Ή ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ ΤΟΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗ ΣΟΥ,   Ή ΤΟΝ ΑΛΛΑΖΕΙΣ!

Η Νατάσα στο, μόλις, τρίτο μάθημά της!

     Ο εκπαιδευόμενος έχει ένα σταθερό δικαίωμα το οποίο εξελίσσεται σε καθήκον: ή να εμπιστεύεται απολύτως τον Εκπαιδευτή του ή να τον αλλάζει! Μόνον έτσι μπορεί να ελπίζει στη πρόοδό του  και στην αποφυγή σπατάλης δυνάμεων και χρόνου. Ειδικώς, στην περίπτωση της Ιππασίας, όπου εμφιλοχωρεί και η παράμετρος του κινδύνου, ο εκπαιδευόμενος είναι υποχρεωμένος πολλαπλασίως περισσότερο να τηρεί τον εν λόγω κανόνα και ο σωστός Εκπαιδευτής όχι μόνον δεν πρέπει να θίγεται όταν ο εκπαιδευόμενός του τον απορρίπτει αλλά θα πρέπει να του είναι και ευγνώμων διότι έτσι αποφεύγεται και ο κίνδυνος ατυχήματος που συνεπάγεται κάθε δυσπιστία του εκπαιδευομένου προς τον Εκπαιδευτή του!

Η Νατάσα στο, μόλις, τρίτο μάθημά της!

     Στην περίπτωση εμφανούς δυσπιστίας του εκπαιδευομένου προς τον Εκπαιδευτή ο τελευταίος έχει υποχρέωση να καλεί τον εκπαιδευόμενο προκειμένου να του αιτιολογήσει την δυσπιστία του όχι με αντιθετική διάθεση αλλά με τον σκοπό να σταθμίσει, τυχόν, ελλείψεις του ως Εκπαιδευτή και να τις αποκαταστήσει κατά την συνέχιση του εκπαιδευτικού έργου του με τον εκπαιδευόμενο υποχρεωμένο από τους κανόνες της ευγενείας να του επεξηγήσει τους λόγους της δυσπιστίας του. Εν εναντία περιπτώσει, π.χ. σε περίπτωση κακοπιστίας του εκπαιδευομένου, ο Εκπαιδευτής όχι μόνον δεν θα πρέπει να ενοχληθεί από την κακοπιστία του εκπαιδευομένου του αλλά και θα πρέπει να αισθανθεί ένα ακόμη θετικό πρόσημο για το έργο του!

Η Νατάσα στο, μόλις, τρίτο μάθημά της!

     Και η Ιππασία, ως η δυσκολότερη μορφή εκπαιδεύσεως όπου ο Εκπαιδευτής συνδιαχειρίζεται την πειθαρχία και τις δεξιότητες δύο ταξιδερμικώς διαφορετικών πλασμάτων, Ίππου και Ανθρώπου, προϋποθέτει την  ε υ λ α β ι κ ή  προσήλωση του Ανθρώπου- εκπαιδευομένου στα "ρήματα" του Εκπαιδευτή χωρίς κανένα περιθώριο αμφισβητήσεώς τους εν ώρα μαθήματος διότι, ακόμη και ένα δευτερόλεπτο σκεπτικιστικής καθυστερήσεως στην εκτέλεση μιας εντολής του Εκπαιδευτή ελλοχεύει ο κίνδυνος του ατυχήματος!

Η Νατάσα στο, μόλις, τρίτο μάθημά της!

ΚΑΙ ΔΙΑΓΕΝΟΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ...

     Η σημερινή "μάχη" στο Ιππευτήριο δόθηκε σε δύο "πεδία", στο εσωτερικό κυκλοτερές και στο υπαίθριο  Ιππευτήριο με μαθητές διαφορετικού επιπέδου αλλά του ιδίου υψηλού ήθους  και εφιπποτοξοτικού πνεύματος μιας Ομάδος  που την διέπει η κοινή "γλώσσα" και το κοινό  ηθικό φρόνημα, απολύτως απαραίτητο για την πρόοδο μιας Σχολής.

     Παρών,με τον δικό του τρόπο και ο εγγονός του αγαπημένου μας Παντελή  ο οποίος, μέσα στο βρεφικό καροτσάκι του έγινε "αντικείμενο" λατρείας ενός από τα αγαπημένα μας τετράποδα που ανέλαβε και ρόλο ...νταντάς, ενώ ο  παππούς του εκπαιδεύονταν ως μέλλων Εκπαιδευτής με την ομάδα των σημερινών εκπαιδευομένων.

     Η Νατάσα επί ...σκηνής κουκλοτερούς, με τις διατατικές ασκήσεις της μετά Τόξου, έδειξε το πρώτο εχέγγυο ταχύτατης προόδου, όπως ακριβώς επιβεβαιώθηκε από την συνέχεια του μαθήματός της.

     Δεύτερο μάθημα για την Νατάσα και το άριστο "κάθισμα" που απέκτησε ήδη από το πρώτο μάθημά της  να διατηρείται στο ακέραιο, με μία "ψυχολογία" επίσης άριστη, δεν θα μπορούσε παρά να καταλήγει σε μία ιππευτικήν άνεση που προκάλεσε τον θαυμασμό μας.

     Η πραγματική έκπληξή μας, όμως, υπήρξε όταν η Νατάσα, στο δεύτερο μόλις μάθημά της και ενώ ο Ίππος βρίσκονταν σε βάδην εργασίας  και στο όριο του τροχασμού, εκείνη εγκατέλειψε επί του τραχήλου τις ηνίες και σαν να ήταν στη πολυθρόνα της...αφαίρεσε το ένδυμα που την ζέσταινε, υπό το έκπληκτο βλέμμα του Παντελή μας. Κατόπιν,αμέριμνη η Νατάσα,ξανα-ανέλαβε τις ηνίες και συνέχισε το μάθημά της αφήνοντάς μας όλους άφωνους με την φυσικότητα των κινήσεών της!

     Η μετάβαση της Νατάσας στο εξωτερικό Ιππευτήριο υπήρξε η φυσική εξέλιξη  στα όσα επέτυχε στο κυκλοτερές, με την ευτυχή κατάληξη σε εξαιρετικούς τροχασμούς επί φυσικού εδάφους, πάντοτε, με ασφαλέστατο "κάθισμα" και, κυρίως, ευγένεια χειρισμών! 

     Ο Πρωτεσίλαος έδειξε αμέσως και αυτός στο κυκλοτερές ότι, όντας σε πολύ καλή "φόρμα", ήταν έτοιμος για "Τόξο".

     Στον Πρωτεσίλαο το "Τόξο" αποτελεί, πλέον, προέκταση των χεριών του και μέσα στο κυκλοτερές του δόθηκε ώστε, αντί διατατικών ασκήσεων να ασχοληθεί με όπλιση-αφόπλιση βελών και την εκ των κινήσεων προκύπτουσα "βάθυνση" του "καθίσματος". Το γιατί; Η  έξοδός του στο υπαίθριο Ιππευτήριο δίνει την απάντηση...

     "Caso pensato" να βγάλουμε τον Πρωτεσίλαο, λοιπόν, σε Έφιππη Τοξοβολία και τα καταφέραμε μια χαρά χωρίς να τον θορυβήσουμε με περιττές ...ενημερώσεις!

     Και, πράγματι, αφού τον βγάλαμε σε σταθερούς τροχασμούς επί του φυσικού στίβου με το Τόξο του, ο Πρωτεσίλαος, από μόνος του ερωτοτρόπησε με την βολή όπου κι εμείς ...βάλαμε το χεράκι μας. Κι ο Πρωτεσίλαος δεν άργησε να δώσει άριστα δείγματα τοξεύσεων σε τροχασμό, με την ευστοχία που τον διακρίνει στην στατική Τοξοβολία!

     Το ίδιο επιτυχής στην ίππευσή της και η νεαρή μας Κατερίνα η οποία έδειξε να χαλαρώνει επαρκώς μέσα στο κυκλοτερές.  

     Αν και η Κατερίνα εμπνέει εμπιστοσύνη για "πολλά", το έμπειρο "μάτι" του Εκπαιδευτή κήδεται, πάντοτε της ασφαλείας του μαθητή του και ποτέ δεν βιάζεται να απαιτήσει από αυτόν  ό,τι υπόσχονται οι ικανότητές του μαθητή αλλά επιμένοντας στην ασφάλεια του μαθήματος επιμένει στην εμπέδωση των "κεκτημένων" πριν προχωρήσει παρακάτω.

     Έτσι και στην περίπτωση της Κατερίνας επιμείναμε για ένα ακόμη μάθημα στην βελτίωση της τροχαστικής της ικανότητος, κάτι που επιχειρήσαμε και επί του φυσικού εδάφους με δυναμικές εκτελέσεις και επί των δύο κατευθύνσεων του στίβου. Στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" κυριαρχεί ο άριστος σχεδιασμός ενός μαθήματος, η απέραντη υπομονή στην βαθμιαία ανάπτυξη των ικανοτήτων του μαθητή και η αποφυγή κάθε "αποκοτιάς" που μπορεί να έχει δυσάρεστες συνέπειες, λόγοι για τους οποίους διατηρούμε επί δέκα τρία χρόνια,  μ η δ ε ν ι κ ό  τον δείκτη ατυχημάτων μας! Και ευτυχώς, όλοι στην Σχολή μας αυτό το αντιλαμβάνονται , άλλως δεν δύνανται να αποτελούν Μέλη της Σχολής μας!

     Και ο εκτελέσας χρέη βοηθού Εκπαιδευτή είχε την δική του ηθικήν ανταμοιβή με δύο  προσομοιωτικούς καλπασμούς στο τέλος και αυτής της πανέμορφης ημερίδος.

     Η αποχώρηση από τον υπαίθριο στίβο, αργά το απόγευμα, μπορεί να μας βρήκε όλους αρκετά κουρασμένους, αλλά καθένας από μας βίωνε την δική του χαρά για τις ώρες  αυτής της αρμονικότατης συνασκήσεως!

     Και η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" βιώνει την δική της χαρά με την ομαδική πρόοδο των Μελών της, όποτε αυτά ανταμώνουμε στο Ιππευτήριο ή στη Γραμμή Βολής και πάντοτε ένα τετράποδο, ανάμεσά μας, μας"συμπληρώνει" και ενσαρκώνει ένα πλάσμα το οποίο ευγνωμονούμε δίνοντάς μας την δυνατότητα ανταλλαγής συναισθημάτων που, πραγματικά, είναι τα ..."ιαματικότερα" σε μια εποχή συναισθηματικής "στειρότητος"!

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

ΤΩΝ

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

     Άνυσμα συνεχούς προόδου η δραστηριότητα του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" με "πρωτομάστορά" του τον επικεφαλής του Αθανάσιο Ψωρομύτη ο οποίος προωθεί συστηματικά και την Ιππική και την Παραδοσιακή Τοξοβολία σε όλα του τα Μέλη.

     Και δεν είναι μόνον ωφελημένα τα δίποδα Μέλη του Παραρτήματος αλλά, κυρίως, τα τετράποδα που ο Συνασκούμενος Αθανάσιος φροντίζει να εκπαιδεύονται κάθε φορά και καλύτερα.

     Και αυτή την φορά η τετράποδη και, συνάμα, πανέμορφη Ρέα, ήρθε σε επαφή με τον Άνθρωπο και υπάκουσε σε λίαν "προκεχωρημένους" χειρισμούς αποδεικνύοντας ότι είναι αξιόπιστη ως συνεργάσιμη!

     Αυτή την φορά την χειρίστηκαν οι Κένταυροι της Καλαμάτας με ηγετικήν αποφασιστικότητα και η Ρέα απέδειξε ότι είναι ένα ευχείριστο πλάσμα ακόμη και από ένα παιδί.

     Παρόλο το ότι ο Ίππος αυτός δεν παραμένει στην εικοσιτετράωρη προσοχή του Αθανασίου ο οποίος το εκπαιδεύει σε "ξένο γήπεδο" και, εκ των πραγμάτων, αφήνοντάς το μετά την εκπαίδευση σε ξένα χέρια, φαίνεται ότι η ακολουθούμενη εκπαίδευση είναι τόσο καταλυτική ώστε ο Ίππος διατηρεί την αξιοπιστία του παρά την άφεσή του σε "ξένα" χέρια, κάτι το οποίο πιστώνεται πολλαπλώς στον επικεφαλής των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας"!

     Από την "ηγερία" της Πελοποννήσου Καλαμάτα, πολλά και σημαντικά τα καλά νέα περί των οποίων, σύντομα, θα μας ενημερώσει ο επικεφαλής του Παραρτήματος.

     Ωστόσο, εμείς απολαμβάνουμε την πρόοδο όλων αυτών των Συνασκουμένων οι οποίοι δίνουν την προσωπική τους μάχη στην πρόοδο επί του εφιπποτοξοτικού αντικειμένου μη παραλείποντας την τακτικήν εβδομαδιαία συνάσκησή τους.

     Είθε, όλοι οι Συνασκούμενοι να επιμένουν σε συστηματικήν εξάσκηση και να υλοποιούν την προτροπή του Δασκάλου μας Kassai Lajos: "Practise, and practise, and practise..."! 

ΟΜΑΔΑ  ΚΑΙ  ΟΜΑΔΙΚΟΤΗΤΑ

     Είναι πολύ φυσικό σε μιαν εποχή ελλειμματικής Παιδείας οι ανθρώπινες συμπεριφορές να αποκλίνουν, συχνά και του κοινωνικού κανόνος αλλά και του ατομικού συμφέροντος., Και μέσα σε αυτή την λαίλαπα της κουλτούρας της αγενείας που μεθοδεύει μια αντιφασιστική κοινωνία, με την συρμώδη καθιέρωση του ξεσκισμένου blue jean ως προτιμητέας …ενδύσεως, είναι αναμενόμενο όχι μόνον οι νέοι αλλά και οι πρεσβύτεροι να συμπεριφέρονται, συχνά, αυτοκαταστροφικά!

     Μέσα στον γενικότερο αποπροσανατολισμό που παράγει η έλλειψη Παιδείας, εντάσσεται και η συνεπακόλουθη παρερμηνεία ή και παράβλεψη στοιχειωδών κοινωνικών όρων οι οποίοι καθορίζουν το πλαίσιο της κοινωνικής ζωής που, κατά κανόνα,  παραβιάζεται στις, οπουδήποτε, σύγχρονες κοινωνίες. Και ένας από αυτούς τους βασικούς κανόνες κοινωνικού βίου είναι και το σχήμα της «ομάδος» και η συνεπακόλουθη έννοια της «ομαδικότητος», παράμετροι πολύ βασικές για την κοινωνική ζωή.

     H ομάδα συνιστά πεδίο αναπτύξεως αλληλεγγύης συνοψιζόμενης στον σκοπό της ομάδος, επί του οποίου πεδίου αποκλείεται η ανάπτυξη κάθε ανταγωνιστικότητος η οποία καταλύει την ομαδικότητα και αναπτύσσει ανεπιθύμητες ατομοκεντρικές συμπεριφορές. Και οι ομάδες αποτελούν διαχρονικά «ιατρεία ψυχής» όπου ο καταστρεπτικός ατομισμός μετατρέπεται σε λίπασμα για να ανθίσει η συλλογική ανάπτυξη υπάρξεων με κοινό σκοπό υπάρξεως.

     Είτε ως «οικογένεια», είτε ως «παρέα», είτε ως «σχολική τάξη», είτε ως «στρατιωτικό σχήμα», είτε ως «εργασιακή ομάδα», είτε ως «αθλητική ομάδα», είτε ως «ομάδα πολεμικών τεχνών», η έννοια της  ο μ ά δ ο ς  καθορίζει ένα βασικό κοινωνικό κύτταρο το οποίο, όπως κάθε τι φυσικό, έχει απτήν υπόσταση και ιεραρχημένη δομή (άλλως, θα ήταν αφύσικο). Έτσι τα μέλη μιας οιασδήποτε ομάδος εντασσόμενα σε αυτήν έχουν την υποχρέωση εξ αρχής να γνωρίζουν την υπόστασή της και την ιεραρχία της και αναλόγως να παραμένουν ή να αποχωρούν διότι το ίδιο το «κύτταρο» με τους φυσικούς μηχανισμούς του θα τα κρατήσει ή θα τα απομακρύνει δοθέντος ότι οι αμυντικοί μηχανισμοί κάθε (υγιούς) κυττάρου λειτουργούν προς αυτή την, βασικήν, επιλεκτική κατεύθυνση!

     Η ένταξη σε μιαν ομάδα, πέραν των οικογενειακών όπου είναι υπόθεση φυσικής, βιολογικής, «πρωτοβουλίας» και των ομάδων υποχρεωτικής εντάξεως (π.χ. στρατιωτικών σχημάτων)  είναι υπόθεση προσωπικής υπευθυνότητος του βουλομένου να ενταχθεί και καλουμένου να κρίνει προσεκτικά και εξ αρχής εάν η ομάδα στην οποία βούλεται να ενταχθεί καλύπτει ή όχι τις προσδοκίες του, αφ΄ ενός, αλλά και εάν ο ίδιος είναι ικανός να ανταποκριθεί στις προσδοκίες της ομάδος στην οποία επιθυμεί να εισέλθει.

     Βεβαίως, η τελική κρίση του βουλομένου εξαρτάται και από την διαφάνεια της ομάδος, δηλαδή, εάν αυτή η ομάδα αποτελεί ένα «ανοικτό βιβλίο» ώστε ο καθένας παρατηρώντας την απ΄ έξω και πριν εισέλθει στα «ενδότερά» της, μπορεί να μορφώσει εικόνα της υποστάσεώς της και της ιεραρχίας της, άλλως ο ίδιος ο βουλόμενος έχει υποχρέωση να μην ενταχθεί!

     Η υπερτροφικότητα του «εγώ» την οποία καλλιεργεί, επίσης, η μοντέρνα κοινωνία της κουλτούρας της αγενείας, αποτελεί ακόμη έναν παράγοντα ασυμβατότητος του ατόμου με την  ο μ α δ ι κ ό α η τ α  η οποία είναι ο «άξων» κάθε ομάδος ο οποίος, υπό ιδανικές συνθήκες,είναι και η κινητήρια δύναμη της συλλογικής ανελίξεως των μελών της ομάδος.

     Στην «εξώθυρα» κάθε ομάδος, εάν ο κάθε εισερχόμενος δεν εγκαταλείπει το «εγώ» του, καλόν είναι να μη περνά το «κατώφλι» της διότι, αργά ή γρήγορα, προορίζεται να σπάσει «τα μούτρα» του στον τοίχο που σχηματίζει η  ο μ α δ ι κ ό τ η τ α, ήτοι, η ομογενοποίηση, η συσπείρωση, των «μούτρων» των άλλων! Διότι, είναι δεδομένο πως  η ορθή λειτουργία μιας ομάδος προϋποθέτει την πρόταξη της  ο μ α δ ι κ ή ς  υποστάσεώς της έναντι οιασδήποτε εξατομικευμένης περιπτώσεως και είναι αυτονόητο ότι σε μία ομάδα δεν συγχωρείται η πρόταξη του ατόμου αλλά του συνόλου.

     Και αυτό σημαίνει ότι μέσα σε μία ομάδα, ακόμη και εάν κάποιος δεν είναι αρεστός σε κάποιο, ουδεμία διαταραχή της ομαδικότητος συγχωρείται διότι η ομάδα απαιτεί την εναρμόνιση όλων σε ενιαία αγαστή σχέση που σηματοδοτεί και την αφετηρία της εύρυθμης λειτουργίας της ομάδος. Εν ολίγοις, ομάδα δεν είναι το «δικό μας βιλαέτι» όπου «μπάζουμε» όποιον θέλουμε και συμπεριφερόμεθα όπως θέλουμε αλλά ένας κοινόχρηστος χώρος διεπόμενος από δικούς του όρους χρήσεως, πρώτιστος των οποίων η ομαδικότητα! 

     Δυστυχώς, οι εγωκεντρικές αγκυλώσεις που αναπτύσσονται από την κουλτούρα της αγενείας δεν επιτρέπουν την «ίαση» του εγωιστικού επάρματος στον σύγχρονο κοινωνάνθρωπο κατευθύνοντάς τον συχνά σε αυτοκαταστροφικές «ατραπούς» με δυσάρεστα, για τον ίδιον, αποτελέσματα και η ένταξη σε μία ομάδα αποτελεί ένα ισχυρό λυτρωτικό φάρμακο τέτοιων αγκυλώσεων, έστω και, πάντοτε, μη αποτελεσματικών.

     Έτσι, εισερχόμενος, ο ενδιαφερόμενος σε μία ομάδα είναι, αυτόχρημα, υποχρεωμένος να σεβασθεί την  ο μ α δ ι κ ό τ η τ ά  της, ήτοι, την υπόστασή της και την ιεραρχία της χωρίς κανένα δικαίωμα αμφισβητήσεως ή αλλοιώσεως διότι, εκ των προτέρων γνώριζε που εντάσσεται άλλως, εάν δεν γνώριζε, δεν έπρεπε να ενταχθεί, εφ΄ όσον βεβαίως η ομάδα στην οποία εντάχθηκε είναι διαφανής. Αλλά, ακόμη και εάν η ομάδα δεν ήταν διαφανής και ο εισελθών διαπιστώσει ότι κάτι του διέφυγε, επίσης, δεν έχει δικαίωμα να επιχειρήσει την αλλοίωση της ή την παράκαμψη της ιεραρχίας της αλλά είναι υποχρεωμένος να την εγκαταλείψει αμέσως και χωρίς καμία καθυστέρηση!

     Ακόμη και με την φύσει ένταξή του σε μία ομάδα (π.χ. οικογενειακή) σε περίπτωση διαγνώσεως ασυμβατότητός με αυτήν, ο διαπιστώνων ασυμβατότητα έχει πάντοτε την δυνατότητα της διαχωρίσεώς του από αυτήν, έστω και αν με αυτήν τον συνδέουν βιολογικοί δεσμοί, κάτι που συμβαίνει συχνά όπως διαπιστώνει καθένας στο εγγύς, ανθρώπινο, περιβάλλον του.

     Συνεπώς, δεν νοείται η παράταση της παραμονής μας σε μία ομάδα της οποίας η υπόσταση και η ιεραρχία δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες μας αλλά και μία σοβαρώς λειτουργούσα ομάδα δεν νοείται να διατηρεί στους κόλπους της μέλη μη ανταποκρινόμενα στις προσδοκίες της και, πρωτίστως, στον σεβασμό της υποστάσεώς της και της ιεραρχίας της!

     Στην Ομάδα των"Ελλήνων Κενταύρων" η οποία εκ της ιδρύσεώς της λειτουργεί με απόλυτη διαφάνεια, ευτυχώς,, τα εσωτερικά της «πράγματα» τεκμηριώνουν το ευδιοίκητό της και το «καλώς έχειν» της όλης λειτουργίας της.

      Το Καταστατικό λειτουργίας της είναι δημοσιευμένο και προσβάσιμο σε κάθε ενδιαφερόμενο, το ίδιο και ο Κανονισμός Λειτουργίας της, όλο της το έργο είναι εμφανές σε όλους και, επίσης, το περιεχόμενο εκπαιδεύσεως των Μελών της, όπως και η καθημερινή δράση της δημοσιοποιείται λεπτομερώς. Όλα τούτα την καθιστούν υπόδειγμα διαφανείας και δεν αφήνουν σε κανέναν το περιθώριο ισχυρισμού «αγνοίας» για το πού εισέρχεται. Εάν κάτι δεν είναι αρεστό είναι γνωστό εξ αρχής και είναι ανυπόστατη κάθε απόπειρα από τον οποιονδήποτε της, εκ των υστέρων, αλλοιώσεως της υποστάσεώς της. Υποχρέωση της Ομάδος μας η απροσωπόληπτη υποβοήθηση της συλλογικής ανελίξεως των Μελών της και, εξ όσων τεκμηριώνονται, αυτό ισχύει στα δέκα τρία χρόνια της συνεχούς λειτουργίας της. Υποχρέωση των Μελών της η ευθυγράμμισή τους με τις κανονιστικές συνισταμένες που την κατευθύνουν. Στην οποιανδήποτε άλλη περίπτωση ο διαχωρισμός είναι οίκοθεν νοούμενος διότι η Ομάδα αυτή προορίζεται να άγει ψυχές επί τα βελτίω και όχι να υποδαυλίζει υποφώσκουσες διαιρετικές και  ψυχοφθόρες διεργασίες. Και ευτυχώς, όλα αυτά γίνονται απολύτως κατανοητά, ως αυτονόητα, άλλωστε  και η πρόοδος όλων μας είναι εμφανής σε κάθε πεδίο του εφιπποτοξοτικού και ψυχαγωγικού (άγοντος την ψυχή) σκοπού,λόγος για τον οποίο η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" είναι υπερήφανη για όλα τα Μέλη της.

"ΙΠΠΟΤΙΚΑ"

ΕΝΑ ΠΟΙΟΤΙΚΟ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ΑΝΤΙΦΩΝΗΜΑ 

     Σε εποχές αισθητικής δυστοκίας όπου η κουλτούρα της αγενούς κακαισθησίας αναγορεύεται σε συρμώδη καθωσπρεπισμό, κάθε ποιοτικό αντιφώνημα το οποίο ανακατευθύνει προς την λυτρωτική καλαισθησία δεν συνιστά, απλώς, ένα "ίαμα των καιρών" αλλά ένα ισχυρό αντίδοτο κοινωνικής ευποιίας. Και το "αντιφώνημα" που συνιστά η παρούσα έκθεση ζωγραφικής είναι ένα πραγματικό έργο αισθητικής ανελίξεως, πόρρω απέχον ενός απλού καλλιτεχνικού γεγονότος!

     Με έναν υπαινικτικό χρωστήρα ο οποίος παραπέμπει στην αλληγορία των υψηλών Αξιών της Ιπποσύνης, ο εικαστικός δημιουργός Γιάννης Καραβάς παρουσιάζει μία σειρά ιπποτικών παραστάσεων αποδίδοντας, πίσω από τα επιφαινόμενα, τις παραμέτρους του ιπποτικού βίου, την μάχη, το αίμα, το θάνατο, το καθήκον υπέρ αγαθού!

     Γνωστός από τον εικαστικό περισωσμό παραδοσιακών καραβόσκαρων αλλά και υπερρεαλιστικών απεικονίσεων και εικονογραφήσεων κλασικών διηγημάτων της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας, ο Γιάννης Καραβάς έχει επενδύσει την έμπνευσή του σε εικόνες που χαϊδεύουν το βλέμμα και κοσμούν πολλές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές, όμως, την φορά αυτή, μια πολύ πρωτότυπη έκθεση σε έναν απρόσμενο χώρο μας δίνει ακόμη μία πλευρά της πολυπρισματικής προσωπικότητος του Γιάννη Καραβά.

     Στο τεκτονικό κατάστημα "ΑΚΑΚΙΑ", ανάμεσα σε διάφορα τελετουργικά σκεύη και αντικείμενα, μία σειρά εξαιρετικών ζωγραφικών πινάκων μικρού μεγέθους  και σε καλαίσθητες παρουσιάσεις είναι τα "ΙΠΠΟΤΙΚΑ" του Γιάννη Καραβά, όλα καμωμένα λες και βγήκαν από τις σελίδες του Ν. Αιγινήτη ή του R. Llull.

     Η έκθεση αυτή αποτελεί πόλο ιδιαιτέρου ενδιαφέροντος για τους ...υποψιασμένους "Έλληνες Κενταύρους" ως συνέχεια της προηγούμενης αναφοράς μας στο ιδεώδες της Ιπποσύνης αλλά και στην καθημερινή μας πρακτική εφαρμογή των εφίππων μαχητικών τεχνικών πολλές από τις οποίες ανάγονται στις ιπποτικές παρακαταθήκες.

Η ΙΔΑΝΙΚΗ "ΕΙΚΟΝΑ" 

     H παραπάνω φωτογραφία προέρχεται από το τελευταίο μάθημα της Σχολής του Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων" το οποίο, όπως όλα, καταλήγει με καλπαστικές εξόδους Έφιππης Τοξοβολίας. Απεικονίζει τον Συνασκούμενο Γεώργιο Φούκα ο οποίος ξεκίνησε την έφιππη εκπαίδευσή του στη Σχολή μας την 4η Ιουλίου 2018, ενώ μέχρι σήμερα και με την μεσολάβηση των θερινών διακοπών, έχει ολοκληρώσει, μόλις, είκοσι μαθήματα. Ας σημειωθεί ότι κάλπασε στο ένατο μάθημά του  (21η Σεπτεμβρίου 2018). Όλα τα στοιχεία προέρχονται από τα αρχεία της Σχολής μας που τηρούνται λεπτομερώς ώστε να εξασφαλίζεται η πρόοδος των Συνασκουμένων μας και, επί τη βάσει αυτής, να σχεδιάζεται κάθε νέο μάθημά τους προκειμένου να μην χάνεται καμία δυνατότητα βελτιώσεως της εφιπποτοξοτικής τους προοπτικής. Μετά από είκοσι, λοιπόν, μαθήματα στο Ιππευτήριο, ο Συνασκούμενος Γεώργιος κατελήφθη από τον ...άτεγκτο φακό να αποδίδει τον ορισμό της Έφιππης Τοξοβολίας όπου: 

1. Kαι τα τέσσερα πέλματα του ίππου βρίσκονται υπεράνω 

    του εδάφους, κάτι που σημαίνει καλπασμό και την

    απολύτως ενδεδειγμένη στιγμή αφέσεως της χορδής.

2. Το βέλος μόλις έχει αρχίσει να εγκαταλείπει την χορδή και

    να κινείται προς εγκατάλειψη και του Τόξου, άρα, επίσης

    στην πλέον ενδεδειγμένη στιγμή αφέσεως με τον ίππο

    αιωρούμενο υπεράνω του εδάφους.

3. Κεφαλή και αυχένας κάθετα με το βλέμμα προς τον στόχο.

4. Κορμός κάθετος επί του "καθίσματος" με ελάχιστη κλίση

    προς τα εμπρός.

5. Γόνατο χαλαρό, όχι "σφιγμένο" με "χυτό" το πόδι, εφ'

    όσον, βεβαίως, δεν χρησιμοποιούνται οι αναβολείς. 

     Εις επίμετρον, η όλη ισορροπία και κίνηση του Ίππου μαρτυρά την ορθή ίππευσή του ανεξαρτήτως των ενδεχομένων παρακωλύσεων από τους τοξευτικούς χειρισμούς του Ιππέως του.

     Και ο Ιππέας θα ολοκληρώσει την καλπαστική τόξευσή του με πλήρη έκταση του χεριού του διατηρώντας την άψογη στάση και το"κάθισμά" του, παρά την φυγόκεντρο που αναπτύσσει η έκταση.

   Ανάλογη πρόοδο έχουν σημειώσει όλοι οι μαθητές της Σχολής του Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων" και στην Έφιππη Τοξοβολία, στην οποία όλοι ασκούνται σε κάθε τους μάθημα, ακολουθώντας μία διδασκαλία η οποία βασίζεται στην ενθάρρυνση της αναπτύξεως των προσωπικών ιδιοτυπιών των μαθητών και όχι σε επιμέρους κουραστικές παρεμβάσεις και διορθώσεις, χωρίς αυτό να σημαίνει την μη κατάληξη όλων στον ιδανικό κανόνα του Εφιπποτοξότη.   

     Το "πείραμα" της λειτουργίας της Σχολής Ιππικού Θεάτρου στους κόλπους των "Ελλήνων Κενταύρων" παρατηρείται ότι αναπτύσσει στους μαθητές μας την  β ι ω μ α τ ι κ ή ν   ε ν σ υ ν α ί σ θ η σ η  του εφίππως τοξεύειν διότι υποβοηθά τον μαθητή να εισχωρήσει στον χαρακτήρα του πραγματικού πολεμιστή και όχι του, απλώς, "αθλουμένου" και αυτό κατατείνει σε ένα αμιγώς πολεμικό αποτέλεσμα, όπως πρέπει να επιστεγάζει κάθε πολεμική τέχνη.

RIPOSTES*

ΜΑΘΗΜΑ ΣΧΟΛΗΣ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

Αν ένας άνθρωπος δεν είναι σε θέση 

να αγωνισθεί για τις ιδέες του

ή οι ιδέες του δεν αξίζουν

ή δεν αξίζει ο ίδιος!

Ezra Pound**

     Στο υπαίθριο Ιππευτήριο των "Ελλήνων Κενταύρων" του οποίου ο φυσικός στίβος έχει χαραχθεί από καλπασμούς οπλών, η σεπτή μορφή του Ezra Pound ήταν και πάλι μαζύ μας και σ΄ αυτό το μάθημα Ιππικού Θεάτρου, ζωντανεύοντας στίχους για τον Πάνα και τον θάνατο, από την συλλογή "Ripostes" (1912).

     Αυτή την φορά οι δύο μαθητές ξαναζωντάνεψαν έφιπποι το ποίημα  του μεγάλου διανοητή "Ο Μέγας Παν"  και, παρά την δυσκολία του έργου και οι δύο ήσαν επαρκέστατοι.

     Κάτι ένας αξιολάτρευτος Ίππος, κάτι ο Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης, κάτι ο Ezra Pound, κάτι δυο εξαιρετικοί Συνασκούμενοι, έδωσαν και σήμερα στο Ιππευτήριο ιδανικές εικόνες εφίππων Τοξοτών αλλά και εφίππων ηθοποιών, με σκηνική πρόζα και εύστοχες καλπαστικές τοξεύσεις.

      Οι δύο Γεώργιοι, αφού ξεκίνησαν να προπονούνται στη Τοξοβολία, έστειλαν τη φωνή τους σε όλη την έκταση του Ιππευτηρίου "ξεκουφαίνοντας" τους βαρήκοους μαζανθρώπους μ'  εκείνη την διαπίστωση του ποιητή: " ...σε μια τέτοιαν άγονη εποχή βάλθηκε το θεό να μας στερήσει;"...

     Κι ίσως μαζύ τους, γερμένος στη κουπαστή κάποιου γεφυριού της Βενετίας, ο ίδιος ο Ezra Pound σιγοψιθύριζε : "...ποτές ο θάνατος δεν είχε τρόπους..."!

     Σήμερα και πάλι, δια της Υποκριτικής βελτιώθηκε η Ιππική και δια της Ιππικής η Υποκριτική.

     Μια σχέση αμφίδρομη για την Σχολή Ιππικού Θεάτρου όπου μαθαίνουμε να "διαβάζουμε" τη ζωή αλλά και να συνομιλούμε ολοένα και βαθύτερα με τον Ίππο μας καταλαβαίνοντας απειροελάχιστες λεπτομέρειες που τον καθιστούν ακόμη πιο ευχείριστο και ευτυχή από την συνεργασία του μαζύ μας.

     Σήμερα, επί παραδείγματι, μάθαμε γιατί θα πρέπει να τον διευθετούμε με ακρίβεια χιλιοστού επί του ίχνους που θέλουμε να διανύσει και γιατί όταν εκείνος προσπαθεί να υποκλέψει ένα χιλιοστό εκτός της ορθής διευθετήσεως εμείς πρέπει να επιμένουμε σε αυτήν...

     Σήμερα μάθαμε, ακόμη ότι επιτυγχάνοντας καλήν επικοινωνία με τον Ίππο εκείνος μας το ανταποδίδει με ευγένεια έτσι ώστε εάν χάσουμε το καλό μας κάθισμα επί τόξου στροφής καλπάζοντας, εκείνος από μόνος του θα ανακόψει ταχύτητα και θα ανακτήσει την καθετότητά του ώστε εμείς να μην κινδυνεύσουμε να πέσουμε...

     Σήμερα, τέλος, μάθαμε πως μπορούμε να τον κατευθύνουμε σε καλοχρονισμένη κίνηση με ισομήκεις διασκελισμούς, ξεκινώντας τον από στάση και με τα χέρια χιαστί επί του στήθους μας κατανοώντας και πόσο ...άχρηστες είναι οι ηνίες για έναν Εφιπποτοξότη!. 

     Και με την αμφίδρομη διάδραση υποκριτικής και Ιππικής οι δύο Γεώργιοι δεν άργησαν να καταλήξουν σε δύο έξοχους έφιππους Τοξότες και στο σημερινό τους μάθημα.

     Θεσπέσιοι καλπασμοί και τοξεύσεις με 5 στις 6, επιτυχίες για τον καθένα, ήταν ο επίλογος κι αυτής της εκπαιδευτικής ημερίδος.

     Ένας Ίππος με τον (...ηλεκτρονικό) εγκέφαλό του ρυθμισμένο στο επίπεδο της τελειότητος, ήταν πραγματικό χάρμα ιδέσθαι να εκτελεί ισόχρονες εξόδους και να σταματά, απλώς, με την ήρεμη φωνή του Ιππέως του.

     Και η τελειότητα του Ίππου συντελεί στην άνεση έως και τελειότητα της τεχνικής των Ιππέων του, ορατές ακόμη και στις πιο ακροτελεύτιες ενέργειές τους μετά την ολοκλήρωση των τοξεύσεών τους.

     Διότι, όπως έχουμε συχνά τονίσει, στόχος μας είναι η κατάληξη σε ένα τέλειο εφιπποτοξοτικό αποτέλεσμα κι όσα "μονοπάτια" διασχίζουμε ο δικός μας "μαγνητικός βορράς" γράφει σταθερά: "Έφιππη Τοξοβολία"!

     Αυτές οι χειμωνιάτικες εκπαιδευτικές ημερίδες είναι,πραγματικά, μαγικές!

     Η ποιότητα του εφιπποτοξοτικού αντικειμένου λαμπρυνόμενη από την ποιότητα των "Ελλήνων Κενταύρων" που την υπηρετούν αλλά και υπό τις ιδανικές συνθήκες μέσα στις οποίες όλοι δημιουργούμε, κάθε φορά που αποχωρούμε από το Ιππευτήριο αισθανόμαστε μιαν απέραντη ευδαιμονία την οποία δεν θα μπορούσαμε με κανένα υλικό κεφάλαιο να εξαγοράσουμε.

      Και πόσο υπερήφανοι είμαστε όταν ο άνεμος "φυλλομετρά" τις σελίδες που γράφτηκαν από τον μεγάλο Ezra Pound και τις κάνει να κυματίζουν πάνω στον στόχο του Ιππευτηρίου μας. 

     Ομογενοποιώντας την Έφιππη Τοξοβολία με την Ποίηση καταφέρνουμε να ανελίξουμε μία πολεμική τέχνη σε ...ποιητική, όπως ο ίδιος ο πόλεμος παραμένει το αιματηρότερο, ερεβώδες, ποίημα της ζωής!

* Αποκρίσεις

** Ο Έζρα Ουέστον Λούμις Πάουντ (Ezra Weston Loomis Pound, 30 Οκτωβρίου 1885 – 1 Νοεμβρίου 1972) ήταν Αμερικανός, πολυβραβευμένος, ποιητής και δοκιμιογράφος. Μαζί με τον Τ.Σ. Έλιοτ θεωρείται ο σημαντικότερος ποιητής του αγγλοαμερικανικού λογοτεχνικού ρεύματος του μοντερνισμού.. Λαμπρός νιους καθώς ήταν προέβλεψε εγκαίρως τον καταστροφικό, για την Ανθρωπότητα, ρόλο των αγγλοαμερικανών και των συμμάχων τους και επέλεξε να στρατευθεί στο πνευματικό στρατόπεδο του Ιταλικού Φασισμού, υποστηρίζοντας τον αγώνα του Μπενίτο Μουσσολίνι, λόγος για τον οποίο, αμέσως μετά την λήξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου οι εγκληματίες αμερικανοί τον ενέκλεισαν και τον βασάνισαν σε υπαίθριο κλουβί (!) όπου μεθόδευσαν την διατάραξη της ψυχικής του ισορροπίας χωρίς ποτέ να δώσουν λόγο γι αυτό το έγκλημά τους, όπως και σε πλείστες άλλες περιπτώσεις οι εγκληματίες «σύμμαχοι» ως νικητές παρέμειναν ατιμώρητοι!