ΗΜΕΡΙΔΑ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

ΗΜΕΡΙΔΑ  ΙΠΠΙΚΟΥ  ΘΕΑΤΡΟΥ

     Επίτευγμα μέγα να καταφέρνεις να διατηρείς μιαν υψηλή αισθητική καθημερινότητος μέσα σε μια μεταπολεμική κοινωνία η οποία είναι βιουτηγμένη στο έγκλημα, στον πόλεμο, στο αίμα και στον θάνατο! Και την ίδια "ώρα" που έξω από μια "περίφραξη" ο Μολώχ της ομαδικής παραφροσύνης θερίζει ζωές, μέσα από την ίδια "περίφραξη" ολίγιστοι νουνεχείς να απολαμβάνουν την ισορροπία πνεύματος και σώματος, αλλά και την απόλαυση της αρμονίας ψυχής με ένα μάθημα Ιππικού Θεάτρου όπως η Δέσποινα Μπόνου σχεδίασε και διηύθυνε, σήμερα, στη Κοιλάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" με την υποστήριξη του Αρχηγού της Ομάδος μας Εφιπποτοξότη Αντώνη Διαγούπη.

     Η ταλαντούχος Συνασκούμενη Δέσποινα Μπόνου, με θεατρικές σπουδές και, κυρίως, θεατρική παιδεία ως ηθοποιός και, παρά την νεαρότατη ηλικία της, έχοντας ανεβάσει δική της παράσταση την οποία και σκηνοθέτησε, μας προσέφερε ένα εξαιρετικής διδακτικής δομής μάθημα Ιππικού Θεάτρου προάγοντας το σχετικό πρόγραμμα της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" και κάνοντάς μας όλους ευτυχείς μαθητές της!

     Με ευστοχία σχεδιάσεως ενός αποτελεσματικού συνδυαστικού ασκησιολογίου, αλλά και με σαφήνεια επεξηγηματικότητος, η αγαπημένη μας Δέσποινα υλοποίησε μιαν εισαγωγική ημερίδα Ιππικού Θεάτρου ωφέλιμη συγχρόνως για τον Ιππέα όσο και τον Ίππο, κινούμενη επάνω στους άξονες της αναπνοής και του ρυθμού που άγουν σε μια σωστήν έφιππην έκφορά λόγου με κάποια πρώτα στοιχεία υποκριτικής προερχόμενα από τον "χρωματισμό" του λόγου.

     Ξεκινώντας το πρόγραμμά της ab ovo, η Δέσποινα προθέρμανε τους μαθητές της και όχι μόνον...

     ...Εξ αρχής, δεν παρέλειπε να επεξηγεί το "γιατί" κάνουμε "ό,τι" κάνουμε, βοηθώντας, έτσι, τους εκπαιδευομένους της να ανταποκριθούν καλύτερα στο ασκησιολόγιο.

     Μικρή το δέμας αλλά επιβλητικότατη, η Δέσποινα βοήθησε με την όλη στάση της τους μαθητές της να αυτοπειθαρχήσουν και να ανταπεξέλθουν στο έπακρο των δυνατοτήτων τους καθ΄ όλη την ημερίδα. Αυτή η "πειθαρχία" η οποία είναι το κλειδί της επιτυχίας της ζωής και σήμερα υπήρξε κατάκτηση όλων, χάρη στην καλή μας Δέσποινα!

     Και λίγο πριν αρχίσει η επίσαξη του Ίππου για την έναρξη του κυρίως προγράμματος της ημερίδος, όλοι οξυγονωμένοι κι έτοιμοι για μια πανέμορφη "περιπέτεια" γνώσεων και δεξιοτήτων...

     Υπό την επίβλεψη του Αρχηγού της Ομάδος μας η προετοιμασία του Ίππου, τηρουμένων, όπως πάντοτε, των κανόνων της ευημερίας του και, πράγματι, χάρη στον Αντώνη ο Μπάλιος γίνεται από στιγμή σε στιγμή καλύτερος ως σχολικός Ίππος.

     Πολύ σωστά, η Δέσποινα σήμερα έδωσε έμφαση στην διδασκαλία ασκήσεων αναπνοής αφού η αναπνοή αποτελεί το επίκεντρο της ζωής μας, της Ιππασίας συμπεριλαμβανομένης και στην οποία αναπνοή έχουμε αφιερώσει ειδικό εγχειρίδιο στη Σχολή μας. 

     Με σταθερή πρωταγωνίστρια την διαφραγματικήν αναπνοή η Δέσποινα μας προϊδέασε στο μέτρο της έφιππης σκηνικής κινήσεως με την παράλληλη έφιππην εκφορά σκηνικού λόγου  διανθισμένου με ψήγματα χορογραφημένης υποκριτικής. Το λεπτοκαμωμένο κοριτσάκι των "Ελλήνων Κενταύρων" είχε "πλέξει" για τα καλά ένα "δίχτυ" πολλαπλής "ψαριάς"  το οποίο, πράγματι, ...αλίευσε αρκετά και σημαντικά. 

     Ορίζοντας με ακρίβεια, αποστάσεις και χρόνους, επιτυγχάνοντας ιδανικούς ρυθμούς κινήσεως του Ίππου, η Δέσποινα συντόνισε από την πρώτη στιγμή Ιππείς και Ίππο με άμεσα, εμφανή, οφέλη τόσο στον ασκούμενο Άνθρωπο, όσο και στον συνασκούμενο Ίππο με πρώτο την εξιδανίκευση των συγχρονισμένων ακινητοποιήσεών τους. 

     Η νεαρή Αμαζόνα με τα τρία μόνον μαθήματα Ιππασίας, εκτελώντας για πρώτη φορά τις ασκήσεις Ιππικού Θεάτρου που σχεδίασε η Δέσποινα, μέσα στο αυστηρό όριο του χρονικού μέτρου ακινητοποιούσε κατά ιδανικό τρόπο τον Ίππο της  με τις οπλές του να σχηματίζουν σχήμα ορθογωνίου παραλληλογράμμου όπως είναι ο κανόνας της ιδανικής ακινητοποιήσεως!

     Αυθεντική "μορφή" των "Ελλήνων Κενταύρων" η Δέσποινα είναι ήδη υποψιασμένη για την βασικήν αρχή εκπαιδεύσεως της Σχολής μας που δεν είναι άλλη από την συνδυαστικήν εκπαίδευση όλων όσων παρευρίσκονται σε κάθε μάθημα, με πρώτο απ΄ όλους τον σχολικό Ίππο.

     Και η συνδυαστική της εκπαίδευση ήταν τέτοια ώστε χαλαρώνοντας την νεαρή Διώνη, να την βοηθήσει, συνάμα, να εισαχθεί και στην υποψία μιας πρώτης έφιππης χορογραφίας υπό τον ήχο μουσικής.

     Πολύ καλή και η Πάτυ στο δεύτερο, μόλις, μάθημά της αν και εξέφρασε την μη ικανοποίηση από τον εαυτό της διότι, όπως μας εξήγησε, περίμενε να ..."πετάει". Η αγαπημενη μας μαθήτρια αγνοεί τον, στατιστικώς, απαράβατο κανόνα της Ιππασίας: "Το πρώτο μάθημα είναι απόλαυση, από το δεύτερο μέχρι το δωδέκατο ...κόλαση και μετά ...κολλάς!".

     Ωστόσο, η Πάτυ κατάφερε να ολοκληρώσει άψογα τον κύκλο των ασκήσεών της αναφορικώς με το μέτρο της έφιππης σκηνικής κινήσεως και ο αδιάψευστος φακός μπορεί να καθησυχάσει τις ανησυχίες της παρατηρώντας την ομαλή έφιππη κίνησή της αλλά και την άνεσή της όπως δείχνουν οι κινήσεις των χεριών της που "παρακολουθούν" τον μουσικό ρυθμό, απαλλαγμένες από την στήριξη επί των ηνιών. 

     Ο Αντώνης μας εφίππευσε με την δική του, όπως πάντα, ακροβατική έφαλση και άνεση δίνοντάς μας την εικόνα του ...αίλουρου που τον χαρακτηρίζει.

     Εναργής η έφιππη εκφορά του λόγου του και, μάλιστα, με ανάγνωση a prima vista χωρίς καμιά προηγούμενη γνώση και πρόβα, αποδίδοντας έναν τολμηρό αλλά ισορροπημένο χαρακτήρα ο οποίος θα μπορούσε να αποδώσει με άνεση πολλούς σκηνικούς ρόλους αφού, βεβαίως, διδαχθεί καταλλήλως.

     Ο Αντώνης μας, τέλος, ίππευσε με τον δικό του, προχωρημένο, ισορροπιστικό τρόπο κατά την άσκηση της χρονισμένης έφιππης σκηνικής κινήσεως, ακολουθώντας τον μουσικό ρυθμό των επιλογών της διοργανώτριας της ημερίδος Δέσποινας Μπόνου.

     Βλέποντας τον Ιδρυτή της Ομάδος «πιασμένο» σε όλη τη δεξιά πλευρά του από μυική κάκωση εξ αιτίας απερισκεψίας του κατά την μεταφορά βαρέος αντικειμένου στο Σταύλο, η Δέσποινα τον ρώτησε επιφυλακτικά εάν θα ήθελε να ιππεύσει κι αυτός εκτελώντας ένα ασκησιολόγιο που του είχε ετοιμάσει κι ο …αδίστακτος Ιδρυτής, αμέσως και παρά την ανημπόρια του, ζήτησε την βοήθεια του Αντώνη ώστε να εφιππεύσει με …"γερανό" και να εκτελέσει το ασκησιολόγιό του.

     Παρά το ότι σε κάθε φωνητικό φθόγγο ένιωθε τη πλευρά του να τον "σουβλίζει", ο Ιδρυτής κατέβαλε προσπάθεια ώστε και αυτός να εκφωνήσει έφιππος και εν κινήσει στα προβλεπόμενα μέτρα, τον a prima vista λόγο του, ακούγοντας τον αντίλαλο της φωνής του να επιστρέφει από τον Υμηττό και διαισθανόμενος ότι, επιτέλους, θα πρέπει να ασκηθεί να μιλά πιο χαμηλόφωνα, Και κάπου εδώ επιβεβαίωσε την μεγάλη χρησιμότητα ακόμη και εφίππως, της αναπνοής Nanso no Hȭ, μιας μεθόδου του Δασκάλου του Ζεν Χακουίν (1686 - 1768) την οποία δοκιμάζει εδώ και καιρό.

     Τέλος, ο αδίστακτος 70τούτης χάρηκε και τον ρυθμό του 2^ου Κονσέρτο του Dmitri Dmitriyevich Shostakovich το οποίο του θυμίζει την θλιβερή σοβιετική παρακμιακή εποχή και την εσωστρέφεια ενός καθεστώτος κομματικών χαφιέδων που καραδοκούν να κρεμάσουν τον πατέρα του κομσομόλου διότι έκλεψε ψωμί για να ταίσει τον καταδότη πιονιέρο του (περίπτωση Lemonosov). Υπέροχη σύνθεση από πλευράς παραδοχής των εγκλημάτων ενός καθεστώτος που συνεχίζει και σήμερα να καθυβρίζει τον ανθρώπινο Πολιτισμό με την βία που τον χαρακτηρίζει! Γι αυτό και ο Ιδρυτής ακολουθώντας μιαν αυτοσχέδια χορογραφία κι αυτήν απροσχεδίαστη (διότι δεν γνώριζε τις μουσικές επιλογές της αγαπημένης του Δέσποινας) τον βλέπουμε κινούμενο εφίππως να στρέφει προς τα πίσω δύο φορές συμβολίζοντας την οπισθοδρομικότητα του συγκεκριμένου, αλλά και κάθε δικτατορικού και ανελεύθερου, καθεστώτος σε Ανατολή και Δύση! Και κάπως έτσι, ενώ ο Ιδρυτής της Ομάδος εφίππευσε … «μισερός», όταν αφίππευσε, κάτι με τους κραδασμούς του Ίππου, κάτι με την κίνηση και κάτι με τον Dmitri Dmitriyevich Shostakovich, ένιωσε πλήρως αποθεραπευμένος μέχρι σημείου να θέλει να συστήσει την Ιππασία ως ίαμα μυικών κακώσεων (και για τον  Dmitri Dmitriyevich Shostakovich ούτε λόγος…). 

     Ευγνώμων προς την αγαπημένη του Εκπαιδεύτρια Δέσποινα, ο Ιδρυτής, τέλος, της παρέδωσε τον Ίππο για να εκτελέσει κι εκείνη το δικό της ασκησιολόγιο πλην όμως, ο Ίππος, «γαργαλημένος» από τις τεχνικές του 70χρονου, τις επιτόπιες στροφές έως πιρουέτες καθώς και μιαν οπισθοπορεία, είχε ανακαλύψει ξανά το …ιπποδρομιακό του παρελθόν και την φύση του ως thoroughbred με αποτέλεσμα, μόλις εφίππευσε η Δέσποινα ο Μπάλιος να ξεκινήσει έναν ξέφρενο καλπασμό διανύοντας μια μεγάλη απόσταση στα σπαρμένα χωράφια και πηδώντας (με τη Δέσποινα) χαντάκια ενώ η Αμαζόνα μας έστεκε ακλόνητη στη ράχη του απολαμβάνοντας, παρά τον αιφνιδιασμό της την υπέροχη εμπειρία. Και στο τέλος ήταν απερίγραπτη η χαρά και η υπερηφάνεια όλων μας για την ισορροπία της θριαμβεύτριας και χαμογελαστής Δέσποινας πάνω στον «αχαλίνωτο» Μπάλιο αποδίδοντάς της ένα ομαδικό χειροκρότημα όπως αξίζει σε μία καλλιτέχνιδα όχι μόνον της σκηνής αλλά και του Ιππευτηρίου!

     Κατά την απολογιστική συζήτηση μετά την λήξη της ημερίδος, όπως πάντοτε συνηθίζουμε, τόσο η Δέσποινα όσο και ο Αντώνης εισέπραξαν τα ενθουσιώδη σχόλια του Ιδρυτή για την ωφελιμότατη εμπειρία όλων και χαράχθηκαν νέες "συντεταγμένες" για την Σχολή του Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων" που θα είναι ακόμη πιο ωφέλιμες για όλους, κυρίως, δε γι αυτή την σπουδαία ιππική τέχνη που καλλιεργείται στην Ομάδα μας.

Ο ΜΑΘΗΤΗΣ ΚΡΙΝΕΙ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΡΙΑ

     

Ανεπηρέαστη από ρηχές "μοντερνιές" που αποτελούν σύγχρονο συρμό εντυπωσιαμού ανοήτων καταθάπτοντας, γενικώς, την Τέχνη, η Δέσποινα Μπόνου παραμένει στην ουσία της θεατρικής  Τέχνης με συνείδηση ότι αυτή προάγει Ήθος, διεκδικώντας έτσι επαξίως τον τίτλο της Ηθοποιού! Αυτό το λεπτοκαμωμένο παιδί, προσήλθε στο Ιππευτήριο ενωρίτερα από όλους τους άλλους προδιαθέτοντας, μόνη της τον Ίππο με μουσική και κίνηση, κρατώντας το σημειωματάριό της το οποίο περιείχε σχεδιογραφημένες ακόμη και τις προθερμαντικές ασκήσεις και συνεχώς το συμβουλεύονταν, ώστε να μην παραλείψει το παραμικρό και με κύρος προσωπικότητος διδάσκοντος κατάφερε αμέσως να επιβληθεί σε μαθητές και Ίππο με την πειθώ της "επαϊούσης". Με απολύτως δομημένο στο μυαλό της και στις σημειώσεις της, σωστότατα εξατομικευμένο για τον κάθε μαθητή, το Ασκησιολόγιο, καταφέραμε να το υλοποιήσουμε επακριβώς στον προβλεπόμενο χρόνο που ορίζει η ευημερία του Ίππου χωρίς να κουράσουμε το ζώο, χωρίς να κουραστούμε οι μαθητές και χωρίς να παραλείψουμε κάτι. Γι αυτό, όμως, η Δέσποινα είχε κοπιάσει προηγουμένως, πολύ πριν φθάσει στο Ιππευτήριο και με δαπάνη του ασφυκτικού, ως εκ των καλλιτεχνικών και επαγγελματικών υποχρεώσεών της, χρόνου της! Άψογη κατά την εκτέλεση της εκπαιδεύσεως και πάντοτε πλάι στους μαθητές της διορθώνοντας διακριτικά όπου χρειάζονταν, χωρίς καμία διάθεση εξουσιαστικότητος και πάντα αλληλέγγυα με τον μαθητή της, κατάφερε να μας κάνει να αφιππεύσουμε ..."κατά κράτος" καλύτεροι απ΄ όταν ιππεύσαμε! Και ο αιφνίδιος, δικός της, καταληκτικός όσο και καταπληκτικός καλπασμός συνοδευόμενος και από απρόσμενη υπερπήδηση δείχνει ότι δεν είναι μόνονμία εξαιρετική Ηθοποιός και Σκηνοθέτις αλλά και μία πολύ καλή Αμαζόνα η οποία βρίσκεται στον καλύτερο "δρόμο" για την ανέλιξη του Ιππικού Θεάτρου! Τέλος, με μοναδική συνέπεια και υπευθυνότητα, μετά την λήξη της ημερίδος, η Εκπαιδεύτριά μας δεν εφείσθη θυσιών και συνέταξε λεπτομερή αναφορά την οποία μας διεβίβασε προς διευκόλυνση μελλοντικών αναλόγων διοργανώσεων και την οποία παραθέτουμε εν συνεχεία. Κι όλα τούτα εντελώς αφιλοκερδως αφού, στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" κανείς δεν ...πληρώνεται! Οι "Έλληνες Κένταυροι" δεν της είμεθα, απλώς, ευγνώμονες για την προσφορά της στην Σχολή μας, όπως και ευτυχείς ως μαθητές της, αλλά και υπερήφανοι διότι στους κόλπους μας αναδεικνύεται μία θεραπαινίδα Τέχνης και Πολιτισμού, όπως η αγαπημένη μας Δέσποινα Μπόνου!

Α.Η.Κ.

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΡΙΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ:

«Το ασκησιολόγιο όσων παρευρέθηκαν στην προπόνηση, χωρίστηκε σε δύο μέρη: στο λεκτικό και στο κινησιολογικό.

Α. Η Λεκτική άσκηση: Σωστή αναπνοή και εκφορά του λόγου.

Για τις νέες μαθήτριες, Πάττυ και Διώνη, η πρώτη «λεκτική» άσκηση περιελάμβανε την επιλογή μίας φράσης την οποία θα την απαγγέλλουν εν ώρα ίππευσης. Επιλέγοντας τη φράση «Οι παπαρούνες είναι κόκκινες και το γρασίδι πράσινο», η Διώνη κλήθηκε να συντονίσει την ατάκα της με την εντολή που έδινε στον Μπάλιο να σταματήσει το βάδην του. Έτσι, το βάδην της Διώνης και του ίππου ήταν αρχικά άηχο, ενώ η στάση τους συνοδευόταν από την ατάκα, την οποία η Διώνη προσπαθούσε να την εκφέρει όσο πιο δυνατά και ορθά μπορούσε. Εφόσον η Διώνη επέτυχε την ορθή απαγγελία, η εκπαιδεύτρια της, αποφάσισε να τη δυσκολέψει, βάζοντας την να εκφέρει την ατάκα με πολλαπλούς τρόπους: υπερβολικά γρήγορα και υπερβολικά αργά, ψιθυριστά και δυνατά, θυμωμένα, χαρούμενα, καθώς και με λεγκάτο και στακάτο.

Για την Πάττυ, επικεντρωθήκαμε περισσότερο στο χειρισμό της ανάσας εν ώρα ίππευσης. Έτσι, ενώ η Δέσποινα τής μετρούσε «χτύπους» λεκτικά στο ρυθμό των ¾, η Πάττυ έπρεπε να εισπνέει στα πρώτα ¾, να κρατάει την αναπνοή της στα δεύτερα ¾, και να εκπνέει στα τρίτα. Με αυτή την άσκηση η Πάττυ παρατήρησε πως συγκεντρώθηκε περισσότερο και πως αισθάνθηκε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στο να συνεχίσει το μάθημά της.  Πράγματι, ο ελεγχόμενος κύκλος της αναπνοής, είναι κομβικός για τον αναβάτη, ώστε πρώτα ο/η ίδιος/α να βρει τον εσωτερικό του/της ρυθμό και να σταθεροποιηθεί με τον εαυτό του/της, και έπειτα τον κοινό ρυθμό με τον ίππο. Ούσα πιο σταθεροποιημένη τώρα η Πάττυ, κατάφερε να εκφράσει και εκείνη τη δική της ατάκα, «Ο Μπάλιος είναι καφέ», μετά από κάθε εντολή ΑΛΤ! Δοκιμάζοντάς την και εκείνην, η Δέσποινα, αποφάσισε να της δίνει διάφορους τρόπους να πει την ατάκα της, όπως είχε κάνει και με τη Διώνη. Η Πάττυ με επιτυχία κατάφερε να δώσει  τέτοια ένταση στην φωνή της, ώστε να ακουστεί στο διπλανό χωράφι!

Όσον αφορά τους «παππούδες» που έδωσαν τον παρόν στην ημερίδα, τον Αντώνη και τον Αριστοτέλη, οι οποίοι δεν σταμάτησαν να επισημαίνουν στη Δέσποινα ότι και οι δύο τους είναι μιας ηλικίας και πως δεν είναι για πολλά πολλά, τους δόθηκε μία δυσκολότερη  άσκηση: να διαβάσουν ένα απόσπασμα από τον «Αμλετ» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ την ώρα που ιππεύουν. Συγκεκριμένα, έχοντας στα χέρια τους την Τρίτη Σκηνή από την Πρώτη Πράξη, τον μονόλογο του Πολώνιου, ο Εκπαιδευτής και ο Ιδρυτής συνδύασαν την ανάγνωση, τη σωστή εκφορά του λόγου, καθώς και την κατανόηση του κειμένου, με τη διεύθυνση του Ίππου και το βάδην του.

Ο Αντώνης κατάφερε να φέρει εις πέρας όλες τις οδηγίες τις Δέσποινας όσον αφορά την απαγγελία του κειμένου: με να τον καθοδηγεί στις φωνητικές του παύσεις και στον τρόπο ερμηνείας. Πράγματι, ο Αντώνης επέτυχε να «αφήσει άφωνη» τη Δέσποινα, όταν η ίδια του ζήτησε να διαβάσει το κείμενο απευθύνοντάς το όμως αποκλειστικά στον Μπάλιο, ως ο πιο πιστός του σύντροφος. Τότε, φάνηκε ότι ο Μπάλιος πραγματικά τον αφουγκράστηκε, με αποτέλεσμα, ίππος και αναβάτης να γίνουν ένα.

Στην περίπτωση του Αριστοτέλη, ο ίδιος προσέφερε σε εμάς τους υπόλοιπους ένα μάθημα σωστής αναπνοής και φωνητικής διαφραγματικής στήριξης. Διαβάζοντας το κείμενο, ο Αριστοτέλης με μία φωνή καμπάνα παρά τον αέρα που είχε ξεκινήσει να πιάνει, κατάφερε να κάνει όλη τη γειτονική βλάστηση και ιδίως τις μαργαρίτες, να στραφούν προς το μέρος του. 

Η τελευταία που προπονήθηκε στην παρούσα άσκηση, ήταν η ίδια η Δέσποινα, η οποία επέλεξε ένα απόσπασμα από την «Πενθεσίλεια» του Χάινριχ Φον Κλάιστ. Κατευθύνοντας τον ίππο ενώ παράλληλα διάβαζε το κείμενο, η Δέσποινα κατάφερε να δώσει την κατάλληλη ένταση ώστε να ακουστούν καθαρά μία μία οι λέξεις.

Μάλλον το παραέκανε, αφού μόλις ο Αντώνης της ζήτησε να παραμερίσει το κείμενο και να απαγγείλει απέξω μία ατάκα που της έκανε εντύπωση, ο Μπάλιος, θέλοντας και εκείνος να κλέψει λίγα από τα φώτα της σκηνής, βγήκε σε καλπασμό, με αποτέλεσμα τα λόγια της Δέσποινας να κοπούν στη μέση και να την κάνει βόλτα μέχρι την απέναντι πλευρά τού παραδιπλανού χωραφιού.

Β. Η Κινησιολογική άσκηση: Συγχρονισμός σώματος με ίππο και μουσική υπόκρουση.

Το Β’ μέρος των ασκήσεων των μαθητών, συμπεριελάμβανε ίππευση υπό μουσικής υπόκρουσης. Συγκεκριμένα, τα τραγούδια που χρησιμοποιήθηκαν ήταν βαλς, ώστε οι αναβάτες να συγχρονιστούν στο ρυθμό των 3/4 

Για τη Διώνη, η Δέσποινα επέλεξε το αγαπημένο βαλς από τη «Λίμνη των Κύκνων» και ζήτησε από τη Διώνη να δώσει στο σώμα της την κίνηση του κύκνου, παράλληλα με την ίππευσή της. Η Διώνη καθ’ όλη τη διάρκεια του τραγουδιού, κράτησε το κεφάλι της ψηλά και υπερήφανα όπως θα έκανε και μία μπαλαρίνα στο ομώνυμο μπαλέτο, και δίνοντας στα χέρια της την κίνηση των φτερών ενός βασιλικού κύκνου που ετοιμάζεται να πετάξει.

Για την Πάττυ, η Δέσποινα άφησε να ακουστεί το «September Waltz» του Felix Godin. Καθόλη τη διάρκεια του κομματιού, Η Πάττυ παραδέχθηκε πως το βαλσάκι την έκανε να αισθανθεί όμορφα πάνω στον ίππο και πως την βοήθησε να ιππεύσει με περισσότερη συγκέντρωση. Κουνώντας τα χέρια, τον κορμό και το κεφάλι της ρυθμικά, η Πάττυ κατάφερε να αφήσει ακόμα και τις ηνίες και να ιππεύσει χορεύοντας.

Όσον αφορά την Πριμαντόνα της ομάδας, τον εκπαιδευτή μας Αντώνη, δεν απογοητευτήκαμε καθόλου, καθώς ο ίδiος με κίνηση ακροβάτη, κατάφερε να φέρει εις πέρας αυτό που του ζητήθηκε από τη Δέσποινα: στο ρυθμό του «Waltz of the Flowers» του Τσαικόφσκυ, να χορέψει σαν ένα λουλούδι που ανθίζει στην πρώτη μυρωδιά της Άνοιξης! Ο Αντώνης όχι μόνο κατάφερε να πιάσει κοινό ρυθμό με τη μουσική, αλλά και με τον βηματισμό του Μπάλιου, ο οποίος φαινόταν να χαίρεται την ευκαιρία για χορό. Δοκιμάζοντας πολλαπλές διαφορετικές κινήσεις και χορευτικές πόζες πάνω στη ράχη του ίππου, ο Αντώνης προσέφερε σε όλους μας ένα πραγματικά υπέροχο θέαμα αναβάτη ο οποίος αγγίζει τα όρια της ‘σύμφυσης’ (σωματοαισθητικής σύνδεσης με μη-ανθρώπινο όν). 

Τέλος, στον Αριστοτέλη δώσαμε το «Δεύτερο Βαλς» του Dmitri Shostakovich, όπου ούτε και εκείνος μας απογοήτευσε με τις κινήσεις του αλά Isadora Duncan. O Μπάλιος έπιασε αμέσως τον αμοιβαίο ρυθμό της μουσικής και μαζί με τον Αριστοτέλη, και οι δυό τους ξεκίνησαν να ιππεύουν χορευτικά μέχρι και καταμεσής των ανθισμένων ανθών.» 

Δέσποινα Μπόνου

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ