ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

 ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

     

Την δόξα του, κατ΄ όνομα, την ώφειλε στην Ήρα, ο Ηράκλειτος ο Εφέσιος και "Σκοτεινός" αποκαλούμενος, βασιλικής καταγωγής σοφός και, βεβαίως, αντιδημοκράτης, του οποίου η ακμή τοποθετείται στην 69η Ολυμπιάδα και ο οποίος απέβαλε το βασιλικό αξίωμα επιλέγοντας την ακλόνητη βασιλεία της διανοήσεως! Ο Διογένης μας τον αποδίδει ως υπερήφανο και ακατάδεχτο ("μεγαλόφρων δε γέγονε παρ΄ οντιναούν και υπερόπτης", ΙΧ 1) ενώ ο Τίμων ο Σιλλογράφος "κοκκυστή και οχλολοίδορο" (D.L., IX, 6). Και ήταν τόσο απόλυτος στην οχλολοίδορη σταση του ώστε δεν δίστασε να αντιτεθεί και στον δήμο των Αθηναίων από τον οποίο εισέπραττε και ιδιαίτερην εκτίμηση, λόγω του δημοκρατικού καθεστώτος το οποίο ο συγκεκριμένος δήμος διατηρούσε! Η ακεραιότητα της διανοίας του τον προέτρεψε να εισχωρήσει ακόμη βαθύτερα στην κοινωνική κριτική και να ωθήσει, αυτόν τον αριστοκράτη, να ασκήσει έλεγχο ακόμη και στην αριστοκρατία της Εφέσου καυτηριάζοντας την διαφθορά της. Και η αντίθεσή του σοφού νουνεχούς προς τον ανόητον όχλο δεν εκάμφθη ούτε και προ της κρατούσας θρησκείας, η οποία και αυτή σύμπτωμα μαζικής ηλθιότητος είναι, επιμένοντας στην δική του προσέγγιση του θείου. Αυτοθέλητα αποστασιοποιημένος  από την ηλιθιότητα του όχλου περιφρονούσε την αγωνία του μαζανθρώπου ο οποίος προσδοκά έναν "σωτήρα" για να τον λυτρώσει από το υπαρξιακό του ναυάγιο και παρέμενε αδιάφορος στις εκκλήσεις που του απηύθυναν για ανάληψη ηγετικής πρωτοβουλίας "υπέρ των κοινών" και, όπως ο Διογένης ο Λαέρτιος μας πληροφορεί, όταν κάποιος τον ρώτησε γιατί σώπαινε, ο Ηράκλειτος απήντησε με σαρκασμό: "Ίν'  υμείς λαλείτε!". Κι ενώ η Πολιτική αποτελούσε τον "ιστό" της καθημερινότητός του κι ενώ ήταν φύσει πολιτικός, περιφρονητικός καθώς ήταν προς τα μη αφορώντας εαυτόν "κοινά", απεσύρθη ευγενέστατα στον περίβολο του Ναού της Αρτέμιδος κι έπαιζε ...κότσια με τα παιδιά! Ναι, αυτή η διάνοια επέλεξε να παίζει με τα παιδιά και όταν κάποιοι απορημένοι, βλακείας ένεκεν, Εφέσιοι μαζεύτηκαν γύρω του και τον παρακολουθούσαν γεμάτοι περιέργεια εκείνος τους είπε: "Tι, ω κάκιστοι, θαυμάζετε; ή ου κρείττον τούτο ποιείν ή μαθ' υμών πολιτεύεσθαι;" (D.L., IX, 2-3).

     Πλατωνική η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", αλλά αυτό δεν αποτελεί περιορισμό κατανοήσεως και σεβασμού πολλών παραδειγμάτων βίου των Ελλήνων προγόνων μας, μεταξύ των οποίων και εκείνου του Ηρακλείτου του Εφεσίου εκ του οποίου, μάλιστα, αντλήσαμε και το ρητό του ιδρυτικού εμβλήματός μας "ΤΩ ΟΥΝ ΤΟΞΩ ΟΝΟΜΑ ΒΙΟΣ, ΕΡΓΟΝ ΔΕ ΘΑΝΑΤΟΣ" ("Η αρμονία των αντιθέτων"). Γι αυτό κι εμείς, στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" επιλέγουμε τα σημαντικότερα και, περιφρονώντας τον όχλο, παίζουμε ως παιδιά με τα παιδιά, κάτι που θέλει ..."κότσια" διότι, εμείς, έχουμε τα ..."κότσια"!