"Άφωνος" δήλωσε ο Δάσκαλος από την αρτιότητα των Εξετάσεων Εφιπποτοξοτών στο Αστέρι και στον Βρονταμά Λακωνίας (19-20-21/11/2021) αλλά και από την ομορφιά των εικόνων στο καστρομονάστηρο του Βρονταμά! Και αφού μελέτησε παράγραφο προς παράγραφο, λέξη προς λέξη το κείμενο, απόρησε για τους λόγους της διακοπής της λειτουργίας του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Σπάρτης" για το οποίο διέβλεψε όλες τις δυνατότητες επιτυχίας προς όφελος των παιδιών της τοπικής Σχολής, αλλά κι ολόκληρης της Σπάρτης... Και πως να εξηγήσεις σε κάποιον το διαιρετικό σαράκι μεταξύ των κατοίκων τούτης της χώρας η οποία δεν χρειάζεται εχθρούς για να ηττηθεί αλλά τα καταφέρνουν μια χαρά και μόνοι τους; Πως να του εξηγήσεις έναν αρρωστημένο τοπικισμό που συνεχίζει ως τις μέρες μας την ...εμφύλια διαμάχη των αρχαίων Λακώνων εναντίον των Μεσσηνίων και την οποία ...επικαλείται, περιφρονώντας, αυτός ο Λάκων ..."εκ Μυκόνου" τον Μεσσήνιο Εκπαιδευτή που ανέλαβε ανιδιοτελώς να τον μυήσει στο σύστημα των "Ελλήνων Κενταύρων" το οποίο ο Λάκων θέλησε να εκπροσωπήσει στον τόπο του; Aπλώς, επικαλεσθήκαμε ό,τι πιο αυθεντικό που ερμηνεύει το δράμα των γραικύλων οι οποίοι θρέφονται τρώγοντας τις σάρκες τους αλληλοϋποβλεπόμενοι κι αλληλομισούμενοι αφήνοντας τους εχθρούς τους να κυριαρχούν ανάμεσά τους κι εγκαταλείποντας άταφους τους νεκρούς τους! Μία παράγραφος από ένα σύγγραμμα αναφερόμενο στην τοπική θυσία των κατοίκων του Βρονταμά, το "ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΩΝ ΒΡΟΝΤΑΜΙΤΩΝ" του εντόπιου Δημοδιδασκάλου Μανώλη Π. Δρεπανιά (1961, σ. 73) δίνει την πληρέστερην απάντηση:
Όταν "χωρίζεις" ακόμη και μοναστήρια μετατρέποντάς τα σε εστίες φατριασμού και περιφρονώντας την θυσία των προγόνων σου, "τι;" την θέλεις την Έφιππη Τοξοβολία και τους "Έλληνες Κενταύρους"; Όταν οι νεκροί σου σαπίζουν πλάι σου άταφοι, νεοραγιά, που νομίζεις ότι η παρένδυση της χλαμύδας σε απαλλάσσει από το άχθος του σαλβαριού, "τι;" να την κάνεις μια πολεμική παράδοση που δεν σου ανήκει κι ούτε είσαι αντάξιος να την πιστωθείς;... Κι ο Δάσκαλος κατάλαβε!
Η επιμονή στην συστηματική επανακατάδειξη του προβλήματος μπορεί να είναι κουραστική για όσους στιγματίζονται με συνενοχή στη διαμόρφωσή του, αλλ' αντιθέτως, αποτελεί στοιχειώδες καθήκον όσων προσπαθούν να το θεραπεύσουν, γι' αυτό θα επαναλάβουμε ότι στην τραγική δημοκρατική παρακμή των συγχρόνων δυτικών κοινωνιών ο (...όποιος...) "Πολιτισμός" είναι το πρώτο και μεγάλο "θύμα" και εν μέσω αυτού και οι Πολεμικές Τέχνες, οι σύγχρονες "Σχολές" των οποίων δεν είναι παρά ευκαιριακά πολυκαταστήματα τα οποία εμπορεύονται "βαθμούς", "διπλώματα" και "διακρίσεις" μέσα από ευτελείς μερκαντιλιστικές διαδικασίες πελατειακών νοοτροπιών οι οποίες ευτελίζουν τα πάντα...
Εν αντιθέσει με όλα τα παραπάνω δημοκρατικά, στην πλατωνική, αντιδημοκρατική και μη κερδοσκοπική, Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", η απαρέγκλιτη τήρηση των αριστοκρατικών κανόνων αποτελεί την βασικότερη προϋπόθεση λειτουργίας η οποία αναδεικνύει τις Αξίες σε όλα τα επίπεδα και, βεβαίως και στην περίπτωση των χορηγουμένων περγαμηνών!
Ενώ στις δημοκρατικές "Σχολές" τα χορηγούμενα "διπλώματα" και "διακρίσεις" αποτελούν ακόμη ένα δόλωμα "μάρκετιγκ" που δημιουργεί "αίσθηση προόδου" της "Σχολής" εμφυσώντας, συχνά, ψευδαίσθηση ανυπάρκτων "ικανοτήτων" και πέρατος "εκπαιδεύσεως" σε αφελείς πελάτες, στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" η χορήγηση της διαπιστευτήριας περγαμηνής, απλώς, επισημοποιεί κι οροθετεί το ξ ε κ ί ν η μ α (και επ΄ ουδενί το πέρας) της εφιπποτοξοτικής προσπαθείας κάθε Εφιπποτοξότη, κάτι που συνεχώς τονίζεται σε όλους τους μαθητές μας στην πρωτοβουλία των οποίων επαφίεται ο ορισμός της ολοκληρώσεως της σχέσεώς τους με την Έφιππη Τοξοβολία.
Κι απολαμβάνοντας το προνόμιο να μην εξαρτάται η επιβίωσή μας από τους μαθητές μας (μόνον έτσι νοούνται οι Πολεμικές Τέχνες!) στη δική μας Σχολή δεν "χαϊδεύουμε αφτιά" αφού δεν έχουμε ανάγκη να κυνηγήσουμε ... "πελάτες"! Έτσι, οι δικές μας περγαμηνές χορηγούνται επί τη βάσει αυστηρών κανόνων και προϋποθέσεων με πλήρη δημοσιότητα (έγκαιρη δημόσια εξαγγελία και πρόσκληση κοινού κλπ κλπ) κι επεξηγήσεις όπου απαιτούνται και κατόπιν διεξοδικών πρακτικών και θεωρητικών Εξετάσεων οι οποίες αρχειοθετούνται εσαεί!
Τέλος, ενώ οι δημοκρατικές "Σχολές" αρκούνται σε μια πανηγυριώτικη φιέστα "εξετάσεων" η οποία διεξάγεται προ ανιδέων γονέων και συγγενών και στην οποία κυριαρχεί μια προχειροφτιαγμένη και εν πολλοίς κακόγουστη "χορογραφία" στις δικές μας δημόσιες Εξετάσεις το μεν πρακτικό σκέλος είναι απολύτως συγκεκριμένο με την αντιστοιχία καλπαστικών εξόδων και τοξεύσεων που είναι απτό και μη επιδεχόμενο αμφισβητήσεως ενώ το θεωρητικό καταγεγραμμένο ώστε επίσης να μην επιδέχεται νοθείας ή αμφισβητήσεως.
Και είναι χαρακτηριστικό ότι στις δημοκρατικές "Σχολές" ουδέποτε παρατηρούμε στο τέλος των "εξετάσεων" να μένει κάποιος εξεταζόμενος χωρίς ...κύλινδρο, με όλους, μα ό λ ο υ ς(!) να τον ανοίγουν διάπλατα για την αναμνηστική ...φωτογραφια. Εν αντιθέσει, στην δική μας Σχολή παρατηρούμε τον άριστο Σταύρο Γεωργάκη να εξετάζεται στα πρακτικά για ...τρίτη(!) φορά, όπως θα ενημερωθούμε εν συνεχεία, διότι εμείς δεν ...δωρίζουμε "διπλώματα"! Σημειωτέον ότι ο συγκεκριμένος είναι και βασικός διοργανωτικός συντελεστής των Εξετάσεων αφού, ευγενέστατα και απλόχερα φιλοξενεί συχνά στον ιδιωτικό του χώρο, επί ημέρες, μέχρι και δώδεκα άτομα εμπλεκόμενα στη διαδικασία των Εξετάσεων!
Στη Σχολή, λοιπόν, των "Ελλήνων Κενταύρων" όπου η Αλήθεια και η Δικαιοσύνη χαρακτηρίζουν τα πάντα, οι περγαμηνές είναι επίσης φορείς αυτών των δύο πρωταρχικών ιδιοτήτων. Και ο Ιδρυτής της Ομάδος δεν παρέλειψε να αναδείξει τις θεμελιώδεις Αξίες μας κατά την τελευταία απονομή..
ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ
Οι Εξετάσεις αυτές
ήσαν ό,τι δυσκολότερο έχουμε αντιμετωπίσει από πλευράς Δικαίου διεξαγωγής, αλλά και
καιρικών συνθηκών και η επίλυση των επιβαρυνουσών παραμέτρων κατά τρόπο δίκαιο
και αποτελεσματικό πυροδότησε τον, κατ’ιδίαν, στοχασμό του Ιδρυτή από τηναρχή της διαδρομής Αθήνα – Σπάρτη.
Τρεις οι εξεταζόμενοι αυτή την φορά,
ο Σταύρος Γεωργάκης (πρακτική εξέταση), ο Δημήτρης Αθανασόπουλος (θεωρητική
εξέταση) και Δέσποινα Μπόνου (πρακτική και θεωρητική εξέταση) με την δυσκολία
να έγκειται στον πρώτο ο οποίος, αν και με άριστες εφιπποτοξοτικές ικανότητες
στα πρακτικά των προεξεταστικών, απετύγχανε στην κυρίως πρακτικήν εξέταση λόγω
κακής ψυχολογίας και θα εξετάζονταν για τρίτη συνεχή φορά με τρεις επισφάλειες:
(α) Το ενδεχόμενο αποτυχίας λόγω επαναλαμβανόμενης κακής ψυχολογίας, (β) Το,
ανά πάσα στιγμή, ενδεχόμενο άμεσης επιστροφής του στην Αθήνα λόγω πολύ σοβαρού
προβλήματος υγείας συγγενούς του και (γ) Το ενδεχόμενο ματαιώσεως των Εξετάσεων
λόγω δυσμενέστατων καιρικών συνθηκών για την ημέρα, ώρα και περιοχή των
Εξετάσεων (Σάββατο 11η Δεκεμβρίου) όπως ήδη βοούσαν τα μετεωρολογικά δελτία
αλλά και οι ειδοποιήσεις της «Πολιτικής Προστασίας», αλλά παρά πάντα …Θεό η
εξέταση του Σταύρου μας θα έπρεπε να διεξαχθεί κατά τρόπον δίκαιο όπως και το
κάθε τι στην Ομάδα μας.
Κι επειδή κάθε πρόβλημα έχει την λύση του, ο Ιδρυτής
κατέληξε σε μια πρόταση την οποία ανεκοίνωσε στον Αρχηγό της Ομάδος μας
αμέσως μόλις φθάσαμε στο «ορμητήριο» του Ταϋγέτου.
Έτσι, χωρίς να
γνωστοποιήσουμε σε κανέναν το παραμικρό, ούτε στον ίδιο τον εξεταζόμενο, η
πραγματική εξέτασή του θα γίνονταν χωρίς ο ίδιος να το γνωρίζει προς αποφυγήν
ψυχολογικής εμπλοκής, το απόγευμα της ίδιας ημέρας της αφίξεώς μας (Πέμπτης 9ης
Δεκεμβρίου) με τρεις εξόδους των έξι βελών η κάθε μία (ως συνήθως) και το τελικό
αποτέλεσμα θα προέκυπτε από την στάθμιση του μέσου όρου επιτυχίας των δύο
πρώτων εξόδων. Ο Αρχηγός άκουσε προσεκτικά την πρόταση του Ιδρυτή, …ξεροκατάπιε
ευγενικά και είπε: «Όχι, αυτό είναι πολύ υποβοηθητικό για τον Σταύρο και αδικεί
τους υπολοίπους! Θα πρέπει να κριθεί επί μιας μόνο διαδρομής που θα πρέπει να
προσυμφωνήσουμε, της τρίτης» και επεξήγησε την τοποθέτησή του τεκμηριωμένα με
τον Ιδρυτή να αποδέχεται πλήρως το σκεπτικό του Αρχηγού. Και δεν ήταν η πρώτη
φορά που ο Ιδρυτής της Ομάδος ένιωσε υπερήφανος για την σκέψη και το ήθος ενός
Κενταύρου. Παρά ταύτα, ζητήσαμε και την γνώμη του εμπειρότατου Αρχηγού των
«Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας» Εκπαιδευτή Αθανασίου Ψωρομύτη για να επιβεβαιώσουμε την ορθότητα του
χειρισμού μας και με την σύμφωνη γνώμη του βρεθήκαμε το ίδιο απόγευμα στο
Γήπεδο Αστερίου του Δήμου Ευρώτα για την υποτιθέμενη «προεξεταστική» ημερίδα η
οποία, όμως, για τον Σταύρο Γεωργάκη ήταν εξεταστική χωρίς ο ίδιος να το
γνωρίζει.
Δυναμική και ...απογειωμένη η προθέρμανσή του με κινητικές τοξεύσεις και τοξευτικά άλματα τα οποία, όπως τα κατέγραψε ο φακός, σε κάνουν να απορείς αν αυτός που βλέπεις είναι πολυτραυματίας και πολυχειρουργημένος ή ...χορευτής σε σκηνική δράση.
Ας είναι, κάτι τέτοια στιγμιότυπα προσυπογράφουν τα μεγάλα οφέλη του εφιπποτοξοτικού αντικειμένου μας όποτε το ασκούμε.
Άριστος, όπως πάντοτε στις προεξεταστικές ο Σταύρος ολοκλήρωσε την
πρώτη του έξοδο βάζοντας και τα έξι βέλη του στο στόχο (100%), την δεύτερη
έξοδό του, επίσης, βάζοντας και τα έξι βέλη του στο στόχο (100%) ενώ στην τρίτη
έξοδο καταπεπονημένος πλέον μετά από δώδεκα καλπασμούς κατάφερε κι έβαλε
τέσσερα βέλη στο στόχο κατακτώντας την Διαπίστευση έστω κι αδικημένος!
Όμως,
είχαμε προσυμφωνήσει ποια έξοδο θα λαμβάναμε υπ΄ όψη και στην Ομάδα μας η
Αλήθεια όπως και η Δικαιοσύνη είναι οι «βακτηρίες» μας! Χωρίς να ενημερώσουμε
τον Σταύρο για το παραμικρό, αναχωρήσαμε από το Αστέρι επιστρέφοντας στη βάση
μας στον Ταύγετο.
Το ίδιο βράδυ κατέφθασε οδηγώντας το αυτοκίνητό της και το
«αγριοκάτσικο» της Ομάδος η Δέσποινα η οποία στρώθηκε στην θεωρητική εξέταση
ώστε να είναι έτοιμη την μεθαυριανή να ολοκληρώσει με τις πρακτικές της. Κι αυτό
το κοριτσάκι άμα βάλει κάτι στο μυαλό δεν ακούει ούτε θεούς ούτε δαίμονες,
ούτε …Λακεδαίμονες!
Το κοινοβιακό ορμητήριό μας, το πανέμορφο εξοχικό του Σταύρου μας άρχισε να γεμίζει... με τον φιλόξενο Οικοδεσπότη μας να κυριαρχεί εφοδιάζοντάς μας με κουβέρτες και σεντόνια ενώ σερβίριζε για τον καθένα μας καλλίγευστα δωρήματα, όπως πάντοτε, με τη ξυλόσομπα ...μπουμπουνισμένη, σήμα κατατεθέν του χώρου.
Ένα σημείο του πλανήτη εδώ στη πλαγιά του Ταϋγέτου, όπου η ηλιθιότητα δεν βρίσκει ποτέ θέση, αφήνοντας ελεύθερη τη θαλπωρή της σοφίας μιας κοινότητος ομοίων να διαμορφώνεται ορίζοντας μια νησίδα συνειδητών Πολιτών να προοδεύουν με αλληλοσεβασμό ενάντια στη περιρρέουσα δημοκρατική αθλιότητα, δικαιώνοντας τον ιερό Πλάτωνα!
Η επόμενη ημέρα, Παρασκευή 10η Δεκεμβρίου, ήταν για όλους μας πολύ σημαντική, διότι ήμασταν προσκεκλημένοι στο διπλανό νομό (Μεσσηνία) στο Πλατύ, όπου ο εντόπιος ευγενής αλογατάρης κ. Γιώργος Τζαβάρας μας είχε καλέσει στο εξαιρετικό Ιππικό Κέντρο ιδιοκτησίας του με την προοπτική συνεργασίας. Έτσι, προκειμένου να είμαστε συνεπείς δε διστάσαμε να ξεκινήσουμε υπό λίαν βεβαρυμένες καιρικές συνθήκες και να ταξιδέψουμε και με χαλαζόπτωση φθάνοντας ακριβώς στην ώρα μας και γνωρίζοντας μιαν ακόμη πανέμορφη "γωνιά" της χώρας μας με τεράστιες δυνατότητες τοπικής αναδείξεως αλλά και προωθήσεως της υψηλής Ιππικής Τέχνης.
Και το ιπτάμενο μάτι του μ.ε.α. του Αντώνη μας κατέγραψε από ψηλά μια πεντακάθαρη φυσική έκταση που εντυπωσιάζει με το μεγαλείο της απλότητός της και μας καλεί σαν "άγραφο χαρτί" να το γεμίσουμε με ένα περιεχόμενο όπως του αξίζει!
Μαζύ μας, ο καθ΄ ύλην αρμόδιος της Ομάδος και λόγω ικανοτήτων και λόγω εντοπιότητος, ο Αρχηγός των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" Εκπαιδευτής Αθανάσιος Ψωρομύτης για να κάνει τις εκτιμήσεις του και τους σχεδιασμούς του. Στους "Έλληνες Κενταύρους" καθένας έχει τον τομέα ευθύνης του και κανείς δεν παρεμβάλλεται στο έργο του άλλου όπως συμβαίνει στους παραγοντίστικους δημοκρατικούς ...λάκκους με τα φίδια!
Θετικώς καρποφόρα αυτή η διερευνητική επίσκεψη ανέδειξε ένα πολύ καλό ιππικό δυναμικό σε έναν ιδανικό χώρο και αυτό φάνηκε και από το περιεχόμενο της πρώτης εργασιακής επαφής, όπως ήδη αναρτήθηκε από τον Αθανάσιο.
Πολλά υποσχόμενο το "Πλατύ" και μπροστά μας ξανοίγονται πολλά ωραία με επίκεντρο αυτόν τον πανέμορφο τόπο.
Ωστόσο, εξίσου πανέμορφη και η Σκάλα Λακωνίας με το Αστέρι της, μας περίμενε μς την Λευκίππη για τις Εξετάσεις της επόμενης ημέρας, όπως ήσαν προγραμματισμένες, ασχέτως εάν μια τέτοιαν ημέρα δεν θα έπρεπε να είχε προγραμματισθεί τίποτε περισσότερο παρά ,,,"κατάληψη" της ξυλόσομπας και μπόλικο καυτό ...ρούμι, με τα υπέροχα μεζεδάκια της μοναδικής Οικοδέσποινας κ. Γιώτας!
Το εκφυλισμένο
δημοκρατικό κράτος όταν δεν μας κυνηγάει με εβραϊκές σύριγγες να μας εξοντώσει,
φορτώνει τις μνήμες των φορητών μας με μηνύματα για την … «προστασία» μας, όπως
συνηθίζουν να ισχυρίζονται οι απανταχού νταβατζήδες! Και σήμερα τέτοια μηνύματα
μας ήρθαν κάμποσα…
Ο καιρός ήταν ό,τι χειρότερο, με έντονους ανέμους που
έφταναν μέχρι και τους δέκα κόμβους, έντονες ψεκάδες που διαπέρναγαν ακόμη και
…νεύρα, μια καταιγίδα σε πλήρη εξέλιξη!
Καθώς μπαίναμε στα όρια της Σκάλας προσέξαμε ότι οι σώφρονες εντόπιοι είχαν αποσυρθεί στα σπίτια και στις εργασίες τους και οι δρόμοι ήσαν άδειοι με μόνους ..."αγέρωχους" τις αφεντιές μας να οδεύουμε προς τις Εξετάσεις.
Φτάνοντας στο Γήπεδο Αστερίου η πρώτη μας δουλειά ήταν η απομάκρυνση από το γκρουπ των παρισταμένων, του Σταύρου ο οποίος ήταν ήδη Εφιπποτοξότης χωρίς να το γνωρίζει, προκειμένου να ενημερώσουμε τους υπολοίπους για το τι είχαμε σχεδιάσει, τηρώντας τις Αρχές της Αλήθειας και της Δικαιοσύνης αφού όλοι θα έβλεπαν σήμερα τον Σταύρο να μην εξετάζεται αλλά να ανακηρύσσεται Εφιπποτοξότης, κάτι που ασφαλώς θα διεκύβευε την αξιοπιστίας των Εξετάσεων.
Με πρόσχημα, λοιπόν, προθερμάνσεως, ο Ιδρυτής "απέσυρε" τον Σταύρο στα εσωτερικά χωράφια του Γηπέδου, αφήνοντας πίσω τον Αρχηγό Αντώνη να εξηγεί χαμηλόφωνα σε όλους το τι προηγήθηκε.
Κατόπιν, με την ανασύνταξη όλων στο πεδίο των Εξετάσεων ενημερώσαμε όλους ότι η εξέταση θα ξεκινούσε με την Δέσποινα διότι μετά την τακτοποίηση του Σταύρου ήταν φυσικό να έπρεπε η νεαρή Αμαζόνα μας να προηγηθεί, εν μέσω μάλιστα μιας συνεχούς επιδεινώσεως καιρικών φαινομένων. Και προνοητικότατα, σωτήρια, όπως απεδείχθη, ο Ιδρυτής εμπιστεύθηκε στον Αντώνη τον εκ του εδάφους έλεγχο της Λευκίππης με την εφιππεύουσα Δέσποινα, γι αλόγους ασφαλείας!
Ο καημένος ο Σταύρος ήταν λυπημένος διότι έβλεπε ότι και σήμερα θα ήταν ανέφικτη γι αυτόν η Διαπίστευση, ανεξαρτήτως έαν ήδη την είχε κατακτήσει χωρίς, ακόμη, να είναι ενήμερος. Παρά ταύτα η Δέσποινα, η ασυγκράτητη…,
επέμεινε να δώσει την πρακτική της εξέταση και βρέθηκε στη ράχη της Λευκίππης
για να προθερμανθεί και ευτυχώς που, από πλευράς μας, δεν αφέθηκε τίποτε στη
τύχη και πήραμε όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας για την σωστή διαχείριση της
κρίσεως που, βεβαίως, δεν ήταν η κακοκαιρία αλλά κάτι δυσκολότερο: η ίδια η
Δέσποινα την οποία, όμως, λατρεύουμε εκτιμώντας τον δυναμισμό της.
Και η
Δέσποινα παρέμεινε μερικά λεπτά προθερμαινόμενη επί της Λευκίππης ώσπου μια
αιφνιδιαστική ριπή ανέμου εντάσεως μεγαλύτερης των δέκα κόμβων με την ανάλογη
διόγκωση των ψεκάδων στο πρόσωπο της Λευκίππης μετέτρεψε το αλογάκι μας σε
…πύραυλο από τον τρόμο του και η Δέσποινα βρέθηκε καταγής να τρίβει χαμογελαστή
τα τρυφερά της και να μας λέει ότι θέλει να συνεχίσει. Το ότι καταφέραμε να
περιμαζέψουμε την Δέσποινα και να αποσυρθούμε είναι κάτι που πραγματικά το
πιστώνουμε στα επιτεύγματά μας!
Αμέσως στεγνώσαμε με χόρτο την ...ηρωική Λευκίππη και την αφήσαμε πίσω μας, για να μετακινηθούμε σε ένα από τα αμέτρητα ορμητήρια ιδιοκτησίας του Αρχηγού των "Ελλήνων Κενταύρων Σπάρτης" ο οποίος φαίνεται να έχει στήσει τις ...φρυκτωρίες του σε όλη τη Λακεδαίμονα!
Στο σπίτι, λοιπόν, του Δημήτρη Έρη στο Αστέρι, για την συνέχιση των θεωρητικών εξετάσεων του Δημήτρη Αθανασόπουλου. Με τον άνεμο να δέρνει τα πάντα και τη βροχή να μην αφήνει τίποτε στεγνό, η αυτοκινητοπομπή των γνωστών ...υπόπτων διέσχισε το Αστέρι αφήνοντας τη βεβαιότητα ότι πίσω από τις κουρτίνες των παραθύρων της γειτονιάς κάποιοι θα απορούσαν "τι στιγμές ζούμε"...
Στο φιλόξενο χώρο της οικίας Έρη ξεκίνησε η εξεταστική διαδικασία με το άνοιγμα της "μερίδας" του εξεταζομένου στον ειδικό φάκελλο που κρατά πάντα μαζύ του ο Ιδρυτής της Ομάδος. Όλα οργανωμένα ώστε κατά τον συντομότερο χρόνο να σκιαγραφηθεί ακριβέστερα το "πορτρέτο" του εξεταζομένου και να καταδειχθούν τα σημεία ενδεχομένης υστερήσεως προκειμένου να συμπληρωθούν. Κι εδώ στη Σπάρτη, με ιδιαίτερη χαρά παρατηρούμε σχεδόν μηδενικές "υστερήσεις" προσδοκώντας τα καλύτερα για την πρόοδο των Μελών του Παραρτήματος.
Οι Εξετάσεις στη Σχολή μας είναι ακόμη μια ουσιαστική εκπαιδευτική ευκαιρία που δεν έχει ουδεμία σχέση με νοοτροπίες δασκαλίστικου βαθμολογίου.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ - ΑΠΟΝΟΜΗ
Σε αίσιο πέρας κι αυτή η επίπονη διαδικασία των Εξετάσεων η οποία κατάφερε να ξεπεράσει πολλά και σύνθετα εμπόδια τηρώντας την αλήθεια και την δικαιοσύνη, αλλά και το τυπικό που διέπει την λειτουργία μιας κοινότητος Ομοίων.
Οι «Έλληνες Κένταυροι»
διατηρούμε βαθύτατη συνείδηση ελληνικότητος και ως ρηξικέλευθοι επιδιώκουμε να
απορρίπτουμε κάθε τι, μη ελληνικό, το οποίο κατά την διάρκεια παρακμιακών χρόνων
πλασαρίσθηκε υποβολιμαίως ως δήθεν «ελληνικό»! Με προτεταγμένη την ιδιότητα των
Ελλήνων, αυτοί οι «Κένταυροι» έχουμε το χρέος να πετάμε στα σκουπίδια κάθε
νόθευμα του Ελληνισμού, είτε αυτό προσβάλλει την πατρώα Πίστη μας, είτε αυτό
παραχαράσσει τα φυλετικά Σύμβολά μας, είτε αυτό παραμορφώνει την εθνική Ιστορία
μας και πέραν της ασκήσεως της έφιππης πολεμικής τέχνης μας, η κοινότητα των
«Ελλήνων Κενταύρων» αναλαμβάνει το καθήκον της προασπίσεως της α λ ή θ ε ι α ς σε ό,τι αφορά στον Ελληνισμό, ανεξαρτήτως
«κόστους» έναντι του οποίου παραμένουμε πλήρως αδιάφοροι! Έτσι, μπορεί να
σεβόμεθα την ιερή μνήμη του Βαυαρού Βασιλέως Όθωνος Α’, του πλήρως αγαθών
προσδοκιών, ο οποίος επεχείρησε (με το «όποιο» αποτέλεσμα…) την αναβίωση του Ελληνικού
Κράτους, αλλ΄ επ’ ουδενί αποδεχόμεθα την καθιέρωση των βαυαρικών χρωμάτων ως
εθνικών χρωμάτων της Ελλάδος, ανεξαρτήτως της αναγνωριστέας προσφοράς της
Βαυαρίας στην ανασύνταξη(…) της χώρας, επιμένοντας στα αυθεντικά Ελληνικά
εθνικά χρώματα τα οποία είναι το μαύρο, κόκκινο και λευκό, επικουρικώς δε το
χρυσό και αργυρό! Και γι’ αυτό κατά την τελευταία απονομή περγαμηνών
Αναγνωρίσεως και Διαπιστεύσεως Αρχηγών και Εφιπποτοξοτών η τράπεζα της τελετής
ήταν επιστρωμένη με τα τρία Ελληνικά εθνικά χρώματα, το μαύρο, το κόκκινο και
το λευκό!
Αυτές οι Εξετάσεις ανέδειξαν δύο νέους Αρχηγούς Σχολών κι επτά νέους Εφιπποτοξότες.
Είναι σημαντικό να ηγείσαι χωρίς να άρχεις, να εμπνέεις χωρίς να επικαλύπτεις, να προσφέρεις στον άλλο την ομπρέλα σου στη βροχή και όχι να τον βάζεις «αποκάτω»! Αν σε κάτι διαφέρει ο αυθεντικός Έλλην από τον γραικύλο είναι στην αξιοπρέπεια και στην ευγένεια κι ο νέος Αρχηγός των «Ελλήνων Κενταύρων», Αντώνης Διαγούπης όλα τούτα τα κατέχει όχι διότι τα διδάχθηκε στο StanfordUniversityστο οποίο σπούδασε, αλλά λόγω ελληνικής ιδιοσυστασίας! Και είναι ο πρώτος Αρχηγός ο οποίος φάνηκε να μεταφέρει στις βιωματικές «αποσκευές» του την πλήρη «υποψία» των διαστάσεων της Έφιππης Τοξοβολίας, ηγούμενος μιας εμβληματικής Ομάδος πολύ πριν αναλάβει την, φυσικήν, αρχηγία της!
Μεγίστη Τιμή και η εν μέσω ημών παρουσία του νέου Αρχηγού του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Σπάρτης" Εφιπποτοξότη Δημήτρη Έρη του οποίου η εμβληματική προσωπικότητα καταυγάζει την δωρικότητα του τόπου που εκπροσωπεί μέσα στη δική μας κοινότητα. Αναλαμβάνοντας στους ώμους του τις βαρύτατες υποχρεώσεις του Ιδρυτή μιας Σχολής και διεκπεραιώνοντάς τις κατά τον καλύτερο τρόπο, πλαισιωμένος πάντοτε από συν-αξίους Ομοίους ("Λακεδαιμονίων Πολιτεία", "Αρχαία Ελληνική Θρησκεία", "Δωριέα" κλπ) παραμένει σταθερώς η βακτηρία προόδου των μαθητών του και ολοκλήρου του Παραρτήματός του.
ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΣΠΑΡΤΗΣ
Με την ανακήρυξη του
νομοθέτη Λυκούργου σε πολιούχο Σπάρτης και προστάτη Λακεδαίμονος έληξε το
επιτυχές τριήμερο κατά το οποίο ολοκληρώθηκαν οι εκκρεμούσες Εξετάσεις και
απονεμήθηκαν οι περγαμηνώες διαπιστεύσεις .
Ακόμη ένα
λαμπρό τριήμερο στην ατείχιστη γη ηρώων, το οποίο ολοκληρώθηκε με καταθέσεις
στεφάνων από την δραστήρια τοπική Απέλλα της «Λακεδαιμονίων Πολιτείας», της
«Αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας», του "Δωριέα" και των «Ελλήνων Κενταύρων» Αθηνών και Σπάρτης.
Η πρωτοβουλία αυτής της σεμνής εκδηλώσεως έδειξε να εκπηγάζει από τα έγκατα των "Ελλήνων Κενταύρων" χωρίς καμία προηγούμενη προσυνεννόηση ή διαβούλευση, λες και όλα ρυθμίζονταν από μία αθέατη κοινή συνισταμένη!
Με εντελώς συμβολική σημασία, ο Αρχηγός της Σχολής των Αθηνών Εφιπποτοξότης Αντώνης Διαγούπης κατέθεσε στον Λυκούργο αθηναϊκές δάφνες φερμένες επί τούτου από την αμαρτωλή μεγαλούπολη προκειμένου να υπογραμμισθεί η γονυκλινής στάση της προ του μεγάλου Νομοθέτη, υποδηλώνοντας ένα "πολυσυλλεκτικό" άστυ το οποίο ποτέ δεν επέδειξε αυτοσεβασμό με κατάληξη το σημερινό του κατάντημα, ένα άστυ το οποίο υπέκυψε σε μία μοίρα την οποία του επεφύλαξε η απουσία ενός Λυκούργου από την χορεία των ταγών του!
ΗΘΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Εκάς ημών κάθε έννοια "ταπεινότητος"! Με την σεμνότητα οδηγό μας εμπτύουμε την "ταπεινότητα" ως ξένη της ιδιοσυστασίας μας έχοντας κατά νου τους λόγους του αείμνηστου Δημήτρη Λιαντίνη: «Η λέξη “ταπεινοφροσύνη”, σας το έλεγα και
προχθές, όποιος την έχει να είσαστε κουμπωμένοι απέναντί του. Είναι δεδομένο ότι είναι άνθρωπος
σκοτεινός, για να μην πούμε, κατ’ ευθείαν κακός. Η ταπεινοφροσύνη είναι της
νεαράς φιλοδοξίας η σκάλα”, λέει σε μια τραγωδία του ο Σαίξπηρ. Και να προσέχετε τους ανθρώπους που δεν
σας κοιτάνε στα μάτια όταν κουβεντιάζετε. Ο άνθρωπος που δεν σε κοιτάει στα μάτια
και κοιτάει κάτω, είναι ύποπτος. Κάτι έχει. Δεν τα ξέρει ο ίδιος, αλλά θα του
βγουν στο φως μια μέρα. Να πούμε και μια άλλη πρόταση από τους
μεγάλους μας προγόνους που εδώ θα δείτε πόσο ελάχιστη σχέση έχουμε με τους
Έλληνες (αρχαίους) από την Παιδεία που μας δώσανε. Ο Αριστοτέλης έλεγε “ο αλτρουισμός -το να
αγαπάς τους άλλους, δηλαδή- είναι στον ίδιο βαθμό λανθασμένη προκατάληψη με τον
εγωισμό”. Εάν αγαπάς τους άλλους περισσότερο από τον
εαυτό σου είσαι άδικος. Όσο άδικος είναι ο εγωιστής που αγαπάει το όνομά του.
Και ξέρετε, δεν υπάρχει χειρότερο πάθος στον άνθρωπο από τον εγωισμό, αξιότιμοι
συνάδελφοι. Δεν υπάρχει χειρότερο κακό. Πάσης λύμης δοχείον” που έλεγε ένας
βυζαντινός. Λύμη, με ύψιλον το λυ – λυμαίνομαι. Πάσης συμφοράς δοχείο είναι ο
εγωισμός του ανθρώπου. Αλλά και το να πέφτεις στην άλλη άκρη και
να αγαπάς περισσότερο τους άλλους από τον εαυτό σου, είναι το ίδιο πράγμα, λέει
ο Αριστοτέλης. Που σημαίνει: βρες τη χρυσή μεσότητα. Αγαπώ την…, όσο και τον
εαυτό μου. Γι’ αυτό έλεγε ο Χριστούλης “Αγαπήσεις
πλησίον ως εαυτόν”. Όχι περισσότερο…»
Ο Δάσκαλος Δημήτρης
Λιαντίνης «πέρασε» αυτοθέλητα στην αιωνιότητα αφήνοντας πίσω του ένα έργο-παρακαταθήκη
φυλετικής Αρετής! Ένα έργο πλήρες εθνοφυλετικών παραγγελμάτων στα οποία οι
«Έλληνες Κένταυροι» πειθόμεθα και τηρούμε, έχοντας, μεταξύ πολλών άλλων,
κατανοήσει και την αβυσσαλέαν απόσταση μεταξύ «σεμνότητος» την οποία ασπαζόμεθα
και «ταπεινότητος» την οποία, διαρρήδην, απορρίπτουμε για όσα επισημαίνει περί
αυτής ο ζων «μεταστάς»!
Τέλος, θα υπάρξει κι ο ανόητος ο οποίος θα νομίσει ότι μπορεί να μας ...τρομάξει με ..."επιθετικές ερωτήσεις" του τύπου: "Εσείς οι Κένταυροι τελικά με τι τελικώς καταπιάνεστε, με ένα άθλημα ή με την Πολιτική;" Κάτι τέτοια "λαγουδάκια" τα περιμένουμε πως και πως να τ΄ αρπάξουμε από τ΄ αφτιά λίγο πριν τα ρίξουμε στη κατσαρόλα για στιφάδο... Σε μια τέτοιαν πρόκληση, για μας τους μελετητές του Clausewitz η απάντηση δεν μπορεί να είναι παρά ευθέως επιθετική, τονίζοντας ότι σύμφωνα με τις ρήσεις του Αριστοτέλους, τα π ά ν τ α είναι Π ο λ ι τ ι κ ή και οι Π ο λ ί τ ε ς, εφ΄ όσον διαθέτουν συνείδηση, πριν απ΄ ο,τιδήποτε άλλο θα πρέπει να είναι π ο λ ι τ ι κ ά ό ν τ α, διότι σε μία Π ο λ ι τ ε ί α τα πάντα είναι π ο λ ι τ ι κ ά και, βεβαίως, όχι κομματικά όπως συμβαίνει στη διχαστική δημοκρατία την οποία ο Πλάτων χαρακτηρίζει μήτρα τ υ ρ α ν ν ί α ς: "ΟΥΚ ΕΞ ΑΛΛΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΤΥΡΑΝΝΙΣ ΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ Ή ΕΚ ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑΣ" (Πολ. 8ο). Έτσι με γνώση αρχαίας Ελληνικής γραμματείας και, κυρίως, ελληνική συνείδηση, αλλά και με επίγνωση των καθηκόντων μας ως Πολιτών διαχωρίζουμε την θέση μας από το "κοτέτσι" των σιωπηρώς "υπομενόντων" που οδηγούνται επί σφαγήν διαιωνίζοντας ένα σύστημα του οποίου ηγούνται προεδρίνες που ανεβάζουν εραστές στην εξέδρα επισήμων, εισαγγελείς που συνάπτουν δεσμούς με τραβεστί και σοδομίζονται από νεαρούς λαθροεισβολείς έναντι ανταλλάγματος κοκαίνης, από Λιγνάδηδες, Φιλιππίδες κι αμέτρητα άλλα δημοκρατοσκούπιδα διατηρώντας την ελληνικότητά μας!
Εν ολίγοις, στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" διατηρείται ζωντανή η φωνή του μεγάλου μας Νίκου Καζαντζάκη που μιλά για το χρέος ατομικής αναλήψεως της ευθύνης της σωτηρίας του κόσμου. Και αυτό το χρέος της σωτηρίας του κόσμου συνιστά την δική μας Π ο λ ι τ ι κ ή!
