζύ με τα ποδήλατά τους αφού η πεδινή Ουγγαρία ευνοεί πολύ την χρήση του ποδηλάτου.

     Μέχρι και στις υπό συντήρηση τεράστιες γέφυρες του Δουνάβεως, πάνω στις οποίες γίνονται τεράστια έργα, επικρατεί απόλυτη τάξη και καθαριότητα, με πεντακάθαρες τις προβλεπόμενες διαβάσεις πεζών και ποδηλάτων  σε δάπεδο εργοταξίου ούτε …γόπα!

     Έτσι, στους δρόμους και τα πεζοδρόμια της Ουγγαρίας τα μόνα «σκουπίδια» που μπορούμε να …απολαύσουμε είναι ό,τι πέφτει από τα πάμπολλα δένδρα, όπως φαίνεται στη παραπάνω φωτογραφία από ένα πεζοδρόμιο της Buda…

…Eκτός κι αν παρατηρήσουμε προσεκτικότερα, για να χαρούμε τα καλοσυντηρημένα φρεάτια και τους καλαίσθητούς ανάγλυφους δείκτες που σε πληροφορούν προς ποιά κατέθυνση και πόση απόσταση βρίσκεται ο Δούναβης για να περπατήσεις στην όχθη του.

     Kάτι παρόμοιο ισχύει και για άφθονα «νερά» της Ουγγαρίας που κυλάνε σε όλη τη χώρα και στολίζουν και τα αστικά κέντρα της χωρίς να τολμά κανείς να τα μπαζώσει για να φτιάξει …πολυκατοικίες! Στη πολυσύχναστη και πυκνοκατοικημένη Βουδαπέστη ο Δούναβης που τη διασχίζει παραμένει αξιοπρεπώς καθαρός παρά την αναμενόμενη ρύπανση ενός παρόμοιου αστικού περιβάλλοντος.

     Και παρά τον υψηλό τουρισμό της, η ουγγρική πρωτεύουσα καταφέρνει να διατηρεί πεντακάθαρη και τη τουριστική λίμνη του Városliget όπου, καθημερινώς, χιλιάδες Ούγγροι αλλά και τουρίστες θεωρούν ελκυστικό τόπο να απολαύσουν ένα ρόφημα ανάμεσα σε αμέτρητες πάπιες και άλλα, εξοικειωμένα με τον άνθρωπο, πουλιά.

     Αυτοί οι Ούνοι του Αττίλα, μέχρι και τους σκύλους τους κατάφεραν να τους έχουν ήρεμους και αριστοκρατικούς, τα χαλαρά απογεύματα, πάνω στα παγκάκια της Βουδαπέστης σε αντίθεση με τους νεογραικύλους που ξεφαντώνουν ξέφρενοι μεταμεσονυκτίως σε άθλιες ταβέρνες ξαμολώντας τα νευρασθενικά παιδιά τους να στριγγλίζουν αδέσποτα ανάμεσα στα τραπέζια μέχρι πρωίας… Στην Ουγγαρία, ευτυχώς, δε κυκλοφορούν … «ΣΤΟΚΟΙ»!

     Μιας και οι «βάρβαροι» Ούνοι του Αττίλα δεν ανεκάλυψαν τα …μπουζούκια, οι διασκεδάσεις τους είναι συνυφασμένες με την κίνηση και την άθληση. Λαός πρωταθλητών, λαός χωρίς θάλασσα και πάντως πρωταθλητής στα …κολυμβητικά αθλήματα, αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο του όχι στις καφετέριες αλλά σε χώρους ασκήσεως. Στη φωτογραφία οι κάτοικοι μιας συνοικίας της Βουδαπέστης, ένα χειμωνιάτικο πρωϊνό απολαμβάνουν τα παγοπέδιλα χορεύοντας κι επικοινωνώντας ανθρώπινα ακριβώς …ως βάρβαροι Ούνοι του Αττίλα! Οι νεογραίκυλοι «ΣΤΟΚΟΙ» θα προτιμούσαν, ασφαλώς, ένα σκυλάδικο στη παραλιακή…

     Οι υπέροχες χειμωνιάτικες ή καλοκαιρινές νύχτες της Βουδαπέστης σε καταδικάζουν στην ωραιότερη ξαγρύπνια κάνοντας σε να απολαμβάνεις το πεντακάθαρο αέρα της είτε πάνω από τα τοξωτά παράθυρα του Προμαχώνος των Ψαράδων είτα στις όχθες του Δουνάβεως

     Οι κατάφωτες γέφυρες του Δουνάβεως τη νύχτα δίνουν ένα ακόμη πιο μεγαλειώδες προφίλ σ΄ αυτή τη πόλη των …Ούνων του Αττίλα! Αυτά τα φωτεινά «στέμματα» του Δουνάβεως καταυγάζουν πάνω στα ήρεμα νερά δίνοντάς τους μια ζωντάνια που μόνο το πινέλο ενός ζωγράφου μπορούσε να δώσει.

     Τα μνημεία της Ουγγαρίας είναι από όλους σεβαστά και κανείς δε τολμά να σκεφτεί να τα βλάψει ή και να τα καταστρέψει. Εδώ το «σπρέυ» και το «γκράφιτι» θεωρούνται δείγματα σχιζοφρενικής συμπεριφοράς και οι Ούγγροι αποδεικνύονται ψυχικώς υγιείς, τουλάχιστον, πολύ περισσότερο από πολλούς άλλους λαούς της Ευρώπης.

     Το ίδιο σεβαστοί είναι και οι …τοίχοι σε αυτή τη χώρα όπου κανένας κρετίνος δεν «απαθανατίζει» την …ηλιθιότητά του με σπρέυ!

     Οι πεζόδρομοι σε όλη την Ουγγαρία δεν αντανακλούν απλώς την καθαριότητα και την τάξη που είναι κανόνες σ’  αυτή τη χώρα, αλλά και την αισθητική ενός λαού που διατηρεί το κύτταρό του υγιές μέσα στο φυσικό πλαίσιο στο οποίο παραμένει. Κανένα μηχανοκίνητο μέσα σ’  αυτούς, παρά μόνον πεζοί και ποδηλάτες που οδηγούν ήρεμα. Έτσι, οι κολώνες των φωτιστικών αξιοποιούνται με κάνιστρα ανθισμένων λουλουδιών τα οποία φροντίζονται καθημερινώς από τους δήμους ώστε να αναπτύσσονται κανονικά, να είναι πεντακάθαρα και να υπενθυμίζουν στους περιπατητές τη φυσικότητα μέσα στο αστικό τοπίο.

     Όμως, για να φτάσουν οι δήμοι και οι κοινότητες σ’  αυτό το αποτέλεσμα και να το διατηρήσουν υπό τις αντίξοες συνθήκες του ψυχρού κλίματος της χώρας, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο φιλότιμες προσπάθειες πρέπει να καταβληθούν ώστε οι δημότες να χαίρονται ακόμη και τις κολώνες των φωτιστικών στους κοινόχρηστους χώρους…                 

     Οι Ούγγροι οδηγούν ήπια και με σεβασμό στους κανόνες, φτηνά αυτοκίνητα, όλα καθαρά κι ατρακάριστα, κατά κανόνα όχι παλιότερα της πενταετίας. Αρκεί και μόνον μία απλή γραμμή οδοσημάνσεως για να τη σεβαστούν όλοι ώστε το τραμ, σε διπλή μάλιστα τροχιά,  να περάσει με ασφάλεια ανάμεσα από τα αυτοκίνητα εξυπηρετώντας χιλιάδες καθημερινούς επιβάτες.

     Οι κάποιοι παραβάτες θα αντιμετωπισθούν άμεσα και αποτελεσματικά από την αστυνομία η οποία, εδώ, υπάρχει και λειτουργεί όπως πρέπει, αυτεπαγγέλτως, χωρίς ο πολίτης να «κρέμεται» από το τηλέφωνο και η ΕΛ.ΑΣ. να κάνει πως δεν ακούει και να επικαλείται έλλειψη «μονάδων» ώστε οι δικυκλιστές της να πίνουν ανενόχλητοι τον φραπέ τους στα παρκάκια. Ο «άτακτος» θα αντιληφθεί, θέλει δε θέλει, ότι η επανάληψη της αταξίας κοστίζει ακριβά…

     Έτσι, οι Ούγγροι έχουν κάθε δικαίωμα να νοιώθουν περήφανοι για την ύπαρξη και την καταγωγή τους και το διαδηλώνουν πανεθνικά και δημόσια. Το γνωστό αυτοκόλλητο με τη ριγέ ερυθρόλευκη σημαία του Βασιλιά-Γενάρχη Árpád και την Ουγγαρία στη μεγάλη της έκταση πριν χάσει εδάφη από τη συνθήκη του Trianon και με την αρχαία Ουγγρική γραφή Rovás που αριθμεί ζωή 7.500 χρόνων, θα τη δούμε παντού στην Ουγγαρία, ακόμη και στους προφυλακτήρες των αυτοκινήτων! Οι Ούγγροι διατρανώνουν τη βλέψη τους  για μια Μεγάλη Ουγγαρία και δε «χαρίζουν» τίποτε στους εχθρούς τους!

     Και, βεβαίως, σε ό,τι αφορά στην εθνική γλώσσα τους, όχι μόνον δε κάνουν «εκπτώσεις» για (δήθεν) λόγους … «ευκολίας» (αφανισμού) αλλά και επιμένουν στην επίσημη επαναφορά της αρχαίας τους γραμμικής γραφής Rovás ακόμη και στα δημόσια οδόσημα, σε όλη την Ουγγαρία! Οι Ούγγροι δεν ενδιαφέρονται να κάνουν τον τουρίστα να αντιληφθεί το «που» βρίσκεται παρά μόνον τα παιδιά τους!

     Οι απόγονοι των …Ούνων του Αττίλα, οι σημερινοί Ούγγροι, εμφανίζουν ιδιαίτερες κοινωνικές ευαισθησίες για τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού τους. Μία από αυτές και οι τυφλοί, οι οποίοι, όμως, στην Ουγγαρία δεν στερούνται και πολλών πραγμάτων, ούτε καν της αισθήσεως των μνημείων και ιστορικών χώρων της πατρίδος τους. Για τους τυφλούς, λοιπόν, στην Ουγγαρία έχει προβλεφθεί να υπάρχουν δίπλα στα μνημεία και στους ιστορικούς χώρους, μικρές ακριβείς αναπαραστάσεις με πληροφορίες στην ειδική  γραφή «Breille» ώστε οι τυφλοί να μπορούν δια της αφής να αντιληφθούν εκείνο που δεν μπορούν δια της οράσεως αλλά και να μάθουν γι αυτό!

    Η …βαρβαρότητα των Ούνων του Αττίλα είναι, άλλωστε, εμφανής και στην ιδιαίτερη αισθητική που παρουσιάζουν αυτές οι καλαίσθητες αναπαραστάσεις που προορίζονται για τους τυφλούς, ώστε από μόνες τους αποτελούν μικρά κοσμήματα γλυπτικής όπου βρίσκονται τοποθετημένες.

     Σ’ αυτή τη χώρα δε κυριαρχεί η μανία της κακαίσθητης πελώριας φωτεινής ταμπέλας που βγάζει μάτι για να … «μπάσει» πελάτη! Οι Ούγγροι επιχειρηματίες προτιμούν χειροποίητες παραδοσιακές επιγραφές για τα καταστήματά τους και, από μόνα τους, αυτά τα δημιουργήματα αποτελούν έργα τέχνης για τις εμπορικές οδούς των Ουγγρικών πόλεων και χωριών.

     Κάτι ανάλογο ισχύει και για τις δημοτικές πινακίδες που πληροφορούν τους διαβάτες για τις κατευθύνσεις προς τα Μουσεία και τους χώρους δημοσίου ενδιαφέροντος. Ακριβείς, ευκρινείς, «σεμνές», φιλικές στον αναγνώστη και «συντεταγμένες» κατευθύνουν ακριβώς όπου δείχνουν, χωρίς να «ενοχλούν» με υπερβολές μεγέθους και αισθητικής. 

     Η αρχαία Ελλάδα και η σχέση των Μαγυάρων με το Βυζάντιο και οι Έλληνες ευεργέτες της Ουγγαρίας έχουν επηρεάσει βαθύτατα τους σημερινούς Ούγγρους οι οποίοι, αν και δεν εκτιμούν διόλου τους νεογραικύλους, εν τούτοις, εκτιμούν βαθύτατα τους Έλληνες.

     Και, βεβαίως, εδώ τα νεοκλασικά κτήρια δε μουτζουρώνονται με «γκράφιτι» ούτε εγκαταλείπονται σε κατάρρευση, αλλά, μέχρι και την τελευταία λεπτομέρειά τους φροντίζονται ώστε να απαστράπτουν του ιστορικού μεγαλείου που εκπροσωπούν!      

    Ο Δούμπας, ο Σίνας και πολλοί ακόμη Έλληνες ευεργέτες της Ουγγαρίας τιμώνται με μαρμάρινες επιγραφές σε όλη τη χώρα.

     Και για τον Έλληνα επισκέπτη της σημερινής Ουγγαρίας δεν υπάρχει τίποτε πιο συγκινητικό από το να βλέπει, ακόμη και στα πιο απομεμονωμένα χωριά, πινακίδες με την ένδειξη: «Οδός Ελλήνων»!

     Οι Ούγγροι είναι ένας ελεύθερος και αξιοπρεπής λαός που επιμένει να θυμάται την Ιστορία του και τους εχθρούς του. Aκριβώς, έξω από το Ουγγρικό Κοινοβούλιο τιμώνται οι νεκροί της κομμουνιστικής θηριωδίας με ένα μνημείο που σκεπάζει η «τρύπια σημαία», η ουγγρική, δηλαδή, σημαία η οποία κατά τη διάρκεια της κομμουνιστικής κατοχής έφερε το σοβιετικό σφυροδρέπανο το οποίο ξέσκισαν οι Ούγγροι πατριώτες! Αυτό το μνημείο αποτελεί τόπο καθημερινού προσκυνήματος όλων των Ούγγρων οι οποίοι θεωρούν προσβλητικό ακόμη και το άκουσμα της λέξεως «κομμουνισμός» θεωρώντας τον ύβρη.

     Και, εκτός αυτού, φωτογραφίες των δολοφονημένων Ούγγρων από το κομμουνιστικό καθεστώς «απλώνονται» κατά μήκος των τοίχων της ιστορικής λεωφόρου Andrassy και μπροστά σε κάθε μία από αυτές κάθε βράδυ ανάβεται κι ένα καντήλι. Οι Ούγγροι σε καμία περίπτωση δε ξεχνούν όσα υπέστησαν κατά τη διάρκεια της Ιστορίας τους.

     Για τους ίδιους λόγους, σε διάφορα κεντρικά σημεία των πόλεων και των χωριών, οι Ούγγροι εκθέτουν φωτογραφίες από την περίοδο του εγκληματικού κομμουνιστικού καθεστώτος ώστε οι νεώτεροι που, ευτυχώς, δε το έζησαν να γνωρίζουν το τι σημαίνει ένα ανελεύθερο και βάρβαρο καθεστώς.

     Στη Βουδαπέστη μόνον ένας άνθρωπος είναι γνωστός να δηλώνει «κομμουνιστής», η κυρία της φωτογραφίας, η οποία είναι ελλαδικής καταγωγής (!) και τα παιδιά της φοιτούν σε …εβραϊκό σχολείο! Αποτελεί «προστατευόμενο» είδος στην Ουγγαρία και οι Ούγγροι, ως ανώτερος και πολιτισμένος λαός, την αντιμετωπίζουν με πολλή συμπάθεια θεωρώντας την, δικαίως!, ως είδος υπό εξαφάνιση. Ο γράφων το παρόν κείμενο, ξεναγώντας προ χρόνων γκρούπ πενήντα Ελλήνων περιηγητών στη Βουδαπέστη, προσεκάλεσε (επ’  αμοιβή) την κυρία αυτή ώστε να τη δουν από κοντά οι Έλληνες περιηγητές, προς εξαγωγή διδακτικών συμπερασμάτων. Άλλωστε, οι πατριώτες, με γνώμονα το συμφέρον της Πατρίδος και του Έθνους μας, όχι μόνον είμαστε κατά του «φιμώματος» των αντιπάλων, αλλ’  αντιθέτως, επιδιώκουμε σε κάθε ευκαιρία  να τους δίνουμε «μικρόφωνο» ώστε να επαληθεύουμε την ορθότητα των δικών μας τοποθετήσεων μέσα στην Ιστορία! 

     Ακόμη και στα πιο πυκνοκατοικημένα αστικά περιβάλλοντα των πόλεών τους (απ΄ όπου και η παραπάνω φωτογραφία, από αστική συνοικία της Βουδαπέστης) οι Ούγγροι εξασφαλίζουν φυσικούς «πνεύμονες» που αναζωογονούν τους κατοίκους. Αυτοί οι «πνεύμονες» καθαροί και καλοφροντισμένοι είναι και τα καθημερινά «στέκια» των κατοίκων όλων των ηλικιών που, με αλληλοσεβασμό, περνούν ευχάριστες στιγμές στη γαλήνη του τοπίου.

     Kάποιες καλοσυντηρημένες άμαξες, μπορούν με ασφάλεια να κινούνται στους δρόμους των μεγαλουπόλεων διασκεδάζοντας όσους ρομαντικούς αρέσκονται σε παρόμοιες εμπειρίες. Οι Ούγγροι, ασχέτως επιλογών, μπορούν αρμονικά να συμβιώνουν μέσα στη χώρα τους βιώνοντας μιαν ήπια και χαρούμενη καθημερινότητα. 

     Και για τους πιο … «καθιστικούς» χαρακτήρες, στους ήρεμους πεζοδρόμους, όπου κανένα μηχανοκίνητο δε τολμά να εμφανιστεί, το παρεχόμενο δωρεάν διαδίκτυο σε ένα πεντακάθαρο περιβάλλον κάνουν το «σερφάρισμα» μια ευχάριστη ασχολία για κάθε διερχόμενο.

     Η φυσική, καταπράσινη πατίνα του χρόνου στα ορειχάλκινα αγάλματα της Ουγγαρίας, είναι το καλύτερο τεκμήριο σεβασμού που απολαμβάνουν από τους Ούγγρους!

  

     Τα αμέτρητα αγάλματα που κοσμούν τη χώρα, πραγματικά, αντιμετωπίζονται από όλους ως εθνικά αγαθά και κανένα βάναυσο χέρι δεν «απλώνεται» πάνω τους, με σπρέι, μαρκαδόρο ή ο,τιδήποτε άλλο, όπως συμβαίνει στις υπανάπτυκτες κοινωνίες…

     Η Αρχιτεκτονική στην Ουγγαρία αποτελεί ένα κορύφωμα Πολιτισμού και η ίδια η χώρα αποτελεί ένα ανοικτό Μουσείο της υψηλής αυτής Τέχνης η οποία δεν συνάδει και με …βαρβάρους!.

  

   Τα δείγματα Αρχιτεκτονικής στην Ουγγαρία είναι μοναδικά και διάσπαρτα σε όλη τη χώρα που κατοικείται από έναν πληθυσμό με σεβασμό στις Παραδόσεις του.

  

     Εδώ, η «αντιπαροχή» ουδέποτε κατέστρεψε την Ιστορία και οι Ούγγροι ουδέποτε κατέστρεψαν νεοκλασικά για να φτιάξουν …γκαράζ. Ακόμη και η μικρότερη αρχιτεκτονική λεπτομέρεια τέθηκε υπό τη προστασία του νόμου και της συμπεριφοράς των Ούγγρων πολιτών ώστε σήμερα, σε κάθε γωνιά της χώρας, η Παράδοση να είναι παρούσα!

     Και σε κάθε γωνιά, μαζύ με την Παράδοση, αναφαίνεται κι η Ιστορία των Ούγγρων με καλλιτεχνήματα των οποίων η αρτιότητα ξαφνιάζει τον περαστικό.  Για τους Ούνους του Αττίλα, η ρετσίνα και το ουζάκι δεν είναι αρκετά για να νοιώσουν ευδαίμονες…

  

     Και παντού, «ξεφυτρώνει» ο θαυμασμός των Ούγγρων προς την αρχαία Ελλάδα με τις επαναλαμβανόμενες κλασικές αρχιτεκτονικές φόρμες σε κάθε σημείο της χώρας των …βαρβάρων Ούνων του Αττίλα! Τα νεογραίκυλα, πάντως, των απανταχού «ΣΤΟΚΩΝ», ασφαλώς, θα επιμένουν ότι «όταν αυτοί έτρωγαν στα δένδρα βελανίδια, εμείς πάσχαμε από χοληστερίνη…».

     “Εκείνοι που έπασχαν από χοληστερίνη όταν οι …βάρβαροι έτρωγαν βελανίδια…”, σήμερα μπορούν να πάνε στη χώρα των «βαρβάρων» για να απολαύσουν τη δική τους, πια, Αρχιτεκτονική που δεν υπολείπεται σε τίποτε από εκείνη που, κάποτε, τους ενέπνευσε… Οι Ούγγροι παραμένουν ένας υψηλότατα πεπαιδευμένος λαός ο οποίος ουδέποτε στη χώρα του επέτρεψε να παρασιτούν «ΣΤΟΚΟΙ». 

     Οι εργολάβοι ουδέποτε διώκησαν την Ουγγαρία και όταν κάποτε (προσφάτως…) απεπειράθησαν να τη διοικήσουν κατεδιώχθησαν βιαίως από τον ίδιο τον Ουγγρικό λαό. Έτσι, τα αρχιτεκτονικά μέλη δεν διεμελίσθησαν όπως οι νεογραικύλοι επέτρεψαν να συμβεί στη χώρα που, αναξίως, εποίκησαν, δικαιώνοντας πανηγυρικώς τον Φαλμεράυερ!

     Ό,τι χάθηκε οριστικά από τη χώρα των νεογραικύλων του «ΣΤΟΚΟΥ» κατάφερε, ευτυχώς, να επιζήσει στη χώρα των … «βαρβάρων» Ούνων του Αττίλα!

                Αλλά η, κατά «ΣΤΟΚΟ», χώρα των …βαρβάρων σε αντίθεση με τη τσιμεντόπληκτη κόλαση των νεογραικύλων θιασωτών του, διαθέτει μιαν υψηλότατη Αισθητική καταλείποντας τη …βαρβαρότητα στους ανιστόρητους και απαίδευτους επικριτές της.

          Τέλος, η ίδια η επιβλητικότητα του Ουγγρικού Κοινοβουλίου, του μεγαλοπρεπέστερου παγκοσμίως, στην όχθη του Δουνάβεως, μας παραπέμπει σε ΄’ένα συμπέρασμα για την κάθε άλλο παρά …βαρβαρική καταγωγή των Ούγγρων και μάλιστα, μία «καταγωγή» που επικαλούνται οι …βάρβαροι και αγραμμάτιστοι νεογραικύλοι!

     Κι αν ρίξουμε μια κλεφτή ματιά στο μισάνοιχτο παράθυρο με τα παμπάλαια κουφώματα του γραφείου του Προέδρου της Ουγγαρίας θα δούμε ότι προτιμά το φρέσκο αεράκι της Buda παρά το κλιματιστικό. Έτσι απλά και χωρίς να φοβάται μολότωφ, ή, ρουκέτες… Όλα αυτά, όμως, συμβαίνουν στη χώρα των βάρβαρων Ούνων του Αττίλα, στην Ουγαρία! Εδώ στην Ελλάδα, το κακογερασμένο οψιμογραίκυλον με το κομπολογάκι, τη ρακή και το πλαστικό σημαιάκι αναφωνεί : 

«Πας μη Έλλην βάρβαρος, ρε! Εμείς, ρε, φτιάξαμε τη δημοκρατία!»

Αναγνώστης της εφημερίδος «ΣΤΟΚΟΣ» ο οποίος απορεί 

πως οι Ούγγροι δεν τον ανεγνώρισαν ως ...original απόγονο 

του ...Λεωνίδα και προτίμησαν, αντ’  αυτού, τους Τούρκους!  

ΕΚΡΗΚΤΙΚΑ!

     Ξαναδιαβάζοντας τον τίτλο σπεύδουμε να διαβεβαιώσουμε ότι πρόκειται περί επιρρήματος της δημοτικής και όχι, προς θεού!, περί ουσιαστικού στον πληθυντικό απαραιτήτου για την ανατροπή της καθεστηκυίας τάξεως (η οποία τάξη, άλλωστε, είναι από δεκαετίες ανύπαρκτη…)! Εκρηκτικά, λοιπόν, διεξήχθη η τελευταία ομαδική Προπόνηση Παραδοσιακής Τοξοβολίας στη  Κοιλάδα των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ»!

     Τις ήδη υψηλές θερμοκρασίες στη κορύφωση του καλοκαιριού, ανέβασαν ακόμη περισσότερο οι ασκήσεις που επέλεξε ο Αρχηγός της Ομάδος να εκτελεσθούν στη (πολύ πυκνή για εποχή διακοπών!) Γραμμή Βολής και, μάλιστα, κάποιες από αυτές τις ασκήσεις αρκετά απαιτητικές για …καλοκαίρι, παρά το ότι τις έχουμε ξανα-εκτελέσει στο παρελθόν!

     Για την άσκηση που κυριάρχησε στη τελευταία Προπόνηση είχε κάνει ειδική αναφορά στο Σεμινάριο Παραδοσιακής Τοξοβολίας που προσέφερε στους Έλληνες μαθητές του αλλά και σε πλήθος κοινού, στις 13 Σεπτεμβρίου 2006, στην αίθουσα VIP του Ολυμπιακού Ιππικού Κέντρου Μαρκοπούλου ο Δάσκαλος Kassai Lajos.

     Tότε (βλ. παραπάνω φωτογραφία) ο Kassai Lajos, μεταξύ πολλών άλλων, είχε αναλύσει την άσκηση αυτή και είχε εξάρει τα οφέλη της για τον Παραδοσιακό ή Έφιππο Τοξότη εκτελώντας πολλαπλές τοξεύσεις εν μέσω του ενθουσιασμένου Κοινού στο κέντρο του στόχου με την εξαιρετική διερμηνεία της κυρίας Κάλαϊ Χριστίνας (επίσημης διερμηνέως της Ουγγρικής Πρεσβείας Αθηνών). Μάλιστα, κάποιοι τοξότες της, ούτω αυτό-αποκαλουμένης «ολυμπιακής» τοξοβολίας οι οποίοι ήσαν παρόντες στην αίθουσα υιοθέτησαν στις προπονήσεις τους την άσκηση αυτή και τις επόμενες ημέρες μας δήλωσαν τη χαρά τους για τη βελτίωση των βολών τους μετά την εφαρμογή της. Φαίνεται ότι ο Αρχηγός των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» μελετά το …παρελθόν χαράζοντας το μέλλον! Έτσι, με ιδιαίτερο ενθουσιασμό μετρήσαμε ένα υψηλότατο ποσοστό γενικής ευστοχίας στη τελευταία Προπόνηση κάτι που κατάφερε να αποτυπώσει ευκρινώς ο αδιάψευστος φωτογραφικός φακός!

     Στην ευθεία σημείων και χρόνου!

     Κατάρριψη με εξαιρετικό άνοιγμα χορδής!

     Κατάρριψη με εξαιρετικό άνοιγμα χορδής αλλά και με μερική εφαρμογή της κλίσεως προς τα πίσω για λόγους ευστοχίας! Θέλησε να «προλάβει» τη διέλευση του ιπτάμενου δίσκου (κέρδος χρόνου στοχεύσεως!, Lajos πάντα μπροστά…) και το πέτυχε κλίνοντας προς τα πίσω…

     Κατάρριψη με αποφασιστική στόχευση!

     Κατάρριψη με αποφασιστική στόχευση αλλά και το φυσικό πλεονέκτημα μακρών άκρων που καλύπτουν άνετα τη τροχιά του ιπτάμενου δίσκου.

     Αυτά τα επιτεύγματα της τελευταίας μας σαββατιάτικης Προπονήσεως και πολλά-πολλά άλλα…

     Εκρηκτική και …οργάζουσα η τελευταία ομαδική Προπόνηση Έφιππης Τοξοβολίας η οποία, μαζύ με τις ατομικές Προπονήσεις Έφιππης Τοξοβολίας και Ιππασίας, συνέθεσαν ένα θαυμάσιο καλοκαιρινό απόγευμα στο δροσερό Ιππικό Κέντρο «ΑΡΤΕΜΙΣ».

     Και μιας και αναφέραμε το (πρώτο) Σεμινάριο που μας είχε προσφέρει ο Δάσκαλος Kassai Lajos το 2006 στην Αθήνα με το οποίο οι Έλληνες μυήθηκαν για πρώτη φορά στη Παραδοσιακή Τοξοβολία και στην Έφιππη Τοξοβολία, σε λίγες ημέρες θα αναρτήσουμε όλο το ιστορικό της παραμονής του παγκόσμιου πρωταθλητή στη πόλη μας που υπήρξε και η αφετηρία της ιδρύσεως της Ομάδος των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» (τότε «ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ KASSAI») με πολλά-πολλά ενδιαφέροντα, ιστορικά πλέον, στοιχεία. Μείνετε …συντονισμένοι!

ΞΕΡΟΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ...ΕΛΛΑΔΟΣ!

     Για εμάς τους «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ» είναι υπόθεση στοιχειώδους αυτοσεβασμού το καταγίνεσθαι με σοβαρότητα και σεβασμό με ένα συγκεκριμένο αντικείμενο που, όπως σε εμάς η Έφιππη Τοξοβολία αποτελεί όραμα ζωής.

     Μας λυπεί ιδιαιτέρως η εικόνα ανθρώπων να εμφανίζονται ως καταγινόμενοι με ένα αντικείμενο το οποίο, υποτίθεται, το σέβονται και, μάλιστα, το προβάλλουν  αλλά με «εικόνα» βρίθουσα ασύγγνωστων ελαττωμάτων τα οποία δείχνουν ότι οι ίδιοι αρνούνται να εγκύψουν στο, υποτιθέμενο, προσφιλές αντικείμενό τους και να το αναδείξουν όπως του το ταιριάζει.

     Σε ό,τι αφορά στην Ιππική και στη Παραδοσιακή Τοξοβολία, κατά τα χρόνια της λειτουργίας της Ομάδος μας, προσπαθούμε αφιλοκερδώς να βοηθήσουμε τον οποιονδήποτε να χαρεί με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα τον Ίππο και το Τόξο αλλά, συχνά, διασταυρωνόμαστε με τον αρρωστημένο «ξερολισμό» κάποιων οι οποίοι καταφέρνουν να ευτελίσουν και τα δύο.

     Μετά τους ειδήμονες …«ιστορικούς μελετητές» που καβάλησαν ατυχή αλογάκια μην έχοντας ιδέα Ιππασίας και εδήλωσαν εμβριθώς ότι μελετούν το ιππικό του Μεγάλου Αλεξάνδρου «ιππεύοντας» με σέλλες …”western” (!!), προσφάτως λάβαμε και μία απορία αγαπητού Φίλου ο οποίος μας ρωτά εάν και κατά πόσο μπορεί να συνδυασθεί η ενστικτώδης (Παραδοσιακή) Τοξοβολία με την κακώς και ανιστορήτως αυτοαποκαλούμενη «Ολυμπιακή» Τοξοβολία, αφού, ως γνωστόν, η Τοξοβολία ουδέποτε απετέλεσε ολυμπιακό άθλημα. Βεβαίως, του απαντήσαμε με ένα υπογεγραμμισμένο ‘ΟΧΙ!’ και του εξηγήσαμε ότι στη Παραδοσιακή Τοξοβολία τοξεύει το ένστικτο, δηλαδή, ο ίδιος ο Τοξότης, ενώ στη ψευδεπίγραφη «Ολυμπιακή» τοξεύει η τεχνολογία και η μηχανική εξέλιξη δια χειρός καταναλωτή-ανθρώπου.

Aν η εικόνα δε σας θυμίζει Ιππικό του Μ. Αλεξάνδρου οφείλεται στο ότι δεν είστε «ιστορικοί μελετητές»! Aν μελετήσετε, ίσως μάθετε γιατί οι καταψύκτες της σολουτραίας βαθμίδος δεν έκαναν …αυτόματη απόψυξη!

     Όμως, αναγνωρίζουμε ως απολύτως καλόπιστη την απορία του αγαπητού Φίλου και εκτιμήσαμε τη διάθεση ενημερώσεώς του υποβάλλοντας το ερώτημά του κάτι σπάνιο στις ημέρες που διανύουμε κατά τις οποίες οι πάντες …«ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ!» και … «ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ, a priori!» Ο καλός μας Φίλος ρώτησε και αυτό είναι σημαντικό όχι για εμάς αλλά για τον ίδιο και τη Τοξοβολία. Διότι, δυστυχώς, υπάρχουν και οι άλλοι…αυτοί που δε ρωτούν διότι δε θέλουν να μάθουν νομίζοντας ότι …γνωρίζουν τα πάντα και καταλήγουν κάπως έτσι…

     Kαι σα να μην έφτανε η άγνοιά τους, αναρτούν καi σχετικές φωτογραφίες ώστε να διαδώσουν την … «αυθεντία» τους προς μίμηση από τους υπολοίπους, χωρίς καν να αναλογίζονται ότι με τη κακή εικόνα τους μπορεί να παρασύρουν σε κακές μιμήσεις πλείστους όσους αδαείς διαδίδοντας το ίδιο το λάθος!

     Έτσι, προ λίγων ημερών, Μέλος της Ομάδος μας έκρινε σκόπιμο να μας ενημερώσει για την φωτογραφία που ακολουθεί και την οποία φωτογραφία ενετόπισε στο διαδίκτυο, ρωτώντας μας: «Μα είναι δυνατόν να αναρτώνται τέτοιες φωτογραφίες χωρίς προηγουμένως οι αναρτώντες να ρωτούν κάποιον ειδικό τουλάχιστον για την ορθότητά τους;»

     Φίλτατε η εικόνα για την οποία αναρωτιέσαι προέρχεται από γνωστό πρόσωπο, γενικώς, πολύ καλών προθέσεων αλλά, πάντως, καθόλου ειδικό στην Τοξοβολία. Πράγματι, στη φωτογραφία εμφανίζεται κάποιος να επιχειρεί Παραδοσιακή Τοξοβολία χρησιμοποιώντας ΜΗ Παραδοσιακό Τόξο, εφαρμόζει «επαφές» οι οποίες είναι απαράδεκτες στη Παραδοσιακή Τοξοβολία,  έχει τοποθετήσει υπό λανθασμένη γωνία το βέλος χωρίς αυτό να πατά στη βάση του (κακώς υπάρχοντος) «παραθύρου», έλκει εντελώς λανθασμένα τη χορδή («τσιμπητά» με αντίχειρα και μέσο, «διακοσμητικό» τον δείκτη και αδρανή τον παράμεσο!), κρατά «κακουργηματικώς» το μη εκτοξευόμενο βέλος κατά τρόπο που η βολή του υπό εκτόξευση, παράγουσα μυριάδες δονήσεις, το αναμένον βέλος θα τις πολλαπλασιάσει μεταφέροντάς τις στον ώμο του τοξότη, ενώ, το χέρι που κρατά το τόξο (μαζύ με το υπό αναμονή βέλος) έχει «σπασμένο» τον καρπό έτσι που να οδηγεί κατ’  ευθείαν στο …φυσιοθεραπευτή η δε ισχύς του για την ώθηση του τόξου κατά το άνοιγμα της χορδής να είναι δραστικά μειωμένη λόγω της θέσεως των δακτύλων… Όμως, φίλτατε, πως μπορούμε να βοηθήσουμε τον «δράστη» χωρίς να τον κάνουμε να προσβληθεί, πως μπορούμε να του υποδείξουμε όλα τα παραπάνω χωρίς να τον κάνουμε να νοιώσει «μειωμένος»; Στο κάτω-κάτω, δωρεάν προσφέρουμε αυτό που με καθημερινό μόχθο εμπεδώσαμε… Συμπαθούμε τον εικονιζόμενο, αλλά δεν μπορούμε να είμαστε αποτελεσματικοί και, απλώς, το να επικρίνουμε δεν αποτελεί και λύση. Σημασία για μας έχει το «πώς» μπορούμε να βοηθήσουμε… «ΠΩΣ»;…

Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΟΥΣΑΡΩΝ

Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΟΥΣΑΡΩΝ

 

Η Ευρωπαϊκή εκδοχή

     H λέξη «Ουσάρος» σημαίνει τον στρατιώτη του τακτικού, ενεδρεύοντος, Ελαφρού Ιππικού και αναφέρεται για πρώτη φορά σε ένα έγγραφο του 1403 [Szabolcs Mátyás: “The cradle of Geniuses”]. Οι Ουσάροι, όπου κι αν εμφανίστηκαν, παρά τον χαρακτηρισμό του σχηματισμού τους ως «Ελαφρού» αντιπροσώπευαν ένα στρατιωτικό σώμα με σοβαρή μαχητική αποστολή στην Ουγγαρία, Πολωνία, Ρωσία, Γαλλία, Βαυαρία και Πρωσία αλλά και όπου αλλού εντοπίζονται.

 

     Στην κεντρο-Ευρωπαϊκή στρατιωτική Ιστορία οι Ουσάροι φέρονται να κρατούν πολλές «Σημαίες» και να διαπλέκονται εθνικώς ώστε η ονομασία τους να υποδηλώνει, τελικώς, μία πανευρωπαϊκή «στρατιωτική οικογένεια» με κοινό «παρονομαστή» και βέβαιο συμπολεμιστή τον Ίππο. Χαρακτηριστική μονάδα το Γαλλικό Σύνταγμα Ουσάρων που συγκροτήθηκε το 1720 υπό τον Ούγγρο László  Bercsényi (1689-1778) ο οποίος προήχθη και σε Στρατάρχη.

 

     Ειδικώς οι Ούγγροι Ουσάροι, πολύ φημισμένοι μαχητές, υπηρέτησαν ως ανεξάρτητα στρατιωτικά σώματα εν μέσω πολλών στρατών άλλων Ευρωπαϊκών χωρών, ακόμη και στο πλευρό των Γαριβαλδινών και από την ουγγρική ονομασία “Huszár” εξελίχθηκαν και οι ονομασίες των Ουσάρων στις διάφορες Ευρωπαϊκές χώρες (“Hussar” στα Αγγλικά, “Husarz” στα Πολωνικά, “Husar” στα Γερμανικά, “Hussard” ή “Housard” ή “Houssard” στα Γαλλικά, “Hussardo” στα Πορτογαλλικά, “Husar” στα Σουηδικά και “Ussaro” στα Ιταλικά). 

 

Η εκδοχή του Ιστορικού Κωνσταντίνου Σάθα

     Ο λαμπρός μας Ιστορικός Κωνσταντίνος Σάθας, στο σύγγραμμά του «Έλληνες Στρατιώται εν τη Δύσει» (κεφ. Ζ’) ευλόγως επικεντρώνεται στη καταγωγή της ονομασίας εντάσσοντάς την στον χρόνο και στη σημασία των μαχητικών δεδομένων της εποχής που ο Ούγγρος Szabolcs Mátyás τοποθετεί την πρωτο-εμφάνισή της (1403, δηλαδή, προ πτώσεως του Βυζαντίου με το οποίο οι Ούγγροι διατηρούσαν τόσο στενή σχέση ώστε το ήμισυ του εθνικού τους συμβόλου, η Αγία Κορώνα, να είναι το ίδιο το βυζαντινό στέμμα).

 

     Συγκεκριμένα, ο Κωνσταντίνος Σάθας συνδέει το όνομα «Ουσάρος» με την «χωσιά», δηλαδή, την «ενέδρα», λέξη προερχόμενη από το αρχαίο ρήμα «χώννυμι» (=κρύπτω, καλύπτω, σκεπάζω).

 

    Παρά την εσφαλμένη άποψη πολλών γλωσσολόγων της εποχής του, ο Κωνσταντίνος Σάθας, πολύ σωστά, θεωρεί ότι η λέξη «χωσιά» κάθε άλλο παρά σλαβικής προελεύσεως είναι και επισημαίνει και την έκφραση «αρματωλική χωσιά» η οποία σημαίνει την ένοπλη ενέδρα ή «έγκρυμμα» των αρχαίων αλά και νεωτέρων Ελλήνων, ενώ, εκ της λέξεως «χωσιά» προκύπτει και ο «χωσιάριος» ένεδρος στρατιώτης των βυζαντινών τακτικών. Το παρακάτω απόσπασμα εκ του σκεπτικού του Κωνσταντίνου Σάθα είναι ενδεικτικό:

 

     «…Εκ της χωσιάς ταύτης εμορφώθη ο εν ταις βυζαντιναίς τακτικαίς λεγόμενος χωσιάριος στρατιώτης, δηλ. ο ένεδρος. Εν τη περί ης ο λόγος τακτική η υπό του ελαφρού ιππικού εκτελουμένη ενέδρα ονομάζεται σάκα, η τσάκα του ημετέρου λαού = παγίς (αρχ. σάγη)’ εκ της λέξεως ταύτης παράγονται οι Τσάκονες, ουδέν άλλον όντες ή χωσιάριοι = παγιδευταί, ένεδροι’ περί τούτων πολλά είπον εν προλεγομένοις του Δ’ τόμου των Μνημείων. Είναι γνωστόν ότι παρά τοις ευρωπαϊκοίς στρατοίς διατηρείται έτι ο Χουσάρος, Hussard. Επειδή τοιούτους ελαφρούς ιππείς ανέδειξεν ως επί το πλείστον η Ουγγαρία, οι πατριώται μαγυάροι έπλασαν τον αστείον μύθον, ότι η λέξις χουσάρος είνε ουγγρική, παραγομένη εκ της λέξεως hùsz = είκοσι, διότι δήθεν ο βασιλεύς Ματθαίος Κορβίνος (1458) πρώτος εστρατολόγησε τοιούτους ιππείς, λαβών εκ των χωρικών τον εικοστόν αριθμόν, husz-àr. Πολλάς όμως εκατονταετηρίδας προ του Κορβίνου αι βυζαντιναί τακτικαί ονομάζουσι τους χωσαρίους, ορίζουσαι ούτω την αποστολήν των’ ‘έστωσαν δε και χωσάριοι πλείστοι και επιτήδειοι … και συνεχώς άλλοι αλλαχόθι της χώρας εισίτωσαν προς το αιχμαλωτίζειν ανθρώπους, ίνα δι αυτών ακριβώς αι των πολεμίων αναδιδάσκονται βουλαί’.» 

Συμπερασματικώς

     Λαμβάνοντας υπ΄ όψη την πληροφορία του Ούγγρου συγγραφέως Szabolcs Mátyás κατά τον οποίο η λέξη «Ουσάρος» πρωτο-εμφανίζεται σε έγγραφο του 1403 ενώ οι σύγχρονοι Ούγγροι διεκδικούν την πατρότητα των Ουσάρων από την εποχή του Βασιλέως Ματθαίου Κορβίνου πρωτο-διοργανώσαντος σώμα Ουσάρων το 1458, γίνεται σαφές ότι οι βυζαντινοί χωσιάριοι και όχι οι Ούγγροι του Ματθαίου Κορβίνου υπήρξαν οι γεννήτορες των Ουσάρων. Πέραν της γλωσσολογικής αλλά και ιστορικής τεκμηριώσεως την οποία ευστόχως ποιεί ο Κωνσταντίνος Σάθας, ο Ούγγρος  Szabolcs Mátyás τον επιβεβαιώνει και χρονολογικώς.

"...Τήν Πατρίδα δέ ούκ ελάσσω παραδώσω..."

     Κατόπιν εγκρίσεως του Γ.Ε.ΕΘ.Α. σήμερα άνοιξε η προθήκη στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών όπου φυλάσσονται τα κειμήλια του Στρατηγού Γεωργίου Α. Κουρούκλη, προκειμένου να φωτογραφηθούν τα Αριστεία του, εν όψει της εκδόσεως από τον πατριωτικό εκδοτικό Οίκο «ΛΟΓΧΗ» ενός βιβλίου αφιερωμένου σ’ αυτόν τον Ήρωα των Οχυρών. Η φωτογράφηση παρουσίασε ένα απροσδόκητο και πολύ σοβαρό πρόβλημα : η έκταση των παρασήμων ήταν τόσο μεγάλη ώστε δε μπορούσε να γίνει μέσα στην ίδια τη  προθήκη αλλά ούτε και σε οποιανδήποτε άλλη επιτραπέζια επιφάνεια στην αίθουσα του Μουσείου. Έτσι, με τη βοήθεια του ευγενέστατου Συντηρητή του Μουσείου, ολόκληρη η πινακίδα με τα παράσημα ανεσύρθη εκτός προθήκης, τοποθετήθηκε σε μία διαμόρφωση του τοίχου και, επιτέλους, τα Αριστεία του Στρατηγού Γεωργίου Α. Κουρούκλη … «χώρεσαν» στη φωτογραφία για την έκδοση που προετοιμάζει η «ΛΟΓΧΗ»!

     Είναι τρομακτικός ο όγκος αλλά, κυρίως, η σημαντικότητα των Αριστείων του Στρατηγού Γεωργίου Α. Κουρούκλη, Αριστείων τα οποία είναι μπαρουτοκαπνισμένα μέσα σε λυσσαλέες μάχες και τεκμήρια ηρωϊσμού… Αυτά τα Αριστεία που δεν έχουν καμία σχέση με τα σημερινά «τσιγκάκια» που απονέμονται στους ένστολους δημοσιουπαλληλίσκους με κριτήρια «χρόνου υπηρεσίας γραφείου», μας έκαναν σήμερα να αναλογισθούμε πως κάποτε αυτή η γη που σήμερα είναι υπόδουλη του Δ.Ν.Τ. και των λαθρολάγνων κάποτε υπήρξε Γη Ηρώων κι έτσι πρέπει να την αποκαταστήσουμε, με κάθε …πρόσφορο μέσο!