ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΝΕΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗ

 ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΝΕΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗ

     Όταν έχεις αποκτήσει βιωματική αίσθηση της αλήθειας και της δικαιοσύνης υποστυλώνοντας το Ήθος σου, ενώ η Παιδεία σου δεν αποτελεί "προϊόν" του Πανεπιστημίου του Stanford στο οποίο φοίτησες, αλλά καρπό της υπαρξιακής εξόδου σου από το πλατωνικό σπήλαιο τότε κατακτάς τις βασικές τυπικές προϋποθέσεις για να οδηγηθείς στην αναγνώριση του Εκπαιδευτή της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων", μιας απαιτητικής κοινωνίας η οποία συνεισφέρει ουσιωδώς σε έναν φθίνοντα Πολιτισμό ο οποίος, όμως, διακρίνεται για τις υψηλές του Αξίες! 

     Και όταν έχεις αντιληφθεί σε βάθος την φιλοσοφία μιας αρχέγονης πολεμικής τέχνης όπως η Έφιππη Τοξοβολία διακρινόμενος για τις δεξιότητές σου σ΄ αυτή ενώ, επί μήνες την διδάσκεις κατά τρόπον άψογο σε νεωτέρους έχοντας, κυρίως, αντιληφθεί την ύψιστη σημασία της ευημερίας του Ίππου υπηρετώντας τον κατά τρόπον ιδανικό, τότε η διαπίστεση του Εκπαιδευτή των "Ελλήνων Κενταύρων" σου ανήκει! 

     Εφιπποτοξότη Αντώνη Διαγούπη συγχαρητήρια για την ποιότητά σου και ευγνώμονες οι 'Έλληνες Κένταυροι" για την λάμπρυνση της Ομάδος μας με την παρουσία σου ως Αρχηγού και, από σήμερα, ως Εκπαιδευτή μας!  

ΑΦΙΠΠΕΥΣΗ ΚΙ ΕΠΑΝΕΦΙΠΠΕΥΣΗ ΕΝ ΚΑΛΠΑΣΜΩ

 ΑΦΙΠΠΕΥΣΗ ΚΙ ΕΠΑΝΕΦΙΠΠΕΥΣΗ

ΕΝ ΚΑΛΠΑΣΜΩ

     Για το, ιππικώς, ανυποψίαστο "μάτι", η παραπάνω εικόνα δεν προσφέρει τίποτε συναρπαστικό... Όμως, για το ιππικώς έμπειρο "μάτι", η εικόνα αυτή προαναγγέλλει ό,τι συναρπαστικότερο για την Ιππασία και, συγκεκριμένα, την εν καλπασμώ αφίππευση του αναβάτη, την κίνησή του (τρέξιμο) παραλλήλως του καλπάζοντος Ίππου και την επανεφίππευσή του δι εφάλσεως, μια βασική άσκηση της Ιππικής των Κοζάκων (Djigitovka) η οποία αναλύεται κατά την "σπονδύλωσή" της με την αλληλουχία των εικόνων που ακολουθούν:

     Πάντοτε η διδασκαλία αυτής της "κομβικής" ασκήσεως ξεκινά με τον αναβάτη εκπαιδευόμενο επί ακινητούντος Ίππου ώστε να αποκτήσει βιωματικήν αίσθηση των "σπονδύλων" που αποτελούν την αλληλουχία των καταστάσεών της, πριν την εφαρμόσει σε καλπασμό.

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

     Οίκοθεν νοείται ότι σε μία πολιτισμένη κοινωνία ο αυτοσεβασμός αλλά και ο σεβασμός της προσωπικότητος του "άλλου" είναι οι μόνες υποχρεωτικότητες που μπορούν να ισχύσουν και όλα τα "για το καλό σου" είναι εκ του πονηρού και απαραδέκτου! Συνεπώς και κάθε μέτρο προστασίας το οποίο κρίνει απαραίτητο κάθε Μέλος μας ενώ δραστηριοποιείται στις ιππικές, τοξευτικές ή και εφιπποτοξοτικές δράσεις της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" ούτε απαγορεύεται, ούτε επιβάλλεται, αλλά εναπόκειται στην κρίση του κάθε εμπλεκομένου ενήλικος, ή, στην κρίση κάθε συνοδού ανηλίκου, όπως είναι ήδη γνωστό και δημοσιοποιημένο. Τουτέστιν, μπορεί κάθε ενδιαφερόμενος εάν θέλει να φορά κάσκα Ιππασίας ("κράνος"), πνευστό γιλέκο ή ο,τιδήποτε κρίνει ο ίδιος σκόπιμο ή, ακόμη και να απόσχει ασκήσεως που θεωρεί ανέφικτο να την εκτελέσει δηλώνοντάς το ευθαρσώς στον Εκπαιδευτή του στον οποίο επίσης κάθε ένας θα πρέπει εξ αρχής να δηλώνει, τυχόν, προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει ώστε να συνεχίζουμε να αποφεύγουμε τα δυσάρεστα όπως τα καταφέρνουμε στα 17 χρόνια της συνεχούς λειτουργίας της Σχολής μας, διατηρώντας μηδενικό δείκτη ατυχημάτων.  

ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΗΓΩΝ ΙΕΡΑΚΟΘΗΡΙΑΣ

 

ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΗΓΩΝ ΙΕΡΑΚΟΘΗΡΙΑΣ

     Αρχαία τέχνη η Ιερακοθηρία, δυστυχώς όμως και αυτή, είναι πολύ παραγνωρισμένη στη χώρα μας όπου, ναι μεν εμφανίζει δείγματα υπάρξεως προ πολλών αιώνων, αλλά, δυστυχέστατα, χωρίς ουδεμία ιδιαίτερη πρόοδο. Και ο λόγος της μη προόδου της στην Ελλάδα είναι διότι όσοι ενασχολήθησαν και ενασχολούνται με αυτήν, αρκούνται σε «εαυτών εμπειρικότητες» και όχι στην διαμόρφωση ενός συντεταγμένου και, κυρίως, ουσιαστικού κλίματος αναπτύξεώς της το οποίο προϋποθέτει συστηματική διδασκαλία από έγκριτες πηγές και όχι ανεύθυνες ατομικές κατευθύνσεις.

     Δυστυχώς, η απεμπόληση των εθνικών Αξιών μας αλλά και της ιδίας της ελληνικότητός μας με την ανοχή μιας αλλόδοξης θρησκείας συνοδευόμενης από ξένα ήθη και έθιμα, οδήγησε την Ελλάδα στον αφανισμό της ρωμαϊκής κατακτήσεως, συμπαρασύροντας στην εξαφάνιση του θεοκρατικού σκοταδισμού και παραδοσιακές τέχνες, μεταξύ των οποίων και την Ιερακοθηρία.

     Επιχειρώντας να περισώσουμε ό,τι αξιόλογο σε αυτή την σπουδαία τέχνη η οποία, όχι απλώς συμπορεύεται με την Ιππική αλλά και για πολλούς λόγους συνάδει και με την Έφιππη Τοξοβολία (αυτά αποτελούν αντικείμενα ευρείας αναφοράς) προβαίνουμε, εν προκειμένω, στην ανίδρυση μιας «Τράπεζας Πηγών Ιερακοθηρίας» την οποία θα ενημερώνουμε συνεχώς με ό,τι σημαντικό και, ως εκ τούτου ενδιαφέρον, ως συμβολή στην ανέλιξη αυτής της τέχνης την οποία, εμείς, πρωτο- «ανταμώσαμε» στην Ουγγαρία και, κατόπιν, στην Μογγολία, κατανοώντας την βαθύτατη συνάφεια του Ίππου με τα Αρπακτικά.

     Ήδη, διακρίνουμε πέντε ελληνόγλωσσες πηγές σχετικές με την Ιερακοθηρία, οι μέν τέσσερις παλαιότερες, η δε πέμπτη σύγχρονη, ως εξής:

1. Δημητρίου του Κωνσταντινοπολίτου: «Περι της των ιερακων ανατροφης τε και θεραπείας» (1270).

2. Ανωνύμου: «Ορνεοσόφιον αγροικότερον».

3. Ανωνύμου: «Ορνεοσόφιον κελεύσει γεγονός του αοιδίμου βασιλέως κυρίου Μιχαήλ».

4. Ανωνύμου: «Ιερακοσόφιν εις ιατρείαν ορνέων, και εις κοπας και κρώμα, οιον ζαγανων, φαλκονίων, πετριτων, ιερακίων, τζουρακίων και οξυπτερύγων». Kαι,

5. Στέλιου Φραγκούλη: «Ιερακοθηρία», χ.χ.

     Σημαντικές αναφορές περί αρπακτικών (αετού, ιέρακος κλπ) βρίσκουμε μεταφρασμένες εκ των Λατινικών στα Ελληνικά στο βιβλίο του Κλαυδίου Αιλιανού «De natura animalium linri XVII» Λειψία, 1864 το οποίο αναρτούμε εν συνεχεία και υπό μορφή pdf.

     Ελπίζοντας πάντοτε ότι και μετά τον Στέλιο Φραγκούλη και άλλοι Συνέλληνες Ιερακοθήρες θα ευαισθητοποιηθούν ώστε να συγγράψουν σχετικές μελέτες αλλά και να διοργανώσουν Σχολές διδασκαλίας της τέχνης της Ιερακοθηρίας παραδίδουμε εν συνεχεία, ψηφιοποιημένα, σημαντικά όσο και δυσεύρετα συγγράμματα Ιερακοθηρίας προς ελεύθερη ηλεκτρονική μελέτη, πεπεισμένοι ότι έτσι βοηθούμε την ανάπτυξη των γνώσεων των νέων Ιερακοθηρών αλλά και την ανέλιξη της τέχνης της Ιερακοθηρίας.

    Σημειωτέον ότι η Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» προσφέρεται αφιλοκερδώς όπως ισχύει καθ΄ όλες τις δράσεις της, στην υποστήριξη κάθε προσπαθείας προς ανάπτυξη της Ιερακοθηρίας στην Ελλάδα. Τα εν συνεχεία κείμενα έχουν ήδη αναρτηθεί στην Hλεκτρονική Βιβλιοθήκη των "Ελλήνων Κενταύρων" και προσφέρονται ελεύθερα στην διάθεση κάθε αναγνώστη (κλικάρετε στις εικόνες για να οδηγηθείτε στα πρωτότυπα):

     Η παρούσα «Τράπεζα Πηγών Ιερακοθηρίας» θα συνεχίσει εμπλουτιζόμενη με επιπλέον τίτλους σπανίων και σημαντικών εκδόσεων, αλλά και πληροφοριών, χρήσιμων για την πρόοδο αυτής της «τέχνης των βασιλέων», όπως διαχρονικώς χαρακτηρίσθηκε η Ιερακοθηρία. 

 

ΙΠΠΙΚΗ ΤΩΝ ΚΟΖΑΚΩΝ ΑΓΙΑ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ, 1899

 

ΙΠΠΙΚΗ ΤΩΝ ΚΟΖΑΚΩΝ 

ΑΓΙΑ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ, 1899

 

                                                                 (click on)

     Ακόμη και η άπταιστη γνώση μιας ξένης γλώσσας όπως, π.χ., των Ρωσικών δεν είναι επαρκής ώστε να μπορέσει κανείς να κατανοήσει ένα τόσο εξειδικευμένο εκπαιδευτικό εγχειρίδιο όπως η Ιππασία των Κοζάκων διότι η ορολογία που περιέχει δημιουργεί ζητήματα μεγάλης δυσκολίας κατανοήσεως. Ομοίως, ούτε και η, αναμφισβητήτως, πλούσια εικονογράφηση δεν αφήνει και πολλά περιθώρια διότι η στατική, δυσδιάστατη, εικόνα περιορίζει δραματικά το μήνυμα που επιχειρεί να δώσει.

     Ωστόσο, το συγκεκριμένο εκπαιδευτικό εγχειρίδιο το  οποίο αφορά στην Ιππασία των Κοζάκων παρέχει πολλές πληροφορίες στο προσεκτικό «μάτι» αποκαλύπτοντας, κυρίως, «διαδικαστικές» προσεγγίσεις που σχετίζονται με την εφίππευση, το «κάθισμα», την τήρηση των όπλων και άλλων παραμέτρων των οποίων η σύνθεση των πληροφοριών αποδίδει συμπέρασμα για την γεωμετρία της ιππεύσεως η οποία αποτελεί το θεμέλιο της Djigitovka η οποία αποτελεί και βασικό εκπαιδευτικό μας ενδιαφέρον ως ένα πολύ ιδιαίτερο «κεφάλαιο» έφιππης ισορροπίας και, βεβαίως, Γυμνιππευτικής.

     Ανεξαρτήτως εάν εμείς δεν χειριζόμαστε Schaschka, αλλά Τόξο, Σπάθη, Δόρυ κλπ η έφιππη ισορροπία αποτελεί έναν σημαντικό «κοινό παρονομαστή» στον οποίο όλοι όσοι καταγινόμαστε με τα διάφορα είδη εφίππων πολεμικών τεχνών προσβλέπουμε με αυξημένο ενδιαφέρον και προσοχή.

     Αυτό το, πολύ σημαντικό για την Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων», εκπαιδευτικό εγχειρίδιο που εκδόθηκε το 1899 στην Αγία Πετρούπολη περιέχει, πράγματι, θησαυρό πληροφοριών οι οποίες, ως φαίνεται, «λειτουργούν» κρίνοντας από την παραπάνω φωτογραφία μαθητή μας και, με την πάντοτε επιδιωκόμενη μεταφραστική συνδρομή, θα συνεχίσει να υποστηρίζει την διδασκαλία μας.

     Άλλωστε, αυτές οι μικρές «ψηφίδες» όσο δυσνόητες κι αν είναι, στο τέλος, «αποκωδικοποιούνται» βάσει των συμφραζομένων της Ιππικής και λαμπρύνουν το όλο ιππικό «μωσαϊκό» της Ανθρωπότητος του οποίου κάθε απότμημα έχει την δική του βαρύνουσα σημαντικότητα για όποιον ενδιαφέρεται να προσεγγίσει σωστά τον Ίππο.

     Ήδη, επί πολλά χρόνια, τα διδάγματα αυτής της παλιάς εκδόσεως της Αγίας Πετρουπόλεως μας «συμπαραστέκουν» σε ένα πολύ σημαντικό ισορροπιστικό ασκησιολόγιο το οποίο συνιστά την απαρχή της Djigitovka.

     Tα «συνιστώμενα» αυτού του εγχειριδίου εφαρμόζονται στις εκπαιδευτικές ημερίδες της Σχολής των «Ελλήνων Κενταύρων» και, όπως, συνεχώς αποδεικνύεται και υλοποιήσιμα είναι και πολύ χρήσιμα.

 

     Όταν ο Ιππέας μάθει να ισορροπεί και να διευθύνει τον Ίππο ανεβάζοντας, κατά πολύ, το κέντρο βάρους του, ασφαλώς, αναδεικνύεται πολύ ωφελημένος. 

     Και ως ρηξικέλευθη Σχολή, η δική μας, ποτέ δεν θα πάψει να αξιοποιεί κάθε επωφελές ιππικό δίδαγμα του παρελθόντος, βασιζόμενη στην πλούσια Ιππική Βιβλιοθήκη μας την οποία θεωρούμε «στυλοβάτη» των προσπαθειών μας!

ΣΧΟΛΗ ΤΥΦΛΩΝ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΩΝ ΤΩΝ «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ»

ΣΧΟΛΗ ΤΥΦΛΩΝ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΩΝ

ΤΩΝ

«ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ»

     Πάνε χρόνια από τότε που εξαγγέλθηκε επισήμως στο αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών η ίδρυση και έναρξη της λειτουργίας της Σχολής Τυφλών Εφιπποτοξοτών των «Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας», έκτοτε δε, αυτή η παγκοσμίως μοναδική Σχολή λειτουργεί  ανελλιπώς με την προσωπική ανιδιοτελή προσφορά του Αρχηγού της, Εφιπποτοξότη Αθανασίου Ψωρομύτη και των βοηθών του, ενισχύοντας το ένστικτο των τυφλών μαθητών τους και αναδεικνύοντας δεξιότητές τους που, διαφορετικά, δεν θα μπορούσαν να αναδειχθούν βελτιώνοντας την ποιότητα της καθημερινότητός τους!

     Και όπως σημειώνει στο ειδικό λεξικό του ο μεταφραστής του Julius Evola, Κωνσταντίνος Ν. Μαλεβίτης (λήμμα: «Ζεν») η όραση είναι μια δευτερεύουσα αίσθηση εκεί όπου το, σχεδόν αλάνθαστο, ένστικτο αποβαίνει κυρίαρχο στη καθημερινή δράση, όπως στην Έφιππη Τοξοβολία.

     Κατά την τελευταία εκπαιδευτικήν ημερίδα, η Σχολή Τυφλών Εφιπποτοξοτών έκανε ακόμη ένα βήμα προόδου με τους μαθητές της.

     Ισάξιοι Συνασκούμενοι με τους βλέποντες, οι μη βλέποντες εμφανίζουν πλέον μεγάλην εξοικείωση με το ασφαλές βαθύ «κάθισμα», ένα βασικό προ-απαιτούμενο για την πρόοδο στην Έφιππη Τοξοβολία.

     Με μεγάλη προσοχή ο Αθανάσιος κι ο αφιερωμένος βοηθός του Χρύσανθος Δρίτσας, από μάθημα σε μάθημα, τεκμηριώνουν την πρόοδο των τυφλών μαθητών τους κάνοντας όλους εμάς που βλέπουμε να «ζηλεύουμε» το «κάθισμά» τους, αλλά και τους έφιππους χειρισμούς τους, γνωρίζοντας πόσο σημαντική είναι η όραση για ένα ανάλογο αποτέλεσμα.

     Mε πολύ προσεκτικά "βήματα" και ακολουθώντας την σταθερή "συνταγή" μας της αποφυγής επί 17 χρόνια κάθε δυσαρέστου, οι τυφλοί μαθητές μας ενισχύουν την αυτοπεποίθησή τους απολαμβάνοντας τον Ίππο και το Τόξο, όπως ακριβώς κι όλοι οι υπόλοιποι "Έλληνες Κένταυροι" προετοιμαζόμενοι για το ολοένα και συναρπαστικότερο "αύριο" που όλοι το προσδοκούμε καλύτερο από κάθε "χθες".

     Κι εδώ, στο Ιππικό Κέντρο Πλατέος Μεσσηνίας όπου μας υποδέχεται τόσο φιλόξενα ο ιδιοκτήτης του κ. Γεώργιος Τζαβάρας τον οποίον, πάντοτε, ευχαριστούμε, σε λίγες ημέρες θα στραφούν οι κάμερες μιας διεθνούς δημοσιότητος, όπως τις συντονίζει ο Αρχηγός της Ομάδος Εφιπποτοξότης Αντώνης Διαγούπης, όχι απλώς για την παγκόσμια προβολή του πολυσχιδούς έργου των "Ελλήνων Κενταύρων" και της μοναδικής Σχολής Τυφλών Εφιπποτοξοτών μας, αλλά και της Καλαμάτας και του νομού Μεσσηνίας με τις ιδιαίτερες ομορφιές που αξίζουν να κάνουν τον γύρο του κόσμου! Κι αυτές οι αμερικανικές "κάμερες" με την, ως τώρα, εξαιρετική "εικόνα" τους, επελέγησαν με την γνωστή υψηλήν εκλεκτικότητα που χαρακτηρίζει την Αισθητική της Ομάδος μας.  

     Η ισορροπία της ζωής και του κόσμου δεν βασίζεται, απλώς, στην ανεκτικότητα, αλλά στην πλήρη και άνευ επιφυλάξεων παραδοχή της ισοτιμίας των διαφορετικοτήτων κι αυτό αποτελεί αξίωμα για την Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων». Έτσι, βλέποντες και μη βλέποντες, με αλληλοσεβασμό, χαιρόμαστε την από κοινού πρόοδο σε μιαν αρχέγονη τέχνη η οποία προάγει ισορροπία και ένστικτο, βελτιώνοντας και τα αντανακλαστικά, δηλαδή, εφοδιάζοντάς μας με ό,τι χρησιμότερο για την υπέρβαση καθημερινών δυσκολιών. Και για όλους μας, κάθε στιγμή στον στίβο της κοινής ασκήσεως, είναι χαρά και, προ παντός, ωφέλεια!