Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα athens. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα athens. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2019

IΠΠΑΣΙΑ και ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ
ΜΙΑ ΜΑΚΡΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ


     Μια μακρά, μακραίωνη θα λέγαμε, παρεξήγηση επικρατεί σχετικά με την Ιππασία που την συγχέει με την πλουτοκρατία και την εξ αυτής παραχαραγμένη έννοια της "αριστοκρατικότητος" η οποία δεν έχει σχέση με "αρίστους" αλλά με "ευπόρους" και δεν είναι παρά "πλουτοκρατικότητα"! 


Villa Alessandro Albani

     Όσοι είχαμε την τύχη να επισκεφθούμε στην Ρώμη την Villa Albani θαυμάσαμε εν μέσω των εκπληκτικών συλλογών της το επιτύμβιο μνημείο Αθηναίου Ιππέως περιβεβλημένου πολυτελούς,αραχνούφαντου, ενδύματος, αντιλαμβανόμενοι το επίπεδο οικονομικής ευρωστίας εκείνων των Αττικών Ιππέων. Και αυτό, σε συνδυασμό με τον ιδεώδην Ίππο που αναπαριστά το μνημειακόν έργο, μπορούμε να φαντασθούμε την όλην οικονομικήν επιφάνεια του νεκρού!   


Επιτύμβιο μνημείο Αθηναίου Ιππέως στη Villa Alessandro Albani

     Ο Ίππος, ήδη από την προϊστορική περίοδο απετέλεσε ένα διακεκριμένο σύμβολο κύρους και δυνάμεως για όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες στις οποίες εισήχθη ως συνεργάτης του Ανθρώπου με αποτέλεσμα, ο Equus Caballus να "αντανακλά" εθνική και κοινωνική καταξίωση όπου και εάν εμφανίζονταν.

     Σε όλη την "λεκάνη" της Μεσογείου, ο Ίππος ανέκαθεν εθεωρείτο τεκμήριον κοινωνικής υπεροχής και μέτρον ταξικής ανωτερότητος για όσους τον εξέτρεφαν και τον ίππευαν, από τους ΄'Ελληνες "Ιππείς", τους Ρωμαίους "Equites", τους Ευρωπαίους του μεσαίωνος "Chevaliers" ή και βορειότερα, τους Άγγλους "Knights". 

     Στο 23ο βιβλίο της Ιλιάδος διαβάζουμε για τους αγώνες αρμάτων που τελέσθηκαν με τον θάνατο του Πατρόκλου, κάτι που δείχνει το "μέγεθος" αξίας παρόμοιων δρωμένων με πρωταγωνιστή τον Ίππο, κάτι που παρατηρούμε και σε πολλά άλλα ομηρικά κείμενα αλλά και σημεία της αρχαίας Ελληνικής γραμματείας όπου ο Ίππος "απαστράπτει" από διακεκριμένη σημαντικότητα. 


Έλληνες Ιπποκόμοι

      Και όλα ξεκινούν από την κλασική εποχή της αρχαίας Αττικής όπου, στον χώρο της Ιππικής, κυριαρχούσε η εύπορη αριστοκρατία των Αθηνών η οποία και κοινωνικό κύρος διέθετε αλλά και πόρους κατακτώντας το βάθρο του "αρίστου".

     Αλλά και στην αρχαία Αθήνα ο Ίππος κατακτά περίοπτη σημασία και εντοπίζουμε στην αρχαίαν Αγορά των Αθηνών την πρωιμότερη μαρτυρία ταυτίσεως της Ιππικής με την ανώτερη κοινωνική τάξη να βρίσκεται στις ταφές του νεκροταφείου της εποχής του σιδήρου που υπόκειται του επικέντρου του, μετέπειτα, αστικού ιστού. 

     Αριστείς, λοιπόν, φορείς κοινωνικού κλέους επί τη βάσει αρετών, αλλά και οικονομικώς εύρωστοι οι Αθηναίοι Ιππείς ήσαν υπόχρεοι κοστοβόρου εκτροφής και συντηρήσεως Ίππων ικανών για πολεμικού, πομπικούς ή και εορταστικούς σκοπούς, αφορμώμενοι εκ του ιδανικού της περιωπής του αξιομάχου, εισέδυαν στο πεδίο της Ιππικής, αρχικώς, όχι προς επίδειξη υλικού πλούτου αλλά προς ανάδειξη αξίων Ίππων οι οποίοι θα μπορούσαν να αναδείξουν και αυτοί, με την σειρά τους, την έφιππη ανδρεία και τις ιππικές δεξιότητές τους εν πολέμω και εν ειρήνη.

     Bαθμιαίως, η ολοένα αναπτυσσόμενη φιλοδοξία μεταξύ των νεαρών Αθηναίων Ιππέων να διακριθούν στους ιππικούς αγώνες οι οποίοι ανεπτύσσοντο διαρκώς και περισσότερο ως κοινωνικός θεσμός τους παρέσυρε να κατασπαταλούν ολόκληρε περιουσίες στην Ιπποτροφία αγωνιστικών Ίππων με αποτέλεσμα πολλοί αρχαίοι συγγραφείς να στιγματίζουν το φαινόμενο ως "ιππομανία" και "φιλιππία" ώστε να καθιερωθεί και ο όρος της "καθιπποτροφίας" για να σημάνει την πανωλεθρία κατασπαταλήσεως περιουσίας ¨καθ' υπερβολήν Ιπποτροφίας. 

     Χαρακτηριστική η περίπτωση της διάσημης οικογενείας των Αλκμαιονιδών η οποία ήταν εκ των πλέον διακεκριμένων ιπποτρόφων αγωνιστικών Ίππων της εποχής της κατακτώντας ιδιαίτερην αίγλη μετά την νίκη μέλους της στους αγώνες των Νεμέων.

     Επίσης, ο Ιπποκράτης έλεγεν ότι "η Ιπποδρομία ήταν έργο εκ των ευδαιμονεστάτων και κανένας φαύλος δεν θα μπορούσε να το επιχειρήσει" συμβάλλοντας, άθελά του στην παρεξήγηση της συγχύσεως της Ιππασίας με την υλιστική πρόθεση που θα ακολουθούσε.Διότι, πέραν υποκειμενικών εξιδανικεύσεων, είναι σαφές ότι με την Ιπποδρομίαν όχι μόνον θα μπορούσαν να ασχοληθούν και πολλοί φαύλοι, αλλά και ...ασχολήθηκαν!

     Μεγάλην εκτίμηση προς την Ιππική και, βεβαίως, προς την Ιππασία είχε και ο Αριστοτέλης ο οποίος θεωρούσε ότι αυτή, ήταν ο κοινός συνδετικός "κρίκος" της αριστοκρατίας των Αθηνών, της Κορίνθου, της Επιδάμνου, της Σάμου αλλά και των λοιπών Ελλήνων, με κοινήν έκφραση τα ιππικά τους "σώματα". Είναι όμως γνωστή η ερμηνεία του αριστοτελικού όρου της "αριστοκρατικότητος" αλλά, δυστυχώς και αυτό δεν αποτελεί κανόνα των πολλών ...συγχυσμένων! 

     Με την διαρκή αναβάθμιση της αξίας της νίκης των αρχαίων Αθηναίων στα ιππικά αγωνίσματα και την εξ αυτής συνεπαγωγή της επαυξήσεως της κοινωνικής καταξιώσεως, γρήγορα η ιδιότητα του "Ιππέως" ταυτίσθηκε με εκείνη του "πλουσίου" αλλά, δυστυχώς και με εκείνη του "ευπατρίδη" απ΄ όπου εκκίνησε και η μεγάλη παρεξήγηση διότι, ο μεν "πλούσιος" δεν εμφορείται υποχρεωτικώς και υπό της αρετής της πατριωτικής ευποιίας, αντιθέτως προς τον "ευπατρίδη". Και, βεβαίως, ως "άριστος" Πολίτης παρ΄ αρχαίοις Έλλησι ήταν ο ευπατρίδης και όχι ο πλούσιος!

     Όμως όλα τούτα δεν αποτελούν γεωγραφικήν ..."προνομίαν" του ευρωπαϊκού χώρου!


Ταφικό ανάγλυφο Αιγυπτίου Ιππέως 14ου αι. π.χ.χ.

     Ήδη από του 17ου αιώνος π.χ.χ., οι Βαβυλώνιοι και οι Ασσύριοι εμφανίζονται να χρησιμοποιούν το πολεμικόν άρμα τεσσάρων Ίππων, με τους Αιγυπτίους να τους μιμούνται, ενώ το Ιππικό τους είχε ιδιαίτερη σημασία για τους λαούς αυτούς. Πολλά θρυλούνται για τα ιππικά αυτώβν των λαών και είναι γνωστό το "αφήγημα" της Σεμιράμιδος η οποία εμφανίστηκε επί του πεδίου της μάχης με 500.000 Ιππείς και 100.000 άρματα, ενώ ο βασιλέας Νίνος με 200.000 Ιππείς.


Ασσυριακό Ιππικό 900-800 π.χ.χ.

     Πολλά ακόμη θρυλούνται για την σχέση των Ασσυροβαβυλωνίων, Μήδων και πολλών άλλων αρχαίων ασιατικών λαών με τον ϊππο και την Ιππική.

     Και είναι γνωστό ότι ακόμη και μετά την πτώση της πολιτικής ανεξαρτησίας, η Ιπποτροφία στην Ασσυρία εξακολούθησε να ακμάζει επί μακρόν με κύριους ανταγωνιστές τους Μήδους με τα φημισμένα Ιπποτροφεία της Νίσσης που λειτουργούσαν υπό την αιγίδα του βασιλέως. Χαρακτηριστική η αναφορά του Αιλιανού που μας λέγει ότι μία ταχύτατη Νισσαϊκή φορβάδα διέσωσε τον βασιλέα Δαρείο κατά την μάχη της Ισσού. 

     Ιπποτρόφοι χώρες υπήρξαν η Αρμενία και η Καππαδοκία και περίφημοι ιπποτρόφοι λαοί οι Παφλαγώνιοι, οι κάτοικοι της Βιθυνίας, της Φρυγίας, της Τρωάδος, εν τέλει δε, οι Λυδοί ή Μαιωνοί τους οποίους υμνεί και ο Όμηρος στην Ιλιάδα.  

     Αυτή η σύγχυση, περιέργως πως, διαιωνίσθηκε κατά τους επόμενους αιώνες μέχρι σήμερα, με έξαρση κατά τους μεσαιωνικούς και αναγεννησιακούς χρόνους όταν μόνον οι εύποροι ηγεμόνες και οι "δορυφόροι" τους μπορούσαν να συντηρούν εύρωστους Ίππους, να παραγγέλνουν σε λαμπρούς κατασκευαστές πανάκριβες ιπποσκευές και πανοπλίες, να διοργανώνουν πολυαίμακτες υπαιχμίες, έφιππα κυνήγια και τουρνουά και πολλά άλλα διότι για όλα τούτα ...δει δε χρημάτων. Και, κάπως έτσι φθάσαμε στην εποχή μας η Ιππασία να θεωρείται "άθλημα πλουσίων" κάτι  στο οποίο συνετέλεσε και η πονηρή εμπορικοποίηση αυτής της φυσικής δραστηριότητος από τους όπου γης μερκαντιλιστές και καιροσκόπους οι οποίοι εκμεταλλεύονται την ματαιοδοξία των κενοδόξων κάθε εποχής.

     Στην εποχή μας κατά την οποία ούτε η γλώσσα αλλά ούτε και τα ήθη ευνοούν έναν ορθοτομούντα λόγο, αυτή καθαυτή η έννοια της "αριστοκρατίας", κατά κανόνα, παρερμηνεύεται ταυτιζόμενη με την "πλουτοκρατία" εν αντιθέσει με το ορθόν που σχετίζεται με τους "αριστείς", δηλαδή, τους ευπατρίδες, τους Πολίτες οι οποίοι κοσμούνται από μίαν ευποιία που συνεισφέρει στο δημόσιο όφελος ηθικώς ή και υλικώς. και με όλο το"ιστορικό" που σύρει πίσω της η Ιππασία και η Ιππική,πολλούς παρασύρει να την ταυτίζουν με την "πλουτοκρατία" αντί των ευπατριδών, όπως θα έπρεπε!

     Σε αυτήν την λυπηρή παρεξήγηση συνέβαλαν και οι ίδιοι οι πλουτοκράτες οι οποίοι, ως έχοντες την οικονομική δυνατότητα της κατοχής και συντηρήσεως Ίππων, σε όλα τα μέρη της γης διεμόρφωσαν μια κλειστήν "αυλή" στην οποία ένιωθαν ασφαλείς να "παίζουν" με τα τετράποδά τους δίχα των "κοινών θνητών" οι οποίοι, κατά κανόνα, διέθεταν περισσότερες ιππικές δεξιότητες ως φυσικά, υπαίθρια, πλάσματα, πλην όμως, μη έχοντα την οικονομικήν ευρωστία της κατοχής και συντηρήσεως Ίππων όπως οι απανταχού πλουτοκράτες.

     Στη σύγχρονη εποχή οι ανά τον κόσμο ιππικές "ομοσπονδίες" στελεχωμένες από εντοπίους πλουτοκράτες κάνουν τα πάντα ώστε να κρατήσουν μακράν της Ιππικής και της Ιππασίας τις πτωχότερες τάξεις αναπτύσσοντας ένα αφόρητο πλαίσιο οικονομικών απαιτήσεων που καθίσταται απαγορευτικό στις χαμηλότερες, οικονομικώς, τάξεις να απολαύσουν τον Ίππο. Και, αυτό ακριβώς, συντηρεί τον μύθο της παραχαραγμένης "αριστοκρατικότητος" της Ιππασίας και της Ιππικής εν γένει, πού δεν μπορούν να αποτελούν αποκλειστικότητα των πλουτοκρατών οι οποίοι δεν είναι κατ΄ ανάγκην και αριστείς!


     Σήμερα στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" το ατομικό μάθημα της Ιππασίας κοστίζει 22 ευρώ (όταν ένα μάθημα τένις ξεπερνά τα 40 ευρώ) ενώ οι μαθητές της Σχολής μας του Ιππικού Θεάτρου πληρώνουν 12 ευρώ (!) για το κάθε ατομικό μάθημα Ιππασίας, ποσά τα οποία δεν εισπράττει η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" αλλά ο εκτός Ομάδος Ιππαγωγός ο οποίος μας διαθέτει τους Ίππους για τα μαθήματά μας. Έτσι, οι μαθητές μας επιβαρύνονται αποκλειστικώς και μόνον με τα ελάχιστα που απαιτούνται για το κόστος συντηρήσεως, διατροφής και σταυλισμού των Ίππων, χωρίς να προβλέπεται ο οποιοσδήποτε προσπορισμός κέρδους για τον οποιονδήποτε! Στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" διατηρούμε την, πραγματικήν, αριστοκρατικότητα της Ιππικής αρετής στιγματίζοντας κάθε ανάμειξή της με πλουτοκρατικές παραμέτρους και επιθυμούμε αριστοκράτες κατά το φρόνημα μαθητές, αδιαφορώντας περί των, εκάστοτε, ...περιουσιακών τους στοιχείων. Στους "Έλληνες Κενταύρους" διακρίνονται αριστείς και όχι εύποροι! Κι έτσι, στην Ομάδα μας καταλύεται η μακραίωνη παρεξήγηση των παρερμηνειών της "αριστοκρατικότητος"!



Δευτέρα 22 Ιουλίου 2019

ΥΠΟ ΤΗΝ ΣΚΕΠΗ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΟΥ ΔΙΟΣ
ΣΤΟΝ ΖΑΠΠΕΙΟ ΧΩΡΟ


     Στη "γειτονιά" του Ολυμπίου Διός του ιστορικού κέντρου της πρωτεύουσας, έλαβε χώρα η τελευταία Προπόνηση Παραδοσιακής Τοξοβολίας της Ομάδος των Αθηνών, για την, τρέχουσα, ΙΑ' Προπονητική Περίοδο. Αν και η επίσημη λήξη έγινε έναν μήνα πριν, η επιθυμία των Συνασκουμένων για παράταση των Προπονήσεων ακόμη και υπό συνθήκες αυξημένων θερμοκρασιών δεν θα μπορούσε παρά να γίνει σεβαστή, όμως, εν όψει προετοιμασιών για δύο Αποστολές εξωτερικού, μοιραία, οι προπονήσεις Τοξοβολίας διακόπτονται μέχρι τον Σεπτέμβριο όταν θα ξεκινήσει η ΙΒ' Προπονητική Περίοδος.


     Με "στόχο" ένα μικρό πλαστικό διαφανές φιαλίδιο νερού που ούτε καν φαίνονταν από την καμπύλη Γραμμή Βολής και αυτή η προπόνηση ξεκίνησε με μία αίσθηση Τοξοβολίας εξ Επαφής η οποία φαίνεται τόσο εύκολη και ...παιδαριώδης αλλά, τελικώς, αποδεικνύεται τόσο τεχνική και απαιτητική, αναθεωρώντας ριζικά την σχέση μας με την χορδή.


     Το αντικείμενο και αυτής της τελευταίας για την περίοδο αυτή Προπονήσεως ήταν η κατάληξή της στον ευχερή αμφίχειρο χειρισμό του Τόξου και όλες οι εισαγωγικές διαδικασίες τηρήθηκαν με προσοχή ώστε να προετοιμασθούν οι Συνασκούμενοι για το κυρίως μέρος του προγράμματος.


     Η μαρμάρινη, ημικυκλική, "έδρα" της κιονοστοιχίας της Ρωμαϊκής Βίλας βοήθησε και πάλι ως ιδανικό ίχνος κινήσεως της Γραμμής Βολής για την εκτέλεση των προκαταρκτικών αλλά και κυρίων ασκήσεων. 


     Και το, παρακείμενο, επιδαπέδιο ρωμαϊκό ψηφιδωτό ήταν ό,τι πιο ενισχυτικό για τούτη την προσπάθειά, προσφέροντας την "ενέργειά" του, κάτι που το αντιλαμβάνεται οποιοσδήποτε βαδίσει με τα πέλματα επάνω του.


     Και, σωστά προετοιμασμένοι οι Συνασκούμενοι, όταν ανέλαβαν τα Τόξα τους με το αντίθετο χέρι κατάφεραν όχι μόνον να τοξεύσουν με σωστή τεχνική αλλά και να διατηρήσουν τον σωστό ρυθμό κινήσεως καθώς και τα μεταξύ τους διαστήματα, αφού, η Τοξοβολία  (όπως και κάθε Πολεμική Τέχνη) δομείται επί του ρυθμού!


     Και όταν σταθεροποιήθηκε η αποτελεσματικότητα ετερόχειρης τοξεύσεως σε χαμηλούς κινητικούς ρυθμούς, αναπτύχθηκαν οι ...ταχύτητες χωρίς καμία "έκπτωση" και στην ευστοχία.


     Και η ευστοχία μετά από όλα αυτά φάνηκε επί του "στόχου" διότι, όταν μία προπόνηση δομείται επί σωστής  σχεδιάσεως η κατάληξη είναι αναμενόμενη και δεν εκπλήσσει καθόλου!


     Τον διδακτικότατον "επίλογο" της σημερινής, καταληκτικής, Προπονήσεως, μας τον προσέφερε η αγαπημένη μας Ζαμπίνε η οποία έκανε δύο διαδρομές καταφέρνοντας, στη δεύτερη να τοξεύσει δύο βέλη. Κι έτσι θυμηθήκαμε και πάλι την μεγάλη αξία εκείνου που συνηθίζει να λέει ο μεγάλος Κάσσαι Λάιος: "Practice, ...and practice, ...and pracrtice!". Εν όψει διακοπών ευχόμαστε καλή χαλάρωση σε όλους αν και οι σημερινοί Συνασκούμενοι δήλωσαν ότι θα συνεχίσουν στα ...μπαλκόνια τους την εξάσκηση στη Τοξοβολία!


Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2015

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ
Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών
Θήρα – Ακρωτήρι
Παλαίκαστρο
Μυκήνες
Κνωσός
Σίσι


     Επειδή η Εκπαίδευση των «Ελλήνων Κενταύρων» πρέπει να βασίζεται στη βέλτιστη γνώση της οπλικής, της Ιππικής, της Τοξοβολίας, και της Έφιππης Τοξοβολίας, τέχνες πανάρχαιες, αναπτύσσουμε τη δική μας, επιτόπια, έρευνα στους πλέον σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους.


     Το καθημερινό πλαίσιο της κοινωνικής ζωής των αρχαίων πολεμιστών, το αστικό τους περιβάλλον απ΄ όπου ορμώνται, τα όσα ατομικά τους αφορούν, οι οχυρώσεις τους, τα όπλα τους, οι τακτικές τους, είναι τα στοιχεία των παρατηρήσεών μας.


     Έτσι, το επιστημονικό επιτελείο των «Ελλήνων Κενταύρων» σε συνεργασία με αρχαιολόγους διεθνούς κύρους και, πάντοτε, με την ευγενική συνεργασία των τοπικών αρχαιολογικών υπηρεσιών, ήδη «ανέσυρε» από το παρελθόν σημαντικά πορίσματα για τον Μυκηναίο - Μινωίτη πολεμιστή, το μαχητικό «προφίλ» του, το οικιστικό και οχυρωτικό περιβάλλον του,  τον εξοπλισμό του και τις πολεμικές τακτικές του.



     Η αρχαιολογική έρευνα των «Ελλήνων Κενταύρων» διεξάγεται, κατά περιόδους, σε προσεκτικά επιλεγμένους αρχαιολογικούς τόπους, αρχαιολογικά εργοτάξια και μουσεία, ώστε τα πορίσματα να είναι διαυγή και να καλύπτουν όσον ένεστι σφαιρικότερα τον ελλαδικό χώρο.


     Ώρες ατελείωτες, με μόνη προστασία το καταυχένιο, συχνά δε και χωρίς αυτό (και όσοι αναμεμειγμένοι σε ανασκαφές, αντιλαμβάνονται…) ο Ιδρυτής της Ομάδος των «Ελλήνων Κενταύρων» από την έρημο Gobi έως το Παλαίκαστρο και το Σίσι της Κρήτης, αφιέρωσε για την αποκατάσταση των γνώσεων που αφορούν στο εφιπποτοξοτικό αντικείμενο.


     Και, εδώ που τα λέμε, το εφιπποτοξοτικό «αντικείμενο» δεν είναι παρά μία ανεξάντλητη, σύνθετη, πολύ-Επιστήμη, εφ΄ όσον περιλαμβάνει την Ιππική αλλά και την Τοξευτική τέχνη οι οποίες, αυτοτελώς, αποτελούν πολύ-Επιστήμες.


    Σ’ αυτό, λοιπόν, το συναρπαστικό «μονοπάτι» που ξεκινά από τα αρχαιολογικά εργοτάξια και καταλήγει στις αποθήκες των αρχαιολογικών Μουσείων, υλοποιείται μια ακόπιαστη (τρόπος του λέγειν…) έρευνα για να μπορεί, σήμερα, να «δομηθεί» επάνω στα αρχαιολογικά πορίσματά της ολόκληρη η Εκπαίδευση της, μόνης Ελληνικής, Ομάδος Έφιππης και Παραδοσιακής Τοξοβολίας των «Ελλήνων Κενταύρων».


     Μέσα από την αρχαιολογική μελέτη ξαναζωντανεύουμε σωστά το ιστορικό παρελθόν, χωρίς τοπικιστικές «εξάρσεις» και σοβινιστικές μισαλλοδοξίες.


     Κι όσο κι αν εμείς οι Έλληνες υφιστάμεθα εντονότατα την απειλή της διαρπαγής της Ιστορίας μας από λογής-λογής εποφθαλμιούντες, με ψύχραιμη γνώση και επιστημονική ορθότητα μπορούμε να υπερασπισθούμε το παρελθόν μας θεωρώντας ως  ε θ ν ι κ ό  ό,τι το  α λ η θ έ ς!


     Και, οι «Έλληνες Κένταυροι» αναζητούμε το ιστορικώς  α λ η θ έ ς  ώστε να προστατεύσουμε την  ε θ ν ι κ ή  Ιστορία μας μέσα από την εφιπποτοξοτική δραστηριότητά μας!
 

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ  ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ  ΥΛΙΚΟ