ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΤΟΞΟΘΥΡΙΔΑ

&

ΤΑ ΔΥΟ "ΜΙΣΑ"

     Το Παράρτημα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ" υπό τη σοφή διεύθυνση του Αθανασίου Ψωρομύτη, μετά την πρωτιά της συγκροτήσεως διδασκαλίας σε τυφλούς Τοξότες, δείχνει να μπαίνει ολοένα και βαθύτερα στην έρευνα της Ενστικτώδους Τοξοβολίας η οποία, πραγματικά, αποτελεί "άβυσσο" μαγικών γνώσεων και κατανοήσεως του ίδιου του εαυτού μας. 

     Κατά την τελευταία προπονητική ημερίδα του Παραρτήματος των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ" ο επικεφαλής του εισήγαγε τα Μέλη του στη Τοξοθυρίδα η οποία αποτελεί βασικό μάθημα της Σχολής μας, επινοώντας μία απλή αλλά πλήρως επιτυχημένη προσομοιωτική μέθοδο ώστε οι, εκεί, Συνασκούμενοί μας να αντιληφθούν το αντικείμενο και να μυηθούν σε αυτό.

     Πέραν της Τοξοθυρίδος, οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ" στη προαναφερθείσα προπονητική ημερίδα εισήχθησαν και στην αντίληψη των δύο ανίσων μερών που συνθέτουν το ανθρώπινο σώμα, από την εγκεφαλική λειτουργία μέχρι την ικανότητα ανταποκρισιμότητος στις "εντολές", με επίκεντρο την διαχείριση του Τόξου και της τοξεύσεως.

     Δε μπορούμε παρά να είμαστε υπερήφανοι ως "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" για ό,τι συμβαίνει στο Παράρτημά μας της Καλαμάτας και τη μεγάλη προσφορά του στην έρευνα του αντικειμένου της Ενστικτώδους Τοξοβολίας όπως εξάγεται από τις πολύτιμες αναφορές που συντάσσει ο επικεφαλής του Αθανάσιος Ψωρομύτης, πάντοτε, μετά από κάθε προπονητική ημερίδα. 

Η περίληψη μιας διαλέξεως:

Ο ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΣΠΙΔΟΣ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΩΣ

     Οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" έχουν την Τιμή να περιλαμβάνουν στο δυναμικό τους ιδιαίτερους Έλληνες οι οποίοι, ως γνήσιοι Πολεμιστές δεν γνωρίζουν, απλώς, να ιππεύουν και να χειρίζονται τα όπλα τους αλλά και να αναδεικνύουν την σκέψη αλλά και την Ιστορία ως ατραπούς για την βελτιστοποίηση του ατομικού αλλά εθνικού μέλλοντός μας!  Ένας από αυτούς τους ιδιαίτερους Έλληνες και ο Γεώργιος Μυλωνόπουλος, δέκα εννέα χρόνων, φοιτητής Πολιτικών Επιστημών και ικανότατος μαθητής της Σχολής μας, προσφάτως παρουσίασε την δική του ερμηνευτική και συλλογιστική προσέγγιση για την ασπίδα του Αχιλλέως, σε μία διάλεξη ενώπιον διακεκριμένου Κοινού, στην αίθουσα της Ελληνικής λατρευτικής κοινότητος της "Ιεράς Φιλενθέων Ιστίης". Δυστυχώς, η εν λόγω διάλεξη δεν βιντεοσκοπήθηκε με αποτέλεσμα να δεχθούμε έναν καταιγισμό αιτημάτων για την ανάρτηση, έστω, μιας περιλήψεως της πολύ ενδιαφέρουσας εκείνης διαλέξεως, κάτι το οποίο μας προσφέρει, εν συνεχεία, ο ίδιος ο ομιλητής.

Ο Γεώργιος Μυλωνόπουλος

     Βρισκόμαστε στην Ραψωδία 'Π' της Ιλιάδας όπου, παρά την επιμονή του να μην πολεμήσει τους Τρώες, ο Αχιλλέας αποφασίζει να δώσει την πανοπλία του στον Πάτροκλο και να τον στείλει επικεφαλής των Μυρμιδόνων στο πλευρό των Αχαιών. Παρά τον αρχικό τρόμο που προκαλεί στους Τρώες η εμφάνιση του Πατρόκλου ο οποίος μέσα στην πανοπλία φαίνεται σαν τον Αχιλλέα, μετά από σύγκρουση με τον Έκτορα ο Πάτροκλος σκοτώνεται και ο Έκτορας παίρνει τα άρματα του. Η Ήρα κάνει τον ήλιο να δύσει νωρίτερα και η μάχη λήγει. Ο πόνος του Αχιλλέα είναι απερίγραπτος. Η μητέρα του, Θέτις, του λέει ότι για να εκδικηθεί το θάνατο του φίλου του θα χρειαστεί την καλύτερη πανοπλία που φτιάχτηκε ποτέ, την οποία η ίδια θα φροντίσει να προμηθευτεί από το Θεό Ήφαιστο. Στην Ραψωδία Σ (Οπλοποιία) ο Όμηρος αφιερώνει περίπου 130 στίχους στην ασπίδα του Αχιλλέα. Η συγγραφική δεινότητα και η λογοτεχνική περιγραφή της ασπίδας απ’ τον Όμηρο επηρέασε μεταγενέστερα τον Ησίοδο στην περιγραφή της Ασπίδας του Ηρακλή και τον Βιργίλιο στην περιγραφή της ασπίδας του Αινεία. Πολλοί μελετητές μάλιστα αναφέρουν ότι για την κατασκευή της Ασπίδας τόσο ο Ήφαιστος όσο και ο Όμηρος χρησιμοποίησαν όλη τους την τέχνη (μεταλλουργία και ποίηση αντίστοιχα). Και το αποτέλεσμα ήταν η ποιητική παρουσίαση του σπουδαιότερου έργου τέχνης της Ομηρικής εποχής.

      Το εκπληκτικό αυτό δημιούργημα απετελείτο από 2 στρώσεις ορείχαλκου, 2 στρώσεις κασσίτερου και 1 στρώση χρυσού. Σύγχρονες μελέτες του Πανεπιστημίου Πατρών απέδειξαν ότι κάθε άλλο παρά τυχαίος ήταν αυτός ο συνδυασμός. Υπολογίζεται ότι με σημερινά δεδομένα η ασπίδα ήταν αδιάτρητη από χτύπημα ακοντίου ανάλογο με εκείνο του παγκοσμίου ρεκόρ του 2000. Η ασπίδα ήταν μεγάλη σε μέγεθος και τα πέντε στρώματα μετάλλου που την αποτελούσαν την καθιστούσαν αδιαπέραστη. Ωστόσο η επιμονή του Ηφαίστου με την πολεμική αποτελεσματικότητα της Ασπίδας δε μείωσε καθόλου την επιθυμία του να κατασκευάσει ένα όπλο που θα είναι ταυτόχρονα και έργο τέχνης, προκαλώντας τόσο το φόβο όσο και τον θαυμασμό όσων την έβλεπαν.

     Η περιγραφή της ασπίδας ξεκινάει από το κέντρο και χωρίζεται σε 3 κύκλους.

     - Αρχικά απεικονίζει το σύμπαν: τη γη, τον ουρανό, τη θάλασσα, τον ήλιο και το φεγγάρι αλλά και τους βασικούς αστερισμούς.

     - Έπειτα απεικονίζονται δύο πόλεις, μια σε καιρό ειρήνης και μια σε καιρό πολέμου. Εν καιρώ ειρήνης, τελείται ένας γάμος και όλοι οι άνθρωποι ευτυχούν και διασκεδάζουν. Ταυτόχρονα όμως πραγματοποιείται και μια δίκη για το φόνο ενός άντρα καθώς δύο πολίτες διεκδικούν την αμοιβή για το θάνατο του.

     - Εν καιρώ πολέμου η πόλη πολιορκείται από δύο στρατούς και οι πολιορκητές χρησιμοποιούν όλα τα μέσα ώστε να εισβάλλουν στην πόλη.

     - Έπειτα βλέπουμε την εικόνα ενός χωραφιού το οποίο ακούραστα οργώνουν οι αγρότες για τρίτη φορά.

     - Ένα βασιλιά να παρακολουθεί τη συγκομιδή όσο οι εργάτες δουλεύουν και οι γυναίκες ετοιμάζουν ψωμί. Όλοι τους σε πλήρη αρμονία και ευημερία.

     - Ένα αμπέλι στο οποίο μαζεύουν και μεταφέρουν τα σταφύλια ενώ ένα αγόρι παίζει μελωδικούς σκοπούς.

     - Μια φάρμα προβάτων.

     - Ένα κοπάδι ταύρων που δέχεται επίθεση από δύο πεινασμένα λιοντάρια.

     - Μία σκηνή χορού, όπου νέοι άνδρες και γυναίκες χορεύουν υπό τους ήχους της λύρας ενός αοιδού.

     Γύρω γύρω από την ασπίδα απεικονίζεται το ρεύμα του Ωκεανού ο οποίος περιβάλλει την ασπίδα όπως περιβάλλει και τη γη στην οποία ζουν οι άνθρωποι.

     Υπάρχουν πολλές και διαφορετικές ερμηνείες για τη σημασία της ασπίδας στο έργο. Μία από αυτές είναι ότι η ασπίδα αποτελεί μια απεικόνιση του κόσμου και της καθημερινότητας στις αρχαϊκές κοινωνίες. Άλλοι μελετητές υποστηρίζουν ότι λόγο του σημείου της περιγραφής (ανάμεσα στο θάνατο του Πατρόκλου και στην επιστροφή του Αχιλλέα), ο ποιητής τη χρησιμοποιεί για να αποφορτίσει την ατμόσφαιρα που έχει δημιουργηθεί στον αναγνώστη και έχει ενταθεί από την έξαρση της βίας. Ωστόσο οι περισσότεροι μελετητές συμφωνούν ότι η ασπίδα αποτελεί ένα έξοχο δείγμα της πρωτοπορίας του Ομήρου. Γιατί μόνο ως πρωτοτυπία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η λεπτομερής περιγραφή (ο Όμηρος αφιερώνει μια ολόκληρη ραψωδία) σε ένα όπλο που αποτελεί ταυτόχρονα έργο τέχνης και δείγμα ανεπτυγμένου πρώιμου πολιτισμού. Ας σκεφτούμε μόνο ότι μιλάμε για περίπου 3000 χρόνια πριν και οι πρόγονοι μας όχι μόνο είχαν προάγει τη μεταλλουργία σε ύψιστο επίπεδο αλλά ήταν ικανοί να αναπαριστούν σκηνές από την καθημερινή ζωή. Και αυτές οι σκηνές είναι που κάνουν τη διαφορά. Ο αναγνώστης ξεχνάει για λίγο τα γεγονότα του πολέμου και αναρωτιέται αν τελικά αξίζει αυτός ο πόλεμος περισσότερο από την ειρηνική ζωή (το όργωμα των χωραφιών, το γάμο, το χορό κλπ) Με τον τρόπο αυτό ο Όμηρος μετατρέπει ένα κατεξοχήν πολεμικό έπος σε έναν ύμνο για τη ζωή στην οποία ο πόλεμος είναι μόνο μια πτυχή. Επίσης θέλει να τονίσει τον αγώνα των Τρώων οι οποίοι μάχονται υπέρ βωμών και εστιών δείχνοντας στον αναγνώστη τι πρόκειται να χαθεί αν πέσει το Ίλιον.

     Η σχέση μεταξύ ειρήνης και πολέμου είναι κάτι για το οποίο αξίζει να προβληματιστούμε. Η ειρήνη είναι μια λέξη θετικά φορτισμένη η οποία ωστόσο ορίζεται μόνο ως το αντίθετο του πολέμου. Δύο έννοιες αντίθετες λοιπόν οι οποίες μοιάζουν να αλληλοσυμπληρώνονται και να συνυπάρχουν με αρμονία τόσο στο Ομηρικό έπος όσο και πάνω στο μέταλλο της ασπίδας. Ο άνθρωπος δεν είναι ποτέ απαλλαγμένος από το ένστικτο της σύγκρουσης και ποτέ δεν πρέπει να θεωρεί δεδομένη την ευημερία του. Πρέπει όμως να την απολαμβάνει όταν την έχει και να είναι πρόθυμος να την υπερασπιστεί με κάθε κόστος. Αυτό είναι το μήνυμα του Ομήρου που φαίνεται πως είχε υψηλή θέση στις πνευματικές αναζητήσεις των αρχαίων Ελλήνων.

O Άρνο Μπρέκερ φιλοτεχνεί τον Έλληνα Μαραθωνιονίκη Σπύρο Λούη

     Πάνω στο ίδιο θέμα προβληματίστηκε πολλούς αιώνες μετά κι ένας άλλος καλλιτέχνης, μακριά αυτή τη φορά από τη χώρα μας και με διαφορετική μορφή τέχνης από τον Όμηρο. Ο λόγος για τον Άρνο Μπρέκερ, τον σπουδαιότερο ίσως γλύπτη του 20ου αιώνα. 

O μέγιστος καλλιτέχνης Άρνο Μπρέκερ

     Γεννημένος το 1900 μεσουράνησε κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου αλλά και του Β’ παγκοσμίου πολέμου στη Γερμανία. 

     Η αγάπη του Μπρέκερ για το Ελληνικό κάλλος είναι γνωστή. Ο ίδιος θαύμαζε τον Φειδία και τον Πραξιτέλη και τα αγάλματα του διαπνέονται από τη νεοκλασική αισθητική, συνδυάζοντας επιρροές από την αρχαία Ελλάδα και όσους παρέπεμπαν σε αυτήν: Ρώμη, Αναγέννηση, γερμανικό Ρομαντισμό. Η σχέση μεταξύ ειρήνης και πολέμου φαίνεται επίσης στο έργο του. 

     Ο Μπρέκερ εκφράζει το πολεμικό ιδεώδες σφυρηλατώντας σώματα αθλητικά και ετοιμοπόλεμα τα οποία όμως, ως επί το πλείστον παραμένουν γυμνά και εκτεθειμένα όπως μόνο σε καιρό ειρήνης μπορούν να είναι. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο:

     Είναι υποχρέωση όλων να ασκούνται και να προετοιμάζονται για πόλεμο και να μη φοβούνται να πάρουν μέρος όταν οι συνθήκες το απαιτήσουν. Δεν πρέπει όμως να τον επιδιώκουν ούτε να συμμετέχουν χωρίς να είναι έτοιμοι γι αυτό.

ΚΑΛΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ!

     Mε μία συνδυαστική Προπόνηση των δύο βασικών Στελεχών της Ομάδος μας, του Αρχηγού και του Υπαρχηγού της, της οποίας την ένταση και τους ρυθμούς μπορεί να καταλάβει κανείς "αποκωδικοποιώντας" την παραπάνω ΜΟΝΑΔΙΚΗ! φωτογραφία, σηματοδοτήθηκε η επιστροφή στην ενεργό δράση των δύο αγαπημένων μας Κενταύρων μετά την επιστροφή τους από την αδράνεια της ...στρατιωτικής θητείας τους.

     Παρά το ότι τα δύο Στελέχη μας είχαν μήνες να ιππεύσουν, με τις σημερινές επιδόσεις τους στη Γυμνιππευτική, την Υπερπήδηση Εμποδίων, αλλά και την Έφιππη Τοξοβολία επιβεβαίωσαν ότι αυτό που μαθαίνουμε στη Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" αποτελεί ...νοοστιξία ανεξίτηλη η οποία ποτέ δεν εγκαταλείπει τους μαθητές μας!

     Απολύτως πειθαρχημένοι όπως και όταν ανεχώρησαν από την Ομάδα μας για το όχι και τόσο "στρατιωτικό" περιβάλλον όπου εξέτισαν τις θητείες τους, ο Κωνσταντίνος και ο Μάριος, από την πρώτη στιγμή ταυτίστηκαν με τον Ίππο τους και εταύτισαν τον Ίππο μαζύ τους σε μία άριστη και χωρίς κανένα πρόβλημα συνεργασία!

     Η ευγένεια ψυχής και των δύο αμέσως "καθρεφτίστηκε" στη ψυχολογία του Ίππου και η γνωστή, μεταξύ τους, άριστη επικοινωνία, για άλλη μια φορά απέδειξε ότι το κάθε ατομικό μάθημα αναδεικνύεται σε ένα πολύ υψηλότερο επίπεδο ωφελιμότητος όταν ανατάσσεται σε μία ομαδικότητα ομαίμων, ομοδόξων, ομοτρόπων και, γενικώς, ...ομοίων!

     Ο παριστάμενος Προπονητής τους ήταν μάλλον άχρηστος για την περίσταση διότι και οι δύο είχαν κατά νου το πλήρες περιεχόμενο αυτής της "ανατακτικής" Προπονήσεώς τους, με αποτέλεσμα ο Προπονητής να αποτελεί μάλλον ..."διακοσμητικό" στοιχείο.

     Ο Κωνσταντίνος, ενώ ανεμένετο η βαδιστική έφιππη προθέρμανσή του και η "επανανακάλυψη" του "καλού καθίσματος", εκείνος, χωρίς καμία σχετική εντολή ανασηκώθηκε σε ορθοστάδην και εν κινήσει η οποία άγγιξε και κάποιο ...τροχαστικό διασχίζοντας θριαμβευτικά το Ιππευτήριο, κάτι που έδειξε ότι καθ'  όλη τη διάρκεια της θητείας του το "μάτι" του ήταν ...διαδικτυακώς στη δράση της Ομάδος του!

     Πολύ συντομότερα από το αναμενόμενο όλο το εύρος των βασικών ασκήσεως "επανεντάξεως"  είχε ολοκληρωθεί και από τους δύο και με το παραπάνω!

     Ο Κωνσταντίνος, όπως και ο Μάριος, "κατάπιε" τα εμπόδια και βοήθησε και τον Ίππο να "ανασυντάξει" σκέψεις και δεξιότητες με αποτελεσματική διεύθυνση και αρχηγική επιβολή, μην αφήνοντας περιθώριο λάθους στον Ίππο.

     Ο Αρχηγός μας, επιβεβαίωσε με την ακρίβεια της όλης Γυμνιππευτικής εκτελέσεως την "επική" άνεσή  του με τον Ίππο ακόμη κι όταν άλλαζε υποδήματα έφιππος και ...σταυροπόδι, ώστε να έχει καλύτερα "πατήματα".

     Και, τελικώς, μας απέδειξε (όπως και ο Μάριος) ότι η Έφιππη Τοξοβολία είναι πλέον όχι η "δευτέρα" αλλά η ...πρώτη φύση του!

     Από την πλευρά του ο Μάριος μας ξανάδειξε τον εξαιρετικό Ιππέα που πριν μήνες μας χαιρετούσε αναχωρώντας για τη στρατιωτική μονάδα του.

     Πάντοτε ορμητικός και αιφνιδιαστικός,, ο Μάριος, άφησε και από αυτή τη Προπόνηση ένα λαμπρό οπτικοακουστικό υλικό καταγράφοντας την αρμονική σχέση του με την Ιππική και όχι μόνον σε πληθώρα "καρέ" τα οποία, στο μέλλον, θα αποτελούν ανεκτίμητο εκπαιδευτικό υλικό για τους μέλλοντες μαθητές μας.

     Και, βεβαίως, επέτρεψε και στον Κωνσταντίνο να επιδείξει την εκπαιδευτική του επάρκεια, όντας έτοιμος να ξεκινήσει, πλέον, να εκπαιδεύει με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα τους μαθητές της Σχολής μας!

     Μια μέρα υπέροχη και η σημερινή, γεμάτη ιππικό δυναμισμό και ιππική πρόοδο, όπως κάθε προπονητική ημερίδα της Σχολής των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" με έμφαση στη δημιουργική χαρά των Στελεχών και μαθητών μας!

     Εφεξής, η παρουσία και του Κωνσταντίνου και του Μάριου και του Μηνά και του Ακάδημου και του Ιφικράτους και του Πρωτεσίλαου και του Γεωργίου και όλων των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" υπόσχεται ακόμη ποιοτικότερο και αποτελσματικότερο εφιπποτοξοτικό αποτέλσμα!

Αρχηγέ, καλό ξεκίνημα! Ευτυχείς οι μαθητές σου!

TOΞΟΓΕΝΝΑ - ΒΕΛΟΓΕΝΝΑ - ΣΤΟΧΟΓΕΝΝΑ

                         

     Επειδή καθένας οραματίζεται τη γέννηση ο.τιδήποτε του γουστάρει, ενώ σε μας αρέσουν τα Τόξα τα Βέλη και οι ...Στόχοι (κυρίως αυτοί...) αποφασίσαμε αυτά τα κατά φαντασίαν γεννητούρια να τα αφιερώσουμε, ανήμερα της ...φαντασίας τους, εκεί που εμείς θέλουμε! Παρατήσαμε, λοιπόν, τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα πλάι στο ταλαίπωρο δεντράκι που αν δε καεί από βραχυκύκλωμα των χλωμών λαμπιονιών του θα πεταχτεί σε μια βδομάδα στα σκουπίδια κι αδράξαμε τα Τόξα μας για να οξυγονωθούμε κι άλλη μια μέρα στην υπέροχη και διαχρονική Φύση! Έτσι, τούτη τη μέρα φέραμε σε πέρας μια βιντεοσκόπηση που μας ζητήθηκε ώστε, ένα τυχαίο "δείγμα" της Ομάδος μας να αξιολογηθεί ως προς την τελική αποτελεσματικότητα της προπονητικής τακτικής που ακολουθούμε από εκείνους που μας τη σχεδιάζουν. Έτσι, στα 13:54 λεπτά του παραπάνω βίντεο, χωρίς καμία παρέμβαση, χωρίς κανένα μοντάζ, δίνουμε την εικόνα των δυνατοτήτων μιας Ομάδος που αποτελεί "την αιχμή του δόρατος της Ελληνικής Παραδοσιακής Τοξοβολίας" (δε το λέμε εμείς αλλά ένας ειδικός του αντικειμένου, εκτός Ομάδος μας) περιμένοντας την τελική κριτική των Δασκάλων μας.

     Aυτή η προπόνηση στο "μάτι" ενός γιορταστικού, για όλους, ...κυκλώνος με τον, λόγω περιστάσεως, ευέλικτο αριθμό συμμετασχόντων, υπήρξε ένας πραγματικός "καθρέπτης" του χαρακτήρος των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" με την μαχητικότητα που μας διακρίνει και όχι μόνον...

     Αυτή η προπόνηση έδειξε και την επιμονή στην αυτοβελτίωση ακόμη και υπό συνθήκες φυσικής αδυναμίας με παράδειγμα την αγαπημένη μας Μαρίλη η οποία σηκώθηκε με ίωση από το κρεβάτι της για να τοξεύσει μαζύ μας!

     Σ'  αυτή τη Προπόνηση χαρήκαμε όλοι τις εξαιρετικές βολές των αρχαρίων μας και το πείσμα τους να κάνουν το στόχο "κόσκινο", όπως και τον έκαναν!

     Χαρήκαμε και τους προχωρημένους με το άψογο "στυλ" τους που τους σπρώχνει ολοταχώς στη ...πασαρέλα του μοντέλου και όχι απλώς της Τοξοβολίας...

      Πάνω απ΄ όλα, σ' αυτή τη Προπόνηση χαρήκαμε την "απογείωση" όλων των Συνασκουμένων μας τους οποίους κατάφερε να σηκώσει πολύ πιο ψηλά από τη γη ο Αρχηγός Βολής, ο Ακάδημος, ο οποίος πιστώθηκε με τη διεύθυνση ακόμη μιας εξαιρετικώς επιτυχημένης ομαδικής προσπαθείας!

     Και, μεταξύ μας, αυτόν τον Ακάδημο χαρήκαμε πρώτον απ΄ όλους με τις ικανότητές του και με την αγάπη του προς την Ομάδα αλλά και με την ιδιαίτερη προσοχή του για την ασφάλεια όλων, δοκιμάζοντας πρώτος ό,τι εν συνεχεία θα έδινε εντολή στους άλλους να εκτελέσουν. Έτσι νοιώθει ήσυχος κι ο αγαπημένος μας Αρχηγός Ομάδος ο Κωνσταντίνος όταν οι υποχρεώσεις του μας τον στερούν.

     Κι ενώ όλα τα παραπάνω μας έδωσαν χαρά την παραμονή του "κυκλώνος", την αμέσως επομένη, δηλαδή, ανήμερα του κυκλώνος, όταν τα μιλιούνια των αμέτρητων ανήμερων θηρίων κατασπάραζαν γαλοπούλες γεμιστές με κάστανο και μισοκαμμένες χοιρινές μπριζόλες στα κάρβουνα, εμείς συνεχίσαμε στο καταπράσινο φυσικό μας τοπίο να ...τοξεύουμε, πάντοτε με τον Ακάδημο στο "πηδάλιό" μας να επικεντρώνεται στην εκπαίδευση ανηλίκων, τη φορά αυτή!

     Πρώτα για τον 5χρονο Αχιλλέα που τον έφερε η Μητέρα του με τον εξοπλισμό τους και μετά για έναν λίγο ...μεγαλύτερο πιτσιρικά ετών ...65 που τον άφησαν αδέσποτο γιορτινές ημέρες...

     Με εκπληκτική μεθοδικότητα και μεταδοτικότητα ο Ακάδημος 'πέρασε" όλα τα απαραίτητα στον 5χρονο ώστε όχι μόνον να μπορεί να τοξεύει αλλά και να μπορεί να κρατά με ασφάλεια και 3 βέλη στο χέρι του!

     Κατόπιν, ο Ακάδημος βελτίωσε τόσο πολύ τη "στάση" του μικρού Αχιλλέως αναδεικνύοντας ένα ...αστέρι που, εν συνεχεία, μας άφησε όλους άφωνους! 

     Όλοι τόξευσαν με μεγάλη άνεση χωρίς να χάσουν βέλος και, βεβαίως και ο Αχιλλέας τον οποίο, πια, μετά τις επιδόσεις του κάθε άλλο παρά μπορούμε να συνεχίσουμε να τον αποκαλούμε "μικρό". 

     Και μάλιστα, όλοι διαπέρασαν από απόσταση και ένα κόντρα πλακέ το οποίο παρείχε αντίσταση ίση με το δέρμα μεγάλου ζώου. Βεβαίως, αυτό το κατάφερε και ο Αχιλλέας και, μάλιστα, με αξιοπρόσεκτην άνεση!

     Και, ακούγοντας τη διδασκαλία του Ακάδημου προς τον Αχιλλέα ο υπερηκοντούτης..., έκλεψε συνταγές και, μετά ταύτα, κατάφερε κι αυτός να ρίξει ένα βέλος! Εντάξει τώρα, όλοι ξέρουμε ότι το βράδυ θα παρίστανε το μεγάλο τοξότη στους συνομηλίκους του στο Γηροκομείο...

     Αυτά το εορταστικό διήμερο, είναι γεγονός ότι οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" το περάσαμε χωρίς να χρειαστεί να πάρουμε ...σόδα όπως οι περισσότεροι ...ευλαβικώς εορτάζοντες απολαμβάνοντας τα Τόξα μας και μια Φύση η οποία είναι πολύ πιο συναρπαστική με την αλήθεια της από οποιανδήποτε παραμυθολογία! Διότι, σ΄ αυτή τη Φύση, τη δική μας Φύση, οι κρίνοι μοσχοβολάνε πραγματικά αρώματα και δε κουβαλάνε δύσπεπτα παραμύθια.

ΕΝΑ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟ ΠΡΟΣΚΤΗΜΑ

     Ο εξαίρετος φίλος των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" και διαπρεπής νομικός, κ. Γεώργιος Κωσταρέλλος προσέφερε στην Βιβλιοθήκη της Ομάδος μας ένα ανεκτίμητο έγγραφο το οποίο τιτλοφορείται "ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ ΙΠΠΙΚΟΥ", του Στρατιωτικού Σχολείου Ευελπίδων [σχολικού έτους 1924-1925] το οποίο, πέραν των, άλλων, σημαντικότατων γενικών περιεχομένων του περιλαμβάνει και ένα κεφάλαιο ιδιαιτέρως πολύτιμο για την εκπαίδευση της Ομάδος μας: Την διδασκαλία της εφίππου χρήσεως της Σπάθης εν καιρώ πολέμου, επί του πεδίου της μάχης.

     Το πολύ σπάνιο αυτό εκπαιδευτικό υλικό, θα μελετηθεί και θα μεταφερθεί στην καθημερινή εκπαίδευση των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" όπου επιδιώκουμε να ασκούμεθα επί τη βάσει των εγκυροτέρων πηγών, αναβιώνοντας τις εθνικές ιππικές Παραδόσεις μας.

     Οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" είμεθα βαθύτατα ευγνώμονες προς τον ευγενή δωρητή αυτού του τεκμηρίου ιστορικής γνώσεως, αξιότιμο κ. Γεώργιο Κωσταρέλλο για την προσφορά του, όπως είμεθα ευγνώμονες και προς τους πολλούς εξαίρετους φίλους της Ομάδος μας οι οποίοι μας υποστηρίζουν ευγενώς στη συνεχή μας προσπάθεια για την εκπαιδευτική πρόοδο των Μελών μας.