ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΗΓΩΝ ΙΕΡΑΚΟΘΗΡΙΑΣ

 

ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΗΓΩΝ ΙΕΡΑΚΟΘΗΡΙΑΣ

     Αρχαία τέχνη η Ιερακοθηρία, δυστυχώς όμως και αυτή, είναι πολύ παραγνωρισμένη στη χώρα μας όπου, ναι μεν εμφανίζει δείγματα υπάρξεως προ πολλών αιώνων, αλλά, δυστυχέστατα, χωρίς ουδεμία ιδιαίτερη πρόοδο. Και ο λόγος της μη προόδου της στην Ελλάδα είναι διότι όσοι ενασχολήθησαν και ενασχολούνται με αυτήν, αρκούνται σε «εαυτών εμπειρικότητες» και όχι στην διαμόρφωση ενός συντεταγμένου και, κυρίως, ουσιαστικού κλίματος αναπτύξεώς της το οποίο προϋποθέτει συστηματική διδασκαλία από έγκριτες πηγές και όχι ανεύθυνες ατομικές κατευθύνσεις.

     Δυστυχώς, η απεμπόληση των εθνικών Αξιών μας αλλά και της ιδίας της ελληνικότητός μας με την ανοχή μιας αλλόδοξης θρησκείας συνοδευόμενης από ξένα ήθη και έθιμα, οδήγησε την Ελλάδα στον αφανισμό της ρωμαϊκής κατακτήσεως, συμπαρασύροντας στην εξαφάνιση του θεοκρατικού σκοταδισμού και παραδοσιακές τέχνες, μεταξύ των οποίων και την Ιερακοθηρία.

     Επιχειρώντας να περισώσουμε ό,τι αξιόλογο σε αυτή την σπουδαία τέχνη η οποία, όχι απλώς συμπορεύεται με την Ιππική αλλά και για πολλούς λόγους συνάδει και με την Έφιππη Τοξοβολία (αυτά αποτελούν αντικείμενα ευρείας αναφοράς) προβαίνουμε, εν προκειμένω, στην ανίδρυση μιας «Τράπεζας Πηγών Ιερακοθηρίας» την οποία θα ενημερώνουμε συνεχώς με ό,τι σημαντικό και, ως εκ τούτου ενδιαφέρον, ως συμβολή στην ανέλιξη αυτής της τέχνης την οποία, εμείς, πρωτο- «ανταμώσαμε» στην Ουγγαρία και, κατόπιν, στην Μογγολία, κατανοώντας την βαθύτατη συνάφεια του Ίππου με τα Αρπακτικά.

     Ήδη, διακρίνουμε πέντε ελληνόγλωσσες πηγές σχετικές με την Ιερακοθηρία, οι μέν τέσσερις παλαιότερες, η δε πέμπτη σύγχρονη, ως εξής:

1. Δημητρίου του Κωνσταντινοπολίτου: «Περι της των ιερακων ανατροφης τε και θεραπείας» (1270).

2. Ανωνύμου: «Ορνεοσόφιον αγροικότερον».

3. Ανωνύμου: «Ορνεοσόφιον κελεύσει γεγονός του αοιδίμου βασιλέως κυρίου Μιχαήλ».

4. Ανωνύμου: «Ιερακοσόφιν εις ιατρείαν ορνέων, και εις κοπας και κρώμα, οιον ζαγανων, φαλκονίων, πετριτων, ιερακίων, τζουρακίων και οξυπτερύγων». Kαι,

5. Στέλιου Φραγκούλη: «Ιερακοθηρία», χ.χ.

     Σημαντικές αναφορές περί αρπακτικών (αετού, ιέρακος κλπ) βρίσκουμε μεταφρασμένες εκ των Λατινικών στα Ελληνικά στο βιβλίο του Κλαυδίου Αιλιανού «De natura animalium linri XVII» Λειψία, 1864 το οποίο αναρτούμε εν συνεχεία και υπό μορφή pdf.

     Ελπίζοντας πάντοτε ότι και μετά τον Στέλιο Φραγκούλη και άλλοι Συνέλληνες Ιερακοθήρες θα ευαισθητοποιηθούν ώστε να συγγράψουν σχετικές μελέτες αλλά και να διοργανώσουν Σχολές διδασκαλίας της τέχνης της Ιερακοθηρίας παραδίδουμε εν συνεχεία, ψηφιοποιημένα, σημαντικά όσο και δυσεύρετα συγγράμματα Ιερακοθηρίας προς ελεύθερη ηλεκτρονική μελέτη, πεπεισμένοι ότι έτσι βοηθούμε την ανάπτυξη των γνώσεων των νέων Ιερακοθηρών αλλά και την ανέλιξη της τέχνης της Ιερακοθηρίας.

    Σημειωτέον ότι η Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» προσφέρεται αφιλοκερδώς όπως ισχύει καθ΄ όλες τις δράσεις της, στην υποστήριξη κάθε προσπαθείας προς ανάπτυξη της Ιερακοθηρίας στην Ελλάδα. Τα εν συνεχεία κείμενα έχουν ήδη αναρτηθεί στην Hλεκτρονική Βιβλιοθήκη των "Ελλήνων Κενταύρων" και προσφέρονται ελεύθερα στην διάθεση κάθε αναγνώστη (κλικάρετε στις εικόνες για να οδηγηθείτε στα πρωτότυπα):

     Η παρούσα «Τράπεζα Πηγών Ιερακοθηρίας» θα συνεχίσει εμπλουτιζόμενη με επιπλέον τίτλους σπανίων και σημαντικών εκδόσεων, αλλά και πληροφοριών, χρήσιμων για την πρόοδο αυτής της «τέχνης των βασιλέων», όπως διαχρονικώς χαρακτηρίσθηκε η Ιερακοθηρία.