ΠΟΔΗΛΑΤΙΚΗ ...ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ
Ποδηλατική τοξοβολία… Ιδέα του Αριστοτέλη.
Η ιδέα ωρίμασε και έφτασε η στιγμή να πραγματοποιηθεί. Έτσι τα μέλη των Ελλήνων
Κενταύρων κινήθηκαν προς το σημείο που είχε επιλέξει ο ως άνω εν Χριστώ αδελφός, αφού νωρίτερα είχε «ξεψαχνίσει»
το Πεδίον του Άρεως, ώστε να μην ενοχληθούμε από κανέναν και τίποτα. Το σημείο
ιδανικό, η ώρα ιδανική.
Ας πάμε στην ουσία της προπόνησης όμως, η
οποία απεδείχθη υπέρ το δέον απαιτητική για άλογο εεε..ποδήλατο ήθελα να πω.. και
αναβάτη.
Τυπικός και μεθοδικός όπως πάντα ο
Αριστοτέλης με υπέβαλε σε ένα συνεχόμενο πάνω κάτω, ώστε να διαβάσω το έδαφος
και τις ιδιαιτερότητες του. Αυτό συνεχίστηκε για αρκετή ώρα υπό την επίβλεψη
του. Το πάνω κάτω συνεχίστηκε, όμως άλλαζε με το πέρασμα της ώρας ,αφού μου
έδινε ένα-ένα τα απαραίτητα αξεσουάρ..
Πρώτα 6 βέλη, μετά το τόξο, μετά εικονικές
τοξεύσεις και στο τέλος πραγματικές τοξεύσεις. Κάθε στάδιο διήρκεσε τόσο όσο
ήταν αναγκαίο για την ασφάλεια του ασκουμένου, του εξοπλισμού και την αρτιότητα
της ασκήσεως.
Σε κάθε στάδιο προσετίθεντο νέα δεδομένα, αλλά πάντα κρατούσα τα κατακτηθέντα
των προηγουμένων σταδίων. Έτσι, λοιπόν,
φτάσαμε στο τελικό στάδιο των πραγματικών βολών, που συνεχώς βελτιώνονταν με
την επανάληψη. Όλες οι τελευταίες βολές ήταν εύστοχες.
Τα συμπεράσματα λοιπόν… είναι ότι πρόκειται
για μια απαιτητική προπόνηση, ιδίως αν γίνεται καλοκαίρι, που ο ασκούμενος
οφείλει να είναι 101% συγκεντρωμένος, αφού το παραμικρό λάθος θα επιφέρει
πτώση με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον ίδιο και τον εξοπλισμό του. Δίνει αυτοπεποίθηση
στον αναβάτη για τις ικανότητες του και το χειρισμό του όπλου του, γεγονός που
πιστεύω θα βοηθήσει θετικώς στην ψυχολογία του στην Έφιππη Τοξοβολία.
Κλείνοντας, θα
ευχαριστήσω τον Δέσποτα Αριστοτέλη για την σύλληψη της ιδέας, επιτυχή επιλογή του
σημείου, επίβλεψη.
Ποδηλατο-Τοξοτικά,
Γεώργιος Γαλαζούλας
Kαι τώρα που ο ελλογιμώτατος ιεροκήρυξ Γεώργιος ολοκλήρωσε την εξ άμβωνος κατήχησή του την οποίαν αφήνουμε αλογόκριτη ένεκεν σεβασμού της αρχής της ...ανεξιθρησκείας, ας εναποθέσωμεν ευλαβώς τα ιερά μας άμφια παραπλεύρως των ...αλυσιδωτών θωράκων του προλαλήσαντος και ας επιπροστεθούν, συμπληρωματικώς, τα παρακάτω:
Το ποδήλατο ανέκαθεν υπήρξε ένα μέσο πολλαπλής ισορροπιστικής ασκήσεως και μετακινήσεως του Ανθρώπου, κάτι σαν τον Ίππο αλλά, φυσικά, ως μηχανικό μέσο, εστερημένο ικανότητος αναπτύξεως πρωτοβουλιών (όπως αναπτύσσει ο Ίππος). Τόσο στην ειρήνη όσο και στον πόλεμο, το ποδήλατο αποτελεί σύντροφο και συμπολεμιστή του Ανθρώπου και μακάριοι όσοι έχουν διαγνώσει ενωρίς την ανεκτίμητη συμβολή του στην άσκηση και μετακίνηση του Ανθρώπου.
Ο συνδυασμός, εν προκειμένω, των δύο παραμέτρων, της Ποδηλασίας και της Τοξοβολίας είναι πολύ ευεργετικός και επί των δύο, για όποιον τις επιχειρεί ταυτοχρόνως,
Και στην περίπτωση της Ποδηλατικής Τοξοβολίας, ο ποδηλάτης τοξεύοντας αναπτύσσει καλύτερα την αυτοσυγκεντρωτική και ισορροπιστική του ικανότητα, ενώ, ο τοξότης ποδηλατώντας αναπτύσσει καλύτερα την τεχνική του και την "στρογγυλή" κίνηση διότι εδώ κάθε μή "στρογγυλή" κίνηση ολόκληρου του σώματός του θα καταλήξει σε διατάραξη της ποδηλατικής ισορροπίας.
Προετοιμάζοντας την σημερινή Προπόνηση, αρχικώς, αναζητήσαμε ένα περιβάλλον ασφαλές για τον ασκούμενο και αυτό σημαίνει την αποφυγή κυκλοφορίας οχημάτων αλλά και πεζών. Έτσι επιλέξαμε το Πεδίο του Άρεως όπου απαγορεύεται η ...Ποδηλασία εκεί όπου ο χώρος έχει παραδοθεί στη καταστροφή και στη διακίνηση ναρκωτικών και για το οποίο η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" έχει επιδείξει ενδιαφέρον και, μάλιστα, γραπτό από πενταετίας, έχοντάς το ως πεδίο ασκήσεώς της. Το συγκεκριμένο σημείο που επελέγη είχε μήκος τριάντα μέτρων, φάρδος πέντε, περιστοιχιζόμενο από χώρους με βλάστηση απ΄ όπου δεν μπορούσε να βρεθεί ή να περάσει άνθρωπος ή ζώο, ασχέτως αν για λόγους ασφαλείας ο επιτηρητής ήταν διαρκώς παρών και σε εγρήγορση επιβλέψεως όλου του χώρου. Το έδαφος ελαφρώς (μα, πολύ ελαφρώς...) κατηφορικό προς την φορά της κινήσεως του ποδηλάτου και του σημείου τοξεύσεως, χωρίς ανωμαλίες, πέτρα ή ξύλα που θα μπορούσαν να διαταράξουν την ομαλή κίνηση του ποδηλάτου. Και το προσδιορισμένο σημείο πτώσεως των βελών σε πεδίο απαλλαγμένο από χόρτα, ξύλα ή ποτιστικούς σωλήνες επιφανείας, ώστε να μη χάνονται τα βέλη και να μη προκαλείται ζημιά στους σωλήνες. Και το προπονητικό πρόγραμμα ξεκίνησε με κίνηση του ποδηλάτου άνευ χειρών, κατόπιν με κράτημα έξι βελών, μετά με κράτημα Τόξου, κατόπιν με προσομοίωση τοξεύσεως και, τέλος, με τοξεύσεις.
Αμέσως μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος ο ασκούμενος ερωτήθηκε "τι ένοιωσε" και απήντησε ότι αισθάνθηκε την όλη διαδικασία δυσκολότερη από την αντίστοιχη, τοξεύοντας εφίππως, ενώ, για να τα καταφέρει, παρά το ελαφρώς κατηφορικό της διαδρομής του, εδήλωσε ότι δεν άφησε στο νεκρό τα πετάλια αλλά ρύθμισε μία χαμηλή ταχύτητα ώστε κινούμενος να μην αδρανούν τα πόδια του, κάτι που ακούγεται πιο εύκολο, αλλά να ποδηλατεί κανονικώς. Όλα αυτά τα σημαντικά τα οποία εν τη ρύμη της θρησκευτικής του ...εξάρσεως παρέλειψε να αναφέρει στην ...ιεροπρεπή έκθεσή του, μας υπενθυμίζουν ότι ενώ στην ισορροπία της Έφιππης Τοξοβολίας συμπράττουν, η έδρα, οι μηροί και οι κνήμες που σταθεροποιούν τον Εφιπποτοξότη στην Ποδηλατική Τοξοβολία μόνον η σωστή πρόσφυση επί της έδρας σταθεροποιεί τον τοξεύοντα ενώ η κίνηση των πεταλιών σχηματοποιεί και υποκαθιστά το σώμα του Ίππου που παρέχει την αίσθηση της ευθείας της διαδρομής βοηθώντας την ισορροπιστικήν επικέντρωση του τοξεύοντος.
Μπορεί η Ποδηλασία να έχει πολλές και σημαντικές διαφορές από την Ιππασία όμως, όσοι γεννηθήκαμε με ένα ποδήλατο πλάι στο βρεφικό μας λίκνο ποτέ δεν θα πάψουμε να της αναγνωρίζουμε ότι προοδεύοντας στην Ιππασία της οφείλουμε μία βαθύτατην ευγνωμοσύνη για την καλύτερην ισορροπιστική διαχείριση του κορμού και της έδρας επάνω στη ράχη του Ίππου. Κυρίως, δεν θα πάψουμε να θυμόμαστε τα λόγια του σοφού Προπονητή Ποδηλασίας Στέλιου Αλμπέρτου: "Για να κάνεις ποδήλατο μέχρι τα είκοσι χρειάζεσαι πόδια, μετά τα είκοσι χρειάζεσαι ...κουλτούρα"!
