ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΟΜΑΔΑ, ΤΟ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΝΟΟΥΜΕ!

     Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί... και, ως "πάντων" εννοείται και των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"! Κι επειδή θέλουμε πάντοτε να τιμούμε τους "γεννήτορές" μας (Μητρός τε και πατρός...) επιδιώκουμε να τιμούμε και τον Πατέρα μας Πόλεμο όχι μόνον διαρρήδην αλλά και ...εμπράκτως...

Κρυμμένοι τόσο καλά,

που μόνον ένα μικρό άνοιγμα βλαστήσεως από ψηλά μπορούσε να μας προδώσει...

     Έτσι, στην τελευταία κυριακάτικη Προπόνησή μας θεωρήσαμε ότι καλούμεθα να πολεμήσουμε υπό ανορθόδοξες συνθήκες, με υστέρηση μέσων, σε αντίξοο περιβάλλον και υπό πίεση χρόνου...

     Με εξαίρεση τα Τόξα μας, τα βέλη μας ήταν σπασμένα! Αυτά καταφέραμε να περισυλλέξουμε από το πεδίο της μάχης για να αντιμετωπίσουμε τον εχθρό. Άλλωστε το πραγματικό "οπλοστάσιο" του ικανού πολεμιστή είναι το ίδιο το πεδίο της μάχης.

     Σίγουρα, όποιος καλείται να πολεμήσει δεν περιμένει να το κάνει με "πυρομαχικά" κατασκευασμένα επί ...μέτρω, αλλά αρκείται σε ό,τι βρει μπροστά του. Και τα δικά μας τα βέλη δεν ήσαν μόνο σπασμένα αλλά και για αιχμή, ούτε λόγος! Κι όμως θα έπρεπε να είναι και εύστοχα και φονικά στα χέρια, μάλιστα, αρχαρίων "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"! 

     Ο εχθρός, από την πλευρά του, αρκετά ανθεκτικός, κρυμμένος κι αυτός κι εξισωμένος με το έδαφος, δίνοντας όσο το δυνατόν μικρότερο στόχο και αρκετά "σκληροτράχηλος" όσο και το πυκνό αμπαλαρισμένο χαρτί που τον αποτελούσε! Κι ο πόλεμος άρχισε...

     Ξαπλωμένη πάνω σε βράχια εξαπολύει το μισερό της βέλος κατά του εχθρού και...

     ...Βεβαίως, το μισερό βέλος βρίσκει στόχο, έναν στόχο διαμέτρου δέκα εκατοστών στα δέκα μέτρα!

     Ξαπλωμένος πάνω σε βράχια εξαπολύει το μισοσπασμένο του βέλος κατά του εχθρού και...

    ...Βεβαίως, το μισερό βέλος βρίσκει στόχο, έναν στόχο διαμέτρου είκοσι εκατοστών στα δέκα μέτρα!

     Πάντα ξαπλωμένος στα άβολα βράχια αλλά με μια πολύ πιο δύσκολη σκόπευση, τοξεύει το απερίγραπτο βέλος του και...

     ...Βεβαίως, το θρυμματισμένο βέλος καρφώνεται στον στόχο με την ίδια άνεση σα να τόξευε όρθιος και με τους προβλεπόμενους στατικούς κανόνες στο γκαζόν ενός Τοξευτηρίου!

     Το ότι είναι γυναίκα η Στέλλα μας, δε σημαίνει ότι καταδέχεται να υστερεί από οποιονδήποτε άνδρα συμπολεμιστή της γι αυτό, αμέσως, επιλέγει την ίδια δύσκολη σκόπευση του Κωνσταντίνου και... 

     ...Με το "βέλος" της καρφωμένο στο στόχο, πράγματι, αποδεικνύει ότι μια γυναίκα μπορεί να πολεμήσει άξια στο πλευρό ενός ανδρός!

     Χαρακτηριστικό του συντονισμού του Κωνσταντίνου και τη Στέλλας ήταν μία από τις τελευταίες συγχρονισμένες βολές τους που μας έδωσε αυτή την εικόνα:

     Tα δύο "σακατεμένα" βέλη καρφωμένα σε ένα μικρό σημείο (αλλά, πάντως, καρφωμένα!) στην επάνω πλευρά των δύο στόχων!

     "À la guerre comme à la guerre!" και "στον πόλεμο όπως και στους ...ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ!" Και να σας αποκαλύψουμε και κάτι αστείο; Όταν η Στέλλα πρωτοεμφανίστηκε στην Ομάδα μας, μας είχε δηλώσει πολύ σοβαρά: "Εγώ θέλω να ασχοληθώ μαζύ σας μόνο με την Ιππασία γιατί τα Τόξα τα φοβάμαι!" Από τότε,όχι μόνον έχει γίνει μία άριστη Αμαζόνα, αλλά κατάφερε να εξελιχθεί και σε μία εξίσου άριστη Τοξότρια, φθάνοντας στο επίπεδο του Β' Υπαρχηγού της Ομάδος!

     Α! Και κάτι τελευταίο αλλά πολύ σημαντικό: Να καλωσορίσουμε το νέο μας Μέλος, τον Λευτέρη ο οποίος, από την πρώτη του επαφή με το Τόξο μας έπεισε ότι μπορεί να τα καταφέρει θαυμάσια!

     Μπορεί στο "μέτωπο" οι Αποστολές των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" να δίνουν το συνεχές "παρών!" αλλά στα "μετόπισθεν" η "παραγωγή" πολεμιστών συνεχίζεται μεθοδικά και ασταμάτητα, όπως αυτές τις ημέρες με τη θερμοκρασία να ξεπερνά τους 42 υπό σκιάν!