ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

ΤΟΥ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΟΣ

ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

    Αναπτύσσεται ραγδαία η εκπαιδευτική δραστηριότητα της Σχολής των Κυπρίων "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ".

     Οι ανήλικοι μαθητές του νέου Σχολείου Ιππικής που ξεκίνησε να λειτουργεί μετά το πρώτο, που με επιτυχία ξεκίνησε ο Αρχηγός της Ομάδος μας Αρπάλυκος, δείχνουν ότι προοδεύουν από μέρα σε μέρα.

     Όπως δείχνει το φωτογραφικό υλικό , οι ασκήσεις αρχαρίων εκτελούνται επιμελώς και όλα δείχνουν ότι οι νεαροί μαθητές έχουν πολλά να ωφεληθούν σε ό,τι αφορά στην ασφαλή και επαρκή εκμάθηση του ιππεύειν και εφίππως τοξεύειν.

     Με βασική πρόθεση της "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ" τη διδασκαλία του Ήθους στην Ιππική, τα μηνύματα που μας έρχονται από την Κυπριακή Σχολή μας είναι ιδιαιτέρως ευοίωνα!

     Η "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ" και οι αδελφοί "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" εκφράζουμε τη βαθειά μας αναγνώριση στο έργο που επιτελούν στη Μεγαλόνησο ο Παύλος, ο Χάρης και η μικρή Αναστασία υπέρ των μαθητών του Σχολείου Ιππικής που λειτουργούν με όσες θυσίες συνεπάγεται η προσωπική τους καθημερινότητα σε τόσο δύσκολες εποχές υπέρ των συντοπιτών τους που επιθυμούν την καλύτερη "σχέση" με τον Ίππο και την Ιππική!

        

Η XEIΡΟΠΟΙΗΤΗ ΣΕΛΛΑ

ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

 

 

     Για τις ικανότητες του Αρχηγού των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" Αρπάλυκου έχουμε ήδη κάνει μνεία! Ως γνήσιος και επί κεφαλής εκπρόσωπος μιας πολύ ιδιαίτερης πολεμικής Ομάδος δε θα μπορούσε παρά να είναι και ο ίδιος πολύ ιδιαίτερη προσωπικότητα με πολλές αρετές και δεξιότητες. Έτσι, ο Αρπάλυκος, πέραν όσων άλλων έχει καταφέρει μέχρι σήμερα, προχώρησε και στη χειροποίητη κατασκευή της πρώτης σέλλας των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" μελετώντας και βελτιώνοντας την σέλλα της Έφιππης Τοξοβολίας, καταλήγοντας  σε μία σχεδίαση η οποία πέραν της λειτουργικότητός προσιδιάζει και στην εποχή (Αναγέννηση) κατά την οποία έδρασαν τα ιστορικά "πρότυπα" της Ομάδος μας, οι 'Ελληνες Στρατιώτες! 

 

 

     Η σέλλα την οποία κατεσκεύασε ο Αρπάλυκος βασίζεται σε μία αστράβη από ξύλο κέδρου χειροποίητα κατεργασμένο, υφασμάτινο εσωτερικό γέμισμα (πίλημα) και επίστρωση βοδινού δέρματος.

 

     Η έδραση της σέλλας επί του Ίππου είναι παρόμοια με την έδραση των σελλών των νομαδικών ευρασιατικών λαών.

 

     Ένα μικρό έργο Τέχνης, η σέλλα την οποία σήμερα μας παρουσίασε ολοκληρωμένη ο Αρπάλυκος, δεν έδειξε απλώς όμορφη και πιστά αναπαραστατική μιας εποχής, αλλά κατά τις δοκιμές εντός του Ιππευτηρίου απέδειξε ότι είναι και απολύτως λειτουργική, ελαφρά και  με άνεση για τον Ίππο, αλλά και σταθερότητα και καλή στήριξη για τον Ιππέα.

 

 

     Ενώ διατηρήθηκε δεδομένη η άνεση και καλή υποστήριξη του Ιππέως, χαμήλωσαν οι δύο αψίδες ώστε να επιτρέπουν μεγαλύτερη ευχέρεια κινήσεων στη περίπτωση ακροβατικής ιππεύσεως στον Ιππέα.

 

 

     Και τούτο μετά τις πρόσφατες εμπειρίες του Αρπάλυκου επιστρέφοντας από τους πρόσφατους διεθνείς Αγώνες Έφιππης Τοξοβολίας "E.O.C.H.A. 2013" της Τουρκίας όπου διεπίστωσε ότι οι υψηλές αψίδες (ιδιαιτέρως η εμπροσθία) των κλασικών σελλών Έφιππης Τοξοβολίας δεν επιτρέπει στον Εφιπποτοξότη να σκύψει αρκετά ώστε να περισυλλέξει το βέλος από το έδαφος για να συνεχίσει την τόξευση, όπως προβλέπουν οι σχετικοί κανονισμοί.

 

     Επίσης, κατά τις καλπαστικές εξόδους Έφιππης Τοξοβολίας η νέα σέλλα απέδειξε σήμερα ότι μπορεί να υπηρετήσει άψογα τις ανάγκες της Πολεμικής Τέχνης μας!

 

 

     Το ίδιο επαρκέστατη απεδείχθη η σέλλα την οποία κατεσκεύασε ο Αρπάλυκος κατά τις σημερινές δοκιμές της σε εξωτερικές περιιππεύσεις στα ορεινά σημεία του Υμηττού με τον νέο Ίππο του Dorje Chang.

 

 

 

     Όταν οι διάφοροι ...βαθυστόχαστοι "ποζεράδες" reenactors εισάγουν από την ...Ινδία (!!) τενεκεδένια "σπαρτιατικά" αξεσουάρ για τις φωτογραφικές τους ανάγκες, οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" κατασκευάζουν με τα χέρια τους ένα αυθεντικό κομμάτι ιπποσαγής -και το πιο δύσκολο!- όπως είναι η σέλλα για τις πρακτικές πολεμικές τους ασκήσεις! Και η Ομάδα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", έχει ακόμη έναν λόγο για να είναι υπερήφανη για τον Αρχηγό της Αρπάλυκο, όπως είναι υπερήφανη και για όλους τους Εφιπποτοξότες της!

 

  

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΑΓΑΠΕΣ...

 

 

     Η "πολυσυλλεκτικότητα" των συναισθημάτων μας είναι μια από τις αιτίες του καθημερινού "περισπασμού" της προσωπικής μας ζωής. Όλες αυτές οι μικρές και μεγάλες "αγάπες" που ανταμώνουμε στο κάθε εικοσιτετράωρό μας, είναι ερεθίσματα όχι απλώς για να χαιρόμαστε τη ζωή αλλά και για να σφυγμομετρούμε την ίδια την ποιότητα της υπάρξεώς μας μέσα στη δίνη της καθημερινότητος.

 

 

     Η εξισορρόπηση όλων αυτών των υπαρξιακών κλυδωνισμών που προκαλούν οι άπειρες "αγάπες" στη ζωή μας, είναι το ζητούμενο για καθένα από μας και όσοι τα καταφέρνουμε ξεχωρίζουμε με το υγιές χαμόγελο που αποτυπώνεται στο πρόσωπο του Εφιπποτοξότη μας ο οποίος, αν και επάνω στη ράχη του Ίππου του απολαμβάνει τη ...μοτοσυκλέτα του σε μια πλαγιά του Υμηττού!

 

 

     Μακάριοι οι ισορροπημένοι και οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" ανήκουμε στους πλέον αντιπροσωπευτικούς εξ αυτών, ακόμη και στη πιο αντίξοη κοινωνική ...συγκυρία! Μπορεί τα χρόνια να είναι "πέτρινα" αλλά για μας πάντα η πιο όμορφη Φύση μπορεί ν' ανθίσει πάνω απ΄τη ξερή "γη"!

 

     

O "XOΡΟΣ ΤΩΝ ΣΟΥΦΙ"

 

 

     Σε προηγούμενο δημοσίευμά μας είδαμε την εκπαίδευση του Ίππου προκειμένου να καταφέρει να βαδίσει άφοβα σε μία μη φυσική επιφάνεια. O "Xoρός των Σούφι" αποτελεί τη συνέχεια της προηγούμενης εκπαιδεύσεως στην αφοβία του Ίππου.

 

 

     Επιλέγουμε κάποια στιγμή όπου ο άνεμος πνέει με ταχύτητα άνω των πέντε κόμβων και ξεκινάμε με, διπλωμένο υπό μάλης, ένα φύλλο χοντρού διαφανούς πλαστικού διαστάσεων 2μ επί 3μ επαρκές ώστε να μπορεί σε κάποια στιγμή να μας σκεπάσει σχεδόν ολόκληρους. Τοποθετούμεθα σε απόσταση ενός μέτρου από τη κεφαλή του υπό εκπαίδευση Ίππου, ο οποίος θα ρυταγωγείται ηπίως από έναν βοηθό προς την κατεύθυνση που εμείς θα κινηθούμε, κατ' αρχήν επί του στίβου. Ο βοηθός θα πρέπει να αποφεύγει διευθυντικές εντάσεις και να ενθαρρύνει τον Ίππο να μας ακολουθεί ακόμη και να μας πλησιάζει.

 

 

     Ο Ίππος θα ενδιαφερθεί να αναγνωρίσει το πλαστικό και ο βοηθός θα πρέπει να τον ενθαρρύνει να το κάνει. Τότε σταματάμε χωρίς να στραφούμε προς τον Ίππο και τον αφήνουμε να "μυρίσει".

 

 

     Τώρα θα κατεβάσουμε από τη μασχάλη μας το πλαστικό ανοίγοντάς το λίγο περισσότερο και θα συνεχίσουμε επί του στίβου την κίνησή μας αφήνοντας τον Ίππο να μας ακολουθεί σε μία ελαφρώς μεγαλύτερη απόσταση (περίπου ενάμιση μέτρο).

 

 

     Πάντοτε χωρίς να στραφούμε προς τον Ίππο ρυθμίζουμε τους βηματισμούς μας ώστε ο Ίππος να ξαναβρεθεί πολύ κοντά στο πλαστικό και να το "ξαναμυρίσει". Τότε...

 

 

     Αφήνουμε διακριτικά να ανοίξει το πλαστικό προς το έδαφος με τη βοήθεια του πνέοντος ανέμου και χωρίς να προκαλέσουμε αναταράξεις του ή θορύβους, συνεχίζοντας αμετάβλητο το βηματισμό μας. Ο Ίππος θα σπεύσει και πάλι να αναγνωρίσει το πλαστικό μυρίζοντάς το και αυτό είναι μία πάρα πολύ καλή ένδειξη.

 

 

     Εν συνεχεία ανασηκώνουμε το πλαστικό καθέτως, σχεδόν, προς το έδαφος ενώ το κάτω μέρος του συνεχίζει να σέρνεται καταγής και εμείς εξακολουθούμε το σταθερό βηματισμό μας με τον Ίππο να μας ακολουθεί.

 

 

     Αφού διαπιστώσουμε ότι ο Ίππος έχει αποδεχθεί την παρουσία, τις κινήσεις και τους ήχους του πλαστικού από τον άνεμο "φοράμε" το πλαστικό συνεχίζοντας να βαδίζοντας επί του στίβου με τον Ίππο σε απόσταση ενός μέτρου, πίσω μας και αποφεύγοντας να κινήσουμε τα χέρια μας κάτω από το πλαστικό. 

 

 

     Ενώ η κίνησή μας και η κίνηση του Ίππου εξελίσσονται ομαλώς, αρχίζουμε διακριτικά να εκτείνουμε τα χέρια κάτω από το πλαστικό. Ποτέ δε στρεφόμαστε προς τον Ίππο!

 

 

     Εκτείνουμε τα χέρια μας κάτω από το πλαστικό και αρχίζουμε μαλακές ημιπεριστροφές του κορμού μας χωρίς να ανακόψουμε τήν ομαλή μας βάδιση με τον Ίππο να μας ακολουθεί.

 

     Χωρίς να στραφούμε προς τον Ίππο και πάντοτε βαδίζοντας, αρχίζουμε νε εκτελούμε έντονες κινήσεις με επιτόπιες αναπηδήσεις, χαλαρές στην αρχή, κατόπιν δε γύρω από τον άξονά μας ερχόμενοι και κατά μέτωπο του Ίππου, οπότε...

 

 

     Σε κάποια στιγμή ακινητοποιούμεθα με μέτωπο προς τον Ίππο και πολύ κοντά στο πρόσωπό του, αρχίζοντας να του μιλάμε ήπια και αφήνοντάς τον να εισχωρήσει μέσα στο πλαστικό προς το πρόσωπό μας, κάτι το οποίο θα επιδιώξει ο ίδιος.

  

 

     Παραμένουμε για λίγο στη θέση μας και επιστρέφουμε βαδίζοντας στον στίβο και αποβάλλοντας αργά το πλαστικό πάνω από το κεφάλι μας μέχρι που να αφεθεί προς τα πίσω μας, προς το μέτωπο του Ίππου, να ανεμίζει καθώς κινούμεθα.

 

 

     Ο Ίππος ακολουθεί πάντοτε ηπίως ρυταγωγούμενος πίσω από το πλαστικό σε πολύ κοντινή απόσταση.

 

     Κι ενώ εμείς βαδίζουμε αφήνουμε ομαλά το πλαστικό κατά γης με τέτοιο τρόπο ώστε ο Ίππος ο οποίος συνεχίζει να βαδίζει κι αυτός, ανυποψίαστος, πίσω μας αναγκαστικώς να πατήσει με τα εμπρόσθια το πλαστικό που θα βρίσκεται, μπροστά του, στο έδαφος.

 

     Παραμερίζουμε διακριτικά και αφήνουμε τον Ίππο να αναγνωρίσει το πλαστικό που ένα μέρος του θα βρίσκεται κάτω από τα εμπρόσθια πόδια του.

     Τώρα, επάνω στην επιφάνεια του πλαστικού θα πατήσει και ο βοηθός μας αλλά και εμείς αδιάφοροι για τον άνεμο που θα το ανασηκώνει κάποιες στιγμές.

 

     Εν συνεχεία, ενώ εμείς αποσυρόμεθα, ο βοηθός μας θα συνεχίσει την ρυταγώγηση του Ίππου επί του στίβου και θα τον περάσει αρκετές φορές πάνω από το πλαστικό που θα εξακολουθεί να βρίσκεται κατά γης. Σε κάθε διέλευση το ζευγάρι θα παραμένει επάνω στο πλαστικό επί ένα λεπτό.

 

     Είναι καλό να εκμεταλλευόμαστε την πνοή του ανέμου όσο βρισκόμαστε πάνω στο πλαστικό παραμένοντας απαθείς στα ανασηκώματα του πλαστικού από τον άνεμο. Αυτό ενισχύει την αυτοπεποίθηση του Ίππου μας.

 

 

     Η συνέχεια στην ...αίθουσα των Rumi Mavlevi του Γαλατά, όπου οι δερβίσηδες Sufi εξακολουθούν τις περιστροφές τους!

 

 

 

 

 

A WEEKEND OF "GREEK CENTAURS"

     Our last group archery training during the past weekend, showed us one thing. After the "EOCHA 2013" Games, the number of active members of our team is increasing rapidly and it won’t be long until this ancient mountain Hymettus will be too small for us!

 

 

     We don’t only train to be better archers but we also train our horses to be familiar with the bow. Our leader Harpalycus begun training two new horses for horseback archery. The first one was immediately feeling as if he had done it since he was born. The second one was having trouble moving from both sides. So he didn’t try to teach him the bow but to help him develop all the skills he have.

 

 

     Second lesson for Dimitra, Chara’s student and as you can see she rides with a blindfold in her eyes and performs movement exercises. She won’t be long until she rides and gallops safely.

 

 

     Vasileios is having great time riding and performs amazingly despite the three lessons he has. That kind of people show us that great Greeks still exist despite the decay our great country has fallen.

 

 

     Anthony rides and shoots with a blindfold. That exercise is to make the rider sit “deeper” on the horse ignoring the target. But archery is about feeling and as you can see from ten meters the results were not bad at all.

 

 

     Later on, Anthony despite being amateur he was instructed to teach another new member, Danae, the same exercises. Teaching one another is what makes a member, especially an amateur, to be better and to see what teaching others require in order to be done perfectly and safely.

 

 

     Our more advanced Amazones were training one another out in the fields of our mountain with some more difficult, war like, exercises.

 

 

     Of course our members who participated at "EOCHA 2013" don’t stop training. Our co-leader Chara, trains in archery by lying on the dirt, to perform some bizarre exercises on bow and arrow balance.

 

 

     Meanwhile the founder of our team trains a few month cob which he had the honor to hug when he was newborn. Aristotelis insists in what he always says. “The greatest reward for a man is a simple touch by a Horse”. And we all agree with him.

 

 

     Besides archers and horsemen we are also artists. So Alexander designed and created a ring and a pendant from silver with our team’s insignia which he sells at a very affordable price.

 

 

     Traditional archery with increasing participating members, many hours at the riding fields training us and the horses, many hours helping friends with horses and stables and enriching our shells with jewelry  and leather crafts.

 

 

 

     And "Greek Centaurs" don't work only in Athens! Our branch in Cyprus is hardly working since last summer, training new Cypriot Horseback Archers. In Corfu island, as well, our members don’t stop to improve their abilities, while two new branches are under planning in two, more, main cities of Greece after the demand of locals.

 

     Most of all safe and continuous progress for all of us , made this weekend absolutely fruitful. And now, Hymettus mount seems as a small hill for "Greek Centaurs".