ΚΑΛΠΑΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟΞΕΥΟΝΤΑΣ ΧΩΡΙΣ ...ΟΡΑΣΗ!

ΚΑΛΠΑΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟΞΕΥΟΝΤΑΣ 

ΧΩΡΙΣ ΟΡΑΣΗ!

     Γεια χαρά σε όλους από την πανέμορφη Ashgabat του Τουρκμενιστάν! Δεν έχει σημασία που εμείς "φέραμε" την Ashgabat στην ...Αττική και δεν έχει σημασία που το δικό μας Akhal-Teke δεν είναι χαλκόχρυσο αλλά κατάμαυρο, ίσως, πολύ πιο ερωτιάρικο και πολύ πιο έξυπνο από τα υπέροχα άτια των Τουρκμένιων. Το να ζεις σε μια χωματερή πολιτισμού και να αναδεικνύεις ιππικό Πολιτισμό που θα ζήλευαν ακόμη και οι πιο προηγμένοι, ιππικώς, λαοί, όντως είναι τεράστιο επίτευγμα και οι "Έλληνες Κένταυροι" τα καταφέραμε! Αυτό απεδείχθη σήμερα στο Ιππευτήριό μας, από έναν Ίππο-πρότυπο Δασκάλου κι έναν εκπαιδευόμενο-πρότυπο Πολεμιστή!

     Όπως κάθε φορά, επί δέκα εννέα συνεχή χρόνια και σήμερα, ξεχάσαμε να φορέσουμε τα προστατευτικά καπέλα Ιππασίας, περιφρονήσαμε τους προστατευτικούς ...θώρακες, απορρίψαμε στομίδα, σέλλα, σπιρούνια, μαστίγια και ηνίες, πήραμε Τόξο και βέλη κι αφού κλείσαμε με ένα σκιάδιο και τα ..μάτια, καλπάσαμε και τοξεύσαμε με πλήρη ασφάλεια κι επιτυχία! Λένε πως είμαστε ...ακραίοι, ίσως είμαστε κι ...ωραίοι, σίγουρα, όμως, δεν έχουμε χρέη και γι αυτό, για να μη σας τα ...χρωστάμε, όταν ξανακαβαλήσετε ...αλόγατο νιώστε ελεύθεροι τόσο ελεύθεροι που να πετάξετε ακόμη και το απλό υπόσαγμα, όπως έκανε σήμερα ο Μάνος που κατάλαβε ότι όσο πιο ελεύθερος είσαι επάνω στον Ίππο τόσο ασφαλέστερος είσαι!

     Η πρώτη νίκη της σημερινής ημερίδος ήταν η επικύρωση της γυμνιππευτικής Φυσικής Ιππασίας, έναντι της "Ακαδημαϊκής Ιππασίας" όταν ο εκπαιδευόμενος ζήτησε να ιππεύσει με υπόσαγμα, έστω, δι ...ευνοήτους, ανακουφιστικούς λόγους και ο Εκπαιδευτής του για καθαρώς εκπαιδευτικούς λόγους του το επέτρεψε. Αμέσως μόλις εφίππευσε, ο εκπαιδευόμενος ...έχασε το καλό "κάθισμά" του και, βεβαίως, την ευστάθειά του, ενώ οι χειρισμοί του έγιναν αδέξιοι. Μετά τον πρώτο ...αιφνιδιασμό, ο εκπαιδευόμενος επέμεινε αλλά και πάλι διεπίστωσε ότι αυτή η σχεδόν αμελητέα παρεμβολή μεταξύ Ίππου και Ιππέως είναι καθοριστική για την ισορροπία του τελευταίου και την ορθή του ίππευση. Οπότε, μετά από ελάχιστα λεπτά, ο ίδιος ο εκπαιδευόμενος ζήτησε την αφαίρεση του υποσάγματος προτιμώντας την συνέπεια των "τριβών" του με τον Ίππο και, βεβαίως, την ...ανετότερη ίππευση από την ανεμπόδιστην επαφή του με τον Ίππο και ό,τι αυτή συνεπάγεται για την ισορροπία του. Κι έτσι το υπόσαγμα αφαιρέθηκε και βρέθηκε να ...λιάζεται στην περίφραξη του Ιππευτηρίου. Πράγματι, η πλήρης γυμνιππευτική στους αρχαρίους είναι απαραίτητη για την σωστή εκμάθηση Ιππασίας ενώ η επίσαξη με υποσάγματα, σέλλες κλπ, μπορεί να ακολουθεί με την πρόοδο αποκτήσεως ευσταθούς ισορροπίας του εκπαιδευομένου.  

     Κρίσιμος ο στόχος της σημερινής ημερίδος που ήθελε την κατάληξη του εκπαιδευομένου σε καλπαστικές τοξευτικές εξόδους με κ λ ε ι σ τ ά  μ ά  τ ι α! Με άλλα λόγια, την ακύρωση της φυσικής ανάγκης της οράσεως στην επιτέλεση της κορυφαίας πολεμικής τέχνης της Έφιππης Τοξοβολίας! Και γι'  αυτό μας χρειάστηκαν μόλις ...50, χρονομετρημένα, λεπτά της ώρας κι όσα επενδύσαμε σε έναν Ίππο-πρωταγωνιστή του επιτεύγματος, σε έναν Ίππο που τον εκπαιδεύσαμε να λειτουργεί ανθ' ημών και βεβαίως, να ...β λ έ π ε ι  ανθ΄ ημών και να  δ ρ α  ανθ΄ ημών όπου χρειάζεται, χωρίς αυτό να μειώνει και την αντίστοιχη αναγόρευση του Ιππέως να υπέρκειται των αναγκών των "κοινών θνητών" αντιπάλων του...μαχόμενος και χωρίς ...όραση!

     Για να φτάσουμε όμως σ΄ αυτό το μεγαλεπήβολο αποτέλεσμα ακολουθήσαμε συγκεκριμένα "βήματα" με πρώτο την επανασύνδεση του εκπαιδευομένου με την εφιπποτοξοτική διαδικασία, δηλαδή, με αυτό που συνιστά το επέκεινα του ...τέλους της συμβατικής (ακαδημαϊκής) Ιππασίας. Και ξεκινήσαμε από την εξάσκηση του εκπαιδευομένου στην εν κινήσει, εγκαθίδρυση του βέλους στην χορδή του Τόξου του.

     Η κατάκτηση της τεχνικής της οπλίσεως και αφοπλίσεως του βέλους συνεπιφέρει και την επαύξηση της αυτοσυγκεντρώσεως του Ιππέως ως προϋποθέσεως του ό,τι πρόκειται να επακολουθήσει. 

     Ο πολεμιστής πρέπει να διατηρεί την αυτοσυγκέντρωσή του υφ΄ οιανδήποτε συνθήκη μάχης και επ΄ αυτού η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" αποδίδει την πρέπουσα σημασία! 

     Το επόμενο "βήμα" ήταν η επανεύρεση της σχέσεως του εκπαιδευομένου με το tempo του καλπασμού και ο Μάνος μας το ..."έχει"! Κάποτε πηδούσε με αλεξίπτωτο, τώρα "πηδά" κάθε εμπόδιο με το ίδιο κέφι... Αυτή είναι η δική μας "διδασκαλία" σε μια κοινωνία τραγικής υπελίξεως... Και, βεβαίως...

     Και, βεβαίως, ακολουθεί η ...κατάργηση της οράσεως του Ιππέως με την εφαρμογή σκιαδίου στα μάτια.

     Τώρα, ο εκπαιδευόμενος θα συνειδητοποιήσει ότι ο Ίππος του μπορεί να βλέπει αντ΄ αυτού, να εκτιμά ως νοήμον πλάσμα σχέσεις διευθύνσεως, ταχύτητος και αποστάσεως, αφήνοντας στον Ιππέα - συνεργάτη του την στοχαστική και μόνον διαδικασία! 

     Ασφαλώς δε, ο Ιππέας θα βιώσει βαθιά ότι καλπάζει και διευθύνεται προς τον στόχο με την όραση και τα πόδια του Ίππου του, περιοριζόμενος στον χειρισμό του όπλου του! 

     Κι έτσι, όλα τα παραπάνω συμπυκνώνονται στην πρώτη καλπαστική τόξευση με κλειστά μάτια, την οποία επιτύχαμε στο Ιππευτήριο των "Ελλήνων Κενταύρων" λίγες ώρες πριν!

     Κάπως έτσι χαρήκαμε την ...τρίτην αναβάθμιση της Σχολής μας την οποία διατρέχουμε κατά την παρούσα ΙΣΤ' Προπονητική Περίοδο η οποία άρχισε από τον παρελθόντα Σεπτέμβριο με ακόμη υψηλότερους εκπαιδευτικούς στόχους. Και, δικαίως, υπερήφανος ο εκπαιδευόμενος εφιππεύοντας και αφιππεύοντας δι' εφάλσεων, με υψηλά το Τόξο του μας υπογραμμίζει το χρέος αξιοπρεπείας του όντος να κρατά υψηλά το όπλο του και την μαχητικότητά του, ανεξαρτήτως χαλεπών καιρών και περιφρονώντας τους ψοφοδεείς ηττοπαθείς!

     Στα σημερινά πρωτοσέλιδα της δημοσιογραφικής εφημεριδοκαφρίλας κυριαρχούν τα παρακάτω "πεπραγμένα" της αντιφασιστικής δημοκρατικότατης κοινωνίας των γραικύλων:

     1. Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ με ...δύο μαχαίρια του 71χρονου κακοποιητικού πατέρα από τον 16χρονο γιο του.

     2. Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ με ...ψαλίδι του 16χρονου αδελφού από τον 18χρονο αδελφό για μία ...μπλούζα. Σημειωτέον ότι ο αδελφοκτόνος χαρακτηρίστηκε ...υποδειγματικό παιδί από τους οικείους του αλλά εκκρεμεί σε βάρος του δίωξη για ...ληστεία!

     3. Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ 32 χρονου αστυνομικού που σύχναζε σε νυχτερινό μπαρ από παρεπιδημούντα ...Νορβηγό δι ανύπαρκτην ...αφορμήν.

     4. Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ενστόλου ο οποίος με υπηρεσιακό πρόσχημα πήγε να παρακολουθήσει στο γήπεδο ...ματς και τον ...πυρπόλησε με φωτοβολίδα ανεγκέφαλο 18χρονο υποπροϊόν μιας κοινωνίας η οποία προωθεί τον αντιφασισμό της με ιδιωτικές στρατιές οπαδοποιημένων σκυβάλων!

    5. Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ κατόπιν βασανισμού ατυχούς τετραπόδου από διαστροφικό δίποδο το οποίο χαίρει ...προστασίας για "τοπικές" σκοπιμότητες. 

     6. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ εμβολιασμένου αδελφού τριτοκλασάτου ηθοποιού και οι λεπτομέρειες της ιδιωτικής ζωής του.

     7. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ αμφιλεγόμενης "μοντέλας" και όσα γαργαλιστικά προκαλούν το ...υπογάστριο.

     8. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ περσόνας της "νύχτας" του οποίου η σορός εκτέθηκε σε ...λαϊκό προσκύνημα!

     9. Ο ΒΙΑΣΜΟΣ δύο γυναικών στο διαμέρισμά τους στα Πετράλωνα από εισβολέα δράστη.

      10. Η ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΡΚΩΜΟΣΙΑ ΜΕ ...ΧΕΙΡΟΠΕΔΕΣ εκλεγμένου δημοτικού συμβούλου του Δήμου Αθηναίων τον οποίον, κατόπιν, "φίμωσε" ως απαρέσκοντα η αδίσταχτη δημοκρατία! 

     11. Το ΜΑΧΑΙΡΩΜΑ 80χρονου στα Χανιά με σκοπό τη ληστεία.

     12. Η ΛΗΣΤΕΙΑ φαρμακείου από 16χρονο στον Χολαργό.

     13. Ο ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΜΟΣ 35χρονης γυναίκας στη Ραφήνα.

     14. Η ΕΠΙΘΕΣΗ ανδρός κατά της μητέρας του και της αδελφής του στη Χαλκίδα.

       15. Η ΟΜΑΔΙΚΗ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΩΝ στην οδό Ιάκχου (Γκάζι) υπό την πλήρη αδιαφορία της Αστυνομίας.

     16. Η ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΣΕ ΑΣΕΛΓΕΙΑ 9ΧΡΟΝΟΥ ΑΓΟΡΙΟΥ από τον Γυμναστή του Σχολείου του στον Ασπρόπυργο.

     17. To MAXAIΡΩΜΑ 73χρονου στη Κεφαλονιά με σκοπό τη ληστεία. 

     18. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ αεροδιακομιζόμενου ασθενούς λόγω μη υπάρξεως φωτισμού στο αεροδρόμιο της Καρπάθου.

     και ων ουκ έστι αριθμός επιπλέον ..."ανδραγαθιών" μιας αντιφασιστικής και δημοκρατικότατης γραικυλοκοινωνίας σε πλήρη εξαχρείωση! Μιας κοινωνίας η οποία αρνείται να διδαχθεί την ευημερία που διδάσκουμε όσοι δεδηλωμένοι και υπερήφανοι αντιδημοκράτες, συμπεριλαμβανομένων, δυστυχώς, πλείστων όσων, αναιδώς, αυτοπροσδιορίζονται ως "εθνικιστές" οι οποίοι είναι και οι πλέον αξιοκατάκριτοι ως ανεπίδεκτοι "μαθήσεως"!

     Σ΄ αυτή την δημοκρατική και αντιφασιστική "κόλαση" μιας καθημερινότητος θανάτου, αίματος και εγκλήματος, εμείς οι Πλατωνικοί "Έλληνες Κένταυροι", πολέμιοι κάθε τυραννικής δημοκρατίας, αντιπαραθέτουμε μια καθημερινότητα Πολιτισμού κι ευημερίας της δικής μας κοινότητος της οποίας η καθημερινότητα κυλά γαλήνια, δημιουργώντας Πολιτισμό με επίκεντρο τον Ίππο και το Τόξο! Και η δική μας, σημερινή "ειδησεογραφία", αθέατη από τα πρωτοσέλιδα των "βεβήλων" γραικύλων, μιλά για καλπασμούς και τοξεύσεις με ΚΛΕΙΣΤΑ ΜΑΤΙΑ, αναγορεύοντας τον Άνθρωπο υπεράνω ακόμη και του φυσικού προ-απαιτουμένου της οράσεως για μία τόσο απαιτητική διαδικασία ισορροπίας και, κυρίως, στοχαστικής δράσεως, εδώ, όπου καταφέρνουμε να υπερυψώσουμε τον Άνθρωπο πάνω κι από τους φυσικούς περιορισμούς! 

     Και είναι διπλή η χαρά μας που, επί δέκα εννέα χρόνια ανελίσσουμε τον Άνθρωπο εν μέσω μιας "χωματερής" όπως η σημερινή γραικία στην οποία αποδομούνται οι Αξίες, ενώ οι επήλυδες έποικοί της αναφέρονται σε ..."βαρβάρους" προς συμψηφισμό της αθλιότητος που τους χαρακτηρίζει! Κι έτσι κι εμείς, σήμερα, ήμασταν υπερήφανοι διότι με το ασκησιολόγιό μας πλησιάσαμε το κατά πολύ πιο προηγμένο και πολιτισμένο Τουρκμενιστάν του οποίου ο ιππικός Πολιτισμός επισκιάζει την πραγματική βαρβαρότητα της "χωματερής" των γραικύλων!

     Αποχωρώντας από το Ιππευτήριο, ο Μάνος οδηγώντας το αυτοκίνητό του παρετήρησε: "Βλέπω πολλά βίντεο στο YouTube για την Έφιππη Τοξοβολία, αλλά κανείς δεν κάνει αυτά που κάνουμε εμείς!" και η απάντηση ήταν "Όταν ανακαλύψεις το πλατύσκαλο έχεις ανακαλύψει και την σκάλα που θα σε οδηγήσει στο κεφαλόσκαλο!" Και οι "Έλληνες Κένταυροι" έχουμε ανακαλύψει και το "πλατύσκαλο" και την ..."σκάλα"! Kαι όχι, απλώς, στην Έφιππη Τοξοβολία και μόνον...

ΠΕΡΙ ΥΙΟΘΕΣΙΑΣ ΕΤΕΡΟΤΑΞΙΔΕΡΜΙΚΩΝ ...και άλλων τινών!

 ΠΕΡΙ ΥΙΟΘΕΣΙΑΣ ΕΤΕΡΟΤΑΞΙΔΕΡΜΙΚΩΝ

...και άλλων τινών!

Ποτέ δεν καταλάβαμε την φλυαρία ηλιθίων περί "δικαιώματος υιοθεσίας" όταν το δικαίωμα αυτό δεν ανάγεται σε εκείνον που θέλει να υιοθετήσει όσο σ΄ εκείνον που θέλει διακαώς να υιοθετηθεί! Και δεν υπάρχει ωραιότερη αίσθηση να καθίσταται κάποιος "γονική επιλογή" για κάποιον άλλον που θέλει γονιό και αγάπη. Δυστυχώς ζούμε εν μέσω ηλιθίων διπόδων τα οποία ούτε την θέληση, αλλά ούτε και την ικανότητα διδασκαλίας έχουν από την σοφία των ζώων. Διότι εάν είχαν θα ένιωθαν ό,τι νιώσαμε και εμείς οι οποίοι, είτε στο Ιππευτήριο είτε στο κρεβάτι του υπνοδωματίου μας, απολαμβάνουμε τα αγαπημένα μας τετράποδα να μας αποζητούν ως "γονικές επιλογές" κατακυρώνοντάς μας ως "δικούς τους", στρογγυλοκαθισμένα πάνω μας, ή, καρφώνοντας το βλέμμα τους πάνω μας αφού ο σωματικός όγκος τους και μόνον, ευτυχώς, δεν τους επιτρέπει να δείξουν με πιο εναργή τρόπο ότι μας διεκδικούν ως "δικούς τους"! Και όπως καταλαβαίνει ο αναγνώστης, αναφερόμεθα και πάλι στη μόνιμη προσκόλληση του σχολικού Ίππου μας στον Εκπαιδευτή, όπως σταθερώς αποτυπώνεται σε κάθε εναρκτήρια φωτογραφία των μαθημάτων μας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την δυσκολία των μαθητών μας. Όμως, η αγάπη ούτε κρύβεται ούτε και πρέπει να κρύβεται... Όταν βρίσκεσαι "πιο κοντά" στα άδολα και ευφυή ζώα, όλα τούτα είναι φυσικά και επόμενα... 

     Οι απαιτήσεις της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" μπορεί να είναι πολύ υψηλές, αλλά, βασική μας μέριμνα είναι η αποφυγή "δασκαλίστικης" νοοτροπίας που όχι μόνον κουράζει τον εκπαιδευόμενο αλλά και τον κάνει να χάνει και το ενδιαφέρον του προς το αντικείμενο της εκπαιδεύσεως. Έτσι, ακολουθούμε ρηξικέλευθες προσεγγίσεις οι οποίες αξιοποιούν κάθε δευτερόλεπτο του εκπαιδευομένου κοντά στον σχολικό Ίππο συνεκτιμώντας τον χρόνο κοπώσεως Ίππου κι εκπαιδευομένου, δεδομένου ότι ο Εκπαιδευτής δεν λογίζεται, καν, ότι ...κοπιάζει!

     Μέσα σ΄ αυτό το πλαίσιο, σήμερα, το ασκησιολόγιο της Εύας σχεδιάστηκε εντός κι εκτός Ιππευτηρίου ώστε η εξαιρετική νεαρή να προσλάβει διευθυντική διδασκαλία επί τροχασμού χωρίς ιδιαίτερες "φορτίσεις" που οδηγούν σε κοπώσεις άνευ ανταποδοτικών κερδών και με κοινό παρονομαστή την βελτίωση των διευθυντικών χειρισμών της χωρίς καν η ίδια να το αντιλαμβάνεται. Άλλωστε, στην δική μας Ιππασία, εγκλωβισμός στο Ιππευτήριο δεν νοείται!   

     Η ημερίδα ξεκίνησε στο Ιππευτήριο με μία επαρκή ρυταγώγηση, ώστε ο σχολικός Ίππος μας να ξεχάσει τον Εκπαιδευτή...μπαμπά του και να "δεθεί" με την Εύα!

     Ακολούθησε ένα ασκησιολόγιο επαναφοράς της κυρίως, αλλά και της "μυικής μνήμης" στην συχνότητα των διευθυντικών χειρισμών με "πατρόν" την κλασική διεύθυνση επί ίχνους "8" οριζομένου από τρία σημεία (κορίνες) και...

     ...Και, κατόπιν, άρχισε η επανατοποθέτηση των διευθυντικών χειρισμών επί ...τροχαστικής κινήσεως!

     Στα όρια του καλπασμού οι σημερινοί τροχασμοί της Εύας, κυρίως όμως, χωρίς να χαλά το "κάθισμά" και η ...διάθεσή της και όλα αυτά σε πλήρη κύκλο Ιππευτηρίου!  

     Τακτική μας είναι πολλά βήματα μπροστά και κανένα πίσω, με μόνη εξαίρεση κάποιες ενδιάμεσες "στάσεις" για την εμπέδωση των "κεκτημένων". Και μία από αυτές τις "στάσεις" το πρόγραμμα Ιππευτηρίου τούτης της ημερίδος, έτσι, για να μη καταντήσουμε ..."αναβίωση Ιππικού" και κ. Δ. Στεργίου! Και τα καταφέραμε μια χαρά και σήμερα. Κρατώντας, δε τα σημερινά ...κεκτημένα μας στο πορτοφόλιό μας, βγήκαμε στα ωραία πέριξ του Ιππευτηρίου μας για μία εξωτερική περιίππευση συλλέγοντας περαιτέρω διδάγματα.

     Aυτο το πανέξυπνο κοριτσάκι, όσες περισσότερες ώρες "γράφει" επάνω στη ράχη του Ίππου της, τόσο περισσότερη ευφυία αποκαλύπτει, ιδίως, όταν εγκαταλείπει πίσω της το Ιππευτήριο και μπαίνει στη πραγματική κονίστρα της Ιππασίας που είναι το ελεύθερο, φυσικό, έδαφος! Ακόμη ένα δείγμα ότι η Ιππασία την διάλεξε!

     Τούτη η έξοδος από το Ιππευτήριο, ασφαλώς και δεν είχε έναν απλό "αποθερμαντικό" χαρακτήρα αλλά κάτι πολύ σημαντικότερο... κάτι που δεν θα το αποκαλύψουμε εδώ, διότι η Εύα είναι και επιμελής αναγνώστις του Ιστολογίου μας, αλλά θα μας το πει η ίδια, αφού θα έχει χρόνο να το επεξεργαστεί, στην επόμενη συνάντηση...

      Σ'  αυτή την "έξοδο" η ικανότατη Εύα, διέσχισε τα, καθ΄ οδόν, φυσικά εμπόδια με προτεραιότητα την ασφάλεια του Ίππου της και, κυρίως, με ένα χαμόγελο που δεν χάνεται ποτέ από το πρόσωπό της, δείγμα της σχέσεώς της με την Ιππασία.

     Χειρίστηκε ακόμη πιο "αρχηγικά" τον Ίππο της και χωρίς να συγχέει την αρχηγικότητα με την εξουσιαστικότητα.

    Και αφέθηκε, με πολύ χαλαρή διάθεση και το σταθερό της χαμόγελο, στην επιλογή των σωστών χειρισμών ακόμη και στα σημεία-παγίδες της σύντομης διαδρομής... η οποία, όμως, εμπεριείχε αρκετούς απαιτητικούς "σπονδύλους". Σύντομη η έξοδος αλλά... και η Εύα θα μας τα πει στο επόμενο μάθημα!

     Η δική μας Ιππασία είναι αυθεντική, διόλου Ανθρωπο-κεντρική και απολύτως Ιππο-κεντρική! Μπορεί να ντυθήκαμε με μία περισκελίδα εορταστικής, λόγω ημέρας, επισκέψεως και να μη δίνουμε καμία σημασία στο "dress code" της Ιππασίας, αλλά διαρκώς είμαστε έτοιμοι να εφιππεύσουμε οποτεδήποτε και οιονδήποτε Ίππο χρειαστεί απολαμβάνοντας αενάως την σχέση μας με τον Ίππο. Αυτή είναι η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων"! 

NTΡΕΠΟΜΑΣΤΕ ΓΙ ΑΥΤΉ ΤΗΝ ΑΘΛΙΑ "ΕΙΚΟΝΑ"

 NTΡΕΠΟΜΑΣΤΕ 

ΓΙ ΑΥΤΉ ΤΗΝ ΑΘΛΙΑ "ΕΙΚΟΝΑ"!

     Δεν θα σταθούμε διόλου στη κομματική λοβιτούρα της δήθεν "αναβιώσεως του Ιππικού" από τους ίδιους που το κατήργησαν προκειμένου να εξασφαλίσουν ημέτερο υπέργηρο συνταξιούχο απόστρατο, ενισχύοντάς τον με ...λαμπρή μηνιαία οικονομική αποζημίωση διότι όλα αυτά τα επεσήμαναν πολλοί προ ημών και, βεβαίως και ημείς στο παρελθόν. Η μεταπολιτευτική δημοκρατία αποτελεί επιτομή διαφθοράς δημοσίας διοικήσεως και περιττεύουν κάθε επιπλέον κατηγορίες... Θα σταθούμε σε μία απαράδεκτη εικόνα που απαθανάτισαν οι φωτογραφικοί φακοί κατά την διάρκεια, πρόσφατης, επίσημης εκδηλώσεως στην "Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων" με πρωταγωνιστή τον τραγικό επικεφαλής του φιάσκου της "αναβιώσεως του Ιππικού" κ. Δ. Στεργίου ο οποίος εμφανίζεται να προηγείται έφιππος αγήματος φέροντας ΞΙΦΟΣ(!) και όχι ΣΠΑΘΗ όπως θα έπρεπε, με ΜΑΣΤΙΓΙΟ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΜΠΟΤΑ(!) όπερ και παγκοσμίως απαράδεκτο για έφιππο τακτικού Στρατού!

     Τραγικώς άσχετος με το Ιππικό και τους στοιχειώδεις κανόνες του, όπως η γνώση του όπλου του που είναι η κυρτή ΣΠΑΘΗ και όχι το ευθύ ξίφος, ο κ. Δ. Στεργίου με την έφιππη εικόνα του φέροντας ξίφος σαν ...λιμενοφύλακας αποτελεί τριτοκοσμική καρικατούρα ουδεμία σχέση έχουσα με "Ιππικό"!

     Και δεν θα απαιτούσαμε ούτε από κ. Δ. Στεργίου, ούτε από το ένστολο κύκλωμα των γαλονοφόρων εργοδοτών του, να σχεδιάσουν Σπάθη όπως έχουμε φροντίσει στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" όπου τιμούμε τις Ιππικές Παραδόσεις μας, ούτε να καλλιεργούν την Έφιππη Σπαθασκία όπως επί 18 συνεχή χρόνια ακολουθούμε στην δική μας Σχολή.  Όμως, με τόσο πακτωλό δημοσίου χρήματος, να μη ξέρετε το βασικό αγχέμαχο ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΙΠΠΙΚΩΝ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ απανταχού της γης, θα πρέπει να ντρέπεστε "καραγκιόζηδες"! 

     Τραγικότερα φαιδρός, ο κ. Δ. Στεργίου, απεικονίζεται με ΜΑΣΤΙΓΙΟ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΜΠΟΤΑ, συνήθεια των αλητο-καβαλαρέων της άγριας αμερικανικής Δύσεως(!) δείχνοντας ότι αγνοεί τα στοιχειώδη όχι μόνον του πρωτοκόλλου του Ιππικού ενός τακτικού Στρατού αλλά και της ίδιας της Ιππασίας. Συγκεκριμένα, π ο τ έ  το μαστίγιο δεν τοποθετείται μέσα στη μπότα και για κανέναν λόγο, αυτό είναι μία απαράδεκτη επιλογή φιγουρατζήδων για την δημιουργία εντυπώσεων και μόνον! Το μαστίγιο, στο Ιππικό των τακτικών Στρατών τηρείται ανά  χ ε ί ρ α ς  έτοιμο προς χρήση και μόνον και ποτέ μέσα σε μπότες ή μέσα στη ζώνη όπως, παρατύπως, συνηθίζουν οι τζόκεϋ του Ιπποδρόμου. Θα έπρεπε να γνωρίζει τα στοιχειώδη ο κ. Δ. Στεργίου και, βάσει αυτών, το μαστίγιο αποτελεί ένα από τα βοηθήματα Ιππασίας το οποίο ενισχύει την πρόσω κίνηση του Ίππου με την συνέργεια της ασκήσεως εντολών δια των ποδών του Ιππέως και εν προκειμένω τα εμφανώς τεράστια σπιρούνια του κ. Δ. Στεργίου τα οποία τον εκθέτουν και ως έχοντα "ανίσχυρα πόδια"  θα έπρεπε να τον είχαν αποτρέψει από τον πλεονασμό της αναλήψεως και ...μαστιγίου, όμως, σε κάθε περίπτωση, εάν μετά από "τόση" ιππικήν ...εμπειρία, νιώθοντας την αδυναμία των "ποδών" του θα έπρεπε το μαστίγιο να το κρατά στο  χ έ ρ ι  και όχι να το έχει ευτελώς φιγουρατζίδικα και απαράδεκτα για ένστολο, μέσα στη μπότα! 

     Η "αναβίωση" ενός ιστορικού όπλου όπως το Ιππικό που καταργήθηκε από την διεφθαρμένη μεταπολιτευτική ελλαδική δημοκρατία συνεχίζει να παρατείνει τον διασυρμό του Ελληνικού Στρατού από τους ίδιους δράστες της καταργήσεώς του με "έμβλημα" έναν υπέργηρο ημέτερο που απεκατεστάθη και ...μετα-συνταξιοδοτικώς "μπουκωμένος" με μπόλικο δημόσιο χρήμα. Όμως, αυτό δεν είναι "αναβίωση του Ιππικού" αλλά Ε Ξ Ε Υ Τ Ε Λ Ι Σ Μ Ο Σ του λειψάνου του! 

YΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Kαι όταν παρατηρούμε τη πατούσα χωσμένη μέσα στον αναβολέα μέχρι το ...τακούνι(!), θα σου συνιστούσαμε κ. Δ. Στεργίου να βρεις έναν Δάσκαλο Ιππασίας να σου πει πόσο επικίνδυνο για τον Ιππέα είναι αυτό το λάθος και πόσο το αποφεύγουμε από το πρώτο, κιόλας, μάθημα Ιππασίας τo οποίο και θα πρέπει να ολοκληρώσεις! 

ΔΙΕΓΕΡΣΗ ΜΑΧΗΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΙΔΟΤΟΣ

 ΔΙΕΓΕΡΣΗ ΜΑΧΗΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΙΔΟΤΟΣ

     Πολυσήμαντη για τον εκπαιδευόμενο Ιππέα αλλά και για τον εκπαιδευόμενο Ίππο η σημερινή ημερίδα, κυρίως δε, για τον εσαεί εκπαιδευόμενο Εκπαιδευτή ο οποίος αξιοποιώντας και προωθώντας δύο ιδανικούς συν-εκπαιδευομένους εισέδυσε ακόμη βαθύτερα στην επικοινωνία με τον Ίππο και την Ιππική!

     "Διέγερση του μαχητικού συνειδότος" των δύο συν-εκπαιδευομένων?...

     "Εισαγωγή στο Σπαθιστικό Ιππηλάσιο" και για τους δύο συν-εκπαιδευομένους?...

     "Εισαγωγή στην έφιππη Σκηνική Σπαθασκία του Σκηνικού Θεάτρου" και για τους δύο ...συμμαθητές?...

     Αυτά, όλα μαζύ, αλλά και βελτίωση "καθίσματος" και διευθυντικής δεξιότητος του εκπαιδευομένου Ιππέως, όπερ και το κυριότερο, με επιπρόσθετες παραμέτρους δυσκολίας (α) την προστατευτική μάσκα αγχεμάχων η οποία περιορίζει την όραση και αλλοιώνει την "εικόνα" του περιβάλλοντος φυσικού χώρου, αλλά και (β) την μείωση σε μία των δύο βασικών διευθυντικών βοηθημάτων (χειρών) λόγω σπαθηφορίας.

     Σε φυσικό αναπεπταμένο, λοιπόν, έδαφος, βεβαίως χωρίς πέτρες για την προστασία των οπλών, με Ίππο ανενστόμιστο και ανεπίσακτο επί "σεναρίου" συνθηκών πραγματικής συγκρούσεως, όπως ίσχυε στις μεγάλες Στρατιωτικές Ιππικές Σχολές των προηγουμένων αιώνων, απολύτως γυμνιππευτικώς, όλο το σημερινό πρόγραμμα. 

     Όπως αποτελεί κανόνα, στο σχετικό ασκησιολόγιο της Σχολής μας, το όπλον είναι η Σπάθη των "Ελλήνων Κενταύρων", σχεδόν τρεις φορές βαρύτερη από την κανονική Σπάθη, ειδικώς σχεδιασμένη από τον Ιδρυτή της Σχολής για την αρτία εξάσκηση του εφίππου Σπαθιστή, κατασκευής του αειμνήστου Νικολάου Καπλατζή. 

    Βεβαίως προηγήθηκε η εξοικείωση του Ίππου με την Σπάθη η οποία έγινε μόνον και μόνον για το πρωτόκολλο ασφαλείας του μαθήματος αφού ο ευπειθέστατος Ίππος, πλέον, απλώς, επικεντρώνεται στον ...ερώμενό του Εκπαιδευτή και εκτελεί όχι τις "εντολές" του αλλά τις ..."βουλές" του ...αυθωρεί και παραχρήμα (αυτή δεν είναι "σχέση" αλλά ο ...πυρετός στο Ιππευτήριο!) και με δεδομένη την στρατιωτική αυτοπειθαρχία αλλά και φυσική κατάσταση εκγυμνάσεως του Ιππέως δεν κάναμε "μάθημα" αλλά δώσαμε ρεσιτάλ καλπαστικής ιππικής ακριβείας και, δη, ένοπλης, στους θάμνους των υπωρειών του Υμηττού, τούτο το χειμωνιάτικο πρωινό με την υπέροχη λιακάδα και την χαμηλή θερμοκρασία! Και οι ζεύξεις με την προβλεπόμενη ακρίβεια θέσεως και σφοδρότητος!

     Και ναι, σήμερα, πρωταγωνίστησε η Σπάθη, αλλά δεν θα ήταν δυνατόν να απουσιάσει και το Τόξο, μάλιστα, με την παρατεταμένη έλξη της βελοφόρου χορδής σε σταθερό καλπασμό, άσκηση η οποία διαχωρίζει σε δύο ανεξαρτήτως λειτουργούντα μέρη το σώμα του Ιππέως!

     Χωρίς, δε, καμία αμφιβολία και εν προκειμένω, το ζεύγος Ίππου και Ιππέως επέδειξε άριστη συνεργασία, μάλιστα, ως πρώτη εφαρμογή της ασκήσεως.

     Τελικώς, για να λειτουργήσει κάτι καλά σε μια δημοκρατική κοινωνία παρακμής και ερειπίων προϋποτίθεται η πλήρης περιφρόνησή της και η έξοδος από αυτή του επικέντρου της υψηλής δράσεως! Και αυτό αποτελεί σοφή επιλογή της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" εκ της γενέσεώς της!

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

 ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

     Η Αμερικανική Σχολή Έφιππης Τοξοβολίας «Flying Duchess Ranch» βρίσκεται στην Washington, στην ευρύτερη περιοχή του Στρατιωτικού Νεκροταφείου του Arlington όπου βρίσκονται θαμμένοι Αμερικανοί πρόεδροι.

     Η συγκεκριμένη Σχολή, προ ολίγων ημερών, ανήρτησε στην σελίδα της του Facebook ένα πολύ σημαντικό, για την παγκόσμια Έφιππη Τοξοβολία, κείμενο το οποίο αποτελεί μιαν ηχηρή προειδοποίηση για το μέλλον της πολεμικής τέχνης μας.

     Στο εν λόγω κείμενο επισημαίνονται ουσιώδεις αλλοιώσεις της Έφιππης Τοξοβολίας λόγω της υποβαθμίσεώς της από πολεμική τέχνη σε άθλημα («game») στο πλαίσιο των «Διεθνών Αγώνων» που διοργανώνονται παγκοσμίως στο «όνομά» της. Κυρίως, υπογραμμίζεται η υποβάθμιση του δεσμού του Ανθρώπου με τον Ίππο, προφανώς, προς υπηρέτηση των βαθμοθηρικών προτεραιοτήτων ενός αθλήματος.

     Παραθέτουμε, εν συνεχεία, αναλλοίωτο το κείμενο του «Flying Duchess Ranch» στο πρωτότυπο διότι μέσα από αυτό προβάλλονται και οι δικές μας αγωνίες οι οποίες επανειλημμένως έχουν δημοσιοποιηθεί και στη μεμονωμένη αρθρογραφία μας αλλά και στο ειδικό εγχειρίδιο «Έφιππη Τοξοβολία: Πολεμική Τέχνη ή Άθλημα?»: 

     «I've been trying to find the words to make a post about how disappointed I am in the general lack of care taken into training horses for archery around the world, especially for some competitions labeled as "World Championships," but I feel like I have said it all before because it has been an ongoing problem for almost two decades.

How is it okay to give an international rider and competitor a horse that has never been shot off of? Or shot off of only a couple of times?

How is it okay to bring in horses of other disciplines such as racing, polo, and cirit, and assume they are usable for a horse archery competition? And expect people to make it work?

For an INTERNATIONAL CHAMPIONSHIP? Or let alone for ANYTHING?

This is entirely unfair to the horses and the riders, and does nothing to help the sport.

You shouldn't have to train a horse you are competing on, unless you have agreed to help train a horse to compete by riding them in a competition.

These days I honestly try to hide from mainstream horse archery on my social media, and only follow a few people whose journeys I enjoy to watch, but things that absolutely disgust me are always creeping in.

I used to have a dream of hosting and running an international competition here in the United States with well trained horses. I wanted to see an event outside of the valley with skilled horses and riders and no uncontrolled bats out of hell on the track. I know I could organize it, and run it well. Between myself and my club alone I could likely put together a group of a few dozen well trained horses if I had a year to prepare. That dream is lost now, I had to let it go.

The horsemanship I see internationally and nationally at horse archery competitions makes me sad. The standards are so low that I wouldn't dare put most outside horse archers on my archery horses anymore.

To most in the horse archery world the horse has become a tool, like their bow. A means to an end. It is not the union of the rider, horse, and bow, that is rewarded, only harshness and speed.

I was once told by an accomplished international horse archer that it is impossible to teach other people how to ride with finesse on the horse, and that most people can't learn that skill. He said that is why we need to have lines on the track, use bits, let people ride fast, etc. because people and horses can't learn that kind of control and if they do it takes too long.

So what if it takes long? To me it is worth it in the end. We have been building our rider's horsemanship abilities here in our club to be able to ride completely at liberty, to truly find that union with their horse on the track. I don't care what they score on the target, you need the union first. This year we had three riders other than myself compete on my horses using only a neck rope, and several others in training rounds. Not all of those competitions were even on our home track, showing the horses and riders still had that connection away from their home as well.

Our group is small, and we are striving for excellence. It is a long humbling journey, and requires patience, but the reward is great. Our horses and horsemanship come first, they must always come first.»

     Ευχαριστούμε θερμά του ομοτέχνους μας από την άλλη όχθη του Ατλαντικού με τους οποίους μοιραζόμαστε κοινές ανησυχίες για την ευκαιρία που μας δίνουν να προβληματιστούμε ακόμη περισσότερο με το εύστοχο κείμενό τους!