ΥΠΕΡ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

 ΥΠΕΡ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

     Η πρόσφατη ανάρτηση υπό μορφή pdf προς ελεύθερην ανάγνωση και κριτική του βιβλίου μας «Η ΣΧΟΛΗ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ‘ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ’», αποδίδει καρπούς και η Δήμητρά μας στέλνει το ερώτημά της:  

     «Στη σελίδα 42 γράφεις ότι δεν διάλεξες τους καλύτερους ιππείς μας για ένα γύρισμα που έκανες. Γιατί; Πάντα δε δείχνουμε το καλύτερο σε μια τέτοια περίπτωση; Και ποιος ήταν ο καλύτερος ιππέας μας;»

     Αρχικώς, δεν έκανα εγώ το «γύρισμα» αλλά η εξαιρετική σκηνοθέτις Ελένη Βλάσση η οποία μου εμπιστεύθηκε τις σκηνές έφιππης δράσεως και εφίππων συγκρούσεων, καθώς και μία σκηνή κλειστού χώρου. Πολύ σοφά η διακεκριμένη σκηνοθέτις ανέθεσε τις ιππικές σκηνές σε κάποιον που γνωρίζει τον Ίππο και αυτό επιβεβαιώνει μιαν άλλη θέση μου η οποία αναφέρεται σε άλλη σελίδα του ίδιου βιβλίου, σύμφωνα με την οποία ο σκηνοθέτης του Ιππικού Θεάτρου θα πρέπει να είναι Ιππογνώστης και Ιππέας.

     Το ερώτημα περί της μη επιλογής του καλύτερου Ιππέως θα μπορούσε να απασχολεί έναν οιονδήποτε εκτός των «Ελλήνων Κενταύρων» αλλά για ένα Μέλος είναι αρκετό να έχει κατά νου τους δύο άξονες της, πλατωνικής, Σχολής μας, την ΑΛΗΘΕΙΑ και την ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, εν προκειμένω δε, τίθεται θέμα αληθείας και συγκεκριμένα:

     Στο Ιππικό ενός τακτικού στρατού δεν είναι όλοι οι Ιππείς άριστοι διότι είναι άνισες οι ανάγκες εν σχέσει με τις δυνατότητες εκπαιδεύσεως. Και όποιος έχει μελετήσει το βιβλίο του Στέφανου Γαλάτη για την Γαλλική Σχολή της Saumur αυτό το καταλαβαίνει καλύτερα. Έτσι, είναι φυσικό οι Ιππείς ενός τακτικού στρατού και, μάλιστα, σε περίοδο πολέμου, να μην συγκρίνονται με Ιππείς επιπέδου Υψηλής Σχολής, ή, έστω, αρίστους ή και πολύ καλούς, όπως αυτοί νοούνται στην ακαδημαϊκήν Ιππική.     

     Υπ΄αυτές, λοιπόν, τις προϋποθέσεις και προς απόδοση της αληθείας των περιστάσεων, επιλέξαμε τους Ιππείς των συγκεκριμένων σκηνών με κριτήριο ότι δεν θα παρουσιάσουμε εξιδανικευμένες «εικόνες» …Ιππικής Δεξιοτεχνίας ή Caroussel στο Ιππευτήριο της Ισπανικής Σχολής Ιππασίας της Βιέννης, αλλά σκηνές συμπλεκομένων εφίππων εν πολέμω. Είναι πολύ σημαντικό να επιμένουμε στην αλήθεια σε κάθε φάση της ζωής μας και να περιφρονούμε τον εντυπωσιασμό του όχλου ψευδόμενοι διότι η αλήθεια μας στέκει απείρως πολύ πιο ψηλά από την οιανδήποτε "δημοφιλία"! 

     Ποιος ήταν ο καλύτερός μας Ιππέας εκείνη την εποχή; Μα βεβαίως, ο εικονιζόμενος, ανήλικος τότε, Γεώργιος (γιος της κ. Γαβριέλας Ζαμόσοβα η οποία μας παρεχώρησε Ίππους και χώρο για το «γύρισμα»).

     Η καλή μας Δήμητρα, λοιπόν, δικαιώνει και την επιμονή μου να μελετήσουμε Πλάτωνα και την «Πολιτεία» του. Την ευχαριστούμε γι αυτό όπως και για την υποβολή του ερωτήματός της. Ιδιαιτέρως δε, ευχαριστούμε και τους αναγνώστες του βιβλίου μας.