ΔΙΣΚΕΛΗΣ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ α. Εξοικείωση του Ίππου με την Σπάθη β. Εισαγωγή στην έφιππη χρήση Σπάθης

 

ΔΙΣΚΕΛΗΣ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ

 α. Εξοικείωση του Ίππου με την Σπάθη

 β. Εισαγωγή στην έφιππη χρήση Σπάθης

    

        Δισκελής και μεστή διδασκαλίας η σημερινή σεμιναριακή ημερίδα διαρκείας περίπου τεσσάρων ωρών, ειδικώς αφιερωμένη στα δύο Στελέχη της Ομάδος μας, στον Αρχηγό της Αντώνη Διαγούπη και στον Εκπαιδευτή Μηνά Τσομπανιάν, με παρούσα και την αγαπημένη μας Ποθεινή η οποία, πέραν από εκπαιδευόμενη μόλις στην τρίτη επαφή της με τον Ίππο, λογίζεται πλέον ως αμάλγαμα ….Τσίγκις Κχάαν, Κουμπλάι Κχάαν και …Ζορό και θα δούμε στο δεύτερο μέρος τον λόγο! Συναρπαστική, όπως πάντα, η δράση Ιππευτηρίου, με την ανάπτυξη της διδασκαλίας εξοικειώσεως του Ίππου με τη Σπάθη (όπου, αντί Σπάθης χρησιμοποιήθηκε ένα Ισπανικό, εκ του Toledo, Rapier του Μηνά μας και η κλασική ρωσική Σπαθομάχαιρα του ιη’ αιώνος που την ξανασυναντήσαμε προσφάτως στην άσκηση των σπαθιστικών αποκρούσεων βελών)  αλλά και πολύ εμφανές …κέντρο βάρους στη σκηνική διδασκαλία υπέρ του Ιππικού Θεάτρου, με εισαγωγική διδασκαλία εφίππου χρήσεως αγχεμάχου!

     Αφανώς, …μαζύ μας και ο ευγενής χορηγός του θωρακο- εξοπλισμού μας που χρησιμοποιείται στα μαθήματα της Σχολής μας του Ιππικού Θεάτρου, Βασίλειος Κροκίδης – Πολυδεύκης ο οποίος είναι ένας Συνέλληνας – διακριτικός αρωγός όχι μόνον των «Ελλήνων Κενταύρων» των οποίων είναι και Μέλος, αλλά και πολλών άλλων συλλογικών προσπαθειών… Του είμαστε πάντοτε ευγνώμονες!

     Το πλήρες curriculum του σημερινού Σεμιναρίου, βάσει των προεκπονηθεισών "σκελετικών" σημειώσεων, ήταν το εξής:

Α. ΟΨΗ

    Γεωμετρία Σχήματος

    Διαστάσεις

    Οσμή

    Ήχος

Β. ΘΩΡΙΑ

    Αίσθηση

    Ανταύγειες

    Αντανακλάσεις

    Προκαλούμενη εντύπωση

Γ. ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗ ΕΚ ΤΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ

    Οσμή, πρώτη ταυτοποίηση και αποδοχή

    Πρώτη διακριτική επίδειξη, από στάση

    Δεύτερη επίδειξη από εγγύτερη απόσταση

    Πλήρης επαφή με το σώμα του Ίππου

    Ήρεμη απομάκρυνση

Δ. ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΕΦΙΠΠΗ ΧΡΗΣΗ ΣΠΑΘΗΣ 

    Χαλαροί σπαθισμοί και έφιππη σκιαμαχία

    Ζεύξεις ελασμάτων Ιππέως και πεζού

    Προβολές υπεράνω κεφαλής

    Όλα τα παραπάνω με τον Ιππέα φέροντα αλυσοθωράκιση

Μέρος Α'

     Ο Εφιπποτοξότης των προηγουμένων αιώνων αντιμετώπιζε πολλές προκλήσεις μάχης και γι αυτό τον λόγο δεν έφερε ως μοναδικό όπλο του το  εκηβόλο Τόξο αλλά και αγχέμαχα, χρήσιμα για συμπλοκές από εγγύτερες αποστάσεις. Και η σύγχρονη εξέλιξη της Έφιππης Τοξοβολίας ως πολεμικής τέχνης, περιλαμβάνει εκτός του Τόξου και την ενσωμάτωση αγχεμάχων, όπως ακριβώς και παλιά!

     Συνεπώς και η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων"  συμπεριλαμβάνει στο εκπαιδευτικό πρόγραμμά της και την διδασκαλία της έφιππης χρήσεως διαφόρων όπλων, συμπεριλαμβανομένης και της Σπάθης, λόγος για τον οποίο οι σχολικοί Ίπποι μας πάντοτε είναι εξοικειωμένοι με το συγκεκριμένο αγχέμαχο.

    

     Ξεκινώντας την εξοικείωση του Ίππου με ένα αντικείμενο το οποίο "μεταφράζεται" σε "υλική παρουσία", θα πρέπει να θυμόμαστε ότι το μάτι είναι προετοιμασμένο να δει αυτό που ο νους το έχει προετοιμάσει να αντιληφθεί, αλλά στην περίπτωση του Ίππου προηγείται, ως κυρίαρχη αντιληπτική αίσθηση, η όσφρηση, οπότε, θα πρέπει το «μάτι» της προηγουμένης προτάσεως να το αντικαταστήσουμε με τους «μυκτήρες» του ζώου!

     Πάνω απ΄ όλα, όμως, πολύ πριν το αντικείμενο εκτεθεί στις αισθήσεις του Ίππου, εκείνος ο οποίος θα πρωταγωνιστήσει σ΄ αυτή την εξοικειωτική διαδικασία θα είναι ο Άνθρωπος-χειριστής κι αυτόν θα πρωτο-"ατενίσει" ο Ίππος!

     Έτσι, δεν θα πρέπει να επιχειρηθεί καμία εξοικείωση κανενός Ίππου με κανένα αντικείμενο ή κατάσταση εάν, προηγουμένως, δεν έχει επιτευχθεί σχέση εμπιστοσύνης του Ίππου με τον Άνθρωπο-χειριστή που θα επιχειρήσει την διαδικασία της εξοικειώσεως αφού ο νους του Ίππου τον έχει προετοιμάσει να αποδεχθεί, πρωτίστως, όχι το οποιοδήποτε "κάτι", αλλά τον συγκεκριμένο "κάποιον" που τον πλησιάζει! 

     Διότι, το ζώο είναι σοφό και διαισθάνεται ευφυέστατα ότι η προτεραιότητα της επιβιώσεώς του βρίσκεται στην έγκαιρη διάγνωση των προθέσεων του ζωντανού πλάσματος που το πλησιάζει και όχι στοοιονδήποτε άψυχο αντικείμενο το οποίο από μόνο του δεν συνιστά απειλή για το ζώο!

     Aνεξαρτήτως του βαθμού εμπιστοσύνης του Ίππου προς τον χειριστή της εξοικειωτικής διαδικασίας, ο τελευταίος δεν θα πρέπει να επαναπαυθεί στην συγκεκριμένη εμπιστοσύνη, αλλά καθ΄ όλο το εγχείρημα θα πρέπει να συμμορφώνεται προς τον κανόνα της "στρογγυλής κινήσεως" προς αποφυγή "καψίματος" του Ίππου με αποτέλεσμα η διαδικασία να γίνεται δυσκολότερη ή και να αποκλείεται κάθε περαιτέρω προσπάθεια.

      Και είναι γνωστό ότι ως "στρογγυλή κίνηση" νοείται κάθε ήρεμη, αρμονική και χωρίς εντάσεις, κίνηση γύρω από τον Ίππο η οποία αποκλείει αντιδράσεις αιφνιδιασμού ή και φόβου, ενώ ως "κάψιμο" λογίζεται η ανάπτυξη δυσπιστίας ή και τρόμου στον Ίππο με συνέπεια, πλέον, να μην μπορεί να προχωρήσει μία εκπαιδευτική διαδικασία! 

     Η πρόσληψη της υποστάσεως του υπό εξοικείωση αντικειμένου, από τον Ίππο εξαρτάται βασικώς από μία κυρία αίσθησή του, την όσφρηση, αλλά και την όραση η οποία επηρεάζεται για την, αρχική, ταυτοποίηση του αντικειμένου, πρώτον, από την όψη του και, δεύτερον, από τη θωριά του!

     Σε ό,τι αφορά στην υποβοήθηση της οσφρήσεως να ταυτοποιήσει το υπό εξοικείωση αντικέιμενο τα πράγματα είναι απλά, αλλά και ...λεπτά, διότι ο Ίππος θα πρέπει να αποκτήσει αίσθηση της οσμής του αντικειμένου με πολύ προσεκτικές διαδικασίες χωρίς ο χειριστής να του προτείνει το αντικείμενο αλλά παρασύροντας τον Ίππο να το μυρίσει και, μάλιστα, χωρίς ο Ίππος να αντιληφθεί ότι το αντικείμενο του προτείνεται, αλλά έχοντας την εντύπωση ότι ο ίδιος, ο Ίππος, ενδιαφέρεται να το μυρίσει. Πως γίνεται αυτό;

     Αν ερωτηθεί ο οιοσδήποτε "τι βλέπει" στην παραπάνω φωτογραφία θα απαντήσει ότι βλέπει τον Αρχηγό των "Ελλήνων Κενταύρων" να προπορεύεται του σχολικού Ίππου μας τον οποίο ιππεύει μία μαθήτρια. Αυτό θα πει ο "οιοσδήποτε", όμως ο γνώστης θα πει ότι βλέπει τον Αρχηγό Ομάδος να εξοικειώνει (η να επικυρώνει την, ήδη, εξοικείωση, όπως στην περίπτωσή μας) του σχολικού Ίππου μας με το Τόξο και το βέλος! Πράγματι, προπορευόμενος και βραχύνοντας την απόσταση από το ρύγχος του Ίππου, ο Αρχηγός της Ομάδος στη φωτογραφία, με την χειριστική βοήθεια της μαθήτριας που ελέγχει τον βηματισμό του Ίππου, επιτρέπει στο ζώο χωρίς αυτό να το καταλάβει, να οσφρανθεί το Τόξο και το βέλος κι έτσι να τα ταυτοποιήσει (εν προκειμένω, να ανανεώσει την ταυτοποίηση που ήδη έχει κάνει) ώστε να εξασφαλισθεί ακόμη περισσότερο η αποφυγή οιασδήποτε δυσάρεστης αντιδράσεως κατά την Έφιππη Τοξοβολία που αποτελεί το θέμα του μαθήματος που ακολουθεί. Αυτή, λοιπόν, την τεχνική ταυτοποιήσεως, εφαρμόζουμε, αρχικώς, όταν επιχειρούμε την εξοικείωση του Ίππου με κάποιο αντικείμενο.

     Αρχικώς, λοιπόν, επεξηγήθη η βασική διαφορά μεταξύ της "όψεως" και της "θωριάς" του υπό εξοικείωση αντικειμένου (εν προκειμένω, Σπάθη) και "τι" σημαίνει αυτή η διαφορά για την αντιληπτικότητα του Ίππου, ώστε να το λάβουμε υπ΄ όψη.

     Η "όψη", λοιπόν, διαμορφώνεται από την ρεαλιστικήν εικόνα του αντικειμένου όπως αυτή σχηματίζεται από την γεωμετρία και τις διαστάσεις του αντικειμένου, την οσμή που πιθανώς εκλύει και τον ήχο που μπορεί να παράγει.

     Αντιθέτως, η "θωριά" του σημαίνει την σύνθεση των παραμέτρων της υλικής υποστάσεως του αντικειμένου που προκαλεί την τελική αίσθηση όπως, λάμψεις, ανταύγειες, αντανακλάσεις, προκαλώντας ανάλογες εντυπώσεις σε όποιον το παρατηρεί.

     Επί τη βάσει των προαναφερθέντων, ξεκίνησε εξ αποστάσεως η κατάδειξη του υπό εξοικείωση αντικειμένου το οποίο προτιμήθηκε, αντί Σπάθης, να είναι ένα Ξίφος Rapier με το οποίο ασκείται στην Μεσαιωνική Σπαθασκία ο Μηνάς μας. Σημειωτέον ότι για λόγους περαιτέρω αποενοχοποιήσεως των επιφυλάξεων του Ίππου έναντι μηχανικών θορύβων αλλά και κινούμενων αντικειμένων, συνεχίσαμε την εξοικείωσή του με συνεχώς υπεριπτάμενο μη επανδρωμένο αεροσκάφος (μ.ε.α.) το οποίο, ταυτοχρόνως, βιντεοσκοπούσε την διαδικασία. 

     Η εκπαιδευτική μας "φιλοσοφία" κινείται στο πνεύμα της ταυτόχρονης προόδου πολλών εκπαιδευομένων σε πολλά αντικείμενα, ώστε να αξιοποιείται στο έπακρον ο χρόνος.

     Ακολουθήθηκαν, όπως θα έπρεπε πολλά μήκη από τα οποία κατεδείχθη στον Ίππο το έλασμα, αρχίζοντας από μακρινή απόσταση. Και ο Ίππος, όπως ήταν προσδοκώμενο, δεν έδειξε καμία ενόχληση αποδεχόμενος την όψη και τη θωριά του όπλου.

     Χωρίς καμία βιασύνη και, κυρίως, χωρίς καμία αστοχία εξαναγκασμού του Ίππου από τον χειριστή, το αντικείμενο (Ξίφος) παραδόθηκε στην ταυτοποιητική όσφρηση του Ίππου ο οποίος το υπεδέχθη με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αλλά και με πλήρη εμπιστοσύνη στον Άνθρωπο-χειριστή.

     Η συνέχεια ήταν οι επαφές του αντικειμένου με το σώμα του Ίππου με χειρισμούς που ανεδείκνυαν το αντικείμενο ως ένα ευχάριστο μέσο "χαϊδέματος", μια προέκταση του, τρυφερού και γεμάτο αγάπη, χεριού του χειριστή και όχι ως ένα "ξένο σώμα".

     Αυτές οι επαφές συνεχίσθηκαν επάνω σε όλο το σώμα του Ίππου ξεκινώντας από τον κορμό, επεκτεινόμενες στα οπίσθια και στα άκρα και, καταλήγοντας, στο κεφάλι.

     Τέλος, το αντικείμενο, με "στρογγυλή κίνηση", βρέθηκε προ του προσώπου του Ίππου και σε επαφή με αυτό, πάντοτε εμφανίζοντας τον απρόοπτο "επισκέπτη" ως μέσον χαϊδέματος και επιδαψιλεύσεως χαλαρωτικών ψαύσεων με τον Ίππο να το δέχεται, πλέον, ευχάριστα και σαν "δώρο"! 

        Ο ανθρώπινος δόλος εξασθενεί το, δήθεν, "έλλογο" πλάσμα ωθώντας το συχνά να περιφρονεί τους ευεργέτες-Δασκάλους του νομίζοντας ότι τα ξέρει όλα… 

     Αντιθέτως, η απουσία δόλου η οποία χαρακτηρίζει όλα τα φυσικά πλάσματα (ζώα) τα κάνει να προσηλώνονται με ενδιαφέρον σε κάθε ευκαιρία μαθήσεως, σε κάθε διδασκαλία, όπως και ο σχολικός Ίππος μας σήμερα προσηλώθηκε στον Εκπαιδευτή ο οποίος τον μετέφερε στο μακρινό Τολέδο εξηγώντας του τα ωραία αγχέμαχα δημιουργήματα των αξιόλογων εργαστηρίων της Ιβηρικής! 

     Και ήταν μοναδική στιγμή που η παρειά του Ίππου ακούμπησε με εμπιστοσύνη στη παρειά του Εκπαιδευτή για να συνταξιδεύσουν νοερώς στην Calle Ciudad και να «οσμισθούν» το άρωμα ενός Rapier!  

        Μόνον μια δυσκολία αντιμετωπίζει αυτός ο Εκπαιδευτής με έναν τόσο ευφυή και πειθαρχημένο Ίππο, πώς να του εκφράσει τις ευχαριστίες του στο τέλος κάθε εκπαιδεύσεως, πώς να τον επιβραβεύσει και, επειδή δεν είναι ανέμπνευστος ώστε να του προσφέρει ένα χαρούπι που τόσο του αρέσουν, προτιμά να του δώσει ένα …φιλί που του αρέσει περισσότερο! Διότι τα ζώα αντιλαμβάνονται πολλά περισσότερα και πολύ περισσότερο από τον Άνθρωπο! 

     Μη διστάσετε, λοιπόν, να εκφράσετε τα συναισθήματά σας προς τον Ίππο και θα εκπλαγείτε από την ανταπόκρισή του με την επιστροφή συναισθημάτων μεγαλύτερης εντάσεως και, κυρίως, ειλικρινείας… Διότι τα φυσιοκεντρικά πλάσματα κατανοούν την αλήθεια και την δικαιοσύνη πολύ περισσότερο από τον εξωφυσικό, πλέον, όσο και δόλιο Άνθρωπο!

Μέρος Β'

     Η  εκπαίδευση που παρέχει η Σχολή μιας πολεμικής τέχνης δεν μπορεί να αρκείται σε θεωρητικές "ακαδημαϊκές" διαλέξεις και ... "call for papers", αλλά θα πρέπει να επεκτείνεται στην πρακτική εξάσκηση της διδασκαλίας της. Και τούτο έγινε κι αυτή την φορά!

     Στην πολυσήμαντη γαλήνη των 52 κατάφυτων στρεμμάτων της Κοιλάδος όπου λειτουργεί η Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων», ο σχολικός Ίππος και δύο από τα βασικά μας Στελέχη, υπό μοναστική κατάνυξη και διαλογιστική προσήλωση απόλαυσαν την έφιππη χρήση των όπλων με ένα ασκησιολόγιο που, χωρίς να το καταλάβουν, τους «αρραβώνιασε» με την σκηνική δράση, αφού κι οι δύο προορίζονται να υπερβούν κατά πολύ τον ρόλο του, απλού, Ιππέως Εφίππων Πολεμικών Τεχνών. 

     Και, σήμερα, ο Εκπαιδευτής ήταν πιο αυστηρός παρά ποτέ, πιο απαιτητικός, πιο απόμακρος και πιο άτεγκτος, διότι, καλώς ή κακώς, αυτό είναι το πλαίσιο της διδασκαλίας της Τέχνης. Και ο Αντώνης με τον Μηνά, αλλά και η εντελώς αρχάρια Ποθεινή,  αντεπεξήλθαν …περίφημα! 

     Η πειθαρχία άγει στην τελειότητα τον καλλιτέχνη κι ο έφιππος πολεμιστής, πρωτίστως, είναι καλλιτέχνης διότι ο ίδιος ο Πόλεμος είναι η υψηλότερη τέχνη της Ανθρωπότητος!

    Έτσι, πειθαρχήσαμε σε ένα πολύωρο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του οποίου το δεύτερο μέρος ήταν αφιερωμένο στην εισαγωγή της έφιππης χρήσεως του όπλου, στην εξοικείωση του Ίππου με την αλυσιδωτή θωράκιση, στην διδασκαλία του ενόπλου σκηνικού εφίππου "καθίσματος" καθώς και στην ένοπλη έφιππη σκηνική κίνηση.

     Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι στο πλαίσιο των "Ελλήνων Κενταύρων" λειτουργεί και η μοναδική, στα Βαλκάνια, Σχολή Ιππικού Θεάτρου της οποίας η διδασκαλία ενσωματώνεται, συχνά, στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα των μαθητών μας ώστε το κυρίως αντικείμενό μας, η Έφιππη Τοξοβολία και οι Έφιππες Πολεμικές Τέχνες να "υποστυλώνονται" από την διαμόρφωση μαχητικής ψυχολογίας την οποία προάγει η αντίστοιχη υποκριτική διδασκαλία!

     Κατά την έναρξη του δευτέρου μέρους αυτής της ημερίδος, εξοικειώσαμε τον Ίππο με την αλυσιδωτή θωράκιση κατά έναν τρόπο παρόμοιο με την προηγηθείσα εξοικείωση του όπλου.

     Διαπιστώνοντας, δε, την πλήρη αποδοχή από τον Ίππο του νέου "αντικειμένου" επιπροσθέσαμε στην όλην "εικόνα" και τα δύο όπλα της σημερινής διδασκαλίας, το Ξίφος και την Σπαθομάχαιρα, υπενθυμίζοντας στο ζώο το ακίνδυνο όλων αυτών όπως ήδη τα είχε αποδεχθεί.

     Και ο Αντώνης και ο Μηνάς υπεβλήθησαν σε δοκιμασίες που τους δίδαξαν ένα βαθύτερο, ευσταθέστερο, ιππικό "κάθισμα",  υπό την καθήλωση (ο ένας) μιας αλυσιδωτής θωρακίσεως (χιτωνίου και σκούφου - coiffe) και του Ξίφους, ενώ ο άλλος, απλώς, ξιφήρης.

      Αμφότεροι υπεβλήθησαν σε βαδιστική και τροχαστική κίνηση επί χέρσου χωμάτινου εδάφους, αλλά και εν μέσω πυκνής και υψηλής βλαστήσεως, ώστε, βαθμιαίως, να αντιληφθούν την φυσική κίνηση του Ίππου ακόμη καλύτερα και να προετοιμασθούν να ακολουθήσουν τους κανόνες σκηνικής Ιππασίας χωρίς, βεβαίως, να τους προαναγγελθεί η φύση της διδασκαλίας.

     Ειρήσθω εν παρόδω ότι η τακτική του συγκεκριμένου Εκπαιδευτή είναι το ...ακροθιγώς "υποψιάζειν", εξ αρχής, τον εκπαιδευόμενο χωρίς να τον βαρύνει με εμβαθύνσεις στις λεπτομέρειες του εκπαιδευτικού προγράμματος, κάτι που το κρίνει, μόνον, ως απαραίτητο επίλογο έργου (Debriefing). 

     Έτσι, εντελώς ανυποψίαστοι για την ουσιαστικότερη εκπαιδευτική φύση των διανυομένων διαδρομών που τους υπεδείκνυε ο Εκπαιδευτής τους, ο Αντώνης και ο Μηνάς εξετέλεσαν ό,τι τους υπεδείχθη με αυθορμητισμό  και ακρίβεια, υπό το πλεονέκτημα των λίαν πειθαρχημένων χαρακτήρων τους!

     Αναφορικώς προς την μύηση των εκπαιδευομένων στην έφιππη χρήση του όπλου, το πρόγραμμα περιείχε ασκήσεις εφίππων σκιαμαχιών και ζεύξεων εφίππου και πεζού.

     Εκπληκτική ήταν η σημερινή ημερίδα στη Κοιλάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" αφιερωμένη, κυρίως, στον Αρχηγό της Ομάδος μας Αντώνη Διαγούπη και στον Εκπαιδευτή Μηνά Τσομπανιάν. 

     Η αιχμή του ξίφους μιας Σχολής Εφίππων Πολεμικών Τεχνών είναι οι σχολικοί Ίπποι και τα Στελέχη της και η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" ήταν, είναι και θα είναι πολύ υπερήφανη γι αυτή την αιχμή του ξίφους της που δεν είναι κατασκευασμένη, απλώς, από ατσάλι, αλλά από ...τουγκστένιο!

     «Εύγλωττη» αλληγορία συνταυτίσεως του Αρχηγού της Ομάδος Αντώνη με τον Εκπαιδευτή Μηνά, η ευθυγράμμιση των αγχεμάχων τους! Με Rapier ο Αντώνης και με Σπαθομάχαιρα ο Μηνάς, «κατελήφθησαν» από τον φακό σε πλήρη ευθυγράμμιση των όπλων τους, όπως φάνηκαν να ορίζουν και καθ΄ όλη την διάρκεια του Σεμιναρίου την επιτομή συμπνοίας και ομοψυχίας Συνασκουμένων, όπως ακριβώς προϋποτίθεται στην Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων» η οποία αποβάλλει (μετά …βδελυγμίας) τους γραικυλο-εγωιστικώς παρεκκλίνοντες! Για τον πολεμιστή η ύπαρξη του συμπολεμιστή είναι ιερή!

     Πειθαρχώντας στην διδασκαλία του Δασκάλου Kassai Lajos, οι μαθητές του "Έλληνες Κένταυροι" δεν ακολουθούμε τους Προγόνους μας αλλά εκείνο που οι Πρόγονοί μας ακολουθούσαν! Απέχουμε πολύ από το να είμαστε γραφικοί προγονολάτρες, επικεντρωμένοι να τιμούμε τις αξιακές επιλογές τους και γι αυτό παραμένουμε ευγνώμονες στον Δάσκαλό μας για ένα ακόμη ουσιώδες σημείο "πορείας βίου" που μας απεσαφήνισε, διευκολύνοντάς μας να εννοήσουμε βαθύτερα την σημασία του  Π ο λ έ μ ο υ  μέσω της πολεμικής τέχνης της Έφιππης Τοξοβολίας! 

     Σήμερα, ποικιλοτρόπως, διεισδύσαμε ακόμη περισσότερο στην σπουδή της διαχειρίσεως του Π ο λ έ μ ο υ, όπως ο Ιδρυτής της Ομάδος παλαιότερα είχε αναφέρει στην εισήγησή του, στο 6ο Παγκόσμιο Φιλοσοφικό Συνέδριο και αποκτήσαμε ακόμη μία πιο διαυγέστερη "εικόνα" του Πολέμου ως "πατρός πάντων", κατά Ηράκλειτο!

     Όταν η απειλητική θωριά του φονικού όπλου σου σκιάζει τον ήλιο χωρίς να διαταράσσει την γαλήνη σου, τότε, μπορείς να ασχοληθείς με τον Πόλεμο ως τέχνη υψηλή και όχι ως «διαχείριση» θανάτου, αναγνωρίζοντας τον εχθρό ως ένα ευάλωτο, ταπεινό, θήραμα το οποίο έχει δικαίωμα στην αυτοσυντήρηση! Τότε το ξίφος σου, χωρίς να χάνει τον «αιθέρα» της αιχμής του, προσλαμβάνει αριστοκρατικότητα και διαφέρει από το χασαπομάχαιρο!

     Για τον Αντώνη και τον Μηνά, το τελευταίο μέρος της σημερινής διδασκαλίας ήταν αφιερωμένο στην έφιππη και ένοπλη σκηνική δράση του Ιππικού Θεάτρου, στο πλαίσιο της Σχολής που λειτουργεί στους κόλπους των «Ελλήνων Κενταύρων», μόνης, άλλωστε στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια! Χωρίς περιττούς «υποτιτλισμούς», σήμερα, τα δύο Στελέχη της Ομάδος μας στα οποία αφιερώθηκε και η παρούσα ημερίδα, «εισήχθησαν» στο θεατρικό έφιππο και ένοπλο «κάθισμα» και στην έφιππη και ένοπλη θεατρική κίνηση ως «επίλογο» μιας, πραγματικά καρπερότατης, τετράωρης, εμπειρίας Ιππευτηρίου! 

     Αξιοπρόσεκτες και οι επιδόσεις της Ποθεινής η οποία, αν και  συμμετείχε ως "ακροάτρια" λόγω αρχαριότητος, εν τούτοις, απέδειξε ένα ιδιαίτερο τάλαντο και, τελικώς, έλαβε μέρος στο ουσιώδες, πρακτικό, μέρος του Σεμιναρίου.   

     Σε μήκος, μόλις τριών τροχαστικών και επί στροφής προς τα αριστερά, η Ποθεινή στο, μόλις, τρίτο, μάθημά της καταφέρνει να εκτελέσει, ταυτοχρόνως, σπαθισμούς προς τα δεξιά με σκιαμαχία, προσθία απόκρουση πεζού αντιπάλου και …παρθία απόκρουση …εν ταυτώ! 

     Θα πρέπει να μνημονευθεί ότι η Ποθεινή, στο προηγούμενο μάθημά της (δεύτερο!) τόξευσε έφιππη, τροχάζοντας, λόγος για τον οποίο την θεωρούμε …αμάλγαμα Τσίγκις Κχάαν, Κουμπλάι Κχάαν και …μπόλικο Ζορό!

     Χρόνου επιτρέποντος, οι σεμιναριακοί "σπόνδυλοι"  και τα συμπεράσματα της παρούσης ημερίδος θα εκδοθούν ως εκπαιδευτικό εγχειρίδιο προς χρήση των Εκπαιδευτών και μαθητών της Σχολής μας.

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ