ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
ΤΩΝ
"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"
ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ Η ΠΡΩΤΑΡΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ...!
Υπό ασυνήθιστα χαμηλή θερμοκρασία αυτή η ημερίδα ανέδειξε και την μεγάλη έκπληξη στο πρόσωπο της Ποθεινής η οποία είχε την προηγούμενη, πρώτη, επαφή της με τον Ίππο και πάλι στη Σχολή μας πριν πέντε ...χρόνια, εμποδιζόμενη λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων και σήμερα φάνηκε σαν αυτά τα πέντε χρόνια που μεσολάβησαν άπραγα να έκανε ιππικό ...πρωταθλητισμό!
Και μαζύ της, όπως μαζύ και με τις
εξαιρετικές Άσπα και Αγγελική, χαρήκαμε τον υπό επίβλεψη Εκπαιδευτή τους και
Αρχηγό της Ομάδος μας Εφιπποτοξότη Αντώνη Διαγούπη να ασκεί υποδειγματικώς τα
εκπαιδευτικά του καθήκοντα.
Όλοι ωφελημένοι και αυτή την φορά, με περισσότερο τον Ίππο της Σχολής μας στον οποίο εφαρμόζουμε την Διαλειμματική Εξάσκηση (Διαλ.Εξα.) προσπαθώντας (μαζύ με την δίαιτά του) να του αυξήσουμε τον μυικό του όγκο.
Με τον Ίππο της Σχολής μας αντιμετωπίζουμε μιαν ενότητα ετερόκλητων ζητημάτων την οποία, όμως, με την εκπαιδευτική μας εμπειρία μπορούμε να διαχειριζόμαστε με επιτυχία. Η αποενοχοποίηση του ιπποδρομιακού του "παρελθόντος" με τις συνεπαγόμενες στρεσογόνες συμπεριφορικές αντιδράσεις, ο μειωμένος μυικός όγκος του ως πρώην αγωνιστικός Ίππος, το ταμπεραμέντο του Thoroughbred" κλπ κλπ, αλλά και ταυτόχρονες αυξημένες σχολικές μας ανάγκες με πολλούς ενδιαφερομένους να ιππεύσουν να βρίσκονται σε ...αναμονή, αναγκάζουν τον Αρχηγό μας να αφιερώνει πολύ σκέψη στο να ανταποκριθεί η Σχολή μας επιτυχώς σε όλα τα προαναφερθέντα και απ΄ ό,τι φαίνεται τα καταφέρνει άριστα με το ήθος και την οξυδέρκεια που τον διακρίνουν!
Στο πλαίσιο, λοιπόν, των διαδικασιών βελτιώσεως του Ίππου μας, αλλά και της μη απωλείας της εκπαιδευτικής του "μνήμης" και ικανοτήτων, ακολουθούμε την τακτική της διατηρήσεως της διακριτικής εκγυμνάσεώς του χωρίς την καταβολή μυικής κοπώσεως με ολιγόλεπτες εφιππεύσεις αναβατών μικρού βάρους, μία φορά εβδομαδιαίως, κάτι που εφαρμόσαμε κι αυτή τη φορά.
Επαυξημένη διδασκαλία εδραίου τροχασμού στην Αγγελική μας, κάτι στο οποίο αφιερώθηκε με προσοχή στις οδηγίες του Εκπαιδευτή της Αντώνη, καταφέρνοντας στο τέλος ένα άριστο όσο και παρατεταμένο αποτέλεσμα.
Κι εκτός του εδραίου τροχασμού, σήμερα ο Αντώνης μας την εισήγαγε και στην ασφαλή αφίππευση εκ του τραχήλου, διδάσκοντάς της την ενδεδειγμένη κίνηση του ποδιού. Σύντομα η Αγγελική θα εκτελεί πλήρες γυμνιππευτικό ασκησιολόγιο και ο Εκπαιδευτής της, πολύ σοφά, την μυεί σε αυτό!
Σπάνιος χαρακτήρας η δωδεκάχρονη Αγγελική μας προοδεύει τάχιστα με την αυτοπειθαρχία αλλά και την ευγένειά της, ιδιότητες που πιστώνονται, ασφαλώς στην παιδαγωγική των ευτυχών Γονέων της! Κι εμείς την χαιρόμαστε και για την σχέση της με τον Ίππο, αλλά και για τις επιδόσεις της επάνω σ΄ αυτόν.
Μεγάλη έκπληξη αυτής της εκπαιδευτικής ημερίδος η Ποθεινή, η οποία, όπως προαναφέρθηκε, μετά από πέντε χρόνια απουσίας (λόγω επαγγελματικού φόρτου) από την πρώτη επαφή της με τον Ίππο και πάλι στη Σχολή μας, επέστρεψε, πλέον κοντά μας για να συνεχίσει το δρόμο της προς την Έφιππη Τοξοβολία, ενθουσιάζοντας όλους μας για την παραμένουσα σχέση της με τον Ίππο και την ισορροπία, καταφέρνοντας ακόμη και ασκήσεις Azva Yoga υπό την συνεχή καθοδήγηση του Αντώνη μας. Χάρμα ιδέσθαι η ανταπόκριση της Ποθεινής στις οδηγίες του Αντώνη και το αποτέλεσμα επί του …φακού!
Μέσα σε έναν φυσικό χώρο
εκατοντάδων κατάφυτων και δενδροφυτευμένων στρεμμάτων που κάθε άλλο μπορείς να
τον πεις «κλειστό» η όχι απλώς «αρχάρια» αλλά
π ρ ω τ ο-είσακτη Ποθεινή, υπό την πλήρη εμπιστοσύνη των Εκπαιδευτών της
και με εμβληματικήν άνεση ιππεύσεως, κατάφερε να ελέγξει και να διευθύνει τον
θερμόαιμο, πρώην ιπποδρομιακό, Ίππο της, χωρίς στομίδα(!) όταν κάποιοι «γεννημένοι μέσα
στ’ αλόγατα» επικαλούνται το απαραίτητό της για να νιώσουν ασφαλείς και να
κινηθούν μερικά μέτρα έξω από τον κλειστό χώρο τους! Ο θρίαμβος της ανενστόμιστης
ιππεύσεως τεκμηριώνεται και πάλι, από την πρωτάρα Ποθεινή την οποία και
ευχαριστούμε για το μάθημα που έδωσε σήμερα ακόμη και σε «εμπείρους Ιππείς»!
Σ΄ αυτή την δεύτερη εκπαιδευτική ημερίδα, η Άσπα μας υπήρξε ακόμη καλύτερη στη σχέση της με τον Ίππο αλλά και την εκτέλεση του ασκησιολογίου της.
Με την εκπαιδευτική του ολκή, ο Αντώνης μας βοήθησε την Άσπα να περάσει την "πύλη" συνδέσεως με τον Ίππο, να χαλαρώσει και να μας δείξει το πόσο ικανή Αμαζόνα θα γίνει πολύ σύντομα!
Πράγματι, η Άσπα με την υποδειγματική σεμνότητά της μπορεί να παραπλανήσει έναν βιαστικό παρατηρητή σε πολλά, όμως, δεν καταφέρνει να διατηρεί αφανείς τις πολλές δεξιότητές της που, ασφαλώς, αγγίζουν και το πεδίο της Ιππικής!
Πόσο υπερήφανους μας κάνουν οι μαθητές μας...
"Αστραπή" γενικώς και ο Αντώνης ο οποίος ήλεγξε επιτυχέστατα καλπαστική πρωτοβουλια του Ίππου του ο οποίος, ξαφνικά, απεφάσισε να επιστρέψει στη φάτνη του, "πετώντας" πάνω από καλλιέργειες και ...οικοδομικά υλικά! Χωρίς να χαλάσει καθόλου το κάθισμά του και χωρίς κανένα ίχνος αιφνιδιασμού, ο Αντώνης μας ανέσχεσε προοδευτικώς τον καλπασμό και έδωσε στον Ίππο μας να καταλάβει ότι ο Ιππόδρομος έμεινε, οριστικώς και αμετακλήτως, στο παρελθόν του! Και τέτοια στιγμιότυπα είναι ό,τι ωραιότερο για τον επιβλέποντα Εκπαιδευτή, επαληθεύοντας τους κόπους και τις προσδοκίες του.
Βεβαίως, ο Αρχηγός μας Εφιπποτοξότης Αντώνης έχει εξελιχθεί σε έναν άριστο Ιππέα και η θητεία του στη Σχολή μας τον έχει αναδείξει ακόμη περισσότερο κάνοντάς τον να μας εντυπωσιάζει και να τον χαιρόμαστε κάθε φορά που πλησιάζει Ίππο και μαθητές!
Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι η Έφιππη Τοξοβολία είναι εφικτή για πένητες, αναπήρους (όχι στο μυαλό, βεβαίως!), ώριμους ενήλικες ή και ηλικιώμένους, βεβαρυμένους υποχρεώσεων κλπ, όμως, σε καμία περίπτωση δεν προορίζεται για εκείνους που δεν ενημερώθηκαν ότι, ήδη, δολοφονήθηκε ο Ι. Καποδίστριας και πασχίζουν να τον ...ξαναδολοφονήσουν, γι αυτούς, των οποίων ένας ανώριμος ψυχισμός τους οδηγεί σε συμπεριφορές όμοιες μ΄ εκείνες κάποιων ανόητων μαθητών του Δασκάλου Kassai Lajos οι οποίοι "εκίνησαν την πτέρναν, κατά του ευεργέτου", καταδικασμένοι να παραμένουν στην "παράγκα" που, εν τέλει, τους άξιζε!
ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗ:
Η ΚΑΤΑΛΗΚΤΙΚΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ
Η καταληκτική δοκιμασία εξοικειώσεως του Ίππου
με το Τόξο και την Τοξοβολία είναι η τόξευση βέλους κάτω από την κοιλιά του Ίππου,
μια κατάσταση εξόχως υπεύθυνη, δύσκολη αλλά απαραίτητη.
Αφού έχει προηγηθεί επιτυχώς μια σειρά ασκήσεων και δοκιμασιών που συνιστούν το κύριο μέρος της εξοικειώσεως, ακολουθεί ως καταληκτικός «επίλογος» αυτή η δοκιμασία η οποία προβλέπεται για τον έλεγχο της ηρεμίας του Ίππου που συνεπάγεται την πλήρη αποδοχή των κορυφαίων ερεθισμάτων που θα του προκληθούν στην Έφιππη Τοξοβολία, ήτοι (α) της παρουσίας Τόξου και βελών, (β) της πτήσεως του βέλους με όσα αυτή συνεπάγεται και (γ) της επιτάσεως όλων αυτών τα οποία υποπίπτουν μεν στην αντίληψή του αλλά και του προξενούν τον αιφνιδιασμό ως διαφεύγοντα του ελέγχου του, όταν το βέλος που το παρατηρεί εξ αρχής διέρχεται κάτω από την ευαίσθητη περιοχή της κοιλιάς του χωρίς ο Ίππος να μπορεί να παραμείνει καθησυχασμένος ελέγχοντας την ομαλότητα της τροχιάς και ακούγοντας τον ήχο της προσκρούσεως του βέλους σε μη αναμενόμενο σημείο.
Στην προκειμένη περίπτωση ο Εκπαιδευτής που θα τοξεύσει θα πρέπει, κατ΄ αρχήν, να είναι απολύτως προσεκτικός προς αποφυγή τραυματισμού του Ίππου από το βέλος που θα διέλθει κάτω από την κοιλιά του. Η δοκιμασία αυτή, ως εκ τούτου είναι η σοβαρότερη εξ όλων στην εξοικείωση και απαιτεί υψηλές ικανότητες στοχαστικής εκτιμήσεως και χειρισμών, αρχής γενομένης από ικανότητες ευθυβολίας αλλά και στρογγυλής κινήσεως, λόγος για τον οποίο δεν ενδείκνυται σε μη εκπαιδευμένους, ενώ σε καμία περίπτωση η δοκιμασία αυτή δεν είναι «show επιδείξεως»!
Επίσης ο ιππεύων βοηθός θα πρέπει να είναι
ενήμερος ώστε, καθ΄ όλη την διαδικασία, να παραμένει χαλαρός και να μη σφίξει,
ακουσίως τα πόδια του προκαλώντας αντιδράσεις του Ίππου!
Εκείνο το οποίο προσέχουμε και «βαθμολογούμε» είναι τις πλήρεις αντιδράσεις του Ίππου όταν το βέλος ίπταται ακριβώς κάτω από την κοιλιά του και ανάμεσα στα πόδια του, κάτι που το καταγράφουμε επισταμένως και εικονοληπτικώς ώστε, να το αξιολογήσουμε, κατόπιν, ακόμη προσεκτικότερα.
Μετά ταύτα και αν δεν υπάρξουν αντιδράσεις από τον Ίππο θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Ίππος είναι κατάλληλος για Έφιππη Τοξοβολία, άλλως συνεχίζουμε την εκπαίδευσή του.
ΚΟΜΜΟΔΟΣ Ο ΜΟΝΟΜΑΧΟΣ
Τι νόημα έχει, σε μιαν εποχή όπου οι δημοκρατικοί μονάρχες και "ηγέτες", δε είναι παρά εκφυλισμένα σκύβαλα, να στοχαζόμαστε ...ηρωικώς; Τι νόημα έχει να "ξανασυγγράφουμε" Ιστορία όταν οι δημοκρατίες έχουν επιβάλει την στυγνότερη δικτατορία αναλφαβητισμού, με συνέπεια οι υπήκοοί τους να μην είναι σε θέση, καν, να διαβάσουν; Αν η υπέρβαση της περιρρέουσας πολιτιστικής παρακμής δεν αποτελεί στόχο μιας Ομάδος όπως οι "Έλληνες Κένταυροι" τότε η Ομάδα αυτή δεν έχει λόγον υπάρξεως! Και αν σε κάτι υπερέχει η ρωμαϊκή αρένα του παρελθόντος από τα σύγχρονα τσίρκουλα, είναι η ποιότητα του, τότε, "ζωντανού" αίματος! Διότι σήμερα οι "Κ[ώ]μμ[ω]δοι" γράφονται με "ω" όπως τους βλέπουμε στην φωτογραφία του τέλους!
Η αιματόβρεκτη αρένα των ρωμαϊκών αμφιθεάτρων συνεκίνησε και προκάλεσε την ενεργό συμμετοχή μερικών ρωμαίων Αυτοκρατόρων και κάποιοι από αυτούς υπήρξαν ικανότατοι μονομάχοι, όμως, ο Κόμμοδος υπήρξε ο, εξ όλων, διασημότερος και φανατικότερος, ερχόμενος σε ρήξη για τον λόγο αυτό με την σύγκλητο! Πολλές ιστορικές πηγές αποδίδουν λεπτομερή πληροφόρηση για την συμμετοχή του στις μονομαχίες και τις περίλαμπρες νίκες που του αναγνωρίσθηκαν.
Χαρακτήρας ανηλεής και προικισμένος με φυσική ρώμη έμαθε να μάχεται αδίστακτα σκοτώνοντας το ίδιο αδιάφορα ανθρώπους και ζώα. Ειδικώς τα ζώα τα σκότωνε τόσο στην αρένα όσο και στον οίκο του ως εξάσκηση στα αποτελεσματικά θανατηφόρα χτυπήματα, καταφέρνοντας να σκοτώνει ακόμη και πολύ μεγάλα ζώα με ένα μόνον χτύπημα, όπως του πιστώθηκε στη περίπτωση του φόνου ενός ελέφαντος με έναν μόνον δορατισμό, ενώ του αποδίδεται και ο φόνος εκατό λιονταριών σε μια και μόνον ημέρα! Για τον λόγο αυτό είχε τον τίτλο του “Bestiarius”, δηλαδή, του “Θηριομάχου”.
Ένα ειδικό αγώνισμα των αμφιθεάτρων ήταν και το “venatio”, δηλαδή, το κυνήγι αγρίων ζώων στο οποίο ο Κόμμοδος είχε επίσης ιδιαίτερη αδυναμία και ενεργό συμμετοχή ως “Venator”, δηλαδή, ως “Κυνηγός”. Σ΄ αυτό το αγώνισμα, όπλο ήταν το “Venabulum” ένα ειδικό κυνηγετικό δόρυ.
Μονομαχώντας εναντίον άλλων μονομάχων στην αρένα, ο Κόμμοδος, κατέκτησε περίπου χίλιες λαμπρές νίκες, εκ των οποίων οι τριακόσιες εξήντα πέντε ενώ ζούσε ο Μάρκος Αυρήλιος και επτακόσιες τριάντα πέντε μετά τον θάνατό του.
Του άρεσε να μονομαχεί ως “Secutor” (ή, “Contraretiarius”), δηλαδή, μονομάχος που επέλεγε την μάχη εκ του συστάδην, φέροντας myrmillo, ένα είδος περικεφαλαίας με ισχυρή προστασία προσώπου ώστε να προφυλάσσεται από νύσσοντα όπλα όπως οι τρίαινες των Retiarii (βλ. παρακάτω) εναντίον των οποίων μονομαχούσε, ένα μεγάλο τετράγωνο scutum (ασπίδα, περικνημίδα στο αριστερό πόδι για την περίπτωση δεξιοχείρων), δερμάτινη ή μεταλλική περιχειρίδα (manica) στο οπλοφόρο χέρι και ξίφος “gladius” από το οποίο πήραν το όνομά τους οι μονομάχοι (. Όλα αυτά, βεβαίως, τον έκαναν δυσκίνητο απέναντι στους αντιπάλους του. Η κάστα των αντιπάλων του μονομάχων, οι Retiarii, αποτελούσαν μια κατηγορία η οποία δεν έφερε περικεφαλαία, ασπίδα, αλλά μονομαχούσε με τρίαινα, εγχειρίδιο και δίχτυ. Ο Κόμμοδος, εμφανίζονταν στην αρένα με ένα απλό πορφυρό ριχτάρι στους ώμους ως αναγνωριστικό του, ή με την λεοντή του Ηρακλέους κρατώντας και ρόπαλο ενώ, κάποια φορά, εμφανίσθηκε και εντελώς γυμνός, κρατώντας στο χέρι το όπλο τουμ όπως και δεν δίσταζε να εμφανίζεται στα θεωρεία του αμφιθεάτρου με ...γυναικεία αμφίεση!
O Κόμμοδος ήταν αριστερόχειρας (scaeva, όπως απεκαλούντο οι αριστερόχειρες) και ένας αγώνας μεταξύ αριστεροχείρων λέγονταν “pugna scaevata”.
Αντιμετωπίζοντας τους αντιπάλους του, ο Κόμμοδος σκότωνε "στεγνά" μη χρησιμοποιώντας μεταλλικό όπλο κι αποφεύγοντας να χύνει αίμα, ενώ είχε ανεγείρει άγαλμα στον εαυτό του με επίγραμμα την νίκη του επί δώδεκα χιλιάδων αντιπάλων. Η πληρωμή του ήταν ένα εκατομμύριο σηστέρσια για κάθε ημέρα του στην αρένα!
Ένιωθε υπερήφανος ως πολυνίκης εναντίον των Retiarii και επέχαιρε ως «Αρχηγός των Secutores”, δηλαδή, της κάστας μονομάχων που εκπροσωπούσε, τίτλος που του είχε αναγνωρισθεί εξακόσιες είκοσι φορές. Αν και Αυτοκράτορας, είχε αδελφικές σχέσεις με τους ομοτέχνους του μονομάχους αρεσκόμενος να τους συναναστρέφεται συνεχώς και να συμποσιάζεται μαζύ τους, ενώ του ήταν ευχάριστη και η διαμονή, αντί του ανακτόρου, σε ταπεινά καταλύματα μονομάχων.
Mεταφερόμενοι στο "σήμερα" θα δούμε ότι, από τότε, δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα και το αμφιθέατρο επεκτάθηκε σε παγκόσμια αρένα, οι "αυτοκράτορες" έγιναν "δημοκρατικοί άρχοντες", η αιματοχυσία συνεχίσθηκε σε πολύ μεγαλύτερη και διαστροφικότερη έκταση ακόμη και με μαζικές γενοκτονίες υπό υγειονομικό πρόσχημα, η βία κυριάρχησε ακόμη περισσότερο και εκτός Ρώμης, σε όλο τον πλανήτη, με πολλαπλασίως περισσότερα θύματα απ΄ όσα άφησε πίσω του ο Κόμμοδος και οι Μονομάχοι του Κολοσσαίου! Απλώς ο Κλέανδρος μετονομάσθηκε σε Τσοχατζόπουλο και τα σηστέρσια σε ευρώ, ενώ το, πάλαι, "Προτιμητέος ο θάνατος από την ατίμωση" εξελίχθηκε σε "Προτιμητέος ο πλούτος από την αξιοπρέπεια"! Όπως και να το κάνουμε, η δημοκρατία εξαχρειώνει τα ήθη και ευτελίζει τον άνθρωπο μέχρι σημείου να εκθηλύνει τον εντελώς ανάξιο, πλέον, ...Κόμμοδο και να τον κάνει να φαίνεται, πια, μονίμως με γυναικεία ενδυμασία και πάντοτε υπό την προστασία πραιτώρων! Ας γελάσουμε...
ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΕΡΓΟΤΑΞΙΟ
Η εμπειρία των εργασιών σε ένα αρχαιολογικό εργοτάξιο είναι πάντοτε συγκλονιστική απολαμβάνοντας την «διάνοιξη» μιας νοητής «σήραγγος» που σε συνδέει με το αρχαίο παρελθόν!
Και αλησμόνητη εκείνη η συναρπαστική επαφή μου με το αρχαιολογικό εργοτάξιο του Παλαικάστρου που, θα μπορούσα να πω, ότι μου απέμεινε ως ένας αναλλοίωτος δεσμός μου με τον Μινωικό πολιτισμό.
Ο ανελέητος ήλιος που δοκίμαζε τις αντοχές μας από την ανατολή του μέχρι τη δύση του (αυτά είναι τα ωράρια των αρχαιολογικών εργοταξίων) σε συνδυασμό με το θαλασσινό αλάτι με το οποίο μας φιλοδωρούσε το κοντινό κρητικό πέλαγος, ήταν το «σήμα κατατεθέν» εκείνης της περιόδου και παρά το ότι, πια, αποτελεί μακρινό παρελθόν ποτέ δεν φεύγει από το νου μου η …ανελέητη «ομορφιά» του!
Εν μέσω σημαντικών ανθρώπων αφιερωμένων στο ανασκαπτικό έργο, η κοινή απόλαυση της εξελίξεως των εργασιών και η επαύξηση της αρχαιολογικής γνώσεως, πραγματικά, με «σφράγισαν» μ΄ αυτό τον αρχαιολογικό χώρο, θεωρώντας τον ως ένα «φεγγίτη» απ΄ όπου μπορούσα να δω τον ίδιο τον Τάλω.
Άλλωστε, όλοι γνωρίζουμε πόσο η επιστήμη της Αρχαιολογίας ευνοεί την φαντασία κι ευνοείται από αυτή, ώστε να γίνει αντιληπτή και η επίδρασή της στην ψυχολογία ενός ανθρώπου που αγωνιά να «διαλευκάνει» στην αντίληψή του έναν σημαντικό πολιτισμό όπως ο Μινωικός.
Εδώ, κάθε μεμονωμένη πέτρα είχε την σημασία της και οι πληροφορίες που προσέφερε ήσαν ανεκτίμητες… Κάθε ταπεινό λιθαράκι μπορεί να έκρυβε πολύτιμα μυστικά και τα βήματά σου πάνω σ΄ ετούτη τη γη ήσαν τόσο ευλαβικά ώστε να μη διαταράξεις της «αλήθειες» που εξακολουθούσαν να παραμένουν επί αιώνες στην επιφάνειά της. Κι όμως…
…Ενώ ο προϊστάμενος του εργοταξίου καθηγητής δεν έπαυε να μας ενημερώνει για την ανασκαφή και να μας δίνει οδηγίες το μάτι μου μαγνητίστηκε από κάτι που θεώρησα ως σημαντικότερο όλων σ΄ εκείνη τη «Μέκκα» του Μινωικού πολιτισμού: Ένα ταπεινό τζιτζίκι, έναν τέττιγα, ένα κορυφαίο δείγμα συμπαντικής τέχνης!
Κάθονταν επάνω σε μια σκουριασμένη μπετόβεργα που είχε τοποθετηθεί «εική και ως έτυχε» προειδοποιώντας για ένα μισο-αθέατο πηγάδι και …τραγούδαγε καλύπτοντας, σχεδόν την φωνή του καθηγητή την οποία, σιγά-σιγά έπαυα να ακούω αφού το καλλικέλαδο τζιτζίκι ήταν πολύ πιο ελκυστικό μέσα στο φυσικό περιβάλλον. Νετάρισα όσο πιο προσεκτικά μπορούσα την ταπεινή μου pocket camera και τον απαθανάτισα! Ξάφνου, εκεί στο Παλαίκαστρο η φύση νικούσε κατά κράτος τον αρχαίο υλικό πολιτισμό κι ένα έντομο κυριαρχούσε δείχνοντας, παρά το δέμας του, ανώτερο κι από αυτόν τον …Τάλω.
Σπουδαίος ο Άνθρωπος κι ο πολιτισμός του με τα αρχαία παλάτια και τα άστεά του, αλλά είναι εμφανές ότι ποτέ δεν θα καταφέρει ν΄ αγγίξει το μεγαλείο της φύσεως και πάντα ένα σαλιγκάρι θα επισκιάζει την ομορφιά ακόμη και του θρόνου του Μίνωος!
Κι αν ένα σαλιγκάρι επισκιάζει τον θρόνο
του Μίνωος με την τελειότητά του, φαντασθείτε τι καταφέρνει ένα πουλάρι που,
λίγο πιο πέρα από το αρχαιολογικό εργοτάξιο και το μινωικό έπος, περιμένει να
το χαϊδέψεις… Γι αυτό κι έναντι όλων των επιστημών της Αρχαιολογίας
συμπεριλαμβανομένης, η πολυεπιστήμη της Ιππικής παραμένει συναρπαστικότερη κι
ευκλεέστερη ανά τους αιώνες!
