ΕΝΔΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ALESSANDRA SCALA
Είναι δύσκολο να αποφεύγεις "παγίδες" εκεί που και πολλές είναι και ...επικίνδυνες! Και η ένδυση μιας μοιραίας ιστορικής προσωπικότητος όπως η Alessandra Scala, σύζυγος του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη, κρύβει πολλές "παγίδες" για τον σχεδιαστή της ενδύσεώς της...
"Επιτομή" της femme fatale που αναπτύσσεται στο αριστοκρατικό περιβάλλον μιας κραταιάς φαμίλιας με πλήρη επίγνωση της δυναμικής προσωπικότητός της και της πνευματικότητος που αμφισβητεί -και μπορεί να αμφισβητεί ατιμωρητί για την εποχή της..- ακόμη και την θρησκευτική ...συμβατικότητα!
Είναι όμορφη, καλλίγραμμη και διανοούμενη, ξεχειλίζει από χάρη αλλά και στοχασμό και η θηλυκότητά της δείχνει να μισεί την κουζίνα και το πλυσταριό του παλάτσο των Μεδίκων με εμφανή λατρεία στο σαλόνι του.
Κι ενώ η σιλουέτα και το παρουσιαστικό της θα μπορούσε να την καθηλώσει στο ρόλο ζωντανής εμπνεύσεως για τους πάμπολλους και σημαντικούς "χρωστήρες" της εποχής της, εκείνη παρεκκλίνει, ξεφεύγει, ...δραπετεύει από το γράψιμο, σε πολύ δυναμικότερες δραστηριότητες..
Η Αlessandra, αυτή η Alessandra, όσο λεπτεπίλεπτη, ίσως κι εύθραυστη, αν φαίνεται, είναι ένας δυνατός ...τυφώνας σε μικροκάμωτο διάφανο βάζο... Ένας τυφώνας που όταν ξεφεύγει αναποδογυρίζει μέχρι και την καρδιά ενός εμβληματικού πολεμιστή και λογίου προάγοντάς τον σε ...εραστή!
Θα μπορούσε, λοιπόν, ένας τέτοιος χαρακτήρας να "πνίγεται" μέσα στους πτυχωτούς γιακάδες, τις δαντέλες, τους κορσέδες και τα τούλια καθώς και τα φλύαρα ενδύματα της εποχής της? Θα βολεύονταν με ο,τιδήποτε άλλο ένδυμα πλην εκείνου που θα της επέτρεπε να στροβιλίζεται ανεμπόδιστη με τους ποιητικούς οραματισμούς της, τις επιθετικές αμφισβητήσεις της και τον κατακτητικό ερωτισμό της; Και, να! το αποτέλεσμα!
Και η έμπνευση προέκυψε σε μια στιγμή, μελετώντας ένα σπουδαίο πεντάτομο έργο το οποίο δώρισε στην Βιβλιοθήκη της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" ο ευγενής φίλος της κ. Γεώργιος Κοτζάμπασης προς τον οποίον η ευγνωμοσύνη μας απέραντη!
Εκεί, καθώς "ψηλαφίζαμε" την ευρωπαϊκήν Αναγέννηση, μας "προϋπάντησε" η αιθέρια Alessandra Scala με την μορφή ενός σχεδίου διακοσμήσεως σελίδος...
Μνημειακός εκδοτικός Οίκος, ο Γερμανικός "Ullstein" και ανεκτίμητης ύλης το πεντάτομο έργο του "Weltgeschichte" (Βερολίνο, 1909) το οποίο η γενναιοδωρία του κ. Γεωργίου Κοτζάμπαση προσέφερε στη Βιβλιοθήκη μας.
Το συγκεκριμένο τυπογραφικό επίτευγμα σε μία περίοδο κατά την οποία η ευρωπαϊκή βιβλιογραφία βρέθηκε στο απόγαιό της, μας απορροφά συχνά στην προσπάθειά μας για την τεκμηρίωση των όσων καταγινόμεθα και πραγματικά, δεν "απαντά" μόνον στα ερωτήματά μας αλλά και διεκδικεί θέση σε ...μουσειακή συλλογή και όχι απλή Βιβλιοθήκη.
Εγκυρότατη συγγραφή αλλά και σπάνιο τυπογραφικό τεχνούργημα, με σειρά σπουδαίων ενθέτων αναπαρηγμένων ..."ωσεί πρωτότυπα" με ίδιας ποιότητος υλικά (χαρτιά, μελάνια κλπ) από την πολυσέλιδην επιστολή του Κολόμβου για την ανακάλυψη της Αμερικής (1493) μέχρι την περγαμηνώα αναπαραγωγή εκτυπώσεως του Γουτεμβεργίου (1455).
Στον ίδιο τόμο στον οποίο, συχνά, προσφεύγουμε δεν μπορούμε να αποφύγουμε τον πειρασμό της ...θωπείας ...βλέμματος του υπέροχου χειρογράφου του μοναδικού Wallenstein που θα μπορούσε ως περιεχόμενο αλλά και γραφή να εμπνέει εσαεί την ευρωπαϊκή σκέψη!
Και βεβαίως, ο ίδιος τόμος είναι και το δικό μας vade mecum σε ό,τι αφορά στις βαθύτερες αναζητήσεις μας περί τα όπλα και τις μαχητικές τακτικές εκείνης της εποχής ώστε, ως Ομάδα Εφίππων Πολεμικών Τεχνών να παραμένουμε επικεντρωμένοι στην πολεμική "αλήθεια" της Αναγεννήσεως η οποία εναγκαλίζεται την δράση των δικών μας ινδαλμάτων, Ελλήνων Στρατιωτών στη Δύση των οποίων την εποποιία αναβιώνουμε στο πλαίσιο της Ομάδος μας.
Την Alessandra Scala, λοιπόν, την "ντύσαμε", ή, μάλλον την ..."γδύσαμε" όσο μας επέτρεψε ο πουριτανισμός της ...εποχής της, για να αναδείξουμε το περίοπτο εσωτερικό "περιεχόμενό" της αλλά και να υπογραμμίσουμε τον δυναμισμό της κινήσεώς της που εξέφραζε η αυτονομία της διανοήσεώς της.
Βεβαίως, η δική μας, φυσική, Δέσποινα Μπόνου που θα υποδυθεί την Alessandra Scala, ούσα ,,,σκάλες ανώτερη εκείνης της ηρωίδος σε ένταση προσωπικότητος και υπαρξιακό "ειδικό βάρος", δεν πολυ-είχε ανάγκη ενός τέτοιου "γδυσίματος" διότι αυτή η λαμπρή νεαρή Ελληνίδα με την διακριτική διέλευση και μόνον της ...σκιάς της υποχρεώνει σε προς τα άνω ...αναθεωρήσεις!
Παρά ταύτα, η προσέγγισή μας ήταν απροσωποποίητη, κάτι, δηλαδή, ως "in rem", σαν να επρόκειτο να ενδύσουμε μιαν οποιανδήποτε ηθοποιό για τον ρόλο της Alessandra Scala. Και καταλήξαμε στο συγκεκριμένο αποτέλεσμα.
Και, πρώτο απ΄ όλα το εσωτερικό δαντελένιο υποκάμισο, πολύ κοντινό ή και ταυτιζόμενο με την αναγεννησιακήν εποχή, προερχόμενο από το βεστιάριο μιας πασίγνωστης πρωταγωνίστριας που το φορούσε σε μία πολύ επιτυχημένη παράστασή της και μας το δάνεισε ευγενώς κατιών συγγενής ο οποίος επιθυμεί να παραμείνει ανώνυμος.
Σαν βγήκαμε στον πηγεμό για την ...συμπλήρωση του θεατρικού βεστιαρίου μας και σημαντικούς ανθρώπους γνωρίσαμε αλλά και σημαντικό υλικό, με αποτέλεσμα να νιώθουμε πλέον ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε κάθε σκηνική δυσκολία.
Το κοστούμι της Alessandra Scala, εκ των πραγμάτων, θα έπρεπε να είναι πολυσύνθετο, σεβόμενο τις ενδυματολογικές αντιλήψεις της εποχής αλλά και της κοινωνικής τάξεως του προσώπου.
Η αυθεντικότητα του "φαίνεσθαι" αν δεν συνάδει με την "ουσία" του "είναι" βρίσκεται εκτός πνεύματος Σχολής "Ελλήνων Κενταύρων" κι εν προκειμένω, ακόμη και το κόσμημα θα έπρεπε να "είναι" και όχι απλώς να φαίνεται...
Κι αυτό βεβαίως ισχύει και για κάθε λεπτομέρεια του κοστουμιού, για κάθε λεπτομέρεια του υπό ανέβασμα έργου!
Έτσι, δεν διστάσαμε να δοκιμάσουμε τα όρια της σκηνικής λειτουργικότητος αυτού του κοστουμιού και μάλιστα υπό συνθήκες ...μαθήματος Ιππασίας, με άνεμο έξι κόμβων και με ό,τι αυτά σημαίουν,ι επιχειρώντας ακόμη και τροχασμούς.
Με το κόσμημα να την χτυπά στο πρόσωπο με το αξιοπρόσεκτο βάρος του κατά την εφίππευση, με τα πάντα επάνω να "αιωρούνται" και να διακυβεύουν κέντρο βάρους και ισορροπία ιππεύσεως, με τον Ίππο να αιφνιδιάζεται με όσα "παράξενα" συνέβαιναν στη ράχη του, η Δέσποινα τα κατάφερε λίγο καλύτερα κι απ΄ την ίδια την ...Alessandra Scala!
Προσπαθήσαμε να κάνουμε
μιαν απλή φωτογράφιση του θεατρικού κοστουμιού μιας παραστάσεως και μας προέκυψαν
εικόνες από τον Σταύλο των …Μεδίκων στην αναγεννησιακή Φλωρεντία! Κύρια ένοχος
η …Δέσποινα Μπόνου με την «εικόνα» της να κυριαρχεί στο Ιππευτήριο!
