ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΔΙΗΜΕΡΟ ΣΤΗΝ ΣΧΟΛΗ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ" 14 - 15 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2023

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΔΙΗΜΕΡΟ

ΣΤΗΝ ΣΧΟΛΗ ΤΩΝ

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

14 - 15 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2023

Αντί Προλόγου

     Η «φιγουράτη», δήθεν, «Ιππασία» που «πουλάνε» πανάκριβα οι Όμιλοι της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ιππασίας σε διάφορους «επώνυμους βασιλείς τούβλων» οι οποίοι επιδιώκουν την αυτο-προβολή τους μέσω μιας ενασχολήσεως για «λίγους», θεωρούν ότι η Ιππασία δεν είναι παρά ένα … «χόμπυ», κάτι σαν συλλογή γραμματοσήμων ή σαν το …μπριτζ, χωρίς να συναισθάνονται ότι η Ιππασία είναι η κορυφαία δραστηριότητα που εναρμονίζει δύο εντελώς διαφορετικά πλάσματα στην δημιουργία κοινού έργου υπέρ του Πολιτισμού, ανελίσσοντας τον ίδιο τον ψυχισμό τους! 

     Αντιθέτως, στους «Έλληνες Κενταύρους» έχουμε πλήρη επίγνωση της σοβαρότητος της Ιππασίας και της υψηλής συμβολής της στην ψυχική αγωγή των πλασμάτων που εμπλέκονται με αυτήν, προσπαθούμε δε με τα ελάχιστα μέσα τα οποία προέρχονται εκ του υστερήματός μας να την υπηρετούμε κατά τον συνεπέστερο τρόπο, όπως έγινε και κατά την διάρκεια του Εκπαιδευτικού Διημέρου στην Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας» στις 14 – 15 Ιανουαρίου 2023.

     Το μεγάλο εκπαιδευτικό προβάδισμα της Σχολής των «Ελλήνων Κενταύρων» έγκειται στη πολυπρισματική ιππική εκπαίδευση του Ιδρυτή της, Αριστοτέλους Ηρ. Καλέντζη ο οποίος, διεπόμενος από την πάγια γεωπολιτική κοσμοθέαση της Ελλάδος ως πολιτιστικής διασταυρώσεως της Ευρασίας, επεδίωξε να κάνει «κτήμα» του τόσο την ευρωπαϊκή «ακαδημαϊκή» Ιππική, όσο και την ασιατική Φυσική Ιππική, ερμηνεύοντας τις διαφορές τους, όντας σε θέση να υιοθετήσει τα εκατέρωθεν πλεονεκτήματά τους!

     Αυτές οι δύο αντιτιθέμενες ιππικές προσεγγίσεις, η ευρωπαϊκή «ακαδημαϊκή» και η ασιατική Φυσική Ιππική (ή, «ίππευση της στέππας») αν και πλήρως ετερόκλητες έχουν, αμφότερες, πολλά να διδάξουν σε όποιον τις μελετήσει "από μέσα", χωρίς προκαταλήψεις και στείρους δογματισμούς και η αντιδημοκρατική (αντιρατσιστική) κοσμοθέαση του Ιδρυτού των «Ελλήνων Κενταύρων», απηλλαγμένη από παρόμοια ... «defaux» τον εξοικείωσε τόσο με την Haute École της Σχολής του Αυτοκρατορικού Εκτροφείου της Lipica όπου εκπαιδεύθηκε, όσο και με την Φυσική Ιππική στην Σχολή του Οργανισμού «Kassai» στον οποίο εμβάθυνε στην Έφιππη Τοξοβολία, αλλά και στην ίδια την καρδιά της Ασίας, στην Μογγολία όπου, επίσης, διδάχθηκε πολλά.

     Έτσι, με ένα ιππικό εκπαιδευτικό πνεύμα ελεύθερο «παρωπίδων», η Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» αναδεικνύει Ιππείς ικανούς να ανταποκριθούν εξίσου στις υψηλές απαιτήσεις της δυτικής Haute École, όπως και στις «καταντικρύ»  αντιτιθέμενες της Φυσικής Ιππικής («ίππευση της στέππας») όπως ακριβώς ήσαν ικανοί και οι αναγεννησιακοί Έλληνες Στρατιώτες της Δύσεως, την εποποιία των οποίων τιμά και ακολουθεί η σημερινή Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων»! Και όλα αυτά τα υλοποιήσαμε στο ακέραιο, κατά την διάρκεια του Εκπαιδευτικού Διημέρου στην Καλαμάτα.

     Και όπως ήδη είχαμε διευκρινίσει, η παρουσία του Ιδρυτή της Ομάδος των «Ελλήνων Κενταύρων» στο Εκπαιδευτικό Διήμερο μπορεί να έχει τον εκπαιδευτικό χαρακτήρα αναφορικώς με την άσκηση του Ιππευτηρίου, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχει «διδασκαλικό» χαρακτήρα ως προς το σκέλος της εισαγωγής στην ανάλυση του βιβλίου «Ζεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας» του Eugen Herrigel, κατά το οποίο θα μεταφέρει, απλώς, βιωματικές εμπειρίες οι οποίες ωφέλησαν ήδη εαυτόν και Συνασκουμένους και, όχι ως «Δάσκαλος», αλλ΄ ως υποδοχέας εμπειρικής ωφελείας. Η παρούσα διευκρίνιση είναι ζωτική προς αποφυγή παρερμηνειών διότι η περίσσεια «Διδασκάλων» και, ειδικώς, στις πολεμικές τέχνες, παράγει περισσότερο γέλιο, παρά έργο!

     Έτσι, εκτός της κυρίας, καθημερινής, εκπαιδεύσεως, φροντίζουμε να διοργανώνουμε και ειδικές θεματικές «παρενθέσεις» οι οποίες ...εκτινάσσουν τις δεξιότητες των μαθητών μας και πολλαπλασιάζουν τον βαθμό της αντιληπτικότητός τους επί του γνωστικού αντικειμένου της Έφιππης Τοξοβολίας και των παραμέτρων της, κάτι που επιχειρήσαμε και κατ΄ αυτό το διήμερο στην Καλαμάτα το οποίο είχε δύο άξονες: Την διδασκαλία της Μαχητικής Υπερπηδήσεως Εμποδίων και την εισαγωγή στα έξι πρώτα (από τα δώδεκα) του βιβλίου «Ζεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας» του Γερμανού Φιλοσόφου Eugen Herrigel το οποίο αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της διδασκαλίας της Ενστικτώδους/Παραδοσιακής Τοξοβολίας, κάτι που η Σχολή μας διεκδικεί ως μια παγκόσμια πρωτιά, αφού, καμιά άλλη Σχολή δεν έχει επιχειρήσει, ποτέ, κάτι ανάλογο. 

Οργάνωση Διδασκαλίας: Το Πρόγραμμα

     Με την πάγια διεξοδικότητα της λειτουργίας των «Ελλήνων Κενταύρων», εγκαίρως και με προηγούμενη δημόσια ανάρτηση, προς διευκόλυνση των ενδιαφερομένων είχε δημοσιοποιηθεί το αναλυτικόν Πρόγραμμα του Εκπαιδευτικού Διημέρου ως εξής:

      «Σάββατο, 14^η Ιανουαρίου 2023, ώρα 11:00 π.μ.:

     Έναρξη εργασιών Ιππευτηρίου με διδασκαλία έφιππης ασκήσεως και μέχρις όλοι να την εκτελέσουν, ανεξαρτήτως ώρας (πάντως προ της δύσεως του ηλίου).

      Κυριακή, 15^η Ιανουαρίου 2023:

     Ώρα 09:00 π.μ.: Επανάληψη έφιππης ασκήσεως.

    Ώρα 11:00 π.μ.: Εισαγωγή στο «Ζεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας» του Eugen Herrigel για την παρακολούθηση της οποίας θα πρέπει οι ενδιαφερόμενοι να φέρουν το Τόξο τους και τρία ατομικά βέλη. Επιπλέον, συνιστάται η έγκαιρη μελέτη των, εν συνεχεία, αναρτήσεων: 

Βιογραφία του Suzuki Daisetsu Teitarō:

https://horsebackarcherygr.blogspot.com/2022/10/suzuki-daisetsu-teitaro.html

Βιογραφία του Eugen Herrigel:

https://horsebackarcherygr.blogspot.com/2022/10/eugen-herrigel.html

και,

1^ο Μέρος

https://horsebackarcherygr.blogspot.com/2022/10/eugen-herrigel-1.html ,

2^ο Μέρος

https://horsebackarcherygr.blogspot.com/2022/10/eugen-herrigel-2.html .

3^ο Μέρος

https://horsebackarcherygr.blogspot.com/2022/11/eugen-herrigel-3_14.html ,

4^ο Μέρος

https://horsebackarcherygr.blogspot.com/2022/11/eugen-herrigel-4_28.html ,

5^ο Μέρος

https://horsebackarcherygr.blogspot.com/2022/12/eugen-herrigel-5_13.html

6^ο Μέρος

https://horsebackarcherygr.blogspot.com/2023/01/eugen-herrigel-6_9.html

     Η έγκαιρη και προσεκτική μελέτη του περιεχομένου των παραπάνω συνιστωμένων αναρτήσεων θα βοηθήσει σημαντικά όσους παρευρεθούν, όχι μόνον να διεισδύσουν καλύτερα στο πνεύμα του υπό ανάλυση βιβλίου, αλλά και να εξοικονομηθεί ζωτικός χρόνος πρός περιορισμό περιττής κοπώσεως.»

     Με τον τρόπο αυτό και χρησιμοποιώντας γόνιμα το διαδίκτυο όταν άλλοι το χρησιμοποιούν αυτοκαταστρεπτικά, σεβόμενοι τους Συνασκουμένους οι οποίοι βρίσκονται μακράν της αθηναϊκής ...ζούγκλας, καταφέρνουμε να πραγματοποιούμε ακόμη και τις πλέον περίπλοκες εκπαιδεύσεις, όπως αυτή που σχετίζεται με το «Ζεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας» και της οποίας η παραστατική ανάλυση προϋποθέτει τόσο θεωρητική ανάπτυξη όσο και πρακτικήν εφαρμογή επί της Γραμμής Βολής. Διότι, η Σχολή μας δεν αρκείται στα «επιφαινόμενα» αλλά διεκδικεί την κατάκτηση της πλήρους ουσίας της Έφιππης Τοξοβολίας και όλων των «συν αυτήι».

     Τα  ευχάριστα απρόοπτα

     Κατ΄ αυτό το Εκπαιδευτικό Διήμερο, οι «Έλληνες Κένταυροι Καλαμάτας» υπεδέχθησαν δύο ακόμη νέα Μέλη, την νεαρή Τζάναβα και την Έφη οι οποίες, κατά το εισαγωγικό μάθημά τους επέδειξαν ικανοποιητικότατα αποτελέσματα και άριστη σχέση με τον Ίππο! Επίσης, η τοπική Σχολή δέχθηκε με ευγνωμοσύνη ως δώρο μία χρησιμότατη σελλίσκη Γυμνιππευτικής την οποία προσέφερε ευγενώς ο αγαπημένος μας Συνασκούμενος Μελέτης Μοίρας  ο οποίος, αν και έχει προχωρήσει θεαματικώς χωρίς να χρειάζεται ο ίδιος τις χειρολαβές της σελλίσκης, στέκεται αλληλέγγυος με τους αρχαρίους Συνασκουμένους του τις ανάγκες των οποίων πάντοτε σέβεται!

     Έτσι, ο Μελέτης μας επέδειξε στον σχολικό Ίππο την νέα του σελλίσκη και κατόπιν την εφήρμοσε στη ράχη του εξοικειώνοντάς τον, όπως πρέπει, με την νέα του επίσαξη!

      Υπό το βλέμμα του προσεκτικότατου Αρχηγού της τοπικής Σχολής, Εκπαιδευτή Αθανασίου Ψωρομύτη, ο Ίππος απεδέχθη με ασφάλεια την σελλίσκη και αυτή ακριβώς η ασφάλεια είναι το  διαρκές «ζητούμενο» των   «Ελλήνων Κενταύρων», πριν από ο,τιδήποτε άλλο!

Η Άσκηση

     Μιλώντας για «Μαχητική Υπερπήδηση Εμποδίων» εννοούμε Υπερπήδηση Εμποδίων με ανενστόμιστο και ανεπίσακτον Ίππο, χωρίς την χρήση ηνιών, ακριβώς όπως απαιτεί μία υπερπήδηση εμποδίου εν ώρα μάχης αφού, η Έφιππη Τοξοβολία είναι πολεμική τέχνη κατά την οποία τα χέρια δεσμεύονται με τον χειρισμό όπλου (Τοξου), η ενστόμιση του Ίππου θεωρείται απαγορευμένη ως εκ των κανόνων Φυσικής Ιππικής που ακολουθεί η Σχολή μας, ενώ, η επίσαξη δεν είναι κάτι που υποχρεωτικώς μπορεί να εξασφαλίζεται εν ώρα μάχης! Κι ενώ η Υπερπήδηση Εμποδίων στην κοινή Ιππασία είναι κάτι απλό, στην Έφιππη Τοξοβολία εξελίσσεται σε κάτι πολύ πιο δύσκολο και απαιτητικό το οποίο καταλήγει, ακόμη και στην περίπτωση της διδασκαλίας προς αρχάριο μαθητή, σε κάτι όπως η εικόνα που ακολουθεί.

     Συχνά έχουμε επιμείνει ότι η Έφιππη Τοξοβολία αρχίζει από εκεί που τελειώνει η κοινή Ιππασία και αυτό είναι εμφανές στη διδασκαλία των «Ελλήνων Κενταύρων», όπως δείχνει η 15χρονη Θεοδώρα μας η οποία, εντελώς αρχάρια και με μονοψήφιο αριθμό μαθημάτων στην Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας» και με άψογη στάση και τεχνική, κατά το παρόν εκπαιδευτικό διήμερο, πέρασε «ιππάριο» («καβαλέτο», ήτοι, χαμηλό εμπόδιο) ενώ, ταυτοχρόνως τόξευσε και, μάλιστα, με ευστοχία!

     Το ίδιο αρχάρια και η Μητέρα της Θεοδώρας, η Λήδρα και με την ίδια άψογη στάση και τεχνική εκτελεί την διέλευσή της!

     Η διδασκαλία αυτής της ασκήσεως ξεκινά στην Σχολή μας από το πρώτο, κιόλας, μάθημα του νεοείσακτου μαθητή με ασκήσεις εμπεδώσεως αισθήσεως ισορροπίας, όπως έγινε κι αυτή την φορά με την νεαρή Τζάναβα που μόλις σήμερα υποδεχθήκαμε, όπως και την επίσης νεοείσακτην Έφη.

     Μάλιστα, η Έφη, στο πρώτο μάθημά της, κατάφερε να διευθύνει τόσο καλά τον Ίππο της ώστε, με εμφανή την άριστη ψυχική διάθεση, τον πέρασε και μέσα από ένα πολύ στενό πέρασμα μεταξύ ενός κορμού και της πλάτης μιας καρέκλας χωρίς κανένα πρόβλημα, άψογη, χωρίς καν να χαλάσει το «κάθισμά» της! 

     Όλα αυτά, βεβαίως, προϋποθέτουν προσεκτική διδασκαλία η οποία μπορεί να επιτευχθεί εκεί όπου δεν κερδοσκοπεί ο διδάσκων και όπου η τεχνογνωσία είναι πολύ υψηλή ώστε να αποκλείεται η περίπτωση των αμέτρητων «δυσαρέστων» που κρύβει κάθε συνεργασία με τον Ίππο και στους   «Έλληνες Κενταύρους» φροντίζουμε αυτήν την  «προσεκτική διδασκαλία» νε την προσφέρουμε από την πρώτη στιγμή με την σωστή εφίππευση, όπως την βλέπουμε στην περίπτωση του αγαπητού μας Γεράσιμου ο οποίος, με ελάχιστα μαθήματα δείχνει μιαν αξιοπρόσεκτην άνεση με τον Ίππο! 

     Η άσκηση επαναδιδάχθηκε σε όλους ακριβώς όπως έπρεπε προκειμένου η τοπική Σχολή να την επαναλαμβάνει μέχρι την πλήρη επίτευξή της από όλους! 

      Και, όπως πάντα η ημερίδα απέπνεε ομαδικό πνεύμα, χαρά και πρόοδο χωρίς κανένα δυσάρεστο, ούτε καν μία πτώση, κάτι που συνιστά κανόνα των «Ελλήνων Κενταύρων» καθ΄ όλη την διάρκεια των 17 χρόνων της συνεχούς λειτουργίας τους! 

     Παρά, δε, τον μεγάλο αριθμό μαθημάτων, ο Ίππος επέστρεψε στην φάτνη του χωρίς, καν, να έχει ιδρώσει με τηρώντας τους κανόνες της Διαλειμματικής Εξασκήσεως Ίππου (Διαλ. Εξα.) πλήρως αποθεραπευμένος και ακόμη καλύτερος ως σχολικός Ίππος για τα επόμενα μαθήματά του. Χάρη στον αείμνηστο Δάσκαλό μας Θεόδωρο Γ. Αντίκα, η ευημερία του Ίππου εξασφαλίζεται και μετά τον βιολογικό θάνατο του μεγάλου Ιππογνώστη και Ιππιατρού που παραμένει ζωντανός ανάμεσά μας δια του έργου του, εκείνου ο οποίος αφιέρωσε την υπέροχη ζωή του στον πολύτιμο τετράποδο συνεργάτη του Ανθρώπου!

  

Παρένθετη εκπαίδευση του σχολικού Ίππου

      Ο Ίππος είναι ένα, απολύτως, φυσικό πλάσμα το οποίο λειτουργεί κατά φύση μόνον μέσα στην ...Φύση και όχι σε τεχνητά περιβάλλοντα τα οποία, με ανθρωποκεντρική «αντίληψη» διαμορφώνονται για να υποχρεώσουν ένα φυσικό πλάσμα να υποχειριασθεί! Και Ιππασία δεν είναι παρά η εναρμόνιση της σχέσεως Ίππου και Ανθρώπου ώστε ο πρώτος να μην θεωρεί ως αίτιο της καθ’  οιονδήποτε τρόπο κακοποιήσεώς του από τον δεύτερο. 

     Ως εκ τούτου ο Εκπαιδευτής Ίππων ακολουθεί μια σειρά διασυνδετικών διαδικασιών του Ίππου με τον Άνθρωπο, ώστε ο Ίππος να μην συνδυάζει τον αναβάτη του με την οιανδήποτε ταλαιπωρία ή και κακοποίηση. Αυτές οι διασυνδετικές διαδικασίες οι οποίες αποτελούν ένα βασικό μάθημα εκπαιδεύσεως νεολέκτου Ίππου, υποχρεωτικώς, λαμβάνουν χώρα μόνον σε φυσικό περιβάλλον και όχι στο τεχνητό περιβάλλον ενός Ιππευτηρίου, με τον Ίππο ιππευόμενο να αφήνεται να βοσκήσει και να εργασθεί εναλλάξ με τέτοιον τρόπο ώστε να συνδυάζει την απόλαυση της βοσκής ως δώρημα της εργασίας. 

     Αυτό επιχειρήσαμε και στο τελευταίο Εκπαιδευτικό Διήμερο της Καλαμάτας με τον σχολικό Ίππο και με αναβάτη τον Χρύσανθο στον, ειδικώς, προσφερόμενο χώρο της Σχολής των «Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας» του οποίου η φυσικότητα είναι απαράμιλλη. Αυτό το ειδικό μάθημα διήρκεσε μόλις είκοσι λεπτά, αλλά ήταν ανεκτίμητο για την ψυχολογία του σχολικού Ίππου. 

Ο Χρύσανθος δεξιώνεται την Ομάδα

     Για το βράδυ της πρώτης ημέρας, ο Συνασκούμενος Χρύσανθος μας επεφύλασσε μιαν ευγενική έκπληξη προσκαλώντας μας να μας δεξιωθεί στην παραδοσιακή επιχείρησή του η οποία αποτελεί και το σήμα κατατεθέν της μεσσηνιακής τερψιγευσίας, στην Ταβέρνα «Κρήνη».

     Η συγκεκριμένη Ταβέρνα κλείνει φέτος τα εκατό χρόνια της συνεχούς λειτουργίας της και η όλη εμφάνισή της αποπνέει την υποδειγματική ελληνική σεμνότητα και αριστοκρατικότητα εν μέσω μιας, πανδήμως, ευτελισμένης εστιάσεως την οποία ανέχονται αδιαμαρτυρήτως οι, απανταχού, σύγχρονοι γραικύλοι.

      Σ΄ αυτή την «εστία» γευσιγνωσιακής μυσταγωγίας, το ομαδικό πνεύμα των «Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας» βρήκε την ωραιότερη διαφυγή από τον κάματο του ημερήσιου Ιππευτηρίου με θεσπέσια «πιάτα»-έργα τέχνης, γευστικής και εικαστικής, τα οποία απολαύσαμε «ομού, μαζύ και ...αγκαλιά» με τα εκλεκτά βαρελίσια κρασιά και λοιπά ...παρελκόμενα! 

     Ευγνώμονες προς τον Χρύσανθο Δρίτσα για την υπέροχη βραδυά αξίζει να σημειώσουμε μια μικρή λεπτομέρεια: Φανατικός γευσιγνώστης ο Ιδρυτής των «Ελλήνων Κενταύρων», θέλησε να βαθμολογήσει τον Συνασκούμενο Χρύσανθο όχι μόνον ως Εφιπποτοξότη, αλλά και ως επαγγελματία της εστιάσεως παραγγέλνοντας ως δείπνο ένα πιάτο άγρια χόρτα, φαγητό λίαν απαιτητικό ως προς την επιλογή, την καθαριότητα και το τελικό αποτέλεσμα, έχοντας κι ο ίδιος γνώση των μυστικών της επαγγελματικής εστιάσεως από ανάλογην επιχείρηση που ίδρυσε και διηύθυνε νεαρός. Όταν ήρθε το πιάτο του, με τα χόρτα ένα προς ένα φροντισμένα, «χαϊδεμένα» όπως λέμε στην υψηλή μαγειρική, διακριτικότατα ελαιωμένα και με άριστη γεύση ένιωσε ακόμη πιο υπερήφανος διαπιστώνοντας ότι σ΄ αυτή την Ομάδα, όντως, έχουμε χαρακτήρες με υψηλήν Αισθητική βίου και αριστείαν έργου!

Η σεμιναριακή παραστατική ανάλυση: 

«Ζεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας»

     Στο μοναδικό, φυσικό, περιβάλλον μιας παραδοσιακής ταβέρνας που αριθμεί ζωή συνεχούς λειτουργίας ενός ολόκληρου αιώνος και που αποτελεί «τοπόσημο» της Καλαμάτας, την πασίγνωστη «Κρήνη», οι «Έλληνες Κένταυροι Καλαμάτας» έγιναν κοινωνοί του περιεχομένου των έξι πρώτων μερών (από τα δώδεκα) του «ευαγγελίου» της Τοξοβολίας «Ζεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας» του Γερμανού Φιλοσόφου  Eugen Herrigel.

     Ο περιβάλλων χώρος, με την φυσικότητα να κυριαρχεί, βοήθησε όσο τίποτε στην διαμόρφωση θετικής «ψυχολογίας» των παρισταμένων ώστε να αφεθούν χαλαροί και να κατανοήσουν αμέσως όχι, βεβαίως, την πλήρη ανάλυση του σοβαρότατου αντικειμένου, αλλά να «υποψιασθούν» αρκετά το θεματικό ζητούμενο που ήταν η παραδοχή μιας πραγματικότητος η οποία αποκρύπτει αυτό που πρέπει να βλέπουμε ώστε να καταφέρουμε να «αποδράσουμε» από τον «κλωβό» του «εγώ» μας, απελεύθεροι του «σπηλαίου».

     Η παρουσίαση έγινε, σύμφωνα με το πάγιο πνεύμα του Ιδρυτή της Ομάδος, υπό μορφήν διαλόγου και όχι μονολόγου, όπως συνηθίζεται από αγορητές αναλόγων περιπτώσεων. Η μεταφορά των διδαγμάτων του Eugen Herrigel δεν συγχωρεί διόλου την εμφιλοχώρηση «ατομικών δακτυλικών αποτυπωμάτων», αλλά την διαδραστική σχέση κατανοήσεως ουσιωδών παραμέτρων εσωτερικής καθάρσεως οι οποίες γίνονται αντιληπτές μόνον επί «στρογγυλής τραπέζης» και, εν προκειμένω, ικανοί να κυκλώνουμε τετράγωνα, καταφέραμε να ...τετραγωνίσουμε και τον κύκλο, διατηρώντας την ισοτιμία μας παρά τις διαφορετικότητές μας όπως ακριβώς και στην φύση όπου τα πάντα είναι άνισα, αλλά, εξίσου σεβαστά!

     H ιδιαίτερη «βαρύτητα» του βιβλίου «Ζεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας» του Eugen Herrigel και η συνεπαγόμενη ευθύνη της αναλύσεώς του και παρουσιάσεώς του στο Ελληνικό αλλά και διεθνές Κοινό, όπως επιχειρείται για πρώτη φορά, παγκοσμίως, από την Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων», είχε φορτίσει επί πολύ καιρό τον Ιδρυτή της με ένα έντονο συναίσθημα ενδεχομένου αδυναμίας ή και αποτυχίας σταθμιζομένων των υψηλών απαιτήσεων για μία επιτυχή δημόσια παρουσίαση! 

     Και ω! του θαύματος, η εξαιρετική προετοιμασία των προ-απαιτουμένων από τον Αρχηγό της τοπικής Σχολής, Εκπαιδευτή Αθανάσιο Ψωρομύτη και τον βοηθό του Συνασκούμενο Χρύσανθο Δρίτσα, καθώς και η συμβολή του Συνασκουμένου Μελέτη Μοίρα, με συνισταμένη την ποιότητα των παρισταμένων και έναν τυχαίο καταλυτικό παράγοντα, απέδωσαν το καλύτερο αποτέλεσμα μετά την τετράωρη, βήμα προς βήμα, παραστατικήν ανάλυση των πρώτων έξι μερών (από τα δώδεκα, συνολικώς) αυτού του εμβληματικού συγγράμματος! 

      Εν αρχή, ο εισηγητής επεσήμανε στους παρευρισκομένους την μεγάλη σημασία της σωστής αναπνοής και του διαλογισμού στην καθημερινότητα του Εφιπποτοξότη, αλλά και κάθε εμπλεκομένου με πολεμικές τέχνες, συνιστώντας προς όλους να μελετήσουν τα δύο σχετικά εγχειρίδια της Ομάδος των «Ελλήνων Κενταύρων» τα οποία είναι διαθέσιμα σε ηλεκτρονική μορφή.

     Με την συμβολή της προηγηθείσης μελέτης των προταθεισών αναρτήσεων από τους παρισταμένους, αλλά και των σημειώσεών του, στην αυλή της  «Κρήνης» η παρουσίαση ξεκίνησε με τα εννέα «κλειδιά» του Ζεν και, βεβαίως, με την νοηματικήν απροσδιοριστία του όρου, ο Ιδρυτής των «Ελλήνων Κενταύρων» υπεγράμμισε την ανάγκη να αναζητήσουμε το αθέατο πίσω από το επιφαινόμενο, να εναρμονίσουμε το συνειδητό με το ασυνείδητο και να υπερβούμε το «πλέγμα» της απλής τεχνικής η οποία κατατυραννά τους Τοξότες, αποδεσμεύοντας το ένστικτό μας ώστε αυτό να τοξεύσει και όχι η τόξευση να προκύπτει ως αποτέλεσμα της λειτουργίας κάποιου πεδίου Broca του εγκεφάλου μας. Και σ΄ αυτό μας βοήθησε μια παμπάλαια φιάλη Αχαϊκής Τεντούρας προερχόμενη από μία βασιλική κάβα την οποία βιζιτάραμε ...«πειρατικώς» σε ανύποπτο χρόνο προ ...χρόνων! Οι «Έλληνες Κένταυροι», άλλωστε, όπως και οι Πρόγονοί μας Έλληνες Στρατιώτες της Δύσεως, αξίζουμε πολλά περισσότερα των κληρονομικώς εστεμμένων διότι εμείς τα «στέμματα» τα κατακτούμε δια του ξίφους μας ακόμη και ...βιζιτάροντας!

     Ο Αρχηγός της τοπικής Σχολής, ως Οικοδεσπότης αποσφράγισε την ...εξηντάχρονη Τεντούρα  και σέρβιρε την ομήγυρη! Όλοι γεύθηκαν την εξαιρετικώς παλαιωμένη Τεντούρα απολαμβάνοντας την μεθυστική επίγευση του υδηπότου στους ουρανίσκους τους, οπότε, ο εισηγούμενος το θέμα απηύθυνε προς όλους το ερώτημα αν έθεσαν σε ιδιαίτερη λειτουργία την σκέψη τους και εάν πρόσεξαν να δώσουν δια του εγκεφάλου ειδικές οδηγίες λειτουργίας στο ...χέρι τους ώστε να γευθούν, τελικώς την Τεντούρα...

     Όλοι απήντησαν αρνητικώς και είπαν ότι η όλη διαδικασία της απολαύσεως του ποτού έγινε κατά τρόπον αυτόματον και μηχανικόν χωρίς καμία παρέμβαση της λογικής! Όπως, δηλαδή, θα πρέπει να γίνεται και η Τοξοβολία κατά την ζενική της προσέγγιση, όπως διευκρίνισε ο παρουσιάζων Ιδρυτής και ...ό.έ.δ. Και ...γαίαν έχοι ελαφράν(!) ο ευγενής όσον και ...ακούσιος  «χορηγός» της εκλεκτής και λίαν ...παιδαγωγικής Τεντούρας διότι αν περιμέναμε απ΄ τους παρακατιόντες μεταπολιτευτικούς ανιπτόποδες που καταπίνουν υπερατλαντικώς «κερασμένα» σκωτσέζικα «ξύδια» με επίγευση ...βρωμούσας, χορεύοντας λάγνα χασαποσέρβικα στα σκυλάδικα όπου, ποικιλοτρόπως, διαπλέκονται, ...σωθήκαμε!... Η αποφοριά του δημοκρατικού καταυλισμού είναι, σε όλα τα επίπεδα και από αιώνων «πέραν ορίου επισκευής».

     Ακολούθησε η επίταση στην ταύτιση του Τοξότη με τον στόχο και στην διαγραφή κάθε μεταξύ τους αποστάσεως, όπως ακριβώς μας διδάσκει ο Eugen Herrigel. Διότι η Τοξοβολία δεν μπορεί να έχει άλλο στόχο από τον ατελή «εαυτόν»  του ίδιου του Τοξότη!

     Επόμενο «κλειδί» η απελευθέρωση από τα δεσμά του «εγώ», ή, το μεγάλο άλμα εκτός του «σπηλαίου». Η απεμπόληση της ...ευπαθείας μιας, έτσι κι αλλιώς, τρωτότητος την οποία σέρνει εκ γενετής δίκην αμνιακού σάκου κάθε Άνθρωπος.

      Και, τότε, έρχεται το satori, η φώτιση και ο νους, αλλά  κι ολόκληρη η ύπαρξη φωτίζονται όπως τυφλώνεται από τον ήλιο το έμβρυο που απαλλάσσεται από τον αμνιακό σάκο που σπάει κι αφήνει τις ηλιαχτίδες να το λούσουν.

     Κατόπιν, το φως γίνεται καθημερινός σύντροφος και μας παρακολουθεί σε όλες τις δράσεις μας, στην ειρήνη, στον πόλεμο, στο σπίτι, στο Ιππευτήριο και στη Γραμμή Βολής και τότε οι τοξεύσεις μας αποκτούν ιερότητα αφού απέκτησαν ...φυσικότητα πέραν τεχνικής, γενόμενες τέχνη χωρίς τέχνη.

     Κι αυτή η συνεχής παρακολούθηση της δράσεώς μας από το φως το ιλαρόν, γίνεται πλέον συνείδηση καθημερινότητος και φέγγος στο μονοπάτι του βίου μας.

     Έτσι, διαμορφώνεται και το πλαίσιο της υπαρξιακής απολυτρώσεώς μας δια της πνευματικής μας αναπτύξεως που είναι και το ζητούμενο!

     Κατά την διάρκεια της τετράωρης εισηγήσεως πολλά σημαντικά ειπώθηκαν από όλους και είμαστε ιδιαιτέρως ευγνώμονες στην αγαπημένη μας Οικογένεια που έρχεται από την Τρίπολη για να ασκηθεί μαζύ μας, όπως και στον φίλτατο Δημήτρη που ήρθε από την Πάτρα τιμώντας την εκδήλωσή μας με την παρουσία του. Το ίδιο ευγνώμονες και προς τον φίλτατο Αίαντα ο οποίος διετύπωσε την σχέση του «ζειν» με το «Ζεν» διότι, πράγματι, το Ζεν είναι η ζωή και άνευ τούτου... Βεβαίως ευγνώμονες και προς τον Μελέτη μας ο οποίος μας είπε ότι δεν συνεκράτησε τα εννέα ζενικά «κλειδιά», κάτι απολύτως φυσικό και λόγος για τον οποίο σύντομα θα δημοσιευθεί όλη η μελέτη ώστε όλοι να μπορούν να γίνουν κοινωνοί του περιεχομένου της αναλύσεως του μνημειακού συγγράμματος του Eugen Herrigel  «Ζεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας». 

     Ευγνώμονες και προς την νεαρή μας Θεοδώρα για τις ωραίες φωτογραφίες που τράβηξε και μας προσέφερε δείχνοντας άξια συνεχιστής του έργου του Πατέρα της ο οποίος είναι επαγγελματίας εικαστικός! Εύγε! 

Διαλογισμός επί της κορυφής και ...εν κινήσει

     Κάθε φορά κατεβαίνοντας στην Καλαμάτα κρατώ μικρό δισάκι με δεδομένη την λαμπρή φιλοξενία μου στον υπέροχο χώρο του Μελέτη μας τον οποίο ευχαριστώ όπως και την εξαιρετική Σύζυγό του για τις μοναδικές συνθήκες διαμονής μου. Πάντοτε όμως, όταν φεύγω, παίρνω μαζύ μου τόσες πολλές αποσκευές υπό μορφήν εμπειριών κι εντυπώσεων ώστε πριν πάρω τον δρόμο της επιστροφής μου είναι απαραίτητο να τις ταξινομήσω στη μνήμη μου και να μην είναι εκρηκτικώς διάχυτες μέσα σε μία κρανιακή κάψα άτακτη σαν χάβρα ιουδαίων. Για τον λόγο αυτό καταφεύγω στο μόνιμο "γιατρικό" της διανοητικής ακαταστασίας που δεν είναι τίποτε άλλο από τον διαλογισμό και, όπως εγώ τον συνηθίζω, πάντοτε εν κινήσει.

     Έτσι και σε τούτη την αναχώρηση, καθώς ήμουν κοντά στον σταθμό των λεωφορείων από τον οποίο θα αναχωρούσα, το μάτι μου έπεσε σε έναν παρακείμενο λόφο κατάφυτο στην κορυφή του αλλά χωρίς εμφανή είσοδο και δρόμο που να οδηγεί προς αυτή. 

     Αυτός ο λόφος φαίνονταν ιδανικός για το διαλογιστικό βάδην μου και χρειάστηκε ώρα για να ανακαλύψω στο πλάι του την σχεδόν αθέατη είσοδό του από την οποία ξεκινούσε ένα κρυφό μονοπάτι που οδηγούσε στη κορυφή του.

     Μετά από λίγες βηματισιές βρέθηκα στην κορυφή του απ΄ την οποία θαύμασα το αντικρινό Κάστρο της Καλαμάτας καθώς το έλουζαν τα απόνερα του δύοντος ήλιου...

     Και γύρω μου μια μαγεία φυσικών οντοτήτων που συνέθεταν την απέριττη, τοπική, χλωρίδα και ανάδιδαν μυστηριακούς ...ήχους που μόνον μια ακοή ζενικής ευαισθησίας μπορούσε να ακούσει...

     Μέσα στο παλιό λιόδασος με τους υπέργηρους κορμούς, κατάφερα να ευχαριστήσω τον Eugen Herrigel και τους Συνασκουμένους μου που μου χάρισαν ακόμη μια μέρα κοντά στο φως και τη γνώση. Και παρατηρώντας το απάτητο του χώρου που φάνηκε να μην δέχεται και πολλούς επισκέπτες ευχαρίστησα και την δημοκρατία η οποία εξευτελίζει τους ηλιθίους ώστε να στέκουν μακράν από κάθε φυσική ομορφιά και αλήθεια! Μάλιστα, έτσι όπως ήταν και ...αβάπτιστος, μη βρίσκοντας πουθενά ένα όνομα γι αυτόν τον λόφο, ενώ κανείς εντόπιος δεν ήξερε την ονομασία του, σκέφθηκα να τον βαπτίσω εγώ "Λόφο του Αντίκαστρου" έτσι όπως έστεκε απέναντι από το Κάστρο της Μεσσηνιακής πρωτεύουσας.

     Η σχέση ευφυών προς ηλιθίους στις σύγχρονες δημοκρατικές κοινωνίες είναι ευθέως ανάλογη της σχέσεως χρυσού προς σίδηρο, στην φύση! Έτσι, είναι φυσικό επακόλουθο για τις κοινωνίες αυτές να κείνται εν μέσω ερειπίων, με τους πολίτες τους να παραπαίουν, ενώ «τα σκουπίδια βγαίνουν τσάρκα στα στενά» ως …υποδείγματα χαρακτήρων! Παρά ταύτα, μακράν του μαζικού κανόνος, οι ευφυείς εξακολουθούν να υπάρχουν, να δημιουργούν και να αυτό-βελτιώνονται με τρόπους «ιδίων αυτών επινοήσεως» οι οποίοι υποστυλώνουν την ανέλιξη του ανθρώπινου Πολιτισμού! Κι ανάμεσα σ΄ αυτούς τους …πεισματάρηδες είναι και η «οικογένεια» των «Ελλήνων Κενταύρων» που δεν εννοεί να εκχωρήσει την ανθρώπινη υπόσταση των Μελών της στις ορέξεις του μαζικού Μολώχ που, ακόρεστος, σαρώνει ηλιθίους μαζανθρώπους. Άλλωστε, αυτό το σάρωμα είναι μέρος της ομορφιάς της εξελίξεως, αρκεί να αποφεύγουμε την εξοντωτική δίνη του και την θανατηφόρα στροφορμή του, όσοι σεβόμεθα εαυτούς, ενθυμούμενοι ότι, ό,τι δεν μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς!    

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ